WENEN
De radiovaltuitin Parijs
wil ook wat hebben
akkertjes
door Margaret Truman
mm
pa
schittert de modeglans
van het Congres
Wég die pijn!
Moderne schoonheid voor het serieprodukt
ZATERDAG 9 JUNI 1936
PAGINA
Roosevelts dood
Het leven in Washington steeg Mar
garet nooit naar het hoofd, dank zij
haar vaste wortels in Independence,
haar band met de bewoners daar,
die haar hadden zien opgroeien. Toen
haar vader Vice-President werd had
de grotere publiciteit op haar karak
ter geen ongunstige invloed. Trou
wens haar moeder, een sterk karakter,
maar iemand die onder alle omstan-
Publieke plichten
AUTOREIZEN DOOR EUROPA
En in 10 minuten
Oostenrijks
hoofdstad
heeft veel
paradepaardjes
Elegante combinatie van een fijn
Wollen geruit deux-pièces met
recht op het hoofd gedragen haar-
vilthoed. (Model: Roberta).
Schubert en Beethoven, en niet
te vergeten Johann Strauss, zij
allen zijn getuige geweest hij de
geboorte van de befaamde Wecnse
mode. Strauss is zich van die mode
waarschijnlijk het meest bewust
geweest, al was hij hij het ont
staan ervan nog maar een pril
tienjarig knaapje. De Wecnse
mode ontstond uit een politiek
congres. Hef. Wener Congres, dat
11a de val van Napoleon aan
Europa zijn nieuwe vorm moest
geven.
Twee keizerinnen bepalen
een modestijl
Familie-zin
met kleine sjaalkraag. (Model:
Bernhard Altmann).
Een sobere maar sierlijke lijn is het kenmerk van een moderne
slaapbank.
„Het oog wil ook wat hebben".
In deze oeroude zegswijze ligt ver
vat, dat de mens aan de hem ten
dienste staande gebruiksgoederen
ook esthetische eisen stelt. Zo goed
als een schenkkan die er aardig
uitziet, maar slecht schenkt, een
onding is, evenzeer is een kan die
goed schenkt, maar lelijk is, een
ongewild artikel. Bij gebruiksvoor
werpen staat de doelmatigheid
voorop, maar onmiddellijk daarna
eist de gebruiker een aantrekkelijk
uiterlijk.
Reeds onze primitieve voor
ouders hadden de neiging, hun ge
bruiksvoorwerpen te verfraaien en
de eerste kunstvoorwerpen waren
gebruiksartikelen. Toen de kunst
een eigen bestaan ging leiden,
bleef de figuur van de dienende
kunstenaar, de kunstzinnige am
bachtsman, bestaan, en zelfs de op
komst van de industrie heeft hem
niet geheel doen verdwijnen. Daar-
Smaak van de afnemers
is steeds in beweging
naast heeft de industrie, die in
onze dagen de grote meerderheid
van de gebruiksgoederen levert,
zelf ontwerpers voortgebracht,
wier taak het is, de machinaal ver
vaardigde voorwerpen een fraaie
vorm te geven, een eigen schoon
heid, die onvergelijkbaar is met die
van het handwerk. Want juist de
ontwikkeling van nieuwe techni
sche procédé's en nieuwe mate
rialen vormt de basis waarop de
industriële ontwerper bouwt.
Nieuwe mogelijkheden
Een fornuis in oude trant contras
teert in uiterlijke vorm duidelijk
met het nieuwe model links
beneden.
Experimentelen, voor
hoede publiek
ouv
NEW YORK, 30 mei.
Hoe vergaat liet een jong meisje-
dat is opgegroeid in een belommerd
Amerikaans stadje en plotseling in
liet liclit van de publiciteit komt
te staan als dochter van de presi
dent van Amerika? Met alle tact en
liumor, haar eigen, heeft Marga-
het Truman (die alleen zeer on
langs door baar huwelijk met ren
Amerikaanse journalist: Margaret
Daniel werd) dat in baar juist uit.
digheden haar gevoel voor humor be
waarde, hield ook de hand eraan dat
Margaret niet over het paardje ge
tild werd. Het hele boek getuigt
ook van Margarets zelfspot. Al haar
kleine schilderijen van de achter
grond van historische gebeurtenissen
maken dit boek zo menselijk en vul
len in wat reportages niet konden
doen.
