Zevenhonderd emigranten keerden terng
De Maasdam: een „zeekasteel vol successtories
cowboyhoeden en sterke verhalen
Wmm
E
„Gespijkerd" aan de historie en
eenheid van het bedrijf
Meester
Internationaal atoombureau
wordt opgericht
Inwijding van KERSTGROEP in de
Vaticaanse tuinen
Het schip leek een drijvende rodeo
,4
Wordt door Eurovisie op vooravond
van Kerstmis uitgezonden
DRAADLOOS
CONTACT
Ir F. J. Philips gehuldigd hij zilveren jubileum
Retourtje Southampton
Unaniem V.N.-beslnit:
Toestand Walter
Gieseldng bevredigend
MAANDAG 5 DECEMBER 1955
PAGINA 3
Gigantische schimmen
Wachtend op Wight
Babylon van kleuren
Géén sprookjes!
In de goede hoek
Teleurgestelde n
Er waren aan boord van de „Maas
dam" voor wie dót heimwee tenslotte te
^|p\. T >-
■N: \'$0£
m - j y.
J f v -
Nog ongeschonden illusies
Ter verwelkoming van
Sinterklaas en 700
emigranten
moeder
tractéért
vandaag
béste Gelderse rookworst
LIKDOORNS WONDEROLIE
Op het TV-scherm
BENOEMINGEN
BISDOM HAARLEM
Op algemene begraafplaatsen'
AFSCHAFFING KLASSE
STELSEL BEPLEIT
KWESTIE MAROKKO NIET
IN DE V. N.
GROTE WO HL NAAR
PEKING
door MARTIN W. DUYZINGS
Aan boord s.u „MAASDAM", December.
^OEX eindelijk de mist optrok, vond men de kolossen.
r\ De zeer was altijd nog egaal: een grauwe, lusteloos heen en weer wiegende
1 eindeloosheid die slechts enkele mijlen verder naar het Westen, waar de
vette damp ook nu nog in grillige flarden laag boven het water hing, nog steeds
geen horizon gevonden had. In de radio-ontvanger van de „Calshoteen oude,
wat traag op het roer reagerende tender uit Southampton waarmee wij, op zoek
naar de kolossen langer dan een uur door de mist hadden gedoold, kraakte van
ergens uit die zee-zonder-horizon ook nu nog onophoudelijk de stem van een
Amerikaanse tanker wiens radar-apparatuur temidden van een ondoorgrondelijke
mistbank in het ongerede was geraakt: „please keep out of my way!In. de
kleine radio hut van de „Calshot" stond een lange Britse zeeman met een onge
schoren kin zonder enige belangstelling naar het geweeklaag van die Yank te
luisteren: op de „Calshot" navigeerden ze, bjj gebrek aan radar en een zendertje,
nu al een kwart eeuw op mistige dagen en niet zonder succes met gewoon maar
een uitkykmannetje op de voorplecht; ze vonden het aan boord van ouwe schuiten
als de „Calshot" maar belachelijk, te zien hoe tegenwoordig al die zeekastelen
hulpeloos aan hun ankerkettingen gingen hangen zo gauw hun radar het liet
afweten. Niettemin: nauwelijks twintig minuten tevoren slechts had, aan boord
van de tender, zelfs Van der Steen, de rustige, ervaren loods die aan driehonderd
luttele meters ziclit royaal voldoende heeft om een zeeschip veiüp en zonder averij
de Waterweg binnen te sturen, niet durven voorspellen of wjj, in de wereld van
grauwe watten waarin wij toen nog ronddobberden, de kolossen waarnaar wij
zochten wel zouden kunnen vinden. Dat veroorzaakte toch wel enige spanning
aan boord van de „Calshot", en in die spanning kreeg elk geluid de koele aan
wijzingen van de uitkijk, het trage rhythme van de machine, het klagende loeien
van onzichtbare scheepsfluiten een nieuw accent
sloten in de mist, niet meer aan te doen
doch rechtstreeks naar Rotterdam op te
stomen en men behoefde, later,
slechts een uur lang rond te wandeien
door de zalen en de salons van de „Maas
dam" om te ontdekken, dat het setup
juist op deze thuisreis wel zeshonderd
Nederlanders aan boord had die de ge
zagvoerder om dit besluit een bijzondei
warm hart, toedroegen.
De uitkijk was nog een jonge man
met rossig haar en bovenmaatse handen.
