Knappe koppen vechten voor het
behoud dochterondernemingen
Wie in april 1876 geboren is
üAHlTvaltop:
Tito schonk een
gestolen staalpers
Zorg voor 23.000 oud-gedienden geen
sociaal peulschilletje
Wegwijzers van de Kerk
Zaterdagse
mijmeringen
Amsterdamse Ameri
kaan wordt tachtig jaar
Grieperig? Mw)
Rillerig
een AKKERTJE
Ontmoeting tussen
koning Paul en Tito?
Volgens W. B. Beard, leider van liet T.U.C:
wordt deze macht op de juiste
wijze aangewend
Harry Prikker
ZATERDAG 17 MAART 19S#
PAGINA 3
Het Krupp-concern, dat
besluit van de geallieerden in tweeën
ingevolge
een
ge
deeld moet worden, is tevens in zichzelve
verdeeld. Niet dat Alfried Krupp von
Bohlen und Halbach, de man, die achter
de schermen tracht het aloude familiebezit
intact te houden, het met zijn naaste familie
leden oneens zou zijn of met de man, die in
zijn naam naar buiten optreedt: Berthold
Beitz, maar omdat de employés der vel
schillende ondernemingen, waaruit het con
cern bestaat, zich blijkens de feiten niet
meer bewust zijn van het onderling verhand,
dat er steeds heeft bestaan. Ze denken heden
ten dage meer in de sfeer van het bedrijf,
waartoe ze behoren, dan in die van het grote
Vandaar, dat het Krupp-concern in zichzelve verdeeld is. Maar er
wordt van alles gedaan, om allen, die voor Krupp werken, er van
te overtuigen, dat dit slechts in eenheid floreren kan. In sommige
dochterondernemingen bestaat het streven, aangezien daar winst
wordt gemaakt, waardoor flinke gratificaties kunnen worden uit
gekeerd, het niet al te nauw te nemen met de fabrieken etc. waar
niet verlies wordt gewerkt. Men zou die eigenlijk liever voor goed
afgestoten willen zien en juicht daarom, zij het bedektelijk, de ver
koopplannen der geallieerden toe. Er is evenwel een macht en een
wil, om met inspanning van alle krachten het Krupp-concern in
zijn geheel te handhaven. Alfried Krupp von Bohlen und Halbach
beschouwt dit ongetwijfeld als zijn levenstaak. Hij ziet zichzelf
trouwens slechts als een schakel in de keten der Krupp-potentaten.
IVat hem werd toevertrouwd, wil hij onaangetast aan een opvolger
overleveren.
concern, in welks constructie geen onder
linge concurrentie of onverschilligheid voor
de belangen van andere, aangesloten onder
nemingen geduld kan worden. Het Krupp-
concern heeft tot taak 23.000 oud-gedienden
ouderdomspensioen uit te keren, mitsgaders
de kosten van enkele andere sociale voor
zieningen, die vóór de oorlog werden ge
troffen voor het personeel van het „indus
trial empire" in het Roergebied. Deze oud
gedienden zijn, evenals vele arbeiders en
beambten, die in de oorlog vielen, o.a. als
gevolg van de bombardementen, door nieu
welingen vervangen. Deze nieuwelingen
leven en denken niet meer in de oude,
Kruppse traditie
Alle mede-jarigen in de hoofd
stad moeten meevieren
Concessies aan zelfstandige
boeren
Observator
De hernieuwde versobering, welke het Engelse volk door de
regering-Eden is opgelegd, treft de Engelse arbeiders niet alleen in
het levensmiddelenpakket en in het algemeen in de mogelijkheid,
zich de dagelijkse levensbehoefte nals schoeisel, kleren etc. aan te
schaffen, maar levens in de arbeidstijden. Er is o.a. bepaald, dat
er niet meer overgewerkt mag ivorden. De regering ziet het opvoeren
van de produktie liever geschieden door modernisering der bedrijven
en hun apparatuur en een intensivering van de arbeidsprestaties.
