Taj Mahal,pronkjuweel van
Aziatische bouwkunst
Rotterdam steunt
studentenactie
de Delftse
De dod en-dron kemansrit in de
Haagse Veenestraat
Opgericht voor een verafgode vrouw
B
DAN
PolitiemNederland 'Geneeskunde nieuwe pijler van
de bejaardenzorg
Prof. Schendstok: 9 een gezellige rel"
Vijf jaar gevangenisstraf geëist
tegen 22-jarige Rotterdammer
Zo NU en
WOENSDAG 18 APRIL 1956
PAGINA 4
KnikJzerbotleboos werd boos
INDISCH
REISDAGBOEK
VIII
Subsidiëring van
sociaal groepswerk
Algemene richtlijnen vastgesteld
ondergewaardeerd
Districtsgewijze organisatie wenselijk geacht
Scherpe kritiek van „St.-Michaël"'
op salariëring
Peten Selie
Met 100 km. vaart
naar Den Haag
Geen herinnering meer
Uit politiebureau ontsnapt
Deskundigenverhoor
Requisitoir
Verdediger wijst opzet af
T egenbetoog
Werk voor de huisarts
Sociaal-gerontologisch centrum
Emile Renders
Bekend Belgisch kunsthistoricus
overleden
De Schermer Dansers
te Brussel
waren, de Ue^ ïSi. 1 rDl b" het dan'
(Van een speciale correspondent)
IN HET CENTRUM van India bezit de stad Agra bet schoonste juweel
van bouwkunst in Azië: de Taj Mahal. Hoewel in de periode van de
heerschappij der mohammedaanse Mogoelkeizers Delhi officieel de hoofd
stad van het rijk bleef, kozen deze heersers Agra tot hun residentie. l)e
machtigste van hen, Akbar, bouwde er het fort van rode zandsteen, waar
binnen een wonderschone paleisstad verrees. Boven de muren steken de
witte koepels uit van de Moti Masjid, de Parel-moskee, die sultan Sjahjahan
later deed oprichten.
Terwijl men in New-Delhi, Agra
en Fatehpu. Sikri wordt geconfronteerd
met de bloeitijd van de Mogoelkeizers is
Banares aan de rivier de Ganges een pel
grimsoord van de Hindoes. De stad is
minstens dertig eeuwen oud en was altijd
een centrum voor gele m en studenten.
De zeer omvangrijke universiteit
eigenlijk een stad op zichzelf bezit
dan ook een unieke boekerij. De ..Tempel
van Moeder India", de paleizen en de
„Ghats" zijn historische bezienswaardig
heden. De „Ghats" ziin de oevers, waar
de Hindoes in menigten baden in het
heilige water, waarin zij langs trappen
afdalen. Op het ogenblik is men bezig,
deze kaden te vernieuwen, want verschei
dene ervan'waren verzakt en zelfs in
gestort. Op de oevers staan gewijde bouw
werken, waaraan legendarische en histo
rische bijzonderheden zijn verbonden wel
ke aan de Hindoes zeer dierbaar zijn.
De paleizen, badkamers, vrouwenver
trekken, gehoor- en conferentiezalen zijn
niet alle in goede staat bewaard geble
ven en de restauratie vergt veel tijd en
vakmanschap. Uit de periode, dat Mo
goelkeizers vrouwen huwden van Hin
doe-vorsten en dat de Perzische invloeden
aanzienlijk waren, zijn echter monumen
ten behouden, waarin Arabische, Perzi
sche en Hindoe-motieven met elkaar wed
ijveren in bekoorlijkheid. Bewerkt mar
mer, kleurig mozaïek, fraaie tegels, ver
fijnde zuilengalerijen en vergulde fontei
nen wekken ook nu nog bewondering.
Doch zonder weerga is de Taj Mahal,
het mausoleum van wit marmer op vijftien
honderd meter afstand van het fort. Het
weerspiegelt zich met zijn enorme koeoel
in de langwerpige vijver, die voor ons
ligt zodra wij de trappen van de indruk
wekkende toegangspoort zijn afgedaald.
Het is als een verbeeldin" uit de sprook
jes van Duizend en Een Nacht. Bij maan
licht vooral is het onbeschrijflijk mooi.
Uit Jaipur werd het marmer aangevoerd;
uit het naburige Fathepur Sikri de rode
zandsteen voor de fundamenten; uit
Tibet kwam het turkoois; uit Panna de
diamanten; uit Ceylon, Bagdad en Egypte
andere edelstenen. In de crypte staan de
twee tomben van keizer Sjahjanan en
van keizerin Mumtaz Mahai, een verdie
ping hoger twee replieken daarvan. Mo-
Lady Docker is een Engelse mevrouw,
wier man Bernhard zoveel auto's heeft
gefabriceerd en er zoveel voordelig
van heeft verkocht, dat ze voor een Daim
ler van minder dan een ton haar fijne
neusje optrekt. De cabriolet, welke zij
zelf berijdt, vertoont veel overeenkomst
met een Amerikaanse modelwoning, zo
als ze uit de techni-gecoleurde bladen
kennen. De complete kaptafel en de zit
tingen van luipaardenhuid behoren er tot
de kleinere gemakken. Desondanks acht
mevrouw Docker het vervoer over de
weg eigenlijk beneden haar Waardigheid
en verplaatst zij zich bij voorkeur iu
haar privé-vliegtuig dan wel in het witte
jacht.
