N.
„TOT DE ANDER ZIJN
J
m
I
Wm
Op BEZOEK bij oude vrienden
Oude stof
nieuwe
vorm
EN PASSANT
HONDENPRAAT
"N
De verhouding Jongen—Meisje
m
rr
waardevol boek van Fons Jansen
Voorzichtigbezorgd, mild
Voortreffelijke
methode
Passage
Engelse belangstelling
voor Rotterdams
luchthaven
ZATERDAG 8 OCTOBER 1955
PAGINA
Dit is de manier om jonge men
sen te doen bevroeden waar het
nu eigenlijk om draait. Bevroe
den, schrijven we, want dat is
anders, meer dan begrijpen (dat
het resultaat is van een les). Geen
lezing met lichtbeelden. Dat is
meer vertoond, maar een samen
spel van alle middelen auditief
en visueel om een wereld op te
roepen van louter adeldom, waar
in ieder van goeden wille wordt
en bereid 't goede te doen. Dit is
in iemand krachten vrij maken,
die in staat zijn alles goed te doen
waar het gaat om de verhouding
jongen-meisje op het grote thema
„tot de ander zijn".
'mm
w
zig'
wi.ize
v
Besprekingen op vliegveld
Zestienhoven
PASTOOR
J. G. VERHOEFF t
84.600 VOLKSTUINEN
iiissgsagfc
5ffT-'-t." If f
Toen wij spraken over „jeugd en maatschappelijk leven'' en vorige
week nog over „jeugd en charitas" stootten wij voortdurend op het
gemeenschapsfacet, ygen aan de menselijke natuur, naast en toch ook
weer verweven met zijn persoonlijkheid.
Het lijkt wel of da' de ontdekking van deze tijd is, of heter de her
ontdekking: de mens is een gemeenschapswezen. De zin van die waarheid
aftastend ontsluit men hiertoe werelden.
De verschraalde waarhedi dat
we ledematen zijn van het mystie
ke Lichaam van Christus her
krijgt zijn luisterrijke inhoud.
Een Christelijk solidariteitsbesef
en met de huisgenoten des Geloof
en met alle mensen herleeft.
De „offertjes brengende" en „ver
diensten kwekende" houding ten
opzichte van de naaste wordt op
nieuw de vanzelfsprekende naas
tenliefde van de Barmhartige Sa
maritaan.
De in-gerichtheid die tot in de
meest verbórgen kieren van het
maatschappelijk en Godsdienstig-
leven als een houtworm was door
gedrongen wordt gesignaleerd en
aangevat.
Het particuliere Mis bijwonenevo-
lueert naar wat het in wezen is:
het gemeenschappelijk vieren van
de H.Geheimen.
De verhouding jongen-meisje be
vrijd zich uit de banden van het
reglement der persoonlijke zelf
bescherming en wie gaat en
deugdzaam zijn om een heel an
dere reden n.l. omwille van de
ander.
Dat zijn de vage contouzen van een
verfiste geloofshouding err dat is te
vens de grote zorg van de mannen van
Waalheuvel. Deze avond gaat het om
de verhouding jongen-meisje.
De stof is oud maar de vormge
ving was nieuw en de methodiek voor
treffelijk.
Wie geleerd heeft in anderen Gods
scheppende stand te bewonderen
en daarom bereid is die anderen
te eindigen weet met zijn meisS
te verkeren.
Wie erachter gekomen is dat het
geluk ligt in het tot de ander zijn
zal gebrand zijn op haar geluk.
Voor diegenen bestaan geen wet
ten als knellende banden.
Dat was de wereld die ter kennis
making werd opgeroepen met de jon
gelui op Waalheuvel. Het ging zo!
Een gering deel was gesproken
\voord. In een inleiding werden met
enige momenten uit het dagelijks le
ven de verhoudingen tot de andere
zwart-wit getekend. Didaétisch heel
verstandig. De standpuntsbepaling
van de toehoorders blijkt juist.
Egoïsme in de motieven waarom in
de voorbeelden gehandeld werd, werd
gesignaleerd en afgewezen.
Ook waren er twee brieven, waar
van we denken dat ze geproduceerd
werden door een paar bekwame
schrijvers.
