Frankrijk wil Algeri behouden als
toegangspoort voor nieuw gebied
fflvalfop:
Woestijnhitte als ENERGIEBRON
Plan tot exploitatie van ondergronds
waterbekken
IN ADEN DREIGT CATASTROFE
Levenspeil beneden peil
Zand als zonlichtvanger
Zaterdagse
mij nieringen
ZATERDAG 26 MEI 1956
PAGINA 3
De opstand in Algerië dreigt voor Frankrijk
een uitputtende oorlog te worden. Het heeft,
zoals hekend, niet alleen strijd te voeren
tegen rebellerende bewoners van dit gebied,
maar ook tegen vrijwilligers, die uit dc
Arabische landen van het Nabije Oosten her
waarts tijgen, na een duchtige training in de
guerillakrijg te hebben ondergaan. Algerië
is bovendien geen kwestie meer tussen eer.
zich verzettende bevolking en de regering
van Parijs, maar 'n internationaal vraagstuk,
waarhij de Sovjet-Unie zich partij heeft ver
klaard en de Arabische landen min of meer
nauw betrokken zijn. Egypte o.a. doordat
het hoofdkwartier van de hulpverlening te
Cairo gevestigd is. Algerië is een Arabisch
land en in deze dagen van de Groot-
Arabische gedachte is het voor de Arabieren
een soort toetssteen. Kan een tussen andere
landen liggend Arabisch land tot het ge
bied van een Westerse mogendheid blijven
behoren? zo vraagt men zich daar af.
Frankrijk heeft Algerië als het ware inge
lijfd, het vormt er een onderdeel van, de
Algerijnen zijn Franse staatsburgers, al
worden ze in hun rechten te dien aanzien
niet onbelangrijk gekortwiekt. Frankrijk
vecht vertwijfeld, om het te behouden. Het
is het oudste koloniale gebied, dat het bezit.
Oh
Constant brandende
atoombom
Bouwbroeders
Kerk-in-nood-dienst
Armoede in H. Lane
Moed houden maai
Geluk voor 1000 kinderen]
En morgen
ZeJerken' Voor de rest een mook
Harry Prikker
SAHARA, hef land van belofte!
Maar. Frankrijk vecht niet alleen om Algerië. Het strijdt wel
licht eerder om zijn grote koloniale rijk in Midden-Afrika, waartoe
Algerië de grote toegangspoort is, die het gemakkelijk bereikbaar
maakt. Dit koloniale rijk, dat voorlopig trog vrijwel uit woestijn
bestaat, moet eerlang eveneens Frans grondgebied worden, een
tweede Frankrijk, gelegen in het hart van het donkere werelddeel,
dat thans een nieuwe toekomst tegemoet gaat. Uit de achteruitgang
en stilstand van eeuwen en eeuwen treden steeds meer Afrikaanse
landen de nieuwe lijd binnen, die van de industrialisatie en moderne
economie. Ze willen daarbij op hun eigen benen staan, de Afrikaanse
laiulen, welke tot dusver koloniën van een Europese mogendheid
waren, met name diewelke onder Engelse soevereiniteit stonden.
Het is zeer waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd, dat lafiden als
Senegal, onder l ranse vlag levend, naar autonomie en zelfs onaf
hankelijkheid zullen gaan streven. Een groep Franse politici onder
leiding van Edgar Faure, heeft waarschijnlijk met het oog hierop,
een groots plan ontwikkeld, waarvoor ze felle propaganda voeren.
rige de Arabische wereld er in steeds
sterkere mate door tegenover zich vin
den. Want de Arabieren menen, in Afri
ka oude rechten te bezitten en ze zijn
reeds begonnen, om via het Mohamme
danisme er hun invloed uit te breiden,
een invloed, die gegrondvest is op een
eeuwenlang contact met de Afrikaanse
volken. Hier en daar voert de Islam een
effectieve propaganda onder de zwarte
Afrikanen met veel succes. In sommige
streken, waar de Katholieke missionaris
sen en Protestantse zendelingen hun'zwoe-
gen en bekeringsijver slechts matig be
loond zagen, bekeren de negers zich
enthousiast tot de leer van Mohammed
en hier en daar vindt er zelfs een over
gang naar het Mohammedanisme en
masse plaats. Daarbij komt, dat o.a. in
Nigerië talrijke stammen reeds lang Mo
hammedaans zijn, terwijl de Arabische
invloed er nog altijd sterk is, hetgeen
zich vooral in hun kunst en cultuur ma
nifesteert.
