I
Negatieve eensgezindheid in de
Westduitse Bondsdag
wm. zïrW
I
DE EEUWENBODE
NIEUWE POGING VOOR
ONTWAPENINGSPLAN
EIST HONDERD DODEN EN TWEEDUIZEND GEWONDEN
Brussel wenst
10 millioen
voor vijftig
garages
1:1
Het een en ander uit
II
Op de Champs Elysées 2000 bekeuringen per dag
Observator
Guerilla in Rif-gebergte
kan maanden duren
Het vuur van de eenheidsleuzen is gedoofd
yf H
Afghaanse minister
gearresteerd
*3
Opperste Sovjet bijeen
geroepen
De „Comet-3" maakt
lange afstandsvlucht
Huiszoeking in klooster
„met tact" geschied
ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
PAGINA 3
De weg RotterdamDen Haaggevaar
lijkste van Nederland, zo kon men dezer
dagen lezen. Deze weg is tevens de drukste
van ons land. Wie er vooral 's avonds tussen
vijf en zes uur gebruik van moet maken,
heeft het gevoel, dat hij in een soort optocht
rijdt. Een eindeloze rij auto's? meestal twee
aan twee, in twee richtingen, strekt zich dan
van de ene stad naar de andere uit. Straks
komt er nog een vliegveld langs te liggen,
dat van Schieveen, hetwelk eveneens zijn
eisen aan het verkeer zal stellen en al is men
bezig, voor de grote rijksweg wat verlich
ting te brengen, de gestadige toeneming van
het aantal auto's zal hetgeen men thans doet,
vermoedelijk weer neutralisereu. Groeit de
auto ons boven het hoofd' Zullen we in een
Het probleem is uiteraard internationaal. Overal, waar auto's rijden
en autovrach t verkeer plaats vindt, zijn de wegen te smal en de
parkeerruimten veel te klein. Zelfs in de Verenigde Staten, waar
men de geweldige vlucht van het snelverkeer lang voor tal van
andere landen meemaakte, is men er niet in geslaagd, het tempo
bij te houden, laat slaan hel vóór te zijn. Hierdoor is het wegen-
probleem, hetwelk tal van interessante aspecten biedt, een puzzle.
Het is bovendien een internationale aangelegenheid geworden, die
ettelijke internationale organisaties en overeenkomsten het aanzijn
heeft gegeven. We willen luer van al die aspecten slechts de wegen
zelf behandelen. Daarbij bepalen we ons tot enkele flitsen, welke
inmiddels een helder licht werpen op een kwestie, die naar hel
schijnt slechts op heel grote schaal op te lossen zal zijn of via
bijzonder krachtige maatregelen.
zee van auto's verdrinken? Worden niet
alleen de voornaamste verkeerswegen, maar
ook de centra der grote steden onoplosbare
problemen In die centra wordt het parkeer-
vraagstuk een steeds groter moeilijkheid. En
boven al deze moeilijkheden torent nog het
vraagstuk, dat men eenvoudig zou kunnen
omschrijven met het bekende slagwoord:
wees heer in het verkeer. Inmiddels, alles
is uiteindelijk terug te voeren tot een simpel
feit. Het snelverkeer gaat te snel. We
bedoelen hiermede, dat de ontwikkeling er
van in een tempo gaat, hetwelk een behoor
lijk opvangen vrijwel onmogelijk maakt.
Het is nu eenmaal gemakkelijker en goed
koper een auto te kopen dan een autoweg
aan te leggen.
Terrorisme in Tunesië laait
weer op
Stel u voor, dat u in het jaar 539 vóór Christus leefde en toen een
krant las, die werd uitgegeven als een hedendaagse
Ja, stel u dal voor: u leeft m het jaar 539 vóór Christus en vouwt
uw dagblad open. Natuurlijk, u weet het wel, men had in die tijd
geen kranten, zoals ivij die kennen. De Romeinen kenden een sooi t
muurkrant en wie iets te vertellen had, schreef het op een muur.
Dit gebeurde ook bij de verkiezingen, net als nu. Alleen, men maakt
heden ten dage ook van affiches gebruik. Maar de muren zijn in
trek gebleven. En ivie door de opgegraven steden aan de voet van
ae Vesuvius dwaalt, door Pompeji en Herculanum, welke steden
eens onder de lava bedolven werden en daardoor grotendeels ge
conserveerd, zal er vele opschriften kunnen ontdekken. Zelfs die
van het soort van de verliefde jongeling, die zegt, dat zijn meisje
het liefst van heel de wereld is. Gratis advertentie, zouden we
nu zeggen).