De klank en de kleur van de pro
blematiek was veel subtieler en er
werd verder niets bijgezegd. Twee
maal werden de jongens meegeno
men in de beleving van het geluk of
ongeluk van twee getrouwde men
sen. Ze zullen van heel dichtbij in de
geest hebben meegemaakt, waartoe
egoïsme leidt en waartoe het „tot
de ander zijn" voert. Een vondst was
de verwerking van beelden en mu
ziek gedurende de avond.
Tastbaar was, als het ware de lief
deloze kilheid van de gereproduceer
de girls uit een of ander badnum
mer in vergelijking met de even „zee
waardig" geklede meisjes van een
goede sportfoto over waterskiën-
Meisjeskoppen passeerden het pro
jectie-apparaat en het was ons een
openbaring hoezeer de beelden
meesterlijke keuzen overigens
in staat waren de fantasie te rich
ten op het edele en schone in een
verkering met de ander. En dan de
muziek, goede opnamen Kathleen
Ferrier in een amoureus volkslied
en de grote aria „What is life"
die geweldig appeleren aan het be-
ter-ik.
De avond besloot met een reeks
beelden tegen een gordijn van subliem
geluid een goed vioolconcertje
zonder woorden voorgedraaid.
Een jong stel op de dam; een echt-
Het moralistisch vaarwater werd
gemeden. Natuurlijk er zijn richtlij
nen voor het gedrag van hen die ver
keren, opgesteld vanuit een voor het
heil der ziel bezorgde Moederkerk,
maar dat is veel meer een ere code
die als vanzelf voortvloeit uit een juis
te instelling, een mentaliteit. Hoe zeer
zijn het spelregels geworden voor
jonge mensen die helemaal niet spe
len kunnen. En van de andere kant,
wat een dorheid, gebrek aai. glans en
savoir vivre bij zovele jongelui die
zich gerust wanen alleen omdat ze
van zich zelf weten dat ze in redelijk
geringe mate de wetten en geboden
overtreden.... als of ze er dan zijn.
Alles komt neer op de samenvat
ting van wat er die avond gezegd
werd: „tot de ander zün".
Dat nu is een geestelijke instelling
die men zelfs iemand niet aanpraat.
Het gaat erom de jeugd in de buurt
van die mentaliteit te brengen, erop
rekenend dat die wereld aantrekke
lijk is voo riedcrc jonge mens die
dat is aan hen eigen verlangt naar
klaarte en naar waarheid.
Is die aansluiting tot stand geko
men dan betekent dat, dat hij op de
juiste weg staat en bereid is die weg
in de goede richting af te lopen, of
om het andere beeld te gebruiken,
dat zo iemand geschikt is om te spe
len. Al wat volgt is feitelijk van prac-
tische bijkomstigheid.
Wie over de grenzen van eigen ik
heeft leren zien kan begrip heb
ben voor hetgeen zijn meisje ziet
on denkt en doet; is bezorgd om
haar.
paar uit de Vlaamse schildersschool;
Maria op bezoek bij haar nicht Eli-|f|
sabeth, een beeldje van Noord Ne
derlands makelij; een meisje tussen
het koren; het Joods bruidje van
Rembrandt.
We hébben onze adhaesie na af
loop niet onder stoelen of banken ge
stoken.
O.P.M. We zijn benieuwd naar de
filmstroken over Christus en Kerk
die in voorbereiding zijn en dachten:
Dit is alles misschien iets voor de
cursus voor achttienjariggn. De stro
ken zijn in de handel. Ze worden uit
gegeven door „Lumen", Kortenhoef.
Romeo en Julia. De meest klassieke liefdesscène, hier gespeeld door de
bekende Britse actrice Claire Bloom en Alan Badel.
Ukomt waarschijnlijk niet zo ge
makkelijk in de gelegenheid eens
een lof mee te maken op Waal
heuvel. Het zou de moeite waard zijn.
Lof is eigenlijk het juiste woord
niet. Jonge mensen, verbinden die
dienst te zeer aan de welkome gele
genheid die een Lof in de Meimaand
biedt om na afloop met lieve meisjes
te verkeren en toch voor Pa verant
woord te zijn. Wat zegt ons in Gods
naam een Lof?
Zo niet op Waalheuvel.
Vrijmoedig zouden we hier het zin
volle woord voorganger willen ge
bruiken van onze Reformatorische
mede-Christenen voor de aalmoeze
nier die de aanbidding en overdenking
leidt.
Teksten zijn er genoeg en liederen
ook.
