Internationale verkenning onder
barre "omstandigheden
Antarctica - weer„toonaangevend
voor andere werelddelen
ZATERDAGSE MIJMERINGEN
Vier kinderen helpen een voormalige
*ST
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1936
PAGINA 3
Er zit een „bonk" avontuur in de wedren
naar de Zuidpool, welke dit jaar aangevan
gen is, doch misschien pas laat in het volgend
jaar heslist zal worden. Op het ogenblik is
er nog niet zo seel veel hekend over de
moeilijkheden, welke de verschillende expe
dities moeten overwinnen en welke gevaren
daarbij getrotseerd worden. Het schip van
de Britse expeditie, de „Theron is zoal-
men heeft kunnen lezen, bijtijds aan het
gevaar ontsnapt, 'n hele Zuidoolwinterp lang
in 't pakijs vastgevroren te moeten blijven
zitten. Op het laatste- nippertje het was
intussen toch nog een speling van twee dagen
wj8t het open water te bereiken. Inmid
dels het had slechts dank zij uit helikopters
gegeven aanwijzingen een vaargeul kun
nen vinden, waarin nog herhaaldelijk het
ijs moest worden weggekapt of opgeblazen.
Dat elke man in het Zuidpoolgebied vijfhonderd gulden per dag
kost, hebben ive in ons vorig artikel reeds aangestipt. We kunnen
hieraan toevoegen, dat de „Operation Deepfreezezoals het code
woord voor de Amerikaanse expeditie luidt, voorlopig tien miljoen
dollar zal kosten. Er nemen in totaal niet minder dan zestienhonderd
man aan deel en op hel eeuwige ijs zullen verschillende dorpen
gebouwd worden. De „Operation Deepfreeze(Operatie Diepvries/
werd in het Zuidpoolgebied met een korte plechtigheid ingezet. Zes
kilometer ten zuiden van de Golf van Kainan trad. nadat de ijs-
breker Glacier 1 hen op het ijs had afgezet, een twaalftal pioniers
van de Amerikaanse marine, in een speciale, gele Pooiuniform
gekleed, bij ven vlaggestok aan. Admiraal Byrd hield een korte
toespraak, waonn hij herinnerde aan het doel van de expeditie en
zijn vertrouwen uitsprak m het slagen ervanHierna gingen de
sterren en strepen de mast in.
Een werk met veel risico's. De Amerikaanse
expeditie verloor reeds een man, die met
een zwaar stuk materiaal in de sneeuw weg
zakte en niet gered kon worden. Ondanks
alle moeilijkheden en gevaren, waaraan ook
de bemanningen der verkenningsvliegtuigen
bloot staan, wordt het werk hardnekkig en
schier in alle stilte voortgezet. Het voor
naamste lawaai is het geknetter der radio
zenders en de er bij behorende apparaten.
Verslaggevers van de grote Amerikaanse en
Europese persbureaus zenden geregeld be
richten naar de bewoonde wereld. Deze be
richten zijn inmiddels slechts flitsen van
een imponerend gebeuren: een der grootste
ondernemingen, welke de mensheid ooit
bij het openleggen van een onbekend en
ontoegankelijk stuk van de wereld onder
nomen heeft.
- -
De Zwarte Adelaar zweefde eens
door circustenten, maar...
De armen zorgen voor de armenDit zou óók boven dit ver
haal kunnen slaan. Kleine armen, wie het thuis aan heel wat ont
breekt, zien iedere dag toe, dat het een arme vromv aan. zo
weinig mogelijk ontbreekt. Veel kunnen ze niet doen, de vier
kinderen uit de armenbuurl van Verona, maar zonder twijfel
hebben ze „de Zwarte Adelaarhet leven gered,. Het is een verhaal,
dat een melodramatisch filmwerk zou kunnen worden. Een film
werk vol schrille tegenstellingen, die thans voor Teresa Bonazzo nog
slechts in haar herinnering bestaan, welke reeds aan het vervagen
was, door de grote ellende, jaren achtereen doorgestaan.
Observator
Pauselijke hulp
Bisschop de straat op
Verderfelijke methode
Onderwijzers over
En morgen?
