yjvsrme
Bijoux in Parijs
La Ligne Ampoule
PRAAG
Geen Balenciaga of Dior
Strijd tegen de duurte in West-
Duitsland
Fraaie collectie voor herfst en winter
„Spoken" bij de
Haagsche Comedie
Bondsdag zal verlaging van invoerrechten
nu wel moeten aanvaarden
VRIJDAG 21 SEPTEMBER 1956
PAGINA 4
DICK HOLTHAUS:
PAKISTAANSE DANS
THEATER
mxszÉi
Ei-
Een horloge vormt het middenmotief van deze halsketting, die
bovendien in armbanden veranderd kan worden. Model Mellerio.
Onverschillig welk jaar
getij het ook is, of de
zon schijnt of dat het re
gent, in de Rue de la
Paix wandelen altijd En
gelsen en Amerikanen.
De etalages van de grote
juwelierszaken trekken
hen als magneten. Wat
daar aan kapitalen uitge
steld ligt op rossig wit of
zwart fuweel, facineert
zowel heren als dames.
Haas geen enkele kijker
haalt het ook maar een
ogenblik in zijn hoofd de
winkel in te gaan maar
dat verhindert hen niet
zich lange tijd te staan
vergapen aan al die
schitterende bijoux.
Haast huis aan huis
Zijn in de Hue de la Paix
en op een groot deel van
de Place Vendöme de
grote Parijse juweliers-
zaken te vinden want
daar gevestigd te zijn
geeft een juwelier een
internationale bekend
heid.
Voor de Russische re
volutie behoorden de
grootvorsten tot hun
voornaamste clientèle.
Toen die verdwenen,
bleven de Maharadja's
over, maar deze verloren
een groot deel van hun
inkomsten. ,,Waar wij de
dupe van zijn", zei eens
vinnig een juwelier van
de Place Vendöme. Hoort
men nu de byoutiers pra
ten over die tijd dan lijkt
het of grootvorsten en
maharadja's met even
veel gemak colliers van
20 miljoen franks (van
tegenwoordig) kochten
als wij een broodje met
kaas bestellen.
Maar het is onnodig te
treuren over wat voorbij
is. Ook de juweliers heb
ben zich aan moeten pas
sen. Zij die uitsluitend
diamanten broches van
10 centimeter omvang
willen verkopen tonen
daarmee dat ze uit de
tijd zijn.
Anderen begrijpen dat
de tijden veranderd zijn.
Onder hen neemt Melle
rio een eerste plaats in.
Zeker ook hij toont een
collier van 16 miljoen
met een gezicht of hij
een peulesehilletje te
voorschijn haalt. Maar
tegelijkertijd heeft hij
tal van colliers die uit
drie delen bestaan en
als een kleiner collier,
een armband en een clips
gedragen kunnen worden.
,,De jonge vrouwen
van tegenwoordig geven
ook wat haar bijoux be
treft blijk een persona
liteit te bezitten die haar
moeders en grootmoeders
niet kenden. Kregen deze
een collier, om het even
of het een parei of dia
manten was, dan droegen
z'e die haar leven lang.
Maar de tegenwoordige
vrouw is daar niet tevre.
1 den mee. ze wil hem op
verschillende manieren
kunnen opsteken en van
de collier zelfs armban
den maken. Kortom, ze
wil dat het bijou zich
aan haar toilet aanpast
en het een persoonlijk
karakter geeft", zegt de
heer Mellerio.
Vandaar dat de vrou
wen nu uitsluitend bijou
kiezen die ze uit elkaar
kunnen nemen. Dikwijls
zelfs bestaat het midden
motief uit een horloge,
dat zo men wil als clips
of als bandhorloge ge
dragen kan worden.
Een ander bijou dat
vooral bij pas getrouw
den succes heeft is het
sieraadring, armband of
halsketting, waar in de
loop der jaren stenen
bijgevoegd kunnen wor
den. In de meeste ge
vallen is zo'n bijou ook
zonder die te dragen
Aan iets dergelijks dach
ten de juweliers vroeger
niet.
