Steekpenningen van de C.D.U.?
Voor tweehonderd regendogen...
Tot nu toe werden 500 valse
tientjes ingeleverd
PORTRETGALERIJ
MODE VOOR DE HIMALAJA
mm
•m
GEORGE F. WORTS
De zagende pijnen
Uittocht van Bergense
bouwvakarbeiders
Socialisten dienen aanklacht in bij
procureur-generaal van Noordrijnland-
Westfalen
Falsaris had kennelijk
weinig succes
Edam blijft Edam
ZATERDAG 7 APRIL 1956
PAGINA
TE VEEL EMIGRANTEN
VERTREKKEN
ONVOORBEREID
KLM BRACHT „IJZEREN
LONG IN ARGENTINIë
PATER NORBERTUS
POELMAN
Stichter der Ned. provincie van
de Paters der H.H. Harten
jubileert
door
vrouwen zijn van deze tijd als haar
uitrusting niet voor een goed deel
uit nylon zou bestaan, dat behalve
licht in gewicht ook warm is.
Alle leden van de expeditie heb
ben in haar koffer een tweedelig
costuum met capuchon, zoals wij
dat op deze foto zien dragen door
Mrs. Dunsheath (links) en Hilda
Reid, die verpleegster is in een
Londens ziekenhuis. De stof is
tweezijdig draagbaar. Miss Reid
draagt haar costuum met het glad
de weefsel naar buiten, terwijl Mrs.
Dunsheath de andere kant toont:
een witte Furleen, wat de fabrieks-
naam is voor dezelfde nylon bont
soort die ook in de anoraks der le
den van de Britse Zuidpoolexpe
ditie is bevestigd. Dit kunstbont
is veel goedkoper dan het natuur-
produkt. Het is niet alleen lichter
in gewicht, maar is ook motecht en
reukloos. Het biedt dezelfde be
scherming tegen sneeuw, water en
kou als de rendier- en wolvërine-
huiden waarin de Eskimo's zich
behaaglijk plegen te voelen.
De door Astraka ontworpen Hi-
malajamode 1956 is voor wat de
gladde nylon weefsels, betreft
azuurblauw en rood. Die kleuren
werden echter gekozen op speci
aal verzoek van de klimsters.
Niet alleen omdat zij die kleuren
wel aardig vinden afsteken tegen
de sneeuw, maar vooral ook om
dat zij daarin een goed onderwerp
zullen vormen op de kleurenfoto's
waarbij zij later over deze expe
ditie hopen te vertellen!
Ks.
Bijna drie jaar is het geleden,
dat een groep stoutmoedige man
nen een bergtop legde aan de voe
ten van een koninklijke vrouw. Het
was de overwinning op de Mount
Everest de Moeder der Aarde,
zoals de Tibetaanse naam voor de
ze hoogste berg ter wereld (8.800
meter) luidt die Hilary en zijn
expeditie in juni 1953 naar Londen
telegrafeerden. Zij deden dat op
de dag toen de Britse hoofdstad
toch al onder hoogspanning stond
om de kroningsplechtigheid van
koningin Elizabeth.
Dezer dagen vertrok er weer
een groepje Engelsen naar dit ge
bied. Ditmaal vrouwen, allen le
den van de Ladies Alpine Club.
Als wij nu vertellen dat de leid
ster van dit gezelschap, Mrs. oy-
ce Dunsheath, de echtgenote is
van dr. Percy, voorzitter van de
senaat van Londen's universiteit,
dan bedoelt dat werkelijk nog geen
aansporing te zijn aan alle echt
genoten van senaatsvoorzitters in
Nederland om nu ook spoorslags
bergen te gaan klimmen. Het zou
haar zeker niet meevallen.
De Ladies Alpinisten, wier ge
middelde leeftijd 35 jaar is, heb
ben namelijk haar doel gericht op
een aantal nog niet verkende berg
toppen van 6.000 meter hoogte (de
Mont Blanc komt niet verder dan
4.810 meter) in het Himalajage-
bergte. Zolang zij daarin nog niet
geslaagd zijn zal het wel een raad
sel blijven, welke nieuwe bergtop
pen in de toekomst de naam zullen
dragen van een vrouw.
