Stralend
welkom
in
HOTEL
des
INDES
Haags matrozenkoor
IN LIEFDE
EN VERTROUWEN
heeft de plechtigheid fraai
opgeluisterd
Een goud-geel herfstblad dwarrelde
omlaag, voortgedreven door een
heerszuchtige wind, natgesproeid
door een kille, naargeestige regen....
Moeizaam viel het blad tenslotte op
straat, waar het zich in het glim
mende asfalt ging liggen spiegelen.
Maar lang duurde de rust van het
herfstblad niet. Het werd opge-
zwiept door de ruisende banden van
een nat-glanzende auto, die zacht
zoemend stilhield langs de rand van
het trottoir.
Bevelen weerklonken....
Het auto-portier klapte open
En toen weerklonk er een juichend
welkomtslied voor St.-Nicolaas.
I
Rede
van Sint-Nicolaas
i n
Hotel des Indes
(Van onze speciale verslaggever)
'i6>
GELOOF
ZOU DE SINT?....
De Goede Sint was gearriveerd ln
het hotel, waar hij tijdens zijn bezoek
aan Nederland, verblijf zal houden. Het
hotel, dat reeds vele vorstelijke gasten
binnen zijn muren heeft gezien, het ho
tel, dat ook de residentie van St.-Nico
laas in de komende weken zal zijn; het
imposante gebouw aan het Lange Voor
hout in Den Haag; Hotel des Indes.
Een beweeglijke ere-haag, gevormd
door leden van het Haags Matrozen-
koor bracht de Sint zijn welkom in de
residentie van het land, dat voor enke
le weken weer het Zijne zou worden.
Glimlachend schreed de Sint tussen de
zingende jongens van het koor door
naar de ingang van het hotel. In de
hal van het hotel stonden buigende
piccolo's en huisknechten als een ver
lengde van de ere-wacht buiten. Ook
hier hief de Sint in een zegenend ge
baar Zijn handen op. IJl en gedempt
drong van buiten nog de welkomstzang
tot de hall door. De Sint luisterde ver
tederd toe. Toen het lied verklonken
was, begaf de Hoge Gast zich naar de
lounge, waar Annemieke Baak reeds
klaar stond. Stijf hield zij in haar hand
jes een fraai boeket bloemen geklemd
Nauwelijks was St.-Nicolaas in de
imposante lounge van het hotel ge
arriveerd, of Hem i verden reeds
bloemen aangeboden. De zesjarige
Annemieke Baak bood de Sint een
prachtig bouquet aan, dat bovendien
ook nog een verrassing voor de
schimmel bevatte, namelijk een
prachtige bqs ivortelen
met aarzelende stapjes schuifelde het
kleine Annemieke naar die grote St.-
Nicolaas toe. Het kind waande zich in
deze imposante omgeving losgelaten en
alleen. Alleen met die St.-Nicolaas
Maar de ogen van die grote St.- Nico-
laas straalden goedmoedig. Met een
paar vriendelijke woorden stelde Hij
Annemieke gerust en toen voelde het
kind zich veilig. Met een lief gebaartje
overhandigde zij het boeket aan de
Sint, maar maakte toen toch maar snel,
dat zij weer bij haar vader kwam
HET MATROZENKOOR HAD inmid
dels, met de dirigent de heer Kees
Stolkwijk, plaats genomen op de trap
in de lounge. Als officiële vertegen
woordiger van de gehele Nederlandse
jeugd verwelkomde het koor St.-Nico
laas in Nederland. Het deed dit op een
manier, die van een koor kan worden
verwacht, met een concert. Natuurlijk
waren het Sinterklaasliedjes, die de
jongens zongen.
Opgetogen luisterde Sint-Nicolaas
naar die frisse jongensstemmen, Het
was Hem aan te zien, dat hij dit soort
ontvangst hoger op prijs stelde,'dan al
le officiële speeches bij elkaar. Maar
bij een officiële ontvangst horen nu
eenmaal redevoeringen en zelfs een St.-i
Nicolaas kon hieraan niet ontkomen. 1
En zo richtte de Sint zich dan even
later tot de Nederlandse jeugd, maar
ook tot de Nederlandse volwassenen.
Het was doodstil in de lounge toen St.-
Nicolaas sprak. Uit zijn woorden drong
de bezorgdheid door, die de Goed-Hei-
ligman koestert voor de mensen en
voor de wereld. Men luisterde aandach
tig toe en zelfs enkele buitenlandse gas
ten, die in de lounge dé thee gebruik
ten, bleken geïmponeerd te zijn door
de heilige waardigheid van het optre
den van St.-Nicolaas.