Zjj vertelt b.v. hoe ze de dood van
President Roosevelt hoorde. Ze
stond juist klaar in een feestjapon
met dansschoentjes aan om uit te
- v, Am
S ™V "j
gekomen boek „Souvenir" verteld.
Het is een allersympathiekst werk,
dat ze heeft geschreven en met alle
reserve die zij bewaart, geeft zij
toch een goede blik op haar familie
en haar zelf als „typisch" Ameri
kaanse met haar moed, haar zin
voor realiteit eii haar eenvoud.
Het is jammer dat Hollywood zo
weinig gelegenheid vindt voor het ver_
filmen van de simpele hartelijke ver
houdingen, bij gewone gemiddelde
Amerikaanse families op dorpen en
in kleine steden en waarvan de Tru-
manfamilie zo'n goed voorbeeld biedt
men zou anders een heel ander Ame
rika leren kennen, dan wat Ameri
kaanse films plegen te exporteren.
„Home" bleef in Itipedence
Margaret Truman groeide op als alle
andere kinderen in Independence,
Missouri, een staat die midden in
Amerika ligt. Zij was enigst kind,
maar haar moeder waakte er wel te
gen dat ze verwend werd: Margaret
moest uitkomen met haar zakgeldje
en Margaret moest haar eigen was
doen. Daar hielpen geen lieve ooms
of tantes aan, waarvan de Trumans
rijkelijk waren voorzien. Op haar tien
de jaar, toen haar vader tot Sena
tor werd gekozen, verhuisde ze naar
Washington, maar ihaar „home" bleef
altijd in Independence. „Ik was een
dubbele persoon in die tijd", schrijft
ze. „Van januari tot juni was ik het
kleine Truman-meisje, van juni
tot januari was ik Mary Margaret
in Independence.. Daar was ons oud
huis met het geluid van grootmoe
ders zachte stem, het lawaai dat in
de keuken door (onze hulp) Vietta ge
maakt werd. Daar was het geknars
van de ice-cream-machine en de
stemmen van tantes en ooms op de
lange aohterwaranda, het getjilp van
vogels, het geroep van kinderen op
onze straat. Daar was de bioscoop
waar we heengingen als we rijk wa
ren en de „drugstore" wanneer we
een dubbeltje over hadden".
gaan, toen haar vader haar moeder
opbelde en vertelde wat er gebeurd
was. De eerste ogenblikken was
ze alleen maar teleurgesteld dat ze
niet uit kon gaan en haar jongeman
moest afbellen; maar haar moeder
beval haar onmiddellijk zich om te
kleden. Toen ze daarmee bezig was
ging de bel. „Ik was zo in de war",
schrijft ze, „dat ik de deur ging
opendoen in mijn onderjurk. Er
stond een vrouw „Miss Truman?"
vroeg ze. „Ja", zei ik, „Ik ben van
de Associated Press, ik zou graag
Ik werd woedend. „Ik kan nou
niet tegen u praten", schreeuwde ik
en sloeg de deur toe. Dat was het
begin. Toen ik de deur in mijn onder
jurk opende voor die journaliste, was
het de laatste keer dat ik ooit een
deur argeloos opendeed. Op dat ogen
blik hield ik op vrij te doen wat ik
wilde
Ze schrijft dan over de reis met
de trein, waarmee President Roose
velt naar zijn laatste rustplaats ver
voerd werd. De gordijnen waren neer
gelaten, maar het jonge meisje keek
er soms onderdoor en zag niets dan
„rij na rij van onbeweeglijke ge
zichten, gebogen in verdriet of opge
heven in eerbied. Wanneer ze dan
terugkomend met haar vader, de
nieuwe president, door Washington
heenrijdt: „de meeste mannen en
vrouwen langs de weg schreiden.