Er zijn intussen wel enkele bij
zonderheden bekend geworden over
de mode die bij dit evenement zal
worden gevolgd. De klimsters wil-
len ook in het barre stalinistische'
klimaat dat op die bergtoppen kan
heersen zo goed mogelijk voor de
dag komen. En zij zouden geen
De minister van Sociale Zaken con
stateert in zijn memorie van antwoord
aan de Eerste Kamer, dat de meerder
heid van de adspirant-emigranten nog
onvoldoende van de noodzaak van voor
lichting en voorbereiding doordrongen
schijnt te zijn. Zo volgde in 1955 slechts
circa 10% van de in dat jaar vertrokken
emigranten een emigratie-voorbereidings
cursus, terwijl recentelijk de algemeen
als zeer nuttige erkende landbouwvor
mingscursussen voor emigranten, bij ge
brek aan voldoende belangstelling aan-
zienlijk moesten woden ingekrompen.
van reumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen worden snel en af
doende verdreven door Togal. Er is
geen beter middel tegen dan Togal.
Togal baat waar andere middelen
falen. Togal zuivert de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apoth. en drog. f 0.95, f 2.40 en f 8,88.
In Bergen op Zoom is de laatste maan
den een grote uittocht van bouwvakarbei
ders waar te nemen. Van de 700 bouw
vakarbeiders die deze stad telt. werken
er slechts ruim 100 in de eigen plaats, ter
wijl er 500 elders werk hebben gevonden.
Men trekt thans per trein en met bussen
naar Rotterdam en omgeving en naar
Zeeland. Pogingen worden aangewend om
geschoolde bouwvakarbeiders per tou
ringcar naar Brussel te vervoeren, voor
de opbouw van de Wereldtentoonstelling,
waar overigens reeds een 30-tal bouwvak
arbeiders uit Bergen op Zoom werk heb
ben gevonden.
Met de woningbouw gaat het in Bergen
op Zoom nog steeds niet naar wens. De
goedkeuring voor het complex van 34 wo
ningen. dat ondershands is aanbesteed,
blijft uit. Daardoor is er voor de bouw
vakarbeiders in Bergen op Zoom nog
steeds onvoldoende werk te vinden en
worden ze wel gedwongen, naar elders te
trekken.
Op initiatief van een Argentijnse in
dustriële onderneming heeft de Duitse
fabiek Hanomag een door haar gemaakte
„ijzeren long" ter beschikking gesteld
van de Argentijnse regering. In Argen
tinië zijn, zoals is gemeld, onlangs vele
gevallen van kinderverlamming voorge
komen en men kan er „ijzeren lomgen"
goed gebruiken voor de verpleging van
patiënten die door kinderverlamming
werden getroffen.
De KLM heeft aangeboden de „ijzeren
long" van Hamburg naar Argentinië gra
tis te vervoeren. Het apparaat was ver
pakt in acht kisten, zes daarvan zijn
met de lijndienst naar Argentinië ver
zonden en twee, die te groot waren voor j Bondsraad"ïdT wèsTd^
het vrachtruim vhn de passagiersma- Rccd,s onmiddellijk beschuldigden socia-
chine zijn met de vrachtdienst naar New Hsten de politici van de CDU ervan bé-
York vervoerd. Deze twee kisten zullen dragen tot maar liefst 100.000 DM gebo-
van New York met een vrachtvliegtuig den tc hebben om stemmen ten gunste
van een andere luchtvaartmaatschappij van minister-president Arnold te winnen,
verder worden getransporteerd. De gè- De .juridisch adviseur van de SDP-fractie
hele zending weegt circa vierhonderd kg. i in de Bondsdag dr. Arndt heeft nu b(j de
(Van onze correspondent)
BONN, vrijdag
Op 20 februari werd zoals bekend
Karl Arnolds CDU-regering van het West-
duitsc land NoordrijnlandWestfalen weg
gestemd door een combinatie van socia
listen en liberalen. Het verdwijnen van
Arnolds regering was ook voor de alge
mene politiek van de Bondsrepubliek van
belang, aangezien dr. Adenauer daardoor
zijn tvee-derde-meerderheid verloor in de
Het is nu wel duidelijk, dat een snelle,
zij het stille triomf is behaald in het laat
ste geval van verspreiding van valse tien
tjes. Ongeveer 500 biljetten zijn ingeleverd
en daarbij is het voorshands gebleven.
