Groot Shetl-gebouw te Rotterdam (Hofplein)
Twee VLAMINGEN in Breda
Vlaardingen krijgt compleet
vrij gez ellencentrum
Miljoenenobject enig in ons land
Kirk Douglas, treffende Vincent van Gogh
FILMS
deze week
PLASTIEKHUIS DE GROTE
TREKPLEISTER
De koffieprijzen
V
Projekt van 7 a 8
miljoen „op poten"
Lust for life
Op de Haagse Damesbeurs
Zoiets doet alleen de
Over een tentoonstelling en een
dikke catalogus
Eerlijke poging om de essentie weer te geven
van een schildersleven
CO-OP
TRIJDAG 28 SEPTEMBER 19S6
N D C—S
PAGINA 9 I
NIEUWE LENING AAN
INDONESIË
Wederom van Eximbank
Delftsestraat overbouwd
Aluminium wand
HANDEL TUSSEN OOST- EN
WEST-EUROPA
VER. CHEMISCHE
FABRIEKEN CETA-BEVER
PRESIDENT NY STOCK
EXCHANGE NAAR ONS LAND
Tien bouwlagen
Restaurant
EMISSIE SINCLAIR OIL
$170 miljoen converteerbare
obligaties
VOETBALPROGRAMMA
2e, 3e EN 4e KLASSERS
Drie maanden lang handhaafde
de Coöperatie de oude koffieprijzen.
Ook nu in overleg met de
Minister van Economische
Zaken de prijzen van twee
soorten CO-OP koffie enigs
zins zijn aangepast, .blijft
CO-OP koffie toch nog
goedkoper.
Niet om het gewin - maar voor het gezin!
•cvAvS
SsSs»
Abdul Mutalib Danuningrat, secreta
ris-generaal van het ministerie van ver
bindingen, heeft vandaag medegedeeld,
dat de Eximbank in Washington zich be
reid heeft verklaard een aanvullende le
ning aan Indonesië te verstrekken. Da
nuningrat, die kort geleden uit de Ver
enigde Staten terugkeerde, zeide dat de
Eximbank kredieten zou toewijzen voor
projecten, welke Indonesië voorlegt.
Tot dusver heeft de Eximbank lenin
gen tot een bedrag van 100 miljoen Ame
rikaanse dollars aan Indonesië verstrekt.
Ook deelde de secretaris-generaal van
het ministerie van verbindingen mede,
dat de Amerikaanse regering aan Indone
sië een lening van twee miljoen dollar
heeft toegestaan voor de aankoop van
enige schepen van 1000 ton in Finland. Dit
krediet wordt verleend binnen het raam
van de overeenkomst tussen de Verenig
de Staten en Indonesië in zake de aankoop
van Amerikaanse surplus-landbouwpro-
dukten en kan binnen 16 jaar in rupiahs
worden terugbetaald, tegen een jaar
rente van vier procent.
De aanvullende leningen van de Exim
bank zouden worden gebruikt voor de
aankoop van vliegtuigen van het nieuwe
type Convair 440, voor de Garuda Indo
nesian Airways.
Aan 't Hofplein, tussen Schiekade en
Goudsesingel te R'darn, zal 'n groot
kantoorpand verrijzen van Shell
Tankers n.v. Het krijgt aan de
Schiekade-zijde een gevelbreedte van
85 m. en zal met zijn 8 verdiepingen
boven de beganegrond een hoogte
van 40 m. bereiken. De bouw zal 3
jaar vergen en de kosten worden
begroot op 7 a 8 miljoen galden, de
v helft van de kosten van een tanker
van ongeveer 18.000 ton.
Totnogtoe werkt het thans ruim 175
man tellende personeel van het bijkan
toor van deze tot de Koninklijke/Shell
Groep behorende rederij in het Groot-
handelsgebouw, maar het nieuwe, on
der leiding van de heer C. A. Abspoei
ontworpen geibouw zal ook huisvesting
verlenen aan het bijkantoor Rotterdam
van de Shell Nederland n.v.