Zo heeft Mellerio klei
ne diamten clips ont
worpen die een parelcol
lier net °m de hals bij
elkaar houden en het
bijou daardoor een heel
ander aanzien geeft. De
parelsnoeren worden
weer gelanceerd want de
juweliers hebben plotse
ling na jaren, ontdekt dat
parelparures haast alle
vrouwen staan en het
daarom dwaasheid zou
zijn ze langer te veron
achtzamen. Vandaar dat
ze allen weer bijzonde
re aandacht besteden
aan parelmoeren. Waar
schijnlijk zullen we zelfs
spoedig broches en clips
z'ien die er mee versierd
zijn.
Het is een uitgebreide, vrij sim
pele, maar onmiskenbaar chique
collectie japonnen, tailleurs en
hoeden, die de Nederlandse haute-
couturier Dick Holthaus dit seizoen
presenteert. Hij lanceert voor de
herfst en winter „la ligne Am-
poule", waarbij inderdaad de ronde
lijn van een klein gloeilampje uit
komt.
Deze „rondheid" manifesteert zich
op de eerste plaats in de rokken, die
soms zó bol staan, dat men met
moeite de neiging kan onderdrukken,
eens te onderzoeken, of er niet een
onzichtbaar „hoepeltje" in verwerkt
is. Ook de mouwen vertonen deze
bolvorm: onder de smalle schouders
komen ze, laag ingezet, min of meer
bol tevoorschijn. Het geheel geeft 'n
zwierige, vloeiende lijn te zien. De
„punt" van het gloeilampje wordt
gevormd door de modieuze, vaak ho
ge en smalle hoeden, waarbij naast
enige minder geslaagde modellen,
ook enkele prachtexemplaren te be
wonderen zijn. Wat de tailleurs be
treft, ook hier vallen, evenals bij de
japonnen, de enigszins bolle mouwen
en de soms bolle, soms rechte rok
ken op. Dick Holthaus heeft in zijn
collectie vrij veel met bont gewerkt,
en dat meestal op een geraffineerde
manier: een enkel klein bontkraag
je, een wit-bonten strookje op het
achterhoofd.
Ook brengt hij veel, kennelijk op de
Russische bontmutsen, geïnspireer
de, vrij hoge,rechte hoeden van bont.
Heel grappig en bij uitstek voor jon
ge meisjes geschikt is een zwierige
wit bonten baret, gedragen bij een
vlot, sportief en jeugdig jurkje.
Materialen.
De materialen die voor deze col
lectie gebruikt zijn, en uit Frankrijk,
Geïnspireerd op de Russische bont
mutsen: een witte, hoge bonthoed.
De rose roos heeft Dick Holthaus er
e'-hf' 'ar bij gefantaseerd.
Foto Hans Dukkers.
„La ligne Ampoule": smalle, hoge hoed, ronde schouders, bolle rok.
Foto Hans Dukkers.
Italië en Nederland afko' stig zijn,
vallen mede op door hun goede kwa
liteit. Prachtig is een stof, die de in
druk geeft van grof handbreiwerk,
en o. a. gebruikt wordt voor enkele
rechte japonnen.
Als steeds, heeft Dick Holthaus
met zijn collectie weer bewezen,
zeer veel gevoel voor kleuren en kleu
rencombinaties te hebben. Chique,
zwarte japonnen werden gecom
pleteerd door een hoedje van een heel
apart blauw of rozerood.
Overheersend zijn echter echte
herfstkleuren: roestbruin, verschil
lende tinten blauw, en beige, en niet
te vergeten het vele zwart en antra-
ciet-grijs, afgewisseld door een en
kel model in een vlammend-rode
kleur.
De accessoires, artikelen uit Holt
haus' onlangs geopende boutique,
zijn niet te versmaden. Er zijn enor
me, kristallen colliers en oorhangers
soms gecombineerd met* parels.
Ook schoenen en wat praktische,
grote „week-end-tassen" vielen in
de smaak.
