J
met melk meer mans
Vorstelijke Paren in veiling-
banken te Aalsmeer
Vorstelijk Paar deed zijn gasten
uitgeleide
Onze dagelijkse puzzel
Ook al op weg naar
CANADA
Koningin wist raad
Een monument voor de H. Vader
Overzicht van gigantisch Pauselijk
hulpwerk tijdens tweede wereldoorlog
1
R.R.R. voetenvegers zijn wel doelmatiger
Allele
GEORGE F. WORTS
ZATERDAG 9 JUNI 1956
PAGINA 4
Koninklijke veiling
Éénmaal de groothertogin
de gelukkige
Groothertogin Charlotte eerst en ver
volgens Koningin juliana legden op deze
wijze beslag op fraaie orchideeën Daar
na volgde voor schitterende boeketten
anjers, die trouwens gisteren in de hal
onder de duizenden bloemen een domi
nerende plaats innamen, een wedstrijd
tussen alle koninklijke gasten en leden
van het gevolg: wie het eerst in staat
was precies op cijfer 25 de klok stil te
zetten. De boeketten anjers vielen in
hoofdzaak de leden van het gevolg ten
BI
<f g
Onderscheidingen van Kon.
Ned. Ver. E.H.B.O.
uitgereikt
Oplossing van gisteren
door
fArtvprtPnt1#»>
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
PubMkofle Nederland* Zulvclbureou. Grovenhoge
47.
De loco-burgemeester van Aals
meer, de heer J. Hofman en de
leden van de Centrale Aalsmeerse
veiling hebben gisterochtend met
de dagelijkse schat van bloemen,
die via de grote veilinghal de weg
naar de huiskamers zal vinden,
Groothertogin Charlotte en Prins
Felix van Luxemburg, Koningin
Juliana en Prins Bernhard, ont
vangen.
Niemand was meer teleurgesteld over
het ontbreken van Prinses Beatrix dan
een van de drie kabouters van het Neder
landse Padvindersgilde, die bij de ingang
van de hal met bloemen ter begroeting
gereed stonden. Drie Aalsmeerse meisjes
van tien en elf jaar, de tweeling Olga en
Nettie den Boef en Miepje Maarse, van
wie twee haar boeketjes aan de Groot
hertogin en onze Koningin aanboden en
de derde zich meer bedroefd dan bedrem
meld terugtrok.
Dit ontging onze Vorstin niet. Ze liep
het meisje snel achterna en riep haar toe:
„Voor wie waren die bloemen_bestemd?"
Zachtjes antwoordde het meisje: „Voor
Prinses Beatrix". Het kleine gezichtje
helderde op, toen de Koningin met een
verrast gezicht zeide, hoe graag Prinses
Beatrix de mooie bos rode rozen zou wil
len hebben. „Ik wil ze meenemen voor
haar. Zon jfl ze da,, even voor mij in de
auto willen leggen?". Dat deed het kleine
kaboutertje maar al te graag. Ze kreeg
nog, geheel volgens de echte padvinders-
etikette, van onze Vorstin een linkerhand,
ze salueerde netjes met de twee vingers
aan het voorhoofd en ze huppelde blij
weg naar de grote lange hofauto, waar
de chauffeur de bloemen van haar over
nam.
Onze Vorstin was gekleed in een fleu
rig zomertoilet, een grijs wit gevlamde
zijden japon, met dito hoed; de Hertogin
droeg een bruine mantel en de beide Prin
sen waren gekleed in het generaalsuni
form van de landmacht. In de grote hal
werd het koninklijk gezelschap door het
veilingbestuur wndgeleid.
Zoals gebruikelijk bij bijzondere bezoe-
ken, was ook ditmaal één veilinglokaal
vrijgehouden voor een „bijzondere ko
ninklijke veiling". In de amphitheaterge-
wijze geplaatste banken nam het gezel
schap plaats, er volgde een gedetailleer
de uiteenzetting van de veilingtechniek en
daarna mocht het gezelschap, juist zoals
anders de bloemenkopers, elkaar bij het
technische afmijnen, door het drukken op
een knop, voor elke zitplaats, waarmede
de sneldraaiende elektrische indicateur
wordt stilgezet, de loef afsteken.
deel, doch eenmaal was Groothertogin
Charlotte hun allemaal te vlug af.
Het gezelschap vertoefde tot slot nog
circa twintig minuten in de bestuurska
mer, waar enige verversingen werden ge
serveerd.
Toegejuicht door de honderden school
kinderen die zich ook bij de aankomst
een uur tevoren niet onbetuigd hadden
gelaten, verdween de stoet auto's tenslot
te kort na elf, op weg naar Paleis Soest-
dijk waar het noenmaal werd gebruikt.
