goodwill in
te verliezen
Vreemde houding ten opzichte
van B.-Mongolië's candidatuur
Missiehuis in Cadier en
uit zijn as herrezen
Keer
De Stem der Kerk
STICHTING LIMBURGS HEEM
Gloeilampjes
dl j
H
Vermoeide Van Krieken vertelde
zijn ervaringen
Langdurig verhoor en twee en een halve
De strijd om de Veilig
heidsraad-zetel
Lodge bepleit
Eisenhowers inspectie-
plan
Promotor werd erevoorzitter
Donderdag plechtige
inzegening
maand voortdurend opgesloten
DINSDAG 6 DECEMBER 1935
De lidmaatschapskwestie
„Wij durven geen veto te
gebruiken
Wat ivil Tsjang kni Sjek?
UITVOER NAAR DUITSLAND
De Paus over de vaststelling van een
internationale code voor medische ethiek
WERELD-
KOFFIEPRODUCTIE
Grote stijging in 1955-56
verwacht
o O
„Afvoeren'
„Onverantwoordelijke
elementen
EERSTE LAWINE IN
OOSTENRIJK
PAGINA 5
HOOFDKWARTIER VAN DE VER. NATIES, 2 Dec, New York.
(Van onze correspondent)
Het is jammer, dat de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties,
Henry Cabot, er'niet altijd in slaagt om onaangename dingen op aangename
wijze te zeggen. Voor een gedeelte is het misschien wel hieraan toe te schrij
ven, dat Amerika's invloed in de V.N. sedert twee jaar langzaam aan het
afnemen is.
Van 1947 tot 1953 konden de V.S. altijd wel een behoorlijke meerderheid
in de V.N. bijeenkrijgen, welke varieerde van 40 tot 55 stemmen. Talloze
door de V.S. ingediende resoluties, waarvan in al die jaren slechts twee niet
werden aangenomen, bewijzen dat. Maar in 1953, bij de behandeling van de
kwestie van een Koreaanse vredesconferentie, waarbij iedereen met uit
zondering van de V.S. en de toen iog solidaire Zuid-Amerikanen India
aan de ronde tafel had willen zien aegon Amerika, hoewel het de strijd won,
sympathieën te verliezen, vooral xtuurlijk die van India. De verhouding tus
sen beide landen heeft de laa'ste jaren bijzonder geleden, wat ook zeker
ligt aan het feit, dat de twee moeilijke karakters van Lodge en van Krisjna
Menon niet bepaald voor elkaar zijn geschapen. India's invloed in de V.N.
is echter enorm toegenomen.
Nu is in de tiende Assemblée Amerika';; rol erg moeilijk. De Grieks- lurks-
Britse strijd over Cyprus plaatste Washington voor een allergevaarlijkst di
lemma, waarbij de goede betrekkingen met deze drie bondgenoten op het
spel stonden. Ruslands rol in het Midden-Oosten droeg verder niet bii tot net
vergemakkelijken van onderhandelingen in de V.N. met de „neutrale Ara
bische staten, terwijl de in deze zitting sterk heersende anti-koloniale «tem
ming ook aan Amerika geen goed gedaan heeft, daar de V S. verschillende
malen zich aan de zijde van belangrijke „koloniale mogendheden stelden.
gesteld is als de V.S op Buiten-Mongolië
Toen Rusland zijn bezwaren liet vallen,
hadden de V.S. volgens de normen van
het politieke spel, onmiddellijk het
Russische voorbeeld moeten volgen en
geen woord meer over Buiten-Mongolië
moeten verliezen. In plaats daarvan
zwenkte Amerika onwillig naar de nu
aangenomen houding, dat het bij een
stemming over Buiten-Mongolië zich zal
onthouden. Dat is nu juist de methode
om de gemoederen tegen zich in het har
nas te iagen van al die 27 landen die de
Canadese resolutie steunen plus van de
dertien aanvragende landen, die door het
Westen worden goedgekeurd. (Er zijn 5
landen bij de 18. die het communistische
bloc zullen versterken).
Met al deze moeilijkheden bleef de
Anglo-Amerikaanse band steeds stevig
Doch op het ogenblik dat Amerika ver
koos de Phiiippijnen te steunen voor de
niet-permanente zetel in de Veiligheids
raad. die a.s. Januari door Turkije moet
worden opgegeven terwi.il Groot-Brit-
tannië Joegoslavië voor dezelfde zetel
steunde, opdat traditiegetrouw tenminste
twee zetels door Europese staten bezet
blijven, op dat ogenblik was ook de soli
dariteit tussen Groot-Brittannie en de
V.S verbroken, zij het zeker tijdelijk
Nadat er nu 21 stemmingen over deze
aangelegenheid hebben plaats gevonden,
zit de hele zaak nog steeds muurvast in
de komende twee weken z.al er toch wei
iets moeten gebeuren want in Januai\
wordt, de zetel vacant en de plaats moet
gevuld ziin. Doch tot dusver staat de op
lossing nog alleen in de sterren be-
schreven en niemand weet waar net
buigen of barsten zal.