Harry Prikker,
n*
de
n.
s-
:ge
K.
ie
li
te
a-
ur
op
in.
ïr.
er.
tii-
ic-
ve
je
ro-
alf
in
;r-
ng.
»ke
cht
im
:ht
na
;t-
de
P.
n-
ig-
ras
het
[en
hij
>ok
in
;on
yea
?e-
•re-
oet
slfs
pa-
dat
ekt
len
ns-
de-
die
>ro-
met
>9
van
ens
we-
het
eer
den
der
l of
sta-
een
>en-
end
lu—
dit
als
dan
op
be-
al
>pel
da-
Itijd
/in-
van
lie
fer-
eld.
be-
roor
iel's
de
H,
lan-
ilijk
aan-
lerd
jon-
pge-
/en-
i ze
aco-
voor
een
8 j.).
nin-
ook
en
kap.
aven
irden
mer-
Von-
urge-
'Ha-
itraat
Wit-
door
aren-
rove-
omen
singel
;mid-
igers.
(Tast
i Snip
1—5.30
t Ja-
Rott.
incki,
(Tast
met
ivieff,
i.m.v.
l.) -
ntraal:
Ma-
ve me
'15, de
Chtku
Trnje
'assage
J) -
Tarzan
folw.)»
v.).
WONINGBOUW aan de Zuidpool
Op dezelfde plek werd de basis Aittte
America V" ingericht. Ze zal ultV®Y""
tien uitstekend ingerichte huizen be.
en indien mogelijk vier jaar lang
hoofdkwartier voor de Amerikaanse
peditie dienen, die nog enkele andere
Mensen en dieren hebben veel te
lijden op de uitputtende tochten over
het eeuwige ijs. Men ziet hier een
deelnemer van een Franse expeditie
door Adelie-land vóór zijn vertrek
en bij zijn terugkeer. Tevens een der
eskimohonden van de expeditie vóór
en na de sledetocht van 400 km.
verscheept Amerika voor elke soldaat
over zee zeven ton
kunnen worden gebracht. Reeds In decem
ber zijn grote transportvliegtuigen van
Nieuw - Zeeland naar het Zuidpoolgebied
gevlogen, een non stopvlucht van drie dui.
zend kiiometer. Ze verrichtten een behou
den landing op het vliegveld langs de
McMurdo-straat.
De Sovjet-Russische expeditie, waarvan
we de vorige maal in het kort gewaag
den, is zelfs nog groter dan de Ameri
kaanse. Ze bestaat uit 2480 man. Haar
bedoeling is het, een dorp van 18 huizen
te bouwen, speciaal voor het Poolge
bied ontworpen. Bii de constructie werd
„Staliniet" gebruikt, een kunstmatig
vervaardigd materiaal, dat een geweldi- j
ge weerstandskracht moet bezitten. Ze be- i
schikken over twee ijsbrekers en twaalf
kleinere verzorgingsschepen. De 12.500
ton grote ijsbreker „Ob" heeft zich reeds
een weg door de ijsvelden van de Farr-
baai gebaand.
Wat de Britse expeditie betreft, deze
wordt in samenwerking met Austra
liërs en Nieuwzeelanders ondernomen.
