Wij staan voor keerpunt
geschiedenis van
Schoolsysteem sterk verouderd
m
onderwi j s
Krachtproef voor onwillig
Italiaans parlement
MOTIE-LUCAS AANVAARD
Zeven en twintig uur in de mast
Kinderbijslag vanaf het eerste
of het derde kind
Critische belichting van de situatie
waarin onze jongeren leven
Nog geen nieuwe huisvesting voor
Nederlands Kankerinstituut
Nationaal Congres „Jeugd 1955'
Conflict tussen jeugd en maatschappij
bron van neurosen
Dr N. Per quia SJ op Nationaal Congres „Jeugd 19559
Wij moeten de diepte in
Kind moet voorop staan
Staking op Parijse
vliegvelden
1954 een gunstig jaar
Koningin Wilhelmina
Fonds
Mary Celeste
herleefd?
Geschenk van het
Koninkrijk voor F.A.O.
iii Rome
Na acht jaar nog geen Constitutioneel Hof
Investeringsbeperking overheidssector
Minister Van de Kieft: Barbertje moet hangen
abdijsiroop
Gevolgen van afschaffing voor de eerste twee
VRTJDAG 11 NOVEMBER 1955
PAGINA 5
Verschraling der genegenheid
Schoolsysteem draagt ken
merken van een voorbije tijd
Lerarenopleiding dient gron
dig veranderd
Verbetering van onderwijs in
de diepte zoeken
Landelijk plan
NED. MONTFORTANEN IN
DUITSE ZIELZORG
's-GRAVENHAGE, 10 Nov. '55
De motie-Lucas (K.V.P.), welke
de Tweede Kamer nog voor minis
ter Van de Kieft in het vet had,
werd hedenmiddag met 47 tegen 23
stemmen aangenomen. Tegen
stemden alleen de P.v.d.A. en de
communisten.
In zijn antwoord op de re
plieken bestreed minister Van de
Kieft deze motie sterk. Zoals wij
gisteren reeds mededeelden, hield
zij in, dat de maatregel tot in
vesteringsbeperking, welke voor
de particuliere sector door de
minister was uitgevaardigd, ook
zou gelden voor investeringen in
de overheidssector. Vijf fracties
hebben deze motie ondertekend,
dus Barbertje zal moeten hangen,
zei de minister.
voor keel en lucht
wegen. In een ver-
- standig gezin staat
nu een fles
„ClingendaeV' op het tapijt
Groningse vissers hadden
benauwd avontuur
Bijslag voor zelfstandigen
Merkivaardig teken
Conflict tussen jeugd en
maatschappij
Moderne maatschappij een
labyrinth
Aan praten heeft de jeugd zc
weinig
VIJF PERSOxNEN IN ARREST
I.V.M. INBRAKEN IN
LEEUWARDEN
CHAUFFEUR VOOR
HAARLEMSE RECHTBANK
WIJ STAAN VOOR ecu keerpunt in de geschiedenis van het onder
wijs, een keerpunt dat beslissend genoemd moet worden voor de
geestelijke gezondheid van ons vo+k. Dit is de mening van dr Nic. Perquir.
S.J., directeur van 't Mgr Hoogveldinstituut, die de eerste dag van het natio
naal congres „Jeugd 1955" vanmorgen inleidde met '11 bijzonder interessante
beschouwing over de verhouding: school, mens en maatschappij, het con
gresthema van deze dag. He' grote vraagstuk, waarvoor wij nu staan, aldu'
de inleider, is: wat moet redelijkerwijze van de school in de huidige maat
schappelijke constellatie verwacht worden in het belang van de mensheid
en rechtstreeks in dienst van het kind? Verwacht moet worden, zo ant
woordde spr. hierop, dat in elke vorm van onderwijs de jeugd zelf voorop
dient te staan en nidt de eisen, die de maatschappij stelt.
De maatschappij kan ook geen richt
snoer zijn. Dit betekent niet, dat dc eisen
van de maatschappij van geen belang zijn.
Zij oriënteren ons omtrent dc objectieve
behoeften van de samenleving, waarmee
wij rekening moeten houden, maar vvjj
aanvaarden geen eisen, waardoor de jon
ge mens schade lijdt aan zijn ziel. Ten
voordele ook van de samenleving! Want
wat heeft dc samenleving er aan, wan
neer de school een massa gqcdgcvuldc
hoofden aflevert, jongens en meisjes met
flair en zakeninstinct op de markt brengt
en vaklui van formaat, wanneer hun op
leiding en vorming ten koste van hun
mens-zijn gegaan zijn? Wat heeft de
maatschappij werkelijk aan mensen, wier
gevoelsleven niet gerijpt is en die in een
infantiel stadium zijn blijven steken?
Niets! Die scheppen juist weer de pro
blemen, die de samenleving met moeite
en nood in elke generatie tracht op te
lossen ten koste van veel geld, veel of
fers. Houdt men zich niet aan de stel
regel, dat het kind voorop gaat, dan zaait
men wat men wil uitroeien. In feite
kweekt de school echter mensen, wier af
fectieve leven niet gerijpt is. Te denken
valt hier in liet hijzonder aan het gymna
sium, aan de middelbare school en aan
1 de speciale vakopleidingen voor jonge ge
schoolde arbeiders.