Wilt heden nu treden" bij de aan
vang.
en de psalmvertalingen van Ga
briel Smit (wat weten we er eigenlijk
van?) om voor te lezen en een ogen
blik over te mediteren; de aalmoe
zenier voor het Allerheiligste, Chris
tus aansprekende met Zijn Eigen
Naam: Jezus.
Er wordt daar op Waalheuvel na
gedacht. Versleten cliche's gebruikt
men er niet. Men tracht er alles op
nieuw zin te geven. Er moge Zegen
op die arbeid rusten!
„Liefde
Als ik het goed gezien heb, dan is het hoek van Fons
Jansen „Liefde" aardig op weg een „best-seller'' te
worden. Bij gelegenheid van een jongerenweek in
Heerlen heb ik wat over dat boek verteld en de
volgende dag waren er tientallen aspirant-kopers die
de boekhandels afgingen, toen nog tevergeefs, maar
het gemis zal wel haastig zijn goedgemaakt. En overal
waar je komt heeft men het gelezen of minstens er
„veel goeds" over gehoord. Hoe zal Fons Jansen tot
het schrijven van dit hoek gekomen zijn? Ik stel
me dat zó voor. Hf) is een van de grote inspiratoren
van de G3. Toen hij in dienst was heeft hij weten te
luisteren. En waar hij kennelijk een man is die voor
zichzelf geen genoegen kan nemen met het accuraat
registreren van positieve situaties, is hij gaan denken
over mogelijkheden om de dienstplichtige soldaten te
helpen. Er zal geen nummer van G3 verschenen zijn,
sinds de acht jaren dat deze „katholieke actie in het
leger' beslaat met het blad, dat er het orgaan van is,
of Fons Jansen had iets te zeggen. Hij heeft niet
alleen een grote vaardigheid van schrijven, maar wat
hij schrijft is ook altijd goed en de moeite waard. Het
blad onderhield een voortdurende wisselwerking met
het gesprek. En een van de kernproblemen waar ve »l
dienstplichtigen mee zitten is het feit, dat zij zich
gefixeerd weten door „het meisje''. Uit de vele ge
sprekken in „Sonnehaert" en later in „Waalheraut"
is langzamerhand dit boek gegroeid.
Deftige buitenplaats voor soldaten
In een buitenplaats onder de rook
van Nijmegen is het Katholieke vor
mingscentrum voor militairen geves
tigd.
Het is een deftig en groot huis, uit
de vorige eeuw, denken we. Er is een
terras met een opengewerkte balluster
en tuinvazen. Zalen, kamers, gangen
en trappen zijn eiken betimmerd. Op
de bovenste verdiepingen zijn de be
timmeringen vol krullen en profie
len gelakt. Het waren de grote
slaapkamers. Parket ligt er overal en
het hang- en .sluitwerk is van koper.
Zo deftig is Waalheuvel. Maar omdat
de tijden veranderd zijn klinken er bin
nen niet meer de stappen van de ge
dienstigen, of het gelach van de heer
des huizes met zijn gasten in de biblio
theek. Daar gaan nu soldaten twee,
vier, zes naar boven.
Van bevriend»
kwam een -ogendbeden
weer eens ln het w lü
ütaire VormingScemrum°^e Mi-
ke„. Ze zijn daar Weer gaan klj"
Soed be
Dat is dus bü aalmoezenier Groe_
aloude thema aan de orde ge
steld: de verhouding jongenmeis
je. Zij zelf noemden het een ex
periment. Wij aarzelen dat woord
te gebruiken omdat.anderen zo
aarzelen als ze dat woord horen,
a-o, -- Fons J woe- Er wordt daar een stap gezet op
nendijk en anser>. oude een nieuwe weg waarop nog veel
vrienden die we vaker ontmoet te ontdekken valt. Hoe het alle-
hehben in verband met de soida. maai ging kunt ge hier lezen. Daar-
tikelen die we indertijd pu_ bij gaat nog een overdenking rond
KT rden "Randje" waar het vormings-
uik waar. Op een centrum in gehuisvest is en ook
Het was natuur' daar nog een kort woord over het Lof
..A\ fP. VVCi ci s a.
s avonds, ook al iets bijzonders.
Zij komen bijeen in de ruime zaal
kamers, wandelen in de tuin en slapen
op zolder een kleine veertig man.