Eén Engelse weg
Wanneer we ons over de grens bege
ven, ontwaren we, dat onze nabuur Bel
gië danig in de perikelen zit. Het wegen
net voldoet niet aan de eisen. Er zijn nog
veel te veel keienwegen. Hier en daar
hebben verbeteringen plaats gevonden,
maar nu men de grote wereldtentoonstel
ling van 1958 aan het voorbereiden is,
vraagt men zich af, waar "het naar toe
moet. Alleen al de hoofdstad Brussel zelf
ls een vraagstuk, waarvoor schier geen
oplossing mogelijk lijkt. De toegangswe
gen voldoen tamelijk, maar men maakt
zich zorgen over de invasie van auto's,
welke verwacht kan worden. De parkeer
ruimte is totaal onvoldoende en men
overweegt de bouw van niet minder dan
vijftig grote garages, elk plaats biedend
aan duizend auto's, welk plan zo een
slordige zeven tot acht milliard francs zal
kosten, dus ongeveer tien millioen gul
den. Bij de tentoonstelling zelf wil men
een parkeerterrein aanleggen voor maar
eventjes 30.000 auto's.
Wie ooit per auto of autobus Parijs
heeft bezocht, weet hoe de situatie daar
is. Het rijden zelf biedt niet zo heel veel
moeilijkheden, maar zodra men stoppen
en parkeren moet, begint de ellende. Zo
als men onlangs heeft kunnen lezen,
heeft de Pari.ise politieprefect de gren
zenloze verontwaardiging opgewekt van
de exploitanten der café's langs de
Champs Elysées, omdat hij een stuk van
de trottoirs weg wil halen, waardoor de
terrassen aanzienlijk verkleind zouden
moeten worden. De Champs Elysées zijn
als het ware een rivier van auto's. Par
keren is er een uiterst moeilijke opgave.
Trouwens, in heel het centrum van Pa
rijs is dit geen sinecure. Geen wonder,
dat radeloze automobilisten hun wagens
zelfs op plaatsen neerzetten waar het par
keren verboden is en een bekeuring op
de koop toe nemen. Resultaat: gemiddeld
duizend bekeuringen per dag.....
Zwitserland dat als het ware een knoop
punt van een groot deel van het Euro
pese wegennet is, zit wel met bijzondere
moeilijkheden, omdat men daar op tal
van punten niet over voldoende vlakke
grond beschikt, om nieuwe of bredere
wegen aan te leggen. Wat de verbreding
betreft, er brak een soort koude ver-
keersoorlog uit, toen het voorstel werd
gedaan, een stuk van het oeroude, pitto
reske kerkje van Fluelen aan het Vier-
waldstattermeer af te breken. Men wil
een grote, brede Gotthardstrasze aanleg
gen. Het kerkje wordt o.a. als brandweer
kazerne gebruikt. Aangezien het vlak
langs de spoorbaan van de grote weg
ligt, is het een lastige sta-in-de-weg. De
bedoeling was, er enkele meters van te
amoveren en op de vrijgekomen ruimte
een voetgangerstrottoir te maken. Die
maken nu de rijweg onveilig, ondanks al
le voorschriften. Nu, heel Zwitserland
heeft overeind gestaan. Ditzelfde gebeur
de toen men een wegverbreding voorstel
de tussen Tüscherz en Twann. Hier strekt
zich een der mooiste meerlandschappen
van het land uit. De huidige verkeersweg is
er totaal ontvoldoende. Spoor- zowel als
autoverkeer moet er door een „bottle
neck". Er zouden beroemde wijnbergen
moeten worden opgeruimd. De tegen
standers meenden dat ook het landschap
onherstelbaar bedorven zou worden.
