Ti
met melk meer mans
„Voor kinderen van 8 tot 80"
D:
Wonder"-vezels wasbeurt
Het argeloze hart
sya rsrïs mssr s,vSr -r f ,a?,
Jolo-couture
JU
Nederlandse Opera brengt Hans
Grietje
"V^A
MÉ s
NI. DOMMERINO
(Draagbaarheids-lijn)
xm'
HUISHOUDPRAAT
ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
PAGINA 4
De zangers
W.ém.
CACAOMARKT
11
Nylon is een "wonder"-vezel,
door
BETTY KORTEKAAS-
DE HAAN
Lijdt niet langer
dooi
i ivr»rff»nue)
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publicatie Nederlandt Zulvelbureau, 5'avenhoge
42
de dirigent zijn we al een eind op streek.
In iedere opera zit het element
van een sprookje; of van een
„sproke" desnoods, als het ver
kleinwoord niet eerbiedwaardig
genoeg klinkt. De bewuste on
waarschijnlijkheid, de symboliek,
het beroep dat de opera doet op
kleur, fantasie en passie, onttrek
ken haar als zodanig aan de sfeer
der werkelijkheid, alle „veristen"
ten spijt; wie dat niet aanvaarden
kan, doet beter, geen opera's te
bezoeken.
Intussen mag men verwachten, dat
een opera di6 thans. Grietje mitsgaders
peperkoeken-huisje ten tonele voert een
sprookje in het kwadraat is; weswege
de Nederlandse Opera, bij het vertalen
toelichten en ensceneren van Humpsr-
dinck's „Hansel und Gretel" zich spe
ciaal tot de jeugd gericht heeft Toch
zou het onjuist zijn. dit stuk zonder
meer een kinderopera te noemen Op
de keper beschouwd, heeft Humper-
dinck het sprookje namelijk minder be-
handels als kindervertelling dan als
Duitse sage-in-het-klein; hij kan ook
moeilijk anders, waar hij zelf een Wag-
ner-in-het-klein was. Zijn Hans en
Grietje zijn een Siegfried en een Briin-
hilde in zakformaat, zijn heks wordt een
caricatuur van Fricka. en het bos waar
in ze verdwalen is hetzelfde gro'e
groene Duitse oer-woud waarin ook
Weber zijn Vrije Schot al loste Waarmee
we dus maar zeggen willen, dat het
nieuwe stuk van onze Opera niet aan
een bepaalde leeftijd is gebonden: hoog
stens aan een bepaalde gemoedsgesteld
heid
In een aardige Nederlandse vertaling
door Max van Doorn werd Humper-
dincks opera gezongen door Cora Canne-
meyer en Nel Duval (Hans en Grietje).
Greet Koeman en Gerard Holthaus (de
ouders). Jo van de Meent (heks) en
Nelly Burbach (zandmannetje en mor
gendauw) De décors waren van Harri
Wich. de regie was van Frans Boerlage
terwijl de algehele leiding bij Piet van
Egmond berustee.
Deze laatste bevredigde, althans bij
deze première, het minst, zijn luverture
miste accuratesse, zijn hele 'empo was
en bleef te traag, zijn lyriek te vet, zijn
vrolijkheid te log. Stellig de partituur
geeft aanleiding tot deze feilen, ze is.
voor dit gegeven, onzinnig zwaar ge
ïnstrumenteerd. en als geheel toch wel
rijkelijk lang. Een ferme coupure hier
en daar zou warempel niet schaden.
Maar ook met wat meer stuwkracht.van
l
de dirigent zijn we al een eind op streek.
De regie van Boerlage streefde naar
versterking van het kinderlijke element,
en kwam als zodanig met alleraardigste
vondsten; de décors van Harri Wich
waren zonder meer voortreffelijk
Wat de zangers betreft, Hans en
Grietje droegen het stuk inderdaad, en
slaagden er over het algemeen in om
werkelijk als kinderen uit de hoek te
komen en zich niet „would-be" en
kinderachtig aan te stellen. Vooral Nel
Duval was uitstekend: daar bijv. waar
zij half neuriënd kransen vlecht, en waar
zij betoverd wordt door c heks. Die
heks zelf gedroeg zich niet griezelig ge
noeg. is overigens ook niet markant
genoeg gecomponeerd. Humperdinck laat
de mogelijkheid open voor een travesti-
tenor in deze rol. We vermoeden, dat die
creatie aanmerkelijk suggestiever zal
zijn. De ouders. Klaas Vaak, het onge
dwongen kinderkoor en de dansende
heksen, voldeden goed; de veertien dan
sende engelen waren een beetje rom
melig.