De NieuwZeelanders Sir Edmund Hil
lary, de veroveraar van de Mount Eve
rest, behoort tot de leden van de expedi
tie. Evenals de Sovjet-Russen zijn de
Engelsen nogal geheimzinnig met hun
planrjen, zulks in tegenstelling met de
Amerikanen, voor wie reclame en publi
citeit als het ware een tweede natuur
zijn geworden. Toch werden bijzonder
heden over het definitieve plan bekend
gemaakt, waarover men het eens is ge
worden. De Britten willen nl. proberen,
zoals we de vorige maal aanstipten, om
het Zuidpoolcontinent dwars over te ste
ken. Tot nu toe is dit nog nimmer ge
beurd, zelfs niet door vliegtuigen. Men
bracht het tot de Zuidpool en keerde daar
na weer op ijn basis terug. De Britten
nu willen van de basis in de Vahselbaai
in de Weddell Zee starten en via de Zuid
pool de basis in de McMurdo-straat berei
ken. De Amerikanen hebben hun te dien
aanzien reeds de nodige medewerking toe
gezegd. Trouwens, Amerikanen en Brit
ten hebben beiden het voornemen, gedu
rende het Geofisische Jaar aan de Zuid
pool een observatorium in te richten. Men
wil er weerkundige waarnemingen doen
en trachten vast te stellen, of het weder
aan de Zuidpool en de felle stormen, die
er vaak heersen, invloed op het weer op
heel de aardbol uitoefenen en de klima
tologische omstandigheden in andere we
relddelen ongunstig beïnvloeden. Het
wordt wel vermoed, dat Antarctica in be
langrijke mate spelbreker is, doch zeker
heid hieromtrent bestaat absoluut niet. In
dien de Britten erin slagen, de basis aan
de McMurdo-straat te bereiken, zullen ze
de plek weerzien, vanwaar Shackleton en
Scott op hun fameuze Pooltochten start-
Met deze sleden, voorzien van rupsbanden, die veel weg hebben van kleine
tanks de Amerikanen noemen ze „tractor trains' gaan de mannen
van admiraal Byrd het Zuidpoolgebied verkennen. Ze werden reeds met
succes gebruikt tijdens de Zuidpoolexpeditie van Byrd in de jaren 1946-47.
De bedoeling is, ditmaal tussen Nieuw
Zeeland en „Klein Amerika" een lucht
brug in stand te houden zodat er toch
enige communicatie is en indien nodig ten. Ze moeten intussen 1750 mijlen onbe-
aanvullende materialen naar de bases kend en moeilijk begaanbaar terrein door
kruisen. Hun route loopt niet over het
smalste, maar ook niet over het breedste
gedeelte van het zesde continent, dat zo
groot is als Australië en Europa samen.
Het is bijna rond. met een brede uitloper
van land in de Atlantische Oceaan, waar
van het uiteinde het Palmer Schiereiland
is, waarlangs de Weddell Zee zich uit
strekt.
De Britten zullen deze periode, dus tot
ongeveer maart, gebruiken voor het in
richten van enkele bases en zetten dit werk
dan voort in de Zuidpoolzomer van 1956-
67» en willen dan,, indien mogelijk, de gro
te „trek" maken. In ieder geval zullen
ze, in het volgend jaar. of eventueel in
1958, in de maad februari de basis in
de McMurdo-straat beriken.
Ze zullen op hun weg ontzaglijke
moeilijkheden moeten overwinnen. Im
mers, op hun weg zullen ze o.a. de End
less Mountains ontmoeten, de Eindeloze
Bergen, welke naam wel iets zegt
Deze woeste bergrug werd in 1947 door
piloten van de Amerikaanse marine ont
dekt. Hij is een voortzetting van de
Queen Maud Range en zet zich tot bijna
aan de Zuidpool voort. Sommige toppen
moeten 5.000 meter hoog zijn.. Geen
wonder, dat men de Mount Everest-Klim-
mer Hillary voor deze onderneming heeft
aangezocht.. Hij zal nu een tocht met
hondesleden en sleden op rupsbanden
moeten maken over het eigenlijke Pool-
plateau, dat even groot is als Europa!
Indien mogelijk zullen ze langs De Far-
rar Gletscher het Poolplateau afdalen.
Deze gletsjer is een reusachtige rivier
ses zal inrichten. In totaal zullen de elf
landen, welke in het kader van het Geo-
fijsische Jaar expedities naar het Zuid-
poolgebied zonden of alsnog zullen zen-
rl' m.eer dan dertig bases aanleggen.
De pioniers van de marine zullen in
april, wanneer het gros van de deelne
mers aan „Operation Deepfreeze" zich
uit de barre sneeuwwoestenij zal terug
trekken, omdat de onverbiddelijke Zuid-
poolwinter dan invalt, in „Klein - Ameri
ka" achter blijven. De Kainan Bosch
vriest dan volkomen dicht en de pio
niers zullen aan alle kanten door ijs en
sneeuw omsloten worden. Het is niet de
eerste maal, dat een overwintering in het
Zuidpoolgebied plaats vindt en ze weten
het: hun wachten grote ontberingen. I
Honderd vijftig man zal de groep sterk
zijn, die het avontuur van een verblijf in
de Poolnacht op het zesde, grotendeels on
bekende en koudste continent onderneemt.
