Eerste doorgravingsplannen dateren van
minstens 1800jaar voor onze jaartelling
sssw&a. sr? jsussft
Het verhaal van een erg knappe jongen...
Een flink brok geschiedenis
Zaterdagse
mijmeringen
De Samaritaan, die terugkeerde
Nicola Minim ja kreeg een twaalf
voor iviskunde!
Meer dan honderd miljoen ton goederen
wordt gemiddeld per jaar via het Suezkanaal
verscheept. Een belangrijk gedeelte daarvan
is voor de Engelse industrie bestemd. Een
nog belangrijker isolie. Olie voor de
Engelse industrie. Maar olie tevens als
lading van de betrekkelijk kleine Engelse
tankschepen, (in 1955: 1877), die volge
laden het Suezkanaal kunnen passeren.
Engeland heeft een vloot van betrekkelijk
kleine tankers, in vergelijking o.a. met de
Verenigde Staten. De olie van het Midden
Oosten (Irak, Perzië en Arabië) is voor
Engeland vrijwel onontbeerlijk. Daarom is
het Suezkanaal de slagader van Engelands
welvaart. In het huidige conflict spelen
strategisch redenen voor Engeland geen
beslissende rol. Wanneer Eden betoogt, dat
het Suezkanaal voor Engeland een levens
kwestie is, heeft deze uitspraak niet in de
eerste plaats betrekking op de veiligheid van
het Britse Gemenebest, maar op het feit, dat
door Engelands voornaamste slagader.
olie vloeit.
Inderdaad, er vloeit olie door Engelands voornaamste slagader.
Miljoenen tonnen olie bereiken elk jaar uit het Suezkanaal het Rijk
van Albion. Niet de militaire veiligheid in de eerste plaats doet
Engeland zulk een fel standpunt tegenover Nassers nationalisatie
innemen, doch de economische zekerheid. Zulks te meeromdat
Engelands economie momenteel geen zware schokken ver dragen kan.
W*
-
ina|"mpJeLd- In totaal moet het ka-
2 du'zend jaar dienst heb
£*Ea°i1101
Observator
v f. U 'S .naar het ons toeschijnt, uiterst prettige lectuur in deze
va antietijd. Vele jongeren hebben examens of eindexamens achter
f r"g- En even velen zijn er zeker van, in het a s. studiejaar het niet
p p tG kunnen doen. De meerderheid geniet thans van een
we ver ^ende vakantie. Misschien zitten er een paar met de een of
andere taak, maar nu ja. Ook zij zullen het toch wel leuk vinden te
ezen, at een jongen, feitelijk al een jongeman, iverkelijk
spe au erwij^e teert en zelfs in een stug vak als wiskunde van zijn
leraar een twaalf kreeg. Hij deed glansrijk eindexamen voor liet
lyceumengeniet eveneens van een.... eigenlijk niet verdiende
vakantie. I\,et verdiend, omdal hij feitelijk niet 'echt geblokt heeft,
zoals de meeste jongelui.
Paushulde voor Zoeloe
Zelfmoordbrug
Bidt voor de vrede
Zuinige Sarto
En morgen?
Harry Prikker.
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1956
PAGINA 3
We zullen ons hier niet verdiepen in
de strategische, economische en politie
ke problemen, welke Nassers daad op
roepen. Hij deed twaalf jaar eerder, wat
na die termijn automatisch zou zijn ge
beurd. In 1968 immers zou het Suezka
naal eigendom van de Egyptische staat
worden. Toen evenwel de betreffende
overeenkomst gesloten werd, heersten
er heel' andere toestanden in het Nabije
Oosten en was Egypte een soort vazal
staat, waarin de souvereiniteitsgedachte
nog ontstaan moest. Engeland dat zich
aanvankelijk tegen het graven van het ka
naal door de Fransman De Lesseps ver
zet had en later door de bezetting van
de Kanaalzone er feitelijk heerser over
werd zodat het in de beide wereldoor
logen de belangrijke verbinding tussen
Oost en West voor zijn tegenstanders en
gevaarlijke neutralen kon sluiten, rekende
toentertijd ongetwijfeld op de mogelijk
heid, dat de concessie verlengd zou wor
den. De khedives en koningin van Egyp
te waren steeds court d'argent geweest en
Engelands invloed in Egypte was groot!