Deskundigen schrijven deze triomf in de
eerste plaats toe aan de uitstekende kwa
liteit der Nederlandse bankbiljetten, die
uiterst geraffineerd ontworpen en gedrukt
worden en waarvoor bijzondere kwalitei
ten papier worden gebruikt. De falsaris
heeft dan ook alleen gepoogd een in het
buitenland gedrukt biljet na te maken,
waarin hij, ondanks zijn kennelijke vak
manschap, niet is geslaagd.
Het blijkbaar scherpe toezicht van ban
ken en andere financiële instanties is een
tweede omstandigheid geweest, waardoor
de vervalsing zeer spoedig aan het lieht
kwam. En dan is er de recherche, die valse
munters en handelaren in verdovende
middelen afschrikt om ons land met ope
raties te vereren. Gevallen van valse mun-
terij en handel in verdovende middelen
zijn ons land na de oorlog dan ook altijd
van zeer beperkte en vrij sporadische aard
geweest. Trouwens, vooral de strijd tegen
verdovende middelen is voor de interna
tionaal samenwerkende politie in West-
Europa een groot succes geworden. De om
vang er van is, gezien ook het aantal be
kende verslaafden, aanzienlijk geringer
dan voor de tweede wereldoorlog.
Om op de valse tientjes terug te ko
men, de zeer beperkte uitgifte is op de
miljoenencirculatie nog niet eens een
druppel op een gloeiende plaat geweest.
Het vertrouwen in het geld is daardoer
niet geschokt, terwijl ongeveer 500 ge
dupeerden voldoende burgerzin bleken
te hebben door, in plaats van het uit te
geven, het valse geld aan te geven-
ER ZIT OP het eerste gezicht iets vreemds in,
dat de industrie tegenwoordig als laatste
nieuwtje ook voor de vrouw de korte autocoat
lanceert als regenmantel. In de klassieke, en
ongetwijfeld meest praktische opvatting hoort re
genkleding lang en beschermend te zijn. Maar ten
slotte stelt ook de mode haar eisen. Die mogen
volkomen strijdig zijn met alle regels van de lo
gica, maar zij worden uiteindelijk toch aanvaard,
omdat mode nu eenmaal altijd preferent is aan
gezond verstand. Dat klinkt onvriendelijker dan
het bedoeld is aan het adres van de camel en po
plin jassen (soms met zijsplit) die we deze zomer
ongetwijfeld veelvuldig achter het autostuur zul
len aantreffen. Ze zijn trouwens niet eens zo heel
onpraktisch voor de korte momenten dat ook de
autorijdende vrouw zich buiten de bescherming
van de overkapping in de regen moet wagen. Een
kans die niet gering is, als we bedenken dat ons
klimaat ons een goede tweehonderd regendagen
per jaar schuldig is.
Aan de andere kant wordt door de fabrikanten
van regenkleding alles in het werk gesteld om al
thans de vrouw dit sombere vooruitzicht zoveel
mogelijk te doen vergeten. Voor de mannen is
het tegendeel het geval, doordat nu ook in hun
laatste bastion waar nog wat fleurigheid heerste
(de antracietkleurige jasjes en de zwarte schoe
nen hadden al eerder een soort begrafenisstem
ming geni)luiarlan dggggggggggmmtcmhvbhrbb
ming ingeluid) naar Italiaanse trant het zwart
wordt ingevoerd.
procureur-generaal te Düsseldorf een ge
detailleerde opgave ingediend van de om
koperijen, die volgens de partij door de
C.D.U. zouden zijn gepleegd.
Zo zou men bv. de Landdag-afgevaar
digde Wolfram Dorn uit Wehrdol een be
drag van 100.000 mark hebben aangebo
den, wanneer hij vóór Arnold zou stem
men; aan de FDP-vrijgestelde Flossdorf
werd door twee tussenpersonen een com
missie van 20.000 mark aangeboden wan
neer hij FDP-afgevaardigden kon aanwij
zen, die voor een bedrag van 60.000 mark
bereid zouden zijn hun stem aan Arnold
te geven. In minstens drie gevallen zou
van dergelijke omkoperij sprake zijn, aldus
dr. Arndt. Dit zou voldoende zijn om ex
art. 108 b van het Westduitse wetboek
van strafrecht een vervolging in te stel
len.