Wat is nu dat grote Franse rijk, die
enorme Franse provincie, welke daar in
de Sahara moet worden gesticht? Een pro
vincie, die weer drie depariteménten moet
omvatten, het kerndepartement Hoggar,
het departement Tibesti en het departe
ment Boven Mauretanië?
Wel. het departement Boven Maureta-
nie (Haute Mauretanie), dat een oude,
welbekende naam uit de geschiedenis
op grootse wijze zal doen herleven, strekt,
zich uit van de Zuidgrens van Marokko,
langs die van de Spaanse kolonie Rio de
Oro, tot aan de Atlantische Oceaan, waar
het een zeehaven zal bezitten in Saint
Etienne. Naar de oceaan loopt feitelijk
een brede corridor-, welke wordt afge-
Dit plan omvat een Frans Midden-Afri
kaans rijk, dat alhoewel grotendeels woes
tijn, met de hulpmiddelen der moderne
techniek en de wetenschap der moderne
planologen tot een vruchtbaar gebied moet
worden gemaakt, waar tevens de aan
wezige rijke bodemschatten geëxploi
teerd kunnen worden, voor het ontwikke
len van een welvaart verschaffende in
dustrie. Waar nu nog kamelen gezapig
door het zand slechts in een slakken
gang voorwaarts gaan en auto's op rups-
wielen zich moeizaam een weg banen,
zullen grote autowegen moeten worden
aangelegd, teneinde snelle verbindingen
mogelijk te maken.
Reeds eerder hebben we het een en
ander verteld over de Franse plannen
tot ontwikkeling van Midden-Afrika. Dm
waren tot dusver tamelijk op zichzelf
staand. De groep-Faure wil ze coördine
ren en met massale middelen gaan wer
ken. Heel Frankrijk, alle hulpbronnen
van het land en zoveel mogelijk men
senmateriaal dienen er aan ten dienste
te worden gemaakt. Midden-Afrika zal.
een geweldige Afrikaanse provincie van
Frankrijk worden en vergoeden, wat sinds
de oorlog vrijwel verloren werd, o.a.
Indo China.
Het is een machtig visioen, dat de man
nen van de groep-Faure voor ogen staat.
En ongetwijfeld kan gezegd worden,
dat het de regeerders in Parijs voor de
ogen zweeft en Frankrijk waarlijk niet
alleen voor het behoud van Algerije vecht.
Het plan doet schier overmoedig aan en
velen vragen zich af, in hoeverre Frank
rijk de kracht en de middelen zal kunnen j
opbrengen, alsmede de mensen, om het
te verwezenlijken. Het zal voor het ove-
nomen van het gebied, dat een vrijwel
onbekend bestaan leidt als Mauretanië,
welk land in werkelijkheid niet veel meer!
dan een naam is. Via de corridor en Bo
ven Mauretanië wordt het kerndeparte
ment Hoggar met do zee verbonden,
aan de kust van West-Afrika, waar Frank
rijk reeds het reusachtige koloniale ge
bied van Frans West-Afrika bezit. In het
oosten zal de nieuwe provincie voor een
klein gedeelte aan Tunesië grenzen en over
een lange afstand aan het jonge konink
rijk Libië. Tussen Libië en het gebied i
van het Tschadmeer moet het departe-i
ment Tibesti komen, dat ook aan de Soe-
dan z.al grenzen, in het oosten. Van Al- 1
gerië zal het z.g. zuidelijke territorium!
worden afgenomen en aan de Hoggar wor
den toegevoegd. Hierdoor wordt Algerië
vijfmaal zo klein als het thans is.