Zijn stem had het weinig huiselijke
timbre van een roestige ijzerzaag: „shtp
comin' up on starboard on star
board! Dan, steeds weer terwijl zigzag
gen de „Calshot" haar weg zocht, doem
den er dichtbij gigantische schimmen op
uit de mist die vele uren achtereen ia
tal van machinekamers het geraas van
machtige motoren had verstikt, ken
Duitse vrachtvaarder die voor ons ae
haven van Southampton verlaten had
doch die nu opnieuw voor anker was
gegaan. Een grote vliegboot die. als een
verdwaalde reuzenmeeuw. weerloos op
de deining wiegde. Of een traag voort-
kruipende, gore houtboot Of de „Win
chester"die de avond tevoren, dient
reeds bij de thuishaven, een bescheiden
misverstand met haar navigatie betaald
had met een wijd gapend gat in haar
voorsteven. Later pas, dicht bij de Zuid
punt van het eiland Wight, was eindelijk
de mist. gebroken en gleden aarzelend de
bleke stralen van een late najaarszon
over de watervlakte.
En daar pas. gevangen en gekoesterd
in wat zon die traag slechts en moeilijk
de mist rondom verdringen en doorboren
kon, vonden wü eindelijk de kolossen:
de „Ryndam" en de „Maasdam", de Ne-
derlandsedriekleur en de wimpel der
Holland-Amerika-lijn vriendelijk vvaP
perend in de lichte bries; twee sierlijke
en toch imposante brokken zeevarend
derlandse driekleur en de wimpel der
de kust van Wight, gevonden hadden.
De „Ryndam", Woensdagmiddag uit
Rotterdam vertrokken met bestemming
Halifax en New York. had laat pas op
de ochtend en met vele uren vertraging
de kade van Southampton verlaten. Op
de .Maasdam", terugkerend uit de Ver
enigde Staten, had men vroeg in de
nacht op de rede van Wight het anker
laten vallen en vervolgens was men
maar geduldig blijven wachten: op o:e
tender uit Southampton, op een vrien
delijker weerbericht en op het momént
waarop het schip, volgeboekt tot de
laatste hut, zou kunnen beginnen aar.
de laatste etappe op de nog altijd lange
weg van de Nieuwe Wereld naar de
thuishaven.
Er groepten, nijver zwaaiend met feesl-
mutsen en breedgerande cowboyhoeden
honderden passagiers belangstellend op
de dekken toen, juist op het ogenblik
waarop een mijl slechts verderop, ook
de .Ryndam" zijn koers naar het Westen
gevonden had en het trotse schip na een
laatste groet aan het adres van het zus
terschip zijp weg zocht naar de
oceaan, de „Calshot" eindelijk tegen le
hoge fiank van de „Maasdam" schuurde:
met Van der Steen, de loods, en met een
handjevol passagiers, wat post, wat kran
ten en wat verse groenten.
Het was op dat moment ook. dat men
op de „Maasdam" over de scheepsradio
meldde dat. alle door de mist opgelopen
vertraging ten spijt, het schip toch nauw
keurig op tijd, Zaterdagochtend om tien
uur aan de kade te Rotterdam zou kun
nen meren omdat de gezagvoerder be
sloten had, Le Havre, nog steeds opge-
Drie jaar geleden lanceerde de publi-
city-afdeling van de H.A.L. ginds in
Canada en de Verenigde Staten een
nieuwe slagzin: „Vier Sint Nicolaas,
Kerstmis en Nieuwjaar in het oude va
derland". Nu, op deze derde Sint Ni-
colaasreis van de Holland-Amerika-lijn
was de „Maasdam" volgeboekt en had
het schip bijna zevenhonderd Nederlan
ders uit Canada en de Verenigde Staten
aan boord, en het zou overdreven zijn.
te zeggen dat men dit aan de sfeer op
het schip niet merken kon.
Het had wel iets van een drijvende
rodeo. Voormalige boerenzoons u?l
Lutjegast, Rauwerd, Wierum en Uithui
zermeden, voormalige ambachtslieden
uit Kerkrade Leeuwarden Alkmaar en
Zaandam, voormalige huisvrouwen uil
Medemblik, Gouda en de Zevenberg
sclie Hoek die drie jaar geleden vóór zii
de reis naar de Nieuwe Wereld aan
vaardden, het Wilde Westen uitsluitend
van Buffalo Bill en de firma Metro
Goldwyn Mayer hadden, vulden op de
„Maasdam" de salons en de Palmcourt
nu op met kledingstukken waarover ze
nu ginds in Lutjegast, Rauwerd, Uithui
zermeden en soortgelijke argeloze plaats
jes voorlopig wel niet uitgesproken zul
len raken.