Wat de politieke kant van de Suezka-
naal-kwestie betreft merken we nog ter
loops op, dat de nationalisatie onwille-
keurig de vraag opwerpt, in hoeverre nu
ook het Panama-kanaal en in zekere zin
ook het Noord-Oostzeekanaal voor het fo-
rum van een wereldgericht zouden kun
nen worden gebracht. Zelfs een inter
nationale waterweg als de Rijn zou in dis
cussie kunnen worden gesteld. Nasser
heeft beloofd, de vrije doorvaart voor
•chepen van alle naties te zullen hand
haven. Het Suez-kanaal blijft dus een in
ternationale verbindingsweg. Het is hele
maal niet denkbeeldig, dat b.v. de Sov
jet-Unie eerlang de internationale ver
bindingsweg, genaamd het Panamakanaal
aan de orde zal stellen. Hier ligt de kwes
tie enigszins anders, maar een uitgangs
punt is tegenwoordig gemakkelijk ge
vonden
Wat ons intussen momenteel het meest
interesseert, is de bewogen geschiedenis
van het Suezkanaal, hetwelk eens Egyp
te welvaart bracht, al vloeide een groot
deel van de baten in de zakken der aan
deelhouders van de Suez-kanaal-maat-
schappij, onder wier bestuurderen zich
een Nederlander bevindt, aangezien er
ook Nederlands kapitaal in geïnvesteerd
werd. Ditzelfde Suezkanaal moet nu Egyp-
te nog groter welvaart brengen en wel
oor de financiering van de befaamde As-
soean ofwel Aswandam. Men weet het,
Amerika en Engeland hebben geweigerd,
de gelden voor dit enorme project te ver
strekken, Sovjet-Rusiand krabbelde reeds
eerder terug. Voor Nasser is het, ook po
litiek gesproken, een kwestie van leven
of dood, om Egypte's water- en elektri
citeitsvoorziening te verzekeren. Hij heeft
nen ontworpen en die zullen ook door
Nasser ten koste van enorme bedragen
moeten worden uitgevoerd.
Het zal dus de vraag zijn, of de reus
achtige onderneming die het graven van
het Suezkanaal in de vorige eeuw was, in
deze eeuw eveneens voor Egypte bijzon
dere vruchten zal afwerpen. Hieraan
heeft evenwel de Lesseps nauwelijks ge
dacht. Voor hem was het kanaal belang
rijker dan heel Egypte
In dat Egypte hebben inmiddels reeds
de farao's geprakkezeerd over een ver
binding tussen de Middellandse en de Ro
de Zee. Tevens lieten ze plannen maken,
om de Nijl een uitlaat in de Rode Zee te
verschaffen, waardoor tegelijkertijd een
verbinding tussen de genoemde zeeën tot
stand zou komen. De oude Egyptenaren
waren uitstekende waterbouwkundigen.
Hiervan getuigen hun irrigatiewerken en
de wijze, waarop ze de Nijl in bedwang
wisten te houden, althans tot op zekere
hoogte. Ze waren experts in het graven
van kanalen. Volgens Griekse geschied
bronnen werd reeds ten tijde van de
twaalfde dynastie ongeveer tussen 2000
en 1800 vóór onze jaartelling, een plan
ontworpen om de Nijl te verbinden met
het Amermeer, dat toentertijd een
zeeboezem was. Dezelfde bronnen ver
melden dat Necho, farao van de zes
entwintigste dynastie, het project wil
de voltooien. Maar hij moest het opge
ven, nadat 120.00 arbeiders de dood had
den gevonden.
