Religieuzen-arbeidsters van Saint Denis
Steeds meer
Vreugde in bekommernissen
Mens zelf
blijft
het grootste gevaar
voor de veiligheid Overal mi 11 ioenenplannen voor verbetering van wegen
PAGINA 3
Eist in Engeland de „Great Nortli Road"
honderd doden per jaar en twee duizend
gewonden, Duitsland heeft zijn Wiedbrach-
talbrug. Men zal zich wellicht nog herinne
ren, dat een Nederlandse vrachtautochauf-
feur in 1953 er een verkeersongeval veroor
zaakte, hetwelk een aantal slachtoffers
maakte en een hele rij auto's ernstige schade
deed oplopen. Hij werd er zelfs voor gevan
gen genomen. De cijfers omtrent deze on
heil sbrug tonen inmiddels overduidelijk
dat ook hij in belangrijke mate het slachtof
fer was van een schier onhoudbare verkeei s-
situatie. Van 1 Januari 1950 tot 31 Juli van
dit jaar werden voor deze brug en haar op
ritten volgens de Duitse bladen 462 ernstige
verkeersongelukken geregistreerd. Gevol
gen: 37 doden, 133 zwaar gewonden en 349
licht gewonden, terwijl de aangerichte scha
de in de millioenen liep. Men heeft nu ein
delijk iets aan deze „moordenaar" gedaan.
Maar het merkwaardige is, dat er toch geen
Dit geschiedt dan, op het gedeelte van de autobaan Keulen-Frank
fort, waarin zich de Wiedbaclitalbrug bevindt, terwijl er per dag
niet minder dan 30.000 vehikels van allerlei soort passeren, ofwe!
21 per minuut Er is bij de brug een stuk, dat over een afstand
van honderd meter 5.6 nieter daalt, hetgeen wel
bracht, ware val
len des doods
zullen blijven: bij de door vrachtauto's veroorzaakte ongelukken, lag
de oorzaak voornamelijk aan overbelasting, aan slechte remmen en
te laat terugschakelen, bij personenauto's aan snelheidsmaniakkerij
en verkeerd en gevaarlijk inhalen.
absolute veiligheid kan worden bereikt.
V ant ook hier gaat het om het geld. De kos
ten zouden te groot zijn. Zelfs bij het aanleg
gen van moderne autowegen worden fouten
gemaakt en al is de Wiedbachtalbrug hier
van niet in de eerste plaats een voorbeeld,
omdat ze reeds jaren geleden werd gebouwd,
feit is dal naar het oordeel der verkeersdes-
kundigen zelfs de modernste weg binnen
korte of langere tijd gebreken zal vertonen.
Zulks in belangrijke mate, omdat de aard
van het snelverkeer zich steeds wijzigt o a.
door het invoeren van nieuwe typen en on
derdelen. En het belangrijkste blijft de
mens, de bestuurder. De ervaringen van de
Duitse autobaanpolitie bewijzen telkens
weer, dat de mentaliteit van vele weggebrui
kers het grootste gevaar voor de verkeersvei
ligheid vormt. Ook op de perfecte autowe
gen zal hel* de mens zijn, die er de dood
introduceert
Observator
Ingevolge de beschikking van
kardinaal Feltin, de aartsbisschop
van Parijs, zijn de laatste vijf
priester-arbeiders weer tot hun
oude bediening teruggekeerd. Fr
is inmiddels een orde van reli
gieuzen-arbeidsters blijven voort
bestaan, zulks niet toestemming
der Kerkelijke autoriteiten. Deze
religieuzen-arbeidsters vormen
geen eigenlijke orde. Ze leggen
ook geen kloostergelofte af en
verblijven ook niet in een kloos
ter. Ook dragen ze geen nonnen-
kleren en verdienen al werkend
hun brood. Ze wonen op gemeu
bileerde kamers en slechts in het
weekend komen ze bijeen, om
sociale problemen te bespreken
en van gedachten te wisselen over
de aard en de resultaten van hun
werkzaamheid.
1 inkleding.
