NIGERIE
Nog te vroeg om op eigen been te staan
r:
OP BEZOEK IN
GEESTDRIFTIG
Monaco-huwelijk op de televisie
3kunesJ frheAuid?
OP ZOEK NAAR
Rijk land met leergierige bevolking,
die 100 talen en dialecten spreekt
fi
Tv\
De grootste
van de drie
voor moederloze kinderen
Zaterdag ii februari i%6
Reportage via Monte Carlo
ObseTvator
PAGINA 3
Nigerië, het land van de Niger. Het is
een der merkwaardigste landen van Afrika,
dat toch talrijke merkwaardige landen te't.
en staat in de traditionele zin des woords
is het eigenlijk niet. Dit heeft het inmiddels
niet andere Afrikaanse staten gemeen. Het
ontstond niet zoals de Europese: als hel
^sultaat van 'n soms eenwenoude gezamen-
9* doorleefde geschiedenis en een samen
vloeien van allerlei elementen, die ten slotte.
^aak na bewogen perioden, tot een geheel
aaneen smolten of. aaneen gesmolten
berden. Nu kan wel gezegd worden, dat
Engeland Nigerië aaneensmeedde. Nog niet
eens zo lang geleden. Ongeveer vijftig jaa>".
In 1914 maakte het van een gebied, viermaal
Zo groot als Brittannië zelf, waar drie grote
en sterk verscheiden volkengroepen woon
den en over de honderd talen en dialecten
berden gesproken, een kolonie en een pro
tectoraat. Er wonen ongeveer twee en dertig
miljoen mensen, die onder geheel verschil
lende omstandigheden leven en in sterk
contrasterende landschappen. Nigerië, het
tropische land aan de Golf van Guinea, in
drieën gedeeld door de rivieren de Niger en
de Benue, kent langs de kust zandige stran
den, mangrove-moerassen, uitgestrekte lagu
nen, omzoomd door wuivende palmen, in
het binnenland ontoegankelijke oerwouden
die tot tweeduizend meter hoogte oprijzen.
In dat hoge noorden wonen de Haussa, een
negervolk, dat lang onder Arabische invloed
heeft gestaan en ook Mohammedaans is, in
het westen de Yoroeba en in het oosten de
lbo. Deze volken zijn in talrijke stammen
verdeeld. Lange tijd zijn ze in bloedige
onderlinge oorlogen gewikkeld geweest er
nog heden ten dage is de wederzijdse naijver
sterk.
Juist vanwege die naijver en oude, nog niet vergeten veten vrezen
ln Engeland velen, dat de autonomie, welke wellicht reeds het vol
gend jaar aan Nigerië verleend zal worden, het land wel eens nood
lottig zou kunnen worden. Ze achten de leidende persoonlijkheden
van Nigerië nog niet in staat, geheel op eigen benen te staan, al
Wordt het door een eigen regering onder Engels toezicht bestuurd
De ministers zijn Nigerianen en zelf verantwoordelijk voor hel
besteden van het jaarlijks budget, waartoe de Engelse belasting
betalers tientallen miljoenen bijdragen. Man voor man gaan ze over
geweldige bedragen. Zullen die even goed besteed worden, wanneer
de thans toeziende Engelse ambtenaren het land verlaten hebben?
StÉi
Reddingswerk van dokter Gmeimer, die door
een kind van een wisse dood werd gered
Russische patrouilles doorkruisten de straten van Wenen, waar de
staat van beleg was afgekondigd. Op een gegeven ogenblik verliet
een man zijn huis, ondanks het verbod. Hij had een koffertje in
zijn hand. Dl. Gmeimer had een telefonische oproep gekregen, om
hij een zieke te komen, die m doodsgevaar verkeerde. Hij meende,
dat men hem als medicus vrij dooi zou laten gaan. He straten waren
ledig, maar plotseling, toen hij niet ver meer van het huis van de
zieke vandaan was, dook een Sovjet-Russische patrouille op. Hem
werd toegeschreeuwd „handen omhoog". De Sovjet-Russen verston
den hem niet, ze spraken geen Duits en dr. Gmeimer was. niet in
staat, hun duidelijk te maken, waarom hij zich ondanks het bevel
nog op straat bevond. De officier van de patrouille liet hem een
doek voorbinden en legen een muur zetten. Hij stond op het punt,
het commando „Vuur'' te geven, toen plotseling.