Zoals op de plattegrond te zien is,
komt het gebouw recht voor de plaats,
waar de Delftsestraat op de Schiekade
uitkomt. De Delftsestraat leidt naar het
Centraal Station en derhalve wordt het
gebouw opgetrokken juist in de kortste
verbindinu van dit station en het Sta
tion Hofplein.
Om nu deze afsnijding te overwinnen
en tevens een tankstation onder te bren
gen is het gebouw „op poten" gezet met
een doorrijhoogte van 5 meter. De diepte
van het hoofdgebouw wordt 16,7 meter.
De hoofdingang komt aan het Hofplein,
maar daar het rijverkeer daar niet mag
stoppen, is nog een ingang onder het ge
bouw ontworpen, bereikbaar van de
Delftsestraat af.
De verschillende ruimten welke op
straathoogte nodig zijn. worden in een
smalle vleugel samengebracht, die aan de
westzijde loodrecht op de Schiekade is
geprojecteerd en naar het oosten toe
evenwijdig loopt met het bestaande via
duct.
Als constructie-systeem voor het ge
bouw werd een skelet van gewapend be
ton gekozen, waarbij zoveel mogelijk ge
prefabriceerde constructies zullen worden
toegepast. Het werk is opgedragen aan
de N.V. Amsterdamsche Aanneming
Maatschappij.
In verband met de wens van de Minis
ter van Wederopbouw om zoveel mogelijk
constructies en materialen te gebruiken
die niet voor de woningbouw van be
lang zijn, wordt overwogen om voor de
gevels een zogenaamde „curtain wall" toe
te passen van geanodiseerd aluminium.
Voor het vervaardigen in de fabriek
en het monteren op de bouwplaats zijn
gen bouwvak arbeiders nodig. Mede hier
door hoopt men op korte termijn de goed
keuring voor de bouw te verkrijgen en
in 1957 met de bouw te kunnen beginnen.
De acht verdiepingen zullen onderling
Verbonden worden door 4 snelle liften
en de nodige trappen.
Op de bovenste verdieping is een kan
tine ontworpen voor het personeel, te
vens een dakterras. Op dezelfde verdie
ping komt een kleine filmzaal, welke ten
behoeve van de opleiding van vlootper-
soneel voor het vertonen van instructieve
films gebruikt z»1 worden.
Om zo weinig mogelijk last te hebben
van stadslawaai, zal een air-conditioning-
installatie worden aangebracht, waardoor
de dubbele, geluiddempende ramen ge
sloten kunnen blijven. Waar n°dig zal een
kleine ventilatieklep in de ramen kunnen
worden geopend.
Voor vloerbedekking, afvoerleidingen.
waterleidingbuizen en buizen voor de
elektrische installaties, enz. zal plastiek op
polyvinylchloride-basis worden toegepast.
De inhoud van het gebouw bedraagt
56.325 m3, het vloeroppervlak 13.858 m2,
waarvan 50 pet werkelijk nuttige kan
toorruimte.
De beide verhogingen, die men op het
dak ziet zijn bestemd voor de ventilato
ren en de liftmaehines; overwogen wordt,
7e met een overdekking te verbinden.
Een der Elf Steden
IJLST VIT ISOLEMENT
IJlst zal worden opgenomen in het ver
keer. Totnutoe was het enige openbare
middel van vervoer in deze Friese stad
één van de elf, die vermaardheid ge
niet door de Elfstedentocht een pas
sagiersbootje, dat een paar maal per dag
van IJlst naar Sneek en terug vaart. Dit
veerdienstje zal per 30 september wor
den opgeheven en worden vervangen
door een autobusdienst. Omdat IJlst aan
het eind van een doodlopende weg ligt
had het openen van een busdienst op dit
stadje nogal bezwaren ontmoet.
IJlst ligt wel aan een spoorlijn, die van
Staveren over Sneek naar Leeuwarden,
maar er stopt al sinds jaren geen trein
meer in IJlst en het station is inmiddels
afgebroken.