Verder is door de V.S. een diplomatieke
fout gemaakt (Walter Lippmann de diplo
matieke correspondent van de New York
Herald Tribune, noemt het een blunder!
bij de gecompliceerde lidmaatschaps
kwestie. Zoals men weet zijn sinds 195(1
geen nieuwe leden meer toegelaten Toch
waren er in 1946 al negen nieuwe landen
die aanvragen voor het lidmaatschap had
den ingediend.
Een van die aanvragen kwam van
Buiten-Mongolië. De V.S.. toen ook niet
gesteld op lidmaatschap voor dit land,
stelden niettemin voor in die dagen dit
land met acht andere aanvragers toe te
laten op grond van het principe van de
„universaliteit van lidmaatschap". Natio
nalistisch China steunde dat voorstel.
Ongetwijfeld is er in het Verre Oosten
heel wat gebeurd sinds 1946 en_nu, negen
iaar later, is Nationalistisch-Cmna va,
plan de toelating van Buiten-Mongolu
met een veto in de Veiligheidsraad on
mogelijk te maken. Aanvankelijk verkon
digden de V.S. in de loop van de
vorige maand dat zij zich. evenals
nationalistisch China, tegen toelating van
Buiten-Mongolië zouden verzetten, zelfs
al waren ditmaal in een soortgelijke „en
gros-transactie" 17 andere landen betrok
ken, die allemaal op lidmaatschap wach
ten. De V.S. deden dit ook nog, terwtf1
het al twee maanden bekend was. dat de
Sovjet-Unie bereid was alle zestien lan
den toe te laten (Spanje had nog geen
aanvrage ingediend) met uitzondering van
Japan.
Rusland bleek tenslotte zelfs bereid
al dit speelde zich achter de schermen
af om een Canadese compromis-reso
lutie te steunen voor een „en gros-trans
actie", waarbij 18 landen zouden worden
toegelaten, mét inbegrip dus van Spanje
en Japan, waar Rusland even weinig op
Walter Lippmann nam geen blad voor
de mond. toen hij o.m schreef, dat Rus
land de V.S. te slim af was geweest „Wp
(de V.S.) durven geen veto tegen Buiten.
Mongolië te gebruiken", schreef hij „of
schoon we dat zouden doen als er een
principiële kwestie bij was betrokken
Wij onthouden ons. En dat is niet alles
We durven de ,.en gros-transactie" niet
te laten mislukken om de wereldwijde
smadelijke reactie tegenover ons. als dat
gebeurt. Terwijl we niet openlijk vóór
Buiten-Mongolië durven stemmen komen
we tot de vernederende onderneming ach
ter de schermen te werken, om andere
naties over te halen dat land wèl te
steunen met stemmen, ook al onthouden
wij ons. Voor lieden, die voortdurend hun
toegewijdheid aan morele principes uit
bazuinen is dit werkelijk een triest ge
drag. We zijn nu in de narigheid gekomen
om geen andere reden dan dat de heren
Lodge en Dulles niet de moeite namen
zich te bezinnen op wat ze deden. Het
lag niet aan de macht en de list van de
Russen Het lag niet aan pressie van
Buiten-Mongoolse refugié's. Het lag niet
aan gebrek aan bewapening. Het lag niet
aan geldgebrek Het lag alleen aan ge
brek aan redelijk en niet heel moeilijk of
vèrreikend vooruitzien"
Deze critiek van de Amerikaanse corres
pondent geeft wel een beeld van de
manier waarop de V.S. onnodig zich
critiek ook van andere landen op de hals
halen en vervreemding oproepen. Of in
tussen de Canadese resolutie voor de „en
gros-transactie", waarbij 18 landen zou
den worden toegelaten, kans voor aan
vaarding heeft, is in dit stadium niet
positief noch negatief te beantwoorden.