In de période 521-486 liet de beroemde
Perzische koning Darius het werk voort
zetten en zijn waterbouwkundigen en die
van zijn opvolgers slaagden er in, het te
voltooien. De verbinding Nijl-Rode Zee
ving aan, wat de Nijl betreft, bij het hui-
Zagazig en eindigde ter plaatse,
wa?r, t5a"s de stad Suez ligt. Het kar
wei had inmiddels toch nog enkele hon-
ofe aa Jaren geduurd en pas in het jaar
246 voor onze jaartelling konden de eer
ste schepen van de Nijl naar de Rode
Zee varen en omgekeerd. Latere heer-
meiniM Sfzer TSd-en het Kanaal- °e Ro
meinse Keizer Trajanus liet 't in de twee
de eeuw na Christus herstellen, zodat
2et at 5?am „stroom van Trajanus"
kreeg. Nadien werd het opnieuw verwaar
loosd, weer herstel, tot in de zevende eeuw
de in Egypte binnengevallen Arabieren
het geheel lieten vervallen, ofschoon de
Arabische stadhouder Amr (642) heel
goed de oelangrjjkRejrï van een verbin-
voor ien directetwee zeeë? inzagA maar
geporteerd was. De ka
liefen waren evenwel bevreesd, aldus
ide omgelovigen te openen.
Bovendien voelden ze meer voor de ver-
ben gedaan. Het is o.a. door Herodotus
beschreven. Cle0patra heeft hej. nog kun_
nen geb uiken, om kaar oorlogsschepen
Vtn "uiot o„Ze? naar de andere te zen-
2' Aaar was van bestaande
^?L!far?iL? üik gemaakt. Een groot
a ooI?N-!nAi=Segraven kanaal verbaas-
„2, h,,Sor (?n en is ook heden ten da
ge nog duidelijk zichtbaar.
H„et in totaal 150 meter
'aWe 25 meter breed en had
een dieP'® van drie tot vier meter, het-
eIHid° Dit kan Was voor de schePen van
die tijd. Dit kanaal van het antieke Egyp.
te was niet, zoals het Suezkanaal hoofd
zakelijky or doorvoer bestemd, maar
v tnsseIZ°nder tevendige handels-
fn die .2 EgyPte en Arabië. De
schepen er door voeren, waren be-
fhnrf hout?ICeriten' iv0°r. parfums.
kostbare houtsoorten, wilde dieren etc
Srddiuandse zerde de Produkten van het
Middellands Zee.gebied naar Arabië, dat
ze weer tot haar China bracht en van
daar de pr dukten van het Oosten aan
voerde."it Kasjmir, bont uit Tibet,
fr0Ud^i wanen,?1®' tijgers uit de Pundjab
(India), wapenen u;t india en edelstenen
etc. etc.
De/ranCnlSC>el d" antieken, ver
voerden ook slaven, bavianen uit Ethio
pië en welriekende o]ieën) mitsgaders, zo
als gezegd, Parfno^ ud Arabië en India,
specerijen uit de Indische archipel. Ze
hadden toenmaals dus vaalc een geuriger
lading in, aan de htiidire tankschepen.
huidige
Reeds betrekkelijk kort, nadat verzan-
ding üav? -dVan Punten het Suezkanaal
der Oudheid onbruikbaar had Kemaakt,
doken er meuwe p)annen op. De eerste
ae nanaei 0p het ycrre oosten te
hiertoe ongeveer vijf miljard gulden no
dig, die hij niet uit de staatskas putten
kan. De dam moet Egypte een produktie
aan elektrische energie van tien miljard
h,0?®'' Per jaar verschaffen. Hierdoor
zai net land geïndustrialiseerd kunnen
worden en tot een industrieel centrum
voor heel de Arabische wereld worden
jS®maakh De 23 miljoen inwoners van
■Egypte maken de schier onmiddellijke uit
voering van het project noodzakelijk.
Nasser kan niet wachten, wil hij de wel
vaart scheppen, welke hij beloofd heeft.