Voor ouders die in de komende
vacaritietijd het ontspannende aan het
culturele willen paren, ligt hier een
plezierige namiddag kant en klaar; mits
hun spruiten niet al te jong en te
emotioneel zijn. Op 30 December vindt
de première plaats in Rotterdam.
De opera neemt slechts twee uur in
beslag en wordt daarom gevolgd door
een ballet wat ons eerlijk gezegd over
bodig Hikt. Deze eerste avond was de
keuze gevallen op de .Suite en blanc",
door Serge Lifar samengesteld uit Lalo's
ballet Namouna. De choreographie was
eveneens van Lifar en Piet van Eg-
mond werd hier als dirigent opgevolgd
door Anton Kersjes.
H. N.
Cocktail japon van witte bedrukte organza
met bijbehorende mantel.
„Denkt t) nu niet, dat wjj de preten
tie hebben couturiers te zjjn'', zei de heer
Kreisberg van Jolo Couture N.V., toen
hij Vrijdagmiddag in Utrecht de show
opende, waarin de nieuwe lente- en zo
mercollectie van deze firma werd ge
toond. ..Wjj brengen zuiver confectie.
Maar WÜ streven ernaar, de Nederland
se vrouw te helpen aan goede kleding
in I'arjjse sty 1, van perfecte coupe en
mooi materiaal, tegen redelijke prijzen.
Wjj volgen slechts één lijn, n.l. de D-ljjn
voor draagbaarheid".
En draagbaar is het merendeel van de
modellen, die getoond worden. Er waren
veel zg. „overgangsjurken'', mouwloze,
gedecolleteerde japonnen die, gecombi
neerd met een kort. strak, tot vlak bo
ven d« taille reikend iasje (spencer) "an
dezelfde stof, een aardig lente- of herfst-
ensemble vormen. Ideaal voor dit kli
maat
He' gebruikte materiaal was mee.dal
van een prachtige kwaliteit: met soepele
Shetland-woL en ijzersterk kamgaren. al
dan niet vermengd met zijde, werden
mooie effecten bereikt.
Kenmerkend voor de getoonde en
sembles was het korte, meestal losse
jakje. De bijbehorende japonnen hadden
bijna allemaal de princesse-lijn. waarbij
de japon door vele naadjes strak zit en
geen ceintuur nodig heeft. De rokken
waren veelal wijd met klokplooien of plis-
sé.
Practisch en erg aardig waren ook d»
drie-delige ensembles, bestaande uit hrt
korte jakje, een bijpassende rok en een
blouse in dezelfde kleur als de voering
van het jasje.
Ook de robes-manteau waren er, even
als de op het ogenblik zo modieuze
mantels.
Voor de cocktail- en avondjaponnen
was veel gebruik gemaakt van zuivere
zijde in diverse tinten, vaak met bloem
of andere motieven bedrukt. De traditio
nele bruidsjapon was van witte nylon
kant, had een korte sluier en een klein
sleepje.
Al met al was het een uitstekende show
die goede vooruitzichten biedt voor onze
a.s. lente- en zomergarderobe.
Diet van Duin.
1 aüHHH
Trois-pièces in marineblauw
Scène uit „Hans en Grietje" bij de Ned. Opera met v.l.n.r. Nel Duval en
Cora Canne Meyer.
In de week van 28 November t.m. 2 De
cember 1955 onderging de cacaomarkt aan
vankelijk een lichte prijsstijging onder in
vloed van (wederom) ongunstige aankoop-
cijfers van Accra. Men begint er thans
aan te twijfelen, of de officiële raming van
220.000 ton voor de hoofdoogst wel zal
worden bereikt, aldus bericht ons de fa.