Lady Docker verveelt zich vaak een
beetje en daarom gaat zij graag naar de
Rivièra. Dan zit ze tot over haar oren
in het werk met allerlei drankjes drinken
op allerlei feestjes en met het spelen aan
de roulette, dat zoiets is als versneld
monopoly-spel met echte bankbiljetten.
Ze vindt wel, dat iedereen van haar aan
wezigheid doordrongen moet zijn en cMes
komt zie zo nu en dan met plezier in de
krant. Eens bijvoorbeeld verkocht zij in 'n
heel dure tentl waar alleen maar van
briefjes van duizend wordt terug gegeven
'n kellner 'n oorvijg. Waarom dat gebeurde
doet er niet toe en dat vond de lady zelf
ook minder belangrijk. Ze werd prompt
buiten de deur gezet en zou nooit naar
Nice maatstaven meer binen mogen
komen. Het was erg naar en daarnaast
wereldschokkend, want de boulevard-bla
den brachten het nieuws de volgende dag
op de voorpagina's en dat wil wat zeg
gen.
Als mevrouw na een seizoen van hard
werken weer tot rust moet komen, dan
gaan de Dockertjes terug naar Engeland.
Maar lange tijd van zalig niksdoen is er
voor haar niet bij. Intensieve vingertrai
ning vraagt weer al haar aandacht, want
de knikkerkampioenschappen komen in
het verschiet. Jawel, mevrouw Docker is
kampioene in het knikkeren. Verleden
heeft ze al haar tegenstanders fabrieks
meisjes, maar zo democratisch is ze wel
er uit geknikkerd. Als dit jaar opnieuw
een televisiecamera verschijnt en mins
tens twintig persfotograven, dan doet
ie weer mee.
Sir Bernhard mag best trots zijn op
zijn actieve vrouwtje. Ze heeft er zelfs
voor gezorgd, dat ze met hun beidjes naar
de bruiloft van Grace en Rainier mogen.
Zaterdagavond trok zij naar het Casino
van Monte Carlo, waar zij echter een
gesloten deur vond. Er was juist een
diner met zwarte pakken en blote dames
schouders aan de gang voor de wederzijd
se maagschap van echtpaar Universe
1956. Niemand buiten de gasten werd
toegelaten, zelfs niet als 'n auto had met
een goud-beslagen dashboard. Lady
Docker is toen erg boos geworden, zo
boos dat er een brief op poten naar Rai
nier ging. Om angstig van te worden,
want Monaco moet het van postzegeltjes
en NetrZdames met hun heren hebben,
als pleister op de ruw-geslagen wonde
mogen de Dockers nu in eigenste persoon
de polonaise komen dansen op het huwe
lijksfestival. Boze, onbemiddelde tongen
beweren dat het lady Docker daar om
te doen is geweest.
Ook voor Engelands knikkerkampioene
een week om niet licht te vergeten. Op
het feest en nog een half kolommetje
gratis reclame in dit dagblad op de koop
toe.
Ik wil er geen Daimler voor hebben,
zelfs geen twee persoons Fiat
zaïeken en arabesken, smaragd, onyx, sa-
fier en jade sieren de wanden.
SJAHJANAN besloot dit mauso
leum te doen bouwen, nadat in
1630 zijn door hem verafgode vrouw
was overleden. Hij liet bouwmeester»
en kunstenaars komen uit de ganse
wereld, vooral uit Indië, Perzië,
Arabië en Turkije. Of de Italiaan
Veraneo tot de architecten behoorde,
is twijfelachtig. Hetgeen niet weg
neemt, dat het monument hoogst
imponerend is. Op een marmeren
basis (rustend op rode zandsteen)
verrijst het tempelvormige bouw
werk, waarvan de koepel een hoogte
bereikt van tachtig meter boven de
tuinen. Vier minaretten zijn opge
richt op de hoeken van het plat
form.
Van de overige monumenten uit de
Mogoeltijd noemen wij nog slechts het
mausoleum van Akbar, van iets oudere da
tum dan de Taj Mahal, be. heidener van
vorm en afmeting en minder goed be
waard en de Jama Masjid, de moskee
gebouwd door een dochter van Sjahja
nan. In Fatehpur Sikri staat de nu verla
ten vestingstad, die Akbar bouwde (van
15691574) en die later door Agra werd
overschaduwd. Indrukwekkend is daarin
de Panch Mahal, met -ijn vijf zuilengale
rijen boven elkaar en het mausoleum
van marmer, opgericht ter ere van een
mohammedaanse heilige.
ANARES zoals de schrijfwijze
van Benares blijkt te zijn is
overigens een stad van feesten. Er
vinden jaarlijks vierhonderd her
denkingen en festiviteiten plaats
Er wordt veel gezongen, muziek
weerklinkt overal, openlucht-voor
stellingen zijn gewijd aan de roem
rijke daden van Rama en er zijn
altijd markten en kermissen.