Op de dekken van de „Maasdam" wan
delde men moeizaam rond tussen enige
honderden cowboys en cowgirls van alle
leeftijden: met luidruchtig gekleurde,
doorgaans met hoefijzer-motiefjes door
stikte jackets en wijde koeherdershoe-
den. Een van de succesnummers was ecu
nog jonge man die in de wandeling Tom
Mix geheten werd en die er inderdaa'i
uitzag alsof hij ieder ogenblik op hei
punt stond, gewapenderhand en gezeten
op een ongezadeld ros de bedreigde
jonkvrouw uit de handen der paarden-
dievenbende te bevrijden. Als men met
hem sprak wat er van zijn Neder
landse woordenschat nog over bleek, lag
in de buurt van het vriespunt en hij
bediende zich nu van een Canadees dal
héél diep uit de binnenlanden moest ko
men ontdekte men. ongetwijfeld tot
zijn teleurstelling, dat hij niet langer
dan acht maanden „overdaar" was ge
weest. Yes Yes!, hij had het er best
iehad. Een' kist vol kleren en nog drie
honderd' dollars in de pocket. Maar de
winter was er rotten. Soms dertig graden
below. Yes, rotten. Hij kwam nu back
home om te zien of er nog wat te ver
dienen viel voor een boy met inter
nationale ervaring. No!, veel hoop had
hij er niet op. Over een jaar of twee zou
hij weer overvaren Als je wat geluk beo
in Canada had je binnen een jaar een
eigen car. Maar de winter was er rotten.
Men voerde op de „Maasdam" tussen
vele honderden Nederlanders uit den
vreemde die tot hun blijde verrassing
aan boord reeds hadden ontdekt, dat het
vaderlandse bier in de tussentijd weei
best geworden is (de bieromzet op do
„Maasdam" brak alle records: vijf maai
het normale kwantum), ook wel mindci
moeilijk vertaalbare gesprekken.
„Neen", zei Lieleke Romer bijvoor
beeld. „met mijn Engels wil het zo don
ders best nog niet vlotten. Ik ben nu
anderhalf jaar weggeweest. Canada.
Geen heimwee gehad. Geen dag. ma-t
wel zeggen. Maar als jo op weg naar huis
bent, dan gaat je vooral op zo'n laatste
dag zo'n modern zeeschip n°S 'e.T
zaam". Hij was nu een van de 680 Neder
landse emigranten, aan boord van do
Maasdam" op weg naar het oude va
derland om thuis, in het eens zoveI"
trouwde milieu. Sint Nicolaas en Kerst
mis te gaan vieren. In het dorpje bij
Winnipeg, alwaar hij nu tegen betaling
van 180 dollars per maand als arbeider
op de begraafplaats werkte, hadden ze
nog nooit, van Sinterklaas vernomen
meldde Lieleke Romer. Niet dat je da.
bijzonder miste, vond hij. maar het was
toch wel een aardige geste geweest van
de Holland-Amerika-lijn om op deze
speciale Sint Nicolaas-reis ook de goed
heilig man (met een accent dat toeval
ligerwijs bijzonder sterk aan dat van
een der chef-stewards herinnerde) aan
boord te hijsen: er waren Nederlandse
doch in Canada geboren kinderen aan
boord die Sinterklaas tot dan toe uitslui
tend uit de overlevering en de sprookjes
hadden. Voor het overige geloofde Lie
leke Romer onderhand wel niet meer ;n
sprookjes. Hij dacht, dat Canada geen land
was voor sprookjes doch meer voor de
nuchtere werkelijkheid. Hij telde die
werkelijk in dollars: 180 harde per
maand!, na anderhalf jaar!
Lieleke Romer, een voormalige sla
gersknecht uit Den Helder, had in die
anderhalf jaar wel zes verschillende be
roepen gehad, en hij was twee maanden
werkloos geweest bovendien, doch spa
ren kon je wel in Canada als je wat zui
nig was aangelegd en je bovendien van
aanpakken wist. Hij had zelfs zijn re
tourbiljet al betaald, en bovendien had
hij ginds in Winnipeg nog honderd Dol
lars op de bank.
Hij dacht nu, vier maanden thuis in
Den Helder te blijven. Dan hadden ze in
Canada het ergste van de winter gehad;
ook Lieleke Romer was over die Ca
nadese winter niet bepaald geestdriftig.
