Ernstige vrees voor tekort
aan technische hersenen
NDAG-LIlffralfop:
Inschakeling van meer vrouwen
Standbeeld voor de pop:
t
coors
De sikkel verloor haar hamer
De gedachten van Zijn Hart
Kinderen van heel de wereld
hebben het betaald
Zaterdagse
mij n leringen
Molotof: een volmaakte moderne robot
Voor één mens
is nu 8 ton
staal nodig
ZATERDAG 2 JUNI 1956
PAGINA 3
De wereld gaat hersenen te kort komen
Voor velen zal het misschien een uit
gemaakte zaak zijn, dat ze reeds over veel te
weinig hersenen beschikt gezien de chaoti
sche toestand, waarin ze verkeert. Het gaat
hier echter in de eerste plaats om technische
hersenen. Of liever om de hersenen van in
telligente, goed ontwikkelde en met tech
nische zin begaafde mensen, die eerlang in
staat zullen zijn, het geheel gemechaniseerde
leven, in de eerste plaats de produktie, op
bekwame wijze niet alleen te leiden, maar
ook nieuwe plannen te ontwerpen, zodat aan
alle moeilijkheden van de toekomst het
hoofd kan worden geboden. Het probleem
der technische hersenen, anders gezegd dat
van hel kader de komende industriële revo
lutie van automatisering en gebruik van
kernenergie, doet zich reeds thans gevoelen.
Over heel de wereld. Overal wordt geklaagd,
ook in ons land, dat de technische scholing
en het aanwerven van rekruten voor het
grote leger der technici ver ten achter ligt
bij de eisen van het ogenblik. Sovjet-Rusland
gaat er groot op, ondanks een belangrijke
achterstand inzake de behoeften van het
ogenblik en de eerstkomende jaren, een veel
groter aantal technici en ingenieurs aan zijn
industrie te leveren dan de Verenigde Staten.
Men ïnaakt zich in het land van Uncle Sam,
de bakermat van de nieuwe, op kernenergie
gegrondveste industrie, ernstig bezorgd over
deze situatie. Er wordt daar elk jaar, wan
neer de technische hogescholen en instituten
hun gediplomeerden afleveren, tussen de
grote concerns een felle strijd gevoerd om de
rekruten.
De moeilijkheden van hel moment worden intussen reeds overscha
duwd door die van morgen. Vooraanstaande persoonlijkheden in de
wereld van het technische onderwijs voorzien binnen afzienbare tijd
een enorme behoefte aan technici en ingenieurs. Doordat Afrika en
Azië steeds meer gaan industrialiseren en de meeste landen er niet
in staat zijn, zelf voldoende technici te leveren, vooral voor de
leidende en plannen makende functies, dus voor wat men het tech
nische kader kan noemen, zal het Westen hier helpend moeten op
treden, vooral als het via zijn industrie het grootste gedeelte der
nieuwe fabrieken en installaties wil leveren. Het gevolg ligt voor
de hand: een nijpend gebrek in eigen huis.
Vrouwelijke technici
Observator
Pinocchio, gespeeld door ccn zestien-jarig meisje en de Fee met de.
i Urhooizcn haren u"SC>i de hoofdrolspeelsters in een operette, welke bij
de onthulling tVK he> monument werd opgevoerd.
Kerken cadeau
Heel wat veranderd
Hulde aan moeders
Een ondienst
DE hoofdaalmoezenier van Sociale
Werken in het bisdom Roermond, mgr.
K. Roncken, heeft de mentaliteit ge
hekeld van bepaalde niet-katholieke
intellectuelen, werkzaam bij het Lim
burgse mijnbedrijf, die van elders ge
komen zouden zijn, niet alleen om het i
mijnbedrijf te dienen, maar ook om de
katholieke mijnstreek te verlossen van
zijn „verouderd christelijk geloof''. In
deze kringen leeft de opvatting al
dus mgr. Roncken dat wanneer het
zo blijft doorgaan met de tewerkstel
ling van niet-katholieken en van bui
ten Limburg komende intellectuelen
bij ons mijnbedrijfbinnen afzienbare
tijd 40 pet. der intellectuelen uit niet-
katholieken zal bestaan".