De huizen van „Klein America" en de hui
zen van de basis aan de McMurdo-straat
welke eveneens bemand zal blijven
worden van te voren onder de sneeuw
met tunnels verbonden.
Maanden achtereen zullen deze tunnels
de enige verbindingen vormen.
De „garnizoenen" zullen zich niet be
hoeven te vervelen, al duurt de Poolnacht
lang. Een groot aantal films en honder
den gramofoonplaten, alsmede de radio
zullen voor de nodige afleiding zorgen
Een Poolexpedtie zoals nu door Uncle
Sam is opgeest. is naar verkonding
heel wat duurder dan de oorlog. Voor elke
man, die achterblijft, is dertig ton mate
riaal, mondvoorraad etc. aangevoerd moe
ten worden. In de Tweede Wereldoorlog
...VUURSLIKSTER
De Beardmore-gletsjer, een ont
zaglijke massa ijs, die zich van
ongeveer drieduizend meter hoogte
uit het Zuidpoolgebied naar de z.g.
Rossbarrière beweegt. Hij is hon
derden kilometers breed en ivordt
als de grootste gletsjer ter wereld,
beschouwd.
van ijs. Ze lopen intussen nog de kans, uit
lopers van het gebergte van Vitoria
Land op hun weg te vinden. Het Zuidpool
Plateau is minder bekend dan de naar
onze aarde toegekeerde oppervlakte van
de maan!
Het blijft voorlopig nog de vraag, of
de Britten in de Vahsel-baai een basis
kunnen handhaven. Anderen hebben hier
lelijke ervaringen opgedaan. Zo b.v. een
Duitse Zuidpoolexpeditie onder leiding
van dr. Wilhelm Filchner. Deze herdoop
te de Vahselbaai eerst in Hertog Ernst-
baai en legde daarna een basis aan op
tweehonderd meter dik ijs. Ofschoon dit
op het water van Poolzee rustte, leek
het alleszins veilig. Men had de stellige
indruk gekregen, dat het hecht aan het
vasteland vastgevroren zat. Maar des
nachts het was in februari 1912 wer
den de Duitsers ruw uit hun slaap gewekt
door een lawaai, dat de indruk maakte,
alsof er honderden kanonnen tegelijk wer
den afgeschoten, zo verklaarden ze la
ter. Het bleek hun, dat de vaste grond
onder hun voeten van de hoofdmassa van
het ijs was afgekalfd en zeewaarts dreef.
Gelukkig bevond hun moederschip zich
niet ver van de plaats des onheils en de
Duitsers konden het ten slotte bereiken.
Ze waren echter hun hele uitrusting
kwijt!
De Fransen ondernemen, naar men heeft
kunnen lezen, eveneens een expeditie in
het Zuidpoolgebied. Frankrijk is de eni
ge natie, die er op bogen kan, er een per
manente nederzetting te hebben. Ze heet
Adelieland en ligt recht tegenover Austra
lië. In Augustus van het vorige jaar is de
status van dit land, alsmede van enkele
eilanden in de Zuidelijke Indische Oce
aan uitvoerig besproken in de Franse
Assemblée, Adelie-land is bijna even groot
als Frankrijk zelf, maar er vertoeven
sleclvts negentig Fransen, die er een soort
kustbewaking uitoefenen en een meteoro
logisch station in stand houden. De eigen
lijke bewoners zijn een onnoemelijk aan
talpinguins.
Tot dusver behoorden Adelie-land en
de eilanden Kerguelen, Amsterdam, Cro-
zet en St. Paul administratief tot het gro
te, langs de kust van Afrika liggende
eiland Madagascar. Ze zijn er nu van af
gescheiden en in een apart verband vere-
enigd, dat der zuidelijke en Antarctische
Landen. Het heeft een eigen vertegen
woordiger bij het ministerie van buiten
landse zaken te Parijs in een z.g. Con
sultatieve Raad.
