EN
ETEN en WETEN
Slag om de broodprijs
collectie fraaie stoffen
Amerika grijpt
naar
Portre
Gracieuze mannequins ionen
Festival International de la mode 1951 in Amsterdam
Goedennacht
ht"
allen
De
ïertjes
in die
indig-
;ctcm-
noeid-
ereld
i"
ama-
id in
t een
PAGINA 9
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1956
HERFST EN WINTERMODE IN DE V.S.
Regen van overblouses
Raadsels in het Nederlandse paviljoen
Waarom zo weinig deelnemers uit de lage landen?
LENTEGEVOELENS
IN DE HERFST
Grappige paardjes
zegt
veer
neel
con-
iliek
auze
itist
igel-
het
duc-
to-
nep"
zit,
je?"
als
niet
zijn.
e de
m".
een
jetje
aar).
.oort
wel
de
zoe-
s er
aps-
nder
jrdt.
ge-
kenis
repen
„Nu
heb j e
Dat is
:k.
s er
Er
:en en
t. De
jpener
er ge-
sohrij-
ins bij
Tijgen
gings-
ortdu-
muren
^an de
of de
bijv.
irds.
Menig
en als
n een
jvierd.
a haar
traan
innen.
reuze
1 Hij
anden.
e pu
le re-
ser ik
l had:
t'\ en
sr!"
;n er
tleine
ootje
echts
terug
1930
nonchalante dracht, waarbij vrouwen
nu ook speciaal voor haar gemaakte
mannenpetten met kleppen dragen,
geven bijna geen gelegenheid voor
sierlijke halskettinkjes of andere ju
welen. Ook op de lage blote halzen
wordt op het ogenblik bij voorkeur
geen enkele versiering gedragen.
Wollen mantel in zwart met zwarte
mink-revers. Model Patuilo-Jo
Copeland.
(Van onze correspondent).
New York 15 september. Zoek een
modetijdschrift op van het jaar 1930
en u zult er het overwegende silhou
et van de Amerikaanse herfstmode
in herkennen: mantels en japonnen,
recht toe recht aan geknipt, als wa
ren het tabberds of soldatenjassen,
zonder middel soms, bloesend in de
rug met capeachtige, breed op de
schouders vallende kragen, ietwat af
hangende rugceintuurs, grote zakken
en een (soms dubbele) rij knopen.
Modellen, die bepaald met moedwil
onelegant zijn en die hoogstens aan
het soepele jonge figuurtje een gees
tige onverschilligheid uitdrukken.
De nonchalance wordt nog verhoogd
door de materiaalkeuze voor deze
herfst: de grofst denkbare tweeds,
wollen jersey's en leer. Leren korte
jasjes hebben grof gebreide mouwen,
tweed mantelpakken met box-jasjes
zijn afgezet met leer, tweedjaponnen
worden veel met bont gecombineerd.
De rechte, driekwart mantels, wel
ke erin komen, hebben kragen van
zwarte en witte vos, bruin geverfde
Persianer of nertz. Daar de bontin
dustrie wel hevige concurrentie wordt
aangedaan door die uit nieuwe samen
stellingen prachtig gefabriceerde imi
tatiebontmantels, is het voor die
industrie een goed ding, dat men nu
op zoveel mantelkostuums en japon
nen halskraagjes van bont vindt; dat
de hoge Russische Tscherkessenhoed
er zo inkomt in allerlei bontvariaties
en dat schuin op het hoofd gedragen
bontmutsen en baretten van bont sche
ring en inslag zijn. Natuurlijk is bij
deze dracht de bontmof in ere hersteld
Wie echter geen Russische bonthoed
wil dragen, heeft ruime keuze uit z.g.
Greta Garbo hoeden, die uit zwaar,
grofharig, soepel vilt bestaan en wel
ke men met elke gewenste vlot
te of dwaze deuk op kan zetten.
De sterke warme kleuren van die hoe
den passen uitstekend bij de sobere
tweeds.
En over kleuren gesproken, brand-
weerrood en mosgroen zijn naast licht
beige de kleuren van het seizoen. Die
kleurencombinatie maakt ook de
Schotse ruit zo populair. Rokken,
shorts, vestjes en jasjes zijn in spor
tieve kostuumcombinatie vaak van
ware Schotse plaidstof gemaakt. Ook
heeft men er veel overgooiers van,
waaronder grof gebreide jumpertjes
worden gedragen.