C. W. M. Heslenfeld te Amsterdam.
Inmiddels bleek de prijsstijging slechts
van korte duur. De markt gleed weer af
naar ongeveer het vroegere niveau, waar
van de ondertoon onveranderd stabiel en
prijshoudend bleef. Zaken in Brits West-
Afrikaanse cacao's waren vrij rustig.
Voor Franse cacao's en ook voor Bahia-
cacao was er betere belangstelling.
Het trok de aandacht, dat Bahia in de
afgelopen week weer belangrijke hoeveel
heden naar de Verenigde Staten kon ver
kopen. Men taxeert, dat voor verdere ver
kopen uit de totale oogst nog ongeveer
350 000 balen disponibel zullen zijn, het
geen een betrekkelijk gering cijfer is. Wel
licht is het hieraan toe te schrijven, dat
Bahia de laatste dagen met verhoogde
prijzen aan de markt kwam.
en als bij zo heel veel wonderen zijn j
geleerden het ook over dit fenomeen
nog bij lange na niet eens. Nog in 1953
adviseerde een publicatie van de Com
missie voor Huishoudelijke en Gezins- I
voorlichting voor de behandeling van
nylon kleding in de was bij voorkeur
een handwarm sopje waarin een stukje
huishoudzeep is geklopt. Wanneer wij
echter twee jaar later ons oor te luisteren
leggen bij het Proefstation voor de was-
industrie in Delft, klinkt daar toch wel j
een iets ander geluid. Natuurlijk wordt
een draad als nylon bestand geacht tegen
al die wasmiddelen die in de huishouding
burgerrecht hebben verkregen, maar een
bezwaar van de huishoudzeep of de
vlokkenzeep is toch wel, dat zij vetachti-
ge verontreinigingen (denk daarvoor
eens aan boorden en manchetten!) min
der makkelijk verwijderen dan de zeep
poeders en de met soda gemengde zelf- j
werkende wasmiddelen. Vermoedelijk
horen ook de synthetische wasmiddelen i
tot dit trio, maar daarover zijn de geleer- j
den het toch (nog) niet volkomen eens.
Toch kan aan de andere kant het reini
gingsmiddel wel eens erger blijken dan
kwaal Nylon mag dan een uitermate
sterke' druad zijn, die draad is tegelijk
ook uiterst teer. Ik kan dat 't best duide- i
lijk maken met er op te wijzen dat er
voor een fijne avondkous (15 denier) niet
minder dan 600 meter garen in één gram
gaan. Die wetenschap houdt als vanzelf
in dat wij zo'n tere vezel nu ook weer
niet al te kwistig aan de werking van
bleekmiddelen als bleekwater of het in
sommige wasmiddelen aanwezige na-
triumperboraat blootstellen. Iets anders
is het natuurlijk wanneer de nylon door
kleurstoffen verontreinigd is die zich via
het gewone wasproces niet zo eenvoudig
laten verwijderen.
Voor het overige bepalen wij ons voor
eet) wijtf nylpn bij voorkeur maar tot een
gewone, Zeeppoeder zonder bleekmiddel,
weermeê vooral vettige boorden of,man
chetten 'het best weer toonbaar worden
gemaakt En daarbij nooit borstelen de
nylon draden zijn zo glad dat zij makke
lijk schuiven doch liever een was
handje gebruiken als extra vuile plaatsen
wat steviger dan normaal onderhanden
moeten worden genomen,
IETS ANDERS IS HET WEER, wanneer
wihe nylon goederen in het dragen
gelig van tint zijn geworden. Een tijd
lang meende men dat vooral «eb"re >nn
licht, bijvoorbeeld in de bergen, oorzaak
was van dit verschijnsel en er zijn indcr
daad bepaalde nylonsoorten die minder
goed tegbn zonlicht bestand zijn dan an
dere
Daarnaast echter stelt men zich tegen
woordig de vraag of het geel kleuren van
nylon niet gedeeltelijk het gevolg is van
onvoldoende uitspoelen, of van een wat
minder zorgvuldige wasmethode Bij al
zijn eigenschappen bezit nylon namelijk
ook deze, dat de vezel uitermate gevoelig
is voor de organische kleurstoffen die in
vrijwel elk sop waarin eerst gekleurde
goederen zijn gewassen voorkomen.