Want zelfs als de aanvragende landen stuk
voor stuk met tweederde meerderheid in
de Assemblée zouden worden aangenomen
dan is daar nog altijd het veto in de
Veiligheidsraad van nationalistisch China,
dat de hele zaak kan torpederen En als
de resolutie in de Veiligheidsraad om hals
wordt gebracht, is er geen sprake meer
van stemming in de Assemblée
De vraag is intussen: wat denkt Tsjang
kai Sjek eigenlijk te winnen met zijn
veto? Wanneer Taipeh redeneert, dat
nationalistisch China in de Assemblée zal
ondermijnd worden door de toelating van
18 nieuwe landen, omdat 10 van die 18
waarschijnlijk vóór toetreding van com
munistisch China in de VN zijn dan
blijft de kwestie niettemin: verliest Tsjang
niet veel méér in de Assemblée door zijn
verzet? Want 27 landen, die de Canadese
resolutie steunen en de 18. die willen
toegelaten worden, plus de V.S. en menig
ander land. dat voor toetreding van
communistisch China zou zijn, zullen zich
door het veto zeer geprikkeld voelen
tegenover Tsjang.
Een theorie over de motieven voor het
eventuele veto, dat Tsjang blijft hand
haven ondanks twee andersluidende ver
zoeken van president Eisenhower, be
weert. dat het de bedoeling is van natio-
nalistiseh China de onderhandelingen tus
sen Amerika en rood-China te doen vast
lopen Volgens deze theorie zou het veto
waarschijnlijk gevolgd worden door een
poging nationalistiseh-China uit de V. N
te werken, hetgeen de V. S. misschien
zouden trachten te verhinderen. Dit zou
weer terugwerken op Peking, die eisen
in onderhandelingen met Amerika zou
gaan verhogen, omdat Peking ziet, dat de
lidmaatsehapsprjjs ook wel met wachten
kan worden veroverd. Peking's hardere
houding zou dan mogelij'k de verhouding
tot Washington zó kunnen bederven, dat
een crisis om de Formosa-kwestie kon
ontstaan. En Tsjang zit erop te wachten
om met zijn oud wordend leger nog wat
te ondernemen.
Als deze gedachtengang werkelijk zou
schuilen achter nationalistisch-China's fa
natieke houding in de lidmaatschapskwes-
tie. vraagt men zich echter af. of Tsjang
Washington en de Amerikaanse opinie
niet tegen zich krijgt En dan? Want
Tsjang hangt af van de Amerikaanse hulp.
Doch misseh'.en heeft hij besloten het hard
tegen hard te laten gaan en verkozen
met vlag en wimpel naar zijn ondergang
te zeilen.
Er zit dus we] heel wat vast aan de
lidmaatschapskwestie in de V. N en het
ware te wensen, dat de kogel maar door
de kerk kwam in deze zitting; zelfs al zou
het anti-koloniale Arabisch Aziatische
bloc acht stemmen winnen waardoor dit
het sterkste bloc in de V N. zou worden
Maar anderzijds met toelating van 18
nieuwe leden zou flink wat nieuw bloed
in de organisatie komen en wat meer toe
voer van verse krachten kan goed ge
bruikt worden.
Henry Cabot Lodge, de leider der Ame
rikaanse delegatie naar de Verenigde Na
ties' heeft gisteren tijdens het ontwape
ningsdebat in de speciale politieke com
missie gepleit voor aanvaarding van
Eisenhowers voorstel voor toezicht op de
wederzijdse bewapening door luchtinspee-
lie.
„De vooruitzichten zouden veel beter
zijn, indien de Sovjet-Unie de volgende
vier vragen zou willen beantwoorden"
verklaarde Lodge: „1. Wanneer zal de
Sovjet-Unie zich aan de zijde der Ver
enigde Staten scharen door het voeren
van een politiek, die de wereld zou ge
rust stellen en de zaak der ontwapening
bevorderen? 2. Waarom blijft de Sovjet-
Unie pleiten voor het verbieden van
atoomwapens als eerste stap naar ont
wapening, wanneer zij zelf de wereld zo
onomwonden heeft meegedeeld dat dit
onmogelijk is? 3. De Sovjet-Unie wil, dat
de staten zich onderwerpen aan een ge
hele reeks maatregelen, welke van vitaal
belang zijn voor hun nationale veiligheid.
Waarom is zij dan tegen een doelmatige
inspectie en toezicht om te verzekeren dar
dergelijke maatregelen op gelijke wijze
voor alle betrokken landen worden toe
gepast? 4. De Sovjet-Unie zegt bezorgd
te zijn voor de mogelijkheid van een aan
val uit het Westen. Indien dit zo is, waar
om is zij dan niet bereid deel te nemen
aan opstelling en uitvoering van een di
rect uit te voeren practisch programma,
om een dergelijke verrassingsaanval, van
welke zijde ook, onmogelijk te maken?".