In liberale kringen wordt verder ver
nomen,dat de industrie bepaalde beta
lingen aan de partijkas van FDP van
Noordrijnland-Westfalen staakte, toen be
kend werd dat FDP besloten had te za-
men met de SPD de CDU-regering om
ver te werpen.
De beschuldigingen, die Arndt in zijn
brief uit, zijn zo zwaar, dat de procureur-
generaal gedwongen is een zeer diep
gaand onderzoek in te stellen.
Omdat zulk een uitgebreide poging tot
omkoperij Iets ongehoords is en het aan
zien van de CDU als banierdrager der de
mocratie en politieke zuiverheid er mee
is gemoeid, is het Duitse publiek op de
verdere ontwikkeling van deze affaire
zeer gespitst.
NIEMAND ZAL ZICH daarover meer verwonde
ren dan de Italianen. Die hebben een hemel
waarin de kleur blauw is, en waarvan de uit
bundigheid een bescheiden tempering door zwarte
kleding kan verdragen. Maar in een land als het
onze met zijn toch al grauwe luchten.Het is daar
om vooral dat de vrouw de industrie dankbaar mag
zijn, dat deze het begrip regenmode niet meer zo
eng omschreven houdt als vroeger. Zij heeft er
zich volledig op ingesteld dat een vrouw thans ook
een zijden cocktailmantel verwacht ofwel een tweed
reismantel, die beide tegelijk regenmantels zijn.
Daarnaast zijn het vooral de kleuren van de stof
fen.
Bij die stoffen zien we voor de „echte" regen
kleding zowel poplins als wollen gabardine, even
als plastics die handig in een tasje meegenomen
kunnen worden. Daarnaast dit voorjaar veel tweed
In lentetinten als lichtgroen, beige en zachtgeel,
celanese imprimé s, camel, rayon ottoman, ve-
tours, peau de pêche, bedrukte corduroy en chrom
spun. Dat laatste is dan een Amerikaanse rayon
met een zachte glans, die bij het verven een hoge
mate van zonechtheid heeft meegekregen.
In de poplin mantels komen wij daarbij varia
ties tegen als een diepe rugplooi (met een vetertje
er door, dat herhaald wordt in de mouw), ofwel
met een split van achter (met knoopjes gesloten
ominregenen te voorkomen). Een enkele maal
ligt het accent ook hoog van voren, door een cein
tuur. Er mogen losse kragen gedragen worden,
en tenslotte gaat de voorkeur meer naar regen
hoedjes uit dan naar de voor regenkleding wel
haast traditioneel geworden capuchon.
Kroon verwerpt besluit van
gemeenteraad
De raad der gemeente Edam heeft des
tijds besloten de naam der gemeente te
veranderen in Edam—Volendam. De
Kroon heeft thans dit besluit vernietigd.
Het algemeen belang eist aldus wordt
in het besluit van de Kroon overwogen
dat een zo groot mogelijke stabiliteit
en zekerheid bestaat met betrekking tot
de namen der gemeenten. Het wijzigen
van de naam ener gemeente bij besluit
van een gemeenteraad is slechts verant
woord in zeer bijzondere gevallen en wan
neer daarvoor klemmende redenen be
staan. In het onderhavige geval is hier
van niets gebleken.
Op 22 april herdenkt pater dr. Norber-
tus Poelman S.S.C.C. in Rio de Janeiro
zijn gouden professiefeest. De jubilaris is
geboortig uit Raalte en werd in 1910
priester gewijd.
Hij is o.m. enige jaren leraar geweest
aan het college van zijn congregatie te
Fairhaven (Massachusetts) in de V. S. en.
heeft na de eerste wereldoorlog de Ne
derlandse provincie van de paters der
H.H. Harten gesticht. Vijftien jaar was
hij de eerste Nederlandse provinciaal van
zijn congregatie en in die jaren stichtte
hij het klooster te Ginneken, het seholas-
tikaat te Valkenburg en te Nuland, en
het klem-seminarie- te St.-Oedenrode. Te
vens zond hij priesters van zijn congrega
tie uit naar Brazilië en het toenmalige
Nederlandsch Indië. Na zijn provincialaat
werd pater Poelman overste van het
klooster te Nuland. Na de tweede wereld
oorlog werd Brazilië een zelfstandige pro
vincie van de congregatie en werd pater
Poelman de eerste provinciaal. Hij ver
vulde deze moeilijke post gedurende vijf
jaren, waarna hij zijn ambt neerlegde.