De talrijke pelgrims vinden er win
kels voor zijden sari's, filigraan- en lak
werk; restaurants en hotels; een gezellige
drukte in de smalle straten; een levendig
vertier. Al ontbreken ook hier de bede
laars niet, die een beroep doen op 3 lief
dadigheid der vreemdelingen en al mogen
de honderden riks ja-fietsen, de trage koel
en en de nieuwsgierige kinderen het ver
keer belemmeren: geen stad, die wij tot
nu toe bezochten was zo gezellig.
Van geheel andere aard ts acht kilo
meter ten noorden van Banares het pel
grimsoord der Boeddhisten: Sarnath. Hier
preekte voor het eerst Gautama de Boed
dha tot vijf leerlingen, in de zesde eeuw
voor Christus, zijn leer van de bevrijding
der ziel. Een zware „stupa", een massie
ve toren met tal van inscripties, is nog
ten dele behouden. De opgravingen heb
ben de fundamenten aan 't licht gebracht
van andere stupa's en oude kloosters,
en in een oudheidkundig museum zijn
weergevonden beelden van Boeddha in
zijn vele verschijningsvormen en symboli
sche gestalten en gebeeldhouwde resten
van zuilen ondergebracht. Sarnath is een
van de vier voornaamste heilige plaatsen
der Boeddhisten. Hier hebben eens de
scholen gestaan voor de ingewijde mon
niken. Hier bouwden keizers (o.a. Asoka)
tempels en pilaren. De leeuw van de
Asoka-zuil is I e-ibleei geworden van
de republiek India en het wiel dat het
„Rad der Wet" verzinnebeeldt, Is opge
nomen in de nationale vla".
In de dertiende eeuw hebben binnendrin
gende Tartaren, die het mohammedanis
me hadden omhelsd, de stac Sarnath .er-
woest. In 1931 hebben Boeddhisten van
de gehele wereld er 'n nieuwe tempel ge
bouwd, met een brede toren, die bij-.a
veertig meter hoog is. Een .et bladgoud
bedekte zware klok in de hal is een ge
schenk van de .fepanse geestverwanten.
De muurschilderingen van Knsetsu Nosu,
een Japanse artiest, zijn aangeboden door
een Engelse Boeddhist. Zij geven de be
langrijkste gebeurtenissen weer uit het
leven van de Boeddha. Diens beeld in de
tempel is een kopie van het oorspronke
lijke, dat in het oudheidkundig museum
te zien is. Nu dit jaar het feit wordt her
dacht, dat Boeddha 25 eeuwen geleden
werd geboren, zal Sarnath het belangrijk
ste middelpunt worden van de hiermee
samengaande plechtigheden.
In de Staatscourant van dinsdag is op
genomen een beschikking van de minister
van Maatschappelijk Werk, waarin alge
mene richtlijnen worden gegeven voor de
subsidiëring van sociaal groepswerk. On
der bepaalde voorwaarden kan volgens
deze richtlijnen subsidie worden verleend
aan rechtspersoonlijkheid bezittende
plaatselijke, regionale en provinciale or
ganen van maatschappelijk werk of
daarmede gelijk te stellen maatschappe
lijke organisaties voorzover zij op
grond van een maatschappelijke indicatie
activiteiten ontplooien, welke systema
tisch gericht zijn op de maatschappelijke
beinvloeding en specifieke sociale voor
lichting van groepen.
Indien plaatselijke of regionale om
standigheden daartoe aanleiding geven,
kan ook aan een gemeentebestuur subsi
die worden verleend.
De subsidie kan slechts worden ver
leend indien het niet gaat om culturele,
hygiënische of arbeidszaken.
De rijkssubsidie bedraagt voor activi
teiten in de ontwikkelingsgebieden 75
pet. en voor de activiteiten in gebieden
met bijzondere structuurveranderingen
40 pet. van de in aanmerking te nemen
exploitatiekosten. Indien in een ontwik
kelingsgebied in een of meer volgende
jaren opnieuw op dezelfde bevolkings
groep eenzelfde of gelijksoortige activi
teit worde gericht, zal de subsidie in deze
activiteit in volgende jaren met een na
der te bepalen percentage worden ver
minderd tot een minimum van 40 pet.
Subsidie-aanvragen dienen uiterlijk twee
maanden vóór de aanvang van de activi
teiten door het bestuur van het betrok
ken orgaan bij het hoofd van het bureau
van het departement van maatschappe
lijk werk in de provincie te worden inge
diend. De subsidies zullen met terugwer
kende kracht van 1 januari 1955 af ver
leend kunnen worden.
Ter gelegenheid van het 40-.jarige be
staan van de afdeling Haarlem van de
R.-K. Politiebond ..Sint-Michael" houden
driehonderd afgevaardigden van de ver
schillende afdelingen van deze bond thans
een driedaags congres in de met fleurige
bolbloemen getooide zaai van het concert
gebouw te Haarlem.