Een leerlinge van de HRozenkrans
school te Abor in oostelijk Sigcric.
Koningin Elisabeth
Hun eigen regering heeft de Nigerianen
Wetten en instellingen opgedrongen, in
een korte spanne tijds, waaraan de wes
terse volken soms in een periode van
eeuwen allengs hebben moeten wennen.
Ze staan er feitelijk nog' vreemd tegen
over, zijn ondanks de gestadige moder
nisering nog typische Afrikanen, enthou
siast en primitief. Men heeft in Engeland
gepolemiseerd, hoe gekleed koningin Eli
zabeth naar Nigeria zou gaan. Ze is de
eerste Engelse regerende vorst(in), die er
voet aan wal zet. De hertog van Windsor
bracht er dertig jaar geleden als de Prins
van Wales een bezoek, doch geen Engel-
koning betrad de bodem van deze
v"n^waardige kolonie, wier loyaliteit
j. 0r het overige geen moment in het ge-
ng Werd gebracht. Kenners van het land
ezen er op, dat de gemiddelde Nigeri-
?ar>, evenals de meeste negers, het gezag
h belangrijke mate gesymboliseerd en te-
yens belichaamd ziet in uitbundige praal,
'n kleur en fleur en het vertoon van gro-
'e waardigheid. Een der Nigeriaanse „ko
ningen". de Alake van Abeokoeta, be
schikt b.v. over niet minder dan 92 kro-
hen. Sommigo zijn erfstukken, andere ge
schenken van bewonderaars, maar de
■heeste heeft hij in zijn lange regering
Van thans drieëntachtigeja-riige monarch
Zelf laten maken, telkens voor een ande
re gelegenheid. Hiermede toonde hij zich
in de ogen van zijn onderdanen een waar
achtig vorst, een heerser zonder weerga.
Hij kan er groot op gaan, de grootste
collectie kronen van alle vorsten ter we
reld te bezitten.... De Alake tooit zich
tevens in de kostbaarste en kleurigste ge-
"Waden en zetelt, al is zijn paleis van in
de zon gebakken modder, bij voorkeur op
een enorm, knalrood tapijt, op een ver
gulde troon.
In de vijftig jaar, dat Engeland het on
betwiste gezag over Nigerië uitoefende, is
er een sterke band gegroeid tussen kolo
nie straks min of meer autonoom lid
van de Commonwealth en moederland.
De Alake is hiervan een interessant voor
beeld. Sir Ladopo Ademola II, zoals zijn
officiële titel luidt, pretendeert af te stam
men van Odoedoewa, volgens de legende
de stamvader van het volk der Yoroe-
ba's. Een tak daarvan, de Egba's, staat
onder zijn gezag. Zijn hoofdstad Egbas is
een stad van 84.000 inwoners en het ge
bied, waarover hij regeert, is ongeveer
drieduizend vierkante kilometers groot
terwijl de bevolking ongeveer 400.000 zie
len bedraagt. Reeds voordat hij in 1920
Alake der Egba's werd, schaarde hij zich
vierkant aan de zijde der Engelsen en hij
zorgde er voor, dat door het gebied in
1898 een spoorlijn kon worden aangelegd.
In 1904 bezocht hij Engeland, waar hij
door Edward VII ontvangen werd. Toen
de Prins van Wales in 1925 een bezoek
aan Nigerië bracht, vormde hij een ruiter
troep, die de prins tot escorte diende. De
indrukwekkende Alake woonde daarna de
kroning van George VI bij (1937). Steeds
heeft hij zich zeer voor het onderwijs ge
ïnteresseerd. Hij was de eerste neger in
het land, die zijn dochter naar Engeland
stuurde, om daar te studeren. Ze volgde
er een vroedvrouwencursus. Later stuur
de hij er nog vier dochters heen. Ook drie
zoons ontvingen in Engeland hun oplei
ding. De een was de eerste zwarte chief
justice van Nigerië en is het momenteel
van het westelijke gedeelte, een tweede
is dokter, een derde advocaat.