Vóór het vertrek naar Aalsmeer had
den Groothertogin Charlotte en Prins Fe
lix, in de Burgerzaal van het Koninklijk
Paleis te Amsterdam, waar zij gedurende
dit staatsiebezoek hebben gelogeerd, af
scheid genomen van de commissaris der
Koningin in Noord-Holland, de burge
meester van Amsterdam, de gouverneur
van de hoofdstad, de commandant zee
macht Nederland, de garnizoenscomman
dant en de commandant maritieme midde
len Amsterdam en van de leden der hof
houding, die in de hoofdstad dienst de
den. Dezen waren n.l. bij het vertrek op
„Soesterberg" niet aanwezig.
H.K.H. Groothertogin Charlotte en Z.
K.H. ^rins Felix van Luxemburg zijn
gistermiddag, na een verblijf van ruim
drie dagen in ons land, met een Neder
landse regerings-dakota van het vlieg
veld Soesterberg naar Luxemburg ver
trokken.
Or- drie uur verlieten de hoge gasten
het paleis Soestdijk. H.M. de Koningin,
Z.K.H. Prins Bernhard- en H.K.H. Prin
ses Beatrix vergezelden hen vervolgens
naar Soesterberg, waar bij aankomst het
muziekkorps van de Koninklijke Lucht-
mac1- Luxemburgse volkslied speel-
de.
De vorsten werden hier begroet door de
minister van Oorlog, ir. Staf, de chef
van de luch lacht luitenant-genei aal
waa-nemer A. Baretta en de comman
dant van de 'liegbasis Soesterberg, ko
lonel A Cox;
Nadat de Groothertogin en de Koningin
de erewacht, gevormd uit luchtmachttroe
pen, en het muziekkorps van de Konink
lijke Lur'"'ma''t hadden geïnspecteerd,
werd afscheid genomen van een groot
aantal autoriteiten. Bij hen bevonden zich
de voorzitters van de Eerste en van de
Tweede Kamer, resp. mr. J. Jonkman en
dr. L. Kortenhorst, de minister-president
dr. W Drees, de minister van Buiten
landse Zaken mr. J. Beyen, de minister
zonder portefeuille nar. J. Luns, de com-
missarir der Koningin in de provincie
Jtrecht mr. O. Graaf van Lynden van
Sandenburg en de Nederlandse ambassa
deur in Luxemburg en mevrouw Teixeira
de 1"r-ttos
Daarna namen H.M. de Koningin en
Prins Bernhard afscheid van hun gasten.
Kcof- -in Juliana en Prinses Beatrix om
helsden Groothertogin Charlotte voor het
Bij het vertrek gaf de saluutbatterij 21
schoten. Een escadrille van twaalf „Thun-
derjet"-straaljagers van de Koninklijke
Luchtmacht escorteerde het vliegtuig tot
aan - grens.
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME juni 1956
De bekende Italiaanse schrijver-
journalist Igino Giordani heeft bij de
uitgever Mondadori een boek doen
verschijnen, getiteld „V'ita contro Mor-
te" („Leven tegen Dood"), dat een vrij
wel volledige beschrijving geeft van de
intensieve activiteit van Paus Pius XII
gedurende de tweede wereldoorlog en
de eerste jaren er na. Het eerste exem
plaar werd officieel aan de Paus aan„
geboden op Zijn naamfeest, 2 juni,
Sant' Eugenio.
Ofschoon het boek in wezen geen
nieuws bevat, daar er over de activiteit
van de H. Vader gedurende de verschrik
kelijke oorlogsjaren welhaast alles reeds
bekend en gepubliceerd werd. iigt de gro
te verdienst van dit werk ip het feit, dat
het voor de eerste maal alle aspecten van
de veelzijdige actie samenbundelt, waar
door dit boek inderdaad een monument
voor deze Paus mag heten.
Een belangrijk deel van het boek be
handelt het fameuze „informatie-bureau"
van het Vaficaan: reeds tijdens de eerste
wereld-oorlog, toen de huidige Paus nog
substituut van het Staatssecretariaat was
(tot 1917), had hij zich diepgaand bezig ge
houden met het organiseren en uitbouwen
van een centrale dienst tot opsporing van
'Vrijdagavond heeft de „Seringenkonin
gin vande Linnaeushof te Bennebroek
op de Grote Markt in Haarlem van
sterlopers bosjes seringen aangeboden
gekregen. Daarna werd een seringen-
spel opgevoerd.
De Koninklijke Nederlandse Vereniging
E.H.B.O. heeft gisteren tijdens het offi
ciële gedeelte van haar jaarvergadering te
's-Gravenhage, drie onderscheidingen uit
gereikt. Zij schonk de grote gouden dr.