De collectie vertoont naast Itali
aanse een bijzonder grote Ame
rikaanse invloed. Het succes,
dat Dick Holthaus zal hebben als hij
zijn collectie in november in New-
York gaat tonen, is dan ook al prak
tisch verzekerd.
Diet van Duin.
De Haagsche Comedie heeft zoals ge
meld als bijdrage tot de Ibsen-herdenking
haar keuze laten vallen op „Spoken".
Fie Carelsen die reeds eerder mevrouw
Alving gespeeld heeft, zal andermaal Os
wald's moeder vertolken. Haar zoon zal
nu niet Paul Steenbergen zijn, zoals in de
opvoeringen voor en na de oorlog, maar
Luc Lutz. Regina zal gespeeld worden
door Myra Ward, dominee Manders door
Max Croiset en Engstrand door Henk
van Buuren, die eveneens van de vroegere
bezetting deel uitmaakte. De regie is in
handen van Joris Diels. Voor het decor
ontwerp heeft men zich gewend tot de
abstracte schilder Joop Kropff. De pre
mière heeft op 29 september te Den
Haag plaats.
Groene tweed sportmantel met een kalfs
lederen ceintuur.
In Tsjecho-Slowakije weerspiegelt
het modebeeld de politieke lijn. Zo'n op
merking klinkt meer „ijzeren gordijn"-
achtig dan de werkelijkheid is. Die wer
kelijkheid leert ons dat het verschijnsel
algemeen is. dat er altijd en overal be
paalde invloeden zijn die het decor be
palen waartegen wij leven. Van de vele
voorbeelden kiezen wij er één: dat is
uit 1940, toen de Parijse voorjaarscollec
ties een dubbele tendens hadden vro
lijk voor de Amerikaanse markt en meer
gedempt voor de kopers in Engeland en
in het eigen land dat toen overigens al
leen nog maar de oorlog kende aan de
grenzen van de Maginotlinïe. Maar dat
3r oorlog was. was voldoende. Het was
n elk geval meer dan genoeg om abrubt
een eind te maken aan de rage van de
ngeregen taille die bij alle verwarring
over de algemene lijn (herkent u ook het
beeld van de wereldpolitiek van toen?)
overheerste.
Eisen van alledag
In de Tsjechoslowaakse mode gaat het
weer om andere dingen. Het is een land
geworden dat ook van zijn modekunste
naars minder belangstelling verwacht
voor luxe zaken dan voor de eisen van
het gewone leven, waarin ook de wer
kende vrouw volop haar deel heeft. Tot
n de fabrieken toe worden er modeshows
gehouden.Die mode wil vooral „prak-
isch" zijn met voornamelijk in de details
van een sjaal, een bolero of een kraag
len uitleven van de drang naar individu
aliteit die iedere vrouw nu eenmaal eigen
s. Het is de kleding van de vakbeweging
geworden, om het eens heel populair te
-.eggen, jnplaats van de door miljonairs-
grillen gedicteerde modekermis van
Parijs.
Verwacht in dit land dus geen Balen
ciaga of Dior. Wat het de vrouw wel
kan bieden kan ik misschien nog het best
duidelijk maken aan het voorbeeld van
de hoeden. Wie in dit land een hoed wil
kopen heeft er een ruime keus. En de
Tsjechoslowaakse vrouwen zouden geen
goede vrouwen zijn wanneer zij die boe
den niet de volle tol betaalden van haar
bewondering.... op de modeshows. In
haar dagelijks leven echter geven ve.en
er de voorkeur aan. de hoed maar in de
kast te laten hangen. Met. de luxe kleding
is dat niet minder het geval, en daar
door wordt dit land ook minder dan het
onze geteisterd door de actualiteit van
hoefijzer- en andere lijnen die een pe
riodiek terugkerend seizoenverschijnsel
is geworden.
Vooral Londense invloed
Zeg daarom niet, dat de Tsjecho
slowaakse vrouw geen mode kent.
Meer nog dan de Parijse is het
vooral de Londense mode die
voortdurend haar invloed doet gel
den op wat er in de Praagse kle
dingateliers geproduceerd wordt.
