Nog is de Himalaya niet bedwongen
Commissie van onderzoek in
zake verkiezingsincidenten
■llfflvalfop:
Het land van het II en het non-U
Ook het Andes-gebergte trekt nu
Binnenkort geheim
consistorie?
De Beschermer van de kopenden
/Zaterdagse
mijmeringen
P.v,d.A. stelt voor:
ZATERDAG 9 JUNI 1956
PAGINA 3
Kort nadat de leider van een Japanse expeditie aan
de regering van Nepal mededeelde, met zijn mannen
een „nog niet overwonnene" beklommen te hebben,
kwam het bericht, dat een Zwitserse expeditie twee
maal achtereen de top van de gevreesde Mount
Eveiest, de hoogste had bereikt en „en passant" nog
de Lhotse 1 beklommen had. Sinds de Nieuw-
zeelander Hillary (die nu in het Zuidpoolgebied
actief is), voor de eerste maal in de geschiedenis van
het Alpinisme de top van de Mount Everest bereikte,
leek het stil te worden rond die machtige berg
keten, de Himalaya genaamd, waar tussen de Eerste
en de Tweede oorlog een Nederlands bergbeklimmer,
dr. Visser, de latere Nederlandse gezant te Moskou,
naam verworven had met zijn expedities naar de
Karakorum. Maar in die stilte werden al weer voor
bereidingen getroffen voor nieuwe stoute stukjes.
Sovjet-Russische bergbeklimmers kozen, nadat
Hillary hen vóór was geweest, een ander doelwit. Tot
dusver hebben ze echter nog weinig omtrent de door
hen bereikte resultaten bekend gemaakt. Er vond
inmiddels een soort internationale wedloop van
Franse, Zwitserse, Italiaanse, Duitse bergbeklim
mers naar de hoogste toppen van de Himalaya plaats.
Terwijl Chinese troepen Tibet binnenvielen, er een
communistische staat van maakten, bleef de Hima
laya, die als het ware „het dak der wereld", zoals
Tibet ook wel wordt genoemd, tot steun dient, een
grote aantrekkingskracht uitoefenen. Wetenschappe
lijke doeleinden werden aangevoerd, om de grote kosten te rechtvaardigen, welke aan al die
expedities verbonden zijn. Inderdaad, de wetenschap wordt er door gediend. Men weet nog
lang niet genoeg over het weerstandsvermogen van mensen op grote hoogten en in ijle luchr-
lagen, hetgeen vooral van belang is voor de toekomstige ruimtevaart. Inmiddels, het sportieve
element en de factor sensatie ontbreken allerminst. Dergelijke ondernemingen prikkelen de
fantasie van vele lezers en tal van bladen hebben er heel wat geld voor over, om hun
sensationele kopij te kunnen voortzetten
De top, die hort geleden door de Japanners werd bereikt, is 8125
nieter hoog. Hij heet de Mainasioe. Van twee kanten heeft men deze
berg beklommen en de twee groepen Japanse bergbeklimmers
bereikten hun doel respectievelijk op 9 en 11 mei j.l. De te over
winnen moeilijkheden waren groot, maar de grootste moeilijkheid is
wel het bijgeloof van de bewoners van de dalen rond de berg
geweest. Die geloven, dat als mensen tot de top doordringen, de daar
huizende boze geesten zich op hen zullen storten. Ze hebben de
Japanners dan ook allerlei hinderpalen in de weg gelegd en het heeft
heel wat moeite gekost, hen van een gewapend ingrijpen af te
houden. Er moesten soldaten aan te pas komen.
De Matterhorn van de Witte Corderillas
(Andesgebergte), de Chacraraja, 6100 meter
hoog, een kolossus, wiens bestijging enorme
moeilijkheden zal opleveren, zelfs voor de
overwinnaars van de Mount Everest.
De Pyramide Pick in de Wille Corderillas Andesgebergteeen schier
ontoegankelijke top in Zuid-Amerika f5885 meter).
Onderzoek na 13 juni
Oh <vr<7
Een der helden van de Himalaya, de
Alpinist Lachenat, die in 1950 de
Annapoerma iets meer dan 8000 m.)
beklommen heeft en aldus de eerste
van de hoogste toppen van de
Himalaya veroverde, is de afgelopen
winter in de Alpen in een gletsjer
spleet gevallen. Hij kwam er in om.