Tilanus jr-medaille aan de Koninklijke
Maatschappij tot Bevordering van de Ge
neeskunst en de grote zilveren dr. Tila
nus jr-medaille aan dr. J. P. van Erp uit
's-Hertogenbosch en aan de heer H.
Hermse uit Groningen.
vermisten burgers zowel als militairen
En toen nu de tweede grote wereldbrand
uitbrak, gaf Papa Pacelli onmiddellijk be
vel tot het opnieuw organiseren van zulk
een bureau Letterlijk met alle middelen,
waarover het Vaticaan beschikt, is er ge
werkt en tot in details geeft Giordani da
fantastische groei van dit bureau, dat via
de diplomatieke dienst en vóór alles via
Radio-Vaticana namen en gegevens ver
stuurde en ontving. Een enkel cijfer kan
volstaan: van september 1939 tot juni 1947
(toen het bureau eindelijk kon worden
gesloten) ontving het Vaticaan in totaal
9.891.497 verzoeken om opsporing of in
lichtingen inzake vermisten, terwijl in die
zelfde periode maar liefst 11 293.511 mede
delingen, identificaties, signalementen en
berichten van het Vaticaan uitgingen
Het bureau, dat met twee man begon, ein
digde met een staf van 885 functionarissen
behalve de duizenden, over de gehele
wereld verspreid, die hun medewerking
verleenden: diplomaten, bisschoppen,
priesters, religieuzen en leken
Maar ook de zuiver-materiële hulpverle
ning nam gigantische afmetingen aan, ter
wij] daarnaast de onophoudelijke politieke
inspanningen staan om de oorlog te voor
komen. te beperken, tp bekorten en (daar
na) een duurzame, rechtvaardige en hechte
vrede te vestigen.
Letterlijk het ganse „arsenaal" van
geestelijke en materiële .hulpbronnen
waarover hij met zijn unieke macht be
schikte, heeft Pius XII aangewend in Zijn
strijd tegen de oorlog en tegen de schrik
wekkende gevolgen ervan. Giordani spreekt
met recht in dit boek van de „gemobili
seerde Kerk" die over de gehele wereld in
actie kwam onder de stuwende leiding
van haar Opperhoofd, de ongewapende
Paus van Rome. Een paar honderd mil
joen mensen spanden zich in: aan het front
en achter het front, openlijk of clande
stien, in krijgsgevangen- en concentratie
kampen en gevangenissen, om de nood te
leningen, om nóg erger kwaad te voorko
men, om te verzachten of te redden. Kin
deren, invaliden en zieken, moeders, joden
vervolgden en vluchtelingen. Vanuit Rome
kwamen de richtlijnen en in het Vaticaan
werd aan alles en aan allen gedacht. Als
ooit een Paus het hart van de Kerk was
en daarmee het hart van de lijdende
mensheid dan was het in die vreselijke
Jaren.
En als ooit een Paus zichzelf een mo
nument oprichtte, dat in wezen niets an
ders is dan een levend getuigenis van de
liefde tot God en van de liefde tot de
naaste, die daaraan gelijk moet zijn dan is
het Paus Pi us XII geweest.
En zo voorziet dit boek inderdaad
zoals de Osservatore opmerkt, in een
lacune. Omdat thans voor het eerst dit
alles gedocumenteerd, zakelijk en be
knopt werd samengevat - zonder franje
of bijkomstigheden maar daarom juist
zo indrukwekkend!
HORIZONTAAL: 1. naamloze vennoot
schap <fr.); 3. niet lang; 6. gebogen; 9.
maanstand (afk.); 11. meisjesnaam; 13.
soort uil; 15. voorzetsel; 17. met dicht;
18. nobel; 19. soort afsluiting; 20. rang-
telwoord; 23. bestemming; 24. godheid; 26
iedere; 28. soort; 31. ^inhoudsmaat; 33.
mens (maleis); 37. meisjesnaam; 38. zang-
noot; 40. voegwoord; 41. deel v.h.
lichaam; 42. duur van eb en vloed; 43.
zuidvrucht; 44. lidwoord; 45. streling; 47.
zangnoot; 48. familielid; 50. aanslibbing;
53. kleur 55. bid (lat.); 57. afzonderlijk;
59. pl. in Noorwegen; 61. omroepvereni-
£f 63. pl. aan de Rode Zee; 65. bouw
land; 67. soort verbinding; 70. hemelli
chaam; 71. vermits; 72. hennepbraak; 74.
meisjesnaam; 77. het zijn; 79. meisjes
naam; 80. vogel; 81. bovenlipversiersel;
82. fr. pers. vnw.