Doch in het voorjaar ging hij vast en
zeker terug. Met een jonge Hollandse
vrouw, naar hij hoopte. Dan zou het wei
een jaar of tien duren voor hij opnieuw
met zijn gezin naar Den Helder zou gaan
om er Sint Nicolaas en Kerstmis te vieren
Men noemde de „Maasdam" op deze
thuisreis een „zeekasteel vol succes-sto-
ries". Als men wilde, kon men aan boord
van het schip niet minder dan 270 van
deze stories in geuren en kleuren be-1
luisteren. Het verhaal van juffrouw Win-
nubst uit Amsterdam die vier jaar gele
den naar de Verenigde Staten trak, naar
New Orleans eerst en dan naar Dallas in
Texas, om er in een self-made-carrière.
waarbij ook zij met vijf verscillende be
roepen en wat tegenslagen kennis maak
te, te eindigen als employé in het labora
torium van het St Paul's Hospital te Dal
las; met een voortreffelijk salaris en met
twee maanden verlof waarvan zij nu ge
bruik maakt om haar vader nog eens op
te zoeken. Het verhaal van Piet Wansink,
de blonde, vrolijke Rotterdamse mon
teur die er enkele jaren geleden genoeg
van kreeg om met kranten in het rond te
rijden en die in Canada vlot door de
moeilijkheden kwam, evenals zijn jonge
re broer, de voormalige straaljagerpiloot,
die nu in Canada met opmerkelijk succes
doende is in de. inderdaad wat minder
haastige verzekeringsbranche. Of het
verhaal van het Schiedamse meisje dat
in Amerika trouwde en dat nu, tóch wat
ver-Amerikaanst, als Mrs. Willempje
Varney, samen met zoon Master Orlando
Varney (helemaal vier maanden oud) tij
delijk terugkeerde naar het oude vader
land, óók al om wat dichter bij haar
echtgenoot te zitten die, als lid van de
Amerikaanse luchtmacht- nu in West-
Duitsland is gestationneerd.
Zo dwaalde men aan boord van de
„Maasdam" door de succes-stories: een
bosbouwkundig ingenieur uit'Ede, Atzke
Hiemstra, de schoenmaker uit Wierum,
de families Wyne en Van Geel uit de
Zevenbergsche Hoek die het in de land
bouw gezocht en voortreffelijk gevonden
hebbenen wat zij stuk voor stuk
van hun emigratie zeggen, is; „een best
land, Canada. maar anders. Wie ver
wacht, dat hij in Canada nog een stuk
Holland kan vasthouden, vergist zich. En
je krijgt het ook daar niet cadeau. Hard
moet je zijn. en flink, en bovendien moet
je in een goede hoek van Canada zitten,
en vooral gedurende de eerste twee jaar
valt het doorgaans niet mee, zelfs al ver
dien je behoorlijk wat Dollars. Heimwee,
man!, soms is dat het moeilijkste. Er zijn
er maar weinig die er aan ontkomen.
En wie zich daar niet doorheen slaat, hij
gaat er onder door.
i'
Y tVi;
Zaterdag arriveerde in de Rotterdamse
haven het s.s. „Maasdam" uit de nieuwe
wereld met aan boord een groot aantal
geëmigreerde Nederlanders, die hier de
feestdagen komen doorbrengen. Tot grote
vreugde van de opvarendt-n tvas St. Ni
colaas persoonlijk aanwezig om de oud
vaderlanders te begroeten, De kinderen
van wie er een aantal nog nooit met
de Sint kennis hadden gemaakt wer
den bij dit bezoek niet vergeten ge
tuige deze foto. Naast de Sint kapitein
J. Bouma van de „Maasdam".
machtig was geworden. Het waren er ze
ker niet weinig: van de 680 Nederlandse
passagiers (uit Canada en de Ver. Sta
ten) waren er slechts 275 die nu reeds be
sloten hadden om binnen afzienbare tijd
weer terug te keren. De rest der Ne
derlandse passagiers vier honderd!
gaat voorlopig niet meer naar de Nieuwe
Wereld terug of hoopt althans op een
nieuwe kans op Nederlandse bodem.