Men ziet hier, hoe kameraden zijn
stoffelijk overschot door de sneeuw
naar Chamonix voerden.
In Engeland is een sociale revolutie doorgebroken,
voortgekomen uit de oude tradities...
500 jaar Turkenklok
Nieuiv leven]
Nog al begrijpelijk
Nog een noodklok
Tussenkomst gevraagd
Uitbreiding Godsrijk
En morgen?
Harry Prikker
WEER WERD EEN TOP VEROVERD
De Mainasioe behoort tot de „laag
ste" toppen van de Himalaya. De hoogste,
de Mount Everest, bereikt een hoogte van
8888 meter en Hillary kwam daar sa
men met de berggids Tenzing in maart
1953. Er gaat een verhaal, dat er nog een
hogere top in de Himalaya is. Dat zou
de Amny-Matsjin zijn, die 9.000 meter
hoog zou wezen. Een Amerikaanse piloot
heeft hem in de afgelopen oorlog waar
genomen, maar zijn waarneming is tot
dusver niet bevestigd geworden zodat men
steeds meer aan een gezichtsbedrog gaat
denken. De Kandzjendjonga in de Hima
laya is 8579 meter en nog steeds niet
heklommen, de K 2 8611 meter en door
een Italiaanse expeditie veroverd, die de
top er van in 1954 bereikte. Enkele berg
beklimmers zijn hierbij omgekomen, zo
als dit op de Mount Everest herhaalde-
hjk bij de diverse expedities, het geval
Is geweest.
Bij de Mount Everest vergeleken is een
Mont' Blanc (4807 meter) een dwerg al
hoewel de beklimming er van nog steeds
een stout stukje is. Maar het lokt avon
tuurlijk aangelegde bergbeklimmers niet.
Vandaar, dat door een aantal hunner nu
het oog gericht wordt op Zuid-Amerika.
Niet dat de Andes toppen kennen, hoger
dan die van de Himalaya, maar hier staat
men voor geheel nieuwe problemen en in
een totaal onbekend gebied wat menig
een aantrekt. De Andes tellen de Kim-
borazo (6272 meter), de Huascan (6720
foeter), de Ampato (6950 meter) en de
Aconcagua (6960 meter) etc.
Het bereiken van grote hoogten oefent
Vermoedelijk óók een sterke bekoring uit.
omdat de mens in de diepte nog nauwe
lijks doorgedrongen is. De diepste mijnen
liggen in Zuid-Afrika en zijn slechts
3590 meter diep. De diepste grot, die
hij Grenoble in Zuid Frankrijk, daalt niet
feer dan 903 meter in de grond af. De
hiens is in de zee veel dieper doorge
drongen. Prof. Piccard is met zijn batis-
Caaf „Trieste" in de Thyrreense Zee tot
3150 meter diepte doorgedrongen. Houdt
er> Willm wisten met de batiscaaf
»F.S.R.s. III" een diepte van 4050 meter
te bereiken. Met dreggen en sleeplijnen
heeft men tot dusver de zeebodem tot
ongeveer vijf duizend meter diepte kun-
"ey onderzoeken, doch de grootste diep-
n de tien duizend meter. De z.g.
®f£r°nd vani de „Emden" in de Stille
Oceaan is 10793 meter diep en de ocea-
5en „J no? tal van andere afgron-
?en'n ber£wen waarvan weer hoge
bergen gketenen oprijzen. Bij de
Marianen-eilanden is dij
en vrijwel maagdelijk gebied, met berg
toppen, tussen de 5.000 eh 6.000 meter
hoog. De Nederlanders zullen er karte-
ringswerk verrichten, maar tevens met
medewerking van een Frans cineast een
kleurenfilm opnemen. Deze cineast, J. Lan-
guepin, is tevens een ervaren alpinist en
heeft deelgenomen aan Franse expedities
naar de Himalaya en Groenland. Hun
berggids, Lionel Terrya, maakte met hen
reeds in 1952 'n tocht door de Andes mede
en heeft eveneens aan een Himalaya-ex-
peditie deelgenomen en trok óók naar
Patagonië. Daar, maar feitelijk in Vuur
land, heeft een Italiaanse expeditie onder
leiding van pater de Agostini onder heel
moeilijke omstandigheden, vooral wat het
weer betreft, de top van de Monte Sar-
miento (2404 meter) beklommen. Deze top,
ofschoon tamelijk laag, is altijd met
sneeuw en ijs bedekt. Er waait steeds een
verschrikkelijk gure wind en orkanen le
veren er menigmaal ernstig levensgevaar
op.