Het opvoeren van de export mag volgens haar geen extra lasten
leggen op het binnenlandse verbruik. Het geld, door overwerk ver
kregen, ivordt voornamelijk voor luxe en amusement gebruikt en
Engeland kan zich momenteel de miljoenenuitgaven hiervoor niet
veroorloven. Bovendien, er bestaat een vrij aanzienlijke werkloosheid
en de industrie zal er op uil moeten zijn, zoveel mogelijk mensen
aan het werk le zetten, zodat die geen beroep behoeven te doen op
de openbare kassen.
Wat een aantijging
Natuurlijk vrijspraak
Da's werk
Topprestatie in Volendam
Harten in Zierikzee
En morgen?
Slechts in eenheid
kan het Krupp-concern floreren
de totale uit. Op het moment is de produk-
tie meer dan ooit op vredesprodukten in
gesteld. Krupp fabriceert machines, voor
allerlei doeleinden, tot voor de bouwbe
drijven toe (betonmolens) motoren, vracht
auto's, kranen en hijswerktuigen, allerlei
apparaten, onderdelen voor bruggen, che
mische produkten, cement, kalk en.,
schepen en nog veel meer, afgezien dan
van staal in allerlei soorten. Het concern
omvat kolenmijnen en op het programma
staat het oprichten van stikstoffabrieken.
Dit programma van uitbreiding en con-
Zijn zwaarste opgave was tot dusver,
xvat er van het Krupp-concern overgeble
ven was, „self supporting" te maken.
Niet minder dan tweeenzeventig procent
der fabrieksinstallaties en fabrieksgebou
wen was door bommen zwaar beschadigd
of, nadat hij in 1951 uit de gevangenschap
V'as ontslagen en het besluit, om de firma
I-ried. Krupp te Essen uiteen te scheuren
in 1953 genomen was, door de geallieerden
ontmanteld. De modernste staalgieterij,
Waarover het concern beschikte, werd
door de Sovjet-Russen ontmanteld en
baar „achter het IJzeren Gordijn" ge
transporteerd. Het was het z.g. Edel-
stahlwerk van Essen-Borbeck. Al direct
ba de oorlog gingen verschillende dochter
maatschappijen een eigen weg. De z.g
•>Lok"-fabriek te Essen, waar locomotie
ven vervaardigd worden, levert nog steeds
een verlies van twee tot drie miljoen mark
Per jaar op. Hiertegenover, is de staal-
Eieterij Rheinhausen een lucratief bedrijf.
Het merkwaardige is, dat deze dochter
onderneming een prachtig, nieuw kantoor
gebouw heeft kunnen neerzetten (kosten
5 miljoen mark), terwijl het hoofdkantoor
^an het Krupp-concern nog niet eens be
hoorlijk gerestaureerd is. Omdat een der
gelijke onderneming apart staat, incasseert
de staat het grootste gedeelte van de
Winst, die vroeger aan het hele concern
ten goede zou zijn gekomen. Dit was het
fesul-taat van de ontrouw van bepaalde
directeuren, die tijdens het geallieerde
beheer de kans schoon meenden te zien,
bp eigen benen te gaan staan. Een aan-i
tal nieuwe directeuren, door het geallieer- jaar. Zijn welslagen
de beheer benoemd, gingen eveneens hun hem evenwel nimmer
eigen weg. Stuk voor stuk moeten ze nu
Weer in het gelid gebracht worden. Voor
beide categorieën is thans het vooruit-
aicht, de laan uitgestuurd te worden, wan-
beer straks buitenlands kapitaal de te
verkopen ondernemingen aankoopt, niet
bepaald aanlokkelijk en ze gaan tot de
vUrigste voorvechters van een weer ver-
*higd Krupp-concern behoren.
- Wanneer we hier aangeven, hoe het
Krupp-concern in elkaar zit, dan kunnen
We toch slechts de voornaamste onderne
mingen noemen. Wie meent, dat Krupp
oornamelijk een wapensmidse was en is,
^ergist zich. In vredestijd maakte de wa-
Pebproduktie slechts ongeveer 30 pet van
solidatie kan niet uitgevoerd worden.