Het bamboe-japonmodel, dat hier
deze zomer zo'n succes had en geïn
spireerd is op de Chinese vrouwen
dracht, blijft er ook voor de winter
in. Soepele wollen of tricot stoffen
lenen zich ervoor om de nauwe japon-
rok, welke doorloopt tot in een hoge,
vlak onder de buste opgeschoven tail
le een nog slanker en langgerekter
indruk te geven. De halzen zijn of
hoog aan de nek gesloten, of blijven
zo wijd dat een deel van schouders en
rug is te zien.
Een regen van overblouses in orlon
en wol is hier verder neergedaald.
De overblouse is de nieuwste rage.
Sinds door New Yorkse modehui
zen na een zorgvuldig onder
zoek naar de wensen hunner vrou
welijke klanten is ontdekt, dat
er grote behoefte bestaat aan een
japondracht, waarin men overdag bij
alle gelegenheden kan rondsjouwen,
doch welke men 's avonds in een
sjieke theater- of uitgaansjapon kan
veranderen, gebruikt men de over
blouse als camouflage voor zulke ja
ponnen. De overblouse is warmkleu-
rig, ruimvaliend en wordt in het mid-
Alles samen is het een pretentieu
ze bewerkelijke mode, deze herfst
en een, die weinig medelijden heeft
met de vrouw van rijpere leeftijd.
Er beginnen hier tussen haakjes meer
en meer protesten van zulke vrouwen
los te komen over de te uitsluitende
concentratie van Amerikaanse mo
deontwerpers op de jeugd. Maar veel
helpen zal het niet, want de bevolking
breidt zich zo uit en de jeugd is nu
eenmaal de grootste afnemer van de
modemarkt, vooral omdat de jeugd
meer onbezonnen koopt, zich gauw
laat inpalmen en ontvankelijk is voor
elke nieuwigheid, vooral als het iets
dwaas is en rebelleert tegen de meer
klassieke drachten.
Maar aan die concentratie van de
Amerikaanse mode op de jeugd zit
ook een goede kant: want het dwingt
de meeste vrouwen om hun figuur
jong te houden. En wanneer ze daar
in slagen, staat men verbaasd wat
een vrouw van veertig of ouder nog
voor jeugdige jurkjes kan dragen.
Want of vrouwen het weten willen of
niet: een goed figuur maakt haast
vanzelf een goed geklede vrouw.
(Aa verren tie)
Slaapt u slecht door reumatiek, spit,
ischias, hootd- en zenuwpijnen, neemt
dan Xogal. Verdrijft in al die gevallen
snel en afdoende die pijnen en u slaapt
heerlijk. Togal baat! Zuivert de nieren
en is onschadelijk voor hart en maag. Bij
apptheek of drogist f 0.95, f 2.40, f 8.88
W it-satijnen damast werd gebruikt voor deze avondjapon van William Fox
del toegehaald met een aan beide kan
ten tevoorschijnkomend koord van het
zelfde materiaal, dat men in een klei
ne strik bindt. Men kan die overblou
se evengoed op een nauwgerokte, laag
uitgesneden cocktailjapon dragen als
op de smalpijpige lange broeken, die
hier zoveel in huis worden gedragen
of waarin men ook uit eten gaat.
(Men gaat er meer en meer toe
over om de huismoeder af en toe een
dagje vrijaf in koken te geven en het
hele gezin gaat dan op zo'n dag in
een naburig restaurant eten.)
Naast deze praktische blouse heeic
de satijn-brokaten blouse intree ge
daan. Hier kan men een eenvoudige
zwarte middagjapon mee opfleuren zo
dat men er goed genoeg mee uitziet
voor ee,n sjiek diner.
Cocktailjaponnen zijn veel bewerke
lijker geworden. Ze zitten vol stroken
en strikken en ingezette plooien; de
rokken maken van voren vaak een
nauwe indruk en waaieren van achter
uit in coquette overdaad van stof.