Dat ook bij minder sensationele onder
nemingen de nodige opwinding niet ont-
hebben een wetenschappelijk en alpinis-
tisch doel. De tocht gaat naar de Corde-
rilla Villacabamba in Zuidoost-Peru, een
van de belangrijkste ketens van de Peru- j breekt, ondervond enkele weken geleden
viaanse Andes. Het is een onherbergzaam de Zwitserse expeditie in de Himalaya. Een
meter gepeild.
een diepte van 9692
Zoals men reeds in bet kort heeft kun
nen lezen, gaan drie jonge Nederlandse
geleerden naar om daar een moei-
A nHps»flXD6Clltl6 te Onóocnn».r»
Het hoofdbestuur van de P.v.d.A. heeft
aan bet hoofdbestuur van de KVP een
schrijven gezonden, waarin
*een voorste]
wordt gedaan t°t instelling van een ge
zamenlijke onpartijdige commissie van
onderzoek naar de verkiezings-inciden-
ten, die zich onlangs tussen leden van de
P.v.d.A. en de KVP in Venlo. Roermond
en Heerlen hebben voorgedaan.
Het hoofdbestuur zegt in zijn schrijven,
dat er va? de zijde van de P.v.d.A. geen
(Eigen bericht)
Naar wij in gewoonlijk welingelichte
kringen te Rome vernemen, 200 ten Va-
ticane overwogen worden om binnenkort,
met name in juli of augustus, een con
sistorie bijeen te roepen om een aantal
nieuwe kardinalen te creëren. Dit con
sistorie zou wellicht zelfs in de Pause
lijke zomerresidentie Plaats hebben.
Het aantal vacatures in het coilege van
kardinalen bedraagt momenteel acht. Het
zou min of meer voor de hand liggen, dat
in de eerste plaats Milaan en Wenen een
nieuwe kardinaal zouden krijgen en
voorts wordt verwacht, dat voor het eerst
een Afrikaan de kardinaalshoed zal ont
vangen.
Wij herinneren onze lezers er aan, dat
reeds meermalen geruchten omtrent
de spoedige bijeenroeping van een ge
heim consistorie, ter creëring van nieuwe
kardinalen, de ronde hebben gedaan. Wij
kunnen dit bericht dan ook slechts on
der dit voorbei ud geven.
bezwaar zal bestaan, wanneer de in te
stellen commissie zich niet alleen bezit
houdt met de gebeurtenissen in Venlo
Roermond en Heerlen, doch ook met an
dere klachten over misdragingen in de
verkiezingsstrijd.
Het schrijven is ondertekend door de
voorzitter van de P.v.d.A., E. Vermeer,
en de secretaris, de heer E. Albrecht.
In de eerstvolgende vergadering van hei
dagelijks bestuur der K.V.P. zal het voor
ste] van het hoofdbestuur der P. v. d. A
aan de orde komen, zo heeft de secretaris
van de K.V.P. aan de P.v.d.A. bericht.
De secretaris der K.V.P. meent uit de
brief van de P.v.d A. te mogen opmaken
dat het niet in haar bedoeling ligt, het
onderzoek nog vóór de dertiende juni te
doen houden. Dit is ln overeenstemming
met onze opvatting, aldus de K.V.P.-secra
taris, daar een onderzoek als voorgesteld
niet in enkele dagen te verwezenlijken is.
der leden. Fritz Luchsinger. kreeg blin
dedarm ontsteking. Hij moest naar een
nabijgelegen Tibetaans klooster vervoerd
worden en daar is hij door de geneesheer
van de expeditie, in het bijzijn der van
bewondering vervulde monniken bij het
licht van enkele kaarsen geopereerd. Ver
volgens heeft men hem met een India's
vliegtuig naar de bewoonde wereld laten
brengen.