Krupps produktie niet gemoderniseerd en
„konkurrenzfahig" worden gemaakt, in
dien de voornaamste leveranciers van
grondstoffen, speciaal de kolenmijnen en
grote ijzergieterijen verkocht moeten wor
den. Op de lijst der te verkopen dochter-
ondernemeingen staan het grote mijnbe
drijf van Rheinhausen, de ijzermijnen van
Sieg und Lahn, het mijnbedrijf Constantin
der Grosze te Bedum, het mijnbedrijf Han
nover-Hannibal te Bochum, de Westfali-
sche Drathindustrie te Hamm in West-
falen (kabels en draad) en een aantal an
dere. stuk voor stuk miljoenenonderne
mingen. De Emscher-Lippe mijn te Dattel
is reeds verkocht.
Naar Kruppg vertrouwensman, Bertold
Beitz, openlijk erkent, maakt hij geen
haast met het verkopen van de volgens
hem „ter dood veroordeelde" dochteron
dernemingen. Hij verkondigt bij elke voor
komende gelegenheid, dat een gedeeld
Krupp-concern onmogelijk kan blijven
voortbestaan en een economische werk
wijze slechts mogelijk is wanneer de staal
fabrieken het erts en de kolen zoveel mo
gelijk uit eigen bedrijven kunnen betrek
ken. Zulks geldt volgens hem ook voor de
talrijke nevenbedrijven, welke tot het
Krupp-concern behoren, als b.v. <3e
scheepswerf „Weser" te Hamburg. Daar
is men bezig, zich op de bouw van tank
schepen te specialiseren en voorts wil
men er een nieuw type vliegtuigen gaan
bouwen. Vroeger werden er onderzeeboten
gebouwd.
In het Rijnland en vooral in het Roer
gebied profeteert men, dat Krupp en zijn
advocaten er in zullen slagen, het Krupp-
concern intact te houden. Men voorspelt
er, dat het „Konzern" zich ditmaal even
snel van de toegebrachte slagen zal her
stellen als na de eerste wereldoorlog.
Toen leed „Krupp" een verlies van 125
Onderweg worden de mensen uiter
aard getrakteerd. In Haarlem wordt hun
een feestelijke maaltijd aangeboden
waarna, indien het weer dat toelaat, een
thé volgt in het park Groenendaal. Alvo
rens daarop de terugreis wordt aanvaard
krijgt elke deelnemende tachtigjarige
een „cadeau uit Amerika" (een verras
sing) mee naar huis.
Ook degenen, die door ziekte of an
derszins aan deze tocht niet zullen kun
nen deelnemen, worden niet vergeten.
V fried Krupp von Bohlen und
yvlbuch met zijn tweede vrouw, de
Hits-Amerikaanse Martha Knauer.
Een Amsterdammer van geboorte (hij
wenst beslist onbekend te blijven), die op
vrij jeugidge ieeftjjd in de Verenigde
Staten van Amerika heeft gevestigd en
daar groot succes heeft gehad, wordt in
de loop van de volgende maand tachtig
-1 Amerika heeft
zijn geboortestad
doen vergeten. Bij de nadering van de
leeftijd der zeer sterken heeft nu deze
herinnering aan wat hij nog steeds noemt
„zijn Amsterdam" hem geleid tot de
vraag „hoe ook daar in enige vorm zijn
kroonverjaardag te doen meevieren?"
Hij heeft nu besloten alle Amsterdam
mers (of Amsterdamsen)) die met hem
in april 1956 de tachtigjarige leeftijd be
reiken, een feestdag te bezorgen. Deze
bejaarden zullen, elk met een begeleider
(ster), een bustocht kunnen maken door
de bollenstreek tot Noordwijk. Zij ver
trekken uit de hoofdstad 's ochtends te
half negen en er zal worden gezorgd dat
ieder om zes uur 's middags weer thuis
is.
miljoen mark, maar in tien jaar tijd
ging het concern weder een nieuwe bloei
periode tegemoet. En het was niet de eer
ste keer, dat het zich na een periode van
teruggang weder deed gelden. De grond
legger, Friedrich Krupp, veroorzaakte bij
na een débacle, toen hij meende, het En
gelse staal precies na te kunnen maken.