„Heimwee!", zei een Brabantse textiel
arbeider, .niets anders. Maar ik kon het
tenslotte niet meer kroppen". Hij was
een jaar of drie weggeweest. Naar Ca
nada. Hij had het tot vier betrekkingen
gebracht en als landarbeider had hij van
de zomer 'n hoop geld verdiend. Als je
wat goed zat. maakte je als seizoensar
beider wel 13 Dollars per dag. Hij zou er
wel gebleven zijn als zijn verloofde maar
had willen overkomen. Doch zijn ver
loofde geloofde blijkbaar niet in 13 Dol
lars per dag en seizoenarbeid. Daarom
keerde hij nu terug. Je kon ook in Cana
da wel in de kranten lezen, dat het in
de emigratie naar Canada niet peilen
aan de hand van een passagierslijst van
de „Maasdam", men kan het evenmin
aan de hand van enkele, altijd wat j
vluchtige gesprekken tijdens de laatste j
avond van de reis, als Sinterklaas nog i
eenmaal weldoend rondgaat alvorens j
Zaterdagochtend niet zonder plechtig-1
heid in Rotterdam drijvend in een
trieste druilregen van boord gehaald
te worden. Wat men er van zeggen
kan, is. dat men in de meeste succes
stories dezelfde ondertoon beluisteren
kon: werklust, ondernemingszin, een
koppig doorzettingsvermogen en
Dollars en dat de achtergrond van
alle minder succesrijke verhalen blijk
baar steeds bestaat uit, soms inderdaad
droevige varianten op de oude, nim
mer aflatende vijand van iedere emi
grant: het heimwee naar dat waar men
mee opgroeide en dat men, vooral als
het wat tegenzit, in Montreal, Quebec-
Winnipeg en Michigan soms wel eens
bitter missen kan
Die Vrijdagavond toen de „Maasdam"
haar mijlen maakte in Het Kanaal, op
volle kracht en rechttoe, rechtaan rich
ting Rotterdam, vierde men in de Palm
court en de lounge met de onvermijde
lijke pretmutsen het einde van een reis
waarvoor men soms jaren had gespaard
en waarnaar alle Nederlandse passagiers
aan boord zij die in Canada voor goed
hun huis en hun toekomst vonden en zij
Zaterdag heeft ir F. J. Philips hot feit
herdacht, dat hij vijf en twintig jaar ge
leden bij de N.V. die zijn familienaam
draagt in dienst trad. Duizenden hebben
op deze dag van hun belangstelling voor
dit jubileum blijk gegeven door het stu
ren van felicitaties. Een der eersten,
die persoonlijk geluk kwam wensen was
de voorzitter van de Raad van Bestuur
van de N.V., ir P. F. S. Otten.
Uit de woorden, die ir. F. J- Philips,
vice-voorzitter van de Raad van Bestuur
der Philipsbedryven, Zaterdag bij zijn zil
veren jubileum in Eindhoven zijn toege
sproken, werd zonneklaar duidelijk zijn
betekenis als captain of industry, vooral
ook in die zin, dat hij als leider van een
onderneming te maken heeft met een ge
meenschap van mensen, wier belangen hu
te behartigen heeft.
Het was de president van de Raad van
Bestuur, ir P. F. G. Otten, zwager van
de jubilaris, die in de Philips-schouwburg,
te midden van duizend bedrijfsgenoten uit
binnen- en buitenland liet uitkomen, dat
de jubilaris juist als zoon van een der
grondleggers, zodat hij een naam had hoog
te houden, het niet gemakkelijk heeft ge
had om tot een persoonlijkheid uit t e
groeien.
Voor alles, aldus ir Otten .voelde hij
behoefte om te dienen, zowel de grote ge
meenschap als de mens daarin. Hij heeft
wat wij bij Philips noemen „gespijkerd",
en aan de historie en aan hehoud van
de eenheid.
Mr H. L. Woltersom, voorzitter van de
Raad van Commissarissen herinnerde er
aan, hoe hij de heer Philips leerde ken
nen tijdens de bezetting en deze toen het
besluit nam in 1940 om naar Eindhoven te
gaan, omdat daar zijn taak lag. Hij heelt
er mede voor gezorgd, dat Philips voor
Nederland behouden bleef.
Vervolgens spraken de heren A. J. Dee-
nen, namens het leidinggevend personeel
en de heer G. J. van den Donk, voorzit
ter van de Personeelraad, die om beur
ten de teamgeest en goede verhoudingen
bij Philips roemden. De heer Ch. Spaens
bracht de gelukwensen van de buitenland
se Philipsorganisaties over en de heer L.
Custers complimenteerde namens de
aangesloten vennootschappen. Dit alles
ging gepaard met het aanbieden van fraaie
en kostbare geschenken.
Ir. Philips dankte getroffen voor deze
huldebetuigingen.
Na de huldigingsbijeenkomst recipieer
de de heer Philips met echtgenote en kin
deren in de Ontspanningshal, waar zeker
enkele duizenden hun gelukwensen kwa
men aanbieden.
Zaterdagochtend arriveerde in
de Rotterdamse haven het s.s.