Het zijn katholieke jongens uit alle on
derdelen, met een komaf uit alle lagen
der bevolking (worden we niet alle
maal soldaat?) Ze komen er bijeen
voor een vormingscursus, In het grote
kader van de geestelijke verzorging
(een raar woord) zoals dat in het Ne
derlandse leger Goddank mogelijk is.
Het huis is zo groot zelfs, dat het
ruimte biedt voor bijeenkomsten van
nog eens veertig man. Die moeten
dan alleen ergens anders slapen; in
het koetshuis er tegenover, waarin ook
de kapel gevestigd is.
Die soldaten en dat prachtige huis.
Het markeert scherp de weg die de
samenleving is opgegaan. De parti
culier is onmachtig gewórden de
oude staatsie te voeren. De jeugd van
een nieuwe tijd neemt er bezit van.
Kijkt er even naar, een ogenblik on
wennig nog en gaat dan over tot de
orde van de dag. De onverkoopbare
staatsie is alleen nog interessant voor
een of andere stichting die er een be
stemming aan geeft, een bestemming
die eigenlijk ongelofelijk rammelt met
de oorspronkelijke bedoeling van het
object zelf. Zo ook hier: dat huis
en die soldaten.
Het nut van oude luister.
Toch zitten er voor dit doel Voordelen
aan. De opmerking: „het is al gauw
goed genoeg voor de soldaat" besterft
iedereen in de mond. Ruwe tafels, hou
ten stoelen en eetkommen vindt hij
hier niet. Temeer daar onlangsWaal
heuvel door het Thuisfront uitgerust
is met een accommodatie die er zijn
mag zoals eenvoudige doch gemak
kelijke zitgelegenheden, eetzaalmeu-
bilair, serviesgoed en wat dies meer
zij. En waar eens de meiden het ge
vogeltje hebben gebraden staan nu de
moderne glanzende „voedselbereidings-
apparaturen".
Bovendien is de oude luister toch wel
geschikt om een sfeer van stijl en be
schaving te wekken, een klimaat dus
waarin lezingen en gesprekken over
ernstige dingen tot hun recht kunnen
komen.
Daar nu op Waalhcuvel worden dus
de vormingscursussen voor de katho
lieke militairen gehouden. Een klei
ne staf mensen met aalmoezenier P.
C. Groenendijk en Eons Jansen te
vens de mannen van het voortreffe
lijke soldatenblad G3 tracht daar
in voortdurende bezinning op hetgeen
zij doen en luisterend naar de nieuwe
tijd de militaire jeugd de weg naar
Christus te wijzen.
Voor ons en voor u, lezers, is dit
milieu vertrouwd. In de reeks solda-
tenartikelen klonk herhaalde malen
het geluid op van het team van aal
moezenier Groenendijk en we citeer
den ijverig uit G 3.
Toen we dan ook dezer dagen hoor-
dan, dat er daar nog altijd interessan
te dingen gebeurden zijn we er heen
gegaan. We zijn ats goede vrienden
ontvangen, hebben er zelfs in zo'n def
tige kamer de nacht doorgebracht.
Turend naar de geslepen glaasjes in
de voormalige fijne linnenkast, tussen
waken en slapen kwamen we op het
idee U eerst dit failliet van een tijd
te beschrijven in nauwelijks honderd
jaar.
Militairen zijn niet gewend om hun
mening onder stoelen of banken te
steken. Ze willen op een eerlijke vraag
een eerlijk antwoord. Dit boek is ech
ter niet alleen voor militairen geschre
ven. Het is bedoeld voor jongens èn
meisjes, hoewel het accent ligt op de
houding van de jongen tegenover het
meisje. De eerlijkheid heeft hem niet
belet om voorzichtig en bezorgd en
mild te zijn in zijn wijze om de on
derwerpen te benaderen. Hoewel
oudere mensen lang niet al zijn opvat
tingen zullen kunnen delen, zal geen
vader of moeder dit boek verstoord
opzij schuiven. Het boek lijkt mij het
sterkste in de hoofdstukken waar de
onderwerpen van gesprekken zich het
gemakkelijkst op concentreren. In an
dere hoofdstukken, b.v. „Het geheim
van de liefde", liet mijn enthousiasme
me soms1 lelijk in de steek. Het „ver
talen" van de theologie is een bijzon
der moeilijke en, naar nu weer blijkt,
een hachelijke onderneming. Verder
heb ik wel de indruk, dat het boek
veel belangrijke en onmisbare dingen
veronderstelt. Maar de mogelijkheden
van een boek als dit zijn uiteraard be
perkt en we mogen niet eisen, dat de
schrijver in zijn „visie op de lipfde"
uitvoerig zou gaan spreken over de
wegen die tot Christus voeren, of
over de her-ontdekking van het ge
loof, of over de Mis en de Biecht;
en evenmin dat hij belangrijke stuk
ken van de encycliek „Casti Connu-
bii" in zijn beschouwingen inpast. Zij
die dit boek willen gebruiken voor
kernwerk zullen het op hun eigeri wij
ze kunnen „aanvullen".