Mijn vader wees me op een oude ne
gerin. Ze zat op een bocht en huilde
onbedaarlijk.En Trumans eigen
moeder zei: „Ik kan niet echt blij
zijn dat mijn zoon President is, want
ik vind het zo erg dat President Roo
sevelt dood is".
Voor Margaret ging het schoolle
ven gewoon door. Maar vanwege de
publiciteit „moest ze tweemaal den
ken" voor ze wat zei zelfs als d.e le
raar in de klas haar een vraag stelde
en voortaan werd ze altijd bewaakt
door geheime polïtie. De drie Tru
mans bleven ook in het Witte Huis
zichzelf. Toen op een nacht dat zijn
vrouw en Margaret afwezig waren
zwaar weer over Washington losbrak
en regen de open ramen binnen
stroomde, stond de President op en
begon als elke goede huisvader de
ramen te sluiten en de grond op te
dweilen., met de handdoeken uit de
badkamer, „Het kwam niet in zijn
hoofd op", schrijft zijn dochter, „een
hulp te waarschuwen". Langzamer
hand, in de jaren dat zij aan de
universiteit studeerde, vielen Marga
ret Truman meer en meer officiële
plichten toe; moest, ik op re
cepties staan, diners bijwonen, waar
mijn tafelheren varieerden van gene
raals van alle strijdkrachten tot
atoomgeleerden naar bals gaan waar
ik werd rondgezwierd door presiden
ten van vreemde landen, prinsen,
eerste ministers, filmsterren. Ik ont
ving fabuleuze giften en men noemde
hoeden, kleuren* en bloemen naar mij
Componisten schreven muziek en
dichters maakten verzen voor mij
alleen.
Ik kreeg een auto voor eigen gebruik
en honderden brieven vol advies., en
huwelijksaanzoeken. Ik moest boten
en vliegtuigen inwijden, wedstrijden
bijwonen, jagen, boottochten meema
ken, naar jaarmarkten toe gaan, op
ontbijten, lunches, tea's, cocktailpar-
tijen,^ diners verschijnen. Ik reisde
in privé-vliegtuigen, privé-limousines,
privé-jachten, maar had geen privé-
leven. Ergens schrijft ze van een
receptie, waarin ze twee uur adhtèr
elkaar had handen geschud en toen
ze doodmoe in het mensengewoel
haar moeder tegenkwam, die hetzelf
de had gedaan, zei ze: „Hebben we
elkaar al niet eens eerder gezien'."'
Waarop haar moeder antwoordde:
„Uw gezicht komt me bekend voor".
Deze anekdote zegt iets van de wijze
waarop de Trumans door officiële
plichten zo in beslag werden geno
men, dat er weinig tijd voor familie
leven overbleef.
In die jaren, maar na het beëindi
gen van haar universitaire studies,
begon Margaret ook haar carrière
als concertzangeres. Daarover schrijft
ze: „Wanneer het voor mij ook mak
kelijk was om vroeg belangrijke en
gagementen te krijgen, stond daar
tegenover dat ik door de beste critici
en een veeleisend publiek werd be
oordeeld Maar Margaret geze
gend met zelfkritiek, bleef vleierij
altijd van een eerlijk oordeel onder
scheiden en het laatste waarderen.
Zij zette haar carrière door tot op
vandaag, nu ze de vrouw geworden
Wekelijks grote keuze tn
sÈS standplaats- en rondreizen.
Vraagt onze reisgids met 600 reizen.
S'dam-Schied.vest sa. Tel. 117070 (6 l.)
flitsen uw klachten weg!
Slechts zelden zal het voorko
men, dat een internationale vredes
conferentie van een stad een mo
decentrum maakt. Dat dit met
het Wenen van 1814 het geval was,
bleek achteraf het aangename ge
volg van een politieke mislukking.