Volgens een artikel in het economisch
bulletin voor Europa van de Economi
sche Commissie voor Europa (E.C.E.)
der Verenigde Naties schijnt een verdere
toeneming van de handel tussen Oost- en
West-Europa in het komende jaar waar
schijnlijk te zijn.
De waarde van de Oosteuropese export
naar Westeuropese landen nam in 1955
vergeleken lïist 1954 toe met 30 procent.
De Westeuropese leveranties vermeer
den volgens het artikel met 12 procent.
In de meeste handelsovereenkomsten zijn
voor 1956 grotere contingenten vastgesteld.
In de eerste 4 a 5 maanden van dit
jaar nam de waarde van de Oosteurope
se export met 17 procent toe en vermeer
derde de Westeuropese uitvoer,verge
leken met de overeenkomstige periode van
1955 met 14 procent.
De handel met Oosteuropese landen ver
tegenwoordigt echter nog slechts weinig
meer dan 3 procent van de totale West
europese handel, vergeleken met onge
veer 5 procent in 1948 en 7 tot 8 procent
in 1937.
De opmerkelijkste' verandering in de
Oosteuropese export naar West-Europa
was, dat in 1955 voor het eerst industrie-
produkten een groter deel van de totale
handel uitmaakten dan voedsel.
Volgens de Nederlandse Staatscourant
is opgericht de N.V. Vereenigde Chemi
sche Fabrieken Ceta-Bever te Beverwijk,
ten doel hebbend het bereiden, verwer
ken, bewerken, kopen en verkopen van
chemische produkten enz. Het maatschap
pelijk kapitaal bedraagt f 1.200.000, ver
deeld in 400 aandelen serie a, 400 aandelen
serie b en 400 aandelen serie c, alle groot
1000. Geplaatst zijn van elke serie 150
aandelen, die worden volgestort door in
breng van de vroegere gelijknamige ven
nootschap onder firma. Directeuren zijn
de heren A. J. van Steenhoven, Ph. Rozen-
daal en C. de Lange.
De heer G. Keith Funston, president van
de New Yorkse effectenbeurs zal op 10
en 11 oktober in ons land vertoeven om
orienterende besprekingen te voeren en
nieuwe contacten te leggen.
De American Businessmen's Club of
the Netherlands heeft het initiatief geno
men de heer Funston naar Nederland uit
te nodigen. Voor de leden van deze
stichting zal hij tijdens een lunch op 11
oktober spreken over „America Embra
ces a people's Capitalism".
Voor leden van de vereniging voor de
effectenhandel za] de heer Funston gedu
rende een besloten receptie een voor
dracht houden over public activities"
van de New Yorkse effectenbeurs.
Breda heeft geen reden de leiding
van zijn „Cultureel Centrum De
Beyerd" van gebrek aan ijver te be
tichten. In de korte tijd dat dit Cen
trum bestaat een drietal maanden
heeft het reeds drie grote ten
toonstellingen opgeleverd, en drie
opvallend dikke en chic gedrukte
catalogi uitgegeven. Bovendien blijkt
het nu ook spraakmakend te zijn
geworden, want in een onzer katho
lieke weekbladen wordt deze week
zoetjes gereageerd op zeker „vinnig"
geschrijf tegen de prestaties van dit
Culturule Centrum en wordt tevens,
al even zoetjes, dit Centrum zijn
eigenlijke „plaats" gewezen, althans
wat het weekblad voor die plaats
houdt.
Inmiddels is ook bij ons omtrent
Breda's Cultureel Centrum het een
en ander „nae de keel" gaan wellen.
De lezer zal zich herinneren, dat wij
een maand geleden in deze kolom
men de expositie „Victor Delhez"
hebben besproken en wel ondanks
enige tegenzin, door het geëxposeer
de en door de buiten verhouding
formidabele bewerking van de cata
logus in ons gewekt in alle vrien
delijkheid die bij een eerste kennis
making past. Wij hebben daarbij in
Delhez' werken geprezen wat te prij
zen viel en wij hebben ook dr. M.