De groep-Faure stelt een rotsvast ver
trouwen in de al sinds lang door sommi
ge geleerden geponeerde stelling, dat zich
in de Sahara onder de grond grote onder
grondse waterbekkens uitstrekken, die
door ondergrondse rivieren gevoed wor
den.
Deze waterbekkens rusten op 'n bodem van
klei, zodat het water niet weg kan sijpe
len. Hier en daar moet een waterbek
ken enkele honderden meters diep lig
gen, maar op sommige plaatsen zouden ta
melijk gemakkelijk bronnen kunnen wor
den geboord of het water op andere wij
zij aan het bekken kunnen worden ont
trokken. Naar aangenomen wordt, vindt
een gestadige verversing van het water
plaats dank zij de in de zomer smelten
de sneeuwmassa's van de Hoge Atlas,
het op de grens van Marokko gelegen
gebergte. Indien de ondergrondse voor
raad water van de Sahara zou worden
aangeboord, zal de mogelijkheid ontstaan
grote oases aan te leggen.
De dorre Sahara maakt reeds thans
eveneens dank zij bronnen, het leven mo
gelijk in de bijna honderd vijftig dui
zend vierkante kilometer grote opper
vlakte van honderden oases. Het is bij el
kaar genomen een gebied, anderhalf
maal zo groot als Engeland. En waar
water is in de Sahara, groeit van alles
en kunnen grote oogsten worden binnen
gehaald, zowel van vruchten als graan.
De oase van Biskra is hiervan een der
vele bewijzen. Ingenieursarbeid en de be
kwaamheid van landbouwkundigen bieden
volgens deskundigen een zekere waarborg
dat in de Sahara het aantal oases op
kunstmatige wijze aanzienlijk kan worden
uitgebreid. Ze voorzien zowaar, dat de
woestijn op den duur weer zou kunnen
worden, wat ze in prehistorische tijden
geweest is: een tropisch oerwoud, afgewis
seld door schier eindeloze groene weiden.
Eens heeft het nijlpaard, hebben olifanten
en thans alleen in Centraal Afrika voor
komende dieren in de Sahara gehuisd,
was het klimaat er zelfs vochtig. Aange
zien de Sahara anderhalf maal zo groot
is als Europa, is het begrijpelijk, dat velen
er heel wat van verwachten. Frankrijk
wil nu een flinke portie van dit land
van belofte bij zijn gebied voegen. Sahara,
het land van belofteHet klinkt bijna
ongelofelijk, maar mannen met reputa
tie zetten zich achter een plan, dat die
belofte wil inlossen, ten bate niet alleen
van Frankrijk, maar van heel Europa en
Afrika. De Sahara moet dan de graan
schuur voor de steeds groeiende bevol
king van beide werelddelen worden, zo
als Noord Afrika eens de graanschuur
van het Romeinse Rijk was
Men kan zich nauwelijks voorstellen, dat
de Hoggar, vanouds het vaderland der
Toearegs, de vermetele kameelruiters,
met autowegen doorsneden zal worden en
de snelle mehari's, het superras onder de
kamelen, zullen plaats maken voor auto's
scooters etc. En toch, zelfs Frankrijks
minister president Guy Mollet heeft zich
vol bewondering voor het plan van de
groep-Faure uitgesproken en het „de be-
schavingstaak van de huidige generatie"
genoemd. Hij deed van zijn instemming
blijken met het nieuw opgerichte Sahara-
comité, dat onder leiding staat van Emile
Bélime. Dit comité en de groep-Faure
welke er achter staat, meent Frankrijks
aanspraken op het recht, deze bescha-
vingstaak uit te voeren, te kunnen recht
vaardigen met het feit, dat Frankrijks
bezitsrechten op het betreffende gebied
nooit omstreden zijn, de z.g. Kleine Sa
hara, zoals het ook wel genoemd wordt,
vrijwel onbewoond is en er feitelijk geen
rechten van oorspronkelijke bewoners
worden aangetast. De annexatie want
hierop komt het neer van het gebied
kan derhalve niet aangemerkt worden
als een imperialistische daad en mag als
een bijdrage tot de civilisatie van Afrika
worden aangemerkt. Van een ingaan te
gen het zelfbestemmingsrecht der volken
is geen sprake, aldus redeneren de voor
standers van het plan, omdat op de dui
zenden en duizenden vierkante kilometers
van het gebied niet meer dan 350.030 men
sen wonen, verdeeld in kleine, ver van
elkaar wonende.groepen, waartussen nooit
enige samenhang van betekenis heeft
bestaan. Frankrijk baseert zijn recht bo
vendien op het feit, dat de Arabische
landen van Noord Afrika zowel in tech
nisch als in organisatorisch opzicht niet
in staat zijn om, zoals we in een Frans
tijdschrift lazen, het „wonder van de Sa
hara" te volbrengen.
