Verbreking van samenwerking
met P.v.d.A. niet uitgesloten
Insinuerende socialistische leuzen fel gehekeld
In Australië zijn reeds tal van
Nederlanders zelfstandig
Gezinspolitiek wezenlijk deel
van het K.V.P.-programma
Invalide door aanrijding met
militaire vrachtauto
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
P.v.d.A.-ers moeten
laatste week niet
te vervelend doen
ProfRomme op KV P-meeting in Amsterdam:
11
Geen legering van
Duitse troepen
Achterstand van intellectuelen bij
emigratie nieuw kernprobleem
Op weg naar
het stemlokaal
Vrijdag 3 juni 1956
Een gulden voor de
grond
Onjuiste mentaliteit bij wie ons land verlaten
25.000 aan smartegeld
toegewezen
WEERBERICHT
aangeheven.
Moest K.V.P. overtuigd
tvorden?
Groet van Belgische C.V.P
ROMME
„Geen wig tussen mij en de partij"
Niet binnen valse omheining
„PB.O.-ministerie blijft
Grondwetsherziening
Rijswijkse steun voor
kerkenbouw
Nieuw-Zeeland
Vakdiploma' s
Canada
Voorts staatssalaris van
125 gulden per week
De weerverwachting van het KNMI, geldig van
heden- tot morgenavond, luidt:
Over het algemeen veel bewolking met enkele
buien. Overwegend matige wind draaiend naar
noordelijke richtingen. Aanhoudend koel weer.
Zaterflag 9 juni: zon op 4.23, onder 21.00 uur;
maan op 4.56, onder 21.39 uur.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
(Van onze Amsterdamse redactie)
Met alle kracht en klem waarover de lijstaan
voerder van de K.V.P. beschikt, heeft prof. mr.
C. P. M. Romme gisteravond op een door ruim
2000 belangstellenden bijgewoonde K.V.P.-propa-
ganda-avond in de Apollohal te Amsterdam aan
de kaak gesteld de lage insinuaties aan het adres
van de Nederlandse katholieken in een P.v.d.A.-
pamflet, waarin wordt gezegd: „Wij (de socialisten
dus) achten de geestelijke grondslagen van ons
volk, gewonnen in de vrijheidsstrijd tegen de
Spaanse overheersing en bevestigd in een zelfde
strijd tegen Hitler's tyrannie, in gevaar gebracht
als de K.V.P. de verkiezingen zou winnen''. „Ik
xveet daarop maar één antwoord'', aldus prof.
Romme, „wij achten de geestelijke vrijheid veiliger
bij °ns dan bij hen!".
De K.V.P.-aanvoerder haalde nog een ander
In groten getale waren de katholieke
Amsterdammers enkelen zelfs op
(jj{VP-fietsen"— naar de Apollohal geto
gen om deze grote manifestatie mee te
rna£e?-. Op het met palmen, bloemen,
gV Ml^etten en een reus van een geel-
blauwe eén versierde podium zat het
plaatselijk bestuur en de vier sprekers
van deze avond: prof. Romme, minister
Van Thiel van Maatschappelijk Werk, dr.
W- bbhUyt, buitenland-deskundige van de
]<Vr, die minister Luns verving (wegens
het groothertogelijk bezoek moest deze
verstek laten gaan) en de heer Th. Koer
sen, de Amsterdamse kandidaat. Behalve
rngr'G'p- J. van der Burg, de deken van
Amsterdam, waren voorts aanwezig ka-
thoheke Wethouders, raads- en Statenle
den en twee buitenlandse gasten, de alge
meen secretaris en de propagandaleider
van de Belgische CVP. De meeting werd
opge'nisterd door pittige muziek van het
Volendamse Fanfarekorps „Wilhelmina".
jn het begin aarzelend maar al spoedig
hijna algemeen werd na de opening van
de vergadering op de wijze van „Hup Hol
land hup" en met ongeveer soortgelijke
woorden het KVP-verkiezingslied 1956
Als eerste beklom minister Van Thiel
3e ktaheder. Hij sneed twee punten aan.
De zeven katholieke Kamer-kandidaten
van de PvdA hebben beweerd dat zij niet
ondanks maar krachtens hun katholieke
overtuiging voor de socialistische partij
kiezen, omdat zij dit het beste voor het
land èn de Kerk vinden.