E. Tralbaut, die het presteerde als
eerste in de wereld het volledige
grafische oeuvre van Delhez bijna
duizend prenten bijeen te brengen
en zelfs met beschrijvingen volledig
te catalogiseren, onze bewondering
betuigd voor deze ongemene arbeids
prestatie.
Niets te prijzen
Op ons oordeel over Delhez komen wij
niet terug. Maar wat de prestaties van
doctor Tralbaut ten dienste van het
Cultureel Centrum aangaat: deze zijn
opnieuw aan het publieke oordeel onder
worpen, nu hij in dit Centrum een ten
toonstelling van schilderijen van Ed-
mond van Dooren en beeldhouwwerken
van Albert Poels heeft samengesteld en
daarbij opnieuw een catalogus heeft ge
schreven. Ik kan in deze nieuwe pres
taties niets te prijzen vinden en meen
dat er integendeel vrijwel alles tegen is.
Vooreerst tegen de schilderijen van
Edmond van Dooren, die voor het
merendeel in het geheel geen schilde
rijen zijn, maar miserabele plaatjeswer-
ken, zo sentimenteel kwasi-wijsgerig
en on-plastisch bedacht, dat dr. Tral
baut, die bewonderend van „creatief
potens" praat, ons mag toestaan, dat wij
dit potens voor hoofdkaas houden.
Vervolgens, hoewel iets minder tegen
de beeldhouwwerken van Albert Poels,
die wel een zeer bekwaam vakman is
en in het jolige of ironische enige uit
stekende beelden heeft gemaakt en van
wie zelfs een paar vrij goede monu
mentjes naast veel meer slechte
zijn aan te wijzen, maar die over het
algemeen wel wat ver bij de ontwikke
ling achterblijft en wiens religieuze
concepties waarvan er zalen vol staan
in „De Beyerd" zo akelig zielloos
en zoetsappig zijn, dat zij in dit opzicht
zelfs voor St.-Sulpice niet onderdoen.
Tenslotte, en het meest, tegen de voor
lichting die dr. Tralbaut bedrijft.
Om de bezoeker in Van Doorens plaat
werken die namen dragen als
„Levensmysterie", „De Eeuwigheids
zoekers", ..Wereldwee", „Faustische
Cultuur", „Heksengewas", „Elyseïsche
Velden", „Atlantis" „Al-verbonden Le
ven", „De Nachtzijde van de Gedachte"
en maakt u de litanie nu maar zelf
compleet in te leiden, kiest de heer
Tralbaut de erbarmelijkste plaat er uit
en gaat daar twintig bladzijden lang
over doceren in dezer voege:
„Wanneer wij „De Kunstenaar in zijn
Wereld", zoals Mon Van Dooren dit ge
geven realiseerde, aandachtig bekijken
dan treft ons, bij de allereerste oog
opslag, een essentiële karaktertrek: de
compositie bezit niet enkel een verticale
en een horizontale as, maar evenmin
als die verticale as volgens een lood
lijn valt, dekt de horizontale as een
waterpaslijn. De verticale as ligt, bij
nadere beschouwing, een weinig schuin
alsof men de verticale as van de aard
bol zelf men denke aan het woord
„wereld" in de benaming van het werk
aanschouwde. Hierin krijgt men al
onmiddellijk contact met de Van
Dooren; gevoed aan de boezem van de
wetenschappelijke en wijsgerige litera
tuur en die door zulk detail op slag het
kosmisch begrip „wereld" illustreert,
laten we zelfs gerust zeggen: evolueert".
Wanneer wij echter dit praatje, zoals
dr. Tralbaut dit realiseerde, even ge
volgd hebben, dan heeft het ons veeleer
getroffen, dat de loodlijn ervan een'
weinig wankelt alsof het helemaal geen
loodlijn is. En wie dat maar goed in het
oog houdt zal het contact met de ont
boezemingen van de doctor voor de rest
maar liever achterwege laten.