Deze argumenten zullen intussen wei-
Het officiële Egyptische blad „Al Gom-
hoerija" heeft gisteren in een hoofdartikel
verklaard, dat het Britse imperium" in
Aden voor een catastrofe staat. Dat zou
reeds „binnen enkele weken" kunnen blij
ken.
De nationalistische leiders in Aden we
ten wat zij willen en werken volgens een
vast p'an, dat onvermijdelijk zal leiden tot
de nationale bevrijding, aidus het blad.
Het Egyptische radiostation ,,De Stem
der Arabieren" heeft dezer dagen in zijn
uitzendingen de inwoners van Aden het
voorbeeld van India en Egypte, „die zich
van htt Britse imperialisme hebben be
vrijd", en van de inwoners van Cyprus
en Kenia, die tegen de Britten strijden,
voor ogen gehouden.
De ambassade van Saoedi-Arabië in
Parijs heeft gisteren een communiqué uit
gegeven, waarin de Britten beschuldigd
Een der vervoermiddelen in de oase is het geduldige ezehje. Men ziet het
hier, beladen met een vracht dadels.
worden van ..wreedheden" in het gebied
van Aden. Deze beschuldiging slaat op
Britse radioberichten, volgens welke vlieg
tuigen van de R.A.F. drie vrachtauto's die
o; weg waren naar Aden, hadden bescho
ten en vernield, aldus het communiqué.
Hieraan werd toegevoegd, dat Saoedi-
Arabië geen enkele aanspraak maakt op
Aden of de aangrenzende Britse protec
toraten.
Reuter tekent hierbij aan. dat Britse
straaljagers zondag j.l. schijnaanvailen
hebben gedaan op drie vrachtauto's met
stamleden uit het protectoraat Aden, die
zich circa 50 kilometer binnen de ooste
lijke grens van het protectoraat bevon
den. De stamleden gaven zich toen over.
waarna 52 man warden gevangen geno
men en 67 anderen werden vrijgelaten
Volgens de Britse inlichtingendienst keer
den de stamleden terug van een illegaal
bezoek aan Najran in Saoedi-Arabië,
waar sommigen hunner wapens hadden
gekregen.
Saoedi-Arabië en Jemen zouden probe
ren de stamleden over te halen onrust te
verwekken in de Britse protectoraten.
Volgens het communiqué van de ambas
sade van Saoedi-Arabië te Parijs hebben
de Britten „valse" berichten over het
voorval verspreid, waardoor het vermin
deren van de spanning in de Brits-Arabi
sche verhoudingen geschaad wordt.
nig indruk maken op de Arabische lan
den. Daar denkt men nu eenmaal an
ders. Men ziet er Frankrijk als een der
laatste koloniale machten. En dit Frank
rijk blijkt nu van plan, een wig te drij
ven tussen Noord-Afrika en Midden-Afri
ka. De .Arabieren zijn al in de middel
eeuwen tot dit Midden Afrika doorgedron
gen, tot aan de kust van de Atlantische
Oceaan toe. We stipten dit reeds aan,
Aan de oostkust stichtten ze zelfs tal van
steden, waar hier en daar de Arabische
invloed nog groot is, zoals in Zanzibar
en Mombassa. Ze trokken als slaven
handelaars door gebieden, waar eerst veel
later Europeanen de voet zetten. Ook als
handelaars in ivoor een en ander ging
meestal samen kwamen ze al vroeg met
tal van negerstammen in aanraking. In
landen en tijden, waarin de slavenhan
del een normaal bedrijf was, werd hun
dit niet zwaar gerekend. Nog heden ten
dage bestaat er een levendige handel
in zwarte slaven van Abessynië naar Ara-
bië. Deze handel is clandestien, maar
duidt er op, dat Arabië nog steeds nauwe
relaties met Afrika's oostkust onder
houdt, waar eens verschillende Arabische
rijkjes bloeiden.