Voor'nylon (en al die andere syntheti
sche vez'els als orlon, dacron, perion e.d.)
dus op de eerste plaats: een werkelijk
schoon bad. Pas wanneer wij dit ver
zuimd hebben komen de optische blauw-
middelen aan bod (bij daglicht gebrui
ken, dat de ultraviolette stralen bevat on
ze actief te maken!) bij voorkeur zulke
die speciaal voor toepassing op nylon e.d,
zijn berekend. Uit Zwitserland is zo'n
product (dat echter precies volgen.-
voorschrift moet worden gehanteerd) ook
bij ons aan de markt gebracht, maar min
stens even doeltreffend, en vooral on
schadelijk. zijn reducerende bleekmidde
len als wolblank of nylonwit die niet
alleen de gele kleur verwijderen, maar
ook de van andere wasgoederen overge
nomen kleurstoffen.
En behalve geel worden sommige
nylon goederen grauw. Ja, wat. nu dit
laatste betreft loop ik alle kans in conflict
te komen met de door sommige l'abikan-
ten gegeven wasvoorschriften. Die fabri
kanten adviseren bij voorkeur een koud
of een lauw sop en zij doen dat om de
heel voor de hand liggende reden, dat
daarin de kunstmatige verzwaring die zij
in hun weefsel hebben aangebracht het
best behouden blijft. Voor gekleurde ny
lon die met de verfstof immers ook
een toevoegseltje heeft gekregen is d.e
methode, en dan zonder bleekmiddel
probaat. Maar wanneer een kledingstuk
van oorsprong wit is. wil een Hollandse
huisvrouw dat ook wit houden des
noods ten koste van de door de fabri
kant gegeven finish die het weefsel na
enkele koude of lauwe baden steeds grau
wer maakt. Zij offert daarom met een
gerust geweten de „stevigheid" van het
weefsel aan de temperatuur van het wa
ter, die tussen 60 en 80 graden Celsius
mag liggen. De Nederlandse industrie ad
viseert elke dag in lauw water spoelen en
vervolgens eenmaal per week in een ruim
sop wassen bij een temperatuur van 70
graden. Dat ruime sop om te voorkomen
dat kreukjes in het weefsel zouden wor
den geplet, wat ook het gevaar is dat
dreigt van het gebruik van water waarbij
te hoge temperatuur de vezel week
maakt.
U heeft uit dit alles meteen het ant
woord op het „waarom" van de paper-
crisps Paper-crisps, dat zijn de als pa
pier gekrispelde witte nylon weefsels die
o.a. voor pettycoats worden toegepast.
Dat effect is door een persing verkregen
maar na zes of acht flinke wasbeurten
is het verdwenen. De vrouw die paper-
crisp-nylon draagt moet dus bereid zijn
het bijzondere weefseleffect de voorrang
te geven op de warme, volkomen reini
gende wasbeurt Aan de andere kant ®ag
zij zich troosten met de gedachte dat ny
lon een gladde veze] is die maar weinig
vuil aanhangt. Een japon op pettycoat
van dit materiaal wordt overigens ook
niet rechtstreeks op het lichaam gedra-
gen.
dooi rheumatiek, spit. ischias, tioofd-
en zenuwpijnen Neemt regelmatig Togal,
dat verdrijft In al die gevallen snel en
afdoende de pijnen Togal baat waar
andere middelen falen Zuivert door de
nieren, is onschadelijk voor hart en maag,
Bij apoth en drogist f 0.95. f 2.40 en f 8.88
6)
Ze liepen verder onder de stille olmen langs de
rustige straat en luisterden naar de zwakke geruch
ten die uit de huisjes langs de weg haar bereikten,
onder de bekoring der rust, die van een dorpje in
de avond uitgaat. Op de veranda van de Conrads
zong een radio zachtjes een liedje, dat begon mei
de woorden:
Liefste, al ben je ook mijlen ver weg,
Liefde zal nimmer vergaan
Minnie hield haar adem in en versnelde haar schre
den.
Aan dergelijke dingen zul je moeten wennen, zei
Cilia kalmweg. Die kom je immers op iedere straat
hoek tegen?
Een jong paartje kwam lachend arm in arm vopr-
bij en zag niets dan elkander.