Intussen heerst er in Zwitserland be
halve verontwaardiging over in voorbe
reiding zijnde aanslagen op het landschap-
schoon ook wel nuchtere bezinning. Er
zijn mensen, die er op wijzen, dat voor
heen ten behoeve van het verkeer en te!
bevordering van het rijke winsten ople
verende toerisme veel grotere offers zijn
gebracht, dan nu gevraagd worden. Het
is opmerkelijk, dat vooral de stedelingen
zich opwinden over de gevaren, welke de
schoonheid van het platteland zouden be
dreigen. Uiteraard komt op het platte
land de grootste verontwaardiging voor
bij boeren, wier grond ten offer moet val
len. De Zwitserse bladen hebben een tijd
lang vol gestaan met discussies over de
elke dag weer lezen: zoveel doden op
de weg.
Uit hetgeen we hier vertelden, mogen we
als een schrale troost putten dat het bij
na overal even erg is. Bijna.... Want er
zijn steden, waar het verkeer nog geen
probleem vormt. B.v. in Belgrado. Daar
rijdt slechts een gering aantal auto's.
Deze weg in Zwitserland tassen
Tüscherz en Twann aan de Bielersec
is te smal voor het moderne auto
verkeer. Om hem te verbreden.,
zullen beroemde wijnbergen ge-
amoveerd moeten ivorden.
verkeersvraagstukken. Verbazingwekkend
veel mensen ontpopten zich als verkeers-
deskundigen en illustreerden hun betoog
met zelf vervaardigde tekeningen van
weer zelf uitgedachte, nieuwe trajecten.
Gelukkig zal de beslissing aan bevoegde
instanties worden overgelaten. Maar dit
neemt niet weg, dat het Zwitserse volk
schier bezeten is van het probleem van
de auto en haar eisen....
In Engeland behoort de z.g. Great
North Road tot de stenen des aanstoots
van het verkeer. Het is de beroemdste
of liever de beruchtste weg van het land.
Officieel heet hij de A.I. De naam Great
North Road is voor het overige een wa
re aanfluiting. Want over driekwart van
zijn lengte is hij nauwelijks breed ge
noeg om twee vrachtwagens elkander be
hoorlijk te laten passeren. Er zijn gedeel
ten, die per dag niet minder dan 20.000
vehikels moeten verwerken. De Great
North Road loopt van Londen naar New
Castle. Er liggen 16 steden en 36 dorpen
langs. Op 21 punten kruist hij andere, be
langrijke wegen. Voorts bevinden zich er
nog 38 aansluitingen op belangrijke zij
wegen in. De totale lengte bedraagt 370
mijl en dag en nacht davert er het ver
keer van personenauto's en vrachtwa
gens over heen. Een groot percentage
van het goederenvervoer per as tussen
Londen, Leeds, Edinburgh en Glasgow
vindt over deze weg plaats
Elke dag komen op het Zuidelijke ge
deelte ongevallen voor, waarbij gemid
deld zes personen gewond worden. Sinds
1951 hebben op het stuk, dat door Hert-
fortshire loopt, vier en zeventig personen
bij verkeersongevallen de dood gevonden.
Verleden jaar werden er in een dorp in
die streek drie en zestig verkeersonge
vallen op de Great North Road geregis
treerd, waarbij twee personen gedood
werden en zes en twintig gewond. Alles
bijeen geteld eist de Great North Road
elk jaar honderden slachtoffers. Op som
mige plaatsen komen telkens verkeers
opstoppingen voor, uiteraard in het bij
zonder na ongevallen, die ter plaatse,
wat een reporter noemde, een waar gek
kenhuis scheppen. Een normaal jaar is
voor de Great North Road: twee duizend
gewonden en honderd doden
Indien er slechts een vierde van het
verkeer was, zou de weg niet zo slecht
zijn. Nu is hij. wat de Engelsen noemen
„heil". In talrijke dorpen moeten de be
woners zich op de iets meer dan een me
ter brede trottoirs tegen de huizen druk
ken, als het verkeer voorbijdavert. In een
van die dorpen werd dit jaar een demon
stratie tegen de beangstigende toestand
gehouden. Men droeg een doodkist in de
stoet medeVan een ander gedeelte
wordt gezegd, dat het grootste hele .stuk
dat er na een botsing van een auto over
blijft., het reservewiel isDe politie
heeft voor de ergste punten een pakkende
naam gevonden „accident palaces", palei
zen voor ongelukken
De Great North Road, ofwel de AI
wordt terecht uitgemaakt voor een moor
denaar, voor een kolossale verkwisting
van geld en goed, en als een schande voor
Engeland gekwalificeerd, zulks te meer,
omdat er flinke gedeelten zijn, welke
door vlak weideland lopen, terwijl aan
weerszijden reeds vóór de oorlog lappen
grond voor wegverbreding aangekocht
werden, die nooit zijn gebruikt.