„Maasdam" van de Holland-Ame
rika-lijn, met aan boord niet al
leen Sint Nieolaas en zjjn knecht,
die in de druilregen niet zonder
Plechtigheid werden verwelkomd,
doch ook bijna zeven honderd Ne
derlanders die in de achter ons lig
gende jaren naar Canada en de
Verenigde Staten waren geëmi
greerd en die nu van deze thuis
vaart van de „Maasdam" gebruik
maakten om het oude vaderland
nog vóór bet uitbreken van de
winterse feestdagen terug te zien.
Een onzer redacteuren. Martin W
Duyzings, vertrok Woensdag met
het s.s. Ryndam naar Southamp
ton en scheepte zich later, op de
rede van Wight, in op het s,s.
„Maasdam". Zijn impressies, opge
daan op het schip, dat niet alleen
succes-stories doch ook wel enige
gebroken illusies terugbracht naar
het vaderland, vindt men hiernaast.
op Meester'S
Nederland tegenwoordig zo uitistekend
gaat. economisch gesproken, en dat er
een tekort is aan arbeiders. Na Nieuw
jaar hoopte hij opnieuw aan de slag te
gaan. Hij dacht, dat hij volgend iaar rpiid
deze tijd wel getrouwd zou zijn. En had
den ze het huisvestingsprobleem in Ne
derland nog altijd niet opgelost? Well,
daar zou hij dan wel iets op vinden,
zelfs inwonen op twee mansardes des
noods was altijd nog beer dan de een
zaamheid, de winter cn het heimwee in
Ontario.
Men kan, uiteraard, het succes van
VLEESWARtNFABRIEK MEESTER N.V. - WI1HE'
die naar het vaderland terugkeren met
enige illusies minder in hun bagage
jaren hadden verlangd.
En terwijl de „Maasdam" zijn weg
zocht door de nacht, stoomde vele hon
derden mijlen verderop reeds naar het
Westen, de .Ryndam" eveneens op volle
kracht naar de Nieuwe Wereld, met aan
boord enige tientallen nieuwe emigran
ten voor Canada en de Verenigde Staten.
Hun illusies zijn nog ongeschonden en
wellicht treffen zij het in den vreemde
beter ban zij, die nu met het zusterschip
naar Nederland terugkeren om daar op
nieuw te beginnen, tóch wat verbitterd,
geheel van voren af aan.
Er had op de „Ryndam", Woensdag
middag toen het schip zich losmaakte
van de kade. een warm makend optimis
me en een rotsvast vertrouwen in nieu
we kansen en een nieuwe toekomst ge
heerst onder hen die emigreerden. Doch
ook zij, de nieuwe emigranten, zullen
Vrijdagmiddag, toen er daar voor het
eiland Wight een trots en degelijk en
ongenaakbaar stukje Nederland-ter-zee
te pronken lag twee zusterschepen de
Nederlandse driekleur trots geheven in
de paar schamele stralen zon, welke de
hemel en de mist ons die dag wilden
schenken, niet zonder enige ontroering
teruggedacht hebben aan het kleine, la
ge land, da( zjj Woensdag wellicht voor
goed achter zich gelaten hadden....
(Advertentie)
VERWIJDERD «ET
ÏVeg met onhandige likdoornringen en ge
vaarlijke scheermesjes. Een nieuw vloeibaar
middel, NOXACORN, neemt de pijn weg in
60 seconden. Eeltplekken en eksterogen ver
schrompelen met wortel en al. Bevat gezui
verde wonderolie, jodium en het pijnstillends
benzocaïne. Een flesje NOXACORN Anti
septisch Eikdoornmiddftl van f- 1.36 bespaart
U veel ellende. f66*
'i "i-r /fit"
,'S A ',V
Op de vooravond van Kerstmis zal door
de Eurovisie een uitzending worden ver
zorgd van de inwijding van een grote
Kerstgroep in de tuinen van het Vaticaan
in tegenwoordigheid van Z. H. de Paus.
De groep wordt opgesteld in de nabijheid
van de Lourdesgrot.
Dezelfde dag zal de H. Vader in de St.
Pieter een H. Mis opdragen, die door de
Italiaanse televisie zal worden uitgezon
den. Daarmee zal een nieuwe keten van
radiostations worden geopend, die Napels
met Rome en Milaan verbindt. Het is nog
niet bekend, of Eurovisie ook deze uit
zending naar de aangesloten landen in
'Vest-Europa zal reiayeren.
Op 11 Januari a.s. zal het Nieuwe Jeugd
toneel onder artistieke leiding van Cruys
Voorbergh voor de AVRO-televisie een op
voering geven van „De wonderlijke avon
turen van de Kleine Moeck", voor het
toneel bewerkt door E. de Coningh naar
het gelijknamige sprookje van Wilhelm
I-Ieuff.