Het vlotte niet op dat congres, en
daarom verdronken de diplomaten
de problemen van de conferentieta
fel, maar in een zee van bals en
recepties en diners. De wereld sprak
van een „dansend" congres, maar
bij al dat vertier raakten de koffers
van de diplomatenvrouwen leeg. Er
moesten nieuwe schoenen komen,
nieuwe japonnen-maar de weg
naar huis was ver. Op dat moment
is de bescheiden, maar nijvere
Weense coupeuse in de modege
schiedenis binnengestapt. Zij deed
dat in een eigen stijl, zoals ook de
muziek van de grote componisten
van haar stad zijn eigen kleur heeft.
Zij heeft van de ook toen al beroem
de Parijse mode een huiselijke aan
gelegenheid gemaakt. Iets dat beter
paste bij het leven in de Hofburg
en in de paleizen van de adel, dat
zoveel gemoedelijker was dan de
pronk van Versailles.
Uit die brave gemoedelijkheid
groeide ook de Weense glorie van de
Biedermeierstijl, de mode van de
rechtschapen burgerman in een we
reld die minder zorgen kende dan de
onze. Een mode met een zandloper
silhouet, voor vrouwen en voor man
nen, dat door befaamde portrettis
ten uit die tijd als Waldmüller,
Amerling, Eibl en anderen even le
vend is gehouden als de Franse
uitingen daarvan door Daumier en
Gavanni. Een mode die bij een lui-
felhoed gedragen werd, waaronder
't aangenaam moet zijn geweest te
minnekozen.
Als dan in het midden van de
vorige eeuw de biedermeierij weer
gaat verflauwen, dan zijn er weer
andere invloeden die Wenen tot een
tegenhanger maken van Parijs.
Twee beroemde vrouwen komen in
het blikveld van de geschiedenis. Kanten cocktailjapon, waarvan de
Twee keizerinnen van twee Euro- bijbehorende mantel met zomer-
pese rijken. Eugenie van Frankrijk 7 7 7 7 J7
en Elisabeth van Oostenrijk, die bont ls gegarneerd. (Model: Adl-
doorgaan voor de schoonste en best- muller)
is van een correspondent van de
New York Times: Clifton Daniel.
Hier en daar werpt Margaret in
haar boek een aardig zijlicht op
.'haar vader, vooral .als zij over de tijd
vertelt waarin hij zijn verkiezings
campagne tegen de Republikein De
wey voerde en waarin hij 45.000 KM
reisde en 351 redevoeringen hield.
Ze reisde met hem mee en geeft een
goed beeld van de vermoeienissen
en opwindingen van zo'n reis. Toen
tegen de verwachtingen van het hele
land in Truman in 1948 bij de stembus
had gewonnen van Dewey, waren er
de volgende dag „wel interessante"
berichten te lezen, schrijft ze. Iemand
gaf haar vader een krant, de grote
Chicago Tribune, die was uitgeko
men met het opschrift: „Dewey
verslaat Truman". En het tijdschrift
„Life" verscheen met een groot
portret van Dewey waaronder stond.
„De volgende president van de Ver
enigde Staten". Door het hele boek
heen ademt echter die warme aanhan
kelijkheid van de Trumans aan
elkaar, waardoor het voor Marga
ret ook mogelijk was het leven vol te
houden waardoor zij „publiek eigen
dom" was geworden en waarom de
buitenwereld haar voortdurend bekri
tiseerde. „Ik las dat ik flegmatisch
was; dat ik een gebochelde houding
had; dat mijn neus krom was en er
iets aan gedaan moest worden; dat
mijn figuur te zwaar was; dat ik
te „rijp" was voor mijn jaren, te „on
rijp"; dat de jongelui waarmee ik
uitging niet romantisch waren; dat
ik geen smaak had; dat ik geen stijl
had; dat mijn haar slecht zat, dat
mijn kleren verkeerd waren; dat ik
verkleurde pastelkleuren droeg in-
plaats van sterke kleuren die me,goed
stonden; dat ik geen „escort" had en
men mij iemand moest bezorgen;
dat ik eerzuchtig was en niet eerzuch
tig; en natuurlijk dat ik niet kon zin
gen". Zij nam tegenover dit alles een
filosofische houding aan en bewaar
de diezelfde humor, die haar moeder
tegenover haar vader vertoonde, toen
deze onlangs zag dat ze zijn liefdes
brieven verscheurde, zei: „Maar
denk toch aan het nageslacht!"