.Wanneer Nigerië straks autonoom zal
zijn, zal het in grootte direct na Pakistan
en India komen. Momenteel is het Enge-
ands grootste en het dichtst bevolkte ko
lonie. Elizabeths titelatuur omvat ook een
queen of Nigeria en vandaar, dat in
het kader van haar bezoek toch wel en
kele pompeuze demonstraties zijn georga
niseerd, zulks te meer omdat de bestaan
de band in zulk een sterke mate geba
seerd is op de figuur van koning of ko
ningin. Natuurlijk kan niet iedereen te
vreden gesteld worden. De onderlinge na
ijver der volken en stammen kwam af en
toe tot uiting, nadat het officiële program
ma bekend was gemaakt. Bewoners van
bepaalde steden of dorpen toonden zich
er verontwaardigd over, dat hun stad of
streek met voor een bezoek in aanmer-
king bleek te komen. Men heeft getracht
de mensen daar duidelijk te maken, dat
de koningin en haar gemaal in drie we
ken tijd onmogelijk overal kunnen zijn en
men er goed aan zou doen, hen een beetje
tegemoet te komen, door zich naar een
plaats te begeven, waar men hen zien
en toejuichen kan. Over het algemeen
bleek men voor de redelijkheid van deze
uiteenzetting vatbaar. Doch daar, waar
de koningin wel komt, loopt men als het
ware van trots naast zijn schoenen, of lie
ver sandalen. De beeldspraak gaat hier
en daar misschien helemaal niet op, om
dat vele Nigerianen nog blootsvoets lo
pen
Dit is een der zeven vrouwen van
de Oba vorst van de stadstaat Benin
in Nigerië). Ze draagt de haartooi
der koninklijke vrouwen. Haar sie
raden zijn van koraal en goud,
Men ziet, zo'n koninklijk bezoek wekt
tal van reacties op. De eerste berichten
over koningin Elizabeths triomftocht be
wijzen inmiddels, dat de bevolking en
thousiast genoeg is. Ze heeft met de her
tog van Edinburgh, in de hoofdstad Lagos
van de lucht uit „voet aan wal gezet"
en daar ontstond bijna een oproer, toen
massa's mensen zich verdrongen, om de
koningin naar de kerk te zien gaan. Een
hek werd door de opdringende menigte
Nigerianen mogen vrij naar En
geland gaan en er werken. Engel
sen mogen niet zo maar Nigerië
binnenkomen en er een zaak of
onderneming openenDe Ni
gerianen kunnen gratis naar hun
universiteit. Eenvoudige volks
vrouwen hebben er fortuinen we
ten bijeen te garen, dankzij de
snelle, economische ontwikkeling
van het land. Nigerië bezit kolen
mijnen, een bloeiende jus d'orange-
ïndustrie, textiel-, konserven- en
margarinefabrieken, alsmede spin-
cn nn0n' beschikt over ongeveer
50.000 kilometer „an wegen en een
goede spoorwegverbinding van
Kano naar Lagos. Kano is een
oude, grote negerstad, waar een
aantal verbindingswegen uit de
Sahara samenkomen. In dit Ni
gerië verblijft thans koningin Eli-
babeth. Het nevenstaand artikel be
vat tal van interessante bijzonder
heden over dit alleszins merk
waardige land (Red.).
onder de voet gelopen. Hetzelfde lot deel
de een vrouw, die deerlijk gewond werd.
De hertog van Edinburgh las in de pro
testantse kerk de z.g. Zondagsles voor.
Hij moest hard spreken, zo groot was het
rumoer van de duizenden, die niet bin
nen hadden kunnen komen.