Er is weinig literatuur bewaard geble
ven over de Arabische activiteit in Afri
ka. De Arabieren zijn zich evenwel heel
goed bewust van het verleden. Voor een
land als Egypte, dat eens een Napoleon
a}.s ,yerovera.ar zag, zal een „zwart Frank
rijk" aan zijn grenzen een allesbehalve
aantrekkelijk vooruitzicht zijn. De Fran
sen zullen daarom sterke weerstand ont
moeten. Doch het plan is er en sommige
optimisten beweren zelfs, dat er binnen
tien jaar een begin aan de uitvoering
er van gegeven zal worden.
Omdat door Algerië de kortste weg van
Frankrijk naar de nieuwe provincie loopt,
vecht Parijs vastbesloten om het behoud
er van.
Wri'-V;
Wanneer men bij het streven naar
vooruitgang en omhoog niet veel an
ders doet dan overschakelen van
spek op runderlappen, van een dood
gewone fiets op een blinkende brom
mer, en bustochten naar het buiten
land, is nog niet veel gewonnen. Der
gelijke overwinningen zijn vaak vic
tories van de jaloezie onder de leus
van: waarom de rijken wel en wij
niet?
Men blijft dan beneden het peil,
dat de grote geesten van hun actie
hadden verwacht.
Een dergelijk levenspeil beneden
peil treft men echter niet alleen in
het materiële vlak, doch ook op gods
dienstig terrein-
In verband met nevenstaand artikel
over Frankrijks plannen met de Sahara
is het bijzonder interessant, hier nog
het een en ander weer te geven uit een
artikel van het gezagvolle Amerikaanse
maandblad „The Atlantic", dat over het
gebruik van zonne-energie handelt. We
hebben reeds vroeger het een en ander
medegedeeld over proeven die in de
Verenigde Staten genomen worden met
spiegelinstallaties, o.a. voor het opwekken
van zwakstroom voor korte telefoonlij
nen. Hiervan gewaagt het artikel uit
voerig, om dan de aandacht te vestigen
op de grote installatie, die in Frankrijk
in de Pyreneeën is gebouwd, voor het op
vangen van het zonlicht, hetwelk in elek
trische energie wordt omgezet. Ook
hierover hebben wij indertijd het een en
ander gemeld. Het blad vestigt er de
Spie gelinstallatie voor het opvangen
van zonlicht te Bonzaréah in Noord-
Afrika.
v~
aandacht op, dat de Fransen in Noord-
Afrika te Bonzaréah eveneens een der
gelijke installatie in exploitatie hebben.
Dit duidt erop, dat de plannen, om de Sa
hara als energiebron te gebruiken, reeds
in een tamelijk gevorderd stadium ver
keren.
In het artikel wordt de aandacht ge
vestigd op het woestijngebied als warm
te- en dus energiebron, Veertig m2 kilo
meter gloeiend zand van de Sahara vangt
een hoeveelheid zonnelicht op, die zou
kunnen voldoen aan de energiebehoeften
van heel West-Europa. Het klinkt on
gelooflijk, maar het is volgens de des
kundigen een feit. Het zonlicht, dat °P
100 vierkante meter van ons aardopper
vlak valt, bevat onvoldoende energie om
het bestaan aan 25 mensen in onze mo
derne maatschappij te verzekeren. Het
merendeel van deze energie gaat echter
verloren, zodat het restant aan slechts
één of twee personen ten goede komt.
Men heeft berekend, dat de zon de aar
de in drie dagen evenveel energie toe
voert, als zou worden verkregen, indien
alle wereldvoorraden hout, steenkool en
aardgas gelijktijdig werden verbrand.