Ik begrijp je. Cilia, zei Minnie. Ik zal jou in
elk geval altijd hebben., beloof me dat!
Net of ik dat nog heb te beloven.
Uit een huisje aan de overkant klonk het schreien
van een ziek kindje. De moeder stond over het wieg
je op de waranda geboden en de jonge vader liep
haastig het huis in, draaide het licht aan en begon
gejaagd ergens naar te zoeken.
Daar heb je nou, Caroline Mayer, zei Cilia,
Twee jaar gelden was ze een verwend poppetje, zon
scheurde haar zekerheid over het onbetwiste bezit
van Cilia's vriendschap en maakte haar doodang-
stig. Wat Cilia ook zei, het bleed altijd de mening
van iemand, die verliefd was. Dat viel niet te ont
kennen. Ze straalde van liefde.
De volgende dag tegen twaalf uur rinkelde de
telefoon. Minnie ging er heen. Maar voordat ze
twee woorden gehoord had, wist ze reeds dat het
Stefan Faser was. Hij vroeg heel zakelijk naar haar
vader.
Toen Minnie hem geroepen had en hem zenuw
achtig en gejaagd hoorde antwoorden, zochten haar
ogen die van Cilia en ze las daarin vrees en ver
bazing en overstelpende blijdschap tegelijk.
Ja uitstekend, mijnheer, zei haar vader. Ik
zal alles voor u bij elkaar zoeken en het per post
opsturen. O.... bedoelt u, dat u die cijfers wilt
komen bepraten?.. Waarom eigenlijk.. Ik zou u
niet graag die last bezorgen.. O, ik maak het heel
goed. Ik kan best met de trein van tien over
zessen gaan en de papieren bij u brengen of aan
uw woning achterlaten. Nee.nee.het zou mij heel
aangenaam zijn.. Nee.... daar ben ik niet te zwak
voor.Ja natuurlijk, als u er op staat.dat is
heel aardig van U. Tegen zeven uur dus?Uit
stekend mijnheer.. Dank u.. Dag mijnheer!
Hij wendde zich van het toestel af. Faser komt
zullen we samen ergens thee gaan drinken en ver
geten, dat je jezelf als een dwaas hebt aangesteld.
Kom, vooruit nou!
Maar toen ze later op de middag in de zonne
schijn wandelden en lachend babbelden en zich zor
geloos voordeden, voelden beiden maar al te goed
in welk een spanning ze verkeerden. Toen ze de
hoek omkwamen riep Minnie uit: Fijn zeg, hij is
er al., en het is nog niet eens vijf uur! Daar staat
zijn wagen. Het moet zijn wagen zijn.Is het niet
verrukkelijk? Heb je ooit zo'n mooie blauwe wagen
Twee jaar gelden was ze een verwend poppetje, zon- Hij wendde zien van net toestel ar. r^r
der enig verantwoordelijkheidsgevoel. Nu is ze ge- zeif hierheen om die papieren met de boeken te
trouwd met een man zonder geld en heeft een ziek vergelijken. Ik had ze hem net zo goed kunnen
kindje, dat waarschijnlijk wel dood zal gaanen brengen of opsturen.. Maar hij stond er op, zelf
moet huishouden van zo goed als niets. te komen. Hij wreef zich over het voorhoofd, alsof
En toch is ze gelukkig, riep Minnie uit en ze hij er niets van snapte. Och, misschien moet hij
stond stil en keek naar het huisje. Gelukkig met toch deze kant uit. Waarschijnlijk zit zijn familie
wat ze bezit! gelukkig ondanks al haar angsten en in Herzburg. Hij haalde de schouders op, ging naar
zorgen omdat ze een man heeft die ze bemint... boven om de papieren bijeen te zoeken,
omdat'ze een kind heeft om voor te zorgen, om zich Ik had gelijk, Cilia. Jij weet ook wel, waarom
vóór óp te offeren, om voor te vechten. Ik benijd
haar echt, Cilia. Dat is pas leven.
Je bent volwassen geworden, lieve kind. zei Ci
lia na een poosje. Je bent de dingen anders gaan
waarderen. Toen we het de vorige maal over dit
zelfde onderwerp hadden, dacht je aan niets anders
dan aan trouwen met een schatrijke man.