Op deze wijze zouden we van land tot
land kunnen zwerven, van hoofdstad tot
hoofdstad en overal het verkeer ontmoe
ten als een onophoudelijke bedreiging van
ons leven en onze gezondheid, zenuwen in
begrepen. De General Motors kondigde
een winst van over een milliard dollar
aan, dank zij de nog steeds stijgende pro
ductie van auto's. Men verwacht, dat
in ons land omstreeks 1970 een millioen
auto's zullen rijden. De binnenstad van
Amsterdam is een verschrikking geworden
Overal wordt geschreeuwd om ruimte. Er
wordt van alles gedaan, om de veilig
heid in het verkeer te waarborgen. Maar
de onveiligheid stijgt steeds. Men kan het
In de stad Biel in Zwitserland moet
een hoofdweg zich door deze huizen-
massa wringen. Het is de weg naa-
Neuchatel. Er is nergens mogelijk
heid een andere tveg aan te leggen.
De spoorbaan neemt alle nog be
schikbare vlakke grond in beslag....
Franse militaire autoriteiten hebben
gisteren te Rabat bekend gemaakt, dat
bjj de strijd in Marokko sinds 1 Octo
ber 101 soldaten zijn gesneuveld en 173
gewond.
Men is op het ogenblik bezig in het
Rif-gebergte een gordel posten op te
bouwen, omdat de militaire leiding
vreest, dat de guerilla in dat gebied wel
verschillende maanden kan duren. Vijf
tienduizend soldaten zijn ingezet om dc
voornaamste wegen open te houden.
De rebellen worden geleid door de in
communistisch verband getrainde Moh
ei ruiabouchy, een vroegere sergeant-
majoor wan het Franse leger in Indo-
cmna. Zij houden de meeste heuvels aan
de grens met Spaans-Marokko bezet. Da
gelijks; worden schermutselingen gemeld
van het zeventig kilometer lange front
tussen Sahar Soek en Saka. De grote
hoofdweg naar Spaans-Marokko is de?
nachts voor ieder vervoer gesloten en
wordt des morgens door een zwaarbe
wapende colonne verkend. Speciale pas
sen zijn vereist om van de wegen ge
bruik te mogen maken.
Ook in Tunesië steekt het terrorisme
weer de kop op. Verscheidene delegaties
uit dat land hebben de bey, Sidi Lamine
een bezoek gebracht en hem verzocht de
openbare orde te verzekeren.
Gisteren werden bij aanslagen twee
personen ernstig gewond. Donderdag
werden er twee gedood. Alle vier
slachtoffers waren politieke figuren.
Dit is een kruispunt in Engelands Great North Road, de „Moordenaar"Het bevindt zich in de stad Doncaster,
waar de weg dwars doorheen loopt. Gedurende de drukke twaalf uren op zomerse Zaterdagen passeren er
24.000 vehikels....
(Telefonisch van onze correspondent)
BONN, Vrijdagavond.
Met een oproep aan Se Sovjet-regering
haar plicht tot hereniging van Duitsland
te vervullen besloot de Westduitse Bonds
dag Vrijdagmiddag het debat over de po
litieke situatie na „Genève". De regering
werd opgedragen in samenwerking met
de Westelijke mogendheden stappen te
doen om de zaak der eenheid op het po
litieke vuur te houden. Loyaliteitsbetui
gingen jegens het Westen klonken van
alle kanten, óók van de socialisten en de
liberalen, die in de kwade reuk staan van
een drang naar grotere zelfstandigheid
der bondsrepubliek, voornamelijk in haar
verhouding tot Moskou.
Het was het zoveelste van een lange
reeks van eenheidsdebatten, die in de loop
der laatste jaren in de Bondsdag zijn ge
houden. Gaandeweg heeft men het vuur
en de overtuiging bij de debatten ge-
iü iL&
doofd. Wat er vandaag van de eens vlam
mende eenheidsleuzen restte, was niets
meer dan een vale as, die alle oude en
goedddeels versleten argumenten over
dekte. Het debat werd volslagen beheerst
door de algemene overtuiging, dat de in
goud tegen de wand van de parlements-
zaal geplakte Duitse adelaar voor onbe
paalde tijd de veelbetreurde zeventien
millioen Oostduitsers niet onder zijn be
schermende vleugels zal kunnen nemen.