Maar op zijn weg van de constant
brandende atoombom, die de zon is, gaat
vooral in de dampkring buitengewoon
veel van die energie verloren. Voor het
overige, als ze ongehinderd onze aarde
bereikte, zou er alles verbranden, net
als nu gebeurt bij 't tot ontploffing bren
gen van een atoombom en een water
stofbom. Er is tussen twee haakjes een
atoombom nodig, om een waterstof- of
H-bom te doen ontbranden. Honderden
kilometers in de omtrek wordt het leven
vernietigd
Nu zal men zeggen, dat als Frankrijk
van de Sahara één grote oase wil maken,
het niet meer mogelijk zal zijn, daar
dankbaar gebruik te maken van de felle
hitte en de omstandigheid, dat de zon er
onafgebroken schijnt. Nu zal er voorlopig
wel nog wat dor woestijngebied en on
vruchtbaar bergland overblijven, zodat er
nog ruimte genoeg overblijft, ook in ver
re tijden om de nodige installaties te bou
wen. In ieder geval kunnen die al vast
hun aandeel leveren in het bewoonbaar
maken van de Sahara en in de komende
Industriële ontwikkeling er van. Ver
wacht mag voorts worden, dat de kost
bare en moeilijk te onderhouden spie
gelinstallaties op den duur door effec
tievere en goedkopere installaties zullen
worden vervangen. Men staat hier, naar
de deskundigen unaniem aannemen, als in
zovele andere gevallen nog aan een be
gin.
De doeltreffendste methode, om zonne-
energie te gebruiken, bezit de natuur in
de z.g. fotosynthese, waarvan de planten
gebruik maken. Maar ze heeft daarvoor
ontzaglijk veel tijd nodig. Zo doet
ze duizenden en duizenden malen langer
over het vormen van olie- en steenkolen-
lagen, dan de mens nodig heeft, om die
te verstoken. Daarom moet Moeder Na
tuur zich wel eens voelen als een huis
vrouw, die uren heeft besteed aan het ge
reed maken van een lekker maal, om dit
in minder dan een half uur te zien ver
slinden
Heden ten dage is het inmiddels nog
zo gesteld, dat wanneer de mens de z'on-
ne-energie gebruikt, hierbij 85% ver
loren gaat. Dan is er, zoals we reeds
aanstipten, in de dampkring al veel ver
loren gegaan, feitelijk het grootste ge
deelte. Wat uit de zeef van de dampkring
komt, levert op 100 vierkante meter land
echter toch altijd nog een energie op,
waardoor een motor van 180 P.K. zou
kunnen draaien, tenminste als de zon
schijnt. Bij een bewolkte hemel wordt het
20 P.K.
Zal een deel van het zonlicht, als ge
volg van onveranderlijke natuurwetten,
onvermijdelijk verloren blijven gaan, de
mens bezit desondanks nog grote moge
lijkheden tot doelmatige aanwending.
Het wachten is op de technici, op de
mannen van de wetenschap, op de knappe
koppen in het algemeen. Ze zullen de
moeilijkheden moeten opheffen. Dit is
uiteraard gemakkelijker gezegd dan ge
daan. Doch er wordt gewerkt, hard ge
werkt.
Hier en daar heeft men op kleine schaal
successen verworven. B.v. in India. Daar
werden kooktoestellen met een zonne-
spiegel ingevoerd. Er wordt daar veel op
vuurtjes van koemest gekookt. Deze kan
nu als meststof worden aangewend. De
spiegel is iets kleiner dan een vierkante
meter. Wie het toestel gebruikt, behoeft
de spiegel slechts naar de stand van de
zon te regelen, om zijn potje snel en
goed klaar te krijgen.
De zandduinen van de Sahara, een
ontzaglijke energiebron.