Avondjaponnen hebben lange slepen
gekregen en zijn dikwijls geïnspireera
op die uit Napoleons tijd. Merkwaar
dig genoeg zijn deze cocktailjaponnen
hoogst feminine geworden dit seizoen,
als moesten zij een tegenwicht vor
men tegen de gewilde onverschillig
heid die zich in de dagelijkse mode
van mantel en japon uitdrukt.
Combinaties
Deze herfst houdt ook vast aan het
geen de laatste twee zomers hier zo
erin is gekomen: combinaties van ge
separeerde kledingstukken, die teza--
men een geheel vormen. Dus behalve
de eng aansluitende middagjapon
waarover men zowel een sport- als
een brocaten blouse kan dragen, heeft
men nu tweedelige japonnen gemaakt,
waarvan men niet kan zien dat rok
en bovenstuk niet doorlopen; in het
zelfde materiaal maakt men daar dan
shorts bij of een lange pantalon of
een fantasiejasje.
Met dracht van kostuumjuwelen be
gint men veel soberder te worden. De
tweeds en tricots, de brede kragen én
de aan mantels en japonnen vastzit
tende monnikskappen, welke over
het hoofd worden getrokken; de hele
Wollen japon in metaalgrijs, model
ParilisLivingston. Knopen, man
chetten en onderkraag zijn van
satijn
Misschien was het wat wreed om
ons na deze winterse zomer te laten
genieten van de luchtige stoffen, ge
dragen door gebruinde figuren uit
paradijselijke oorden. Maar van de
andere kant was het schouwspel toch
wel een aanmoediging om te blijven
geloven dat ook wij ze hier eens
zullen dragen, deze ragfijne stoffen
zonder vesten en regenmantels.
De Augs-burger Buntweberei Rie-
dinger, uit Zuid-Duitsland toonde een
collectie stoffen met ingeweven
kantdessins en borduursels. Een ja
pon in bleu-wit liet bv. zien hoe deze
motieven op een aardige manier kon
den worden benut. Het Pepita-ruitje
blijft de lieveling van de fabrikanten
en terecht. Ook hier komen wij het
weer tegen, ditmaal vervaardigd uit
TOEN HEDY REY een „vak-
moest leren, zei haar moeder',
koken. Voor een toekomstige
huisvrouw is dat een nobele be
zigheid, ook al is het dan een ho
telschool waar zij haar lessen haalt.
Hedy's grote liefhebberij was ech
ter de muziek. Het was daarom dat
zij zich voornam om, eenmaal aan
moeders wens voldaan, haar o e-
liersdiploma braafjes in de ijskas
te zetten. En, los van alle keuken
problemen, haar jonge leven m
dienst ie stellen van de Kunst. Hedy
Rey is een uitstekende componiste
geworden., maar niet van., sym
fonieën en sonates. Door haar hu
welijk is zij toch in de keuken be
land. Maar zij pleegde daar kook
kunst in grote stijl, die ook over
de grenzen van haar Zwitserse va
derland bekend werd. Door haar
recepten werd zij de vitale apostel
voor de door haar schoonvader ont
worpen en beleden voedingsleer.
Haar schoonvader was de bekende
arts en voedingsdeskundige dr.
Biroher-Benner uit Ziirich. Maar
wat niet alle zoons doen: deze stap
te in het voetspoor van zijn vader.
Voor mevrouw Hedy betekende
dat populair gezegd de keuken
om daaruit Bircher-Benners voe
dingsleer voor de normale mens
aanvaardbaar te maken. Een voe
dingsleer, die weliswaar de meeste
gangbare voedingsmiddelen aan
vaardt, maar dan in speciale onder
linge verhoudingen. Zoals de jonge
Hedy Rey haar hoteliersdiploma
had behaald, zo slaagde kort daar
op de jonge mevrouw Birdher in
de keuken van haar schoonfamilie.
Als jonge vrouw van 25 kreeg zij
eerst de leiding over alle diëten in
een speciale kliniek. En vijf jaar
later werd zij uitverkoren voor een
functie in het sanatorium van haar
schoonvader. Toen begonnen ook
de reizen naar het buitenland: Pa-
riis, Mühlihausen, Straatsburg, Can
nes, Wenen, Stuttgart. waar zij
tussen de bedrijven door ook de
v codings voorsehr if ten ontwierp voor
de grote bedrijfskantine van een
firma als Robert Bosch. Alleenc^
tussen 1951 en 1954 hield zij oOU
lezingen, telkens voor een gehoor
van gemiddeld 400 personen.