Hij werd toen leraar aan een Braziliaans
seminarie van de congregatie. Sinds ver
leden jaar vertoeft hij in het klooster der
congregatie te Rio de Janeiro.
De schat van Matabonga
6).
Hij begon met vragen over het huis te stellen
wanneer het gebouwd was en onder welke condities
en waar kwam die eerste Russel vandaan? Was er
iets over zijn voorouders bekend? Grootmoeder ant
woordde vlug en beslist en Benders maakte aanteke
ningen in een notitieboekje, in leer gevonden, onder
het vertellen door. Lida bemerkte, dat hij de zaken
vlug bevatte, maar geneigd was op onbetekenende bij
zonderheden te veel in te gaan. Met dat al schoten ze
toch vlug op en .al spoedig was hij in het bezit van
uitvoerige inlichtingen over het wel en wee der fa
milie Russel tijdens de onafhankelijkheidsoorlog en
daarna tot ver in de negentiende eeuw. Benders
toonde bijzondere belangstelling in de dagen en lot
gevallen van Sam Russel, die door de regering in
1812 van kaperbrieven voorzien was.
Eindelijk zei hij: Ik vraag me af, of het met
verkeerd is, al deze voorvallen precies naar tijdsorde
te rangschikken. Het zijn er zo verschrikkelijk veel
en ik ben bang, u te veel te vermoeien, mevrouw
Russel. Misschien 'is het beter, dat we zo hier en
daar een greep doen, en het spreekt vanzelf, dat ik
bijzonder veel belang stel in uw eigen levensgeschie-
denis en de tijd, die u zelf hebt meegemaakt!
piet vermoeit me niet, antwoordde grootmoeder.
Maar u kunt natuurlijk doen, wat u het beste
vindt.
Ze zat met haar handen gevouwen in haar schoot.
Lida bemerkte, dat de gezinsleden een voor een de
kamer waren binnengekomen. Sam en Suze deden
samen een spelletje kaart. Willy zat ogenschijnlijk
in een aardig boek verdiept, maar miste, naar ge
woonte, geen woord van het gesprek. Moeder was be
zig een overhemd van Willy te verstellen. Benders
stelde grootmoeder een reeks vragen betreffende
hirfir ouders en verdere verwanten en over haar
jeugdjaren en vroeg daarop: En., op welke da
tum viel uw trouwdag? Ik ben al op het bevolkingsre
gister geweest, maar daar had men zulke oude re
gisters niet voorhanden.
18 juni 1872, antwoordde grootmoedei-.
Hij glimlachte. Dus een zomerbruid! En hoe laat
vond de trouwplechtigheid die dag plaats, mevrouw
Russel?
Om acht uur 's avonds, antwoordde grootmoe
der prompt.
Lida wilde haar in de rede vallen, maar hield zich
meteen in. Ze wist dat de plechtigheid, in de namid
dag plaats gegrepen had. Waarom zo vroeg ze
zich verbaasd af zat grootmoeder over zo'n onbete
kenende bijzonderheid een leugen te vertellen? Of
loog ze met een zekere bedoeling
En., hoeveel kinderen hebt u gehad, mevrouw
Russel?
Slechts één dat in leven is gebleven. Dat was
Frederik Russel, naar een vriend van mijn man ge
noemd.
Maar., die gestorven kinderen?..
Grootmoeder deed haar mond open om te ant
woorden, maar bedacht zich. Ook dat was Lida op
gevallen. Misschien kwam het, omdat er in de hou
ding van Benders een nauw merkbare verandering
was gekomen. Het was wel niets opvallends, maar
toöh was ze plotseling op haar hoede.
Ja, zei grootmoeder. Ons eerste kind is gestor
ven.
Was het een zoon of een, dochter?
Een zoon, Han genaamd, naar mijn man., maar
hij stierf reeds als heel klein kind.
Ja juist. Maar hoelang heeft die Han dan nog
geleefd, mevrouw Russel?