Misschien, dat de huidige proeven met
de kernsplitsing nog belangrijke resulta
ten voor het doelmatig gebruik van zon
ne-energie zullen opleveren. De kernener
gie zal dan echter verzwakt moeten wor
den, in tegenstelling met de solaire, die
versterkt moet worden. In de laatste
methode heeft men het tot dusver het
verst gebracht. Maar het is misschien de
verkeerde
Intussen kijkt men ook al uit naar het
water als energiebron. Indien men er in
slaagt, de z.g. thermonucleaire reactie
wat haar snelheid betreft te bedwingen
en in de hand te houden, dan zal het wa
ter als een superbrandstof kunnen fun
geren. Het is nu feitelijk as van ver
brande waterstof. De oude alchemisten
hadden er een vage notie van en probeer
den pillen te maken, om water te doen
branden. Ze bevonden zich evenwel op
het verkeerde spoor
Niet alleen de Sahara, ook de oceanen
staan op het energie-programma van het
mensdom, dat zijn „Operatie Energie"
aan het „plannen" is.Het is toekomst
muziek, maar de kernsplitsing, dus de
atoombom, zou het tot verre tijden veilig
kunnen stellen, althans indien niet tege
lijkertijd door de ontploffingen de atmo
sfeer vergiftigd wordt, waarvoor velen
nog vrezen....
K.H.
Iemand met een grote, zelfs bui
tengewone devotie tot een of andere
heilige is nog niet godsdienstig. De
echte dienst van God is gebaseerd op
de liefde tot Hem en de naaste in
daad. Deze dienst kent onderschei
dene vormen. Nu eens is een offer de
eis, dan weer is lof gewenst, een der
de maal noopt de plicht van dank
baarheid tot huldebetoon. De mens
komt echter zeker niet tot vol gods
dienstig leven zonder meeleven met
de Kerk in Gods-dienst.
Wanneer we op dat meeleven kri
tisch toezien lijkt ons de vraag ge
wettigd: Zit de godsdienstzin bij
velen niet heel erg aan de opper
vlakte?
Onkerkelijken houden aan de ker-
kfelijke feesten van Kerstmis, Pasen
en Pinksteren vast in verband met
de twee zondagen, dus vrij. Maar
hebben wij vaak edelere gedachten,
of hogere visie?
Morgen is er weer een speciale
feestdag. Het feest der H. Drieëen-
heid. Natuurlijk een groot en zelfs on
doorgrondelijk geheim, maar dan ook
de grondslag en de bron van alle ge
heimen. Juist met deze feestdag wil
de Kerk het geloof van haar kinderen
dieper doen wortelen. Het hele officie
ademt dan ook doorlopend hulde, eer
bied en dankbaarheid tegenover de
Schepper, de Verlosser en de Geest
van liefde. Met God, door God en in
God is alles-
Maar de materie heeft de meesten
onzer te fel aangevreten, om ons lang
en diep op het grote mysterie te be
zinnen. Dieper doordringen in de ge
loofsgeheimen is volgens de richtlij
nen van het Vaticaans concilie zeer
vruchtbaar voor ons. Hoe diep^- deze
kennis doordringt in de geest, des te
machtiger wordt ook de geloofsover
tuiging.
Merkwaardig is overigens hoe tal
rijk de belijdenis van het geheim der
H. Drievuldigheid in de kerkelijke ge
beden en ceremonies terugkeert. Het
begint al bij het Doopsel. Neem de
dagelijkse gebeden en het kruisteken.
En in ons stervensuur. Dan bidt de
Kerk: Al heeft de stervende ook ge
zondigd, toch heeft hij de Vader, de
Zoon en de H. Geest niet geloochend.
Derhalve moeten we ons ook bewust
naar de Drieëne God richten. We
staan immers in de intiemste verhou
ding tot Hem. Met de H. Augustinus
zouden we moeten kunnen verklaren:
Daarin bestaat de volheid van onze
vreugde en er is geen groter te
genieten van de Drieëenheid, God
naar Wiens Beeld wij zijn gemaakt.
Helaas van dat Beeld is dikwijls
maar e^n zeer zwakke afdruk te con
stateren,
Ons levenspeil is beneden peil.
DE Bouwbroedersde jonge stich
ting van pater Werenfried van Straa-
ten, bijgenaamd „de jongste congrega-.
tie in de Kerk", zal ter gelegenheid
van de Duitse Katholiekendag 500 wo
ningen bouwen ten behoeve van vluch
telingen van achter het IJzeren Gor
dijn. Een soortgelijk plan is twee jaar
geleden op de Duitse Katholiekendag
van Fulda geopperd. Inderdaad is toen
in Waldkappel in Hesse de bouw be-'
gonnen, welke nu spoedig voltooid zal
zijn.