VERTICAAL: 1, bewijs van verdriet; 2.
anno (afk.); 3. beroep; 4. muziekterm; 5.
voorzetsel; 6. jongensnaam; 7. werkelijk;
8. familielid; 9. fr. lidwoord; 10. haarlok;
12. strafwerktuig; 14. vliegengaas; 16. on
gedierte; 21. Europeaan; 22. in dat geval;
25. deel v. e. motor; 27. groente; 28.,bevel;
29. jongensnaam; 30. volk; 32. voorzetsel;
34. strijdperk; 35. op dit ogenblik; 36. titel
(afk.); 39. meisjesnaam; 40. boom; 45.
van het lopende jaar (lat. afk.); 46. siede
47. one ">-icht; 49. bloeiwijze; 51. bij
woord; 52. heilige (afk); 54. opgewekt;
55. alsmede; 56. groet; 58. roofdier; 60.
onzin; 62. ledematen; 63. tijdperk; 64.
Eu peaan; 66. herkauwer; 68. assistent
(aBO; 69. bestemming; 73. voegwoord;
75. godsdienst (afk.); 76. vervoerbedrijf
(afk,); 78. zangnoot.
HORIZONTAAL 1. rust; 4. elke; 7. tor-
pe10. terra; 12. motor; 14. sta; 15. mes;
17. toe; 18. ako; 20. nor; 21. natie; 22. ade;
24. ede; 26. age; 27. pro; 29. oer; 31. geste;
33. malle; 35. sandaal; 36. olav; 37. rest.
VERTICAAL: 1. rots; 2. strak; 3. tor;
4. edo; 5 lotto; 6. eire; 8. ram; 9. ems; 11.
etalage; 13. oordeel; 16. etter; 19 one; 20.
r-e; 23. dessa; 25. dolle; 26. agio; 27. pen;
28. oma; 30. reet; 32. t.a.v.; 34. aar.
Ad verten tte)
R K R babrikaat leveren wij In elke maat In een dag of een paar dagen, dat kunt U
Uw collega's vragen. Zend ons de benodigde maten of tekening toe, van de duizend
„nobiiipnrip matpn wfikp TT /r»n kunnen wensen. Deze worden In de R.R.R.
fabriek ln een wip gereeu gemaakt en verzonden.
R.R.R. Industriepark 61 te Wychen (bij Nijmegen)
Tel. K 8894-293
Kleine kinderen worden
groot al sta je er eigenlijk
niet bij stil in het gedraaf
van alle dag Tot een ge
wezen buurjongen je plotse
ling een bezoekje komt bren
gen en je aankondigt, dat hij
naar Canada gaat. Door de
verhuizing naar Driebergen
ben je hem een paar jaar
uit het oog verloren en nu
staat hij dan ineens weer
voor je. Een jonge man met
de atletische sportfiguur,
waarin hij zo uitblinkt, lei
der van een bandje, compo
nist Boordevol idealen
waagt hij de grote stap naar
Canada, het land immers van
alle mogelijkheden, om daar
een plaatsje te veroveren in
de muziek, waarnaar zijn
hart nu eenmaal uitgaat.
Ik kijk naar dat jonge ge
zicht, de vastberaden trek
om de wilskrachtige mond,
de smalle handen van de ge
boren musicus, och, hij zal
wel slagen deze Ton, ge
steund als hij zich weet door
dat donkere meisje, dat hem
volgen zal, als hij zich een
toekomst daarginds gescha
pen' heeft.
Wij verdiepen ons in al
lerlei dwaze herinneringen,
waarbij ik net als vroeger de
melk weer heerlijk over laat
koken, maar ook dat hoort
erbij! Ton als schooljongen,
altiid omgeven door een
zwerm vrienden, och en tóen
eigenlijk reeds bandleider, al
bestonden de instrumenten
uit een gitaar en wat oude
deksels en pannen Tja, de
tijd gaat snel, 24 jaar is hij
nu.
Schiphol bij avond is als
een sprookje Een koele,
zakelijke stem meldt het ko
men en gaan der vliegtuigen.
In het restaurant hebben wij
ons allefnaal verzameld om
Ton uitgeleide te doen, ver
bergen wij meesterliik onze
nervositeit door allemaal
leuke dingen te vertellen,
ons glas te heffen op zijn
nieuwe toekomst, in Canada.
Kón het zijn, dat die laat
ste minuten uren duren, of
is die klok niet goed
Dan is dat moment er. waar
op hij zijn ouders voor alles
dankt, zijn verloofde, de laat
ste handdruk voor familie en
ook nu weer de vele vrien
den. Hij zal ze dóór ook gauw
weer hebben, Ton trekt de
mensen altijd aan.