Ik zou liever een arme man hebben, maar die echt
van me hield, Cilia dan een man, die millioenen
bezat.
Zo., was hij dus ook rijk. Minnie vroeg Cilia
scherpzinnig. Maar Minnie gaf daar geen antwoord
on Cilia toonde in haar rustige aanvaarding der fei-
ten in haar kalme houding een benijdenswaardige nu., met goed hebben, eindigde ze.
onbekommerdheid voor de verontrustende levens- -Tp hpnt toch noe zon kind
moeilijkheden. Ze schatte de dingen op hun waar
den, rangschikte ze daar waai ze thuisbehoorden en
wilde er verder niet over tobben. Ze mocht dan niet
de gelukkigste mens ter wereld zijn, maar ze was
dan toch wel de beste troosteres, door Minnie nog
ooit in haar leven ontmoet. En nu vanavond was
ze zelf verliefd. Minnie wist dat heel goed. Dat ver
hij hierheen komt.
Hoe dat zo, vroeg Cilia, c!" andere kant op
kijkend, terwijl een hoge blos 1. :ar wangen over-
dekte.
Wel omdat hij jou natuurlijk nog eens graag
terug wil zien. En het zal er nog van komen, dat
hij je ten huwelijk vraagt, riep Minnie uit. Ze om
helsde haar tante spontaan en hield haar stevig
vast
gezien
Cilia knikte slechts glimlachend en ze greep Min
nie's hand onwillekeurig stevig vast, toen ze het
tuinpad opliepen.
Cilia droeg een blauw linnen japon met een klem
wit hoedje. Ze zag er even jeugdig uit als Minnie,
die voor haar uitliep.
Toen ze bij de veranda kwamen stond Faser van
zijn stoel op. Hij keek omlaag en zijn ogen ont
moetten die van Cilia en zijn glimlach werd meer
dan een gewoon beleefdheidslachje. Hij was echt
jongensachtig en hoopvol.
Ik ben blij u weer eens te zien, zei hij op
recht als kwamen de woorden regelrecht uit zijn
hart. Cilia keek onbeschroomd naar hem op. Ik
ben heel blij met uw komst, zei ze.
August Holt had zich vermoedelijk tot op dat ogen
blik nog nimmer rekenschap gegeven van Cilia's
bekoorlijkheden. In geen geval had hij kunnen den
ken, dat Faser haar ooit meer dan een beleefd
heidslachje zou hebben gegeven. Maar nu was het
onmogelijk nog langer blind te blijven voor de wa
re stand van zaken.
Julia Holt zat achterover in den grote rieten schom
melstoel wuifde zich wat koelte toe en keek beur
telings naar Cilia en naar Faser, als zag ze hen voor
de eerste maal in haar leven.
Ik vind zo, begon ze, om wat te zeggen, dat
het voor de tijd van het jaar ondragelijk heet is
Niks dan muggen en damp en vochtigheid. Ik wou,
dat we hier vandaan konden om er nooit meer te
rug te keren. Het is hier niet geschikt voor men
sen met een zwakke gezondheid!
Haar gast knikte beleefd, maar zijn blik nentte
zich weder op Cilia, die met haar h°ed;ie ae
hand op een klein vouwstoeltje was gaan zit e -
met de andere hand door haar krullende
streek
Dat is nu juist de reden, waarom ik meende,
nu ja., hoopte, juffrouw Romker te overrederp^van-
j nu ja.. Hwpici juauvuw «v.».-
- Ik h?b het gisteren wel geziën. Ik rcwesi^om daag.met mij in de stad te gaan dmeren. ^ep jr
altijd dan neemt hij er eentje van zijn eigen
stand. Ik geloof, dat ze zich verbeeldt, dat hij op
haar verliefd is.
—Dat is hij ook, zei Minnie langzaam. Hoe zou
het anders kunnen? Iedereen houdt 'mmers van haar
Maar \yij zullen haar verliezen. Ho«. houden we het
uit.zonder Cilia.
Hm, stoof haar moeder op. Ik móet zeggen,
dat je alles, wat ik voor je gedaan heb, wel waar
deert. Ik heb mezelf het bloed uit mijn nagels ge
werkt en dat is nou mijn dank!