De Mainasioe waarover we het zoeven
hadden, is voor de Bhoeddisten een heilige
berg en wordt door hen „de troon der
goden" genoemd. Hij verheft zich enkele
honderden kilometers ten noorden van de
hoofdstad van Nepal, Katmandoe. De
Japanners hadden al enkele malen, gedu
rende de laatste jaren, geprobeerd de top
te bestijgen, echter tevergeefs. Hun hel
denfeit werd vooral bejubeld, omdat ze de
eerste, door Aziaten gevormde expeditie
waren.
Deze expeditie van Aziaten ondervond
alle medewerking van de autoriteiten. Ten
eerste werd ze op voortreffelijke wijze uit
gerust. Onder het nieuwste materiaal, dat
medegenomen werd. bevonden zich appa
raten voor het voorzien met zuurstof van
de tenten, waarin de expeditieleden op gro
te hoogten overnachten moesten. Ten be
hoeve van het overwinnen van obstakels
als afgronden en diepe spleten werd spe
ciaal daarvoor vervaardigd plastic mate
riaal meegenomen, dat uiterst licht
en heel sterk was en uitstekende diensten
deed. Het zwaarste gedeelte van de tocht
bleek niet het beklimmen van de hoogste
top te zijn, maar een enorme gletsjer,
die zich tussen de vier en zes duizend me
ter hoogte uitstrekte. Bij 't beklimmen van
de hoogste top maakte de tweeenzestig-
jarige wetenschappelijke leider van de
expeditie, Yoeko Makis, dankbaar gebruik
van de weerberichten van het metereolo-
gisch instituut te Calcutta, dat hem tot in
de finesses op de hoogte hield en., goede
weergissingen deed, die tot ln de klein
ste bijzonderheden uitkwamen. Alle berg
beklimmers waren, als motorrijders,
met helmen uitgerust. Die bleken een heil
zame bescherming tegen vallend gesteen
te en vallende stukken ijs. Vier jaar lang
hebben de Japanners getracht, de Maina
sioe te veroveren. Het is hun te langen
leste gelukt!
De Mainasioe behoorde tot voor kort tot
de vijf toppen in de Himalaya, die nog
niet veroverd werden. Een daarvan was
de Lhotse I. Deze is nu door de Zwitsers
bestegen. Hij is op vier na de hoogste ter
wereld. De Zwitsers, die er eens van
droomden, als Alpinistenvolk bij uitstek
het eerst de Mount Everest te beklimmen,
moesten die eer aan een Engelse expe
ditie afstaan, waarvan het Nieuw Zeeland-
se lid, de imker en alpinist Edmund (thans
Sir) Hillary het kunststuk volbracht. De
Lhotse I is 8300 meter hoog.
Momenteel is de Dhaulagiri, de moei
lijkst beklimbare top in de Himalya, het
veelbegeerde doelwit, zowel van Franse,
Zwitserse. Duits-Zwitserse en zelfs van
een Argentijnse bergbeklimmers-expedi
tie. De Argentijnen zijn reeds met hun
derde aanval op dit massief bezig. De
Zwitsers, die de Mount Everest beste
gen, willen nog de Nuptse-piek bestijgen
(7700 meter) en de iets lagere Pumori-
piek, beide eveneens uiterst lastig te be
stijgen toppen.
Om nog even 0p de Andes terug te ko
men, het ziet er naar uit, dat die na de
Himalaya, nu men deze om zo te zeggen
vrijwel onder de knie heeft, aan de beurt
zullen komen, speciaal de Corderillas en
weer in het bijzonder de z.g. Witte Cor
derillas. Daar liggen zes duizend meter
hoge bergen, die zich, wat de moeilijkhe
den en gevaren betreft, aan de bestijging
er van verbonden, mei - de acht duizend
meter hoge kolossen van de Himalaya
kunnen meten. De Aipamayo (6.000 meter)
werd in 1951 door een Frans-Belgische ex
peditie onder R. Leininger bedwongen. De
Taulliraya (5830 meter), door stuifsneeuw
bedekt en onophoudelijk door lawines ge
teisterd, prachtig van vorm, wacht nog
op de stoutmoedigen, die hem aandurven.