ZATERDAG 10 DECEMBER 1955
iWiiHïx
rijnzende doodskoppen
Ja, als het zo gebleven ivas, dan zaten we niet met
wegennood en zo
Plannen zijn er overigens wel o.a. de
aanleg van een grote autoweg van Mi
laan tot Napels. In 1956 wil men gaan
beginnen aan een autoweg van Genua
naar Savona, ten behoeve van het steeds
toenemende goederenvervoer op de weg
van Turijn naar die havens en omge
keerd. Deze nieuwe weg zal 300 millioen
lire kosten en is feitelijk slechts een klein
onderdeel. In verband met de Olympiade
1956 voor de ïjssporten te Cortina d'Am
pezzo zullen in de Dolomieten nieuwe we
gen worden aangelegd oï bestaande ver
beterd. Men rekent er op, dat binnen drie
Jaar het snelverkeer in het land ver
driedubbeld zal zijn, zodat het alsdan zes
tot zeven millioen eenheden zal tellen.
Wanneer we even onze blikken van Eu
ropa afwenden en naar de Nieuwe We
reld zien, ontwaren we daar projecten,
waarbij de Europese verre in de scha
duw vallen. Zo is daar b.v. het plan voor
de z.g. Pan-American Highway, waar
over nog vorige maand nadere publica
ties zijn gedaan. De kosten van het voor
lopige project worden op ruim honderd
millioen dollar geschat precies gezegd
109.500.990 dollar.. Er bestaat reeds een
Pan-Amerikaanse weg maar deze zal nu
van de grens tussen Mexico en Guate
mala tot aan het Panamakanaal ver
breed worden en aldus tot een moderne
autoweg gemaakt. Het is de bedoeling,
slechte gedeelten welke zich voordoen in
een weg, die een totale lengte heeft van
Dezer dagen is de situatie op de Wied-
bachtelbrug verbeterd, doordat er een
tweede rijbaan op is aangelegd. Maar de
opritten en de weggedeelten welke er
heen leiden blijven vrijwel onveranderd,
aangezien er veel te grote kosten zouden
moeten worden gemaakt om ze op de
juiste wijze aan te leggen. Bovendien, de
brug werd opgebouwd op dezelfde wijze
waarop ze indertijd verkeerd werd ge
bouwd. Al in 1938, toen de brug geopend
werd, is er van verschillende kanten op
gewezen, dat ze niet goed in de as van de
weg lag. Toen echter was het snelver
keer niet zo groot als thans en hooptg
men er maar het beste van.. Men reken
de tevens op de grote ontwikkeling in
het snelverkeer en de kwaliteit en de ca
paciteit der auto's. Zo 'achtte men de
omstandigheid, dat een weggedeelte over
een lengte van ongeveer vijf kilometer
zes procent afliep niet. zo bezwaarlijk.
Dit niveauverschil te overwinnen zou voor
het toekomstige snelverkeer een sinecure
blijken.
Nu, het is dit nog allerminst. Ook hier
werd bewezen, dat moderne wegen lang
niet alle moeilijkheden opheffen. Inplaats
van de eerst geslagen noodbrug werd de
huidige gebouwd en met vreugde begroet.
Ook ditmaal hoopte men er het beste van.
De verontschuldiging van de mensen die
voor de huidige situatie verantwoordelijk
zijn is, dat indien men de brug anders,
d.w.z. beter had gelegd een stuk autoweg
van zes kilometer had moeten worden ver
legd. En., elke kilometer nieuwe auto
bahn kost maar eventjes drie millioen
mark! Althans in deze bergachtige streek.
De Wiedbachtelbrug is voor het overige
ondanks- de eraan verbonden bezwaren,
toch een meesterstuk van moderne in
genieurs- en wegenbouwkunst. Ze rust
vijftig meter hoog op elf pijlers en heeft
een spanwijdte van 425 meter- dus van
bijna een halve kilometer. De wegom-
legging in <je nabijheid werd na de ope
ning van de brug opgeheven. Spoedig kon
men vaststellen, dat het verkeer ver bo
ven de verwachtingen toegenomen was en
ir?. rnif1<Jer ^an geen tijd moest men op
vijf kilometer afstand van de brug met
de tanden grijnzende doodskoppen plaat
sen en op grote borden de chauffeurs
waarschuwen langzaam te rijden. Des
ondanks ontstonden er steeds grotere op
stoppingen, wilden bestuurders van per
sonenauto's om het hardst de hen ophou
dende veertig ton zware vrachtauto's pas-
kundige het uitdrukte, een gevecht om
elke vierkante meter grond.. Nog heden
ten dage is de toestand zó, dat de ver
keersagent die bij de ingang van de brug
in een houten huisje het verkeer regelt
er af en toe overhaast uit moet vluch
ten. Anders wordt hij met huisje en al
verpletterd.. De brug en de mens vor
men hier «het grootste gevaar. Bonnetjes
uitreiken helpt niet. De een wil de andei
vóór zijn. Men riskeert de boete. En tei
verontschuldiging voert men dan aan, de
grote waarschuwingsborden niet te heb
ben gezien, doordat een hoge vrachtauto,
het uitzicht belemmerde.