K. S.
In de loop van 1957 zal in het centrum
van de Wcstwijk in Vlaardingen een vrij-
gezellnecentrum verrijzen, dat enig zal
zijn in ons land. Weliswaar telt ons land
enkele plaatsen, die reeds een vrijge-
zellencentrum bezitten, maar die omvat
ten niet alle catagorieën van vrijgezel
len. Dat wordt met het vrijgezeuencen-
trum in de Westwijk in Vlaardingen wel
het geval. Daar immers zal een flatge-
gebouw worden opgetrokken, dat uit een
hoofdgebouw met twee vleitjels zal be
staan. Het hoofdgebouw voor oudere vrij
gezellen, een vleugel voor jonge vrou
wen van 1830 jaar en een vleugel voor
jongezeilen van eveneens 1830 jaar.
Het hoofdgebouw zal uit niet minder
dan 10 bouwlagen bestaan, met op iedere
bouwlaag 6 woningen. Dat zijn dus 60
woningen in totaal. Volledige woninkjes
bestaande uit een zitslaapkamer, met keu
kentje. badcel, balcon en sanitaire voor
zieningen. Dat zijn dus flati es voor oudere
ongehuwde vrouwen en mannen, van wie
wordt aangenomen, dat zij als ongehuw-
den hun verdere leven zullen slijten.
De jonge vrouwen en jongezellen in bel
de vleugels daarentegen zullen slechts over
een zitslaapkamer beschikken. Zelfs zon
der wastafel. Zij zullen van een centrale
douche-wasruimte gebruik moeten maken.
In de. damesvleugel zullen de dames bo
vendien gebruik kunnen maken van een
wasinrichting voor het doen van haar
eigen was. De damesvleugel zal uit drie
bouwlagen en de herenvleugel uit vier
bouwlagen bestaan. In totaal zal het vrij-
gezellenéentrum aan 240 personen plaats
bieden.
Voor de jeugdige vrijgezellen wordt bij
dit centrum een restaurant gebouwd,
waar zij de maaitijden kunnen gebruiken,
bereid in een centrale keuken. Dit restau
rant kan tevens als omtspanningszaai wor-
dén benut. Bovendien komen er enkele
kleinere recreatiezalen voor de beoefe
ning van binnensporten, het bijwonen van
televisie-uitzendingen, het zich verdiepen
in lectuur, studie enz. Bij het gebouw
NEW YORK, 22 september.
Nuchtere Nederlanders, die de advertentie voor de Metro Goldwyn Mayer-
film „Lust for Life" over het leven van Vincent van Gogh in de Amerikaanse
bladen lazen, moesten ervan hebben gerild. Oordeel zelf maar: „Hij kuste niet.
hij verpletterde. Vincent van Gogh, de grote, sensuele schilder vroeg niet. Hij
eiste (cursief). Hij brak geen conventies. Hij stampte ze aan stukken (cursief).
Hij veroverde de zon niet. Hij vond de zon uit. Hij was geen man. Hij was
een vlam, een kracht, een storm (cursief). En alleen de film kon de onstui
mige loop van zijn onverzadelijke, ongelooflijke geschiedenis proberen te
volgen".
Wanneer men na die wilde advertentietaal met de grootste weerzin en al
leen uit puur plichtsgevoel „Lust for Life", die pas in New York in vertoning
is gekomen, gaat zien, wordt men aangenaam verrast. Want de makers van
de film John Houseman, die ook „Julius Caesar" produceerde met Vincent
Minnelli als regisseur hebben aanzienlijke zelfbeheersing getoond bij deze
verfilming van Van Goghs leven, naar de roman „Lust for Life" door Irving
Stone. Ze zijn er bijna in geslaagd om de geest van Hollywood, die maar in
enkele scènes merkbaar wordt, uit hun werk te verdrijven.