Voorts is daar de Chacraraja (6100 meter),
die met zijn gletsjers enorme moeilijkhe
den oplevert. Last but not least, in die
zelfde Witte Corderillas, de Pyramide Piek
(5885 meter), die bijna de vorm van
een Egyptische pyramide heeft en onge
looflijk steile wanden. Het is een der
prachtigste bergen van Zuid-Amerika, ge
legen in een indrukwekkend en schier
weergaloos mooi berglandschap.
Intussen, om avontuur te zoeken en stou
te stukjes te verrichten behoeven de Alpi
nisten niet zo ver te gaan. Nog kort ge
leden is te langen leste de z.g. Eiger-
wand bedwongen, de steile noordelijke
wand van de Eiger in Zwitserland, die als
onbeklimbaar werd beschouwd. Tientallen
malen is hèt geprobeerd. Een aantal Alpi
nisten kwam hierbij om. Thans heeft een
viertal het onmogelijke stukje volbracht.
'Hf >««7
Een der hoogste toppen van de
Himalaya, de Mainasioe, 8125 meter
hoog, werd door een Japanse expe
ditie na enkele vergeefse pogingen
beklommen.
Voor wie het met zijn of haar gees
telijk leven serieus meent, valt het
niet mee zich altijd maar onbesmet te
bewaren.
Natuur en omstandigheden maken
de levensgang vaak pijnlijk-moeilijk.
Er is dan ook heel wat meer nodig
dan wat goede wil. Immers ondanks
die goede wil moet zo dikwijls een
hervallen betreurd worden.
Nu kan de mens twee dingen doen.
De geestelijke bijl er bij neerleggen en
zich aan de briesende prooi zoekende
leeuw, waarover St.-Petrus morgen
in het epistel spreekt, overgeven of
alle vertrouwen stellen op tussen
komst van de Heer als de Beschermer
van hen, die op Hem hopen. Van deze
laatste oplossing is het hele officie van
morgen, de zondag onder het octaaf
van het H. Hartfeest „doordrenkt".
De Introitus begint al met een sme
ken, omdat de mens zich met de
de psalmist alleen en arm gevoelt.
Kwellingen en zonden drukken als
een zware last.
De collecte vraagt om vermenigvul
diging van de barmhartigheid, tenein
de zo door het tijdelijke leven te trek
ken, dat het eeuwige niet wordt ge
mist.
Dan laat de Kerk St.-Petrus aan het
woord, de man, die eens diep viel, maar
zich wist te beteren! Hij, de mens van
ondervinding, roept ons toe: Werp al
uw bekommernissen op de Heer, Hij
zal voor u zorg dragen. Maar waak!
Wedersta de satan in krachtig geloof
en de Heer zal u versterken en dege
lijk maken.
Men kan die uitspraak op grond van
talrijke uiterlijk vergeefse pogingen
in twijfel trekken maar dan volgt dat
heerlijk-bemoedigende evangelie over
het verloren schaap.
Er is gemor onder de uiterlijke
wetsonderhouders, dat de Heer zich
met zondaars inlaat- Maar dan krijgen
die naar buiten zo keurige lieden een
veeg uit de pan. Negenennegentig
schapen worden in de steek gelaten
om dat ene verloren schaap te zoeken.
Welk een vreugde bij de vondst. Zo
is ook de blijdschap in de hemel om
één terugkerende zondaar.
Achter het evangelie komt dan de
knetter van het offertorium: Betrou
wen mogen derhalve zij allen op U,
die Uw naam kennen, o Heer, want
Gij verlaat niet, die U zoeken.
In de Secreta wordt vervolgens ge
vraagd, dat de gaven der smekende
Kerk met blijvende heiliging en ons
tot zaligheid zullen worden genuttigd.
Tot slot de daverende smeking, dat
die nuttiging ons zal levend houden
en ons expiatos, d.w.z. schoon en
uitgeboet tot het ontvangen van de
eeuwige barmhartigheid zal voor-
Bereiden.
Men zal moeten toegeven, dat het
officie van morgen van geweldige be
tekenis is.