En August Holt wist niets anders te zeggen dan:
hij kwam dus om Cilia., en dat heb ik me niet
kunnen voorstellen. Om Cilia
Het zal niet lang duren, voorspelde Julia nij
dig. Maak je niet ongerust, man. Ze is nu dertig
en tot 'nu toe heeft geen man zich ongelukkig ge
voeld zonder haar.
Maar noch haar man, noch haar dochter luis
terde naar wat ze zei.
Let maar eens op mijn woorden, herhaalde
Julia. Het duurt niet lang. Cilia is krankzinnig.
Het duurde wel lang. Pas laat in de avond stopte
de grote, blauwe auto voor het tuinhekje. Minnie
zat in een donker hoekje der veranda te wach
ten. En toen ze de wagen daar in het maanlicht
zag staan, bekroop haar een nieuwe beklemming
want ze dacht aan de avond, waarop Rolf Linge zijn
wagen gestopt had voor het huisje van mevrouw
Berghaus en daar was blijven wachten. Zou de maan
toen gelachen hebben om haar onnozel kinderlijk
vertrouwen in die man?
Minnie zag, hoe Faser en Ciüa het tuinpad naar
het huis opkwamen en bij de verandatrap bleven
staan. Hij hield haar hand in de zijne. Ze voelde,
dat ze daar niet blijven mocht en hen beluisteren,
maar als ze zich ook maar verroerde, zou ze haar
aanwezigheid verraden. Ze hoorde hem zeggen:
Weet je waarom ik vandaag weer teruggeko
men ben, Cilia?
Om om diepapieren, antwoordde Cina
zo zacht, dat het nauwelijks verstaanbaar was. Hij
bleef rustig staan en keek op haar neer, teder en
vriendelijk.
Omdat ik voor mezelf niet kon uitmaken of ik
slechts van je gedroomd had of 'dat je werkelijkheid
was. De hele nacht heb ik je ogen gezien en je
stem gehoord en me alles herinnerd, wat je ge
zegd had. Dat is de reden waarom ik vandaag weer
ben gekomen.
Cilia wendde het hoofd af en Minnie bedekte haar
mond met de handen om haar snikken te onder
drukken. want het is zo hard zich op een hel
dere maanavond te herinneren wat men geproefd
heeft van de heerlijkheid der liefde.
Als ik mag kom ik morgen terug en overmor
gen en.
Het is zo'n hele reis, zei Cilia aarzelend.
Ik verlang zelfs naar .ie komst, antwoordde
Cilia eenvoudigweg. Als je het zelf tenminste' graag
wilt.
jou eigenlijk blij over zijn, maar ik geloof, dat ik
jaloers ben, omdat ik vrees jouw liefde te verlie
zen, als jij die helemaal aan hem geeft. Ik kan dat
Je bent toch nog zo'n kind zei Cilia zacht
jes. Je huilt om de onmogelijkste toestanden. Heus
lemaal op mezelf aangewezen en het belooft eert
mooie avond te worden. Hebt u zin? vroeg hij
vriendelijk.
Ik zou het heerlijk vinden, zei ze met rustige
vriendelijkheid en haar gelaat veranderde geheel
door het glimlachje van geluk, dat zich er over
je», de ilUlil UUl uc «.vrw»
poeder op je neus, Zodra ik met hrt strijken van weggereden was vei brak Julia het .wijgen op d
hlnncp klaar ben gaan we een eindje wan- waranda
delen Ik moet nog een oaar knopen voor Jo's jurk - Cilia is niet goed wijs, zei ze bi ter. Als een
kopen en een lintje voor die kleine Julia en dan man als hij naar een meisje kijkt - in ernst dan
Nouwel te rusten dan! Hij hield haar handen
rnige ogenblikken vast en liep dati terug naar :.ijn
wagen. Minnie voelde haar angst groeien,, maar
toch was ze blij voor Cilia, Want op slot- van za
ken werden de dromen van Cilia dan toch werke
lijkheid De drorrien van anderen werden wel ver
werkelijkt! Dromen,.