Het gymnasium en de middelbare
school creëren een mensentype, dat men
als het intellectuele kan aanduiden. De
leerlingen van deze scholen benaderen
langs de weg van het verstandelijk in
zicht dingen waar zij met Iiun.. gehele
persoonlijkheid nog niet aan toe zijn. Ver
standelijk zien zij, om een voorbeeld te
noemen, dat het huwelijk een zielsge
meenschap dient te zijn zonder dat zij zelf
nog aan de liefde toe zijn. Bij de andere
jeugd vindt men'dit practisch nooit. Zij
kunnen over het huwelijk slechts verstan
dige dingen zeggen (als zij het ooit kun
nen), wanneer zij zelf liefhebben. Van t
voren is het niet mogelijk. Dit kunnen1 de
middelbare scholieren op een zekere leef
tijd wel. Dit heeft grote voordelen, maar
ook nadelen. Immers, zij kunnen aldus in
de waan komen, dat dit inzicht afdoen
de is. zodat zij hun emotionele rijping, die
de overgave van zichzelf inhoudt, ver
waarlozen. Dit moet vooral in onze sa
menleving funeste gevolgen hebben, nu
zoveel jongens en meisles nauwelijks er
gens een houvast vinden voor de orde
ning van hun gemoedsleven. De intellec
tualiteit kan zo een v'ucht worden voor
de spanningen der genegenheid.
Wat de vele gespecialiseerde vakop
leidingen voor jonge geschoolde arBei-
ders betreft, ook hier wordt door ande
re oorzaken de geestelijk-affectieve rij
ping geremd. In de eerste plaats, door
een overschatting van en een eenzijdige
gerichtheid op de efficiency, vervol
gens door een oversterke neiging tot
gelding en prestatie, een allesbeheer
sende drang om vooruit te komen,
waardoor de fijnere en hogere gevoe
lens van de jonge arbeider weinig kans
tot ontwikkeling krijgen. Men ziet dan
wel een rijping van het practisch ver
stand. doch daarnaast een infantilisme
op affectief gebied, wat dikwijls blijkt
ten aanzien van de ethische en religieu
ze waarden. Het gevolg is, dat de jonge
arbeider wel vakkundig wordt, maar
niet opgewassen blijkt tegen menselijke
problemen. Ten derde is er dikwijls een
zeer geringe geneigdheid om de achter
grond der dingen te zien, zelfs op tech
nisch gebied.
Moeten we ons dringend bezinnen op
de vraag, wat voor soort jongens en
meisjes wij door ons onderwijs de wereld
insturen, evenzeer dienen wij ons, zo be
toogde de inleider, te bezinnen op de si
tuatie, waarin de jongens en meisjes te
genwoordig leven. Kan men zeggen, dat
de verschillende schooltypen daaraan vol-
doende zijn aangepast of liever, is he\
mogelijk de in de wet vastgelegde school
typen te handhaven?
Wij zijn ijverig bezig, zo stelde pater
Perquin vast, steeds nieuwe zogenaam
de aangepaste variaties uit te denken,
die alle op zichzelf staan, al bekom
meren wij ons ook om het vraagstuk
der doorstromingsmogelijkheden. Maar
wij bleven hardnekkig vasthouden aan
het overgaan van klas naar klas, wij
zweren bij het samenraapsel van vak
ken die voor een groot deel producten
zijn van een voorbije cultuurperiode, die
zichzelf overleefd heeft, nl. die van het
bijgeloof aan de waarde der algemene
ontwikkeling, wij de'en met vaste hand
links en rechts cijfers ujt, alsof daar
omtrent geen probleem aan de orde is.
wij nemen aan en schrijven af naar har
telust zonder voldoende te overwegen,
dat wij door de aanneming van een '®®r-
ling een opvoedkundige relatie hebben
aangegaan. Zo kan ik nog een tijdje
doorgaan zonder iemand te beledigen,
tenzij dan mijzelf, aldus de inleider,
aangezien ik bijna 10 iaar geleden op
verschillende punten nog durfde verde-
'digen, wat ik nu loslaat.
De kwestie van al of niet beledigen is
trouwens niet dc belangrijkste, veel be
langrijker is het inzicht, hier tot uitdruk
king gebracht, dat wij een schoolsysteem
hebben, dat naar uitwendige organisatie
(schooltypen enz), en inwendige organi
satie (cjjfers, bevordering, aannemen c»i
afschrijven e.d.) duidelijk de kenmerken
draagt van een voorbije tijd, zowel ideolo
gisch als sociologisch. Ideologisch ver
toont het dc tekenen van rationalisme en
materialisme, waarin het ideaal van al
gemene ontwikkeling welig kan t'cfcn, in
vriendelijke samenwerking met een ver
ouderde paedagogiek en psychologie. Zo
is het schoolsysteem in zijn strijd om zelf
handhaving vanzelf primair komen te
staan en niet het kind van onze tijd. Het
kind, dat leeft in de geest van onze tijd,
vraagt echter om een andere psycholo-
gisch-pacdagogische benadering, eenvou
digweg omdat het die nodig heeft in on
ze chaotische, losgeslagen, onzekere we
reld. De conclusie Is: wij moeten terug
naar onze jongens en meisjes, van hen
moeten wij uitgaan en niet van net sy
steem.
Tenslotte besprak pater Perquin de
vraag, in hoeverre de school in deze
maatschappelijke situatie opvoedend moet
zijn en welke middelen zij dient te han
teren In verband hiermede bracht hij het
vraagstuk der lerarenopleiding ter spra
ke, welke naar zijn mening tot de grond
toe een geheel ander karakter dient te
hebben dan de in ons land gebruikelijke.