Na afloop van de dienst jubelde de me
nigte de koningin, die in een japon van
groene, rode en witte zijde gekleed was
en een groene strohoed droeg, alsmede de
hertog van Edinburgh, wiens admiraals-
uniform van onderscheidingen schittterde
geflankeerd door de helderblauwe sjerp
van de Orde van de Kouseband, op Afri
kaans onbeheerste wijze toe. Een bataljon
van het Nigeriaanse regiment in galakle-
dmg zorgde voor extra decorum. Trou
wens, hierin deed de Oba (vorst) Adeniji-
Adele, voorzitter van de gemeenteraad
van. Lagos, absoluut niet onder. Zijn of
ficiële trompetter blies fanfares, toen hij
in een knalrode limousine zich naar de
kerk begaf. Zijn vijf vrouwen had hij
thuis gelaten. Na deze eerste officiële en
tree joyeuse togen de koninklijke bezoe
kers naar een exclusieve gelegenheid aan
het strand van de lagune. Van te voren
verwisselde de koningin haar zijden ja
pon voor een katoenen toiletje, terwijl de
hertog zich in een donkere korte pantalon
stak en een open hemd aantrok. Thuis
wacht koningin Elizabeth haar bontjas,
die ze bij het verlaten van Londen aan
een hofdame overhandigde, om voor haar
te bewaren, tot ze uit de tropische hitte
van Nigerië is teruggekeerd. Zoals bekend
is ze van Londen, via Tripoli over de Sa
hara naar Lagos gevlogen. Van de lucht
uit had ze dus reeds voor haar aankomst
het noordelijke gedeelte van het land ge.
zien.
We hebben al aangestipt, dat Nigerië
een vijftigtal jaren geleden langs admi
nistratieve weg tot een geheel werd ver
enigd. De geschiedenis der verschillende
gedeelten verliest zich in de nacht der
tijden. Van de koloniserende naties heb
ben de Portugezen? er in de zestiende
eeuw het eerst vóet aan wal gezet. Veel
later volgden de Engelsen. Lang was het
land vrijwel onbekend. Alleen slavenhan
delaars drongen er in door.
Nigerië kan bogen op de grootste, zui
ver Afrikaanse stad van Afrika. Het is
Ibadan, hoofdstad van het westelijke ge
deelte. Drie jaar geleden is er door de
Engelsen een universiteit opgericht, in
moderne stijl gebouwd. Deze universiteit
is de trots van intellectueel Nigerië. Het
onderwijs heeft van het begin af aan bij
de Engelsen de grootste aandacht gehad.
Velen der thans leidende, Nigeriaanse
persoonlijkheden hebben er, ofschoon me
rendeels van eenvoudige afkomst, hun po
sitie en aanzien aan te danken. Dr Nnam-
di Azikiwe, minister-president van het
oostelijke gedeelte, is de zoon van een
gouvernementsklerk. Awolowo, zijn colle
ga van het westelijke gedeelte, is een
boerenzoon. Hij studeerde te Londen
rechten, na eerst onderwijzer te zijn
geweest.
Elk gedeelte heeft een eigen minister-
president ofwel premier en een eigen
parlement. Hun besluiten zijn' evenwel
aan het veto van een Engelse gouverneur
onderhevig. En boven de drie parlemen
ten staat nog een federale kamer, ofwel
Huis van Afgevaardigden, dat op zijn
beurt weer verantwoording schuldig is
aan de Britse gouverneur-generaal te La
gos. Het is vooral tegen het vetorecht,
waartegen de Nigeriaanse politici be
zwaar maken. Ze verschillen evenwel van
standpunt inzake de vraag, wanneer het
recht, een dominion te worden over de
ze vorm van zelfregering is men het vrij
wel eens zal moeten worden verleend.
Talrijke vooraanstaande persoonlijkheden
menen, dat het nog te vroeg is en vele
voordelen, onder het Britse bestuur be
reikt, weer verloren zouden gaan. Ze vre
zen niet ten onrechte, dat de diverse vor
sten hun oude rechten zullen hernemen.
Deze vorsten houden er in tal van ge
vallen nog een eigen adviesraad op na,
zoals de machtige Emir van Kano. Tus
sen twee haakjes, zijn raadkamer heeft
beschilderde muren van gebakken mod
der, met mica bekleed.
Het is in het Noordelijke gedeelte, dat
de Engelsen over het algemeen de mees
te weerstand tegen het moderniserings
plan hebben ondervonden. Grotendeels
wel hierom, omdat daar sinds eeuwen
emirs heersten en er een geordende sa
menleving bestond, toen de bewoners van
het zuidelijke gedeelte nog bijna in een
oerstaat leefden en primitieve bosbewo-
ners waren. De emirs oefenen in het
noorden nog steeds de rechtspraak uit.