In het door honderd duizenden toe
risten bezochte Frankrijk heerst eveneens
grote wegennood. Ook daar heeft men
grootse plannen maar practisch is de
situatie nog zo, dat van de grote „invals
poort" Calais slechts twee behoorlijke
wegen naar de Riviera leiden. Er staat
,o.a. een autoweg Parijs-Mont Blanc op
het programma, die op 'n Zwitserse auto
weg naar Italië moet aansluiten. Maar
de harde werkelijkheid is toch, dat de
grote hartader van het land, die zich bij
Abbeville in tweeën splitst, toch aller
minst ideaal kan worden genoemd, al-
'™s voor het moderne snelverkeer. Van
Abbeville loopt even een aftakking over
St. Germain en Versailles tot Fontaine-
bleau, zodat het verkeer van het Noorden
naar Parijs, voor het overige via een
aanzienlijke omweg enigszins wordt ver
licht. Het gedeelte Abbeville-Prrijs via
Beaumont en Saint Denis lokt echter, om
dat het een vrijwel rechte weg is, de auto
mobilisten onweerstaanbaar aan terwijl
de weg naar het Zuiden, die over Amiens,
Compiègne, Dijon en Grenoble loopt, een
aftakking heeft naar Genève, welke in
tussen ook niet bepaald aan de moderne
opvattingen voldoet. Het wegenbouwpro
gramma omvat o.a. verbindingswegen van
en naar de Atlantische havens, in de rich
ting Oost-West alsmede een autoweg Pa-
rijs-Rijssel. Op deze autoweg zal een der
gelijke naar Antwerpen moeten aanslui
ten.
Italië, Spanje en Griekenland hebben
plannen tot verbetering van hun wegen
net. In Noorwegen is het vrijwel onmo
gelijk autowegen aan te leggen wegens het
bergachtig karakter van het land. Zwitser
land moet talrijke wegen gaan verbre
den. Denemarken wil een autoweg van
Kopenhagen naar Lubeck aanleggen. Wat
,T - - - *■-- Italië betreft, de bestaande autowegen
seren. Het werd, zoals een verkeersdes- verkeren in niet al te beste toestand.
1590 mijl, te verbeteren. Dit gebeurt In
San Salvador, Nicaragua, Costa Rica en
Panama. Men hoopt het karwei tegen het
eind van 1958 gereed te hebben. De kos
ten zullen worden gedragen door de Ver
enigde Staten en de regeringen der Mid
den Amerikaanse republieken.
De Pan Amerikaanse „Highway" door
Centraal Amerika is over een lengte van
592 mijl totaal onvoldoende. Hier en daar
bestaat hij uit niet meer dan een karre-
spoor, 173 mijl zijn vrijwel onbegaanbaar
en kunnen dus geen weg genoemd wor
den, over 548 mijlen heeft de weg een
behoorlijke bestrating en 277 mijlen weg
zijn slechts goed te noemen en het he
le jaar door berijdbaar. Voor 1956 zijn
speciaal in Guatamala, buiten het grote
plan om, nog belangrijke verbeteringen in
de weg „gepland". Alleen voor een goe
de weg door heel Guatamala zal naar
schatting zeven en dertig en een halve
millioen dollar nodig zijn, 27.900.000 dol
lar voor een goede weg door Costa Ri
ca, 33.300.000 dollar voor een behoorlijke
weg door Panama tot aan het Panama
kanaal, 5.800.000 dollar voor Honduras
en 5.000.000 voor Nicaragua. De breedte
van de weg in de verschillende landen zal
variëren, naar gelang van de terrein
gesteldheid. Blijkens reeds gedane onder
zoekingen ter plaatse is gebleken, dat er
zich tussen Costa Rica en Panama een
traject van 148 mijlen bevindt, waarop
geen motor het uithoudt. 134 er van lig
gen in Costa Rica. In Noord Guatamala
doet zich over een afstand van 25 mijlen
een dergelijke gaping voor. El Salvador
is de enige republiek, die niet door de
Verenigde Staten bij het leveren van haar
aandeel in de tot standkoming van een
aan de eisen voldoende „Pan Amerl-
cain Highway" financieel geholpen zal
moeten worden. Het Congres van de U.S.A
heeft voorlopig 62.980.000 dollar voor het
aandeel van Uncle Sam en de steunver
lening aan de arme landen gevoteerd.