Hedy Bircher-Rey, die zo graag
haar kookkunst terwille van de mu
ziek in de ijskast had gezet, werd
daardoor het voedings-idool van ve
len. Zij werd dat nog meer, toen
ook' in het buitenland de kookboe
ken en diëetvoorschriften gingen
verschijnen, die o.m. zijn aangepast
aan de eisen voor lever- en gal-
patiënten, suikerzieken, reumalij
ders en anderen. Het is een lange
lijst, de opsomming van al haar ge
schriften. Maar aan het hoofd
daarvan staat het boek waarvan wij
de titel als het motto zouden wil
len zien voor Hedy Birchers keu
ken-activiteiten: Eten en Weten.
Weten wat men eet weten
waarom men iets eet. En tussen al
dit keukenproza bloeide toch on
verminderd de eerste liefde voor de
muziek. Zowel Hedy als haar man
dr. Franklin Bircher hadden in hun
huis een ruime plaats ingeruimd
voor de toonkunst. Componisten en
zangers horen tot hun goede vrien
den, en wie ooit het gastenboek
openslaat in Hedy's restaurant in
Castagnola-Lugano, die vindt uaar-
in de namen van tal van beroemd
heden. In deze idyllische omgeving
geeft zij ook thans nog de cursussen
voor diëtisten en verplegend per
soneel en er zijn niet veel gelegen
heden dat daarbij de katholieke
nonnenkap ontbreekt.
Hedy Bircher-Rey is thans in Ne
derland, en merkwaardig genoeg zal
dezer dagen haar eerste optreden
juist geridht zijn op de voeding in
onze katholieke instellingen. Zij zal
dan ongetwijfeld spreken over het
evenwicht dat er in elke maaltijd
moet zijn tussen zuren en basen.
Maar achter haar zullen wij behalve
de musicienne toch ook even de
sportvrouw zien staan, die behalve
een gouden ski-medaille ook der
gelijke trofeeën won met zwemmen
tennis en schaatsen. Een vitale
vrouw, die zes jaar geleden haar
vijftigste verjaardag vierde met een
pirouette op het ijs en hoeveel
vrouwen doen haar deze prestatie
bij het bereiken van de vijf kruis
jes na? Het is de zichtbare manifes
tatie van een leven, dat volledig
aan gezondheid en schoonheid is
gewijd.
Ks.
St.-Eriksmassa in Stockholm gesloten
(Van een speciale medewerker)
Stockholm. - Zwedens grootste en
belangrijkste jaarbeurs, de St.-
Eriksmassa, beeft afgelopen week
baar poorten weer gesloten. Bijna
450.000 mensen hebben er geduren
de de afgelopen veertien dagen ken
nis gemaakt met de produkten van
27 landen, waarvan er 16 een eigen
paviljoen hadden ingericht. Om
trent de afgesloten transacties zijn
nog geen juiste gegevens bekend,
maar naar verluidt zijn de deel
nemers over het algemeen zeer te
vreden over de resultaten. Bijzon
der opvallend op deze St.-Eriks
massa was de sterke opkomst van
de Oosteuropese landen Polen,
Tsjechoslowakije, Hongarije, Bul
garije en Oost-Duitsland. Hun in
zendingen waren relatief zeer groot
en vooral op het gebied van de
zware industrie waren zij goed ver
tegenwoordigd. De Sovjet-Unie
heeft dit jaar niet deelgenomen aan
de St.-EriksmassaAmerika daar
entegen kwam terug met een inzen
ding, die de helft groter was dan
vorig jaar, terwijl men bovendien
geheel voor eigen rekening een
complete nieuwe ha] liet bouwen,
waar het Amerikaanse paviljoen de
komende jaren in zal worden onder
gebracht.