Men kan natuurlijk de principiële opvat
ting huldigen, dat verfilming van een
groot kunstenaarsleven uit den boze is
omdat in een film zoveel aspecten a
priori moeten worden verwaarloosd, zo
veel perspectieven door summiere weer
gave moeten worden vertekend en accen
ten verlegd. In die zin moet zo'n film
dan als een belediging voor de kunste
naar worden beschouwd. Maar wanneer
men bereid is een interpretatie op zich
zelf te beschouwen, dan kan men M.G.M.
geven, wat haar toekomt en zeggen, dat
met de verfilming van Vincent van Goghs
leven een eerlijke poging is gedaan om
de essentie weer te geven, van zijn ge
kwelde natuur en zijn ontwikkeling als
schilder. Bij alle kritiek op dit filmwerk,
moet men toch erkennen, dat aan veien
iets van het wezen van Van Gogh nader
wordt gebracht. Het torment, dat uit zijn
brieven spreekt en zijn wilde schilders
drift zijn in deze film goed opgevangen.
Doch wat belangrijker is: het verhaal
wordt voortdurend gebruikt om hiermee
zijn schilderijen zelf beter te doen be
grijpen met haar veranderend koloriet
en penseelstreek en van-zon-bezetenheid.
Ongeveer 200 originele Van Gogh-schil-
derijen in musea en particuliere collec
ties zelfs Moskou gaf toestemming
werden voor deze film gefotografeerd.
Voor Nederland wordt alleen de mede
werking van het Rijksmuseum genoemd.
Ingenieur van Gogh is namelijk piet ge
steld op de roman „Lust for Life", waar
aan het filmscript is ontleend en hij houdt
nog minder van voortvarende Amerika
nen, die verwachten, dat hij niets liever
doet dan zijn Van Gogh-collectie door
M.G.M. te laten fotograferen. Voor Ame
rikanen is het nu eenmaal zeer moeilijk
te begrijpen, dat andere stervelingen niet
in de Amerikaanse reclamegeest denken;
en de Nederlanders daarentegen houden
over het algemeen niet van reclamezucht.
Het gevolg van een en ander was. dat
ingenieur Van Gogh zijn veto uitsprak en
M.G.M. haar medewerking voor het foto
graféren van diens originele Van Gogh's
niet kreeg.
De film begint met Van Goghs werk
in de Belgische Borinage, en het ruste
loos zoeken naar zijn roeping, die hij
vindt, als hij op aandringen van zijn
broer Theo naar huis terug gaat.
De meest onbevredigende scènes volgen
hierna, in zijn conflict met een te Holly-
woodse vader, Henry Daniell en de nicht
op wie hij verliefd wordt. Ook is er te
veel theater in het spel met de prostitué,
die een tijdje zijn toevlucht wordt. Maar
zodra hij in Parijs arriveert, komt er te
kening in de karakterisering van de schil
der. die in de acteur Kirk Douglas waar
schijnlijk één van de beste vertolkers
heeft, die gevonden had kunnen worden.
De specifieke moeilijkheid voor deze
film, die als elke film voortdurend actie
vraagt, is de noodzaak om het beeldloze
uit te beelden: d9 eenzaamheid van de
schilder, de stilte, het voortdurende al
leen-zijn, het volgeladen zijn met gedach
ten, zonder er een weerklank voor te kun
nen vinden. Deze vlaktes van eenzaam
heid kunnen in de film alleen maar wor
den aangeduid met fragmenten uit de
brieven aan Theo, die, door Douglas wor
den gesproken. Maar in de hele construc
tie van het filmverhaal als zodanig komen
ze niet tot haar recht. Daardoor komt het
accent te zwaar te liggen op de vreemd-
heid van zijn gedrag en wordt de film
te stijl toegebouwd naar het element van
waanzin.
Binnen deze bouw echter geeft Douglas
soms een treffende Van Gogh te zien,
vooral in de scènes, waarin hij met ner
veus opgewonden blijheid Gauguin (ge
speeld door Anthony Quinn) ontvangt en
in de toenemende spanning met deze
schilder, die hij dan tenslotte vertwijfelt
naloopt met het scheermes. De scène,
voordat hij zijn oor afsnijdt en waarin
zijn ellende tot een climax wordt opge
voerd. Is kort, vehement en versterkt
doordat het voor een spiegel plaats vindt,
waarin hij zijn misère nog veraanschou
welijkt ziet. Dat het verkeerde oor wordt
afgesneden, is een concessie, die de regie
meende te moeten doen aan Douglas'
profiel, dat maar aan één kant een sterke
gelijkenis met de schilder vertoont. Sto
rend op het geheel werkt dit echter met,
omdat de scène van rampzaligheid in we
zen zo goed is getroffen.