Er zou nog heel wat meer over 't merk
waardige Nigerië te schrijven zijn. Het
analfabetisme is er flink ingeperkt. Maar
de mensen vinden het niet zo erg, als
iemand niet lezen of schrijven kan, wèl
dat hij geen Engels spreekt. Inmiddels
De huwelijksplechtigheid tussen de
Amerikaanse filmster Grace Kelly en Prins
Rcinier III van Monaco op 18 mei a.s.
zal, naar de Paryse vertegenwoordiger
van de televisie van Monte Carlo mee
deelde, via de verschillende televisienet
ten worden uitgezonden.
Televisie Monte Carlo zal een directe
reportage maken van alle pittoreske de
tails van het vorstelijke huwelijk en van
de daarna volgende feestelijkheden in Mo
naco.
De particuliere televisiemaatschappij van
Monte Carlo is geen lid van Eurovisie,
maar er zijn onderhandelingen gaande,
zodat het mogelijk is, dat de televisie
films door de overige Europese televisie
netten worden gerelayeerd.
In Cambridge is de eerste televisieca
mera gereedgekomen door middel waar-
Advertentie)
Baby d erm-zeep
van men opnamen kan maken aan de bin
nenzijde van een atoomzuil. Het apparaat,
dat een „mechanisch wonder" wordt ge
noemd, stelt de geleerden in staat op een
afstand waarnemingen te doen, als de
stralingen de zuil gevaarlijk maken. De
eerste proeven zullen morgen in het
atoomcentrum van Harwell worden ge.
nomen. Daarna gaat de camera naar het
station van Calderhall in Cumberland,
waar zij definitief blijft.
De-o ruiters zal koningin Elizabeth,
zelf een uitstekend paardrijdster en
bewonderaarster van paarden, in
noordelijk Nigerië kunnen waar
deren, zowel om het ras van hun
paarden als om hun rijkunst.
wordt er nog veel pidgin-Engels gespro
ken, een dialect, half negertaal, half En
gels en tevens keuken-pidgin, een nog
slechtere verbastering. Dank zij het voor
blank en zwart (er is in Nigerië geen
rassendiscriminatie) openstaand lager on
derwijs en tevens door het voor iedereen
gratis gegeven hoger onderwijs neemt de
verspreiding van het Engels snel toe.
De mensen in Nigerië zijn leergierig en
over het algemeen intelligent. Ze hebben
meestal kinderrijke gezinnen de vrouw
wordt er niet naar haar schoonheid, maar
naar haar vruchtbaarheid gewaardeerd
en ook de armsten zijn er op uit, hun
kinderen zo goed mogelijk te kleden, al
hebben die kinderen wel een beetje een
hekel aan al die kleren.. De jongere lei
dende politieke persoonlijkheden wensen
onder de Engelse voogdij uit te komen.
Tegenover de waarschttwingen tegen een
al te snel verlenen van autonomie stelde
kort geleden één hunner: geeft ons toch
het recht, op eigen benen te mislukken
of te slagen
Eén ding is zeker, de bevolking van
Nigerië is volkomen op het westen ge
oriënteerd. Het bezoek van koning Eli
zabeth zal haar instelling op het westen
en speciaal op Engeland ongetwijfeld ten
zeerste verstevigen.
-<■ - -V-
Op de pagina „Mensen van morgen"
hebben de laatste weken de jongeren
vrij harde noten te kraken gekrgen.
Nu is het een feit, dat vooral het ge
mis aan ervaring de jongeren nogal
eens te hard doet hollen. Anderzijds
Waar het kind vandaan kwam was on
begrijpelijk. Maar het stond daar opeens.
Een jongetje van ongeveer vier jaar. Het
begreep blijkbaar, wat de Sovjet-Russen
van plan waren, snelde op de dokter toe
en ging vlak voor hem staan, zijn armp
jes uitspreidend en steeds maar „nein,
nein" roepend. De officier werd door de
ze daad van 't kind van zijn stuk gebracht.
Hij liet de blinddoek afnemen en de dok
ter naar een politiebureau brengen. Daar
was men in staat, de Sovjet-Russen er
van te overtuigen, dat hij geen spion of
franctireur was, zodat hij naar huis kon
gaan.