Met tiet haken van deze prachtige trouw,
japon (foto) werd mevr. Roy Johnson
uit Oakland in Californië (rechts), win
nares van de hoofdprijs 1955 in de haak-
wedstrijd voor geheel de V.S. Het valt
te begrijpen hoeveel tijd en arbeid gingen
zitten in de japon, die hier wordt gedra
gen door Margaret Wallace tijdens het
diner in New York ter gelegenheid van
de prijsuitreiking. Mevr, Johnson haakte
de japon voor het huwelijk van haar
negentienjarige dochter.
De tweede rijbaan op de Wiedbach-
brug in de grote verkeersweg van Keu
len naar Frankfort, is thans geheel vol
tooid en voor het verkeer vrijgegeven.De
foto geeft een beeld van de voltooide
brug.
De Westduits-e autoriteiten hebben mach
tiging verleend tot invoer van handbrei
garen van wol uit Nederland voor een
waarde van DM 6 millioen. Voorts voor
melkproducten eveneens uit Nederland ter
waarde van DM 150.000.
Ussclmuid.cn
We willen u een korte flits uit de
gemeenteraad niet onthouden. Er was
een voorstel in bespreking om een con
tract aan te gaan met de Thermo-
chemische Industrie te Amsterdam over
het ophalen van cadavers. Het was net
aangenomen, toen een der raadsleden
een geanimeerd gesprek begon met zijn
buurman. Burgemeester Van Engelen
greep onmiddellijk in. „ie luusteren niet.
Weur èw we 't over?" „ik geleuve... ik
geleuve van over Amsterdam, burge
meister" zei het raadslid. „Nee?", repli
ceerde de burgemeester, „over Thermo-
chemische Fabroeken ew we 't. Wat bin
det. Tbermocbemische Fabrieken?" „Ik
denke van smeerfabn^ken, burgemeis-
ter", zei het raadslid nadenkend Nee.
Dat hè 'j a'j niet luusteren! t Bin kren-
genwagens!"
Beuningen (Gld.)
De traditionele schimmel, wa"°P
Nicolaas pleeft te rijden was een nor
maal zwart boerenpaard geworden to n
de Heilige Man zijn intocht hield m deze
Gelderse gemeente. De oorzaak van deze
kleurwisseling van het paard heeft bur
gemeester Geradts voor zijn gemeente-
naren haarfijn uitgelegd. Beunmgen
heeft een prachtig stuk water bt.l de
Waal, dat het gemeentebestuur voor
zwembad wil bestemmen. De centrale
van de Prov Geld. Electriciteitsmaat-
schappij. die tussen Beuningen en Nij
megen aan de Waal staat, wil echter
vliegas gaan lozen in deze waterplas
Door dit zwarte spul. aldus de burge-
meester, zullen mens en dier er volgend
jaar even zwart uitzien als het paard
'van St Nicolaas tijdens deze intocht en
daarom riep de burgemeester de mede
werking van de Sint in om deze drei
ging van de gemeente af te wenden
Indien dit lukt staat. er volgend jaar
voor de Sint in Beunmgen weer een
schimmel gereed.
Londen
Men zou van Kevin Sheehan, een 30-
jarige Ier, misschien wel kunnen be-
weren, dat hij de ëave van het woord
heeft. Hij is er namelijk in geslaagd om
133 uur achtereen zonder ophouden over
alles te praten, wat hem maar voor de
mond kwam en dat was nogal wat.
De veelprater beweert nu het wereld
record van een Rus die hem overigens
niet eens bij naam bekend is, te hebben
gebroken mmt It»»»
Op het stadhuis te Roermond is Zater
dag, in aanwezigheid van de leden van
de bestuursraad en voorts Drs. van Odijk
ais vertegenwoordiger van het Bisdom
Roermond alsmede enige andere geno
digden de stichtingsacte van de nieuwe
Stichting „Limburgse Heem" getekend.
Doel van deze stichting is: de kennis van
en de liefde tot het eigen Heem te be
vorderen en het eigene van het gewest
Limburg te bewaren en te ontwikkelen,
een en ander in overeenstemming met de
fn Limburg traditionele levensbeschou-
wing.
De nieuwe stichting is J?et resuitaat
van op initiatief van het Kameilid
Peters door de Werkgemeenschap Lim
burg gevoerde onderhandelingen-
verschillende Limburgse ins'-an
werk in meer of mindere mate op
heemkundig terrein ligt. Er bestond
heemkunde-commissie van de K.K.u.o.
in het Bisdom Roermond, terwijl er vroe
ger een vereniging heeft bestaan die zien
in algemene zin met de heemkunde in
Limburg bemoeide. Deze laatste vereni
ging is echter niet tot bloei gekomen, ter
wijl de heemkunde-commissie van de
R.K.O.B. in eigen kring ook niet die be
langstelling mocht ondervinden, waarop
zij redelijkerwijze mocht hopen.