Het gaat om het behoud van duizen
den zielelevens in nood.
Wanhoop nooit. Karmozijn wordt
witter dan sneeuw. Wanneer er maar
berouw is-
Wanneer iemand in Engeland een ander
iemand ontmoet en ter begroeting zijn
handschoen niet uittrekt en zegt, „neem
me niet kwalijk", dan tekent hij zich als
behorend tot de Non-U Wie zich niet ver
ontschuldigt, is een echte gentleman of
lady. Hij of zij behoren zonder enige twij
fel tot de U. Non-U en U vormen momen
teel in Engeland het gesprek van de dag.
Schrijvers als Evelyn Waugh hebben er
over gepolemiseerd en diens artikelen, sa
men met die van andere bekende auteurs,
zijn kort geleden in een kleine bloemle
zing onder de titel „Noblesse Oblige"
(Adel verplicht) gepubliceerd. In kran
ten, tijdschriften en weekbladen is tot in
den treure over het U en Non-U gediscus
sieerd. Buitenlanders, die met het nieuwe
verschijnsel kennis maakten, hebben de
Engelsen voor de zoveelste maal snobis
me verweten. Maar de Engelsen zelf vin
den het U en het Non-U helemaal niet
snobistisch, maar erg realistisch.
Ofschoon Engeland van huis uit een de
mocratisch land is o.a. de bakermat der
volksvertegenwoordiging is het tegelij
kertijd het land, waar de traditie hoog in
ere wordt gehouden en de adel zijn voor
rechten naijverig handhaaft, al laat hij
zich telkens door nieuwe dragers van adel
lijke titels aanvullen. Nu is het merkwaar
dige, dat alhoewel de verschillende klas
sen Amerikanen beweren weieens, dat
in Engeland een soort kastenwezen heerst
tussen elkander wèl een zekere afstand
bewaren min of meer doelbewust, maar
dat een hogere klasse zich niet boven
een lagere verheven waant en omgekeerd.
Een arbeider is er in menig opzicht trots
op, tot de arbeidersstand te behoren, voor
al wanneer hij geschoold is of een specia
list. Als specialist voelt hij beslist een
afstand tussen zichzelf en een ongeschool
de arbeider. Hij zal die echter niet uit de
hoogte behandelen, daarvoor is hij weer
te democratisch. Een ongeschoolde arbei
der voelt zich sociaal niet de mindere van
een geschoolde. Maar er is toch een zeker
verschil. Iedereen in Engeland is trots
op de groep, waartoe hij behoort. Dat be
gint al bij de schooljongen. De z.g. pu
blic schools vormen een klasse op 'zich
zelf, om van Oxford en Eton niet te spre
ken.
Het karakteriseert de situatie in Enge
land. dat sommige lords in hun kasteel
of buitenverblijf eens per jaar hun per
soneel bedienen. De Engelse butler is een
typisch voorbeeld van de ondergeschikte,
die zich desondanks met zijn heer ver
eenzelvigt, door zijn kennis van hetgeen
de gentleman toekomt en betaamt. Dit
neemt intussen niet weg, dat er evenals
elders genoeg mensen zijn, die zich om
de een of andere reden boven hun mede
mensen verheven wanen, hetzij door ge
boorte, hetzij door het bezit van geld. De
Engelse aristocraten matigen zich nog
steeds een aantal privileges aan, als de
voorrechten van hun stand. Het is heden
ten dage eigenlijk een ietwat verwarde
situatie in Engeland, wat de onderverde
ling in de klassen van het volk betreft.
Feitelijk is de aristocratie in opstand ge
komen, in een sociale revolutie, die steunt
op de traditie en waarvan de geestelijke
achtergrond op een min of meer verbor
gen gehouden, maar desalniettemin sterk
ontwikkeld superioriteitsgevoel is geba
seerd.
De oorzaak? Vermoedelijk het feit. dat
gedurende en na de Tweede Wereldoorlog,
zoals dit ook bij de Eerste het geval is
geweest, velen van geringe afkomst de
status der rijken en „hooggeborenen" na
bij zijn gekomen en er via titels min of
meer in zijn opgenomen. Daartegenover
heeft de aristocratie menige veer moe-,
ten laten. Ze kan nog nauwelijks haar
buitenverblijven en kastelen bewonen,
heeft politiek veel aan invloed verloren
en is in handel en industrie, in leger en
vloot en op tal van andere terreinen te
ruggedrongen.