Dr. Gmeimer had, toen hij werd weg
gevoerd, geen acht meer op het jongetje
geslagen. Waar het zo opeens vandaan
was gekomen, wist hij niet. Evenmin wist
hij, waar het naar toe gelopen was. Woon
de het in een der huizen in de buurt van
de plaats, waar hij gearresteerd was?
De uiterst dankbare dokter maakte zich
gewetenswroegingen. Het kind had hem
yy gered en hij had het niet eens
in bedankt. Dagen lang zwierf hij
him0 buur' ^ond. om het te vinden. Hij
belde aan tal van huizen aan. Nergens
was er een jongetje, dat leek op zijn red-
W_?s T,sof de nacht, waarin dr.
Gmeimer doodsangsten had uitgestaan,
de kleine verzwolgen had.
Dr. Gmeimer slaagde er niet in, zijn
kleine redder te vinden, en dit bracht hem
er toe, zich te gaan interesseren voor de
vele ouderloze kinderen, die na de oor
log door Wenen en in de omgeving van
de stad rondzwierven. Hij besloot, zich
hunner aan te trekken, niet alleen, door
ze tijdelijk onderdak te verschaffen, maar
tevens door te trachten, hen tot nuttige
leden van de maatschappij op te voeden
Na rijp beraad besloot hij, in een Tirools
dorp een huis te huren en dit tot tehuis
voor aan hun lot overgelaten jongens in
te richten. Hij toog daartoe naar Imst
en in minder dan geen tijd bleek het hem
noodzakelijk, niet minder dan vijf tehui
zen in te richten. Gedeeltelijk betaalde,
hij dit uit eigen beurs. Anderen hielpen
hem en hij ondervond ook hulp van per
sonen. die zijn initiatief bewonderden en
er zelf eveneens hun krachten aan wil-
tjes rustige evenwichtige kleine mensen
had gemaakt.
In Frankrijk is zijn baanbrekend werk
nagevolgd door dr. Cocteau, die zowel
jongens ais meisjes onder zijn hoede
neemt. Deze dr. Cocteau was professor
'n de literatuur. Hij las iets over het
werk van dr. Gmeimer en besloot ook
iets dergelijks te ondernemen. Dat was
eind 1953. Thans heeft hij reeds een te
huis voor zestien jongens en meisjes en
Vier worden er binnenkort geopend. Hij
was zo fortuinlijk een jonge weduwe te
vinden die de verzorging der kinderen op
zich wilde nemen.
Madame Noliet leverde een kracht
proef als „moeder" toen ze er in slaag
de. vijf jongens en meisjes, die als het
ware zo van de straat en de weg waren
weggehaald, tot een ordelijk gezin te ver
enigen. Dit ging lang niet gemakkelijk.
Het duurde zelfs geruime tijd. alvorens
de kinderen, die toch naar een moeder
moesten hunkeren, haar als moeder wil
den aanspreken. Ze droeg elk een taak
op, maar zo, dat het leek, alsof ze zelf
standig of uit eigen beweging werkten.
Tegen de muur liet ze hen een papier
vastprikken, waarop ze zelf met grote let
ters geschreven hadden:
Wij- zijn groot en we hebben het werk
in huis als volgt verdeeld:
Reine (15 jaar) zorgt, dat de kleineren
zich 's morgens behoorlijk wassen en
aankleden en zich gereed maken, om bij
tijds naar school te gaan.
Nadine (14 jaar) zorgt 's middags als
we thuis komen voor de koffie.
Lucien (13 jaar) snijdt het brood en
ruimt de tafel af.
Martial (5 jaar) helpt Lucien met het
afruimen.