Een en ander was voor de voornaam
ste promotor van de heemkundebeweging
in Limburg (en bij gelegenheid ook daar
buiten) de heer L. Mertens te Roggel,
aanleiding, deze zaak te bespreken met
de heer Peters, die ook persoonlijk steeds
belangstelling voor dit vraagstuk ge
toond heeft. De heer Peters maakte de
zaak bij de Werkgemeenschap aanhangig,
die het vorig jaar op een op kasteel Hil-
lenraad te Swalmen gehouden heemkun-
dedag waarop o.m. Mgi. Hanssen en
Gouverneur Dr. Houben aanwezig waren
en Mer Dr Fr Feron een grote rede
hield - het vraagstuk voor een breed
forum van geïnteresseerden aan de orde
stelde.
Daarna is er vooral binnenskamers ge
werkt. De moeilijkheid was n.l., dat men
niet op het terrein wilde (en ook met
diende te) komen van verenigingen, die
in meer of mindere mate reeds
heemkunde beoefenen. In de statuten van
de nieuwe stichting zijn de belangen van
deze verenigingen dan ook veihg Sp-stelcJ;
In Limburgs Heem zijn de Culturele Raad
Limburg, de Werkgemeenschap Limburg,
de R.K.O.B. in het Bisdom Roermond,
de samenwerkende standsorganisaties,
Limburgs Geschied- en Oudheidkundig
Genootschap, het Natuurhistorisch Ge
nootschap in Limburg, VELDEKE, de
Diocesane Katholieke Jeugdraad, Lim
burgs Scheppend Ambacht en de Volks
hogeschool „Geerlingshof" vertegenwoor
digd. Voorzitter is de heer H. Loontjes
te Heerlen,
Op Donderdag 8 December, de verjaar
dag van de stichting der Sociëteit voor
Afrikaanse Missiën, zal het nieuwe missie
college O. L. Vrouw van Lourdes in Cadier
en Keer door de missiebisschop mgr H.
Paulisscn plechtig worden ingezegend.
Tevoren zal mgr dr J. Hanssen een pon
tificale Hoogmis opdragen.
Zoals men zich zal herinneren is het
oude missiehuis in Cadier en Keer op 15
Maart 1954 door een nachtelijke brand ver
woest. Deze brand betekende een harde
slag voor de sociëteit, want het oude ge
bouw, dat in 1892 door de Fransman Des
cribes was gesticht, was slechts verzekerd
voor de herbouwwaarde, en miste cen
trale verwarming en andere voorzienin
gen, die thans tot de normale uitrusting
van een gebouw behoren, en die in de
nieuwbouw uiteraard niet achterwege zijn
gebleven. De sociëteit stond temeer^ voor
een zware opgave, omdat juist de nieuwe
school onder dak gekomen was. Deze
school, die los van het gebouw stond, is
gespaard gebleven.
Precies een jaar na de fatale brand kon
de eerste steen worden gelegd voor het
nieuwe gebouw, dat tot stand kwam onder
architectuur van het Maastrichtse archi
tectenbureau ir A. Swinkels en dat is uit
gevoerd door het aannemersbedrijf H. van
Heesewijk uit Best. Het is een sober, vier
kant skeletgebouw met een frontlengte
van 100 meter, 25 meter diep en 11 meter
hoog, met 34 kamers, waarin de leraren-
staf is ondergebracht. Ernaast, maar los
van het gebouw, staat midden in het bos
de school, waarop 150 leerlingen het klein
seminarie volgen. Het geheel heeft als
hoeksteen een prachtige kapel, die ook
aan de skeletbouw aangepast is, maar een
dislocale vorm heeft door het 6-luikig
koor. Door de beglazing zou dit koor naar
voren moeten komen, maar jammer ge
noeg waren de middelen niet aanwezig om
de 220 m2 ramen alle van glas-in-lood te
voorzien. Hiervan ziin 120 M2 bezet, en
100 m2 nog onbezet, hetgeen de fraaiheid
van deze uitzonderlijk mooie kapel niet
bevordert. De ramen zijn vervaardigd
door de 27-jarige Maastrichtse kunstenaar
Lou Jonas, een neef van de grote meester
Harry Jonas. Uit dit werk, zijn eerste op
dracht, blijkt, hoe intens Lou Jonas zijn
kleuren schakeert om een geheel te krij
gen dat niet alleen boeit, maar ook een
devote stemming wekt. Een andere Maas
trichtse kunstenaar, Jef Coutens, leerling
van Charles Vos, heeft opdracht gekregen
een reliëf-beeld te ontwerpen voor de
devotiekapel van O. L. Vrouw van Lour
des. De firma L. Verschueren uit Heijt-
huijsen heeft het orgel geleverd, dat dank
zij de goede acoustiek in de kapel uitste
kend tot zijn recht komt.