Tegenover deze mening zette spr. het
Oordeel van zeven andere Nederlandse
kiezers nl. de zeven bisschoppen en vroeg
aan zijn gehoor, zelf te bepalen wier be
slissing het meest waardevol zou zijn. Mr.
Van Thiel laakte voorts de nu gelanceerde
propagandaleuze van de PvdA, dat minis
ter Suurhoff Wat betreft de ouderdoms
voorziening het werk van minister Drees
heeft voltooid, nadat de socialisten ook
anderen van de noodzakelijkheid van de
te nemen maatregelen zouden hebben we
ten te overtuigen. Moest de KVP nu echt
'daarvoor overtuigd worden?, zo vroeg hij
zich af. er aan toevoegend, dat de KVP
wel zulke vragen moet stellen nu van an
dere zijde dergelijke misleidende formu
leringen worden toegepast.
Adel verplicht!
De heer Koersen ontleedde met een
enkel woord het KVP-program en wees er
0p dat Amsterdam, hetwelk in moeilijke
tijden steeds voor de geestelijke vrijheid
op de bres heeft gestaan, nu zal dienen te
besef'en dat adel verplicht door de KVP
in de „rode hoofdstad" aan de spits te
brengen. Dr. Schuyt, per vliegtuig uit Pa
rijs overgekomen haalde de recente winst
v0or de katholieke partijen in Oostenrijk,
gaarland en Italië aan.
„In Eur0pa trekken die partijen die
de moed hebben haar program op chris
telijk? beginselen te baseren, overal voor
waarts. Wij gaan het Evangelie opnieuw
revoluDonair beleven. Het verkiezmgs-
beeld;, uat onze straten, volgehangen met
.rode borden, nog bieden, is bescha
mebd y°°r ons; beschamend omdat het
misv®istai?d kon ontstaan, dat er nog
mehseu zijn. die in de veronderstelling
verk® "-.dat de nieuwe tijd door die
rode. P riijen kan worden verwezenlijkt.
Het taak dit misverstand zo spoe
dig ®ogelijk uit de wereld te helpen".
bracht de r.-k. Drumband
„St.-'U ?r Majelia", afkomstig uit de
felroo®, Ibdische buurt, een daverende
muf rondgang door de zaal, die op
6000 dienstmeisjes zijn door
paus h s Jul in een massale audiëntie
haar grondvesten dreunde. Een van de
Belgische gasten sprak een geestige wel
komstgroet uit, waarna de laatste spreker,
prof. Romme, luide bejubeld, aan het
woord kwam. Hij hoopte dat de annexa-
tiezucht van kath Amsterdam, waar hij
tijdens zijn 17-jarig lidmaatschap van de
raad een „gouden politieke scholing" had
doorgemaakt, op 13 juni het fundament
van het werk der KVP danig zou ver
stevigen.
De kath. lijstaanvoerder kwam vervol
gens fel in het geweer tegen het streven
van de andere partijen om de KVP bin
nen een nauwe „valse" omheining te
drukken van specifieke kath. aangelegen
heden, waaraan ze nauwelijks haar be
staansrecht zou kunnen ontlenen, zoals
de zondagswet, het processieverbod en
he* bijzonder onderwijs Men is beangst
voor katholieke machtsontplooiing, aldus
orof. Romme, doch men vergeet, dat er
tal van aangelegenheden zijn van wijde
strekking, die ten volle staan in het po
litieke actuele leven en die zeer veel te
maken hebben met de diepe zedelijke be
ginselen. waarop heel onze houding te
genover het leven en de samenleving ge
baseerd is. Zonder die' basis van de na
tuurlijke zedenwet is een vruchtbare op
lossing van al die problemen niet te vin
den. Daarom ligt in 1956 onze hoofdtaak
iuist buiten die omheining, waar onze
katholieke beginselen een medebepalende
en medestuwende rol spelen.
noemde enige van die vraagstuk
ken als de bezitsvorming die geen uit
zondering maar regel voor de_ massa van
het volk moet worden, de vrije loonvor
ming. de gezinspolitiek (de progressie-
ve kinderbijslag is verkregen juist en
alleen door de beoefening van de ka
tholieke macht) en de PBO.