Hij heeft zich intussen naar het schijnt
verrekend. Het Suezkanaal moet uitge
diept worden, wil het zijn functie kunnen
blijven vervullen. De Suezkanaai-maat-
schappij had hiertoe reeds grootse plan-
Hef Suezkanaal, een lange waterweg
door een troosteloze woestijn....
du™eDeerhafve htranTP°rt over land was
°u"v "erI»?lve h0opte men. eveneens in
Rod en T'm6? verbinding tussen de
Rode en de Mid<j0]]andse Zee tot stand
te brengen en al<jus nieuwe schatten te
verdienen. In het begin van de zestiende
eeuw kwamen Verjetjaanse onderhande
laars naar Egypte, met het voorstel een
nieuw kanaal te graven. Maar de Tur
ken, die er de lakens uitdeelden, voel
den meer voor een goede transportweg
over land, via Bagdad en de Perzische
Golf. Ze beraamden hiertoe tegen het
einde van genoemde eeUw ernstige plan
nen. Tegelijkertijd bracht echter Ali de
Renegaat, bey van Afrika, een nieuw
voorstel voor een kanaal ter tafel, waar
door de Turkse vloot jn de gelegenheid
zou worden gesteld, de R0de Zee te be
reiken.
Het was in deze periode, dus ongeveer
omstreeks het begin van de zeventiende
eeuw, dat de Franse monarchie zich voor
de verbindingsweg tussen Oost en West
via Suez begon te mteresseren. Frankrijk
had uitgestrekte bezittingen in India en
Oos'.-Afrika en dreef een aanzienlijke
handel met het Verre Oosten, die telkens
door de Britse zeemacht bedreigd werd.
We zien dan ook, dat de Zonnekoning
zich voor de kwestie interesseert. De ene
Franse missie na de andere bezoekt Egyp
te. Het ene plan na het andere wordt
uitgewerkt. In 1672 kwam een zekere
Leibniz met een onder deskundigen nog
steeds fameus project. Frankrijk wil niet
langer zijn schepen rond Kaap de Goe
de Hoop zenden. Lodewijk XVI, die in de
Revolutie zijn hoofd zou verliezen, toon
de grote belangstelling voor de plannen.
Een groep Franse economen bestudeerde
de kwestie in al haar facetten. In 1783-
'84 bezocht een zekere Volney Egypte,
schreef er een boek over en viel' daarin
terug op de antieke verbinding, n.l. via
de Nijl.
Door dit alles werd Napoleons expedi
tie naar Egypte voorbereid die een be
langrijke economische kant had. De koop
lieden van Marseille richtten in 1790 een
adres aan de Comstituante inzake de
handel met India via Suez en Egypte,-
waar Cairo een grote stapelplaats was.
Napoleons tocht naar het land der pi
ramiden bereidde in .zekere zin weer de
plannen van de grote Ferdinand de Les
seps voor. Maar het zou anders lopen,
dan Napoleon droomde en een Talley
rand voorzag. Frankrijk wilde de Engel
sen uit de Rode Zee en uit hun bezittin
gen in het Oosten verjagen, doch ten slot
te kwam er een Waterloo
De ingenieur Le Père had een uitge-
Een allegorische voorstelling van
Nassers nationalisatievan het
Suezkanaal. Hij wil met de baten
ervan de Assoeandam bouwen en
aldus het land van de piamiden en
de sfinx industrialiseren, welvaart
scheppen voor 23 miljoen mensen
(Uit „Corriere della Domenica")
breid onderzoek Ingesteld en in 1803 een
even uitgebreid rapport opgesteld, dat
echter pas in 1808 werd gepubliceerd. Hij
achtte een kanaal door de landengte van
Suez mogelijk. Het zou 25 of 30 miljoen
franks kosten. Hij adviseerde, het kanaal
in gedeelten aan te leggen, de oude le
gende ernstig nemend, als zou er een be
langrijk verschil in het niveau van het
water der twee zeeën bestaan, welke le
gende, die later onjuist bleek, reeds een
Darius had doen aarzelen, uit vrees, dat
half Egypte onder water zou lopen
Het was op het rapport van Le Père,
dat Ferdinand de Lesseps z'n ontwerp
baseerde. Dit ontwerp werd onder de
grootste moeilijkheden verwerkelijkt.
Maar dat is werkelijk een hoofdstuk op
zichzelf
*W
Hoe zal men sidderen en beven, als
de Rechter heel ons leven in de weeg
schaal houdt geheven. Aldus dich*te de
Franciscaan Thomas van Celano in het
begin van het altijd opnieuw indruk
wekkende „Dies irae". Men mag ei
genlijk in deze tijd de kwestie dood
gaan niet teveel aanroeren. Dat maakt
de mensen blijkbaar zenuwachtig.