De door Spaak in Berlijn op zijn laatste
Europese wervingsreis gegeven raad aan
de Duitsers, dat zij nu zelf maar eens
een initiatief moesten uitdenken om de
vastgelopen wagen van hun nationale
eenheid weer op gang te brengen, vond
een wel bijzonder gedeprimeerd ant
woord. De „buitenlandse" woordvoerder
van de CDU, Kiesinger, constateerde voor
zijn partij èn voor de oppositie tegelijk:
„Een kant en klaar recept hebben wij
beiden niet." De droge woordenvloed, die
vijf uren duurde, bewees dat duidelijk.
De Duitse politici werden geroepen
om de discussiëren over middelen ten
einde te geraken tot een doel, dat in
werkelijkheid thans door allen als een
fata morgana wordt beschouwd. Voor
de raad van dr Adenauer om de krach
ten niet verder te verspillen en de vei
ligheid van de Atlantische oase te kie
zen, kunnen uiteraard nu ook zijn oude
tegenstanders niet meer geheel en al
doof blijven. Vergeleken bij de bliksem
schichten, die zovele socialistische
woordvoerders in het verleden door de
eenheidsdebatten hebben gevuurd, was
de oppositierede van Qllenhauer van
daag een zoel voorjaarsbuitje, dat de
pas herstelde bondskanselier kennelijk
goed deed.
Wel kwamen vele oude verwijten nog
weer eens te voorschijn, maar zij bereik
ten slechts het effect van lang versleten
cliché's. Veel belangrijker was het voor
de kanselier, zo bezorgd als hij is voor
het wantrouwen, dat ook in het Westen
tegenover de Duitse onrust leeft, dat alle
partijen op min of meer hoge toon de lof
van het Westelijke bondgenootschap zon
gen. Allen keerden zich tegen avontuur
lijke bewegingen, die de voordelen van
de Westelijke vriendschap op het spel
zouden zetten. Dat was een basis waarop
over verdere eensgezindheid te praten
viel, zo zeide Kiesinger.
Overigens kan men toch niet het ver
schil in toon tussen de voornaamte re
geringspartij enerzijds en de hele en
halve oppositie anderzijds voorbijgaan. De
socialisten blijven nog altijd de eis van
Westelijk bondgenootschap voor heel
DuitSland als een hindernis voor de een
heid zien. En de liberalen zijn daar, blij
kens een voorzichtig gestelde rede van
dr Becker niet zo heel ver van af. Beide
partijen willen ook in de rechtstreekse ge
sprekken met Moskou duidelijk een stap
verder gaan dan de bondsregering. Wel
iswaar in volle loyaliteit jegens de Wes
telijke partners, maar de vraag is, waar
die loyaliteit zal ophouden. Liberalen zo
wel als socialisten hadden ook nu de
mond vol van mogelijke herziening van
de verdragen van Parijs en zij konden
met een verwijzing naar de teksten daar
van zeggen, dat zulk een verlangen geen
gebrek aan loyaliteit zou inhouden.
Voor het ogenblik heeft dit debat nog
slechts aangetoond, dat de partijen zich
tot een negatieve eenheid van inzicht op
werken, namelijk tot het inzicht, dat de
huidige situatie géén eenheidskansen
overlaat en dat men voor het eerst niet
veel meer zal kunnen doen dan het eigen
probleem warm houden.
Of daaruit straks ook een overeen
stemming over een positief program
van actie zal voortvloeien staat nog in
de sterren geschreven, die in de don
kere lucht boven Duitsland fonkelen.
Binnen weinige weken zal zich daar ook
een ster uit het Oosten bijvoegen en dr
Adenauer zal er al zijn krachten op
moeten gaan toespitsen de onzekeren
te waarschuwen voor de verleiding van
de twinkeling, die van deze ster kan
uitgaan. Voor de oppositie heeft Ollen-
hauer zulk een waarschuwing óók ge-
gericht aan het buitenland. De een
heidsstromingen in Duitsland vloeien
thans nog in democratische banen. Maar
nien neme niet het risico, dat zij straks
in nationalistische richting gaan, zo
zeide hij.