Hij vergiste zich en leed enorme verlie
zen. Zijn opvolger slaagde er in, de for
mule voor een edelstaal te vinden, dat met
het Engelse concurreren kon en hij wist
aldus de grondslag te leggen voor het
moderne „Krupp", hetwelk nu op een ge
schiedenis van ongeveer anderhalve eeuw
kan terugzien.
Het spreekt vanzelf, dat de Duitse pers
het voor Alfried Krupp von Bohl und Hal
bach en het „Konzern" opneemt. Telkens
weer wordt er op gewezen, dat deze enor
me ondernemeing als het ware de rugge-
graat van het Duitse economische leven
is, de grote motor van de deviezen in
brengende export. Tegelijkertijd wordt er
dan aan herinnerd, dat een drietal Duitse
concurrenten van „Krupp" de door de
geallieerden tegen hem genomen maatre
gelen al weer vrijwel te niet heeft gedaan.
En met een zekere voldoening werd het
mislukken van de onderhandelingen met
de Italiaanse spoorwegen over de verkoop
van de mijn Constantin der Grosze mede
gedeeld. De Italianen bleken niet in staat,
de nodige miljoenen binnen een redelijke
tijd te fourneren.
„Krupp" heeft drie jaar tijd gekregen,
om zijn helft, die feitelijk zijn grondstof-
fenleverancier is, te verkopen. Op be
vel van de geallieerden moest te Essen
een lange muur worden opgericht, om de
zich daar bevindende bedrijven te schei
den. Er mocht geen communicatiemoge
lijkheid meer bestaan tussen de fabrieken,
welke bij het „Konzern" blijven én die,
welke moeten worden verkocht..
De Amerikaanse rechter Jackson wees
indertijd „Krupp" aan als „het*brand
punt, het symbool en de profiteur van de
ongezonde krachten, waardoor de vrede
in Europa bedreigd wordt". Het lot van
het „Konzern" leek toen bezegeld. Maar
zowel in Duitsland als daarbuiten werk
ten machtige vrienden en relaties, mits
gaders knappe advocaten van meet af aan
voor Alfried Krupp von Bohlen und Hal
bach. In de stille strijd met de vertegen
woordigers der geallieerden slaagden zijn
verdedigers er in, ten eerste al een aan
zienlijk deel van het particuliere vermo
gen veilig te stellen. Kanselier Adenauer
ontlokte de hoogste rechterlijke macht jn
West-Duitsland de uitspraak, dat het vol
gens de grondwet van de republiek on
mogelijk was, Krupp op wettelijke wijze te
onteigenen en men hem zelfs niet dwingen
kon, iets van zijn „Konzern" te verkopen.
Dit was natuurlijk een grote morele steun
Zó liet de kanonnenkoning Krupp zich presenteren op de wereldtentoon
stelling te Parijs in 1867.
Drie generaties van de Wapen-
smeden van Essen": Friedrich
Krupp, de grondlegger, Alfred, de
man, die het concern reorganiseerde
en Friedrich Alfred, de ziekelijke
erfgenaam, die op Capri een geheim,
zinnige dood stierf, ivaardoor zijn
zuster Bertha erfgename werd.
voor hem. Daarbij kwam, dat de Ameri
kaanse Hoge Commissaris, McCloy zicl\
persoonlijk voor de affaire ging interes
seren en blijkbaar een gezond concern in
het gebied van de nieuwe bondgenoot
West-Duitsland beter vond dan 'n gekort
wiekt.
De vertegenwoordigers der geallieerden
bleven intussen vasthouden aan de conse
quenties, verbonden aan de onvoorwaar
delijke overgave van het Derde Rijk in
1945 en dreigden, de mijnen en hoogovens
met dynamiet te zulen opblazen, indien
Krupp er niet vrijwillig afstand van zou
doen.
Het waren de Fransen, die „Krupp"
gekortwiekt wilden zien. De Engelsen vie
len hen bij, maar niet van harte, terwijl
de Amerikanen lieten doorschemeren, dat
ze een ontmanteling van de staalgieterij-
en onverantwoord achtten, ook met het
oog op de verplichtingen, die het „Kon
zern" tegenover zijn 23.000 gepensioneer
den heeft. Officieus hadden ze zich al
in 1949 op dit standpunt gesteld.