Daartegenover staat, dat de helft van
de preken overbodig zou zijn en de
helft van 't kwaad niet zou gebeuren,
als wat meer aan de mogelijkheid van
de dood en dus de noodzakelijkheid
van permanent klaar zijn voor de over
gang gedacht werd. De dagelijkse ver
keersongevallen en de mijnramp in
België zijn duidelijke voorbeelden,
hoe snel en onverwachts de levens
draad kan worden afgesneden.
Het is daarom zaak om gelijk de
Kerk dat morgen weer doet geloof,
hoop en liefde te verlevendigen en
om bijstand te vragen. Vergeet niet
uiteindelijk de zielen van uw armen.
Vergeet niet het roepen van die u zoe
ken. Doe ons beminnen, wat Ge ge
biedt, opdat we verdienen te verkrij
gen, wat Gij gelooft. De Heer moet een
toevlucht blijven van geslacht tot ge
slacht.
Van geslacht tot geslacht! Hoevelen
hebben eigen kinderen al zien afdwa
len, bij wie het geloof is afgestompt,
de verwachting is verdwenen, het lief
devuur is geblust. Arme mensheid, die
alleen nog vecht en leeft om zoveel
mogelijk materie te verwerven.
Dankbaarheid om de geloofsschat
wordt een belachelijke aangelegenheid.
Trouwens nieuw is deze situatie niet.
Het evangelie verhaalt zondag immers
van tien melaatsen, die om genezing
vro&gen. Slechts één van hen keerde
terug om te verheerlijken en dank te
zeggen. En die éne was nog maar een
Samaritaan, dus van een volk, dat ei
genlijk niet meetelde. Rassenonder
scheid is ook niet van vandaag of gis
teren.
Een vreemde wereld soms. Het ko
per van de materie wordt zo gemak
kelijk geruild voor het goud van het
geloof. Voortgaan op de weg tot vol
making van de eeuwige verlossing,
waarvan de postcommunio spreekt
acht men een karwei voor kloosterlin
gen. Uit elke stand en uit elk beroep
zijn heiligen voortgekomen. Dergelijke
figuren worden slechts geëerd als pa
troonheilige voor een kerk of organi
satie, maar niet als voorbeelden ter na
volging geaccepteerd.
Er is alleen verering van het hoog-
menselijke, alleen maar een zucht naar
het genietelijke aardse. Dat spreekt
aan, dat jaagt de mens op.
Begrip voor het hoog-geestelijke, in
zicht in het enig noodzakelijke vindt
men net als in het evangelie maar bij
één op de tien.
En dat is het kruis van deze tijd. We
schreven het reeds meer, als de katho
lieke groeperingen van welke rang of
stand ook voorbeelden waren van ge
loof en liefde in de hoop op eeuwig
leven, wel, de wereld zou op slag ver
anderen. Desalniettemin, wanneer el
ke lezeres of lezer alvast iets in de
zuivere richting zou willen verrichten,
zou mogelijkerwijze al een stukje
grond van Gods wijngaard tot bloei
kunnen komen.
Nicola flinks) en Carlo Minna ja met
hun ouders. De een is de knapste
jongen van Rome, de ander hoopt
het te worden.
Intussen, dit verhaal van de erg knap
pe jongen zal. o.i. ook ouderen inte
resseren. Ten eerste, omdat ze het even
tueel aan zoon of dochter kunnen voor
houden, met Nicola Minnaja als navol
genswaardig voorbeeld en ten tweede,
omdat ze in hun herinnering wellicht iets'
hebben hangen van moeizaam blokken of
wellicht iets van tienen, met de zekerheid
dat ze heus ook wel eens een twaalf ver
diend hebben, maar niet gekregen.