Nederland, dat nu al voor de elf
de achtereenvolgende maal heeft
deelgenomen aan de St.-Eriksmassa,
vras vertegenwoordigd door 26 fir
ma's uit diverse uiteenlopende bran
ches, samengebracht in een aan
trekkelijk paviljoen. Een bijzonder
goed geslaagde inzending was die
van de Stichting „Amsterdam Fashion
Week" die hier namens de expor
terende confectie-industrie van Ne
derland dagelijks een uitstekende
modeshow heeft gegeven. De belang
stelling voor deze modeshows was
zeer groot en de reactie van het pu
bliek over het algemeen gunstig. De
Nederlandse confectie-industrie heeft
er, in verband met de steeds groter
wordende concurrentie van zowel
Duitsland als Zweden, goed aan ge
daan deel te nemen aan deze St.-
Eriksmassa. De betekenis van de
Zweedse markt voor de Nederlandse
confectie-export maakt het noodza
kelijk aan deze markt de volle aan
dacht te blijven besteden.
Een van de meest spectaculaire
stands was ongetwijfeld die van het
Nederlands Zuivelbureau, het voor
lichtingsinstituut van de Nederland
se zuivelindustrie. Hier werd gedu
rende de veertien dagen van de St.-
Eriksmassa bijna tweeduizend kilo
kaas in kleine blokjes uitgedeeld aan
het publiek, dat zich bovendien nog
kon vergapen aan de indrukwekken
de stapels Goudse en Edammerka
zen en de zich automatisch voortbe
wegende miniatuur-kaasdragertjes
Aantrekkelijk, maar.
Het Nederlandse paviljoen, dat zo
als gebruikelijk werd samengesteld
onder leiding van het Centraal Insti
tuut ter bevordering van de Buiten
landse Handel (CIHAN), toonde
overigens talrijke andere produkten,
zoals diamanten en diamantwerktui—
gen, voedings- en genotmiddelen, ny-
lonkleding, cosmetica, technische en
huishoudelijke artikelen, lederwaren,
vuurwerk, prentbriefkaarten en plan
ten in plastiek. Voorts was de stad
Amsterdam vertegenwoordigd met
vier diorama's, illustrerende de be
tekenis van de Nederlandse hoofd
stad als centrum voor toerisme, ver
keer, financiën en cultuur.
Nogmaals, het zag er allemaal
keurig verzorgd en aantrekkelijk uit
en we zouden over de Nederlandse
deelneming aan de St.-Eriksmassa
ook geheel voldaan kunnen zijn, ware
het niet dat wij bij ons bezoek aan
het Nederlandse paviljoen voor zo
veel raadsels waren geplaatst. En
deze raadsels werden ons niet bezorgd
door de firma's die daar vertegen
woordigd waren, maar wel door de
firma's die daar NIET vertegenwoor
digd waren. Het meest heeft ons
nog verbaasd, dat er niet meer col
lectief werd deelgenomen, zoals de
confectie- en de zuivelindustrie dat
hebben gedaan. Waar was bijvoor
beeld de gezamenlijke Amsterdamse
diamantindustrie, die toch best een
beetje propaganda kan velen? Nu
stond er slechts écn firma, overi
gens met een uitgebreide en buiten
gewoon interessante stand, maar
was het alleen deze firma die de ge
volgen van de oorlog voor de tradi
tionele Amsterdamse diamantindus
trie te boven tracht te komen?
Met het bier was het evenmin best
Vorig jaar oktober werd in Zweden
de rantsoenering van alcoholische
dranken opgeheven en tengevolge
daarvan ging vooral de verkoop, van
bier met enorme sprongen omhoog.
Het Nederlandse bier heeft hier on
der kenners een uitstekende naam
gekregen, maar de bezoeker van het
Nederlandse paviljoen op de St.-
Eriksmassa kan niet anders dan te
leurgesteld zijn geweest bij de ont
dekking dat slechts één Amsterdam
se brouwerij het nodig en nuttig had
geoordeeld hier vertegenwoordigd te
zijn. Bestond er niet zoiets als de
„gezamenlijke Nederlandse bierbrou
werijen" en waar zijn die dan geble
ven? Het zou beslist niet geschaad
hebben als men ook eens aan het
Zweedse publiek op een aantrekke
lijke manier was komen vertellen dat
het Nederlandse bier zo best is. Tot
op heden moeten de Zweden dat
maar door een toevalligheid ontdek
ken.