Met klem betoogde prof. Romme, dat
de gedachte, dat bij de vorming van
een nieuw kabinet het ministerie van
minister de Bruijn, die in vier iaar tijd
45 publiekrechtelijke lichamen, omvat
tende 43 pet van de ondernemingen
realiseerde, wel opgeruimd kan wor
den, een droombeeld is. „De PBO is een
van de voornaamste mogelijkheden
voor 'n gezonde hervorming in christe
lijke geest van onze samenleving en de
KVp za] by <je kabinetsformatie haar
uiterste best doen om voor De Bruijn 'n
waardige opvolger te vinden, die zijn
zegenrijk werk kan voortzetten."
Ten aanzien van de fiscale politiek
blijft de K.V.P. streven naar belasting
verlaging en meer nuttige sociale voor
zieningen Socialistische kwalificaties
als zou het werkprogram van de K.V.P.
door deze twee eisen in een „grabbelton"
voorbeeld aan, waarin de P.v.d.A. in politieke zin
iets misdrijft en een nieuw symptoom van haar
gespletenheid tot uiting brengt, n.I. het pogen van
de socialistische kandidaten, die straks in de Twee
de Kamer komen, via dr. Drees de man, die in
een wijd verspreide brochure schrijft dat er samen
gewerkt moet worden waar mogelijk is en dat de
tegenstellingen niet op de spits mogen worden ge
dreven juist elke samenwerkingsmogelijkheid
stuk te slaan. „Ik acht het niet uitgesloten",aldus
prof. Romme, „dat wanneer deze lieden tot de 13e
juni zó doorgaan zij in hun oogmerk om een breuk
in de samenwerking te krijgen, zullen slagen.
Mochten zij echter in hun verblindheid menen
tussen het katholieke volksdeel en mij een wig te
kunnen drijven, deze toeleg zal hun beslist niet
lukken".
Een donderende ovatie onderstreepte deze woor
den.
zijn ontaard, zijn al verdwenen in het
riool waarin ook andere valse leuzen zijn
weggespoeld, aldus hekelde de katholieke
lijstaanvoerder.
Prof. Romme ging ook in op de talrijke
publikalies, gewijd aan een door hem
in 1945, in de na-oorlogse brede over
eenstemming over bepaalde grondregels,
waarin de Nederlandse samenleving zou
moeten worden opgebouwd, geschreven
boekjp over de Godserkenning in de
Grondwet. „Men beweert", aldus spre
ker. „dat ik bepaalde mensen zcu heb
ben willen uitsluiten van de landsbedie
ning. 'u had mij een land gedacht, waar
de grotp grondwaarheden zouden zijn
aanvaard. Die brede overeenstemming
en prote samenwerking. in „de mist" van
1945 door allen beoogd, is nimmer be
reikt en ik heb mii daarin als realistische
Politicus geschikt. Ik wil daarom wel na
drukkelijk verklaren, dat, als er een ge
nerale grondwetsherziening komt en
die moet er volgens mij zeker komen
die naar myn mening niet gebaseerd zou
moeten zijn op miin boekje, maar op de
grondslagen door de staatscommissie-Van
Schaik uitgewerkt.
Tot slot betreurde spreker het, dat
de katholieke politieke eenheid in 1956
nog niet geheel is voltooid. Hij had de
leden van de Katholieke Werkgemeen
schap in de P. x. d. A. graag zien wer
ken aan de Nederlandse taak, die de
K.V.P. heeft en hij vroeg de katholieke
socialisten, zich op hun houding voort
durend nader te bezinnen-
Is het juist, dat door Amerika in de
Nato aan de orde is gesteld het legeren
van soldaten van de Duitse Bundeswehr
op Nederlands grondgebied? Zo luidde
een vraag yan het communistische Twee
de-Kamerlid, de heer Wagenaar.
Drie ministers, de minister-president,
de minister van buitenlandse zaken en
de minister van oorlog, hadden slechts
een heel kort wederwoord nodig. Dat
luiddehet antwoord is negatief.
Ged. Staten van Zuid-Holland hebben
hun goedkeuring gehecht aan het besluit
van de Rijswijkse gemeenteraad tot ver
koop van grond voor kerkenbouw tegen
de prijs van 1- per perceel.