Helaas laat het interieur van het missie
huis nog veel te wensen over. Het oude
meubilair is in hel frisse moderne gebouw
zeker niet op zijn plaats, vooralsnog
zijn voor de aankleding van het huis geen
middelen aanwezig.
Het volgend jaar zal de Sociëteit 100 jaar
bestaan, en pater provinciaal heeft de
stille hoop, dat hetgeen thans niet moge
lijk is, dan verwezenlijkt zal zijn. Hij
streeft ook naar een erkenning van het
studiehuis als gymnasiurrf, zodat school
examens kunnen afgenomen worden,
waarna hopelijk subsidie zal volgen, waar
door de kosten van het missiehuis minder
hoog zullen worden. Krachten uit eigen
sociëteit zijn hiervoor in opleiding aan
universiteiten te Nijmegen, Utrecht en
Amsterdam.
ET verschil tussen journalistieke
en niet-journalistieke arbeid be
staat niet zozeer in de periodici
teit waawan zij al of niet gebonden
is, als in het soort contact dat zij met
de lezer tracht te vestigen. De laatste
kan over een onderwerp dat zij be
handeld heeft, zwijgen, zonder het te
verraden. De eerste moet een eenmaal
aangesneden onderwerp bij- en voor
haar lezers warmhouden. wil zij niet.
bewijzen ofwel dat zij de kunst niet
verstaat ofwel dat het onderwerp voor
haar heeft afgedaan.
De rubriek die wij voeren, voeden
en onderhouden heeft een journalis
tiek karakter. Wij spijzigen haar met
nieuws. Wij pogen wat wij aanhangig
hebben gemaakt, te blijven volgen. Zo
is het, dat wij, toen wij een nieuwe
publicatie ontmoetten betreffende de
medische ethiek van de heilige vader,
deze aanstonds aan onze portefeuille
toevoegden.
Waarover gaat het?
De rede, door Dr Pierre Merle van
Montpellier. onder de titel „Zijne Hei
ligheid Paus Pius XII en de medische
ethiek'', onlangs gehouden voor het
eerste internationale congres voor me
dische moraal te Parijs.
Merle begint met erop te wijzen,
dat, terwijl de functie der» Medicijnen
tot voor kort erin bestond- de gezon
den te beschermen, en de zieken te
verzorgen, „hen soms te genezen,
vaak wat te helpen, altijd te troosten"
de verantwoordelijkheid van het be
roep thans als het ware een nieuwe
dimensie heeft aangenomen. Men be
hoeft slechts te denken aan „de bi.ina
schrikwekkende ontwikkeling der nieu
we methoden op biologisch gebied, en
het dodelijk gevaar dat deze kan te
weegbrengen voor onze begrippen be
treffende de beschaving en de mens".
De medicijnen zijn een „apprenti sor-
cier" geworden, in wiens handen het
vermogen is gelegd, „de psychische
en organische levensvoorwaarden te
wijzigen; en in naam der collectivi
teit. door te dringen in de geheime
tuin van het persoonlijk leven" De
spreker had hieraan nog menig soort
verwant feit kunnen toevoegen. Wij
zijn reeds bezig met proeven ter ver
wekking, langs synthetische weg, van
nieuw leven, en het terugroepen uit de
dood van gestorven wezens. In dit
ons eigen kleine vaderland is enkele
jaren geleden een biologisch betoog
gehouden betreffende de vraag of het
niet beter is de natuur met haar se
lectie de vrije hand te laten, dan bio
logisch minderwaardige individuen met
zoveel zorg in het leven te houden.
Hoe meer de medische wetenschap
haar nieuwe vindingen toepast, hoe on
gezonder de mensheid wordt. De dieren
houden hun soort op peil, door zwak
ke exemplaren aan hun lot over te
laten. De mens besteedt zijn kostbare
energie aan zijn conservering.