Het mijnbedrijf wordt gediend, maar
de mensen zou met die .verlossing"
een ondienst worden bewezen.
Katholiek, maar
En morgen?
Harry Prikker.
Tijdperk der machine
op komst
iWMH Af
Het spreekt van zelf, dat met het tekort
aan technici, dat van ander kader, het
commerciële en het administratieve, auto
matisch gepaard zal gaan. Men heeft het
dezer dagen kunnen lezen, dat hier te lan
de men zich bij een wereldconcern als
de Unilever ernstig beraden heeft over
de ongunstige verhouding van het aantal
leidende functionarissen tot de totale per
soneelsbezetting. Deze wanverhouding
stijgt, aldus de vice-voorzitter van de
raad van bestuur, naarmate de produktie
meer gemechaniseerd wordt en de markt
hoger ontwikkeld is. Hü maakte hierbij
een opmerking, die allesz.ns aanleiding
tot enig nadenken geeft; iemands geschikt
heid voor een dergelijke functie wordt niet
in de eerste plaats bepaald door diploma s
en afkomst, maar vooral door zijn per
soonlijke kwaliteiten. De Unilever heeft
op 270.000 man personeel 22.600 leiding
gevende functionarissen.
Uiteraard interesseert in deze eeuw
van de techniek en de huidige periode
van als schier onbegrensd beschouwd wor
dende expansie in het bijzonder het pro
bleem van het technische kader. Dit wordt
des te interessanter, als men het beziet
in het raam van het beeld, dat in de
Verenigde Staten door mannen van gezag
in deze materie als een toekomstvisioen
geschilderd wordt, een visioen, hetwelk
voorbestemd is, binnen afzienbare tijd
nuchtere realiteit te worden.
Deze mannen van gezag hebben bere
kend, dat de bevolking van onze aardbol,
indien zich geen grote catastrofen als de
vorige oorlogen meer voordoen, zich in
snel tempo zal verdubbelen, zowaar ver
driedubbelen en zelfs tot dertig miljard
zielen kan stijgen. Ze zijn niet bezorgd
omtrent de vraag, of de aarde al die men
sen zal kunnen voeden, al wordt er thans
nog door een groot gedeelte van de bijna
drie miljard mensen op dit ondermaanse
min of meer honger geleden. Neen, zeggen
ze, de nieuwe industriële revolutie zal ons
in staat stellen, die dertig miljard een
behoorlijk levensmiddelenpakket te ver
schaffen en voor een belangrijk percenta
ge zelfs enige luxe. Maar dan moet die
industriële revolutie goed voorbereid wor
den. Haar mogelijkheden zijn legio, doch
er moeten ook legio mensen zijn, die met
een goed inzicht en tevens met een zekere
mate van offervaardigheid, een pionieren
de taak willen en.... kunnen vervullen.
Hoe de toekomst, waarin een geautoma
tiseerde en geperfectioneerde, door kern-
energie gedreven industrie het lot van het
mensdom zal bepalen, er ongeveer uit
zal, zien, hierover heeft een groep tech
nologen van het Technologisch Instituut
van Calif0rnië een aantal professoren
van naam, elk autoriteit op zijn terrein,
5v.i? ecn reeks bijeenkomsten beraden.
In net jaar 2050 zal volgens hen de be
volking van de aarde rond zes miljard
zevenhonderd miljoen zielen bedragen.
Maar een hunner noemde zelfs het cijfer
van dertig miljard als ecn mogelijkheid,
S?n nBrekenin® dient te worden ge
houden De oceanen, dus het zeewater, do
r?, iel vnidi en het zonlicht zullen dan
al ^middelen leveren, dank zij
geperfectioneerde technische methoden,
d,e momenteel iaog in de technische kin
derschoenen staan.
De deskundigen hebben contact gezocht
met Amerika s grote industriële concerns
en van die kan s men ernstig op hun
suggesties mge|aan- Ze rekenden de kop
stukken van de Amerikaanse industrie
voor wanneer de voorraden olie, gas,
steenkool en «zer (staal) uitgeput zouden
raken en men °u®andstoffeneed moet
ziin om op andere brandstoffen en ver
wekkers van energie over te schakelen.