Iedere dag van Maandag tot en met
Vrijdag verliest de commerciële televisie
in Engeland een bedrag van 50.000 en
lenzij de pauzes tussen de programma's
worden opgevuld met meer reclame, zal
dat verlies blijven toenemen. De pro
motors hebben naar schatting reeds
30.000.000 in deze vorm van televisie ge
ïnvesteerd en als het lek, waardoor het
geld wegvloeit, niet spoedig wordt ge
stopt, kan hun verlies in het eerste jaar
op 12.000.000 worden geraamd.
Soepel verlopende, ononderbroken tele
visie naar het hart van de kijkers, maar
het is een voortdurende zorg voor de
mannen achter de schermen.
De ochtend-televisie is in Engeland al
een mislukking geworden. Onlangs waren
i
er in een week van de 3714 beschikbare
minuten slechts 3li verkocht. De reclame
prijzen in de morgenuren zijn daarom ver
laagd van 3250 tot 1950 per minuut,
terwijl er in Birmingham, als daar het
nieuwe commerciële station opent, geen
ochtenduitzendingen zullen plaatsvinden
In de middaguren kijken er al evenmin
veel vrouwen, zodat de reclameprijzen op
die uren zijn verlaagd van 6500 tot 3250
per minuut. Maar de productiekosten van
televisieprogramma's bedragen 20.000 per
uur, zelfs als er in het geheel geen recla
me wordt gemaakt.
Dank zij Eurovisie hebben de Neder
landse kijkers hun nationale team Zater
dagavond zien verliezen van de Italianen
in de vraagwedstrijd „Wie tegen wie?", die
in de grote studio van de „Hessischer
Rundfunk" te Frankfort am Main werd
gehouden. Amsterdam behaalde slechts 100
punten tegen de 130 van Rome, terwijl de
willekeurig uit het publiek in de zaal ge
kozen deelnemers slechts tien punten ten
achter bleven bij de zorgvuldig geselec
teerde Nederlandse „deskundigen".
De aanvankelijk spannende en tot het
einde boeiende wedstrijd werd op onder
houdende wijze afgewisseld met het optre.
den van Duitse artisten, onder wie een
oude bekende van het witte doek: Ilse
Werner, die een typische filmcameratech
niek demonstreerde, hetgeen wil zeggen,
dat ze een directe blik in de lens angst
vallig vermeed.
Pas om tien minuten over 10 kwam de
VARA in de lucht met Cees de Lange, die
het er voor de microfoon heel wat beter
af brengt dan voor de TV-camera. Zijn
onbenullige interview met enkele passa
giers van de pas uit Canada aangekomen
..Maasdam" was beslist geen succes. Daar
entegen wisten zijn gasten: Simon Car-
miggelt. Margot Eskens en vooral Bueno
de Mesquita veel te vergoeden. Het op
treden van deze laatste leverde een staal
tje televisieregie op zoals men helaas
slechts hoogst zelden op het scherm te
zien krijgt.
Dat deze uitzending in haar geheel be
slist niet hoefde onder te doen voor het
Duitse programma, was hoofdzakelijk te
danken aan de kolder van Tom Manders
onder de titel „Een avond in Saint Ger
main des Prés", geregisseerd door Gijs
Stappershoef, die de media film en tele
visie meesterlijk wist te combineren in
één der grappigste schetsen van de avond
Zondagmiddag waren de Nederlandse
kijkers, wederom dank zij Eurovisie, in
een gezamenlijk programma getuige van
de internationale zwemwedstrijden te Bo-
chum, waarna het Nederlandse waterbal
let van „De Meeuwen" uit Amsterdam
aardige'demonstraties gaf, die tot onder
water konden worden gevolgd.
Om kwart over 8 begon gisteravond een
directe uitzending uit de Hokij-baan in
Den Haag van een zeer harde en eenzij
dige ijshockeywedstrijd tussen de teams
van de Europese Canadezen en Rusland,
die door laatstgenoemden met 62 werd
gev» onnen.
In de pauzen kon men genieten van uit
stekende demonstraties kunstrijden door
Joan Haanappel, de Nederlandse kampioe
ne en de instructeurs ijsdansen van de
Hokij.
Wederom een paar programma's, waar
over een toestelbezitter zich niet hoefde
te schamen tegenover vrienden en gebu
ren, die hem wegens de televisie de eer
van een bezoek waardig keurden.