Nicola Minnaja dan js de trots van
het lyceum „Terenzio Mamiani" te Ro
me. Kort voor het einde van het school
jaar kwam er niemand minder dan de
minister van onderwijs. De directeur stel
de hem Nicola voor. Het bleek, dat de
minister reeds iets over de erg knappe
jongen gehoord had. Hij complimenteer
de hem met de twaalf voor wiskunde, die
hij van zijn leraar gekregen had. „Tja"
zei toen de directeur. „Nicola heeft
maar één gebrek, hij helpt zijn medeleer
lingen te veel. Wij leraren kunnen na
tuurlijk niet altijd één oor dicht houden
en moeten er af en toe paal en perk aan
stellen, wanneer hij weer aan het voor
zeggen is".
De minister lachte. „Och," zei hij. „u
oent als leraar niet eens te beklagen,
want een minister moet wel eens allebei
zijn oren dicht houden".
Nicola Minnaja verbaasde de minister
daarna door de juistheid van zijn ant
woorden op soms moeilijke vragen. Hij
kreeg de verzekering, dat de regering aan
hem denken zou, zodra hij afgestudeerd
is. Het ziet er dus voor hem, wat zijn
toekomst betreft, niet zo slecht uit. Trou
wens, hij heeft zich reeds de kosten van
zijn studie verdiend, door een prijsvraag
te winnen, ingesteld door een spaarbank
voor de beste leerlingen der middelbare
scholen van Rome. De prijs was een som
gelds, waarmede hij zijn universitaire
studie zal kunnen betalen.
Bij het eindexamen haalde hij een ne
gen voor taal (natuurlijk Italiaans) een
tien voor Grieks, een negen voor geschie
denis. een dito voor filosofie, een tien
voor wiskunde (een examencommissie
neemt nu eenmaal geen dichterlijke vrij
heden, zoals Nicola's enthousiaste wiskun
deleraar deed), een tien in kunstgeschie
denis en een tien in natuurkunde. Hij
heeft slechts één rivaal, zijn jongere broer
Carlo. Die zit echter pas in de eerste
klas.
Nicola Minnaja is de zoon van een be
ambte bij het ministerie van financiën en
een voormalige.... lerares in de wiskun
de. Geen wonder, dat hij in dit moeilijke
vak uitblinkt. Hij is eigenlijk een won
derkind. Twintig maanden oud kende hij
reeds alle hoofdletters en de cijfers. Toen
j hij drie jaar oud was, kreeg hij een lees
boekje te pakken en zes maanden later
had hij zichzelf lezen geleerd. Nicola's
ouders zijn hartstochtelijke Esparantisten.
Toen hij twee jaar was, kwam er een
Amerikaanse Esperantist bij zijn ouders
en deze ontdekte dat het joch zonder eni
ge moeite zowel Italiaans als Esperanto
verstond en sprak. Hij schreef er een ar
tikel over in een internationaal Esperan-
to-tijdschrift.
Nicola heeft een zwak voor kaartenkun-
de. Vier jaar oud had hij de plattegrond
van Rome in zijn hoofd en kon hij alle
straten en wegen opnoemen, die er op
voorkomen. Hij kon zijn ouders tot in de
uithoeken van de stad de weg wijzen. Na
zijn zesde jaar bezocht Nicola allerlei
musea. Hij interesseerde zich speciaal
voor de anatomie van de mens en kon
de namen van alle onderdelen van een ge
raamte opnoemen. Hij moest natuurlijk
naar school, maar begon meteen in de
derde klas. In de vierde leerde hij zich
zelf stenografie en gaf er daarna zijn
broertje les in. Acht jaar oud begon hij
met Latijn.
De grootste teleurstelling die hij tot
dusver in zijn leven gehad heeft was, dat
hij een jaar later naar het lyceum moest
dan hij wel wilde. Hij had de voorgeschre
ven leeftijd nog niet bereikt. Nicola schreef
aan de president, hem vragend, een uit
zondering te maken, maar deze liet hem
weten, dat de wet nu eenmaal de wet
is en hij er als goed burger aan gehoor
zamen moest. In het jaar, dat hij moest
wachten, wierp hij rich nog eens extra op
het Latijn en de wiskunde en bestudeer
de Rome's talrijke monumenten en de ge>
schiedenis er van, daarbij als gids optre
dend voor Esperantisten, die Rome be
zochten. Op de catechismus was hij al
even voorbeeldig. Hij sprak herhaaldelijk
in het Esperanto voor de radio, is nu se^
cretaris van de wereldorganisatie van
jonge Esperantisten.