Over één ding waren de technologen
het eens de technologie en de industriële
m, de kernenergie zullen met in
staa z fn oorlogen te vermijden. Dit zal
tiak blijven vfn.de econ= en de
politici. Maar als die med^^ikJhke mes-
een in de historie onvejggfeW» TO
tatie worden geleverd. Tha
het onderhoud van éen mens met a zijn
behoeften acht ton staal nodig. Binnen
een eeuw zal die behoefte tot 100 ton
staal gerezen zijn, omdat all d
gemechaniseerd wordt. Om die
ton staal per hoofd te kunnen produce
ren, zal de technologie in snel tempo een
produktieproces moeten ontwerpen.
Zoals gezegd, de Amerikaanse industrie
ën houden zich ernstig bezig met de re
porten. door de genoemde technologen uit
gebracht Reeds hebben ze opdrachten
van een aantal concerns ontvangen, om
hun visie nader uit te werken en meer op
praktische, dan op wetenschappelijke over
wegingen te baseren. Speciaal het aan
trekken van geschikt mensenmateriaal is
als punt van nadere bestudering aangewe
zen. Men acht dit ook bij de industrie de
spil waar het zg. Tijdperk van de Machine
om zal draaien. Er is reeds herhaaldelijk
op gewezen, dat de vrouwen een veel te
klein aandeel leveren in het leger van
technici, dat nu gevormd wordt. In de
Verenigde Staten maken de vrouwen
slechts één procent van de ingenieurs
en elf procent van de wetenschappelijk ge
vormde werkers uit. Men meent, dat dit
percentage aanzienlijk kan worden opge
voerd, indien over een aantal vooroordelen
kan worden heengestapt. De vrouw kan
op het veelomvattende gebied der tech
niek in vele gevallen hetzelfde presteren
als de man. Sovjet-Rusland heeft dit reeds
lang geleden ingezien en daar werken tien
duizenden vrouwen als technici en in de
laboratoria voor wetenschappelijk onder
zoek, waarbij ze ook gevaarlijk research-
werk niet schuwen.
Dit laatste is ook in Amerika en West
Europa het geval, doch de vrouw is er
nog veel te weinig in de wereld der re
search en techniek opgenomen. Vrouwe
lijke pioniers als de Curie's zijn er nog uit
zonderingen. In de Verenigde Staten ver
wacht men, dat indien de technische stu
die en het technische werk voor de vrouw
aantrekkelijker kunnen worden gemaakt,
het aantal technische en wetenschappe
lijke krachten verdubbeld kan worden.
Het tekort aan technische hersenen, dat
aan het ontstaan is, heeft nog een ietwat
ontmoedigend aspect, omdat men bereids
tot de conclusie is gekomen, dat het tot
ontwikkeling brengen van materiele hulp
bronnen gemakkelijker is dan het kweken
van technische bekwaamheid en de kwali
teiten, waardoor technische bekwaamheid
vruchten afwerpt. Het is minder moeilijk,
staal te produceren, dan mensen te scho
len, die steeds meer met dit staal zullen
kunnen doen en de produktie en het ge
bruik er van kunnen rationaliseren. Kort
om, hersenen zijn schaarser dan staal.
En toch., zelfs de hulpbronnen zijn
weer niet ongelimiteerd, al menen de tech
nologen, dat ze een mensdom van dertig
miljard zullen kunnen voeden. De Ameri
kanen hebben zopas te horen gekregen,
dat ze noodgedwongen min of meer vege
tariërs zullen moeten worden, inde loop
van deze eeuw of in het begin van de vol
gende. Wanneer de bevolking der Verenig-
da Staten volgens verwachting in het jaat
1970 twee honderd miljoen zielen zal ba-
dragen, staat haar gezien de beschikbare
grond voor veeteelt, alsdan slechts een
derde van de huidige produktie aan vlees
ter beschikking. Hetzelfde geldt voor melk
en eieren. In plaats hiervan zal de Ameri
kaan meer groenten, meelspijzen en uit
planten getrokken voedsel moeten gaan
eten, fruit inbegrepen..