De indruk die dit boek achterlaat is
bijzonder goed. Een ieder die het ge
lezen heeft zal Fons Jansen dankbaar
zijn voor zijn werk waar heel wat moed
voor nodig geweest is.
Op bladzijde 112 begint het hoofd
stuk over „Roeping tot liefde" met
een vergelijking:
Een jongeman wil priester wor
den. Na enig aarzelen besluit hij de
pastoor van zijn plan te verwittigen.
Hij belt aan op de pastorie. De pas
toor ontvangt hem. De jongeman
zegt roeping te hebben voor het
priesterschap. De pastoor schrijft
zijn naam in een groot boek. Er
wordt een datum bepaald voor zijn
wijding over drie weken. Er volgen
afspraken omtrent de aard van de
plechtigheid en er worden drie uren
op drie Zaterdagmiddagen vastge
legd voor de instructie. Er worden
enkele formulieren getekend waarin
hij belooft het sacrament te zullen
ontvangen volgens de gebruiken van
de Kerk. Na twintig minuten staat
deze jongeman weer op straat. Drie
weken later wordt hij gewijd in een
lege kerk. Met Veni Creator.
Deze gang van zaken komt ons
vreemd voor. Althans voor het pries
terschap. Niet voor 't huwelijk. Daar
is .de vraag of men roeping heeft
voor het sacrament en voor de hele
levensstaat blijkbaar aan geen twij
fel onderhevig. Daar is geen spra
ke van twaalf jaar studeren. Daar
is enkel een korte ondervraging, een
afspraak omtrent de klasse van de
huwelijksmis, drie instructies en ver
der niets.
Hebben deze twee mensen roeping
voor 't huwelijk? Zij beloven de liu-
welijksstaat te zullen beleven volgens
de gebruiken van de Kerk. Maar als
dat betekent, dat zij beloven niet uit
elkaar tg zullen gaan en niet op
ongeoorloofde wijze of met een onge
oorloofde bedoeling aan kinderbe
perking zullen doen, dan zijn zij er
toch werkelijk niet. Want het meest
in het oogspringend gebruik van
Onze Moeder de Kerk is altijd ge
weest en zal altijd blijven: de lief
de. De vraag werpt zich nu op: hou
den deze twee mensen van elkaar?
Want, zo zegt men terecht: zij trou
wen niet alleen uit liefde, maar ook
en vooral tot liefde. Zijn zij bereid
tot liefde te trouwen? Zijn groot
ste opgave wordt zij, en haar gróót
ste opgave wordt hij. Zij gaan elkaar
beloven te huwen volgens de gebrui
ken van de kerk, dat is op de eerste
plaats: in liefde. Kunnen zij dat
wel?"
We hebben deze regels geciteerd, om
dat het hier nu werkelijk om gaat.
Het huwelijk is een grote, bijzonder
moeilijke en ernstige opgave.
Fons Jansen heeft alles wat met het
huwelijk samengaat in een bewuste
sterke poging opgetild uit het hope
loos kleinzielige en middelmatige. Uit
de dag-in, dag-uit om ons heen op
klinkende sfeer en mentaliteit van het
pikante geintje. Hij laat duidelijk en
bezorgd zien hoe liefde geestelijke rijp
heid en ernst, edelmoedigheid en zelf
verloochening eist En daarom is dit
boek in hoge mate actueel. We hopen
dan ook van hartè, dat het een „best
seller" wordt. Niet voor kostschool
meisjes en leerlingen van M.U.LIO.,
H.B.S. of Gym., maar voor jonge men
sen die geestelijk rijp zijn voor de
mooiste ontdekking van hun leven.