In zijn openingstoespraak wees bonds
voorzitter Jos. P. H Körner. inspecteur
korpschef te Valkenswaard dinsdagmid
dag de ongunstige financiële toestand van
de Nederlandse ambtenaar en die van de
politie in het bijzonder. Nederland be
vindt zich in een bijzonder goede condi
tie, Het gaat het bedrijfsleven duidelijk
voor de wind. Bezien we daarbij de be
lastingopbrengst voor de staat, dan merkt
de ambtenaar aldus de heer Körner
weinig of niets van al de rijkdom en wel
vaart. Spreker noemde het onbegrijpelijk,
dat de regering een zo star loonbeleiö te
genover haar dienaren blijft volgen. ..Wij
zouden willen, dat onze volksvertegen
woordigers zich eens even druk voor het
overheidspersoneel gingen maken, als
b.v. over de verlaging van de successie-
rt hten.
Haast in versterkte maten is dit alles
van toepassing op de politie. In 1954 is
weliswaar voor het lager personeel een
niet onbelangrijke herziening van de sa
lariëring verkregen, maar volgens spr
moet dit gezien worden als het gedeelte
lijk ongedaan maken van een schrijnen
de achterstelling bij soortelijke groepen
van het overheidspersoneel. Van het ver
krijgen van een redelijk deel der wei
vaart is voor ons. in ieder geval, ook nog
geen sprake geweest", aldus de heer Kör
ner. Het beste bewijs, dat de politie on
dergewaardeerd is. noemde spreker de
geringe animo die er bestaat om van het
gezagsapparaat deel uit te maken. De
aanzienlijke hoeveelheid vacatures bij het
hogere en lagere politiepersoneel zal blij
ven bestaan, als men primaire arbeids
voorwaarden niet wil verbeteren.
(Van onze Utrechtse redacteur)
De geneeskunde moet worden erkend
als een nieuwe pijler van de hedendaagse
bejaardenzorg. Zij heeft tot taak de me
demens te dienen door zijn gezondheid op
het hoogste peii te brengen. Meer en
meer wordt duidelijk, dit dit veel meer in
houdt dan het bestrijden van ziekten. De
wisselwerking van de vele noden in onze
gecompliceerde maatschappij maakt het
noodzakelijk, dat de geneesheer zich op
elk gebied begeeft, waar één van deze
noden wordt bestreden. Zo ergens, dan
moest dat toch in de bejaardenzorg dui
delijk zijn. Om het te hereiken zal er nog
veel moeten veranderen.
Tot deze conclusie kwam de arts H.
van den Hombergh uit Venray in zijn
voordracht „De vierde pijler" op de stu
diebijeenkomst welke de Nationale Fede
ratie „Het Wit-Gele Kruis", gisteren te
Utrecht hield in het kader van de' katho
lieke Volksgezondheidsweek, welke dit
maal was gewijd aan de zorg voor de
lichamelijke en geestelijke gezondheid
van de bejaarden. Met de drie andere
pijlers bedoelde dokter Van den Hom
bergh zelfstandigheid en vrijheid, de tijds
besteding en de behuizing.
In de geschiedenis van de sociale zorg
zal zo zei hij wellicht moeilijk een
voorbeeld te vinden zijn, dat te vergelij
ken is met het grote en moeilijke pro
bleem van de hedendaagse bejaardenzorg.
De verhouding van de mensen, die op
grond van hun leeftijd in een andere
situatie komen te staan in de samenleving
dan de jongere mensen, die nog volop
aan het arbeidsproces kunnen deelnemen,
is vroeger nooit zo'n groot probleem ge
weest als in onze tijd. Over het algemeen
heeft de ouderdom bij de meeste volken
in hoog aanzien gestaan. De Chinese
Links: de actievoerders in de dak
goot van Koinooina. Rechts: het
uelsonticerp in het schandblok.
'V
mm
iMÉ
De Delftenaren die gistermiddag
met felkleurige, bordpapieren hoge-
hoeden naar Rotterdam gekomen
waren om steun te zoeken voor hun
actie tegen het wetsontwerp van
minister Cals ter regeling van de
Uiterlijk onbewogen stond de 22-jarige
Rotterdamse behanger A. M. L., die op
zaterdagavond 24 september van vorig
jaar met een snelheid van 60 km, terwijl
hij beschonken was, in een auto de
Haagse Venestraat inreed, dood en ver
derf zaaiend onder de menigte, die juist
de City-bioscoop verliet, gisteren voor
zijn rechters. Met zachte stem beant
woordde de in een blauw kostuum ge
klede verdachte de vragen welke de pre
sident van de Haagse rechtbank, mr. Van
Gelein Vitringa, hem stelde. Het bleek
dat h(j op die rampzalige zaterdagavond
in Rotterdam in twee en een half uur
tijds tien glazen cognac en vier a. vjjf
glazen bier had gedronken. Tussen half
acht en tien uur had hij verschillende
café's in de Maasstad afgelopen, aldus
10 stukslaand, die zijn vader hem ge
geven had onder de waarschuwing het
geld niet te verdrinken.
Verdachte zeide, dat hij soms goed
tegen drank kon en andere keren weer
niet. „Zaterdagavond was ik echt behoor
lijk dronken".
President: „Onbehoorlijk bedoelt u".
Verdachte zeide, leder weekend dron
ken te zijn. Hij zou die avond pas voor
het eerst van zijn leven cognac hebben
gedronken. Anders dronk hij altijd bier.
Dit laatste bleek een leugen te zijn, die
L. niet kon staande houden tegenover de
verklaringen van een getuige, die kelner
was in een Rotterdams café. dat verdaoh-
te herhaaldelijk bezocht had.