Naar uit Pakistaanse bronnen werd ver
nomen is de Afghaanse minister van de
fensie en opperbevelhebber van het leger,
generaal Mohammed Arif, op last van mi-
nis ter-president Daud Khan ontslagen en
gearresteerd.
Meer dan zeventig andere militaire lei
ders in civiel autoriteiten zouden zijn aan
gehouden. Er gaan in Kaboul en de andere
steden van Afghanistan geruchten over op
handen zijnde arrestaties van nog meer
vooraanstaande personen.
Afghanistan dreigt op het ogenblik, me
de door de tegenstellingen die er tussen
dit land en Pakistan bestaan, in de in
vloedsfeer van de Sovjet-Unie te gera
ken. Het land keert zich af van het Wes
ten en zoekt, vooral tegenover Pakistan,
economische en andere steun in Moskou.
Zoals bekend zullen de Sovjet-leiders,
Boelganin en Kroesjtsjef, het land deze
maand nog bezoeken op terugreis van
Nieuw-Dehli naar Moskou.
Het Pakistaanse persbureau zegt, dat
de Afghaanse premier „de openbare me
ning vreest, die gekant is tegen zijn anti-
Mohammedaanse en anti-Pakistaanse po
litiek".
Maar ter zake, stel u het nu eens voor,
dat een redacteur van uw krant eveneens
in het jaar 539 voor Christus leefde en op
de manier, waarop hij het geleerd en al
of niet zelf nog een beetje verbeterd heeft,
zijn rubriek samenstelde en opmaakte.
(Opmaken is typografenjargon voor het
indelen van een pagina).
Wel u zou dan even menen, nog in deze
tijd te leven. Want een grote onderkop op
de voorpagina kondigt de tewaterlating
van een nieuw schip aan. Maar wanneer
u het bericht gaat lezen (de kop was kort
en daardoor zoals sommige moderne kop-
Pen in de krant, stylistisch niet al te dui
delijk) merkt u, dat het om een door rie
men voortbewogen galei gaat, die in de
haven van Athene zal worden uitgerust
als oorlogsschip. Het zal een der grootste
eenheden van de Griekse vloot worden:
45 meter lang, 6 meter breed en zes meter
hoog. De bemanning zal uit 200 koppen
bestaan.
Intussen, we zouden bijna een bericht
vergeten, waarvan de kop over de hele
voorpagina staat uitgespreid: Babyion door
de Perzen veroverd. Uit de onderkop blijkt
dat de troepen van Cyrus des nachts
de hoofdstad van Babylonië waren bin
nengedrongen, in het donker door de bed
ding van de rivier de Euphraat marcheer
den en dat koning Nabonides gevangen was
genomen. Zijn soldaten hadden geen weer
stand geboden. Ze waren het vechten moe
en wisten bovendien, niet tegen Cyrus'
mannen op te kunnen Hun koning had
zich weer eens vergist en een hnndn„noot-
achap met Sparta, Egypte en koning Croe
sus van Lydië gesloten, er niet op reke
nend, dat Cyrus in staat zou zijn, dit bond
genootschap te liquideren. Babylonië werd
er het kind van de rekening door. In een
hatelijk entrefiletje wees ,De Eeuwenbo
de" er op, dat de koning zoals gewoonlijk
in zijn archeologische opgravingen ver
diept was geweest en de leiding van ziin
leger aan de generaals had overgelaten
Maar, zo de koning van Babylonië dan zijn
volk weinig heil heeft gebracht, aldus de
schrijver in de krant van het jaar 539 voor
Christus, hij heeft zich grote verdiensten
voor de archeologie en de kennis van het
verleden verworven. De archeologie heeft
de val van Babylonië slechts verhaast
In een bericht over twee kolom wordt
dan medegedeeld, dat Cyrus de Joden be
vrijd heeft .Bij speciaal decreet bepaalde
de grote pacificator, dat de Joden, die in
het jaar 588, na de val van Jeruzalem,
naar Babylonië gedeporteerd werden, vrij
naar hun land konden terugkeren. De gro
te koning der Perzen verordonneerde
voorts, dat aan de Joden zouden worden
teruggegeven gouden en z'l"
veren vaten. welke door Nabucho-
donosor uit de tempel van Jeruzalem
geroofd werden en als krijgsbuit naar Ba-
bvlonië gebracht. Men neemt aa" dat de
Joden in kleine groepen dwars door de
Arabische woestijn naar Judea zullen
trekken, een afstand van ongeveer ne-
totaal vier duizend zijn. De Joden, die lie
gen honderd kilometer. Het zullen er in
ver in Babylonië willen achterblijven .zul
len hun broeders van leeftocht moeten
voorzien alsmede van goud en zilver, bui
ten de schatting, die ze voor de nieuw te
bouwen tempel moeten opbrengen.