De steeds verder schrijie ide specialisa
tie der wetenschap dwingt tot een her
ziening van het traditionele systeem.
De tegenwoordige jeugd hunkert naar
de rustgevende ontmoeting met de waar
lijk volwassen mens. Het geloof aan de
waarden der cultuur zijn bij haar nauw
verweven met het geloof aan de mens.
die de bemiddelaar is tussen onwetend
heid en kennis. Op dit tijdstip der we
reldgeschiedenis. aldus de inleider. is
geen school bestaanbaar, waarin geen
waarachtige ontmoeting plaats vindt van
de jonge mens met de volwassene. Deze
ontmoeting alleen kan de schooi redden
van het zo gevreesde utilarisme en in
tellectualisme.
De school moet in de kern zichzelf blij
ven en niet de oplossing der problemen
zoeken in het overnemen van allerlei ta
ken. waarvan men meent dat deze haar
pas tot een totalitaire opvoedingsgemeen
schap zouden kunnen maken. Gelijk zo
Gisteren hebben 3.600 werknemers van
de Franse luchthavens Le Bourgct en
Oriy het werk neergelegd, omdat zij een
maandelijkse gratificatie willen ontvangen
van 10.000 francs. Dc stakers behoren tot
het personeel van de vcrkcers-torens en
radiostations.
Zij hadden aangekondigd, dat zij giste
renmorgen om 8 uur het werk zouden
neerleggen, wat voor de toestellen, die
uit Afrika, Azië en Amerika moesten ko
men, een sein werd tot een race op de
lange afstand, om voor dat tijdstip de
luchthaven te bereiken. Gisterenavond _ts
tussen vertegenwoordigers van het mini
sterie voor luchtvaart en een delegatie
van de stakenden het overleg begonnen
om het geschil op te lossen. De v"™"1'
lende luchtvaartmaatschappijen
hun vluchten afgelast of naar
luchthavens verlegd.
hebben
andere
dikwijls zoekt men dan in de breedte,
wat slechts in de diepte gevonden kan
worden. Het is enorm belangrijk, da«I on
ze jongens en meisjes deelgenoten worden
van de schoonheid in de vorm van mu
ziek, voordracht, dans en zo veel meer.
Het zou verrukkelijk zijn. wanneer wij hen
er toe zouden kunnen krijgen creatief deel
te nemen aan de cultuur. Sterker nog,
het resultaat van ons onderricht moet zijn
dat zij in vrijheid op pelgrimstocht gaan
naar alles wat het leven waard maakt
om geleefd te worden Maar het moet
betwijfeld worden, of het zinrijk is dit al
les in het schoolprogramma op te nemen,
waarbij men dan meteen aan dit alles
het karakter van het gratuite, het spel
in vrijheid ontneemt. Wij moeten dus niet
steeds meer uitbreiden en steeds meer
verplicht stellen, wij moeten in ons zoe
ken naar verbetering van het onderwijs
zelf de diepte in, d.w.z. wij zullen ons
moeten bezinnen op een in ynenig opzicht
nieuwe paedagogische en didactische in
stelling t.a.v. onze jongens en meisjes.
Wij moeten in het onderwijs dc diepte
zien en daarvoor is tijd nodig. Meer dan
ooit hebben wij nu die tijd nodig, omdat
dc jeugd 111 deze verwarde wereld onwil
lekeurig maar met dc drang der natuur
naar dc rust der diepte zoekt. Zii wordt
radeloos van dc hoeveelheid, zy hccit
meer dan genoeg van dc onbegrensde mo
gelijkheden, die zij dag in dag uit er
vaart, zij wil terug naar de stilte, waar
alleen dc door leraren gemiste concentra
tie te vinden is. Luiheid, slordigheid en al
dat fraais meer zjjn dikwijls een vlucht
voor een onsamenhangende, in dc ogen
der jeugd zinloze reeks van eisen, die
naar believen vermeerderd kunnen wor
den tot in het oneindige toe. Het is soms,
of zü zich beschermt tegen ons en tegen
dc moderne wereld, waarvan wü telkens
weer de exponenten Hjken. Z\j beschermt
zich door gebrek aan concentratie, d.w.z.
zjj tracht haar eigen leven te leven.
Na deze inleiding, die heej wat stof tot
overdenken gaf, volgde een 2si£tal sectie
vergaderingen^ waarin 2e ~s^s?'®e(Tr?
werd over: het onderwijs voor de jeugd
tot 12 jaar, primair en voortgezet be
roepsonderwijs, algemeen vormend voort
gezet onderwijs van 12 jaar af, samen
werking tussen gezin en school, beroeps
keuze, terwijl in de zesde sectie de jon
geren zelf aan het woord kwamen. Aan
het eind van deze dag zal prof- ,ar J-
Waterink van de Vrije Universiteit een
samenvatting geven van wat in de secties
besproken is.
Al sinds geruime tijd bestaat het plan
om het Nederlands Kankerinstituut met
behoud van eigen zelfstandigheid, over
te plaatsen naar het terrein van het
Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam, als
de gemeente besluit dit ziekenhuis tot
academisch ziekenhuis te doen ombouwen.
In de omstandigheid, dat de kliniek van
het Nederlands Kankerinstituut ook na de
verhoging van de verpieegtarieven jaar
lijks een grote bijdrage van het Koningin
Wilhelmina Fonds vraagt, werd aanleiding
gevonden om te trachten op korte ter
mijn de verplaatsing van deze kliniek
naar het terrein van het W.G. te ver
wezenlijken en daardoor tot gunstiger
financiële uitkomsten te komen.