De technologen geloven inmiddels ook
hier weer iets gevonden te hebben, waar
door de vleesvoorraden kunnen worden
aangevuld Ze willen bepaalde zeedieren
in het groot gaan fokken. Er is water met
voldoende voedsel genoeg, zeggen ze. Het
gaat er alleen om, een bepaald soort zee
dier, dat er het meest geschikt voor is,
in massa in afgesloten stukken zee te
houden, net als men nu koeien en varkens
houdt. Ze zien o.a. veel in de zg. zeekoe.
En om weer even terug te komen op
het vraagstuk van de hersenen van het
kader der technologische revolutie de reeds
aangehaalde deskundigen wijzen er op,
dat men toch weer niet al te pessimistiscn
moet zijn en b.v. uitgebreide maatregelen
dient te nemen, om het beschikbare ma
teriaal zo goed mogelijk aan te wenden.
Dr. Weit, professor in de psychologie van
het Californische Technologische Instituut,
vestigde er de aandacht op, dat de helft
van de bekwame jonge mensen zowel man
nen als vrouwen, in de huidige maat
schappij geen behoorlijke opleiding krijgen
en bij de bijzonder begaafden is dit nog
slechts bij een derde het geval Er is nog
steeds geen geschikt selectie-systeem ge
vonden, speciaal gericht op het onderzoek
naar technische talenten.
Heeft men de beschikking over alles,
wat een technische knobbel bezit, om het
eens eenvoudig uit te drukken, dan zal de
produktie allerwegen snel stijgen, ook
in de landbouw en de veeteelt. Er bestaan
enorme verschillen tussen de gemiddelde
produktie van voedingsmiddelen per ha.,
Het gemiddelde aantal calorieën is b.v.
in het uiterst gecultiveerde Japan per ha,
wat de agrarische opbrengst er van aan
gaat, 14.000, terwijl dit in Sovjet-Rusland
waar de landbouw nog slechts weinig in
tensief beoefend wordt 2300 bedraagt. Waar
er dus zulke grote verschillen zijn, bestaat
ook de mogelijkheid, deze in een gunstige
richting op te heffen.
Men ziet intussen, er wordt de nodige
aandacht besteed aan een brandend pro
bleem, waarvan de gemiddelde mens in
middels nauwelijks enige notie heeft. Het
is voor het mensdom te hopen, dat er
een harmonische oplossing gevonden zal
worden en er geen oorlogen zullen be
hoeven te worden gevoerd tussen de
volken, die de vruchten van het Tijdperk
der Machine willen plukken.
Er is nogal rumoer geweest en er
is nog deining over de viering van
bepaalde feestdagen zoals Koninginne
dag en Bevrijdingsdag. Belangrijke
feiten moeten behoorlijk worden her
dacht. Dat ze toevallig dicht bij elkaar
vallen is geen argument om niet te
vieren, evenmin als de vrees voor
produktie-verlies erg steekhoudend is.
Opvallend was en is echter de vurig
heid in de verdediging en het vol
komen gebrek aan persoonlijke offer
vaardigheid. De dagen zijn buiten
gewoon belangrijk, het volk moet in
vrijheid kunnen feesten, maar men wil
zulksop kosten van de baas.
Ambtenaren dachten er niet over een
eigen snipperdag te reserveren. Ter
wijl men zulks wel doet, als men een
dag wil gaan hengelen. De feestdrang
is wel erg opgetuigd.
Dan was de mentaliteit toch vroeger
wel anders. Twee Kerstdagen, Nieuw
jaar en Driekoningen waren verplich
te zondagen. Een verletten op deze
dagen betekende een grote hap uit de
lonen van 9 a 11 gulden. Maar de
vaders hielden zondag
De steeds dikkere C.A.O.'s hebben
vele dingen gewijzigd, de meeste
katholieke feestdagen zijn als verplich
te zondagen afgeschaft en hoogstens
als „dagen van devotie" gehandhaafd.
De waarde-daling materieel gespro
ken is dan ook te merken Wat zijn
we toch dikwijls voor vee excuseer
de uitdrukking dat we altijd weer
opnieuw onder dwang moeten worden
opgejaagd.