De strijd om het Krupp-concern is nog
lang niet beslist. Geregeld echter komt de
Duiste pers aandragen met voorbeelden,
die moeten bewijzen, hoe onzinnig zelfs
de ontmantelingen van 1945 tot 1947 zijn
geweest. Zo is aan Krupp door dictator
Tito van Joegoslavië een enorme staal
pers aangeboden, de grootste ter wereld,
die uit Essen achter het IJzeren Gor-
zijn verdwenen en op nog niet opgehelder
de wijze in de Balkan terecht kwam, waar
men er niets mee kan doen..
Het Kruppconcern, welks poorten zo
dicht bij onze grenzen liggen en waarvan
een der voornaamste toegangswegen, de
Rijn, als het ware langs onze deur stroomt,
zet de strijd om de eenheid met grote
taaiheid voort. In Essen is men ervan
overtuigd, dat in 1961, wanneer het hon-
derdvijftigjarig bestaan zal worden her
dacht, dit op feestelijke wijze zal kunnen
geschieden. In dit Essen, de woonplaats
van de wapensmeden, voortgekomen uit
een geslacht van wijnhandelaren, die de
grootste wapensmidse van Europa bouw
den en een „industrial empire" van we
reldbetekenis stichtten, zal men „Krupp"
weer de plaats moeten inruimen, die
het voorheen bezat.
Na de oorlog heeft Essens stadsbestuur
zich beijverd, andere industrieën aan te
trekken en heel wat, vroeger aan „Krupp"
toebehorend terrein is er uitgegeven aan
textielfabrieken, dekenfabrieken en ande
re bedrijven. Men wilde de eenzijdige ori
ëntering op de staalfabrikage opheffen.
Hierin is men reeds in belangrijke mate
geslaagd. Maar „Krupp", dat Essen zolang
domineerde, zal uiteraard zijn oude plaats
weer opeisen.
(Advertentie)
U voelt U weer "stralend"
Te Belgrado werd gisteren van gewoon
lijk betrouwbare zijde vernomen, dat pre
sident Tito van Joegoslavië mogelijk bin
nenkort op hèt Griekse eiland Korfoe een
onderhoud zal hebben met koning PaHl
van Griekenland.
Joegoslavië zou bereid zijn een desbe
treffende Griekse uitnodiging te aanvaar
den, daar deze symbolisch de nadruk zou
leggen op de banden, welke beide landen
door het Balkan-bondgenootschap met el
kaar verbinden. In dit bondgenootschap
zijn moeilijkheden gerezen door de on
enigheid tussen Griekenland en Turkije
over Cyprus.
Ook zou een bijeenkomst tussen de
staatshoofden van Joegoslavië en Grieken
land kunnen worden uitgelegd als Joego
slavische steun aan Griekenland in zijn
geschil met Groot-Brittannië over Cyprus.
Intussen zou de Griekse minister van
staat, Cassimatis, van plan zijn een
reis naar Egypte, Syrië en Libanon te
maken om overleg te plegen over ge
meenschappelijke vraagstukken, aldus
meldt het Franse blad „Le Monde".
Tegen de ach#rgrond van de kwestie
Cyprus ziet rri.n in deze reis echter
ook een manifestatie van het Grieks ver
langen om toenadering te zoeken tot
landen, die zich tegen bepaalde Britse
politieke initiatieven verzetten, aldus
het blad.
Na de bezinning in de afgelopen
weken vraagt de Kerk van morgen af
nog veertien dagen van bijzondere
concentratie op het Lijden met de
oorzaak: de zonde en het gevolg: de
verlossing.
Nóg sterker dan tot nu toe verdie
pen zich de officies in het offerdrama.
Nóg talrijker en heviger zijn ook de
smeekbeden om ontferming en barm
hartigheid, omdat er zo misdaan is.