Weer aarzelde grootmoeder even. Precies een half
jaar, meneer Benders. Hij tekende iets in zijn boekje
aan.
Op de dag af een half jaar? vroeg hij daarop.
Op de dag af, antwoordde grootmoeder.
En zou ik zijn geboortedatum mogen weten?
Zestien april 1873.
Lida hield hem scherp in het oog. Weer voelde ze,
dat hier iets bijzonders gaande was. Waarom stelde
die man zoveel belang in die onbelangrijke datums?
Wat voor belang kon hij bij het schrijven van zijn
boek hebben bij de geboorte van een kind, nu drie
en zeventig jaar geleden, dat slechts een half jaar
geleefd had?
Hij kreeg een kleur, alsof onder de gebruinde
huid een felle blos omhoog kroop. Doch zijn manier
van doen bleef heel gewoon, zijn glimlach gemoede
lijk en zijn stem rustig.
Als ik vragen mag, zoudt u me dan wellicht nog
iets meer over uw echtgenoot willen vertellen, me
vrouw Russel?
Grootmoeder begon gretig te vertellen Lida had
het reeds allemaal eerder gehoord, maar ze werd
nimmer moe, er naar te luisteren. Ook ditmaal
werd Han Russel door de toverkracht van grootm
ders verhaal weer levend en stapte hij de kamer op
en neer met zijn handen op de rug, met verwarde
haren .schitterende ogen en een jolige grappig
heid, die iedereen meesleepte. Grootmoeder besloot
haar verhaal op dramatische toon met de woorden:
Zijn schoener verging met man en muis ergens
in de Stille Zuidzee in de orkaan van 1897. Ze waren
op de terugweg naar huis en kwamen van Bangalore
in Indië langs de Specerijen Eilanden.
Grootmoeder zweeg. Het werd onwillekeurig stil
in de kamer. Sam Dessain keek met grote, bewonde
rende ogen naar grootmoeder, doch verder schonk
niemand haar bijzondere aandacht. De familie had
dit verhaal al zo vaak gehoord en alleen Lida had er
nooit genoeg van gekregen.
Hij moet een bewonderenswaardige man zijn
geweest, meende Benders.
Dat was hij ook! beaamde Lida gretig. Ik zou
Han Russel liever gekend hebben, dan enig ander
man, die ooit geleefd heeft.
Benders maakte aantekeningen en deed nog meer
vragen. Lida voelde haar onverklaarbare rust be
daren. Hij stelde zoveel en zo oprecht belang in haar
overgrootvader!
Hij overzag zijn aantekeningen nog eens. Dan keek
hij op.
Mevrouw Russel, ik vind hier een aantekening,
die me nog niet duidelijk is. Het betreft een naam,
die ik gisteren in de leeszaal gevonden heb. Peter
Frasen. Betekent die naam iets voor u?
Grootmoeder keek hem doordringend aan Peter
Fransen? Wat is er met Peter Fransen?
Hij is spoorloos verdwenen, is niet, mevrouw
Russel?
Ja, dat is zo. Peter Fransen is spoorloos ver
dwenen.
Benders fronste de wenkbrauwen. Ik weet geen
weg met die aantekening. Peter Fransen verdwe
nen. Jawel. Maar waarheen is hij gegaan? In welke
richting is hij verdwenen?
Lida ging recht op haar stoel zitten. Grootmoeder
was een en al spanning en zij wist niet hoe dat
te verklaren. Ze vroeg zich af, wie die Peter Fransen
wel mocht zijn en waarom er plotseling zulk een
spanning heerste.
Naar Florida, zei grootmoeder na enig naden
ken. Ja, hij is naar Florida gegaan, meneer Benders.
Benders keek nog steeds strak voor zich heen.
Ik snap niet goed, wat die aantekening te bedui
den kan hebben; ik moet vergeten zijn, waarop die
betrekking had.. Maar in elk geval is hij naar het
zuiden gegaan.
Grootmoeder knikte bevestigend. Juist, Naar het
zuiden.
Hij schreef het op. Daarna zei hij: Ik ben bang
dat ik u te veel vermoei, mevrouw Russel. We heb
ben voor vanavond, dunkt me, wel genoeg gedaan.
Nee, nee, volstrekt niet, zei de oude dame en
Lida vond in haar toon weer de reeds eerder opge
merkte strijdlustigheid terug.