Confereren is een goed ding, maar
men moet het niet te lang doen. Dader
hebben nog altijd meer effect.
I'
PATER Werenfried van Straater
heeft een aantal bouwprojecten onder
handen. Van de 20 zullen er in Duits
land dit jaar 12 gereed komen. Ile,
nieuwe seculiere instituut van dt
bouwbroeders, kent een noviciaat var
2 jaar en een proefperiode van 10 jaar
waarna de leden de geloften van ar
moede, kuisheid en gehoorzaamheid af
leggen en bovendien beloven de Kerk
in-Nood te dienen. De leden van dezi
instelling krijgen geen beloning.
Een nieuw bewijs, dat de Kerk no[
altijd leeft en steeds nieuwe loten op
levert.
„ONZE christenen in Palestina zijl
arm, zullen de christenen in de wereh
daar ongevoelig voor blijven?". Aldu
vroeg mgr. Georgius Hakim, de aarts
bisschop van Galilea, tijdens zijn ver
blijf in Parijs. „De Joden uit de gehel-
wereld zenden jaarlijks 200 miljoei
dollars naar de staat Israël. En onz
christenen vragen: „Wat wordt er voo
ons gedaan?". Hij vertelde, dat d
oorlog zijn diocees gedecimeerd haa
20.000 katholieken zijn vluchtelinger.
verscheidene kerken zijn verwoest. E
is een seminarie nodig, omdat Israè
geen Arabieren toelaat. Voorts moete:
er zeven scholen gebouwd worden e,
twee weeshuizen. Ook moet er iet
voor de pelgrims van Nazareth worde
gedaan. Kortom in het H. Land verke
ren de katholieken in grote armoedt
Nog tobberijen genoeg. Buiten onz
eigen soms zo gauw geweldig lijkend
moeilijkheden.
i
DEZER dagen wordt het 500ste hu
welijk ingezegend, dat door bemidde
ling van het Contact-Bureau, secti
Huwelijksbemiddeling voor Katholie.
ken, in de Bilt is tot stand gekomer
Het Contactbureau, het enige, dat i:t
Nederland de goedkeuring van he
Episcopaat verkregen heeft, werd
jaar geleden opgericht. Om toegelatc
te worden tot deze bemiddeling moet
men degelijk katholiek en, zowel licha
melijk als geestelijk, gezond zijn. D'
resultaten zijn dan ook in overeetë
stemming met deze eisen, goede katho'
lieke huwelijken.
Nou en? Misschien nooit gedacht er.
toch gekregen!
Bovengenoemd bemiddelingswer
strekt zich uit over het gehele land ei
er zijn personen ingeschreven uit all
rangen en standen. Ook weduwen ei
weduwnaars vinden in het Contact
Bureau een mogelijkheid om hun gezi-i
weer tot een goede en harmonisch
eenheid te maken. Het aantal kinde'
ren, dat door dit werk weer een goed
vader of moeder heeft gekregen, bet
draagt ongeveer 1000. Ook buiten he
vad^land heeft het Contact-Bureaè
reeds een goede naam.
Vele emigranten, die ongehuwd naa:
den vreemde zijn getrokken, hebber
door het Katholieke bemiddelingsbu
reau hun levenspartner gevonden.
Het leven kan vandaag via eigen-
aardige paden gaan.
MORGEN is het weer zondag. Bi
mering van de dag der diepe rijkdom
men, Dnevuldigheidszondag. Off",
weer uit dankbaarheid voor de nieu-
zondag, met het nette gelaat van een
fatsoenlijke KVP-er, die geen blrl
van een andere partij zal aanraken
maar wel raak stemt: één op één.
Zonder water zou de oase woestijn
zijn. Frankrijk wil nu van de Sahara
één grote oase maken en daartoe de
zich diep onder de grond bevindende
waterbekkens benutten. Een Arabier
put ivater uit de bron.