Op de bewuste avond durfde L„ nadat
zijn geld op was, niet naar huis. Hij dool
de circa drie kwartier door Rotterdam en
ontdekte een „Opel Rekord" op de par
keerplaats bij de Rochussenstraat. In een
auto van dit merk had hij negen a tien
rijlessen gehad L. stapte, kennelijk be
zeten door zijn zucht om auto's te rijden
en te bezitten, zoals de president zeide,
in, met de bedoeling een eindje om te
rijden.
President: „Het was dus niet uw be
doeling om de auto te stelen?"
Verdachte: „Neen".
President: „Die vraag is zo gek nog
niet, want u Is al drie maal wegens dief
stal veroordeeld geweest".
Verdachte gaf toe. dat hij uit branie-
zucht langs een café was gereden en daar
de 22-jarige straatmaker A. had op
gehaald. Het tweetal was een blokje
omgereden en daarna had L. getracht nog
andere vrienden over te halen om mee te
rijden, maar dezen durfden het niet aan
en zouden verklaard hebben: „Hij kan
niet eens rijden".
Met een vaart van 100 km had L. daar
op de wagen naar Den Haag gereden. De
straatmaker A. verklaarde, vóór Ypen-
burg voorgesteld te hebben de auto in
Den Haag achter te laten.
Hij wilde met de trein teruggaan. L.
ontkende dit. Volgens hem zou zijn vriend
juist hebben voorgeslagen om door te
rijden naar Scheveningen. Zowel A. als
L. bleven bij hun tegenstrijdige ver
klaringen.
Van het verdere verloop kon verdachte
zich niets herinneren. In de Wagenstraat
had hij een bestelauto geramd, op de
kruising met de Gedempte Gracht een
fietser en een bromfietser omver gereden,
waarna hij de Veenestraat was Ingereden
in de verboden rijrichting en het grote
onheil, waarbij twee mensen werden ge
dood en negentien werden gewond, had
aangericht. De straatmaker verklaarde,
na de botsing met de bestelauto te hebben
aangedrongen om te stoppen en nadien de
claxon in werking te hebben gesteld. L.
zou gezegd hebben: ..Houd er mee op,
want dat maakt te veel lawaai" Hiervan
herinnerde verdachte zich thans helemaal
niets meer. Verschillende getuigen be
vestigden de claxon te hebben gehoord.
De president verbaasde zich erover, dat
de meerijdende straatmaker (thans korpo
raal bij de luchtmacht.) niet drastischer
was opgetreden. De officier, mr. Kemper,
verwonderde zich, dat de straatmaker
zich alleen maar wist te herinneren het
geen hij gezegd zou hebben, om aan de
dolle dodemansrit een einde te maken
„U wilt u toch niet schoonwassen en alle
schuld op de hals van uw vriend schui
ven?". zo voegde hij deze getuige toe. die
moest toegeven, dat hij ook zeer diep in
het glaasje had gekeken. Het plan om
naar Scheveningen te rijden zou volgens
hem door L. zelf zijn geopperd. A. zou
niet hebben gemerkt, dat L. onder in
vloed was
De verdachte bleef volhouden, dat hij
zich niet meer kon herinneren wat In de
Wagenstraat en in de Veenestraat was
geschied. Hij had zich niet gerealiseerd
dat hij botsingen had gemaakt.
De getuige, agent De G., die op die
zaterdagavond In de Veenestraat had ge
surveilleerd, verklaarde geen reden te
hebben gehad om te veronderstellen, dat
L. onder de invloed van sterke drank was
geweest. Hij zon L. gezegd hebben, dat
bil gearresteerd was. Desalniettemin had
L. van de verwarring op de politiepost
aan het Buitenhof gebruik gemaakt om
er vandoor te gaan, waarna hij naar de
Hoornbrug was gewandeld en naar Rot
terdam was gelift, waar hij In de vroege
ochtend was gearresteerd.
De rechtbank ondervroeg vervolgens
vier deskundigen. Deze waren: prof. W.
Froentjes, directeur van het gerechtelijk
laboratorium in Den Haag; dr. J. Collen-
teur, assistent-patholbog-anatoom bij het
gemeentelijk ziekenhuis in Den Haag; dr
F. Toisma en dr. A. Ketel, resp. directeur
en geneesheer van de psychiatrische in
richting ..Maasoord" te Poortugaal (Z.-H.)
Dr. Collenteur had schouwing verricht
op de stoffelijke overschotten van de
dames Otten. die tengevolge van de aan
rijding overleden waren, en hierover
sectie-rapporten opgemaakt.
Te zamen met dr. Toisma en dr. Ketel
had prof. Froentjes de verdachte onder
zocht. In de psychiatrische inrichting
..Maasoord" had men L. dezelfde hoeveel
heid en soort drank gegeven als deze had
gedronken op de bewuste avond. De
ochtend om acht uur na bet ongeluk had
men geen alcohol in het bloed van ver
dachte aangetroffen. Prof. Froentjes, die
het scheikundig-fysiologisch deel van de
proef leidde, had berekend dat L. om
streeks twaalf uur op 24 september 1,5
tot 1,6 pet. alcohol In zijn bloed moet
hebben gehad. Bij de proef in ..Maasoord"
was de volgende dag omstreeks tien uur
de alcohol uit het bloed van L. ver
dwenen. „Maar", zo zeide prof. Froentjes,
„L. was de drank bij de proefneming ont
wend. Het verschil is niet zo groot, dat
het niet verklaarbaar is. De verbranding
kan sneller gaan tengevolge van de schrik
en veel beweging",
„Is het niet afschuwelijk, verdachte",
zei de president. „Twee doden, twee men
sen die nooit meer geheel beter worden.