P. Wesseling C.s.s.R.
Op uitnodiging van het gemeentebestuur
bracht een delegatie van negen personen
uit Southend-on-Sea gisteren n bezoek
aan Rotterdam. Deze afvaardiging bestond
uit vertegenwoordigers van het gemeente
bestuur, de Kamer van Koophandel en de
bedde luchtvaartmaatschappijen, die het
voornemen hebben in de loop van het
volgend jaar een luchtverbinding met
Rotterdam tot stand te brengen, de Air
Charter Lid en de East Anglian Flying
Services Ltd (Channel Airways Ltd).
De Kamer van Koophandel voor Rotter
dam bood het gezelschap een lunch aan
in het Delta-hotel te Vlaardingen. In de
namiddag hadden besprekingen van tech
nische aard plaats op het vliegveld
Zestienhoven. De dag werd besloten met
een maaltijd ten stadhuize.
Heden is plotseling te Breezand over
leden de ZeerEerw. Heer J. G. Verhoeff,
die sinds December 1928 pastoor was van
de parochie van de H. Joannes aldaar.
Do overledene is geboren op 28 Juni
1883 te Zoetermeer en priester gewijd op
19 December 1908. Hij was achtereenvol
gens kapelaan te IJmuiden, Kwadendam-
me, Amsterdam (H. Nicolaas en Barba
ra) en te Gouda aan de kerk van O.L.
Vrouw Hemelvaart.
Het C. B. S. heeft een telling gehouden
van het aantal volkstuincomplexen.
Onder een complex wordt; verstaan een
aantal van tenminste vier bijeenliggende
volkstuinen.
In totaal werden 2855 volkstuincom
plexen geteld- Het aantal tuinen bedroeg
84.600 met een gezamenlijke oppervlakte
van rond 3660 ha; 550 complexen (f9 pet)
met een oppervlakte van 700 ha kunnen
als blijvend worden beschouwd. Ruim de
helft van de oppervlakte is eigendom van
particulieren, 38 pet van de overheid en
7 pet van de Nederlandse Spoorwegen.
Het aantal aanvragen voor een volks
tuin, waaraan in 1955 niet kon worden
voldaan, beliep 12.750. N
n
«ctSeM mIwk o
„Bij gelegenheid van de Wereld- rem antwoordde spreker hierop bij
Dierendag", aldus Hond nog nage- voorbaat, dat de mens allereerst
nietende in het schuwe herfstzonne- verantwoordelijk is voor wat er in
tje, „ben ik vooral getroffen door de zijn eigen directe .omgeving, in zijn
woorden vpn een radio-spreker, die eigen dorp, stad of land, aan de
zich weliswaar niet rechtsstreeks tot hand is. Zolang zich nog één koe in
de honden en de andere dieren richt- Nederland bevindt die niet voldoende
te, maar die onder de veelzeggende aan zijn trekken komt, heeft het geen
titel ,Jn het spionnetje" een paar zin zich als mens in te zetten voor
rake dingen heeft gezegd aan het de hulp aan enkele miljoenen men-
adres van alle mensen, die menen sen die ergens in India of daarom-
dat een hond een hond is. Spreker trent van honger doodgaan. Tenslot-
nam het op voor het noodlijdende te bestaat er een inniger band al-
beest en spoorde zijn luisteraars aan dus scheen spreker te suggereren
meer aandacht te schenken aan het tussen de Nederlandse luisteraar en
feit, dat in de eigen omgeving nog oen afgejakkerd paard, b.v. te Me-
vele koeien, paarden en honden een demblik, dan tussen een mens die
zorgwekkend bestaan leiden. Spreker in Nederland voor een microfoon een
zou willen, dat meer en meer het boterhammetje verdient en een mens
geweten zijner medemensen zou ont- die in een ander werelddeel ligt weg
waken voor de ellende in menige stal te teren zonder microfoon en zon
en in menig hok. der boterham.
Intussen wenste spreker zich in Als Hond zeg ik: het werd tijd
zijn spionnetje niet te verhelen, dat dat deze dingen van menselijke zij
sommige luisteraars hem misschien de eens krachtig en duidelijk wer-
zouden wijzen op het verschrikkelij- den gezegd. Jammer dat - alleen
ke leed, waaronder in de wereld mensen, die in een spionnetje kijken,
van vandaag miljoenen mensen ge- de zaken zo rechtstreeks en scherp
bukt gaan. Doch zeer terechf en ad kunnen zien- -