Waarop mevrouw Truman antwoord
de zonder een spier te vertrekken:
„Daar denk ik aan
En zo lukte het Margaret onbe
schadigd door die tijd heen te ko
men, waarin ze als de dochter van
de Amerikaanse president in het mid
delpunt van ieders eerbetuigingen of
kritiek stond en nergens kon gaan of
staan zonder dat journalisten haar
volgden. Maar ze heeftzic'hweerzon-
der moeite aan kunnen passen aan
dat leven dat elke Amerikaanse vrouw
voert, woont nu rustig op 'n apparte
ment in New York en is een huis
vrouw geworden, die soms erop uit
trekt om concerten te geven..
geklede vrouwen van haar tijd.
Maar welk een verschil van stijl
alweer! Eugenie, de geboren Spaan
se, heeft haar tijd verrijkt met een
niet te tellen aantal modieuse de
tails. Zoals zij daarnaast ook nog
volop geïnteresseerd was in de
vele facetten van de politiek. En
dat was dan Parijs.
Maar in Wenen resideerde Euro
pa's „sportvrouw-nummer-één". In
haar Hofburg had zij in een deur
opening haar turnapparaten beves
tigd, en de dolste jachtritten in En
geland en Hongarije waren haar.
Elisabeth had geen behoefte aan
modieuse tierlantijnen, maar wat
zij kocht moest onberispelijk zijn en
nog jaren na haar tragische dood
bleef haar eenvoudige élégance het
grote voorbeeld voor de Wener coupe
Natuurlijk zijn er „afdwalingen"
geweest. In de jaren vooral, toen de
kunstschilder Hans Makart in het
Cul-silhouet al zijn fantasie als mo
de-ontwerper ging uitleven. Maar
toen de kalenders het jaar 1900 aan
gaven was Wenen alweer braafjes
tot de oorspronkelijke stijl terugge
keerd. Dat was dan, toen de simpele
combinatie van rok en blouse voor
het eerst in het modebeeld kwam,
waarvan vooral de blouse tot de dag
van vandaag een der paradepaard
jes onder de Weense specialiteiten
is gebleven.
Wenen heeft veel van die parade-
paardjes. Er worden handschoenen Porselemrose cashmere pullover
verkocht en tassen, het telt een we
reldkampioen onder zijn kappers en
zijn jerseykleding is befaamd En
zoals het een „dansend" Congres is
geweest, dat bijna anderhalve eeuw
geleden ver van Parijs een nieuwe
modestad deed ontstaan, zo was het
in het pas-bevrijde Oostenrijk de
heropening van de Weense Staats-
opera die ook de mode van dat
land iets teruggaf van haar oude
glans.
Else Danah
JOV doet u goed!
Wat is het overal prettig verpozen met
verfrissende JOY die heerlijke drank
van gezonde citrusvruchtenIOY Sinas,
verrukkelijke sinaasappel. JOY Gtron,
de. nieuwe citrus-drankheerlijk fris en
verrassend verkwikkend. Houdt u long
en fit!
«IOY nu in 3 smaken i
Sinas Citron Cassis
2 vollt glazin uil tin bottel
gezond en razend lekker!
Behalve zo af en toe
een zonnige dag is het in
Parijs koud en triestig. De
temperatuur is stellig in
huis een zeven centigra
den minder dan in decem
ber. Warme puli's en car-
degans die 's winters niet
eens meer te voorschijn
worden gehaald komen nu
van pas. Vandaag klettert
de regen tegen de ramen,
de poes ligt in een arm
zalig balletje gedraaid op
de bank te slapen en er
zullen ettelijke kopjes kof
fie nodig zijn om me op
temperatuur te houden.