Ik ben helemaal niet moe, verklaarde zij, en
ik stel heel veel belang in uw vragen. U hebt ver
schillende dingen heel aardig geraden, mijnheer Ben
ders. Wat weet u van mijn echtgenoot af?
Hij scheen verbaasd. Praktisch gesproken niets
meer dan wat u me over hem verteld hebt, me
vrouw Russel.
Er kwam een eigenaardige gloed in grootmoeders
ogen. Is uw belangstelling in dit alles soms ge
wekt door een of andere inlichting, die u ergens over
mijn man hebt opgevist?
Benders keek Lida aan, alsof hij door die vraag
overbluft was. Hij schudde ontkennend het hoofd.
Neen, mevrouw Russel. Ik wist volstrekt niets
van hem af, voordat ik hier in Winniton kwam en na
vraag begon te doen.
Uitstekend, vond grootmoeder. Wel, ga verder
jongeman. Schiet maar op. Ik zal wel zeggen, als
ik moe word.
Nu., dan zou ik graag eens teruggaan naar de
eerste dagen van uw huwelijk. Bent u nooit met uw
man op jacht gegaan, mevrouw Russel?
Ja, een enkele keer wel.
Hij glimlachte. Was u nogal zeker van uw schot?
Ja, zei de oude dame. Mijn man vond me een
vrij goed schutter.voor een vrouw dan altijd.
Hebt u leren schieten?
Ja. Jazeker, hij heeft het me geleerd.
In die dagen zat er zeker wel veel wild hier in
de bossen.
Niet al te veel, zei grootmoeder. Reeds lang
voor die tijd was het veel minder geworden.
scheen recht op mijn rug. Ik kan me herinneren dat
de vroege ochtendnevel over de weide hing en dat
het licht over mijn vizier scheen op de schijf. Dus
moet ik van oost naar west geschoten hebben, is het
zo niet? - M
Juist, mevrouw Russel. U schoot dus naar het
westen.
Hij maakte nog enige aantekeningen. Het kwam
Tr™dera4PrC^+Veel Lida voor, alsof de gretige weetgerigheid, die ze
n7Pif tp kunnen'vcr'rioj i? ti k ®chieter*' om in hem reeds eerder meende ontdekt te hebben, nu
Indianen en dergelijke lui11' bedoel., tegen alle perken te buiten ging. Om een zijner mondhoe-
b ken speelde onophoudelijk een nauwelijks onderdrukt
Mijnheer Benders, u zoudt goed doen, u wat lachje. Zijn gezicht was veranderd of zijn toon was
meer op de hoogte te stellen over de oude tijd. De anders geworden. Hij had iets bijzonder zelfvoldaans
Pequotzs zijn pas tijdens de oude koloniale tijd onder- over zich gekregen. Wel vaag, maar toch duidelijk
w°rpen, zei grootmoeder vinnig. genoeg merkbaar. Ze vroeg zich af, wat de oorzaak
Met zijn gemoedelijke, zachte lach antwoordde hij: daarvan wel zijn mocht. Verschillende door hem ge-
Ja, dat weet ik nog wel, mevrouw Russel; maar stelde vragen hadden haar zo onbetekenend en doel-
was het in die eerste tijd van uw huwelijk gewoon- loos toegeschenen en de inlichtingen, die hij van
te. dat vrouwen zich van vuurwapenen bedienden? grootmoeder had weten te verkrijgen, hadden niet de
Ik bedoel, of de vrouwen toen niet werden beschouwd" minste geschiedkundige waarde. Het scheen Lida ook
die flauw vielen als ze een muis zagen? toe, dat hij bij zijn vragen een bepaalde lijn volgde
Ik ben geen zachtaardig, gewillig, bedeesd schep- en ze verwonderde zich over grootmoeders opgewon-
seltje geweest, nooit van mijn hele leven, zei groot- denheid en zijn zelfvoldaanheid.