De Algemene Vergadering der V.N.
heeft zich Zaterdag met algemene
stemmen accoord verklaard met de
oprichting van een internationaal bu
reau voor het vreedzaam gebruik van
kernenergie. De commissie, die het
statuut voor dit orgaan moet opstel
len, zal op 23 Januari haar eerste bij
eenkomst houden.
In haar resolutie besloot de Verga
dering, dat het aantal landen, dat in
genoemde commissie zitting zal heb
ben, van acht tot twaalf zal worden
uitgebreid. De oorspronkelijke leden
waren Australië, België, Canada. En
geland, Frankrijk, Portugalde Ver
enigde Staten en Zuid-Afrika. De
vier nieuwe leden zijn de Sovjet-TJnie,
India, Tsjecho-Slowakije en Brazilië.
De Sovjet-onderminister van bui
tenlandse zaken Koeznetsof maakte
van de gelegenheid gebruik om op
nieuw een oproep voor een verbod
van alle atoomwapens te doen.
Hij zeide voorts dat aan alle landen,
„ongeacht hun ideologie", een kans
moet worden gegeven om aan het
werk van het nieuwe bureau deel te
nemen.
De Algemene Vergadering gaf ook
haar goedkeuring aan de instelling
van een commissie van geleerden
uit vijftien landen, die een studie
zullen maken van de gevolgen van
atoomstraling op „de mens en zijn
omgeving". Alle leden-staten wer
den uitgenodigd, deze commissie in
kennis te stellen van hun eigen we
tenschappelijke waarnemingen. In
deze commissie zullen Argentinië,
Australië, België, Brazilië, Canada,
Egypte, Engeland, Frankrijk, India,
Japan, Mexico, de Sovjet-Unie, de
Verenigde Staten en Zweden zijn
vertegenwoordigd.
De Amerikaanse afgevaardigde
Wads worth verklaarde, dat de com
missie waarschijnlijk het volgend jaar
zo spoedig mogelijk met haar werk zal
beginnen.
De toestand van de beroemde Duitse
pianist Walter Gieseking, die Vrijdag
ernstig werd gewond bij een eutobuson-
geluk dat aan zijn echtgenote het leven
kostte, wordt door de artsen van het zie
kenhuis van Stuttgart bevredigend ge
acht.
Wel maakt men zich bezorgd over het
feit, dat de patiënt zo nu en dan aan ge
heugenverlies lijdt. Hij heeft verwondin
gen aan het hoofd en aan een been. Men
heeft hem nog niets meegedeeld over de
dood van zijn vrouw.
Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem
heeft benoemd tot: kapelaan te 's-Gra-
venhage (H. Hart) L. C. Wüst; te Am
sterdam (H. Vincentius) N. Reus; te Rot
terdam (H. Lambertus), A. L. M. Hermus;
te Langendijk P. N Obdam; te Rotterdam
(O. L. Vr. v. Alt. Bijst.) J. J. Hetem, die
kapelaan was te Rotterdam (H. Franc. v.
Ass.j.
De nationale raad voor het onderlinge
uitvaartwezen waarin vertegenwoor
digd het Centraal Genootschap van ver
enigingen voor uitvaartverzorging, de Ne
derlandse Bond van Begrafenisverenigin
gen en de Federatie van onderlinge be-
grafenisvereniginger van en voor katho
lieken in Nederland heeft zich tot de
gemeenteraden gewend met het verzoek
om maatregelen te nemen, die kunr.en
leiden tot de afschaffing van het klasse
stelsel op de algemene begraafplaatsen.
De Algemene Vergadering van de Ver
enigde Naties heeft Zaterdag met 51 stem
men vóór en vijf onthoudingen een re
solutie aanvaard, waarin de hoop wordt
uitgedrukt dat de Marokkaanse kwestie
.spoedig" zal worden opgelost.
De resolutie schort een verdere bespre
king van het probleem in de Verenigde
naties voorlopig op.
Radio-Moskou heeft Zaterdag bekend
gemaakt, dat een Oostduitse regerings
delegatie onder leiding van premier Gro-
tewohl binnenkort op uitnodiging van
de Chinese autoriteiten een bezoek aan
communistisch-China zal brengen.
Radio-Pjongjang (Noord-Korea) meld
de gisteren, dat de Oostduitse premier te
vens een uitnodiging voor een bezoek
aan Noord-Korea heeft aanvaard, doch
dat nog geen datum voor dit bezoek vast
gesteld is. De Noordkoreaanse autoritei
ten hopen met een Oostduitse delegatie
de grondslagen te kunnen leggen voor
Duits-Koreaanse samenwerking, aldus
dit bericht.