De commissie, die deze mogelijkheid
onderzocht, kwam tot de conclusie, dat
van de zijde van het W.G. op dat ogen
blik niet zo veel ruimte kon worden
aangeboden als nodig is om aan de be
hoefte van het Kankerinstituut te voldoen
Sindsdien zijn de voorwaarden, waar
onder het Kankerinstituut na de ver
bouwing van het W.G. een plaats kan
innemen op het terrein van dit zieken
huis wederom onderworpen aan een
onderzoek, waarvan de resultaten t.z.t
aan het gemeentebestuur en aan de be
sturen van fonds en instituut zullen wor
den voorgelegd
Aldus lezen wij in het thans verschenen
jaarverslag over 1954 van de stichting
„Koningin Wilhelmina Fonds". Het jaar
1954 is niet ongunstig geweest voor het
nu vijf jaar bestaande fonds. De stichting
heeft de organen van de kankerbestrijding
in staat kunnen stellen verbetering te
brengen tn hun inrichtingen en hun
wetenschappelijk werk voort te zetten en
zelfs uit te breiden
In 1954 werd ontvangen 1.389.792.61 en
uitgegeven 1 302.665 73 Het kapitaal dei
stichting onderging in 'zoverre een ver
andering, dat de reserve voor inrichting
van een researchiaboratorium van ƒ500 000
een bestemming vond en een nieuwe
reserve van twee maal 250.000 werd
gekweekt voor opleiding van weten
schappelijke werkers en voor aanschaffing
van apparatuur.
Ten aanzien van de bouwplannen van
het Rotterdamse radio-therapeutisch in
stituut, bestaande uit de bouw van een
nieuw instituut in samenwerking met
de Rheuma-stichting, wordt medege
deeld, dat het bestuur van het fonds
heeft besloten deze plannen te steunen
met een bijdrage in de vorm van een
geldlening van twee millioen gulden.
Aan het einde van het verslagjaar heeft
hef bestuur van de stichting zich gewend
tot het bestuur van de landelijke orga
nisatie met het verzoek een plan voor de
kankerbestrijding in Nederland voor de
nabije toekomst op te stellen. Het stich
tingsbestuur en de commissie van advies
voelen sterk de behoefte aan zo'n plan,
opdat het financiële beleid van 'de stich
ting daarop kan worden ingesteld en zo
nodig tijdig kan worden overwogen of
stappen moeten worden ondernomen om
tot vergroting van de geldmiddelen voor
de kankerbestrijding te komen.
Functionarissen te Suva, de hooftsdad
van de Fidji-eilanden, hebben een onder
zoek gelast naar het lot van 25 personen,
die zijn verdwenen van een vissersvaar
tuig, dat na vijf weken te zijn vermist
thans in de omgeving van de eilanden
groep is aangetroffen. Voedselresten en
gen soort tent op het dek van het gedeel
telijk vernielde schip wijzen er op, dat er
iemand aan boord heeft gewoond na het
ongeluk, dat het vaartuig moet zijn over
komen. Het logboek heeft men niet kun
nen terugvinden.
De boot, „Joyita" genaamd, was op
drie October onder een Britse gezagvoer
der van Apia, in de Samoa-groep, naar
de Tftkelaoe-eilanden vertrokken, een reis
van ongeveer twee dagen in noordelijke
richting. Behalve de kapitein bevonden
zich nog vier blanken aan boord.
De havenmeester van Suva was van
mening, dat het geval doet denken aan
de „Mary Celeste", een schip dat in 1872
met volle zeilen op de Atlantische Oceaan
werd gevonden, terwijl er van de tien op
varenden geen spoor viel te bekennen. In
de kajuit van dat schip stond op tafel een
nog onaangeroerde maaltijd.
Minister Mansholt heeft dezer dagen in
Rome aan de voedsel- en landbouworga
nisatie van de Verenigde Naties aldaar
het geschenk overgedragen van Neder
land, Suriname en de Nederlandse An
tillen. Het geschenk bestaat in een kamer
die bestemd is voor commissievergade
ringen, en die de naam „Queen Juliana
Room" zal dragen. Betimmering, stoffe
ring en meubilering zijn geschied met ma
terialen afkomstig uit bet Koninkrijk: zo
schonk Suriname zeldzame houtsoorten.
De werkzaamheden zijn uitgevoerd o.l.v.
de Nederlandse binnenhuisarchitect prof.
F. Eschauzier. De overdracht viel samen
met de tiende verjaardag van de F.A.O.
Bij de bestuursverkiezing voor de acht
ste conferentie, die thans is begonnen, is
minister Mansholt tot derde vice-voorzit-
ter gekozen. Hij is daarmee tevens lid ge
worden van de algemene commissie, het
besturend college van de conferentie,
welke duurt tot 25 November, en waarop
o.a. gesproken zal worden over de afzet
van voedseloverschotten naar tekortge-
bieden.
(Van onze correspondent).
ROME, Donderdagavond.
Aanstaande Dinsdag zal het Italiaanse
parlement in verenigde zitting bijeenko
men tenëinde voor de derde maal vjjf
leden van het hoge constitionele hof te
kiezen, zOais de grondwet voorschrijft.
Wat de samenstelling van dit hof betreft,
bepaalt de grondwet, dat het zal bestaan
uit vijftien rechters. Van deze worden
vijf door dc magistratuur aangewezen,
vijf anderen worden benoemd door de
president van de republiek en dc beide
kamers van het parlement moeten in
verenigde zitting de resterende vijf kie
zen.