Denkt U er wel eens over? Beseft U wel
wat U hebt gedaan?
De verdachte mompelde met gebogen
hoofd dat het hem speet.
„Wat zijn nu uw toekomstplannen?"
vroeg de president.
„Ik wil later weer bij mijn vader in
de zaak komen".
„Hebt U nu het voornemen ooit nog
alcohol te drinken?"
„Ik zal nooit meer sterke drank ge
bruiken".
De substituut-officier mr, Kemper hield
hierna requisitoir. „De ontsteltenis was
in het gehele land zeer groot. De afschuw
voor de dader was even groot. Maar deze
gevoelens mogen geen invloed uitoefenen
op de straf, die hij krijgt. De berechting
moet rechtvaardig zijn" zeide mr. Kern-
per.
De officier van Justitie stond enkele
ogenblikken stil bij de gevolgen van da
dronken rit. „De feiten staan wel vast.
Het is veel moeilijker te bepalen wat erin
deze jongeman omgaat en is omgegaan.
Voor alles is van belang dat U een beeld
hebt van de persoonlijkheid van ver
dachte", zeide mr. Kemper tot de recht
bank L. is een jongen, die In ziin School-
jaren reeds „dik" wilde doen. Dat heeft
hij nog steeds. Hij wil anderen overtroe
ven. Hij liet zich beïnvloeden door goed
kope beeldromans en pleqgde een roof
overval",
De officier van justitie ging hierna de
gebeurtenissen van de zaterdagavond, 24
september van het vorige jaar na. L. kon
nu „dik" doen met een gestolen auto. Hij
zou zijn vrienden kunnen overtroeven.
Hij wi] laten zien wat hij kan, hij neemt
dus de verantwoording. Hij weet dat het
gevaarlijk is, maar dat telt niet.
In Den Haag, toen hij verkeerd had
gereden, maakte hij een beredeneerd
plan, toch op de juiste weg terug te
komen. Toen hij de rit begon, wist hij
welke-verantwoordelijkheid hij op zich
nam. De opzet is mijns inziens aanwe
zig. Hij had terug kunnen gaan toen
hij op weg naar Den Haag was. Er is
toch op zijn minst sprake van opzet,
van mogelijkheidsbewustzijn. Hij reed
door, wetende hoe gevaarlijk het was,
wat er kon gebeuren.
„Ik acht daarom doodslag en zwaar
lichamelijk letsel, beide tweemaal ten-
laste gelegd bewezen", zeide mr. Kern-
per.
Mr, Kemper requireerde tenslotte tegen
L een gevangenisstraf van vijf jaar met
aftrek van voorarrest.
De vehdediger. mr. M. D. de Haas sprak
eerst medelevend over de vreselijke ge
volgen voor de slachtoffers en zeide dan
dat hem uit gesprekken met L was ge
bleken, dat de jongeman berouw heeft
en vindt, dat hij zijn rechtvaardige straf
moet ondergaan.
Hierna ging pleiter de tenlastelegging
na. Spr. bestreed, dat er van opzet zou
kunnen worden gesproken. Men kan toch
niet aannemen dat L., toen hij aan het
drinken was. de gevolgen van zijn auto
test zou weten; bovendien was er tijdens
het drinken nog geen sprake van auto
rijden. Ook het feit dat L. met de binnen
stad van Den Haag onbekend is sluit op
zet uit.
Zijn toestand vlak voor het o»geval was
zo. dat zijn bewustzijn dermate was in
geperkt. dat slechts een vaag richtings
besef overbleef, vergelijkbaar met slaap
wandelen, Ook hieruit blijkt duidelijk de
afwezigheid van opzet.
Pleiter acht, wel bewezen, dat L. zich
heeft schuldig gemaakt aan rampzalige
joy-riding. „Alle omstandigheden waren
die avond gunstig om een halfdronken
jongeman in het verderf te storten. Hij
heeft een ..tic" voor auto's. Zijn vader
verbood hem een auto te kopen. Verd.
was een arbeidzame jongeman, die plot
seling in zichzelf gekeerd werd en ging
drinken Hij had vrienden „van het flinke
soort", die geen van allen de moed had
den hem tegen te houden. Nu kennen zij
hem niet meer". Pleiter vroeg tenslotte
voor zijn cliënt een straf wegens het weg
nemen van een auto. voor joy-riding en
het onder invloed van alcoholhoudende
drank rijden. „De zwaarste straf heeft
hij reeds: zijn leven lang za] hij het vre
selijke ongeluk niet kunnen vergeten".
De rechtbank zal over veertien dagen
uitspraak; doen.
examenperioden aan de Technische
Hogeschool, hadden zich waarlijk
niet te beklagen.