De radio bracht in deze
dagen werkelijk veel ge
zelligs. Er werd n.l. ge
staakt, dat komt hoe lan
ger hoe meer voor want
zo langzamerhand heeft
het technisch personeel de
gewoonte aangenomen van
de ene staking in de an
dere te vallen. Gewoonlijk
duurt zo'n staking 24 uur
en de speaker moduleert
dan met een tikje gepaste
weemoed in zijn stem dat
tot zijn spijt het gewone
programma niet afgewerkt
kan worden, behalve dan
de drie voornaamste
nieuwsberichten. „We ho
pen dat u ons wilt excu
seren", zegt hij dan ten
leste.
Hij zou er misschien
raar van opkijken als hij
wist voor hoeveel men
sen het een verademing is
als de radio staakt en dat
ze het toestel alleen in
die dagen, aan laten staan.
Immers geen geleerden
die ons het een of ander
over een onderwerp dat
niemand interesseert in
het hoofd willen pompen,
geen mensen zonder een
zweem van humor die ons
perse aan het lachen wil
len maken, geen zangeres
sen zonder stem die aan
het galmen slaan en geen
musici die midden in het
vioolconcert van Beetho
ven de plaat afzetten en
onder elkaar gaan debat
teren over de wijze waar
op het werk wordt uitge
voerd.
Inplaats van al dat ge
zeur en gezanik, van ge
wilde grappigheid en ge-
leerddoenerij worden ach
ter elkaar en zonder enig
commentaar platen afge
draaid, Een genot gewoon
en de stakers kunnen er
van overtuigd zijn dat een
groot deel van het publiek
ze uit de grond van hun
hart excuseert.
De radio gaf deze da
gen een muzikale achter
grond voor ons dagelijks
leven die beslist niet zon
der charme was. Onver
schillig wat we deden of
we druk aan het werk
waren of genoeglijk zaten
te breien of te lezen, die
muzikale achtergrond gaf
een gezelligheid in huis
die bescheiden en rustig
blijft en niets heeft van
het agressieve wat de ra
dio dikwijls heeft.
Zonder enige twijfel
hebben we deze dagen
(dit keer duurde de sta
king 4 dagen) de beste
emissies gehoord die de
Franse radio ooit gaf. Als
er nog meer van dergelij
ke stakingen uitbreken is
het best mogelijk dat het
publiek de directie ver
zoekt uitsluitend derge
lijke programma's te ge
ven. En of dit het perso
neel, technisch of artis
tiek naar de zin zou zijn
mag betwijfeld worden!
DINY K.W.
Het
De industriële vormgeving, die in de
ze tijd steeds meer in het centrum van
de belangstelling komt staan, is de tech
nische ontwikkelingen op enige afstand
gevolgd. Het heeft enige tijd geduurd,
alvorens men ging beseffen, welke nieu
we mogelijkheden de techniek bood
voor de schoonheid: aanvankelijk was
men overbluft door wat men kon. en er
bleef geen ruimte over voor de vraag
hoe het kon. Men vergelijke slechts de
auto van dertig jaar geleden met de
huidige, de eerste schrijfmachine
met de moderne, het gasfornuis van
een kwart eeuw geleden met het te
genwoordige.
Verscheidene artikelen zijn qua tech
niek nauwelijks veranderd: ze stoelen
op hetzelfde principe en werken op pre
cies dezelfde wijze. Maar ze zijn fraaier
geworden: het fornuis is vriendelijk wit,
de auto suggereert de snelheid die hij
bereiken kan endesohrijfmachineheeft
afgeronde vormen en een rustige tint.
Deze veranderingen zijn niet altijd al
leen esthetische verbeteringen: de hui-
tuur, waarin vele fabrikanten niet aan
de vraag kunnen voldoen, is de prikkel
om tot nieuwe ontwerpen te komen
weliswaar geringer dan in een periode
waarin de concurrentie sterker is,
maar men dient zich toch juist in de
ze tijd voor te bereiden op een tijd
van verscherpte concurrentie.