De meerderheid, die elke candidaat in
het parlement, op zich moet verenigen, is
twee-derde van het totale aantal senato
ren en kamerleden voor de eerste twee
stemmingen en twee-derde van het aan
tal aanwezige parlementsleden voor de
derde en volgende stemmingen. Ofschoon
de grondwet de volgende maand al acht
jaar oud is, is het hoge constitionele hof
nog nimmer tot stand gekomen, omdat
het kiezen van de vijf rechters door bet
parlement tot nog toe onmogelijk bleek
wegens onoverbrugbare politieke tegen
stellingen.
Het ontbreken van deze hoogste instan
tie. die niet slechts in alle voorkomende
gevallen de grondwet moet interprete
ren, doch evenzeer dient te waken tegen
elke vorm van schending, doet zich in
toenemende mate als een ernstig gemis
gevoelen.
De belangrijkste onder de politici vra
gen om ingrijpende maatregelen tenein
de de parlementsleden te dwingen om
aan deze door de grondwet impliciet op
gelegde plicht te voldoen. De hoogbejaar
de priester Don Lois Segusto, die na zijn
ballingschap tot senator voor het leven
werd benoemd, ging zelfs zo ver, dat hij
ontbinding der beide kamers als enige
oplossing voorstelde, ingeval de komende
verenigde zitting opnieuw zonder resul
taat mocht zijn. Zoals bekend bezit de
president van de Italiaanse republiek de
macht om een of beide kamers te ont
binden en nieuwe verkiezingen uit te
schrijven. Wat de situatie zo interessant
maakt, is het feit dat, de huidige presi
dent Giovanni Gronchi, die gedurende
zes jaar voorzitter van de kamer van af
gevaardigden is geweest, met grote aan
drang de totstandkoming van het consti
tutionele hof nastreeft. In zijn rede bij
gelegenheid van zijn installatie als staats
hoofd, heeft hij -er op gewezen, dat zijn
eerste en voornaamste taak bestaat in het
verdedigen en navolgen van de grondwet.
En met grote ernst wees hij het parle
ment op zijn onontkoombare plicht om
zonder uitstel de vijf rechters te kiezen.
wier benoeming de constitutie aan de
volksvertegenwoordiging heeft toever
trouwd. In de afgelopen dagen hebben de
voorzitters van kamer en senaat herhaal
delijk met elkaar geconfereerd en is
eerstgenoemde, die volgens de grondwet
de verenigde zittingen presideert, reeds
tweemaal door de president van de re
publiek ontvangen. Alle partijen hebben
vergaderingen van bestuur en kamer
fracties belegd. En het gehele politieke
leven staat in het teken van de naderende
parlementszitting. Tot op dit ogenblik
lykt een oplossing van dit urgente pro
bleem vrijwel onbereikbaar. En de kan
sen op een compromis tussen de extreem
linksen. de vier regeringspartijen, het
centrum en het rechtse deel van het par
lement, zijn niet groot. Wat er gebeuren
gaat als ook deze derde stemming zon
der resultaat blijft, weet niemand. Er
zijn er die aan de voorzitter van de ka
mer de bedoeling toeschrijven de ver
enigde zitting zolang te doen voortduren,
tot voor de vijf constitutionele rechters
het vereiste aantal stemmen zal zijn be
reikt. Een soort conclaaf dus. Anderen
verwachten dat de president van de re
publiek in geval van een nieuwe misluk
king, een soort ultimatum aan de beide
kamers zal zenden in de vorm van een
boodschap, waarin hij de verenigde zit
ting op korte termijn voorstellen tot Ont
binding van beide kamers zal aankondi
gen. En intussen vergaderen de partij
besturen en worden er opgewonden po
lemieken gevoerd in de pers.
Tot op dit ogenblik is iedereen op zijn
stuk blüven staan. De rechtse oppositie
weigert radicaal haar stem te geven aan
de candidaat van de communisten. De
christen-democraen willen minstens-twee
van de vijf rechters benoemen. De
communisten eisen ook al twee rechters
voor zich op en de drie kleine coalitie
partijen zijn niet bereid om een drietal
rechters aan de oppositie cadeau te doen
en zelf alleen maar voor de twee candi-
daten van de christen-democraten te
stemmen. Hoe dit alles zal eindigen is een
open vraag. De komende dagen zullen
een interessante ontwikkeling te zien ge
ven. waarin verrassingen geenszins zijn
uitgesloten.
De groep van Nederlandse reguliere
priesters die werkzaam zijn gesteld bij
de zielzorg in Duitsland is weer uitge
breid. Er hebben zich thans drie paters
Montfortanen bijgevoegd. Zij zijn inge
zet bij het werk ln de parochies van Bonn.
En toen kwam hij met cijfers.