Wanneer we naar de Verenigde Staten
tijgen, ontdekken we zoals we reeds in
het begin hebben aangestipt, dat ook daar
een wegenprobleem heerst. Men bekijkt
het daar ook van de economische kant.
De president van de General Motors Com
pany deelde enkele weken geleden mede,
dat elk jaar in het land een verlies
wordt geleden van vijf milliard dollar,
doordat de wegen onvoldoende zijn. Vol
gens hem is het hoogst noodzakelijk dat
het Congres hier zo spoedig mogelijk de
nodige stappen doet, zulks zowel met het
oog op het heden als op de toekomst. Hij
had woorden van lof voor het door Eisen
hower gepubliceerde wegenplan, maar be
treurde het echter, dat het Congres een
desbetreffende wet nog steeds niet in be
handeling heeft genomen. Hij deed en
kele voorspellingen aangaande het ver
keer over tien jaar. Produceerde de Ge
neral Motors in de afgelopen twintig jaar
motoren met een totale sterkte van hon
derd millioen P.K. dit cijfer zal thans
reeds over tien jaar bereikt worden.
Zo zal eens, volgens de conceptie van een tekenaar, esn moderne verkeersweg door Zuid Londen moeten lopen
en aansluiten op een groot verkeersnet. Ter plaatse staat thans het Waterloo Station. Maar dit moet verdwijnen,
evenals de spoorbanen, die er heen leiden.
Bij onze revue van de wegenplannen
mogen we het project niet vergeten, waar
aan Griekenland, Joego-Slavië, Turkije
en Italië willen samenwerken. Het be
helst een autoweg, aangevuld met veer-
bootlijnen, die lopen zal van Ankara in
Turkije, Stamboel, Saloniki, Athene, Pa
tras, Bari, Napels, Rome, Venetië, Triëst,
Belgrado en terug naar Saloniki, waar
door de oude centra van de Grieks-Ro
meinse wereld beter met elkander ver
bonden zullen worden. Rome en Stamboel
(Byzantium) krijgen er een verbinding
mee, die ze duizend jaren achtereen niet
gehad hebben. Vooral voor het toeristen
verkeer in Griekenland zal de nieuwe
weg een enorme verbetering betekenen.
Ten slotte mogen we ons nationale
wegenplan niet vergeten. In 1956 zal voor
tten nieuwe wegprojecten de eerste spa
de in de grond worden gestoken. Maar
hierover is zo reeds het een en ander
gepubliceerd, evenals over de nieuwe
wegen in het Deltaplan.
ïffivalïop:
Mensen kunnen in onverstand hard goed toe te zien, of er een naaste in
zijn. Ook God kan in Zijn voorzienig
heid een zware druk doen gevoelen,
zodat er in de wereld veel, veel leed
is. Veel daarvan wordt gezien, een
nog groter deel is onbekend of onbe
grepen.
Het kan de mens heel wat kosten
Om met zijn kruis op de levensweg
voort te gaan.
Is het dus allereerst onze zaak om
Dit is een nieuwe weg, die van Brussel naar het vliegveld Meisbroek voert.
Hij zal aansluiten op de grote ringbaan, ivelke rond Brussel moet komen,
uitsluitend bestemd voor gemotoriseerd snelverkeer.