In april jl. heeft de raad nl- besloten
als symbolisch gebaar grond voor 1.-
per perceel te verkopen resp. voor het
bouwen van een katholieke (4000 m.2),
een hervormde (2000 m.2) en een gerefor
meerde (2000 m-2) kerk. Nu de goedkeu
ring van Ged. Staten is verkregen, kan
het raadsbesluit ten uitvoer worden ge
bracht.
„Het is hijna onbegrijpelijk en haast niet te geloven wat vele emigranten
in Australië hebben bereikt. Zeker 15 pet, doch naar mijn schatting zelfs
20 procent van hen, die daar drie jaar zijn, hebben zich reeds zelfstandig
gevestigd en veelal met goede tot soms voortreffelijke bedrijfsomstandig
heden en vooruitzichten. Zeer velen zijn na aan dit punt toe of stevig op
weg daarheen".
Deze bijzondere optimistische verklaring kon de regeringscommissaris
voor de emigratie, mr. ir. B. W. Haveman gisteren laten horen op de
negende vergadering van de Raad voor de Emigratie te Utrecht.
De heer Haveman vertelde in zijn rede
tot welke conclusies hij was gekomen, na
dat hij in de afgelopen maanden vier van
de voor Nederlandse emigranten het
meest aantrekkelijke landen had bezocht:
Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en de
Ver. Staten.
Mijn laatste bezoek aan Australië, nadat
ik daar precies vier jaar geleden (1952)
geweest was, heeft mij, zo zeide hij, de
grootste en prettigste verrassing gegeven
welke ik tot nu toe in mijn huidige werk
kring had. Iedereen was toen in aanvangs-
moeilijkheden en dit weerspiegelde zich in
een zekere nervositeit en bepaalde span
ningen. Thans treft men er Nederlanders
die zich zelfstandig hebben gevestigd in de
meest uiteenlopende bedrijven: vervoers-
ONDANKS de herwaardering van
het gezin, waartoe men ten
slotte ook in socialistische krin
gen gekomen is, blijkt men daar
toch geen begrip te hebben voor de
katholieke opvatting van het gezin
als een natuurlijke gemeenschap,
welke een autonome plaats in de
samenleving inneemt met eigen
plichten, maar daaruit voortvloeiend
°ok onaantastbare rechten. Ge
noemde herwaardering berust meer
op doelmatigheidsoverwegingen dan
op principiële gronden en vormt
geen rem op het streven, om van
boven af zoveel mogelijk te regelen,
ongeacht de eigen verantwoordelijk
heid van de gezinshoofden voor
verzorging en opvoeding van de
leden van het gezin.
Zo tracht men de overheid of
overheidsorganen vaak te belasten
met de zorg voor allerlei voor
zieningen, die wezenlijk tot de taak
van de gezinnen behoren en stelt
men zich te weer tegen het katho
lieke streven om o.a. door kinder
bijslag, belastingaftrek en bezits
vorming de gezinnen de mogelijk
heid te bieden, zelf de hun van
nature toevallende functie uit te
oefenen.
Het grotere en grote gezin vindt
buiten katholieke kring bepaald
weinig sympathie, ondanks de on
gunstige resultaten, die, naar uit de
ervaring van enkele decennia kin
derbeperking in bepaalde landen is
gebleken, met de kleine gezinnen
zijn verkregen. Ongunètige resul
taten, zowel ten aanzien van het
huwelijksleven van de ouders, als
van de opvoeding der kinderen, met
demoraliserend effect op de samen
leving.
VAN HET UITHOLLEN van de
gezinstaak en -verantwoorde
lijkheid kan alleen een ontbin
dende ipvloed op de gezinnen zelf
uitgaan, des te gevaarlijker in een
tijd als de onze, waarin reeds vol
doende ontbindende krachten aan
wezig zijn. Daarom staat de gezins
politiek bij de K.V.P. centraal.
Grote èn kleine gezinnen kunnen
op haar steun rekenen, welke erop
gericht is de gezinnen de mogelijk
heden te verschaffen tot verdere
ontplooiing op eigen kracht.