De medicijnen zien zich met vraag
stukken geconfronteerd, aldus Merle,
die kort geleden niet bestonden. Deze
raken de fundamenten van het beroen
en betreffen veelal de zedelijke inzich
ten waarop deze rusten. Daarom is
het niet te verwonderen dat de heilige
Vader er zoveel aandacht aan besteedt
Wij bezitten, zoals men weet, een niet
gering aantal min of meer uitvoerige
ïandboeken, gewijd aan de morele wet
ten die op het medisch beroep toepas
selijk zijn. Wat wij nog niet bezitten en
wat de nieuwe situatie schijnt te ei
sen. is een internationale Code van de
medische moraal. Hierop heeft de Paus
herhaaldelijk gewezen. Dr Merle legt
op deze eis grote nadruk in zijn ex-
pose.
Men moet, als men het woord Code
gebruikt, menen wij, niet alleen den
ken aan een tot op zekere hoogte com
plete samenvatting van de algemeen
geldende normen; maar ook aan _een
samenvatting die gezag heeft. Een
„textus receptus". Een document,
waarop men zich kan beroepen. Dat,
hetzij door een verklaring van het ker
kelijk gezag, hetzij door aanvaarding
vanwege een daartoe bevoegde inter
nationale medische organisatie, een
zekere authenticiteit bezit.
Hier doet zich de behoefte gelden,
die zo vaak zich voordoet als uit
drukking van een bestaand moreel be
sef. De behoefte aan kristallisatie in
een instituut, waarop men zich kan
beroepen, en kan steunen. In Interna
tionaal verbawd bestaat die behoefte
doorgaans in nog hogere mate, dan
binnen de grenzen van een nationale
gemeenschap. Want hier vindt men
steun in gemeenschappelijke begrip
pen, termen en beginselen, die daar
soms ontbreken.
Wat de Paus hierover zegt, beant
woordt aan een streven, dat zich ook
in de niet-katholieke wereld voordoet.
In Frankrijk, bijvoorbeeld, bestaat een
Genootschap voor Internationaal Me
disch Recht. Dr Merle merkt op dat
van alle kanten bewegingen rijzen ten
gunste van een universeel medisch
statuut. Het zal zich niet tot de me
dische practijk in vredestijd moeten
beperken, maar ook voorzieningen moe
ten inhouden met het oog op een even
tuele atoom-, bacteriologische en che
mische oorlog.
Op 30 September 1954 heeft de Paus
gesproken over de grondslagen, waar
op een dergelijke Code zou moeten
rusten. Namelijk;
vooreerst, op de wezensmerken van
de menselijke natuur, haar wetten en
eisen;
vervolgens, op het besef, dat iede
re medische handeling op een doel ge
richt moet zijn, daf met de Natuur
wet overeenkomt;
eindelijk op het absolute karakter
der morele wetten, die dus de voor
rang moeten hebben boven de uitsora-
ken der positieve wetenschap, zo vaak
de laatste met de eerste in conflict
komen.
De desbetreffende normen moeten
worden uitgewerkt door medische en
moraal-theologische beroepsinstanties,
en niet door de Staat, wiens taak al
leen is, te bemiddelen, toezicht te hou
den, de beroepsinstanties hun wettige
plaats toe te wijzen in het geheel van
het nationale leven.
J. H. C. CREYGHTON S.J.
Het Amerikaanse ministerie van land
bouw verwacht in het marktjaar 1955/56
een grote stijging der wereldproductie en
van de exporteerbare hoeveelheden kof
fie, vergeleken met het voorgaande jaar.
De exporteerbare hoeveelheden zullen
in 1955/56 naar raming 38.250.000 balen
belopen vergeleken met 32.953.000 balen
in 1954/55.
De totale wereldproductie van groene
koffie wordt gesteld op 46.498.000 balen,
vergeleken met een schatting van
41.291.000 voor 1954/55.
Dc in Hollandia teruggekeerde hoofd
agent Van Krieken heeft het volgende
verklaard over z(jn ontvoering in 1951
door Indonesische infiltranten:
„Op 21 October 1954 voer ik in een
prauw naar Kaimana. toen de roeiers mij
waarschuwden, dat zij motorgeronk hoor
den. Enige tijd later werd een prauw
zonder zeilen zichtbaar, die naar ikver-
moed afkomstig was van Merauke. Op
de vreemde prauw werden direct daarna
de zeilen gehesen en men voer in onze
richting. Mijn bemanning sprong over
boord en vluchtte het bos in. Ik dacht,
dat de prauw wellicht in moeilijkheden
verkeerde en besloot hulp te verlenen,
vooral ook omdat een van de opvarenden
het type van een Papoea- mij vriendelijk
toewuifde. Ik koesterde geen argwaan,
aldus Van Krieken, en stapte aan boord.