Er zijn ouders, die onder geen beding
willen, toestaan, dat hun dochters tot het
instituut van Abbé Roussel toetreden. Ze
zouden gerede hun toestemming geven,
indien'hun kind zijn intrede deed bij een
bestaande, bekende orde. In de kloosters
weten ze het beschermd tegen de geva
ren des levens. De religieuzen-arbeid
sters zoeken echter het gevaar op en ze j
moeten wel sterk zijn, om vrijwel onbe
schermd in het volle leven te kunnen
staan. Maar daarom legt Abbé Roussel
er ten eerste de nadruk op. dat zijn vrou- I
welijke missionarissen onder de heidenen
van Parijs reeds midden in het leven
staan en dit kennen en weten, aan welke
gevaren ze het hoofd moeten bieden. Hij
kiest ook bij voorkeur meisjes en jonge
vrouwen uit arbeiderskringen, omdat die j
het gemakkelijkst toegang hebben tot al-
Ierlei milieu's en er de noden ook goed
van kennen. De hierboven genoemde in-
tellectuelen verrichten intussen belang
rijk werk. door hun medestrijdsters van vangen,
het nodige, geestelijke wapenarsenaal te
voorzien. Tijdens de weekeinden dra-gen
ze veel bij tot verdieping van het inzicht
en de verhoging van het intellectuele
peil der besprekingen.
Het zijn inmiddels in de eerste plaats
menselijkheid, hartelijkheid en naasten-,
liefde, waarmede de religieuzen-arbeid- wonden wordt daar gevonden.Er is
c+on-c iroohij V-i 1
geestelijke of materiële nood is on
danks alle geperfectionneerde bu
reaux of organisaties van velerlei
soort, de noodlijdende in een of an
der opzicht zal zelf op de eerste plaats
sterk moeten staan. Maar hoe?
De weg is die der blijmoedigheid.
Doch deze route door het leven is niet
gemakkelijk begaanbaar.
De Kerk gaat hier weer voor.
Want ondanks de weken van voor
bereiding op het Kerstfeest in boete
en gebed is morgen haar hele officie
vervuld met aansporingen tot blijheid.
En wel zodanig, dat de Zondag zelf,
„Zondag-Gaudete", de Zundag van het
blij-zijn wordt genoemd.
„Verblijdt U altijd in de Heer, ik
herhaal het", aldus zegt hun de
Kerk met St. Paulus' woord, „ver
blijdt U. Weest toch om niets be
kommerd, maar laat in alles uw
verlangen door bidden en smeken
met dank aan God bekend worden."
Het resultaat? De grootste schat.
„Want", zo gaat de episteltekst
verder, „de vrede in God, welke alle
begrip te boven gaat zal uw harten
en gedachten bewaren."
Verder zegt ons de Kerk nog:
„Wek uw macht op, o Heer, en
kom om ons te redden. Verlicht de
duisternissen van Onze geest.
Kleinmoedigen, schept moed en
vreest niet."
Indringend is ook de tekst op de
Quatertemperdagen van de volgende
week. We lezen:
„Haast U Heer, toef niet, verleen
ons de hulp Uwer hemelse genade
kracht. De Heer is nabij voor allen,
die U aanroepen. Kom, opdat zij,
die op Uw goedheid vertrouwen,
spoediger van alle tegenspoed mo
gen worden verlost.
Zie, de Heer zal komen en er zal
die dag een groot licht zijn.
Versterkt de slappe handen en
bevestigt de wankele knieën. Zeg
aan de kleinmoedigen: schept moed
en vreest niet".
Uit deze enkele teksten reeds blijkt
hoeveel gezonde sterkte het meele
ven met de Kerk, die reeds van vele
eeuwen is, kan opleveren. Aardse hulp
kan nooit de hemelse assistentie ver-
Kruisdagen in blijmoedig
heid leert men alleen in de goddelij
ke levensschool.
Nog zijn er velen, die dat instituut
niet schijnen te kennen. En van deur
tot deur lopen, waar rumoer en ge
juich is. Geen balsem voor pijnlijke
Een beeld, dat men zo vaak op een grote verkeersweg ziet.: gedeeltelijk
opgebroken. De waarschuwingsborden zijn in vijf talen gesteld. Het ver
hop dergelijke wegen internationaal.
A iemand herkent zo de religieuzen
op weg naar haar werk.