Douglas' grote kracht is, dat hij maat
weet te houden. Hij overschrijdt nooit de
grens naar het theatrale, hetgeen in de
uitbeelding van zo'n explosief, karakter
niet gemakkelijk is. Hij blijft zuiver, houdt
zich eerder in, dan dat hij te ver gaat.
Diezelfde beheersing vertoont James Do
nald als Theo van Gogh, wiens rol bij
zonder moeilijk is om de passiviteit ervan.
Er zijn prachtige landschapopnamen in
deze kleurenfilm, die zo getrouw mogelijk
de omgeving weergeeft waar Van Gogh
heeft gewerkt, gewoond en geleden. Ook
typen als dr. Gachet, de postbode Roulin
en andere figuren, die men van zijn schil
derijen kent, zijn goed getroffen.
Maar het beste van de film is de ma
nier, waarop men Van Goghs schilderijen
iedere keer in de scènes als het ware
inbouwt, of ze eruit laat voortkomen. Het
geeft degene, die niet of weinig bekend is
met het werk van de schilder, een goed
inzicht in de relatie tussen deze artiest
en zijn werk, waarom het verandert en
waarom het zó en niet anders verandert.
Ondanks de door de reclame gewekte
vooroordelen kan men niet anders dan
tot de conclusie komen, dat deze Van
Gogh-film ongetwijfeld verdiensten heeft,
al was het alleen maar, dat iets van de
geest van de mens en de. artiest, die hij
is geweest, erin is opgevangen, dat kan
bijdragen tot een begin van begrip voor
zijn werk.
zullen voorts sportvelden worden aange
legd voor kleine balspelen, als basketball,
volleybal, badminton, tennis enz.
Vóór het hoofdgebouw wordt een park
je aangelegd, waarin de aanleg van een
vijver wordt gedacht.
Een denkbeeld over de opzet van dit
vrijgezellencentrum krijgt men. als men
weet, dat dit centrum eenzelfde bedrag zal
vorderen als het bejaardencentrum aan
de Burg. Pruissingel, tussen de twee en
drie miljoen gulden. Dit vrijgezellencen-
maquette van het vrijgezellencen
trum, zoals dat met enkele kleine wijzi
gingen in het centrum van de Westwijk
zal verrijzen. Op de achtergrond het
hoofdgebouw van 10 bouwlagen, met
rechts het restaurant en de centrale keu
ken. Op de voorgrond rechts de vier
bouwlagen tellende vleugel voor jong
gezellen en linlks de vleugel van drie
bouwlagen voor ongehuwde jonge vrou
wen. Het gehele complex biedt plaats aan
240 personen.
De Sinclair Oil Co., die kortgeleden had
aangekondigd dat zij 150 miljoen nieuwe
voor elke negen aandelen, die zij bezitten,
middelen zou aantrekken, heeft thans be
kend gemaakt, dat dit bedrag verhoogd
zal worden tot 170 miljoen. Het geld
zal worden opgenomen in de vorm van
converteerbare obligaties. Aandeelhouders
zullen deze uitgifte op 30 oktober moeten
goedkeuren. Indien zulks geschiedt, zul
len aandeelhouders recht van voorkeur
krijgen voor aankoop van 100 obligaties
In de comipetitie van de 2e, 3e en 4ie klassers
district West II worden a.s. zondag de volgende
wedstrijden gespeeld:
2e Klasse Ar KKAW-HW, VIOÖVDL,
LFC—Blauw Zwart, VUC—Lugdunum.