Aan de voet van de pagina treffen we
een bericht met een tweekolomskop aan:
een prins in India sticht een nieuwe gods
dienst. Wij mensen van deze tijd kunnen
aan de er bij gevoegde illustratie zien, dat
het om Boeddha gaat. Maar voor de le
zers van het jaar 539 voor Christus was
Siddartha Gatama zoon van koning Soed-
hohana, een volslagen onbekende. In het
bericht wordt medegedeeld, dat de prins
zonder zijn familie vaarwel te zeggen, op
eens verdween, om zich aan een leven van
beschouwing en versterving te wijden. Hij
nam de naam Bhoedda aan, ofwel „ver
lichte". Hij is na enige tijd weer in de
openbaarheid verschenen en hield te Be
nares een rede, waarin hij verklaarde,
een nieuwe godsdienst te willen stichten.
Zijn leerstellingen verbreiden zich, aldus
het bericht, in het dal van de Ganges
steeds meer.
Wanneer we verder lezen, treffen we
een interview aan, dat Servius Tullius, de
koning van Rome aan de buitenlandse
pers verleende. Deze verklaard e een door
hem zelf opgemaakte constitutie te willen
invoeren. Zijn koninkrijk, dat zich uit
strekt van de Campania tot aan de Arno en
door 800.000 mensen wordt bewoond, wordt
nog volgens primitieve bestuursopvattin-
gen geregeerd. Aan de meerderheid van
het volk zullen politieke en burgerrechten
worden verleend.
In een hoekje weggedrukt vinden we de
mededeling, dat op 15 Augustus, volgens
de traditie de heetste dag van het jaar,
aan de slaven van Rome vacantie zal ivor
den gegeven. Het besluit is genomen ter
ere van koning Servius Tullius, die als
slaaf geboren werd. Een prettige kant van
deze vacantiedag voor de slaven is, dat
de meeste vrije burgers dan ook niet kun
nen werken, omdat hun geen slaven ter
beschikking staan.
De voorpagina bevat nog enkele eco
nomische berichten, o.a. een, waarin ge
meld wordt, dat een fabriek te Athene
het respectabele aantal van 120 arbeiders
heeft bereikt. We zouden verder kunnen
gaan met het lezen van „De Eeuwenbode".
Maar we brengen liever een woord van
hulde aan de buitenlandse iournalist die
het exemplaar van ,,De Eeuwenbode" van
5 Juli 539 voor Christus samenstelde en
daarvoor ongetwijfel 'n diepgaande his
torische studie heeft gemaakt. Watwe
hier vertelden waren slechts enkele voor
beelden van zijn pogingen, om u een voor
stelling te geven van hetgeen u in het ge
noemde jaar had kunnen lezen, indien
u in dat jaar zou hebben geleefd
K. H.
Radio-Moskou meldt, dat voor 23 De
cember een zitting van de Opperste Sov
jet bfjeen is geroepen.
De vorige gewone bijeenkomst van de
Opperste Sovjet was in Febrnari van dit
jaar. Toen werd het aftreden van Ma
lenkof als premier en de benoeming van
maarschalk Boelganin tot zijn opvolger
goedgekeurd.
In Augustus van dit jaar werd een bui
tengewone zitting bijeengeroepen, waarop
Boelganin verslag uitbracht over de con
ferentie van regeringsleiders te Genève.
De bijeenkomst in December is een bui
tengewone zitting. Radio-Moskou gaf geen
aanwijzingen omtrent de reden van de bij
eenroeping. De agenda van een zitting
van de Opperste Sovjet wordt gewoonlijk
niet voor de openingsdag bekend ge
maakt.