De grote zilveren vogel
wacht met ronkende moto
ren Wij volgen die jonge
gestalte, die bovenaan de
trap zich nog eenmaal om
draait en zijn hand ten groet
heft „Tot over een paar jaar,
als wij met verlof komen."
schalt zijn stem over het veld
en dan slokt het vliegtuig
hem op. Pas als dit niet meer
te zien is of te horen, ver
wijderen wij ons met lang
zame tred. Good luck Ton in
Canada, er zal nog weieens
een kleurige kaart van je
door onze brievenbus glijden,
maar èls je idealen verwe
zenlijkt hebt Ton, och, dan
zal ik tot vervelens toe die
plaat van je draaien, al
word ik altijd een beetje wee
in mijn maag van al dat jazz-
getlngel
De schat van Matabonga
15).
Ik kan wel raden wat je tegen me zult zeg
gen, zei hij met zijn zachte lachje. Je komt ver
tellen, dat je alles nog eens goed overdacht hebt en
dat het geen zin heeft nog langer koppig en hardnek
kig te blijven; en je wilt me vertellen, dat je be
reid bent mijn aanbod van de eerste dag te aanvaar
den en half om half te delen.
Hij nam zijn pijp uit zijn mond en glimlachte op
zijn eigenaardige manier met de lippen stijf opeen,
zodat zijn tanden niet te zien kwamen.
Niet afdingen, schat, niet sjacheren. Vanmor
gen is je aandeel eigenlijk tot dertig procent geslon
ken.
Ze was zo woedend dat ze hem had kunnen slaan.
Zijn brilleglazen glinsterden. Ik wil je niet op
stang jagen lieve kind, zei hij, maar probeer er nu
eens verstandig over te denken. Je bent nu eenmaal
zo'n dom kindje, dat weet je ook wel. Denk eens
aan die bus met al die prachtige diamanten saffie
ren en smaragden. Het is een fortuin! Dertig pro
cent zou öp zichzelf al een groot vermogen zijri.
Neem het nu eens redelijk op, Lida. Het is toch
bijna een derde. En een derde is heel wat Lida!
Schurk, dat je bent, riep ze woedend uit.
Hij lachte stilletjes voor zich heen. Nog nooit had
een lachje haar zo woedend gemaakt als dit van hem,
dat zo vaderlijk en toch zo spottend, zo in en ln ge
meen klonk. Zo afgrijselijk wreedaardig!
Lida, Lida, zei hij op berispende toon, weet
je op wie je nu in werkelijkheid zo boos bent? Niet
op mij beste meid. Op jezelfomdat je zo dom
en koppig bent geweest!
Zijn koude vissenogen staarden haar ijzig aan.
Lida klemde haar tanden opeen en balde haar
vuisten.
Een verstandig meisje voelt heel goed, wan
neer ze overwonnen is, vervolgde hij gemoedelijk. Ik
heb je altijd Voor een verstandig meisje aangezien.
Maar dat ben je niet, Lida. Je bent een koppig,
hardnekkig, verwaand nest. En zoals ik al eerder
gezegd heb, je bent een domkopje. Hij had pret in
haar houding.
Morgen zakt je aandeel tot vijf en twintig pro
cent. En dat laat je gebeuren! Omdat je trots, of
je koppigheid of de hemel mag weten, wat het is,
jou meer waard schijnt te zijn dan diamanten, saf
fieren en robijnen. Je vecht niet voor een rechtvaar
dige zaak, Lida, je vecht voor een domheid! Je bent
niets anders dan een klein meisje, dat huilt en
kermt en stampvoet en overstuur raakt, omdat je
dè hele pot jam niet krijgt.
Lida's woede verkeerde plotseling in een toestand
van koele bedaardheid. Haar verstand kreeg weer
de overhand en op d'r gevoelens en begon te wer
ken. Hij zei al die dingen niet om haar te bewegen,
zijn schandelijke termen te aanvaarden; hij zei dat
alleen maar, omdat het hem een laag genoegen ver
schafte, haar wanhopig te zien tegenstribbelen.
En jij bent dan een kleine jongen, die niet
stampt of schreeuwt, zei ze, maar die bedaard en
genietend gemeen bezig bent, vliegen de vleugels uit
te trekken. Ik weet, dat je dit eiland haat, Jack,
maar ik weet ook, dat je niet van plan bent het te
verlaten, voordat we die kruithoorn gevonden heb
ben. Ik krijg je er wel onder!
Hij glimlachte gnuivend en zijn ogen twinkelden
achter zijn dikke brilleglazen.