Toch is deze erg knappe jongen geen
dooie boekenwurm. Hij speelt tennis en is
een uitstekend zwemmer, speelt tevens
heel goed gitaar. In de herfst gaat hij
achttien jaar oud, naar de universiteit,
om daar zich speciaal op zijn lievelings
vakken, wiskunde en natuurkunde toe te
leggen.
Misschien hebben zijn ouders, die dit al
lemaal aan een reporter vertellen, na
dat bekend was geworden, dat hun Nico
la door <je eindexamencommissie als de
beste leerling van alle middelbare scho
len van Rome was geprezen, wat over
dreven. Maar nu ja. Het zal voor tal
rijke lezers, jong en oud toch prettig ge
weest zijn. even te lezen, dat er men
sen zijn, die nergens moeite mee heb
ben...,.
K. H.
Z. H. PAUS PIUS XII heeft Mark
Sikakana, een 70 jaar oude Zoeloe
neger met „Ptq Ecclesia et Pontifice"
onderscheiden. Mark Sikakana, bijge
naamd de „man van de vrede" werd
op 32-jarige leeftijd katholiek en was
sindsdien een onvermoeibaar strijder
voor de Kerk in Zuid-Afrika. Enkele
honderden negers werden door hem
bekeerd, en onlangs doopte hij tijdens
een hevige malaria-epidemie 300 ster
vende rasgenoten. Drie dochters van
hem zijn als Benedictinessen in de
missie werkzaam.
Een bericht om even stil van te
worden.
AAN beide opritten van de „zelf
moordbrug" in München zijn beelden
geplaatst, om zo mogelijk degenen die
zich van de brug in de Isar willen
storten van hun voornemen af te hou
den. De beelden, een Christusbeeld en
een van de H. Maagd, zijn door mgr.
J. Neuhausler, hulpbisschop van Mün
chen en Freising, gewijd. De ruim 30
meter hoge spoorbrug van Grosshesse-
lohe heeft de bijnaam van zelfmoord-
brug gekregen, omdat reeds meer dan
200 mensen door een sprong van het
hoogste punt in de Isar de dood heb
ben gevonden.
Ook dit bericht stemt tot nadenken.
DE 50 grootste postkantoren in de
Verenigde Staten gebruiken bij het
afstempelen van alle poststukken thans
een apart ontworpen stempel met het
opschrift „Bidt voor de vrede". Zo
spoedig mogelijk zullen de Amerikaan
se Posterijen ook de andere postkan
toren van dit stempel voorzien. De
goedkeuring voor het gebruik van dit
stempel ligt in een wet, die president
Eisenhower op 20 juni bekrachtigde.
Een uitstekend idee komt hiermee
tot zijn recht. Wij mensen maken het
alleen toch niet klaar.
Z. Em. CELSO kardinaal Costanti-
ni, voorzitter van de Pauselijke Com
missie voor Gewijde Kunst in Italië,
heeft voor de Heilige Paus Pius X een
monument ontworpen, dat in Castel-
franco Veneto in Noord-Italië, wordt
opgericht. Het monument beeldt de
jonge Giuseppe Sarto de latere
Paus Pius X uit, op weg naar
school in Castelfranco Veneto, met
zijn schoenen op de rug, om ze voor
de lange dagelijkse tocht van tien mijl
van zijn woonplaats Riese naar school
te sparen.
Heiligen zijn soms meer om te be
wonderen dan om na te volgen, doch
een beetje meer spaarzaamheid zou
vele mensen vandaag niet gek staan.
Morgen is het weer zondag. De be
kende extra-offerdag voor de nieuwe
kerken. Wees dankbaar als de Samari
taan voor de ontvangen geestelijke
weldaden. Voor de rest een echte zo
merzondag met het gelukkige gelaat
van de mens die weet wat de geloofs
schat waard is.
Om hel goud-kanaal van Suez