Wanneer bij de vele vernieuwingen
over vijf jaar misschien de verplich
ting van mishoren op zondag wordt
opgeheven, is er dan ook weer zo
weinig godsdienstzin aanwezig, dat we
minstens de helft van het jaar ook op
zondag de kerk voorbijlopen. Wat
moeten dergelijke liefdeloze zielen aan
O. L. Heer toch bitter tegenvallen.
Een liefdeloosheid, een lauwheid en
onverschilligheid, die des te meer op
vallen, nu we juist in deze dagen twee
feesten vieren, die op zo'n bijzondere
wijze de buitengewone liefde van God
demonstreren, nl. Sacramentsdag en
het festijn van het Goddelijk Hart.
Voor de viering heeft men geen
PINOCCHIO
In het dorp Collodi, gemeente Pescia
in de Italiaanse provincie Toskane is een
vier meter hoog, bronzen standbeeld ont
huld voor een pop. Het heeft ettelijke hon
derdduizenden guldens gekost en het
grootste gedeelte daarvan, of liever vrij
wel alles, is door de kinderen van heel
de wereld betaald. Kinderen in Europa.
Amerika en zelfs in Azië. tot China toe
zonden bijdragen naar een professor, die
de taak op zich had genomen, een grootse
hulde te brengen aan Pinocchio, de pop
en held uit het wereldberoemde boek van
Carlo Lorensini, de man die voor vijf cen
ten per regel een kinderboek schreef, dat
later in miljoenen exemplaren en in tal
van talen vertaald, verkocht werd.
Daar in Collodi is tevens het Dorp van
het Sprookje gesticht, waar men alle fi
guren uit het bekende boek, waarin de
avonturen van de levend geworden hou
ten pop worden geschilderd, levensgroot
te bewonderen zijn. In dit dorp komt nog
een museum, gewijd aan de schrijver, die
".i'r y~,
;;^v
arm stierf, maar van wie talrijke per
soonlijke herinneringen bewaard zijn ge
bleven. Samen met de vele uitgaven van
het boek zullen ze een groot gebouw vul
len. Dit wordt begrensd door een grote
ruimte, waartoe alle kinderen toegang
hebben en waarin de grootst mogelijke
vrijheid heerst, geheel zoals Pinocchio zich
dat in zijn stoutste dromen voorstelde. In
het Dorp van het Sprookje ofwel het
sprookjesdorp zullen de kinderen zich
volkomen thuis voelen. Slechts wanneer
er een werkelijk over de schreef gaat,
wordt hij of zij ter verantwoording ge
roepen.
Alle kinderen, die iets voor het stand
beeld zonden, hebben een kaart ontvangen
waarmede hun enkele Pinocchiaanse vrij
heden worden toegestaan. Zo mogen ze
b.v. op zon- en feestdagen van school
spijbelen. Behalve de kinderen hebben tal
rijke volwassenen geld gezonden, om de
droom van Prof. Rolando Anzilotti, die
burgemeester van Pescia is, te helpen ver
wezenlijken. O.a. Walt Disney stuurde een
bedrag. Maar hierover was men in Pes
cia niet erg enthousiast. Hij stuurde n.l.
slechts duizend gulden. Dat is niet zo heel
veel voor een man, die vermoedelijk mil
joenen heeft verdiend aan de film „Pi
nocchio", welke naar het boek gemaakt
werd en waarvoor noodt een cent auteurs
recht betaald werd. omdat dit verjaard
is. In de Verenigde Staten en ook daar
buiten denken velen, dat Walt Disney het
boek geschreven heeft, zoveel reclame is
er voor hem gemaakt, terwijl de eigenlij
ke schrijver volgens zijn bewonderaars in
Italië onvoldoende eer gebracht werd. En
fin, Walt Disney's schrielheid heeft niet
verhinderd, dat er in totaal drie miljoen
naar Collodi vloeiden, zodat de beeldhou
wer Emilio Greco genaamd, een jong
Italiaans kunstenaar, het contant betaald
kreeg. Tevens konden er een grote, folk
loristische optocht en een mooie operette
uitvoering gegeven worden, waarin de
voornaamste figuren uit het boek, te be
ginnen met de timmerman Geppetto, in
voorkwamen. De rol van Pinocchio werd
vervuld door een zestienjarig meisje. Lo
lita del Ministro geheten. Het droeg de be
kende puntmuts en het gespikkelde buisje
met de witte manchetten, terwijl haar
kousen geverfd waren, alsof ze van hout
waren. Samen met de Fee met de Tur
kooizen Haren, de een en twintig-jarige
zangeres Anna Maria Pellegrini, vormde
Lolita del Ministro een hoogst vermake
lijk stel. Lolita had zich geheel in haar
rol ingeleefd. Toen de president, van Ita
lië, Gronchi, die de feestelijkheden bij
woonde, haar liet roepen, sprong ze eerst
verschrikt tussen de menigte. Ze durfde
niet te voorschijn te komen en moest naar
de president gebracht worden, die haar
spoedig op haar gemak stelde. In de folk
loristische optocht liepen duizenden kin
deren mee, want in de hele provincie Tos
kane hadden ze vrij gekregen, toen het
standbeeld onthuld werd. Niet allemaal
waren ze enthousiast over de wijze, waar
op de beeldhouwer te werk was gegaan.