De investeringen in de particuliere
sector waren opgelopen tot 2325 millioen,
hetgeen 25 pet was boven het geraamde
Industriële program. Bovendien was er
credietexpansie, zodat de maatregelen
vlug moesten worden genomen. Dat was
nu het antwoord op de reeds eerder door
Advertentie
«in-' -
AKKER
SIROOP
de heer Lucas gedane vraag, waarom
minister Zijlstra in September nog had
gezegd, dat er moest worden geïnvesteerd
en dat de regering in October daarop met
deze maatregelen kwam. Daarna gaf hij
enige cijfers van Overheidsinvesteringen
tn 1955 was door de Rijksgebouwendienst
voor 18 millioen aanbesteed, waarvan
echter 11 millioen was aangehouden en
niet gegund. Bij het departement voor
Wederopbouw en Volkshuisvesting was
voor 53 millioen aangehouden, voor de
Zuiderzeewerken was 21 millioen minder
opgenomen. Het totaalbedrag van de
Overheidsinvesteringen begrootte de mi
nister op 386 millioen, waarvan 353 mil
lioen voor Waterstaat, Zuiderzeewerken
en P.T.T
Daarom noemde hij dc motie een slag
in dc lucht. Laat de Kamer dan aangeven
waar men zou moeten afremmen. De
Zuiderzeewerken, de Tweede T.H., de
tunnel in Velsen? Daar hebt u geen zin
in, want daar zou u last mee krijgen, zei
minister Van de Kieft tot dc heer
Lucas. Hjj zou deze zaak In het kabinet
willen bespreken om er daarna op terug
te komen.
De heer Lucas kwam daarop met cijfers.
Deze moesten aantonen, dat er bij de
regering geen grote geneigdheid tot af
remmen bestaat. Het Cijfer wordt immers
steeds groter: in 1954 was het 425 millioen,
dit jaar 472 en voor 1956 is het al 519
millioen. Hij zeide nog met de motie niets
onwelwillends te bedoelen; het gaat hier
om de algemene lijn.
Minister Van de kieft betoogde daarna
nog eens, dat slechts een klein deel van
de faciliteiten was teruggenomen. De
331/3 pet vervroegde afschrijving blijft,
maar wordt alleen over een langere ter
mijn uitgesmeerd. De verordening be
treffende vennootschapsbelasting zal geen
moeilijkheden veroorzaken. De maatrege
len betekenden alleen een schot voor de
boeg.
Het hielp allemaal niets," de motie werd
aanvaard.
Bij het wetsontwerp verlenging van de
werkingsduur van de voorlopige regeling
inzake het Nationale Plan en streekplan
nen bracht de heer Bommer (P.v.d.A.) de
bouw van het hoofdkantoor van de
A.N.W.B. op het landgoed Clingendael in
Den Haag op het tapijt Er is namelijk
een K.B. van ongeveer vijftien jaar ge
leden, dat de bouw op dergelijke recreatie
oorden verbiedt. Minister Witte zette nu
uiteen, dat niet elke bebouwing is uitge
sloten en in strijd is met het streekplan.
Het hele geval heeft nog geen rechts
kracht en er is dus geen toetssteen. Hier
is dus sprake van een. min of meer
arbitraire beslissing. Bovendiert wordt
hier de recreatieve bestemming niet ge
schonden en in dat geval spelen ook de
belangen van de A.N.W.B. hier een rol.
Daarom was er door zijn departement
geen bezwaar gemaakt. Het wetsontwerp
werd daarna z.h.st. aanvaard.
F. S.
Twee vissers uit Termunterzijl hebben,
nadat hun scheepje was gezonken. 27 uur
in de mast gezeten voordat zij uit hun
benarde positie werden gered. Beide
mannen, L. Landman en A. Vondeling,
waren Dinsdag aan het vissen op de
Eems, toen een vrij dichte mist kwam op
zetten. Zij besloten met hun kleine vis
sersboot Zeearend" de thuishaven weer
op te zoeken.
Het schip, dat in de nacht van Maan-
Op Schiphol, waar men toch wel vreem
de „passagiers" gewend is, zoals apen,
olifanten en Nederlandse koeien, vraagt
men zich nu toch met verbazing af, wat
de regelmatige stroom Nederlandse
bromfietsen te beduiden heeft, die ons
land door de lucht verlaat. Het blijkt
echter, dat er in het buitenland, met na
me in Engeland, zo'n dringende vraag
naar dit Nederlands fabrikaat heerst,
dat alleen luchtvervoer uitkomst kon
brengen.
De voornemens van minister Suurhoff
met betrekking tot de eventuele totstand
koming van een algemene, de gehele be
volking omvattende regeling voor de kin
derbijslag mochten zich in de afdelingen
van de Tweede Kamer in de bijzondere
belangstelling van zeer vele leden ver
heugen.
Verscheidene leden, bij wie men zien
van andere zijden aansloot, vroegen zien
af of, nu een algemene herziening van
de vigerende kinderbijslagwet wordt
overwogen, waarbij ook de zelfstandigen
staan te worden opgenomen, deze gels
genheid niet dient te worden aangegre
pen om tot de oorspronkelijke opzet var.
de kinderbijslag terug te keren, waarbij
voor alle groepen, ook die der loontrek-
kenden, de bijslag eerst wordt toegekend
vanaf het derde kind
De huidige economische toestand biedt,
aldus deze leden goede kansen om een
dergelijke wijziging in de loonopbouw tot
stand te brengen. Mischien zal dit in twee
etappes dienen te geschieden.
Vele andere leden, die zich hun oor
deel omtrent een eventuele afschaffing
vsfn de kinderbijslag voor loontrekkender
voor het eerste en het tweede kind gehee'
wensten voor te behouden, vroegen of de
leden, hiervoor aan het woord, zich er
rekenschap van hadden gegeven, dat zo
danige afschaffing tot een loonsverhoging
van naar raming 6 pet zou nopen, te we
ten een verhoging van de arbeidskosten
voor de ongeschoolde arbeider van 10 pc'
gepaard gaande met een verlaging van
de kinderbijslagpremie van 4 pet. Een zo
danige loonsverhoging zou bovendien
voornamelijk aan de ongehuwden. de ge
huwden zonder kinderen en de gehuwden
met één kind ten goede komen, hetgeen
naar deze leden veronderstelden, niet met
de bedoeling van de voorstanders van af
schaffing van kinderbijslag voor het eer
ste en tweede kind strookte.