Toen hij weg was Zette Cliia zich op de traro-
pen der veranda neer, en schrok op, toen Minnie
naar'baar toegeslopen kwam
Wees niet boöS of me, zei Minnie Maar k »st
hier al heel de avond. Rn ik dorst me niei te ver
roeren.. dat zou alles voor jou bedorven hebben.
i.X' t».
Cilia sloeg de armen om haar heen. En in die
stille omarming lag een bekentenis besloten.
Ik heb hem lief, Minnie, zei ze tenslotte. Al die
lange jaren van wachten zijn in dit ene uur opge
lost. Ik houd zo veel van hem, dat ik er bijna bang
voor ben. Ik kan het niet geloven., heus niet! Oh,
Minnie, als er nog eens een dag komt, dat de liefde
op die manier je overweldigt.
Minnie stond met een bitter lachje op. Liefde zal
mij nooit meer overweldigen, zei ze stroef.
Lieveling, je bent nog maar een kind. Nog geen
twintig. Op jouw leeftijd is liefde zoiets tragisch..
Alles wat niet leuk is, is dan tragisch. Wacht maar
eens af, dan zul je dat zelf zien. Op een of an
dere manier kom je nog wel eens bij me vertellen:
Cilia, ik heb den man gevonden, die ik echt lief
heb.
Die heb ik al gevonden, zei Minnie langzaam.
!k had hem lief.meer dan alles op de wereld.
Op die manier.kan ik geen tweede keer een man
liefhebben.
En het kwam Minnié voor als zag ze daar bui
ten in het maanlicht Rolf staan en ze meende zijn
stem te horen als van ouds.
Ze legde haar wang tegen Cilia's schouder en zei
Wees maar gelukkig.wees toch gelukkig als het
'je mogelijk is. Dan zal ik me ook zo gelukkig voelen,
Cilia.
HOOFDSTUK IX
Een huwelyk.
Het werd een heel simpel huwelijk, daar in het
huis van Holt. Julia was er voor geweest, er veel
drukte van te maken. Ze had Cilia in wit satijn
en met oranjebloesems getooid willen zien. Cilia
had immers nog die vijf honderd dollar extra? Waar
om zou ze die nu niet opmaken?
Maar Cilia voelde daar evenmin voor als St.e-
fan, Ze waren beiden boven de leeftijd, die aan
uitbundig vertoon waarde hecht. Hun liefde was
rijk en sloot alle dingen van minder belang bui
ten.
Het feestmaal verliep in grote vrolijkheid en Ci
lia en Stefan lachten zo gelukkig en innig tegen
elkaar, dat het Minnie tot in het diepst van haar
ziel schrijnde. Julia Holt barstte bijna van trots.
Eindelijk had Cilia dan toch iets gedaan, wat haar
plezier deed. Wat een partij. Gewoonweg niet om in
te denken. Nu was zij de schoonzuster van Stefan
Faser. Dat zouden de buren ook wel begrijpen en
beseffen. Ze zouden haar nu wel gaan behandelen
met al de eerbied verschuldigd aan de familie van
zulk een beroemd man. En haar begerige, heb
zuchtige natuur begon al plannen te maken voor
allerlei weelde., een nieuw huis, een auto, een
dienstbode, nieuwe kleren en zo meer. Dat lag nu
eenmaal in Juila's aard.
Op de met kaarsen verlichte tafel stonden, va
zen met heerlijke rozen. Lizzi Berner diende aan
tafel., eten van de kok. Allen hadden pret en ver
gaten in vrolijke gesprekken hun eigen verdriet en
zorgen. August Holt zat achterover op zijn stoel
en keek met een soort van ontzag naar Cilia cn
Stefan enMinnie wist, dat onder die vreugde over
dat wonderbaarlijke huwelijk een vage afgunst op
hun geluk verscholen lag.
En eindelijk werd het avond en keek Stetan oy
zijn horloge. Cilia rende, gevolgd door Minni*
de trap op en verkleedde zich in het keurig®
zwaar zijden mantelcostuum, trok haar nieuwe .vil#
leren handschoenen aan en glimlachte tegen Min-
nie Op het punt van heen te gaan trok z ehaar
naar zich toe en omhelsde Keui innig.
(Wordt vervolgd).