Met de psalmist bidt de Kerk om
licht en waarheid, om mildheid naar
het lichaam en bescherming naar de
ziel, om bevrijding van de dikwijls zo
sterke vijanden, om verlossing uit alle
kwellingen.
Opdat we kunnen leven en Zijn
woord onderhouden, opdat de missla
gen worden uitgewist, opdat we de
hoop op de eeuwige goederen niet ver
liezen en we én in verdiensten én in
getal mogen groeien.
Na het berouw en de boete als van
de inwoners van Ninive en Maria Mag-
dalena, die ons de volgende week ten
voorbeeld worden gesteld, kan de
groei in het geestelijke volgen.
Maar met „Heer, Heer" zijn we er
niet.
De pogingen tot verbetering, tot
standhouden, tot een geestelijk omhoog
klimmen moeten duidelijk zijn. De weg
van opgang is niet zo eenvoudig te
begaan. Maar ook hier zorgt de Kerk
voor wegwijzers.
Zij laat morgen St.-Paulus er op
wijzen, dat het bloed van Christus ons
geweten zal reinigen van dode werken,
om de levende God te dienen. Doch als
de Christus de waarheid is, zullen we
ook moeten geloven. Want zo we niet
luisteren, kunnen we niet uit God zijn.
Onderhouden we echter Zijn woord,
dan zullen we de geestelijke dood niet
aanschouwen in eeuwigheid.
Ook dit onderhouden wordt ons
voorgehouden aan de hand van het
boek Leviticus. En daarin lezen we:
De een zal de ander niet bedrie
gen. Ge zult de naaste niet arglistig
benadelen. Ge zult niet doen, wat on
recht is. Aanzie niet de persoon van
de arme en eer niet het gezicht van
de machtige. Zoek geen wraak en
gedenk niet de ongerechtigheden van
uw medeburgers.
Dat zijn weer zo'n paar van die
„aanmaningen", waarover we dagen
kunnen mediteren. Met altijd opnieuw
de liefde als de sterke basis van een
gezond, geestelijk leven.
Zó ook pas kunnen we aan de Majes
teit welgevallig worden.
Macht van het Britse vakverbond
O
Het beroep op het Engelse volk gedaan
om zijn uitgaven te beperken en minder
eisen te stellen, heeft vanzelf veler aan
dacht gericht op het brandende probleem
der stakingen, waardoor grote economi
sche schade geleden wordt. Onwillekeu
rig vraagt men zich af, in hoeverre de ac
tiviteit van de vakverenigingen, wier
strijd om steeds hogere lonen telkens
weer tot onrust en stilstand van de pro
duktie aanleiding geeft, de welvaart van
het land en deszelfs exportmogelijkheden
ongunstig beinvloedt. We lazen dezer da
gen in een Engels blad een interview, dat
door de voorzitter van het T.U.C.het
Trade Union Congress, het vakverbond,
dat als overkoepelend orgaan voor heel
de industrie fungeert, in dit verband was
verleend. Uiteraard nam deze voorzitter
W. B. Beard, een vakverenigingsman,
die zich in de loop der jaren, na zelf
eerst aan de machine te hebben gestaan,
tot de hoogste functie in de Engelse ar
beidersbeweging heeft opgewerkt, het op
voor de werknemers, die ten getale van
acht miljoen via hun eigen vakvereniging
in het vakverbond zijn georganiseerd. Hij
veroordeelde overigens onmiddellijk de
wilde stakingen, die buiten de leiding der
vakorganisaties om. door onverantwoor
delijks .elementen telksns wpes woj^en
uitgelokt, sprak evenwel als zijn mening
uit, dat ondanks de geregeld voorkomen
de stakingen de vakorganisaties uiteinde
lijk het hare ertoe bijdragen tot het behoud
van een gezond economisch leven en door
bedachtzame politiek de welvaart bevor
deren.