De buitensporigheden ontbreken
evenwel in een kledingbeeld dat
vooral op het gewone dagelijkse
leven is afgestemd. Dat dagelijkse
leven vraagt voor thuis en voor
Het Pakistaanse danstheater dat in de
tweede helft van 1954 met zoveel succes
in ons land is opgetreden, zal volgende
maand weer naar ons land komen.
Zoals bekend is de leider choreograaf
en danser van het Pakistaanse dansthea
ter Bubul Chowdhury in 1954 overleden.
Zijn echtgenote, die de eerste danseres
van deze dansgroep was, Begum Afro-
za Bulbul, heeft thans de leiding van het
Pakistaanse danstheater.
De groep zal ongeveer 14 dagen in ons
land verblijven. Op 2 en 3 oktober zullen
In het Kunhaus in Scheveningen een twee
tal voorstellingen worden gegeven.
DRIE HOEDJES
De VIJF HOEDJES van Nina Pono-
mareva hebben de wereld doen
sidderen. Ze hadden bijna tot een
internationaal conflict geleid. Dat zou
misschien wel gebeurd zijn, indien het
Suezkanaal er niet was geweest en an
dere, soortgelijke kwesties, de kabinetten
in de hoofdsteden niet bezig hadden ge
houden
Over de drie hoedjes van een andere
Russin maakt men zich niet zo druk.
Maar voor deze Russin, die een tsaristi
sche was, prinses Maria Redzkajewska,
beteken ze enkele toppunten in de rijke
herinneringen van haar veelbewogen le-
Dat klinkt misschien overdreven. Al
thans voor mannen. Vrouwen zullen on
middellijk toegeven, dat hoedjes toppun
ten kunnen zijn. Ze zullen zich kunnen
indenken, dat prinsts Maria Redzkajews
ka, wanneer ze als meer dan tachtig
jarige haar leven overschouwt, het eerst
aan die drie hoedjes denkt.
De prinses woont nu als ballinge in
Stockholm, waar ze na tal van omzwer
vingen tenslotte terecht kwam, na voor
de bolsjewistische revolutie te zijn ge
vlucht. Ze kende die wereld. Als prinses
Redzkajewska en echtgenote van de
schatrijke bezitter van goudmijnen in de
Oeral, die zijn rekeningen met staven
goud betaalde, maakte ze ettelijke reizen
om de wereld. In 1905 vergezelde ze de
prins op een Toer van de Zwarte Zee met
een der eerste Austins, die door Engeland
aan het buitenland waren geleverd.
In die degen verkeerde prinses Redz
kajewska, dochter van de gouverneur
ener grote provincie in Rusland, aan het
keizerlijke hof te Sint-Petersburg. Daar
maakte ze tijdens een ontvangst furore
met een hoed vol veren, die ze in Parijs
gekocht had.
Omdat het hoedje nogal zwaar was, leg
de ze het even in een stil hoekje bij de
receptiezaal op een stoel. Toen ze het
weer ging halen, lag er een kat in met
zes jongen en bleek het totaal bedorven,
waren de mooie veren geknakt
Het tweede hoedje, waaraan de prinses
zelfs tedere herinneringen bewaart, kocht
haar man voor haar in Stamboel. Ze wa
ren daar na hun vlucht uit Rusland be
houden aangekomen. Een trouw gebleven
bediende zond hun er, stellig met gevaar
voor eigen leven, een hoeveelheid tafel
zilver toe. De prins verkocht het. Maar
in stede van het geld zuinig te bewaren,
was het eerste wat hij deed, een nieuw
hoedje voor de prinses te kopen en daar
na nodigde hij haar uit voor een boot
tochtje op de Bosporus.
Het waaide nogal, de wind nam op een
gegeven ogenblik het hoedje op. dat in
het water terecht kwam en wegdreef
Nadien begon een tijd van bittere armoe
de. De prins stierf en de prinses moest
met werken aan de kost zien te komen.
Ze werd kamermeisje in tal van hotels,
kwam aldus van het ene land in het an
dere terecht en belandde tenslotte in
Zweden. Dat was dertig jaar geleden.