Op velerlei gebied is hier
waakzaamheid geboden; onderwijs,
gezondheidszorgmaatschappelijk
werk, inkomensvorming, om er
maar enkele te noemen en het lijdt
geen twijfel, dat op deze punten in
de komende parlementaire periode
harde noten te kraken vallen. Ge
zien de mentaliteit, die juist bij de
voornaamste andere partijen de
overhand heeft, is er alle noodzaak,
de K.V.P. een zo groot mogelijk
overwicht te bezorgen.
AAR VOORAL OOK, wanneer
wij het oog iets verder richten
en de kansen en gevaren van
de „robot-era", welke zich reeds
heeft aangekondigd, in aanmerking
nemen, spreekt de noodzaak van
een hechte fundering van de gezin
nen in de samenleving des te ster-
ker. Dan zal het accent meer dan
ooit komen te liggen op opvoeding
en opleiding der kinderen, een taak
die in eerste instantie de ouders
aangaat en waar zij dan misschien
ook meer tijd voor zullen krijgen.
Het is echter niet denkbeeldig, dat
een sterke tendens zal ontstaan,
deze taak aan de gemeenschap te
trekken, ook voorzover het element
van ontspanning en lichamelijke
vorming een grotere rol gaat spe--
len. Maar hoe meer dit alles aan
het gezinsverband wordt onttrokken
#en hoe minder de ouders zich er
mee belast zullen voelen, hoe groter
het gevaar van ontbinding en ver
wildering.
Bezitsvorming wordt door
de K.V.P. voorgestaan als sluit
stuk ter verzekering van de
materiële positie zowel van gezin
nen als alleenstaanden, met het doel
de persoonlijkheidswaarde van de
mens te versterken en zijn afhanke
lijkheid van sociale voorzieningen
niet groter te maken dan strikt
noodzakelijk is. Socialisten staan
hier lijnrecht tegenover. Zij achten
de huidige vermogensverdeling wel
onbevredigend, maar willen cor
rectie aanbrengen door collectieve
vermogensvorming, waarop ieder
gelijke aanspraken zou kunnen
doen gelden. Gelukkig kon dit
collectiverende streven tot nu toe
in toom worden gehouden, maar het
zou ongetwijfeld door weten te
breken, wanneer verbreiding van
particulier eigendom, ook in de ver
mogenssfeer, zou uitblijven.
Er zijn wel stemmen opgegaan,
die heel dit streven naar bezits
vorming veroordelen, zolang er nog
medemensen ergens ter wereld
sterven aan tekorten. Verlangen
naar bezit zou materialistisch en
weinig evangelisch zijn. Wonderlijk
genoeg wordt ditzelfde niet gezegd,
wanneer het gaat om hoger loon.
Het loon, of in het algemeen het
inkomen, kan worden aangewend
voor consumptieve bestedingen en
voor besparingen. In het laatste ge
val ontstaat vermogen en vorming
daarvan door hen, die er weinig of
niets van hebben, kan moeilijk
materialistischer geacht worden,
dan aanwending van diezelfde mid
delen voor consumptieve doelein
den. Integendeel, er zal een zekere
mate van onthechting aan aardse
geneugten opgebracht moeten wor
den, wil in breder kring vermogens
vorming tot stand komen. Inder
daad stelt ook naastenliefde eisen
aan de mensen, om te helpen waar
nodig en naar „vermogen". Dit is
echter een persoonlijke kwestie,
waar een politieke partij zich niet
rechtstreeks mee heeft in te laten.
Echter kan zij wel indirect iets
doen, door dat „vermogen" te be
vorderen.
JUIST OMDAT het vraagstuk van
de bezitsvorming, zoals het
populair genoemd wordt, in
wezen een vraagstuk van inkomens
vorming en spaarzin is en de per
soonlijke beschikkingsmacht van de
individuele burger zoveel mogelijk
dient te worden gerespecteerd, lig
gen op dit terrein grote moeilijk
heden. Er moet worden gezocht
naar stimulerende maatregelen, die
het particuliere initiatief overigens
onverlet laten en tevens de ver
delende rechtvaardigheid geen ge
weld aandoen. Ook al is het hier
nog een tasten en zoeken, de K.V.P.
heeft toch reeds belangrijke succes
sen geboekt, b.v. op fiscaal gebied,
ten aanzien van werkgeversbijdra
gen aan bouwspaarfondsen en on
langs door de regeling bevordering
eigen woningbezit, volgens welke
bijslagen op woningbouwpremies en
overheidsgaranties op hypothecaire
leningen kunnen worden verstrekt.