Het ligt voor de hand, dat zulks een
zeker wrokgevoel heeft opgewekt. De
aristocratie wil zich daarom bewust of on
bewust tegen het opkomende burgerdom
van de oorlogswinstmakers en profiteurs
of self made men verdedigen. En ze heeft
dit gedaan met vrijwel het enige wapen,
dat haar ten dienste stond: haar eigen
erecode, haar eigen opvattingen van wel
levendheid en haar eigen wijze van spre
ken. Het spreken is in Engeland steeds op
bijzondere wijze gecultiveerd en gewaar
deerd. De man met het Oxford-accent is
een internationaal begrip geworden, even
als de man met het Cockney-accent. De
eerste komt gemakkelijk en vaak exclu
sief het Foreign Office en de rangen der
diplomatie, alsmede het) officierenkorps
van de marine binnen, de ander zal zich
menigmaal, wanneer hij zijn accent niet
weet te verbergen, ondanks al zijn be
kwaamheden de weg naar de hogere en
hoogste posten ontzegd zien.
Maar ter zake, wat is nu dat geheim
zinnige U en Non-U? Wel, met U duiden
zich de aristocraten aan, die met Non-U
iedereen betitelen, die blijk geeft, door
wijze van spreken, manieren en accent
niet tot de aristocratie te behoren. U is
een afkorting van upperclass (hogere
klasse). Non-U zijn dus de mensen, die
niet tot de hoogste klasse van de samen
leving behoren. Nu valt de scheidings
lijn in de hogere regionen niet gemakke
lijk te trekken. Maar de U's cultiveren
hun manier van spreken, accent etc. op
geraffineerde manieren. Ze streven er
naar, zo weinig mogelijk plichtsplegingen
te gebruiken en zich kort en krachtig
en vooral precies uit te drukken, uit
welk laatste dan hun taalbeheersing en
geestelijke superioriteit moeten Blijken. J
Nancy M it ford, een te Parijs wonend
Engels schrijfster, wil twee Engel,e
talen creëren, die van de U en die
van de Non-U....
Zoals gezegd, het is allemaal nog een
beetje verward. Eigenlijk is het „systeem"
zich nog aan het ontwikkelen. Een der
kampioenen er van is de bekende schrijf
ster Nancy Mitford, die te Parijs woont,
maar doorgaat voor een der beste ken
ners van de zeden en gewoonten der
Engelse aristocratie en inzake derzelf-
der etiquette toonaangevend is Het prin
cipe van de typische houding 'van de U-
mens is een zekere hautaine minach
ting voor de regels en voorschriften, waar
aan de gemiddelde „bourgeois" zich houdt.
Een heer blijft altijd heer, ook al doet
hij anders dan de rest. is de ongeschre
ven stelling, waarvandaan de propagan
disten van het U uitgaan. En hij moet
zich vooral door een eigen manier
van spreken, een soort van eigen taal on
derscheiden van Jan en allemanHet
voornaamste doel is, de aristocratie, on
danks verarming en nivellering, niet in
de massa te doen opgaan. In elk ander
land zou dit streven, dat elders inmid
dels ook geconstateerd kan worden, of
schoon het daar minder georganiseerd is,
een storm van verontwaardiging wekken,
door de wijze waarop het gepousseerd
wordt. In het democratische Engeland is
het een dankbare stof voor polemieken
en ingezonden-stukkenschrijvers en
-schrijfsters. U staat er voor de aristo
craat, Non-U voor de gewone man.. En
de laatste? Wel, die zegt en denkt er na
tuurlijk het zijne van!
K.H.
VIJFHONDERD jaren luiden nu de
klokken van kerken en kapellen, om de
gelovigen aan te sporen het Engel des
Heren te bidden en Aaria aan te roepen.
Dank zij het bidden van het Engel des
Heren, waartoe Paus Callixtus alle ge
lovigen liet oproepen door de klokken te
luiden, is de Sultan bij Belgrado vernie- j
tigend verslagen en het gevaar van de
Islam bezworen.