Leus in de lucht
Zij vonden een sociëteitsgebouw Koi-
noonia vol Rotterdamse studenten van de
Econ. Hogeschool en zagen, hoog boven
alles uit, lieden die bezig waren de bo
venste verdieping van het belastingkan
toor aan de Puntegaalstraat schoon te
spuiten; de een of ander had er in le
vensgrote letters „Studievrijheid" op ge
kalkt, enigszins tot ongenoegen van het
Rotterdamse actiecomité dat het niet zó
uitbundig had gewenst.
Voor het sociëteitsgebouw dat tot de
laatste plaats bezet was stond een re
clamewagen met een schandblok en over
al zag men affiches*en „kalkwerk".
De heer W. Jansen, die de Rotterdamse
actie leidt, heette de Delftse woordvoer
der de heer Mertens welkom, waarna
deze uiteen zette, waar het nu eigenlijk
om ging. Men wenst geen reglementering
van de tijd, die vooraf dient te gaan aan
de examens op straffe van het onmogelijk
maken van examens, ook elders, aan
een technische hogeschool. Delft moet
als proefkonijn dienen voor andere insti
tuten van hoger onderwijs en dit is de
reden, dat. men ook elders in Nederland
de studentenwereld in beroering wil
brengen.
Prof. dr. B. Schendstok was het daar
mee niet eens, Hij wees er op, dat Rot
terdam al een zekere regeling kent, al
kan men daar zoveel jaren als men wil
studeren. Maar heeft men eenmaal be
paald dat men examen wil doen, dan be
staan ook hier voorgeschreven perioden
waarbinnen het examen afgelegd moet
zijn. Slaagt men een tweede maal_ niet,
dan heeft men nog altijd de vrijheid al
ders te studeren.
Pres. Schendstok verklaarde zich voor
stander van een zekere regeling. Sociaal
is het niet goed, zeide hij, wanneer
iemand maar blijft studeren ook wan
neer hij ziet, dat hij het toch niet halen
kan; voor de wetgever ligt hier zeker
wel iets te doen.
Ook wanneer het wetsontwerp wordt
aanvaard, zal het effect ervan niet on
gunstig zijn voor de studentenwereld.
Elke hoogleraar zal enigszins rekening
houden met karakter en persoonlijkheid
van de examinandus op grond van een
zeker geestelijk vaderschap.
De moderne wijze van onderwijsmetho
de leidt ertoe, dat de studenten er steeds
meer actief bij worden betrokken, zoals
b.v. door werkcolleges. Men kan dan geen
studenten hebben, die nu eens wel, dan
weer niet komen. Terwille van die mo
derne methode dient een en ander gere
glementeerd te worden. Gebeurt dat niet,
dan zou men in Nederland wel eens ten
'achter kunnen geraken bij het buiten
land.
Onraadzaam achtte de hoogleraar het,
al bij voorbaat stelling te nemen tegen
enige reglementering. Wel zou hij het in
hoge mate betreuren, wanneer er maat
regelen zouden worden genomen, die het
onderling contact van studenten in hun
vrije tijd zouden verstoren.
Een gezellige rel was wel eens aardig
op zijn tijd, aldus besloot de professor
en ik moet erkennen, dat deze kwestie
er wel enigszins op lijkt. Ik wens u allen
morgen veel plezier bij de demonstratie
in Delft.
Na deze rede volgde nog een uitge
breide gedachtenwisseling waaruit wel
samenleving wordt meestal als het beste
voorbeeld aangehaald. In ons land vindt
men goede voorbeelden in Volendam en
Marken.
Kinderziekten en ouderdomsziekten be
horen volgens dokter Van den Hombergh
tot het terrein van de algemene arts, dat
is meesta] de huisarts. De algemene ge
neeskunde moet een grotere belangstel
ling tonen voor de problematiek van een
bepaalde leeftijd en een grotere interesse
hebben voor de sociale vraagstukken, die
z0 nauw met de verschillende leeftijden
samenhangen
Voor de bejaarde is de huisarts zeker
de aangewezen adviseur. Spr. weidde
verder uit over het belang van genees
kundig onderzoek, waaruit dikwijls blijkt,
dat een behandeling noodzakelijk is. Een
goed gedocumenteerde status van elke
bejaarde is zeer wenselijk voor zijn ge
zondheid. -
Wenselijk zou zijn, dat voor de bejaar
denzorg een organisatie in districtsvorm
kwam met een ziekenhuis als kern, dat
mettertijd zal overgaan tot de vorming
van een gerontologisrhe afdeling met als
voornaamSte_ taak de revalidatie. Meer
dan elders in het ziekenhuis moet hier
een teamgeest heersen, waarin de huis
arts een belangrijke plaats inneemt. Ook
de wijkzuster, de maatschappelijke wer
ker, de zielzorger en de psycholoog horen
erbij. Het tegenwoordige bejaardencom-
piex acht spr. nog steeds de aangewezen
vorm voor valide bejaarden, waarbij hij
een kleine afdeling wenst voor licht psy
chisch gestoorden.