En morgen, zei hij zachtjes, zakt jouw aan
deel in de tinnen pot van onze droomwensen tot vijf
en twintig procent. Je ziet zelf, Lida, dat ik je door
en door ken. Ik heb het tot nog toe aan het rechte
eind gehad. En nu waag ik het een laatste voorspel
ling te doen. Over drie dagen is jouw aandeel in dit
glorieuze avontuur geslonken tot tien procent. Dan
raak je helemaal de kluts kwijt. Ik voorspel je nu
in alle kalmte, dat je op die dag naar me toe zult
komen vliegen om me te smeken, je dat deel ten
minste te geven. Dan ben je totaal geknakt, Lida.
En dan alleen nog maar geschikt, om naar het naast-
bijzijnde sanatorium gebracht te worden.
Lida trachtte minachtend te lachen; maar wat hij
zei, was waar. Hij kon dat veilig voorspellen. Ze kon
die foltering niet veel langer verduren; het was te
afmattend. Ze zag het in als een redelijke mogelijk
heid, dat ze na nog zo'n paar nachten in elk voorstel
zou toestemmen. Ze zou zelfs nog begerig naar die
tien procent grijpen! Ze zou alles doen, om van die
kwelling verlost te zijn!
Denk er vandaag nog eens rustig over na, Li
da, zei hij gemoedelijk. De dag is pas te midder
nacht voorbij. Besteed er al je aandacht aan. Bekijk
het niet alleen van de koppige, verwaande kant, zo
als je tot nog toe gedaan hebt- Je hebt maar één
woord te zeggen en we gaan de opgegeven afstan
den meten, graven die tinnen bus op en varen voor
zonsondergang hiervandaan.
Het was niet verstandig van hem, dat hij weer dat
woord „verwaand" gebruikt had. Als hij dat niet ge
zegd had, zou ze zich wellicht gewonnen hebben ge
geven. Ongetwijfeld zou ze zich gewonnen gegeven
hebben, omdat zijn laatste overweging psychologisch
juist op tijd kwam. Maar dat woord wekte opnieuw
al haar weerbarstigheid. Ze was bijna zover, dat ze
nog eerder het verlies van de gehele schat aanvaard
had.
Op dat ogenblik trok een eigenaardig gezoem in
de lucht hun aandacht Het was een vliegtuig, dat
vermoedelijk uit de richting van Samoa kwam. Het
werd groter en groter totdat Lida duidelijk de twee
motoren en de ingetrokken landingswielen kon on
derscheiden. - "-A
Jack keek er naar en gaf enige vakkundige op
merkingen ten beste. Hij vertelde een en ander over
de bouw en het type ervan en riep uit: „Maar wat
doet dat ding hier eigenlijk? Het kan hier niet lan
den en waar kan het anders heengaan, waar het
wél zou kunnen landen?"
Even later zei hij: „Wel verdraaid, ze schijnen
vlak over ons heen te komen".
Het vliegtuig daalde. De ene vleugel rees en de
andere daalde. Het cirkelde langzaam over Mata
bonga rond; daarop zwenkte hij om en cirkelde nog
maals in tegenovergestelde richting over het eiland.
Het zweefde laag over het strand in de buurt van
het inboorlingendorp. Daarop nam het een scherpe
wending en begon snel te stijgen. Het kom duizen
den voeten omhoog en vloog toen horizontaal ver
der, wat aan Jack de opmerking ontlokte: „Hij gaat
recht langs het strand vliegen. Hmmm!".
Een ogenblik later zag Lida een klein, donker
voorwerp uit het vliegtuig vallen en het volgend
ogenblik ontplooide zich boven dat donkere voorwerp
de witte wolk ener parachute, die langzaam schijn
baar naar zee daalde, in de richting van de binnen
ste koraalbank.
Wat een mooie, keurige sprong! riep Jack uit.
Lida zag nu, dat het donker voorwerp onder aan
de parachute een man was. Hij slingerde regelmatig
onder de parachute heen en weer, die met zachte
rukjes omlaag kwam als een weerbarstige, gedeuk
te ballon.
Die kerel verstaat zijn vak, zei Jack. Kijk hem
eens handig met die touwen werken Hij komt daar
aanstonds op de grond terechtdaar verwed ik een
dollar op.
Waar dan?
Wel, daar op het strand. Wat 'n prachtsprong!
Wat 'n handige kerel! Kijk toch eens aan, kindje!
Hij kiest precies het droge mulle zand uitniet
het harde, natte zand. Drommels, wat 'n fijne sprong
is me dat.