PARIJS, 19 september
Stellig hebben deze
week de meeste Parijse
gezinnen twee dagen
aardappelen gegeten in-
plaats van groente, want
de groentewinkels en de
snarchands de quatre
saisons poëtische naam
voor de handelaars die
met groente- en fruit-
karretjes in sommige stra
ten staan en daar een
soort van buurtmarkt vor
men waren in staking
gegaan. Hun winstmarge
is volgens hen te klein.
Toevalligerwijs zijn de
bakkers tegelijkertijd een
actie begonnen voor een
hogere broodprijs. Toen
de regering daar niet op
wilde ingaan, besloten de
bakkers hun klanten „te
verzoeken" vrijwillig.twee
franks per kilo meer te
betalen.
Dat was nu werkelijk
een unieke gelegenheid
voor de klanten om te
laten zien dat ze zich
niet laten ringeloren door
hun leveranciers
Een soort van revanche
op alle arrogantie die ze
tijdens de oorlog van een
groot deel van hen moes
ten verduren. En die ge
legenheid hebben ze jam
merlijk voorbij laten
gaan, niet omdat het lot
van de bakkerspatroons
hun zoveel deernis in-x
boezemt maar omdat haast
niemand de moed heeft
zich op een stuurse of
misprijzende manier in
een winkel te laten ont
vangen.
De radio en de kranten
hadden tóch genoeg ver
kondigd, dat de mensen
voet bij stuk moesten
houden en die vrijwillige
verhoging gladweg wei
geren. De eerste dag is
er geen krant geweest die
niet een redacteur heeft
uitgezonden om een „ba
guette" tegen de door de
regering vastgestelde prijs
te gaan kopen. En die
jongeman moest zijn ba
guette halen op het uur
waarop de meeste huis
vrouwenbrood halen in de
bakkerswinkels, die dus
vol stonden. En geen van
hen die niet doodverlegen
zo gauw mogelijk met zijn
brood in de hand de win
kel verliet. Niet alleen
de bakkerin liet duidelijk
haar minachting voor
zo'n klant zien, maar de
overige kopers keken hem
niet alleen verontwaar
digd aan maar het was
al heel mooi als ze geen
schampere opmerkingen
maakten
En dat terwijl hier
iedereen ontzettend tegen
het verhogen van de
broodprijs is Want al
neemt in Frankrijk het
broodgebruik gestadig af,
toch heeft het voor de
hele bevolking zijn pres
tige van vroeger bewaard.
Bovendien weet men
maar al te goed dat als
het brood opslaat, de rest
volgt.
Niemand schijnt er aan
gedacht te hebben, dat als
de bakkers een vrijwil
lige bijdrage eisen, er
geen reden bestaat voor
slager en melkman om
hun voorbeeld niet te
volgen.
Op het ogenblik redt de
regering de schijn door
enige miljarden te leggen
bij wat de bakkers voor
het meel betalen. En zo
doende zijn we in Parijs
weer op de oude brood
prijs teruggevallen.
Maar in de provincie
wordt de broodstrijd op
een andere manier voort
gezet, daar zijn de bak
kers in staking gegaan.
Daarom maken de Parij-
zenaars op het ogenblik
twintig minuten queue
om een brood te kopen,
want de miljoenen men
sen die in de voorsteden
en in de dorpen om
Parijs wonen en in de
hoofdstad werken, halen
dezer dagen hun brood in
de stad voor ze de trein
naar huis nemen. Nu
heeft de regering de bak
kerspatroons gerequisitio-
neerd en zodoende gro
tendeels de moeilijkheden
opgeheven. Morgen kun
nen de banlieusards trou
wens geen brood meer in
Parijs kopen, want vroeg
in de avond werd bekend
gemaakt, dat van morgen
af de Parijse bakkerijen
gesloten blijven uit soli
dariteit met die uit de
provincie.
Zo toén ze dat hoorden
ondernamen de Parijze-
naars met bekwame spoed
een rush op de beschuit.
Bij alle bakkerijen ston
den de mensen in dichte
rijen te wachten om een
paar pakken machtig te
worden. Gewone beschuit
was al gauw niet meer te
vinden, maar na veel ge
loop ben ik thuis ge
komen met twee pakken
beschuit voor suikerzie
ken en m'n man met een
ontbijtkoek
DINY K.-W.