2e Klasse B; VFC—ODS. Leerdam—Vrienden
schaar. DCVDCL. Sliedrecht—Flute, HOV—
Zwijndrecht.
3e Klasse A: De PostduivenArchipel. Cele-
ritasWesterkwartier, CromvlietWP, Dein
RVC. Alphen—DHL.
3e Klasse B: WSB-HPSV, Hillegom—Alphia
Voorburg—TYBB, RipperdaWilhelmus, Laak-
kwartier-^Lisse, JRooden'burgGDA.
3e Klasse C: De HollandiaanCoal. Alblasser-
damHillesluis, 0W—DKZ, Transvalia—Bolnes
VOC—Excelsior '20, qDI—The Rising Hope.
3e Klasse D: CKC'Overmaas, SlikkerveeT—
FSV Pretoria. Dindua—NADO/V, Leonidas—
Lekkerkerk, RGD—Papen drecht, RDMG'SV.
4e Klasse A: ForeholteMeerburg, Teylingen
THB, ASC—DOCOS. DSO—Wamumda, DOSR
SJC.
4e Klasse B; GDSFull Speed. Verburch—
DRZ, SVDPWHoek van Holland', 's-Graven-
zandeNaaldwijk, BECRKWIK.
4e Klasse C: Graaf Willem IIArac.Dunc,
KranenburgKION, TonegidoMaasstraat, Rijs
wijkQuick Steps, OranjepleinHWD.
4e Klasse D: ATWLenig en Snel, RAVA
VDS, Schoonhoven—Spoorwijk, Concordia—
Zwart Blauw.
4e Klasse E: MoordrechtStolwijk, Woerden
—Boskoop, BodegravenOudewater, Undo—
Haastrecht, WaddinxveenNieuwerkerk.
4e Klasse F: Zuiderster's-Gravendeel, Steeds
VolhardenIFC, SMVHardinxveld, Geluks
vogels—Hermandad, DEHASW.
4e Klasse G: EDS—SSW. DDC—Dilettant.
DubbeldamHeukelum, DHSHillegersberg,
SchiedamMerwede
4e Klasse H: DirkslandPFC, SaturnusMar.
tinit, NieuwenhoornWit Rood Wit, Poortu-
gaalLMO, StrijenFlakkee.
(Van onze Haagse redactie)
Op de Haagse Damesbeurs, die vandaag
geopend is, vormt het plastiekhuis de
grootste trekpleister. Het huis is vervaar
digd in opdracht van de Franse Staats
mijnen. Dit, een half miljoen gulden kos
tende bouwexperiment, zal na de Haagse
expositie weer naar Frankrijk teruggaan
en in een museum worden geplaatst.
Hoewel men onder de indruk kan
komen van de vele mogelijkheden die de
moderne kunststoffen uit koolstoffen
vervaardigd, bieden, kleven er aan dit
experimentele huis wel enige bezwaren
die bij een rondgang opvallen. De po
lyesterharsen zijn in 8 segmenten geperst
en daarna samengevoegd, zodat een slak
kenhuismodel verkregen werd. Hierdoor
ontstond wel een zeer royale zitkamer,
maar de verbindingsgangen met de keu
ken en slaapkamerappartementen werden
zeer nauw, zodat men hetzelfde gevoel
krijgt als wanneer men door de gangen
van een oorlogsbodem dwaalt. Ook is
men nog niet zover om deze kunststoffen
te verwerken tot een levende substantie
die aan de woonruimte gezelligheid en
warmte biedt. De in de kunststoffen ver
werkte kleuren dragen bovendien be
paald niet bij tot de voorwaarden, die
men aan een bewoonbaar huis stelt. Maar
dit „huis van de toekomst" wordt dan
ook een museumstuk....
Kirk Douglas speelt
de rol van Vincent van
Gogh in de M.G.M.-film
„Lust for life". De frap
pante gelijkenis tussen
de filmacteur en de Ne
derlandse schilder blijkt
uit de foto, waarop
Douglas poseert met
een door Van Gogh in
18861887 geschilderd
zelfprotret.