Door dezelfde leden werd een verder
gaande progressie naar het kindertal be
pleit.
De indiening van een wetsontwerp kin
derbijslag voor zelfstandigen zagen zij met
passend ongeduld tegemoet. Een algemene
kinderbijslagverzekering zou echter niet
in de weg mogen staan aan de spoedige
totstandkoming van een kinderbijslagver
zekering voor zelfstandigen. Zij spraken
de hoop uit dat dit nog in 1955 zal ge
schieden. Invnering terzelfder tijd als de
algemene ouderdomsverzekering kwam
hun noodzakelijk voor.
(Van onze verslaggever)
Gisteravond is in het Koninklijk Insti
tuut voor de Tropen te Amsterdam door
ds N. O. Steenbeek het nationaal congres
„Jeugd 1955" geopend. Dit congres wil
evenals de Rotterdamse expositie E 55
een nationale manifestatie worden. Heeft
de E 55 een beeld gegeven van wat er op
technisch-economiscli gebied in de afge
lopen 10 jaren ln ons land is gepresteerd,
dit congres wil een critisch licht laten
schijnen op de situatie, waarin onze jeugd
tussen 14 en 21 jaar verkeert. De resul
taten hiervan zijn het geschenk, dat de
Nederlandse Jeugdgemeenschap bü gele
genheid van haar 10-jarig bestaan aan het
Nederlandse volk aanbiedt. Hiertoe heb
ben een twaalftal representatieve organi
saties van verschillende geestesrichting,
die zich met jeugdzorg en jeugdvorming
bezig houden, dc handen in elkaar gesla
gen, zodat terecht van een nationaal
congres kan worden gesproken.
Voor de opening van het congres, dat
twee dagen zal duren, werden de 650
deelnemers door het gemeentebestuur van
Amsterdam in de grote aula van het in
stituut ontvangen.
Prof. dr W. Banning leidde het congres
in met een rede over jeugd en maat
schappij in het midden der 20e eeuw. Wat
weten wij eigenlijk van de jeugd? Prof.
Banning zag in het houden van dit con
gres, samengeroepen door organisaties die
zeer nauw contact hebben met de jeugd,
een merkwaardig teken: blijkbaar weten
ook deze organisaties, die met hun daad
en hun hart het leven van de jeugd be
geleiden, niet precies, hoe de innerlijke en
uiterlijke verhoudingen en samenhangen
bij de jeugd liggen en zoekt men klaar
heid via dit congres. Verkeren wij met
alle practische jeugdwerk, psychologie en
sociologie toch nog in de mist en hebben
wij alleen een leidraad in de vorm van
een ideaal? Is het misschien zo, dat wij
bij gebrek aan grondig zakelijk weten
moeten opereren met allerlei beelden, die
wij ons van de jeugd vormen? Wij heb
ben ons scherp te realiseren, zo meende
spreker, dat elk beeld dat ouderen zich
van de jeugd vormen en dat in menig
opzicht het denken en handelen dezer
ouderen bepaalt, allerlei trekken van een
mythe heeft, d.w.z. een ideële constructie,
die men vooral emotioneel heeft gescha
pen op grond van waargenomen sympto
men, weike al te vlot zijn gegeneraliseerd.
Overigens was de spreker zelf evenzo
genoodzaakt generaliserend over de jeugd
van 14 tot 21 jaar te spreken. Hij deed
dit aan de hand van een vijftal processen,
die kenmerkend zijn voor de periode van
de jeugd, die op dit congres in het mid
delpunt van de aandacht staat.
Het eerste proces, dat spreker behan
delde, was de rijpingsperiode. De jonge
mens ontvouwt in de periode van 14 tot
21 jaar een eigen innerlijke structuur,
een eigen innerlijk levensplan, waarin ge
vraagd wordt om de ander, de levens
kameraad en "dat innerlijke proces valt
in dezelfde periode, waarin de maatschap
pij op hem beslag gaat leggen. Bij hen,
die in het arbeidsproces worden opgeno
men, gelden de eisen van de maatschappij
reeds voor het zoeken van een levens
partner vaste vorm aanneemt, bij hen, die
aen middelbare schoolopleiding volgen, ls
de volgorde andersom of vallen beide ten
denties ongeveer samen. Misschien, aldus
spreker, ligt in deze situatie een element
ter verklaring van het conflict tussen
jeugd en maatschappij, dat het scherpst is
'in deze rijpingsperiode.
Allerlei verschijnselen uit de rijpings
periode: de vlegeljaren van 14 tot 18 jaar,
de hartstocht voor de motorsport, de felle
begeerte naar het ongeremde leven, de
onverschilligheid voor de politiek, het
voorbijgaan aan de wereld van Kerk en
godsdienstig geloof die behoren immers
bij de wereld van de ouderen, met wie
men overhoop ligt meende prof. Ban
ning in verband te moeten brengen met
deze conflictsituatie. De innerlijke groei
gaat 'n de richting van zelfstandigheid,
verantwoordelijkheid, persoonlijk leven,
de maatschappij eist daarentegen aanpas
sing, onderwerping aan vreemde harde
normen, reductie van persoonlijkheid.