Steeds meer zal de producent zich
in de toekomst moeten gaan afvragen,
welke wensen er bij de afnemers le
ven, niet alleen ten aanzien van de
doelmatigheid, de duurzaamheid en de
prjjs van zjjn produkt, maar ook ten
aanzien van vorm en kleur. Een markt
onderzoek op wetenschappelijke basis
kan het risico dat aan het lanceren
van een nieuw ontwerp verbonden is,
aanmerkelijk verkleinen. Dit klemt te
meer, waar de voortschrijdende me
chanisatie de investeringskosten die 'n
nieuw serieprodukt vergt, nog steeds
doet stijgen.
dige schrijfmachine b.v. is voor de ge
bruiker veel minder vermoeiend dan
de vroegere. Kleur en orm zijn geba
seerd op wetenschappelijke onderzoe
kingen naar de uitwerking van lijnen
en kleuren op degene die er lange tijd
mee geconfronteerd wordt.
Zijn er bepaalde gebruiksvoorwerpen
die op deze gronden hun ideale ver
schijningsvorm gekregen hebben, vele
andere artikelen zullen in steeds wisse
lende uitvoeringen moeten worden ver
vaardigd, appellerend aan de smaak
van de gebruikers. En het wordt steeds
duidelijker, dat juist de uiterlijke vorm
beslist, welke van een aantal technisch
gelijkwaardige produkten de voorkeur
krijgen. In'deze tijd van hoogconjunc-
De smaak van de afnemers is
steeds in beweging, een beweging die
sneller is naarmate de welvaart groter
is en die voor het ene artikel sneller
verloopt dan voor het andere. Mr. D.
van Duyne, hoofd van de hoofdafdeling
Alg. Zaken van het Directoraat-Gene
raal van de Industrialisatie en bestuurs
lid van het Instituut voor Industriële
Vormgeving, die hieraan een interes
sante studie heeft gewijd*) vergelijkt
het publiek in dit verband met een op
rukkend leger: voorop gaan de verken
ners, die allerlei richtingen uitzwer
men: de experimentelen, die sterk in
dividualistisch zijn ingesteld en zich zo
veel mogelijk van de gangbare smaak
distanciëren. Daarna komt de voorhoe
de, die reeds als een eenheid in een be
paalde richting trekt: een vrij kleine,
maar internationaal gezien aanzienlij
ke groep, die een bepaalde, geavan
ceerde smaak heeft en die goeddeels
samenvalt met het meer draagkrach
tige deel van de kopers; zij bepalen
de nieuwe stijl dieheelgeleidelijkwordt
overgenomen door het grote publiek,
dat, onderscheiden in een meer mo
dern en een meer behoudend deel, op
rukt in de richting die de voorhoede
is ingeslagen. Tenslotte komen de „na-
komers" en de „uitvallers" die aan
de reeds verlaten stijl vasthouden, meer
in het verleden dan in het heden leven
en de behoudenden onder de grote
massa nog als nieuwlichters beschou
wen.
De producent kan zijn produktie
richten op al deze groepen, behalve op
de experimentele, die door een serie
produkt, dat ook duizenden anderen
hebben, niet te bevredigen zijn en de
„nakomers" en „uitvallers", die hun
goederen doorgaans tweedehands kopen
Op welke van de overige genoemde
groepen de producent zich echter ook
richt, hij zal, daar ze alle in beweging
zijn, zijn modellen tijdig moeten veran
deren, wil hij dezelfde groep(en) blij
ven bedienen en zo zijn bedrijf in wer
king houden.
De industriële ontwerper moet zich
bij het ontwikkelen van een nieuw mo
del niet alleen richten op de wensen
van de consument, hij moet ook terde
ge rekening houden met de mogelijkhe
den van de producent. Hij dient een
staffunctie te hebben in een team,
waarin ook de technische en de ver
koopafdeling vertegenwoordigd zijn.
Verscheidene bedrijven in Nederland
hebben reeds een dergelijke produktie»
ontwikkelingsploeg, die afgaande op
de door de afdeling product-planning
verzamelde gegevens, een model ont
wikkelt dat technisch uitvoerbaar is
en overeenkomt met de wensen van de
consument aangaande doelmatigheid,
kwaliteit en prijs, maar ook ten aan
zien van de uiterlijke verschijnings
vorm.
„Industriële Vormgeving in kort
bestek", mei 1956.