Hij ontwierp een grote boom. waaruit de
Fee met de Turkooizen Haren te voor
schijn komt. aan een hand Pinocchio. Het
is een heel modern standbeeld en het
heeft niets weg van de manier, waarop
de eerste illustrator van het boek de held
en hoofdfiguren uittekende. Toch bleken
de kinderen er gauw mee verzoend, eer
der dan de groten. Het heeft n.l. een jaar
geduurd, voordat de polemiek rond het
ontwerp ten einde was. Ondanks alle pro
testen koos Prof. Anzilotti toch dat van
Emilio Greco, omdat hij de mening is
toegedaan, dat moderne kinderen dege
nen, die ze bewonderen en waarvan ze
houden, op moderne wijze moeten kunnen
zien. De kinderen van de eeuw der machi
ne moeten niet met ouderwets geworden
voorstellingen worden afgescheept. Dit
nam niet weg, dat de deelnemers aan de
optocht en de operette gekleed waren, zo
als de eerste illustrator ze uitdoste. In
de optocht liepen honderden jongens en
meisjes mede, de occarino bespelend.
Bij de onthulling van het monument
voor de pop Pinocchio, wereldberoemd
zijn geen redevoeringen gehouden. Het
was volkomen een kinderfeest. Zeker is
wel. dat duizenden en duizenden kinde
ren naar Collodi ter pelgrimage zullen
gaan en ook vele ouderen, uit alle landen
der wereld, zullen willen zien, hoe in de
stad, waar zijn geestelijke vader, Carlo
Lorenzini geboren werd, Pinocchio ge-
eerd wordt en hoe er voor gezorgd is, dat
Lorenzini's naam onsterfelijk blijft
neem
betimmeringen
verbouwingen
moderne standi
voor n modem
winkelinterieur
VOORHAVEN 101 'IEL 34R71 ROTTERDAM
snipperdag over, maar offeren we ook
zelfs geen snipperuur?
Het is van ganser harte te hopen,
dat de kerken donderdag vol zijn ge
weest en morgen benevens vrijdag a-s.
vol zullen lopen.
Want, waar in het wondervol H.
Sacrament de gedachtenis van Zijn
lijden is nagelaten en de mens met
tarwe wordt gespijzigd en met honing
verzadigd mogen we toch wel met
St.-Thomas van Aquino meejubelen.
Voedsel gedurende de vaak zo moei
lijke aardse reis is tegelijk het brood,
dat leven in de eeuwigheid verzekert.
Wat heeft de H. Pastoor van Ars toch
gebeden en gesmeekt om een brandend
hart en een diep inzicht tegenover dit
H. Sacrament. Een gave voor de mens,
die alleen een God kon uitdenken en
schenken.
Is Sacramentsdag de triomfdag van
Gods liefde voor ons, de feestdag van
het H. Hart moet de triomfdag zijn
van onze liefde voor God. Naast onze
dank op Sacramentsdag of Sacraments
zondag moet op vrijdag staan een gave
van wederliefde en eerherstel. De ge
dachten van dat Goddelijk Hart blij
ven van geslacht tot geslacht op ons
gericht. Blijvend poogt Het onze zielen
aan de dood te ontrukken en ons te
voeden in onze geestelijke hongers
nood. Een Hart, dat volgens de prefatie
van de feestdag ons stromen toezendt
van barmhartigheid en genaden, dat
nooit ophoudt te ontvlammen uit lief
de tot ons en een veilig toevluchtsoord
is voor boetvaardigen.