moeder heftig. Sommige vrouwen leerden met vuur- Benders bekeek zijn polshorloge en zei als geschrok
wapenen om te gaan en ik was van dat soort. ken: Het is al over elven? Op deze manier dreig
—Kunt u zich soms nog enige bijzondere inciden- ik een onwelkome gast te worden en toch zijn we nog
ten of voorvallen herinneren, mevrouw Russel? vroeg pas aan hpt beein
hij en voegde er meteen aan toe: - Ik wil zeggen.. t
dat ik Het een bekorend tafereel vind, u met een ge- f J sto"d op en atak f1J" Ltieboekje ir} z«n las"
weer te zien omgaan. zak- Mevrouw Russel, ik maak misbruik van uw
Ti- ,,-p v,„, edelmoedigheid, dat besef ik. Hij glimlachte inne-
Ik zie er mets bekorends in, zei grootmoeder, mend tegen haar. Maar.... wanneer zou ik u nog een
Mijn man leerde me schieten, zoals u vermoedde, keertlp moeen spreken'
opdat we samen op jacht zouden kunnen gaan. We a
deden graag allerlei dingen samen Wanneer u maar wilt, antwoordde grootmoeder.
Ik veronderstel, vervolgde hij, dat u soms wel Lk heb alle tijd aan Waar logeert u ergens?
achter het huis op een schijf geschoten hebt. an *k u daar soms opbellen?
Welzeker, zei grootmoeder, daar hebt u gelijk Hij weifelde nauwelijks merkbaar. Ik logeer in
in. Huize Winniton, antwoordde hij. Ik ben steeds tot
Natuurlijk begrijp ik zelf heel goed, dat het v.an uw beschikking, als u gelegenheid hebt mij te ont-
weinig belang is en dat ik veel te diep op kleinighe- vangen.
den inga, zei Benders verontschuldigend, maar ik heb Lida liet hem uit, waarbij hij nog enige veront-
graag een duidelijke voorstelling van zaken in mijn schuldigingen mompelde. Hij scheen haast te heb-
hoofd. Als u nu bijvoorbeeld hier stond om op dienen om weg te komen. Hij beweerde, dat hij een pret-
schijf te schieten waar stond die dan precies? tige avond gehad had en haar niet dankbaar genoeg
Die stond op een open plek in het bos achter het k°n zijn. Hij zei, dat hij haar grootmoeder de voor
huis. Dat bos behoort nu bij een buiten.... het buiten treffelijkste bejaarde vrouw vond, die hij nog ooit in
van de familie Stuivesant. Zljn leven i?ntmoet had- HÜ staPte in zijn wagen, keer-
En hoe groot was die open plek, mevrouw Rus- de en reed weg-
sel? Kunt u dat nauwkeurig zeggen? Toen Lida in de kamer terugkwam zat grootmoe-
Het was een wei, ruim een aar groot. der nog steeds in haar geliefkoosde stoel. Zij hield
En u had de schijf opgezet aan het einde en haar lippen stijf opeen en keek met aandacht neer
schoot er op aan het andere einde staande? °P haar smalle lange, blauw-dooraderde handen in
Lida richtte haar blik van het gelaat van haar haar Tscboot' Ze haar vingers in en uit.
grootmoeder; dat door een vurig blosje overtogen Lida, zei ze, ga je even mee naar mijn kamer,
werd, naar het donkere gelaat van de oudheidvorser. -ie-
Het scheen of ze een wedstrijd in schepzinnigheid Het gerinkel van de telefoon onderbrak haar woor-
met elkaar hielden, een vreemde wedstrijd, die ach- den. Suze nam de hoorn op. Bijna ademloos zei ze:
ter of boven, of onder de feitelijk door hen gesproken Ja> jazeker mijnheer Sanders. Ja, mijnheer San-
woorden uitging. ders, ze is hier, ja,.hier in de kamer.
Juist, antwoordde grootmoeder. Zo was het pre- Ze bedekte het mondstuk met haar hand. Lldal
cies- hijgde ze. Het is mijnheer Sanders.voor jou.
En in welke richting schoot u bij die oefeningen, Lida nam de hoorn over en Suze fluisterde: Kom
mevrouw Russel? Kunt me me dat soms ook nog wees nu niet dwaas! Je moet ja zeggen, hoor!
meedelen? Lida zei: Met Lida Russel.
kunnen stellen mevrouw Russel. U dat 31 verteId'
Uitstekend! We gingen altijd vroeg in de mor- (Wordt vervolgd)
gen schijfschieten, zei grootmoeder. De opgaande zon