Ze was wat ouder geworden en kreeg
niet zo gemakkelijk meer een baantje.
Aldus was ze wel gedwongen, toen ze
eens een nieuw hoedje nodig had, het zelf
te maken. Dat lukte haar tamelijk wel.
althans zo dacht ze er in die tijd zelf
Prinses Redzkajewska draagt het nog
steeds. En tot haar verbazing blijkt het
nu heel modern van lijn. Ze is er hele
maal niet mee uit de mode. In tegendeel,
er zijn dames, die er oplettend naar kij
ken
Het is een ietwat pathetisch verhaal.
Echter ook het verhaal van twee werel
den. Waarin de vrouw inmiddels toch
dezelfde is gebleven, ondanks revolutie,
verarming en atletiekglorie van het wer
pen van een discus, 53 meter ver
Prinses Redzkajewska werkt ondanks
haar tachtig jaren nog steeds. Ze past op
in een huis. waarvan de bewoners vaaK
op reis zijn en bedient er een enkele
maal een gast, die er tijdelijk de beschik
king over krijgt.
Ze is tevreden met haar hoedje en de
herinnering aan de twee andere. Haar
voedsel vindt ze in de bossen bij Stock
holm. Ze leeft van paddestoelen en een
enkele tomaat. En drinkt alleen thee, uit
een samovar
het week-end dezelfde lange fla
nellen pantalons (bij voorkeur ge
combineerd met kleurig geweven
blouses) en nauwe driekwart pan
talons zoals ze ook bij ons in de
gunst staan. Daarnaast is er onder
de werkende vrouwen een opval
lende voorkeur voor een volkomen
Engels aandoend tailleur. Maar
ook voor een rok met een sweater
of een vest, ofwel een twinset waar
overheen dan een ruimvallende
mantel wordt gedragen. Zij kiezen
het liefst een mantel met nauw
om de pols gesloten raglan- of ki
monomouwen, een flinke kraag en
opvallende knopen.
Meestal zijn die mantels in verschil
lende kleuren aan twee kanten draag
baar, en is dat niet het geval, dan moet
de voering bij voorkeur tóch een kleuri
ge bijdrage leveren in een modebeeld dat
vooral tegen het late seizoen door rus
tige, warme herfsttinten wordt beheerst
Wanneer het een uitgaansmantel is, kiest
de Tsjechoslowaakse vrouw daarvoor het
liefst een langharig flausch weefsel, maar
voor het overige zijn het veelal tweed-
stoffen (en voor de tailleurs eveneens ga
bardine) en jersey voor de japonnen.
Voor een gewone avond uit volstaat zij
met een licht wollen georgette japonne
tje, en pas wanneer er sprake is van een
bal of een andere „grote" gelegenheid
hult zij zich in zijde of in een van die
lichte kunststofweefsels die aan zo me
nige balzaal de sprankeling geven van
een schoonheid en jeugd die toch eigen
lijk niet alledaags zijn. Zij heeft dan ook
de sieraden van overdag vervangen door
fleurige corsages van kunstbloemen en
haar sjaal herbergt nog de romantiek van
tule en kantof iets van dat moderne
chemische produkt dat wij als nylon ken.
nen, maar dat hier silon werd gedoopt.
ELSE DAN AH
In Algerije:
COMMUNISTISCH COiMPLOT
OPGEROLD
Zesendertig personen zijn in de Alge
rijnse steden Oran en Orleansville aange
houden en beschuldigd van een communis
tische samenzwering tegen de staat, aldus
is gisteravond in gewoonlijk welingelichte
kringen te Algiers vernomen.
Onder de gearresteerden bevinden zich
zeventien mannen ien zeven vrouwen
van Europese afkomst.
(Van onze correspondent te Bonn)
In West-Duitsland nemen de klachten
over de voortdurende staging van de le-
vensmiddelenprijzen hand over hand toe
en het ziet er naar uit, dat de bondsre
gering, mede onder drang van de politie
ke partijen, waaronder de CDU, thans
krachtiger zal gaan optreden, om de prijs
situatie te saneren.