Lida snapte er niet veel van. Ze vroeg zich af, wie
die dwaas wel kon zijn, die boven de verraderlijke,
doodbrengende riffen uit een vliegtuig kwam ge
sprongen en op zijn handigheid vertrouwde, om niet
tussen de riffen, maar op het droge strand terecht
te komen. En waaromwaarom sprong iemand
boven Matabonga naar beneden??
De man met de parachute daalde vlug en de voor
spelling van Bênders kwam volkomen uit. De man
landde op het mulle zand aan de bovenzijde van het
sterk hellende strand en het valscherm zakte in el
kaar tot een vormloze, witte hoop.
Lida zag, hoe het vliegtuig verder vloog en al spoe
dig een stipje werd, dat verdween in de richting van
het eiland Samoa.
De parachutist maakte rustig zijn gordel los en
Lida ondervond een plotselinge schok. Dat donkere
krulhaar! Die prachtschouders! Dat grote, krachti
ge lichaam!
Hendrik! schreeuwde ze uit al haar macht, Hen
drik! en liep naar hem toe.
In haar blijdschap sloeg ze haar armen om zijn hals
en kuste hem hartelijk. Ze schreide en lachte tege
lijk van verlichting en vreugde.
Lieve, goeie Henk! schreide ze, lieve goeie
Henk, dat je .toch bent! Ze kuste hem op beide wan
gen. Ik ben nog nooit zo blij geweest, iemand terug
te zien en ik zal nooit gelukkiger worden dan nu ik
jou hier heb. Hendrik glimlachte en klopte haar op
haar rug. Ziin khakie hemd en korte broek hadden
veel weg* van een uniform. Als hij in een glanzende
wapenrusting met schild en helm op een schuimend
strijdros Matabonga was komen binnenrijden, had
hij er niet krijgshaftiger -kunnen uitzien. Hij was m
haar ogen de vervulling van alles, waarnaar ze da
gen lang haduitgekeken. Hij zag er koel moedig,
vastberaden en beslist manhaftig uit.
Och, ik ben ook heel blij, dat ik je weer eens
zie, klein nest!
TJ hebt daar een prachtsprong gemaakt, meneer
zei ,Benders. Gewoonweg schitterend. Wat n®Dl u
die twee kleine windvlagen prachtig weten .e oe-
nutten! Uw manoeuvreren met de touwen aws ge
woonweg bewonderenswaardig! U zult me met wijs
maken, dat dit de eerste maal geweest is, dat u met
een valscherm daalde!
Ja, ik heb een paar dalingen verricht, gaf Hen
drik bescheiden i toe.
Hij was vroeger bij de valschermjagers, vulde
Lida aan en toen ze dat zei, schoot het haar te bin
nen, hoe gewoontjes het voor Hendrik moest zijn om
op die manier uit de stralend blauwe Polynesische
hemel te komen vallen. Hij n al3 zii* 0°h een
schoener kunnen charteren. Dat zou meer voor de
hand liggend geweest zijn, vopd ze, maar bedacht
zich meteen dat het voor Hendrik helemaal niet
wonderlijk of buitengewoon behoefde te wezen om
uit de lucht te komen vallen op een eilandje, dat
niet meer dan een speldepi ik op de landkaart was.
Het was helemaal niet opzienbarend, dat het door
hem gecharterde vliegtuig Matabonga zó feilloos
gevonden had. Alles bij elkaar was het eigenlijk een
heel gewoon verschijnsel in deze verbazingwekkende
nieuwe wereld.
Ze was er erg mee in haar schik, maar niet over
bluft en ze stelde als vanzelfsprekend heel nuchter
de beide mannen aan elkaar voor.
Mijnheer Benders.... mijnheer Rynmann! Ze
1 _ek Jack Benders triomfantelijk aan. Mijnheer
Rynmann is een zakenman uit Winniton en ik zal er
meteen maar bij zeggen, dat hij mijn onderzoekings
tocht financiert.
De beide mannen schudden elkaar de hand, maar
naar het Lida voorkwam, gebeurde dit vrij vorme
lijk. Aan Hendriks gezicht, evenals aan zijn hele ma
nier van doen was het te zien, dat hij min of meer
jaloers op Jack was. Jaloers op zo'n nietige aard
worm als Jack!! Hendrik was groot en gebruind en
zag er ontzagwekkend uit, vond ze. En Jack keek
tegen hem op met zijn zoetelijke, benepen grijnslach
je.
Ik ben blij, dat te horen, zei Jack, Ik ben er
echt blij om, te horen, dat u niet alleen deze onder
neming bekostigt, maar dat u tevens zakenman bent.
Ik hoop, dat u heel nuchter zakelijk bent.