Aanhouden van de hoogconjunc
tuur zal ongetwijfeld nieuwe moge
lijkheden bieden. De K.V.P. zal
daardoor een rustig klimaat kun
nen scheppen, waaronder bezitsvor
ming kan gedijen, mits tevens steun
en medewerking van de kant van
de sociale organisaties en van in
dividuele werkgevers en werk
nemers zelf niet ontbreekt.
bedrijven, garages, restaurants, milkbars,
broodbakkerijen en banketbakkerijen, ser
vice-stations, kruideniers, electriciëns, dry-
cleaning en ramen wasserijen, schilders,
stenenfabrikanten, deelboeren en geheel
eigen boeren. Te veel om op te noemen.
Australië beschouwt spr. in het alge
meen als het emigratieland, dat aan het
grootste aantal niet-agrarische emigranten
de beste mogelijkheid tot zelfstandige ves
tiging biedt, uiteraard, nadat men er en
kele jaren hard gewerkt en spaarzaam ge
leefd heeft. Zuid-Australië achtte hij op
het ogenblik en voor de komende tijd als
een der beste, zo niet het allerbeste ge
bied voor de Nederlandse emigranten om
zich een goed uitgangspunt in Australië te
verwerven.
Het huisvestingsvraagstuk blijft het
moeilijke punt hij—de emigratie naar
Australië, vervolgde spreker en dit pro
bleem wordt verscherpt, omdat tussenwe
gen en tussenoplossingen ontbreken. De
woningstandaard is zeer hoog en eenmaal
onder eigen dak, heeft men over het al
gemeen een woning, waaraan men in Ne
derland nimmer toekomt. Om aan het stan
daard-huis toe te komen kost meer geld
dan waarover de meeste emigranten be
schikken en vraagt dus gemiddeld een lan
ge spaartijd. In beginsel kan deze kwestie
echter opgelost worden door middel van
kredietverlening.
Geestelijke verzorging
Over de geestelijke verzorging zeide de
heer Haveman: Nu ook vele katholieke
en protestantse geestelijken, die mede ge
emigreerd zijn om buiten de landsgrenzen
een ontzaglijke taak op hun aanvankelijk
onervaren schouders te nemen, tot de
oudere jaarklassen zijn gaan behoren, vor
men zij steunpunten van onschatbare
waarde voor onze emigratie. Natuurlijk is
hun aantal nog veel te klein, zij arbeiden
veelal volkomen overbelast en 'soms ont
vangen zij een geldelijke vergoeding, die
hun leven bepaald niet gemakkelijker
maakt.
Met enige zorg ben ik echter vervuld
door de mentaliteit, waarmede tal van
emigranten tegenwoordig aan schijnen te
komen. Ik trof deze mentaliteit in de huis
vestingscentra en hoorde dezelfde ernstige
klacht b(j groepen, die als sponsors van
emigranten optreden. Ook in Canada
kwam ik deze bezwaren tegen. Daar het
gaat om een ernstig euvel, dat in Neder
land zjjn oorsprong vindt, zal er hier te
lande, vooral in de voorlichtingssfeer en
hjj de aanmelding grote aandacht aan gege.
ven moeten worden.
In Nieuw-Zeeland, zo vervolgde de heer
Haveman, heeft zich door de engere selec
tienormen een migratie ontwikkeld, die be
trekkelijk klein van omvang is gebleven,
doch een volkomen eigen karakteristiek
heeft. Mislukkingen doen zich in dat land
praktisch niet voor. Plaatsing in een
werkkring tegen een behoorlijk loon vindt
zonder veel moeite plaats. Men kan spoe
dig sparen en in een welstand leven, die
zeer gunstig bij de gemiddelde omstandig
heden in Nederland afsteekt. Dit wordt nog
geaccentueerd door het feit, dat vrij vele
emigranten ongehuwd zijn. Op agrarisch
gebied intussen, zijn mensen, die hun
vak niet kennen, van meet af aan tot
volmaakte mislukking gedoemd.