Volgens waarnemers is het mogelijk,
dat regeringswijzigingen zullen worden
aangekondigd. In Februari wordt het
twintigste congres van de Communisti
sche partij gehouden. De Opperste Sovjet
zou normaal in Februari of Maart bij
eenkomen. Het is derhalve ook mogelijk
dat men beide bijeenkomste niet samen
wil laten vallen.
Groot Brittannië, Frankrijk en Canada
hebben Vrijdag voorgesteld een uiterste
poging te doen om een ontwapeningsplan
de ontwikkelen dat gebaseerd is op en
kele voorstellen van de Grote Vier, die
in het verleden zün gedaan.
Het voorstel is vervat in een ontwerp
resolutie die is ingediend in de politieke
commissie van de Algemene Vergadering
De „Comet-3" een straalverkeersvlieg-
tuig van de De Havilland vliegtuigenfa-
briek, is gistermorgen van het fabrieks-
vliegveld Hatfield vertrokken voor een
proefvlucht naar Sydney in Australië. Het
vertrek geschiedde tengevolge van de
mist vijf uur later dan was voorzien. Aan
boord van het vliegtuig bevinden zich vijf
tien personen, bemanning en technici. De
„Cornet 3" zal tussenlandingen maken in
Cairo, Bombay, Singapore en Darwin.
De vlucht van de „Cornet 3" is de eer
ste proefvlucht over zeer grote afstand
buiten Engeland. Het toestel wordt gevlo
gen door de chef-invlieger van de De Ha
villand. John Cunningham.
Verwacht wordt, dat het vliegtuig tij
dens de vlucht een aantal records zal ves
tigen De hoofdzaak is echter gegevens
te krijgen over het gedrag van het toe
stel op een lange vlucht. Deze gegevens
kunnen dienen voor de bouw van de gro
tere ,,Comet-4", waarvan het eerste toe
stel midden 1958 zaj worden afgeleverd.
De „Cornet 3" zal op de tocht naar Syd
ney op een hoogte van 19 km vliegen
met een snelheid van ongeveer 800 km.
per uur.
De drukkajuit van het toestel zal op
deze reis niet volledig in werking zijn.
Voor hei vliegen op zeer grote hoogte
heeft de bemanning de beschikking over
zuurstof die in flessen wordt meegevoerd.
der V.N. In de resolutie wordt de Alge
mene Vergadering verzocht er bij de
betrokken staten op aan te dringen pri
oriteit te geven aan een „spoedig ten uit
voer leggen'' van de ontwapeningsplan
nen. Daarbij is op de eerste plaats ge
dacht aan het bekende „blauwdruk"-plan
van president Eisenhower en aan het
(aanvullende) plan van premier Boelga
nin tot het vestigen van wederzijdse con
troleposten op strategische punten. Ver
der wordt voorgesteld, dat de staten ver
der moeten gaan met het op wetenschap
pelijke basis zoeken „naar methoden die
een volledig doeltreffende controle cp
kernmateriaal mogelijk zouden kunnen
maken''.
In de resolutie wordt de ontwapenings
commissie gevraagd opnieuw de sub
commissie voor ontwapening te doen bij
eenkomen.
De resolutie werd aan de commissie
voorgelegd door de Britse vertegenwoor
diger bij de V.N. Anthony Nutting.
De Belgische minister van ustitie heeft
(op vragen van het kamerlid De Gryse)
geantwoord, dat het onderzoek in de
kloostergemeenschap te Wevelgem l.v.m.
de kwestie Anneke Beekman, werd ver
richt op last van de rechter van in
structie te Luik door een rogatoire com
missie van plaatselijke gerechtelijke auto
riteiten. Het ministerie was niet op de
hoogte van het onderzoek. Alleen de ge
rechtelijke autoriteiten hadden te beslis
sen hoe de huiszoeking moest worden
uitgevoerd. Volgens de ingewonnen in
lichtingen hebben de bevoegde magistra
ten bij het onderzoek rekening moeten
houden met de uitgebreidheid van het
gebouwencomplex. In het geheel hebben
een-en-twintig personen, de magistraten
inbegrepen aan de huiszoeking deel
genomen.
Uit dezelfde inlichtingen blijkt, dat de
huiszoeking met de gewenste bescheiden
heid en tact is geschied.