Vooral bondskanselier Adenauer schijnt
in te zien. dat de regelmatige stijging der
prijzen misschien wel hef grootste gevaar
zal vormen voor de CDU, wanneer deze
ontwikkeling zo zou voortgaan tot de ver
kiezingen voor de Bondsdag, die in de
herfst van 1957 gehouden zullen worden.
Het is duidelijk, dat men niet steeds
maar van de zegeningen van de hoogcon
junctuur kan blijven spreken, wanneer
het overduidelijk is, dat de huisvrouwen
van maand tot maand met hun week- of
maandgeld minder kopen kunnen. Het
ergste is de situatie voor de vaste-rente-
trekkers en voor tal van vrije beroepen,
die weinig van de hoogconjunctuur be
merken. Maar het is een slag in de lucht,
wanneer de huisvrouwen wordt aangera
den. zelf door middel van kopersstaking
voor de gewenste prijsdaling te zorgen,
nog daargelaten, dat de hiertoe vereiste
solidariteit aangenomen, dat het mid
del zou kunnen werken waarschijnlijk
niet opgebracht zal worden.
In de economische commissie van de
Bondsdag heeft minister Erhard de on
houdbaarheid van de prjjzensituatie moe
ten toegeven en wel nadat hij zeer scher
pe kritiek van de zijde der sociaaldemo
craten te verduren had gekregen en de ge
hele commissie hem cijfers had voorge
legd, die te weerleggen waren.
Van juli 1955 tot juli 1956 zijn de prijzen
van fruit met 15.4, die van groenten mei
32 pet, van dierlijke produkten met 11
pet, van slachtvee met 9 pet en die van
eieren met 13.8 pet gestegen. Het beeld
van de prijsstijging wordt nog ongunsti
ger, wanneer men de thans geldende prij
zen vergelijkt met die van enkele jaren
terug.
Tot nu toe is van overfoeidszijde steeds
gewezen op de toenemende neiging van
-het publiek om kwaliteitsprodukten te ko
pen. Het beste vlees wordt geëist, boter
in plaats van margarine etc. en dit z?.u
voornamelijk de oorzaak zijn van de stij
ging van de kosten van levensonderhoud.
Zonder twijfel is deze tendens aanwe
zig, maar daar hoeft men de c0"5^®"!
nog geen verwijt van te maken, zij 'f f®,
voortvloeisel van de huidige conjunctuu -
situatie en hangt samen met de
stijging van de levensstandaard, waaraan
nu ook. of misschien vooral nu de bre
de massa van de bevolking deiel heeft.
Generaliserend gezegd leven de arbeiders
in Westduitsland tegenwoordig heter dan
de goede middenstand.
Niettemin wordt in alle kringen van de
bevolking grote waarde gehecht aan goed
kope levensmiddelen, die nu eenmaal de
grootste post van het huishoudbudget uit
maken. Maar daarenboven komt nog, dat
ook tal van dagelijkse gebruiksartikelen
duurder zijn geworden, zoals kleding, ter
wijl ten dele ook de huren zijn gestegen,
zodat in totaal zich een nauwelijks nog
te dragen stijging van de kosten van le
vensonderhoud heeft voorgedaan.
Adenauer heeft thans een strijd tegen
de prijsbeweging ingezet. Subsidies, doel
bewuste verlaging van invoerrechten en
verhoging van invoer zullen een omme
keer moeten bewerkstelligen. Waarschijn
lijk zal ook de Bondsdag hieraan thans
medewerking verlenen, ofschoon hij in het
verleden herhaaldelijk de plannen van mi
nister Erhard betreffende verlaging van
de invoerrechten heeft getorpedeerd. Mi
nister Erhard kan zich, nu hij zo scherp
van alle kanten wordt aangevallen, hier
overigens op beroepen.
Sportief tailleur met donker af gebiesde
kraag en zakken op een licht geruite
wollen stof. De diepe plooien van de rok
zijn erop berekend, de draagster volle
dige vrijheid van beweging te verzeke
ren.