Het merendeel van de Ne
derlandse exporteurs, die reeds rela
ties met Zweden onderhouden, schit
terde door afwezigheid; wellicht ver
trouwen zij er op dat alléén traditie
al een garantie betekent voor het
behouden van die relaties. De inzen
dingen van de Nederlandse confec
tie. en zuivelindustrie zijn er een
voorbeeld van dat niet allen er zo
over denken.
En de Nederlandse industrie die
Zweden nog niet als afzetgebied kent
waar was die dan? Natuurlijk, er is
gebrek aan personeel, er is bijna een
teveel aan orders en vóór men kan
denken aan uitbreiding der relaties,
moet eerst gezorgd worden dat de
reeds bestaande relaties worden on
derhouden. Maar intussen worden
de mogelijkheden van de Zweedse
markt benut door anderen en tegen
de tijd dat Nederland weer gelegen
heid denkt te hebben voor de expan
sie van zijn export naar Zweden,
kon het daarvoor wel eens te laat
geworden zijn.
(Van een modemedewerkster)
Wij hebben deze week in bet
Carltonhotel te Amsterdam kunnen
smullen van bet „neusje van de
zalm" op bet gebied van stoffen. De
fabrikanten Legler uit Italië,
Boussac uit Frankrijk, Fischbacher
uil Zwitserland en Riedinger uit
Duitsland, boewei eigenlijk concur
renten op de Europese markt, toon
den ons daar n.l. gezamenlijk met
medewerking van beroemde manne
quins wat ze voor de lente en zomer
anno 1957 hebben vervaardigd.
celwol met wol vermengd. Riedinger
introduceerde tenslotte als nou
veauté kunstzijden shantungstoffen
met plastisch geweven borduursel.
De Zwitserse textielfabrikant
Christian Fischbacher uit St.-Gallen
bleek eveneens over een ruime sor
tering te beschikken: fijne streepdes-
sins met bloemen in bijv. beige-rose,
japonnen met ingeweven ceintuurs,
losse uni-gevoerde puntkragen en bij
de japon behorende mantels. Maar
hij heeft ons hart gestolen met zijn
grappige paardjes- en vlindermotie
ven die geplaatst zijn tegen een achter
grond van fel-gekleurde blokken. Hij
verwerkt deze stof veelal in rokken,
een enkele keer echter ook in japon
nen zoals in een vlot strandmodel
met losse stola.
De van oorsprong Zwitserse fabri
kant Legler oert in zijn collectie
ook vlindermotieven, maar deze
hebben een geheel ander karakter,
iets minder kinderlijk zouden wij
willen zeggen. Dat Legler zich hele
maal Italiaans heeft ingesteld bleek
wel uit de hoeden, die hij de aller-
charmantste mannequins liet dragen.
We denken hierbij in het bijzonder
aan de bekoorlijke „chapeau de paille
d'Italië" en aan de hoofddeksels ge
ïnspireerd op die van de Venetiaan-
se gondeliers. Legler heeft ook piqué
vervaardigd, waardoor een gekleurd
streepje loopt. Zeer origineel waren
de snoepjesmotieven, zoals bijv.
zuurtjes, toffeepapiertjes en lollies,
afgedrukt op een wit fond.
Boussac was op de show vertegen
woordigd door een bonte mengeling
van modellen en stoffen. Hij lanceer
de een even origineel als praktisch
strandensemble van een nieuw licht
weefsel, gelijkend op badstof, waarin
de strepen zijn geweven en niet ge
drukt. Het merendeel van zijn stof
fen is kreukherstellend een weefsel
als „Loveline de Byzance" behoeft
zelfs helemaal niet te worden gestre
ken. Een hoofdthema vormden zijn
handbedrukte stoffen. Deze deden
waarlijk vorstelijk aan, zowel door
de warme exotische tinten als door
de rijke modellen, die de ster-manne
quins met allure toonden. Zijn ont
werpers hebben geput uit het ver
leden. Zo zien wij dan als dessins
vazen uit de tijd van Lodewijk XVI,
Romeinse fresco's, Perzische minia
turen, antieke tapijten etc. Hoewel
dit zeer zeker binnen de grenzen van
het smaakvolle is gebleven, heeft hij
hiermee naar onze mening toch wel
een gevaarlijke weg ingeslagen.
Christian Fischbacher heeft een stof geïntroduceerd, die versierd is met
grappige paardjes.