Och, daarvan hebt u nóg geen ondervinding ge
had, antwoordde Hendrik, maar niemand heeft me
nog ooit voor een halve zachte aangezien.
Heel even liet Jack zijn tanden zien. De toestand
hier vraagt om iemand die verstandig genoeg is om
gevoelskwesties van zakenbelangen te scheiden.
Als je het nog één keer waagt om me voor
dom of verwaand uit te maken, zal Hendrik je aan
mootjes snijden. Ik waarschuw je alleen maar! zei
Lida vinnig.
Gevoel en zaken.... dat is net zoiets als olie
en water.
Schei uit! zei Hendrik kortaf. Wat ik graag zou
weten is dit: Waar bevindt zich de schat.
.Vraag het haar maar, zei Jack.
Neen, vraag het hem liever, riep Lida vinnig.
Het lijkt meer op een honden en kattengevecht.
Wat moet dat allemaal? Kom nu eens met verkla
ringen voor de dag, maar gauw een beetje!
Hij wendde zich om naar Jack, als wilde hij hem
zijn bril afslaan. Om te beginnen, vroeg hij driftig.
Wie ben je eigenlijk voor de drommel?
Hij heeft de sleutel tot het vinden van de schat,
verklaarde Lida.
Wat bedoel je? Ligt die in iemands kelder ach
ter slot en grendel?
Nee.... nee, dat niet.
Je doet beter hem volledig uitleg te geven, zei
Jack zoetsappig.
Dat zal ik zeker doen, zei Lida. En dat deed
ze dan ook. In duidelijke woorden. Op dramatiscne
toon. Ze sloeg geen enkele pijnlijke bijzonderheid
over van de kwellingen, haar door Benders aange
daan. Ze vertelde op welke voorwaarden Benders
haar had voorgesteld samen op zoek te gaan. Ze
vermeldde ook haar eigen tegenvoorstel.
En nu, eindigde ze woedend, nu beweert hij,
dat mijn aandeel geslonken is tot een miserabele,
magere, smerige 30 procent!
Ik snap het, zei Hendrik en hij keek met ver
nieuwde belangstelling, waarin een zekere bewonde
ring lag opgesloten, naar Jack Benders. In de oude
tijd gebruikten ze daarvoor duimschroeven op de
pijnbank. Daar legden ze hun slachtoffer op en bra
ken hem zijn beenderen een voor een net zolang, tot
dat hij erin toestemde naar hun pijpen te dansen.
Dat is nou precies, wat ik ook al tegen hem
heb gezegd, riep Lida uit.
Het is niet anders dan gemeenheid en louter
sadisme.
Het zou zoveel eenvoudiger zijn geweest, zei
Jack gejaagd, als zij niet met zulke gevoelskwesties
was komen aandragen. Ik heb haar een eerlijk, dui
delijk en zakelijk aanbod gedaan en zij heeft daarna
niets anders gedaan dan razen en jammeren.
Eerlijk? was alles wat Hendrik vroeg.
Zaken zijn zake.n merkte Benders huichelachtig
op. Is dat zo niet? En ik zou een leugenaar zijn,
als ik zei, dat ik niet in mijn schik was, jou te zien
verschijnen, Rynmann. Op slot van zaken kunnen wij
misschien spijkers met koppen slaan.
Vast en zeker, antwoordde Hendrik. Als ik het
dus goed begrepen heb, dan is, volgens de door haar
gestelde voorwaarden, uw aandeel in deze hele zaak
vandaag tot op nul teruggebracht.
Benders lachte sluw. Laten we ophouden met er
omheen te draaien, Rynmann. Haar termijn is af
gelopen. Maar mijn aanbod nog niet. Vandaag bied
ik haar nog altijd dertig procent. Morgenvijfen
twintig.
En zo verder, zei Hendrik. Ja, dat is een uit
stekend systeem! Het heeft wel iets van onze mo
derne beschavingde oude dwangmethode, het
ouderwetse brandijzer.... De gekkenhuizen zitten vol
met stumperds die het niet konden verdragenl
Jack keek hem zo ijzig mogelijk met zijn vissen
ogen aan. Vannacht om twaalf uur komt er wijzi
ging in mijn voorwaarden. Vijf en zeventig tegen vijf-
en twintig. Je kunt er over nadenken, Rynmann.
Hij draaide zich om en wandelde het strand op,
terwijl hij zijn pijp aanstak.
Lida vleide zich in Hendriks armen. Schat wat heb
ik jou verschrikkelijk erg gemist! Wat heb ik je no
dig gehad! Wat heb ik naar je verlangd!
Als naar een vriend of naar een zakenman?
vroeg Hendrik gevat.
(Wordt vervolgd).