Deze religieuzen-arbeidsters behoren
tot het Seculaire Instituut van Maria On
bevlekt Ontvangen, dat enkele jaren ge
leden door abbé Roussel uit Besangon in
de arme Pa rij se voorstad Saint Denis
werd gesticht. Het verkreeg de kerke- en bars. De laatsten vooral staan'in het
lijke goedkeuring en kreeg als zetel een volle, harde, meedogenloze en vaak zo<n-
oud pand in die wijk, waar het hoofd dige leven der grootstad. Ze staan als het
va,n deze merkwaardige orde, die toch ware aan het front. Vandaar, dat de le-
weer geen orde is, de 28-jarige zuser
Thérèse, haar hoofdkwartier heeft op
geslagen en van waar leden naar Le Ha- stoottroep. Waar de priëster niet'kan dë Plaëe PTgaTte teefTgewsti^ De whte
vre. Toulouse en andere steden uitge- komen of niet wordt toegelaten, beoefe- kleding der leden wordt slechts Lrierri
zonden worden. nen zij de Christelijke charitas en predi- door een blauwe gordel zoals dt Maarn
Saint Dems is een ware heidense jung- ken ze het evangelie, wekken ze de men- van Lourdes die draagt.' Maagd
de harten te- verover? I slechts één deur, waarop nooit tever-
van hen, onder wie en met wie ze meest- i
al in grote fabrieken werken, waar de j §eefs wordt geklopt. Dat is de deur
j levensvreugde en het geloof door de een- van het Tabernakel.
tonigheid en hardheid van het dage- i Zeg alles bij die deur, schrei
1 iijkse werk in de harten der mensen j
vaak worden uitgedoofd De resultaten desnoods uw leed daar uit. En u zullen
van hun activiteit bestaan op een gehele rust en overgave geworden. Het blij—
dag soms slechts uit een vage glimlach moedig aanvaarden komt dan van-
op een moe, verbitterd gezicht Maar zelf.
reeds hiermede achten de discipelen van
Abbé Roussel zich ruimschoots beloond.
Ze vinden er de inspiratie en de kracht n t i
door, om voort te gaan met hun zegenrijk j 16 arbeidsters op de dag van haar
werk.
le. Van de 35.000 inwoners bezoeken er
slechts ongeveer twee duizend een kerk
en vijftig procent van de kinderen wordt
niet gedoopt. Abbé Roussel, een jonge
priester, liet te Besangon een bloeiende
parochie achter, teneinde zich aan het
missiewerk onder de „heidenen van Pa
rijs" te wijden, Hij verzamelde een aan
tal jonge vrouwen om zich heen, die roe
ping voelden voor de religieuze staat,
maar er om de een of andere reden
niet toe kwamen, tot een orde toe te tre
den. De leden van het Seculaire Instituut
van de Maria Onbevlekt Ontvangen blij
ven bijna allemaal hun gewone werk
zaamheden verrichten. Ej- bevinden zich
een vrouwelijke chirurg onder, de schrijf
ster Christóane Fourniet, dochter van
een rijke industrieel en een docente in
de letteren .De ene vervult haar roeping
als religieuze-arbeidster in een zieken
huis, de andere in de cantine van een
scheepswerf te Le Havre en de derde on
der de negerstudenten van de Sorbonne.
De meesten evenwel werken in fabrie
ken en magazijnen en er zijn er zelfs bij,
die dienst doen als serveersters in café's
sen op. ter kerke te gaan en mis te ho
ren. Ze brengen vrouwen van de straat
er toe, hun kinderen te laten dopen. Een
hunner is steeds bereid, als „baby-sitster"
op te treden.
Niet iedereen wordt tot de religieuzen-
arbeidsters toegelaten. Abbé Roussel past
een strenge selectie toe. Na de toelating
volgt een1 proeftijd van zes maanden en
daarna een soort noviciaat, dat een jaar
duurt. Dan word de candidate officieel
tot het instituut toegelaten. Ze gaat nu
een soort verbintenis van vier jaar aan.
Ter gelegenheid van dit gebeurt
eens in het jaar, op het feest van Maria
Onbevlekt Ontvangen hun „intrede"
kleden ze zich in een wit gewaad en leg
gen ze de gelofte van armoede en kuis
heid af. De gelofte van armoede houdt in,
dat ze hetgeen ze verdienen, na aftrek
van hun levensonderhoud, aan het insti
tuut afstaan.
Op het genoemde feest komen ook de
leden naar Parijs, die elders werken.
Wat Parijs betreft, behalve Saint Denis
behoren ook Saint Ouen, Levallois en
Genevillders tot het terrein van werk-
den van het instituut zich ook wel „reli- zaamheid van het instituut dat ook en-
gieuses de choc noemen ofwel religieuze kele voorposten op Montmartre en rond
ftlonftrrkpn Waar <rip rvrioctm. niet niT-i.-_._n_ ie. Jr