De kust van Adelie-land werd in 1840
ontdekt door de Franse ontdekkingsrei
ziger Dumont d'Orville. Op het eiland
Amsterdam leven 1500 koeien in het wild.
Het zijn afstammelingen van een jonge
koe en een stier, die omstreeks de helft
van de vorige eeuw werden achtergela
ten. Het eiland Amsterdam is in 1552 ont
dekt door Van Diemen en in 1843 onder
Franse soevereiniteit gesteld. Ook daar
is een meteorologisch station gevestigd.
Op en rond het naburige eiland St Paul
wemelt het van kreeften.
De Crozet-eilanden zijn moeilijk per
schip te benaderen en slechts robbenvan-
gers wagen het af en toe, er voet aan wal
te zetten. Kerguelen is omgeven door klei
nere eilanden, in totaal ongeveer 300, met
een totale oppervlakte van ongeveer vijf
duizend vierkante kilometers. De Fransen
hebben tevergeefs geprobeerd, hier scha
penfokkerijen op te richten. Het grootste
eiland heet Desolation. Dit bewijst wel,
hoe desolaat het er is.. Maar wanneer
de bedrijvigheid in 't Zuidpoolgebied toe
neemt, zullen de eilanden steeds belang
rijker worden en voor Frankrijk een
waardevol bezit blijken.
Waardevol bezit.. De Verenigde Naties
hebben er al bij voorbaat van afgezien,
hier 'n vinger in de pap te hebben. Uiter
aard niet, omdat die te heet zou zijn.
Maar secretaris-generaal Dag Hammar-
skjoeld vindt, dat hij al genoeg aan zijn
hoofd heeft, te veel, om er nog een spruit
bij te nemen. Bovendien, Antarctica lijkt
hem een weliswaar jonge, maar toch erg
temperamentvolle spruit toe
De Adeliekust ligt nog juist binnen de
Poolcirkel maar het is een der weinige
gedeelten van het Zuidpoolgebied, waar
zich sinds lange tijd een menselijke neder
zetting bevindt. De Fransen zijn wat dit
betreft de Amerikanen en Engelsen en
Sovjet-Russen een stuk voor. En ook de
zeven andere naties, die zoals bekend
plannen ten aanzien van Antarctica koes
teren, met name Chili en Argentinië.
De voormalige circusartiste l eresa Bonazza met de kinderen, die op zich
gpnomen hebben voor haar te zorgen.
Teresa Bonazzo was eens een bekende
circusartieste. Ze reisde met grote cir
cussen als Circus Krone en Circus Busch
door heel Europa en een groot deel van
Afrika. Haar carrière als circusarlies.e
begon ze aan de trapéze. Ze was klein en
heel licht gebouwd, uiterst lenig en moe
dig en verrichtte in de lucht de stoutste
toeren. Maar op een kwade dag voelde ze
toen ze weer een kunststukje aan de tra
péze verrichtte, een stekende pijn in haar
rug. Ze wist, dat dit het einde betekende
en dit werd haar spoedig door een dok
ter bevestigd. Ze had te veel van haar
lichaam gevergd, haar ruggegraat was
aangetast.
Ze wilde het circus evenwel met yaar-
wel zeggen en leerde van een vuurslikker
diens gevaarlijke en inspannende vak. Als
de vrouw, die het vuur verslond maakte ze
nog jarenlang furore. Ze liep door de
brandende petroleum vaak verwondin
gen in haar mond en keel op, doch ze bleef
voortgaan tot dit circusberoep haar on
mogelijk bleek. Ze was tegelijkertijd op
getreden met een „sterke man" die ijze
ren kettingen wist te verbreken, een soort
boeienkoning. Op zijn aanraden leerde ze
zijn trucs, waarvan hij vertelde, dat ze
lang niet zoveel inspanning kostten als
het leek, alhoewel haar zwak geworden
ruggegraat het haar reeds bij voorbaat
had moeten verbieden. Ze leefde echter
op het applaus van het publiek, kon niet
zonder de opwindende sfeer van het
circus. Reeds als kind had ze er van ge
noten en ze kon er geen afscheid van
nemen. Trouwens, ze zou niet geweten
hebben wat ze had moeten doen. Huis
houdelijke vaardigheden waren haar in
haar jeugd nooit bijgebracht. Ze was
voor het circus geboren..