W. B. Beard is geen man van de klas
senstrijd. Die acht hij volkomen uit de tijd
o.a. gezien het feit, dat de kinderen der
arbeiders heden ten dage de univer
siteiten en hogescholen bezoeken, van
waar ze vaak in belangrijke en leidende
positie belanden. Maar hij wenst vast te
houden aan het recht van staking, in
dien redelijke eisen niet worden ingewil
ligd. Tegenover de soms misschien ver
gaande eisen van sommige vakverenigin
gen of actie-comité's stelde hij de mono
polistische tendens van de industrie en
het streven van talrijke industriëlen en
fabrikanten naar prijsafspraken, waar
door voor het volk heilzame prijsverla
gingen verhinderd worden. Hiertegen gaat
menigmaal het verzet der arbeiders.
Onder de huidige omstandigheden, zo
meende hij, is het soms slechts mogelijk
door een staking een werkgever op de
knieën te brengen. Hij verklaarde, niet
bepaald onder de indruk te zijn van de
cijfers omtrent het aantal werkuren, dat
in Engeland elk jaar door stakingen, sit
downs en langzaam-aan-acties verloren
gaat. Hij wees in verband hiermede op
de cijfers van de Verenigde Staten en lan
den als Canada, Frankrijk, Italië, België,
Japan en Australië, gedurende de jaren
1947-'54.
Deze cijfers zijn alleszins interessant en
we geven ze daarom hier weer. Verleden
jaar gingen in Engeland 3.800.000 werk
uren verloren. In de jaren 1914-1918 was
het gemiddelde 5.360.000. Het cijfer lag
dus toen aanzienlijk hoger. Van 1922 tot
1932 (met uitzondering van 1926, dat een
jaar was met een bijzonder groot aantal
stakingen en uitsluitingen) was het ge
middelde ongeveer 7.560.000! Van 1936 tot
1955 varieerde het tussen de 3.794.000 en
de 940.000, een gemiddelde van 2.074.000.
De voorzitter van de T.U.C. zag in die
3.800.000 verloren werkuren geen aanlei
ding, om van een onrustbarend toene
mende sociale onrust te spreken.
Wel wees hij er op, dat de onverant
woordelijke activiteit van on-georganiseer-
den de arbeidersmassa meer schade toe
brengt dan de werkgevers. De vakvereni
gingen zijn volgens hem geen organisa
ties die alle idealisme verloren hebben en
nog slechts machines zijn, welke loons
verhogingen aan de lopende band moeten
produceren. In dit verband wees hij spe
ciaal op het werk van de T.U.C. die op al
lerlei wijzen de sociale en culturele ver
heffing van de arbeiders bevordert, zulks
in samenwerking met de regering en de
werknemersbonden. De technische scho
ling heeft de bijzondere aandacht van de
overkoepelende organisatie, die de T.U.C.
is. Miljoenen worden er aan besteed. De
Engelse arbeidersmassa, die zich veroor
looft, in de strijd om haar belangen mil
joenen werkuren verloren te laten gaan
draagt er tegelijkertijd het hare toe bij,
om de arbeidsproduktiviteit op te voeren
en de technische bekwaamheid van de
gemiddelde arbeider, alsmede zijn inte
resse voor het bedrijf, waarin hij werkt,
te verbeteren.
W. B. Beard erkende, dat er soms wel
eens te snel tot staking wordt overge
gaan. Anderzijds vroeg hij de aandacht
voor menige staking als symptoom van
een reeds geruime tijd heersende ontevre
denheid, gevolg van de geringe geneigd
heid van sommige werkgevers, om op ge
rechtvaardigde eisen in te gaan.
Inzake een staking van zes honderd
man, met als reden: het gedeeltelijk (aan
B. Beard, leider van acht miljoen
Engelse arbeiders.
als gebeurd is, de poorten uitgingen,
omdat één hunner wegens spuwen ontsla
gen was, zou de oorzaak wel eens kun
nen moeten worden gezocht in de heer
sende toestanden of in het gebrek aan
tact en psychologisch inzicht van de be
trokken personeelsafdeling.