Voortdurend houden Zijn gedachten
zich met ons geluk bezig. Wat zijn
onze gedachten in deze dagen? Wat zal
ons antwoord zijn?
Zal weer de klacht worden gehoord
van: Ik wacht op wie met Mij be
droefd is en er is er geen, en op een
trooster en ik vind er geen?
Laten pijnlijke lansstoten van lauw
heid en onverschilligheid verre van
ons zijn.
Bij de onthulling van het monument
voor Pinocchio te Collodi waren
velen verbaasd over de moderne
opvatting van de beeldhouwer.
~y
IVOR Bulmer Thomas, van de Com
missie tot behoud van Historische
Kerkgebouwen der Engelse Kerk,
heeft het voorstel gedaan enige ker
ken, die niet meer voor de eredienst
qebruïkt worden, aan de katholieken
af te staan. Hij verklaarde dit na een
voorstel, om enige niet gebruikte ker
ken af te breken. „Als de Engelse Kerk
een kerkgebouw niet gebruikt, terwijl
de Katholieke Kerk dringend behoefte
heeft aan nieuwe scholen en dus geen
kerken kan bouwendan zie ik liever
dat kerken overgedragen worden dan
dat zij afgebroken worden".
Prijzenswaardige edelmoedigheid.
Moge heer Thomas in ruil voor zijn
voorstel het ware Licht geschonken
worden.
AAN HET eind van de middeleeu
wen had Engeland 10.000 parochieker
ken voor een bevolking van ongeveer
5 miljoen. Momenteel beschikt de An
glicaanse Kerk over ongeveer 16.000
kerkgebouwen voor zijn leden op een
bevolking van over de 40 miljoen, ter
wijl de katholieken 3.000 parochieker
ken hebben voor 5 miljoen zielen.
De situatie heeft zich wel danig ge
wijzigd. Volgens het aantal Paascom
munies zou het aantal praktizerende
Anglicanen slechts twee miljoen be
dragen.
OUD-LEERLINGEN van het Don-
Bosco-instituut te Turijn gaan voor de
moeder van de H. Don Bosco een ge
denkteken oprichten in Capriglio (Pie-
monte) om hiermede alle moeders van
Salesianen te eren. Op de 100ste sterf
dag van de moeder van Don Bosco, op
25 november van dit jaar, wordt hel
monument in Capriglio onthuld en ge
wijd.
Fraaie geste van eerbiedige waar
digheid. Doch je moet maar op de
idee komen.
MGR. Roncken meende zich te moe
ten afvragen: „Bestaat er met name
onder de katholieke intellectuelen te
weinig belangstelling voor het mijn
bedrijf, of is het zo, dat er geen ge
schikte katholieke kandidaten zijn?
Want ik neem niet aan", zeide hij,
„dat de tewerkstelling van dergelijke
niet-katholieke intellectuelen, welke
in sommige bedrijfsonderdelen reeds
een overheersende positie bezitten, het
gevolg is van een bewuste politiek".
We kunnen gemakkelijk kankeren
over achterstelling. Maar deze is lang
niet altijd gerechtvaardigd. Ofschoon
we onlangs vernamen, dat op een sol
licitatie als informatie-noot was gezet:
„Hij is katholiek, maar niet hinderlijk."
Dat komt vandagg ook nog voor.
MORGEN is het weer zondag. Zon
dag onder het octaaf van Sacraments
dag. Offer royaal voor de nieuwe ker
ken uit dankbaarheid voor de nooit
genoeg te waarderen schat in de H.
Eucharistie. Voor de rest een zonnige
juni-zondag met het schrandere gelaat
van de doorgewinterde K.V.P.-er, die
d-romme-ls goed weet, bij wie men de
toekomst in veilige handen kan leggen.
WJATSJESLAF MICHAILOVITSJ MO
LOTOF (de „hamer"), wiens eigen
lijke naam Skrjabin luidt, werd
op 9 maart 1890 geboren in de provincie
Wjatka. Op 16-jarige leeftijd trad hij, als
midelbaar scholier te Kazan, toe tot de
bolsjewieken. In 1912 ontmoette hij Stalin
voor het eerst, toen hij hem onderdak
verschafte bij een tante, de echtgenote
van een hoge functionaris te St.-Peters-
burg.