De door hem geschetste districtsorga
nisatie zou dokter Van den Hombergh
naar analogie van de naam „sociaal-cha
ritatief centrum" willen aanduiden met
de naam „Sociaal-Gerontologisch Cen
trum". Ook het sociëteitsleven van de
bejaarden iu de wijk wil hij daarvan een
component doen zijn..
Voor een innige samenwerking van de
landelijke katholieke organisaties, die
zich met het probleem van de bejaarden
zorg hebben bezig te houden als: de Kath.
Nationale Federatie voor Bejaardenzorg,
de Nationale Federatie Het Wit-Gele
Kruis, de R.-K. Artsenvereniging, de
Vereniging van Katholieke Ziekenhuizen
en het Landelijk Sociaal-Charitatief Cen
trum dacht spr. aan een Landelijk So
ciaal-Gerontologisch Centrum.
De voorzitter van het Wit-Gele Kruis,
dokter Chr. Mol, sprak over „Bejaarden
zorg en Wit-Gele Kruis". Er zijn grote
raakvlakken tussen maatschappelijk werk
en gezondheidszorg, hetgeen bij de be
jaardenzorg van het begin af aan zeer
bevredigend aan de dag is getreden.
Aan de specifieke kwalen van de oude
dag zal de geriatrie haar specifieke cura
tieve bijdrage hebben te geven, maar ook
de sociale gezondheidszorg zal in de
gerontologie een vruchtbaar arbeidster
rein vinden. Ook de wijkverpleging zal
bij de ouden van dagen, die in eigen ge
zinsverband wonen of in een ander gezin
zijn opgenomen, zowel ten aanzien van
hun dagelijkse verpleging en verzorging
als van preventieve maatregelen een bij
drage hebben te geven.
Dit laatste vormde een interessant punt
bij de gedachtenwisseling, waarbij de
vraag werd opgeworpen of de wijkver
pleegster hier wel een taak op zich kan
nemen. De tijd ontbreekt haar gewoon
lijk, terwijl het vaak om eenvoudig werk
gaat, waarvoor een dergelijke hoog-ge-
kwalificeerde hulp niet nodig is. Overi
gens was het wel aardig, dat hiervoor
van de kant van de wijkverpleegsters, ge
zien de reactie uit die kring op de ver
gadering, een grote bereidwilligheid be
staat.
Het contact met de bejaarden in een
gezin is van grote morele betekenis en
men was het er over eens, dat de wijk
verpleegster, indien er vrijwillige hulp
voor het eenvoudige werk mocht komen,
de supervisie moet houden. Al met al
een vraagstuk, dat de moeite van het be
studeren waard werd geacht
Van onze Brusselse correspondent)
In de ouderdom van 84 jaar is te
Brugge overleden de bekende kunst
historicus Emile Renders Dit was een
zeer originele figuur in de wereld der
kunsgeleerden Meermalen trad hij op
als enfant terrible onder zijn collega's,
die wei boeken schreven over opde kunst
en kunstenaars, maar niet zelden, zij het
dan ook met andere woorden, voorgan
gers napraatten. Renders bewoog zidh
met zijn soms zeer originele opvattingen
in die wereld als een olifant in een por-
celeinwinkel.
Hij was fameus om de energie en de
hardnekkigheid waarmeer hij in rijk ge-
illustreerde en diepbestudeer'de werken,
twee hem vooral dierbare thesissen ver
dedigde.
Een Gents hoogleraar in de kunstge
schiedenis. prof dr. Hulin de Loo die
destijds een internationale faam had. be
weerde aan de hand van tal van ge
schriften. dat de meester van Flèmalle
eigenlijk een zekere Robert Campin was.
Renders trok heel die opvatting aan flar
den met zijn eigen versie, dat geheel het
oeuvre van de meester van Flèmalle van
de hand is van niemand minder dan Ro-
giervan der Weijden.
Zijn tweede, niet minder opzienbarende
thesis was. dat Hubert van Eijck nooit
heeft bestaan. Later kwam de bekende
Duitse kunsthistoricus Friedlander zich
J)ij deze laatste thesis van Renders aan
sluiten.
De Bruggeling, die geweldig het land
had aan de officiële geschiedschrijverij
over oude meesters., was iemand, die een
buitengewoon scherpe kijk op oude schil
derijen had.
(Van onze Brusselse correspondent)
In de overdekte winkelgalerij van de
Louisalaan te Brussel, waar niets anders
dan dure magazijnen zijn. pralen momen
teel in alle etalages bloemen uit Neder
land. Er zijn er eigenlijk veel te weinig
naar de zin der Belgische inrichters van
deze bloemenshow. die er uit eigen mid
delen nog wat hebben bijgekocht om.
voor het prestige van Nederland als bloe-
menland. daarmede niet te kaal voor de
dag te komen.
In het kader van deze expositie, zijn
in de schouwburgzaal van deze galerij
de Schermer Dansers voor een zeer ge
ïnteresseerd Belgisch publiek een hele
reeks van hun folkloristische danseë
komen vertonen.
De typische Westfriese klederdracht vrf
mannen en vrouwen, en vooral de kos*
bare hoofdversiersels van de dames, trol#
ken zeer de aandacht. Aan het hoofd va
deze groep stond de heer Jac. Posch buf-
hleek dat "-"i £erneester van Oterleek bij Alkmaar, di*