Enige minuten later kwamen tien perso
nen uit het ruim en vroegen mij of ik
wapens bij mij had. Ik werd daarop ge
fouilleerd. Vervolgens werd ik naar het
achterdek gebracht, waar hun leider op
mij wachtte. Deze vertelde, dat hij en de
overige leden van de bemanning van Ce-
ram naar Nieuw-Guinea waren gekomen
om bescherming te zoeken. Ik antwoord
de niet te kunnen helpen, doch wel con
tact met het bestuur te kunnen opnemen.
Ik raadde hun aan door te varen naar de
kampong Etnabaai. Op weg daarheen
maakte de leider zich als Dimara bekend.
Bij de kampong droeg hij de bemanning
op de prauw stil te leggen. Ik had inmid
dels argwaan gekregen en vroeg Dirama,
welke plannen hij met mij had. Reeds
i eerder was mij de vraag gesteld, of
Nieuw-Guinea bij Nederland, of bij Indo
nesië behoorde.
Toen de prauw stil lag gaf Dimara op
dracht de bagage van de prauw, die de
naam Warnar" droeg, aan land te bren
gen. Uitgeladen werden o.a. rijst, twee
mortieren, een brengun en munitie. Daar
na werd het terrein verkend. Ik vroeg
Dirama nogmaals, wat hij met mij van
plan was, waarop hij antwoordde: afvoe
ren naar Indonesië. Dimara voegde hier
aan toe, dat ik geen angst behoefde te
koesteren, daar Indonesië een democra
tisch land was.
Vier personen bleven op de Warnar"
achter, waarna de prauw koers zette naar
Indonesië. Twee dagen later arriveerden
wij in Dobo, waar ik werd ondervraagd.
Ik kreeg te horen, dat ik naar Ambon zou
worden overgebracht met het K.P.M.-
sehip „Karossa". Op 29 October vertrok ik
en op 2 November kwam ik in Ambon
aan. Hier werd mij alles gevraagd over
mijn ontvoering en voorts over de infil
tranten aan boord van de „Warnar" en
of dezen uniformen droegen en wapens
hadden.
Mjjn ondervrager, voorgevend niets met
de georganiseerde infiltratie te maken te
hebben, sprak over onverantwoordelijke
elementen. Op de vraag, of ik terug kon
gaan naar Nieuw-Guinea en rnjj in ver
binding stellen met het Hoge Commissa
riaat, was het antwoord bevestigend
Voorts v 'den mij inlichtingen gevraagd
over enkele militaire kwesties in Nieuw-
Guinea, die ik niet kon en wilde beant
woorden.
Tot 12 December verbleef ik in Ambon,
alwaar ik nog enkele ongeregeldheden
meemaakte. Daarna werd ik met een mi
litair vliegtuig naar Makassar gebracht.
Hier werd ik uitvoerig verhoord, waarna
ik werd opgesloten in het provoosthuis
en werd bewaakt door de militaire poli
tie. Ik had twee en een halve m-and geen
contact met andere personen en mocht
mijn kamer niet verlaten.,
Op 7 Maart 1955 werd ik overgebracht
naar Sunggoch Minas-sa, waar ik
wei werd bewaakt, maar niet was opge
sloten en ook niet werd verhoord. Op 20
November werd ik overgebracht naar Dja
karta, alwaar ik werd ondergebracht in
de gevangenis; ik kon niet met de andere
gevangenen spreken. Daar werd ik vele
malen ondervraagd. Op 26 November werd
ik naar het Hoge Commissariaat gebracht.
Hier ontving ik mijn paspoort en mijn ge
zondheidspapieren. Vervolgens werd ik
ondervraagd door de Indonesische procu
reur-generaal, die mij vroeg of ik niet in
Indonesië wilde blijven. Ik weigerde dit.
Toen werd ik 2 December per vliegtuig
naar Nieuw-Guinea gebracht", aldus het
verhaal van Van Krieken.
De 28-jarige hoofdagent is zichtbaar
vermoeid in Hollandia aangekomen, te
meer daar thans de spanning van een jaar
gevangenhouding is verbroken. Hjj zal
voorlopig te Hollandia rust houden, waar
hem volledige medische verzorging wordt
gegeven.
Gisteren heeft in de buurt van Salzburg
de eerste lawine in Oostenrijk van deze
winter een kamp van de Centrale van
Kaprun bedolven, waarin zich 14 arbei
ders bevonden. Volgens de eerste berich
ten zijn drie mannen gered. Er zouden
twee doden zijn.