Men hoeft zich waarlijk niet te verbazen,
dat psychiaters hier een bron van neuro
sen vinden. Alle jeugdleiders weten uit
gesprekken met jongeren, tot hoe diepe
wanhoop bij waarlijk niet de slechtsten
dit conflict kan leiden. De oudere kan
over deze spanning wijsgerige diepzinnig
heden ten beste geven, de jongere door
leeft haar in de rijpingsperiode als een
dreiging, een aantasting, een verkrach
ting van het meest eigene.
Ten aanzien van het proces van de ont
moeting met de maatschappij als geheel
merkte prof. Banning op, dat de „maat
schappij" sinds tientallen jaren een laby
rinth is, waarvan de volwassenen zich
nauwelijks kunnen indenken, hoe moei
lijk het kind daarin zijn weg vindt. Het
veelvormige bestormt hem. Is veel z.g.
cynisme van de jeugd niet te herleiden
tot het conflict tussen eigen groeiproces
en de veelvormige maatschappij? De vol
wassen-wording wordt er zoveel gecom
pliceerder door.
Dan zijn er nog als kenmerkende aspec
ten van het jeugdleven in deze periode
de losmaking uit het gezin, de voorberei
ding op of intrede in het arbeidsproces,
en de vrija tijd en het eigen groepsleven
van de jeugd. Ook hierbij maakte spreker
enige kanttekeningen.
Het Amsterdamse orkest van „Jeugd en
Muziek" zorgde voor enige muzikale in
termezzo's.
Vóór de rede van prof. Banning vond
eerst een samenspraak plaats van de
redenaar met enige jongeren, waarbij van
de kant van de jongeren veel openhartige
dingen werden gezegd. Dit gesprek was
bedoeld als een poging om de stem van
de jongeren te laten horen op dit congres,
waarop overigens de ouderen sterk domi
neren. De jongeren waren algemeen van
mening, dat dit nationale congres over de
jeugd bij de jeugd zelf helemaal niet
leeft. De meesten van de jongeren weten
niet eens, dat er een dergelijk congres
gehouden wordt. Aan al dat praten heeft
de jeugd in feite zo weinig, zo merkte een
van de jongedames op. Prof. Banning gaf
in verband hiermede aan de congresvoor-
zitter ds Steenbeek de raad om, wanneer
er weer eens een congres over de jeugd
gehouden wordt, geen bralntrust van
oudere mensen bij elkaar te roepen om
te zeggen hoe het georganiseerd moet
worden, maar ecu aantal jonge mensen.
dag op Dinsdag omstreeks vier uur zee
had gekozen, wendde omstreeks elf uur
Dinsdagmorgen de steven. Kort daarna is
de „Zeearend" echter op een wrak gelo
pen, in de nabijheid van het eiland Rot
tum. Beide vissers konden zich, nadat ze
hun schip op een zandplaat hadden ge
zet, voorlopig in veiligheid stellen door
tn de mast te klimmen. Zij hebben de
rest van de dag en ook de nacht van
Dinsdag op Woensdag daar doorgebracht.
Eerst Woensdagmiddag werden de ver
kleumde schipbreukelingen, die toen 27
uren op een ijzeren stand in de mast had
den gezeten, uit hun benarde positie ver
lost door de schipper van de eveneens uit
Termunterzijl afkomstige vissersboot
T.M. 21, De „Zeearend" wordt als verlo
ren beschouwd.
Vijf personen, te weten de 19-jarige
J S„ de 23 jarige T.S., de 44-jarige W.S.
en diens 42-jarige echtgenote, alsmede
de 39—jarige W.P., zijn Donderdag in
Leeuwarden gearresteerd in verband met
een groot aantal inbraken dat in de afge
lopen weken in de Friese hoofdstad is
gepleegd. Het is gebleken dat de gearres
teerden op een vrij brutale manier te werk
zijn gegaan. Bij een warenhuis stalen zij
ongeveer zestig horloges daarna reden
zij met een taxi naar Haarlem verkochten
de buit voor 500,Bij een confectiema
gazijn werden drie costuums ont
vreemd en uit particuliere woonhuizen
werd een groot aantal sieraden en tinnen
voorwerpen buitgemaakt, alsmede spaar
bankboekjes waarvan eep bedrag van
14.50 werd opgenomen. Ook werd in
gebroken in een incassobureau waar 200
werd gestolen; bij enkele bedrijven en
in het bureau- voor culturele zaken, doch
daar was de buit zeer gering. De gestolen
voorwerpen werden niet alleen in Haarlem
maar ook in Groningen voor een zacht
prijsje verkocht.
De politie kon tot arrestatie overgaan
nadat de daders enige tijd waren ge
schaduwd. De aandacht werd op hen ge
vestigd nadat zij met een taxi naar Haar
lem waren gegaan. Vier van de vijf ge
arresteerden hebben reeds bekend.
De Officier van Justitie bij de Haar
lemse rechtbank heeft gistermiddag een
gevangenisstraf van zes weken geëist en
ontzetting uit de bevoegdheid om motor
rijtuigen te besturen voor de tijd van
twee jaar, tegen de 32-jarige buschauffeur
M. van L. die in de namiddag van 23
Mei in Aerdenhout met een snelheid van
50 km een bocht had genomen; de auto
bus slipte op het natte wegdek en reed
tegen een naderende auto, waarvan de
inzittende, mr E. H. uit Aerdenhout, zo
ernstig werd gewond, dat hij kort daar
op overleed.
De rechtbank zal op 24 November uit
spraak doen.