Stalin oefende een grote invloed uit op
de jonge revolutionnair, wie hij de kennis
over de partijdiscipline bijbracht. In de
hierna volgende jaren was Molotof me
dewerker aan ondergrondse bladen, voor
welke activiteit hij verscheidene malen
werd gedeporteerd. Op een partijcongres
te Londen ontmoette hij Lenin.
Sedert 1921 werkt Molotof te Moskou,
waar hij op alle partijbijeenkomsten de
stellingen van Lenin en Stalin heeft ge
steund. Op het tiende congres van de
Russische communistische partij werd hij
in het centrale comité gekozen. In 1925
volgde zijn benoeming tot lid van het
politieke bureau.
Vijf jaar later volgde hij Alexis Rynof
op als voorzitter van de. raad van volks
commissarissen, welke functie hij bekleed
de tot mei 1941, toen Stalin zelf de leiding
van de raad op zich nam.
Van mei 1939 tot maart 1949 was hij
minister van buitenlandse zaken, in welke
hoedanigheid hij in augustus 1939 het niet-
aanvalsverdrag met Duitsland tekende.
Gedurende en na de tweede wereldoorlog
nam hij deel aan alle belangrijke inter
nationale conferenties. In 1949 werd hij
plotseling door Vysjinsky als minister van
buitenlandse zaken opgevolgd, maar na de
dood van Stalin, op 5 maart 1953, kreeg
Molotof in het nieuwe kabinet onder
Georgi Malenkof deze portefeuille weer
terug terwijl hij zowel vice-premier als
lid van het nieuwe presidium bleef.
Bij de begrafenis voerde Molotof na
Malenkof en Beria, de toenmalige minister
van binnenlandse zaken, het woord.
Spoedig liet Malenkof weten, dat alle
problemen door middel van onderhande
lingen konden worden opgelost, waarmee
het Russische „vredesoffensief" werd in
geluid. Door deze ommezwaai in de Rus
sische politiek moest de tot dan toe on
wrikbare Molotof plotseling meer ver
zoeningsgezinde maatregelen nemen.
Molotof is bekend om zijn systema
tische aard Lenin noemde hem eens
•,de beste archivaris van Rusland"
en zijn grote energie, met zijn korte,
gezette gestalte, zijn vierkante gezicht
met lorgnet, en zijn verzorgde kleding
lijkt Molotof meer op een middenstan
der in goede doen dan op een beroeps
revolutionair. Churchill zegt van hem
in zijn ..oorlogsmemoires": „Ik heb nooit
een menselijk wezen gezien dat een
volmaaktere weergave was van een mo
derne robot. Zijn glimlach als de Sibe
rische winter, zijn zorgvuldig afgewogen
en vaak wijze woorden en zijn minzaam
optreden maakten hem tot de volmaakte
agent van de Sovjet-politiek in een
doodse wereld!"
DIMITRI SJEPILOF, die vijftig jaar
oud is. is sinds 1952 hoofdredacteur
van de „Pravda". In dat jaar werd
hij gekozen als lid van het centrale par
tijcomité. nadat hij in 1948 en 1949 hoofd
van de afdeling propaganda en agitatie
was geweest. Daarna was hij twee jaar
inspecteur van het centrale partijcomité.
Verscheidene jaren speelde hij een be
langrijke rol in het partijapparaat, spe
ciaal op het gebied van de theoretische
vraagstukken ten aanzien van de collec
tieve boerderijen en andere politiek-eco-
nomische kwesties.
Dat zijn ster rees bleek, toen hij in
april 1955 de traditionele rede ter her
denking van Lenin hield, een eer die is
voorbehouden aan vooraanstaande partij
ideologen en voormalige secretarissen van
het centrale comité.
In juli van het vorige jaar woonde
Sjepilof op uitnodiging van de Egyptische
regering de feestelijkheden ter herden
king van de bevrijding van Egypte bij.
Hij wordt ook verantwoordelijk geacht
voor de verleden jaar gehouden onder
handelingen over de verkoop van com
munistische wageovaan Egypte.