Toch kwam de dag, waaro de directies
zelfs van de kleinste circussen weigerden
haar te engageren. Ze was. geen num-
meer meer dat voldoende publiek trok,
werd te oud, zeiden ze, al was ze pas
veertig. En Teresa Bonazzo ging daar
na de kermissen af, in wat we tegen
woordig noemen een „éénmansshow".
Ze trad in dorpen en de armenbuurten
van grote steden op en werd aldus een
vrouwelijke „Zampano". Zampano is de
„sterke man" uit de het vorige jaar be
kroonde Italiaanse film „La Strada", die
eveneens op eigen gelegenheid ging wer
ken, nadat het circusje, waarin hij op
trad, hem niet langer hebben wilde. Deze
film heeft ook hier te lande veel belang
stelling getrokken.
Armoede en ontbering werden schering
en inslag voor Teresa Bonazzo. Haar pu
bliek kon meestal weinig missen. Het be
stond hoofdzakelijk uit kinderen. Ten slot
te begaf haar ruggegraat zich tijdens een
„voorstelling", ze verloor het bewustzijn
en werd naar een ziekenhuis vervoerd.
Daar verpleegde men maandenlang het
beledigde gedeelte tot Teresa weder, zij
het dan met moeite, lopen kon. Ze werd
in een armhuis opgenomen, maar ze kon
het geregelde, gebonden leven niet uit
houden en ging aan het zwerven.
In Verona was ze geboren. In Verona
wilde ze sterven. De fatale „voorstelling"
had ook in Verona plaats gevonden.. Te
resa Bonazzo, die de vrijheid zo lief
had, dat ze een goede verzorging in een
armhuis weigerde, zocht een onderkomen
in de oude fortificaties uit de vorige eeuw
die in een buitenwijk van Verona liggen.
Daar huizen tal van daklozen in donkere
gaten tussen dikke muren zonder vensters.
Deze verblijven, een soort holen, hebben
geen ventilatie, geen licht, geen water
leiding. Maar ze kosten niets.. Zo nu en
dan houdt de politie er een inspectie om
mogelijke gevaarlijke elementen op te spo
ren en achter slot en grendel te zetten.
Teresa Bonazzo, die steeds moeilijker
uit de voeten kon haar ruggegraat was
in het ziekenhuis gekramd leefde van
een kleine uitkering uit de armenkas te
weinig om te leven, te veel om te ster
ven. Op de een of andere wijze werden
enkele kinderen, drie meisjes en een jon
getje. die in de naburigè volkswijk woon
den, opmerkzaam gemaakt op de treuri
ge toestand waarin de vrouw verkeerde.
Ze was niet in staat naar de volkswijk te
gaan, waar elke dag in een gaarkeuken
soep aan de armsten der armen wordt
uitgereikt.
De kinderen begonnen met op zich te
nemen die soep te halen. Daarna vroe
gen ze aan hun ouders en buren om kle
dingstukken en schoeisel voor hun be
schermelinge. Teresa Bonazzo beloonde
hen met boeiende verhalen over haar be
wogen circusleven. Aanvankelijk trokken
de ouders van de kinderen de waarheid
ervan in twijfel. De kinderen geloofden
er natuurlijk vast in, zulks temeer om
dat Teresa Bonazzo goed kan vertellen.
Het bleek de ouders tenslotte, dat ze
inderdaad een voormalige circusartieste
was en toen namen ze de nog slechts vijf
tigjarige maar er veel ouder uitziende
en invalide vrouw helemaal onder hun
hoede. Aldus zorgen thans de armen voor
de armen. De kinderen gaan nog steeds
met hun liefdewerk voort en proberen
thans een soort vereniging te vormen,
wier leden elke 'week een bijdrage zullen
leveren voor een bedrag, waarmede Te
resa Bonazzo de huur van een kamertje
zal kunnen betalen. Want een menslie
vende dokter heeft haar gratis onderzocht
en gaf haar de raad, zo spoedig moge
lijk haar stenen kluis te verlaten.