Overigens is deze devotie ook al in
vele gezinnen in onbruik geraakt. Men
koide de historie van het ontstaan niet
eens meer.
EEN comité te Rome heeft besloten
bovengenoemd jubileum op 29 juni te
herdenken, om het gebruik van de klok
een nieuwe, actuele zin te geven. Zoals
in 1456 christelijk Europa door de Is
lam werd bedreigdzo hangt in 1956
ovpr Europa het gevaar van het athe
ïsme. In verschillende landen worden nu
nationale comité's gevormd, die zich in
internationaal verband zullen aaneen
sluiten. Voor de bedoelingen van deze
jubileumviering toont het Vaticaan gro
te belangstelling.
En hoe reageert u, beminde christen f
DE Argentijnse vice-president, admit
raai Isaac Rojas, gaf tijdens een bezoek
aan Marine-bases te Puerto Belgrano en
Bahia Blanca, gelegenheid aan de bevol
king tot stellen van vragen. De bisschop
van Bahia Blanca, mgr. Germiniano
Esorto, maakte van de gelegenheid ge
bruik om kwesties op te werpen inzake
de verhouding Kerk en Staat. Met name
noemde hij het godsdienstonderricht in
de scholen en de benoeming van aalmoe
zeniers in het leger. Admiraal Rojas gaf
geen direct antwoord, maar adviseerde
de bisschop „geduld te hebben met de
regering". Katholieken vonden het ant
woord hoogst onbevredigend.
Te begrijpen. Geduld is een schone
zaak, maar het moet geen dooddoener
worden.
„IN ons land wordt thans een plan
matige werking aan de dag gelegd, om
ons volk te ontkerstenen en zedelijk te
bederven. Gewetenloze uitbuiters, op
standige gedoopten en vijanden van God
ontzien geen middelen om verwoesting
te zaaien in het heiligste dat wij van
onze vaders hebben geërfd." Aldus zegt
mgr. Emiel Jozef De Smedt, bisschop
van Brugge, in een herderlijk schrijven.
Wij zouden verraad plegen tegenover
God en Zijn Kerk, indien wij van de
vrijheid die wij nog bezitten, geen ge
bruik maakten om het Rijk Gods in ons
land te verdedigen en te versterken."
Dit is klokgelui dat niet op een feest
maar op een ramp wijst.
„IN dit verband moet ook hier iets
worden gedaan"aldus mgr. De Smedt,
en hij wijst erop, dat de Verlosser heeft
verklaard: Zonder Mij kunt gij niets".
„In de beslissende omstandigheden die
het geloofsleven van ons volk door
maakt, hebben wij daarom besloten een
plechtig beroep te doen op de tussen
komst van onze goddelijke Verlosser."
„Op zondag 16 september zullen wij op
de Grote Markt van Brugge, onze bis
schoppelijke stad. met de meest verhe
ven luister een plechtig pontificaal Of
fer opdragen." Zo besluit de Bisschop.
Moge dat beroep onder zijn diocesanen
en niet alleen onder hen warme instem
ming ondervinden.
DE H. Congregatie tot Verbreiding
van het geloof maakt bekend, dat tij
dens het pontificaat van Pius XII het
aantal diocesen, apostolische vacariaten
en apostolische prefectures aanzienlijk
is toegenomen. Het getal der betrokken
kerkelijke gebieden is gestegen van 5S2
tot 683, over de xoerelddelen aldus ver
deeld: 21\5 in Afrika, Azië 283, Amerika
80, Oceanië 86 en Europa 19. Van deze
kerkelijke gebieden staan er vandaag
164 onder communistisch regiem, in
China alleen reeds 140 gebieden en 11
in Europa.
MORGEN is het weer zondag. Nog
volop feest in verband met de dag der
Grote Liefde van gisteren. Wees het H.
Ilart eens dankbaar en offer op uw
beurt royaal voor de nieuwe kerken.
Voor de rest een gezonde zondag met
het wijze gelaat van de parate K.V.P.-er
doelbewust stuwend in de richting van
een christelijke maatschappij door het
rood maken van het hokje vóór de
naam Romme.