Op het vraagstuk der ongehuwde emi
granten meende spreker, dat het enige
juiste antwoord is, stimulering van de
emigratie van gezinnen en van meisjes. De
emigratie van meisjes dan op zakelijke en
Gisteravond bood de regering in het
Frans Hals-museum te Haarlem een
diner aan de Luxemburgse hoge gasten
aan. Van links naar rechts: dr. Drees,
Groothertogin Charlotte, H.M. de Ko
ningin en Prins Felix.
niet op huwelijksbasis. Er schuilt in
Nieuw-Zeeland voor meisjes geen enkel
gevaar, dat zich niet in veel sterker mate
in Nederland voordoet. De positie van de
werkende jonge vrouw is maatschappelijk
sterker verankerd dan hier te lande, mede
door een betere regeling van de arbeids
voorwaarden, die zeer gunsting zijn.
In Australië en in Canada, maar ook in
Nieuw-Zeeland ben ik gestoten op het
vraagstuk der vakdiploma's, zeide spr. ver
der. Het gebrek aan eenheid en duidelijk
heid van de vertalingen dezer diploma's
is zeer groot. Het MTS-diploma wordt op
zó verschillende wijzen vertaald, dat het
de toekomst van de bezitter kan maken
of breken. Een ander vraagstuk van nog
belangrijker orde ligt te wachten met be
trekking tot de wederzijdse erkenning van
diploma's, vooral ten aanzien van middel
bare en universitaire opleidingen. De tijd
lijkt mij rijp om te trachten deze materie
binnen het kader van onderhandelingen
over de totstandbrenging van culturele
verdragen met de belangrijkste emigratie-
landen tot een zekere regeling te brengen.
De achterblijvende emigratie van in
tellectuelen vervulde de heer Haveman
met bezorgdheid. Er is een onevenwich
tigheid, die zich gaat wreken, omdat het
leiderschap, dat van deze groep normali
ter uitgaat, bij gemeenschappelijke ini
tiatieven, welke uit Nederlandse emi-
grantenkringen voortspruiten, ontbreekt,
hetgeen als een ernstige lacune wordt
gevoeld. Hier treffen wij een nieuw
kernprobleem van onze emigratie, waar
wij zeker niet aan voorbij mogen gaan.
Zijn bezoek aan Canada was slechts kort,
maar toch kreeg de heer Haveman er de
overtuiging, dat de economische ontwikke
lingslijn in opwaartse richting hervat is.
En hij blijft zijn mening trouw, dat Ca
nada voorbestemd is een der landen met
de hoogste welvaart te worden.
Gedurende de vakantie-periode zijn drie
werkstudenten in dienst ij de Amster
damse tram. Zi; dragen om de linkerarm
een witte band met opschrift: „conduc
teur G.V.B."
Met bevestiging van het rechtbank-
vonnis heeft het gerechtshof in Den
Haag thans de staat veroordeeld tot
betaling van een der hoogste bedragen
aan smartegeld, nl. 25.000. die in ons
land ooit toegewezen zijn. Dit bedrag
moet thans worden uitgekeerd aan de
35-jarige terrazzowerker Angelo Enrico
Petrucco uit Breda, die in augustus
1952 op zijn motor onder de gemeente
Etten en Leur bij Sint Willebrord door
een militaire vrachtauto werd aange
reden en ten gevolge van de botsing
levenslang invalide zal blijven. Boven
dien heeft het hof de beslissing van de
rechtbank bevestigd, volgens welke de
staat het slachtoffer van de fatale bot
sing tot aan zijn 65e jaar f 125 per week
moet uitkeren, tenzij hij eerder over
lijdt.
Petrucco passeerde op de fatale dag op
zijn motor een convooi van militaire
vrachtauto's, dat van Roozendaal naar
Breda reed. Plotseling en zonder enig sig
naal te geven verliet een sergeant van het
transportbataljon te Rucphen met zijn
transportauto deze file week naar links
uit en raakte daarbij de hem juist pas
serende motorrijder, die ten va] kwam
en levensgevaarlijk gewond werd. Zijn
linkerbeen moest geamputeerd worden,
doch nog steeds lijdt het slachtoffer, dat
gehuwd en vader van 1 kind is, al9 ge
volg van de opgelopen schedelbasisfrac-
tuur aan schedeltrauma.
Hij zal nimmer meer kunnen werken.