Madeleine (10 jaar) zorgt dat alle ta
felgerei weer op zijn plaats komt, als
de anderen het afgewassen hebben en kijkt
aan tafel toe. of iedereen zijn portie krijgt
Evenals dr. Gmeimer wil dr. Cocteau
bereiken, dat de vele kinderen, die de lief
de van een moeder moeten missen, toch
in hun jonge leven iets dergelijks krijgen.
den wijden. Thans staat hij aan het hoofdze hebben zich er met deernis réken
van zestien tehuizen, die hij „huiselijke schap van gegeven, dat volgens de sta-
haarden" noemt. Het is een dorp op zich- i tistieken vier en dertig procent van dege-
zelf geworden dat hij S-O.S. doopte. nen, die ongeschikt zijn om in de maat-
In elk huis probeert een vrouw moeder
te zijn van tussen de vijf en acht kinde
ren. Tegelijkertijd echter is dr. Gmei
mer doende, om een gezin te vinden waar
in de jongens als een eigen kind kunnen
worden opgenomen. In honderden geval
len is hem dit reeds gelukt nadat hij van
kleine onrustige en losbandige zwerver-
schappö te leven en zich aan allerlei de
lieten schuldig maken of op de een of an
dere wijze onhandelbaar of a-sociaal zijn,
geen moederliefde hebben gekend Dr'
Cocteau stelde zich als ideaal, te zorgen
voor de honderdduizend kinderen in
Frankrijk, die er van verstoken zijn
K. H.
tiggjMgg NHjMj
v'
M-,WA<vX^vi
De weduwe Noliet met twea van haar pleegkinderen,.
kunnen we ons al zitten we zeer aan
de verkeerde kant van de vijftig ook
de ergernis van jongelui voorstellen ten
aanzien van de houding van zeer veie
ouderen. Er is bij de oudere generatie
nu eenmaal een grote dosis godsdien
stig formalisme te constateren met te
veel inslag van hoogmoed en zakelijk
heid, tot op de schijnheiligheid af. Al
leen eigen krachtig voorbeeld van de
daad kan de jongeren tot geestdrift
brengen.
Als de ouderen van vandaag heel
eerlijk zijn, mogen ze de woorden van
de Introïtus van morgen: „Moge ik
niet te schande worden tot in eeuwig
heid" heus wel hardop meebidden. Al
evenmin is overbodig de smeekbede
uit het evangelie: „Heer, ontferm u
mijner. Geef, dat ik zien moge".
Immers het staat voor ons vast, dat
de inderdaad voorkomende tekorten bij
de jeugd van vandaag voor een belang
rijk deel zijn terug te voeren tot tekor
ten bij de opvoeders zelf. Onder hen
is een te groot aantal rinkelende bek
kens, spijzigers van armen, mensen
van wetenschap en sprekers van enge
lentaal, die toch de liefde missen, waar
van het prachtige epistel, genomen uit
de Corinthiersbrief van St.-Paulus,
spreekt. De apostel karakteriseert ook
die liefde: Zij is vol goedheid, zonder
jaloezie, niet ijdel, niet trots en zonder
zelfzucht.
Men gelooft wel, men hoopt nog wel
maar op het terrein van de liefde zon
digen we op verschillende wijzen al
naar gelang de stand, vak of ambt
aan de lopende band.
Jongeren zien scherp toe en trekken
terecht vraagteken-gezichten bij het
constateren van zoveel gemis aan ech
te evangelische geest. Er zijn de laat
ste 25 jaar uitvoerige reeksen maatre
gelen, voorschriften en bepalingen voor
een betere maatschappij ontworpen en
tot uitvoering gekomen. Maar wanneer
koude uitvoerders dat alles hanteren
komt er weinig meer echt geluk in de
gemeenschap.
Van binnen uit moet de mens zijn
daden stellen.
We leven in de machtige tijd van de
collectieve arbeidscontracten. Telken
male worden die herzien, aangevuld
en aan de tijd aangepast We hebben
voor ons leven hier ook met God een
c.a.o. met een hele serie artikelen
van geboden en verboden.
Het is echter wel opvallend, dat elka
keer opnieuw zoveel nadruk wordt ge-
°p, de, Para§raaf van de liefde
bt.-Paulus bespreekt morgen die pa->
ragraaf met als richtsnoer „Zonder de
liefde is het allemaal niets". Geloof
moeten we hebben en dat uitdragen,
we dienen hoop te hebben, opdat we
nooit beschaamd behoeven te staan.
Maar van de drie goddelijke deugden
is de liefde de grootste
Een sterke liefde is de machtigste
hefboom, waarmee elke last licht wordt
ook voor de naaste.