Inderdaad, zo gaf W. B. Beard toch toe,
valt er een geringe toeneming van de so
ciale onrust te constateren. Maar ook
valt er in Engeland waar te nemen, dat
desondanks de geest van samenwerking
tussen werknemers en werkgevers groei
de bovenkant) afzagen van de deuren der P"de °e n,og verre Y.an ide'
aal, maar men moet beide partijen de
toiletten in het bedrijf, waarin ze werk
ten, vroeg hij zich eveneens af, of deze
maatregel niet de maat had doen over
lopen. Die getuigde van een kennelijk
wantrouwen tegenover de werknemer
die zich zou „drukken" maar pakte de
leiding van dit bedrijf zijn mensen wel
gped aan? Zelfs wanneer 2300 man, zo-
tijd gunnen voor een geestelijke ontwik
keling in de goede richting, aldus W. B.
Beard. Het dacht ons goed, in verband
met de moeilijkheden in onze Stichting
van de Arbeid deze Engelse stem te
laten horen.
K. H.
NA EEN proces van 15 maanden is
pater H. Bulckens S.J. door een hoger
gerechtshof in India vrijgesproken. Pa
ter Bulckens was door de rechtbank te
Jashpur wegens zogenaamde vrijheids
beroving van een jonge Hindoe aange
klaagd en tot gevangenis- en geldstraf
fen veroordeeld. De beschuldiging luidde
voorts, dat de Jezuïetenpater de betref
fende Hindoe gedwongen had een ver
klaring te ondertekenenwaardoor hij
deze verplichtte over te gaan tot het
katholieke geloof en een katholieke
vrouw te trouwen.
Wat laten sommige lieden zich toch
nog steeds opjuinen, wanneer het ka
tholieke aangelegenheden betreft.
HET PROCES dat groot opzien baar
de in geheel India, eindigde, nadat pater
Bulckens in hoger beroep was gegaan,
bij gebrek aan bewijzen met de vrij
spraak. Tegen deze vrijspraak demon
streerden 10.000 Hindoes in de straten
van Nawadah. Zij eisten in spreekkoor
beperking van de invloed van buiten
landse missionarissen.
Wel ja, waarom niet. Weldaden z\jn
gauw genoeg vergeten.
DE elektriciteits-werken In Neder-
Oostenrijk hebben een verlaging der ta
rieven voor grote gezinnen doorgevoerd.
Met terugwerkende kracht tot 1 januari
1956 wordt voor gezinnen met 2 kinde
ren 10 pet. reductie verleend. Voor elk
kind meer wordt nogmaals 10 pet. afge
trokken tot een bepaald minimum,
Goed begrip voor moeilijkheden is het
halve werk.
PATER Veerman zou in Volendam
het woord voeren en na zijn rede zou
een film worden vertoond, Aangezien het
bestuur er geen idee van had, hoeveel
leden en belangstellenden zich zouden
laten zien, moesten de kaarten tevoren
bij de secretaris worden afgehaald. Re
sultaat In totaal raakte de secretaris
1200 kaarten kwijtzodat er driemaal
vergaderd moest ivorden. De eerste dag
met 350, de tweede met ifOO en de laat
ste dag met 450 bezoekers en bezoek
sters.
Moet U nog politieke peultjes f Zo'n in
teresse is om van te watertanden.
DE VERSPREID en ge'isoleerd wo
nende groepjes katholieken van de over
wegend protestantse Zeeuwse eilanden
hebben met speciale moeilijkheden te
kampen. Zij zouden echter geen Zeeuwen
zijn, als zij het hoofd spoedig in de
schoot legden. Met een huis-aan-huis le
denwerfactie is het aantal leden te Zie
rikzee van 134 op 204 gebracht. Tenge
volge van de ramp van 1 februari 1953
ivas de werkgroep geheel uiteengevallen
wegens evacuatie en definitief ver
trek naar elders der leden. Nu is er
echter weer een nieuwe twintig man
sterke werkgroep, die kwalitatief waar
schijnlijk nog beter is dan de vorige.
Aldus „De Opmars".
Goed Zeeuws, goed rond. Het is van
daag opnieuw bewaarheid.
MORGEN is het weer zondag. De nog
altijd terugkerende dag van het royaal
offeren voor de nieuwe kerken. Doe nog
eens iets extra's voor het bouwfonds.
Voor de rest een zondag van bezinning
met het geestdriftige Vólendamse gelaat
van een Zierikzeese K.V.P.-er.