De kinderen een meisje van twaalf,
twee meisjes van tien jaar en het vijf
jarige jongetje hebben beloofd haar nooit
in de steek te zullen laten.
K. H.
IN ZIJN drang overal waar nood is
te helpen, heeft de H. Vader zich ook
in het afgelopen jaar niet beperkt tot
bepaalde groepen van mensen, maar
heeft Hij getracht overal waar onder
mensen nood heerste, te helpen. Hij
heeft door Zijn acties van 1955 onge
veer een half milliard lire verdeeld.
Hem hebben in het afgelopen jaar
enkele tienduizenden verzoeken om
hulp bereikt.
Alsjeblieft, wanneer we de lire om
rekenen in Nederlands geld, betekent
het, dat drie miljoen werd weggege
ven.
„IK ZAL, zoals vroeger, tot in het
verst afgelegen dorpscafé komen, ik
zal te vinden zijn in de fabrieken en
zowel de kleinste §rensparocliie als de
grootste stadsparochie bezoeken".
Dit beloofde de nieuwe bisschop
van Linz, in Oostenrijk, mgr. Franz
Sal Zauner bij het aanvaarden van
zijn herderlijk ambt. Mgr. Zauner zei-
de echter, dat het succes van zijn
geestelijk leiderschap zal afhangen
van de totale inzet van zijn mede
broeders-priesters. De nieuwe bis
schop waarschuwde voorts tegen de
materialistische levenshouding van
brede lagen der bevolking.
Mgr. zal echter ook op een aantal
actieve leken kunnen rekenen, want
zonder organisatiebindingen is de ar
beid niet zo eenvoudig.
HET POOLSE weekblad „Tygodnik
Powszechny", dat nog steeds de naam
katholiek draagt, meldt dat in Polen
per jaar gemiddeld 600.000 vrouwen
door abortus haar zwangerschap af
breken. Het blad verwacht, dat dit
aantal nog aanzienlijk zal toenemen,
nu Polen in m rolg'ng van de Sovjet-
Unie de abortus officieel heeft toege
staan. Tegenover 600.000 gevallen van
abortus staan per jaar 800.000 levend
geboren kinderen. De kindersterfte is
nog zeer groot; 12,5 pet der kinderen
sterft beneden het jaar. De woning
bouw is minder dan de bevolkings
aanwas.
Bovenstaand rapport doet een mens
weer ijzen. Er zijn wanhoops-om-
standigheden, maar wat een verant
woordelijkheid bij die daden en wat
een zware verantwoording later.
DE ONDERWIJSINSPECTIE in We
nen heeft met de moeilijkheid te kam
pen, dat door de aanhoudende terug
gang van het geboortecijfer, binnen
afzienbare tijd een groot overschot aan
onderwijskrachten zal optreden. In het
begin van het schooljaar 1955-1956
kon men reeds duidelijk in de eerste
klassen een teruggang van leerlingen
opmerken. De kinderen geboren tus
sen september 1940 en september 1941,
„een kinderrijk jaar" voor Oostenrijk
se verhoudingen, verlieten de school,
terwijl slechts weinig kinderen gebo
ren in 1948 en 1949 op school kwamen.
Dientengevolge zullen binnen weinige
jaren 2000 onderwijzers zonder werk
zijn.
Gaat Oostenrijk ook de weg van
Frankrijk opmeer doodkisten dan
wiegen? Wenen blijft vandaag Wenen
niet meer.
MORGEN is het weer Zondag. Zon
dag Sexagesima, met het befaamde
epistel over de verscheidene soorten
zaad. Er is wel gelegenheid tot zelf
onderzoek. Voor de rest een heerlijke
zondag met het pientere gelaat van
een K.V.P.-er, die begrijpt, dat propa
ganda bij de verkiezingen geld kost
en dat er dus dubbeltjes op tafel moe
ten komen