Toen St.-Nicolaas zijn rede had be
ëindigd, bleef het even stil. Een ogen
blik slechts, want toen kreeg de Sint
zo'n daverende toejuiching te verwer
ken, dat .Hij er door ontroerd werd.
Buigend dankte de Sint voor deze hul
de. Het was Hem aan te zien, dat hij
dankbaar was voor deze manifestatie.
St.-Nicolaas was ook dankbaar en Hij
toonde dit, door Zijn Pieten opdracht
te geven, „de" zak open te maken.
Nieuwsgierig keken de Matroosjes toe.
Mijnheer de directeur,
Dirigent en leden van het Matrozen-
koor,
Dames en heren.
Als in Spanje tijdens een congres of
een vergadering een spreker een re
de moet gaan houden, begint hij meest
al met te zeggen, dat hij even geaar
zeld heeft, voordat hij de uitnodiging
om te komen spreken, aanvaardde. Het
liefde en het vertrouwen tussen alle
mensen op deze aarde. De volwas
senen, helaas, geloven hier niet meer
in. Zij pogen de scherven van hun ka
potgeslagen geluk wel te lijmen met
conferenties en met handvesten voor
de rechten van de mens, maar de
lijm, die zij erbij gebruiken, schijnt
van een ondeugdelijke soort te zijn. De
scheuren blijven tenminste nog volop
zichtbaar. Maar dit is ook verklaar-
is mil niet bekend, of dit ook in uw baar, want men kan wel krammen
land zo geschiedt, maar ik wilde u dit-'-'—» trammen
maal dan toch wel even laten kennis
maken met deze merkwaardige Spaan
se gewoonte. Want ook ik heb geaar
zeld, voordat ik besloot, ook dit jaar
weer naar Holland te komen. Geaar
zeld, omdat de gespannen politieke ver.
houdingen over de gehele wereld een
lange reis niet bepaald tot een aan
trekkelijk avontuur maken Daar
kwam nog bij, dat ik in de Spaanse
kranten heb gelezen over de regerings
crisis in Holland, die vele maanden
duurde. En, ik moet het u eerlijk be
kennen, ik was er ditmaal een beetje
bang voor, naar een land te reizen, dat
zo lange tijd geen regering beeft ge
had. Ik vreesde in een enorme chaos
terecht te komen, in een land, waarin
onordelijkheden aan de orde van de
da" zouden zijn, waar alles hopeloos
in de knoop zou zitten, omdat er een
tijd geen bestuur meer was geweest.
Maa^. ik moet eerlijk toegeven da
mij d'it bijzonder is meegevaUen Alles
is hier nog juist zo als vonTfTrL'lar
er wel een regering was. Merkwaar
dig, dat er absoluut niets te merken
is Tan dit regeringloze tijdperk..
Maar daarom ben ik juist verheugd,
dat ik rnijrf aanvankelijke aarzeling
heb overwonnen, om toch te komen.
Ik stel het bijzonder op prijs, dat ik
hier in dit imposante hotel word ont
vangen door een dergelijk voornaam
gezelschap. Dat vooral de jeugd hier
bij in zo groten getale aanwezig is
#n ik mag het Matrozenkoor toch wel
beschouwen als een afvaardiging van
4e gehele Nederlandse jeugd stemt
■lij tot grote voldoening.
Want het is de jeugd, dames en heren
tie het geloof in mij met hand en tand
verdedigt, hetgeen bepaald niet van al
le volwassenen kan worden gezegd.
De jeugd gelooft in Sint-Nicolaas, om
dat het nog onbevanga® gelooft in da
slaan, maar dan zullen deze krammen
toch een basis moeten hebben van ver
trouwen en geloof, kortom van liefde
voor de evenmens. Deze basis hebben
de volwassenen van deze wereld ver
loren en hierdoor heeft al hun gekram
en gelijm geen betekenis meer. De vol
wassenen hebben de tere vaas van het
geluk van de tafel gestoten en zij heb
ben vervolgens op de scherven een
dans uitgevoerd, totdat slechts wat pul
ver restte.. De volwassenen geloven
niet meer in geluk.
Maar de jeugd, gelukkig, nog wel.
Zij geloven nog in de liefde en daarom
geloven zij ook in St.-Nicolaas. Is dit
geloof een illusie? Het zal aan de vol
wassenen zijn, een antwoord hierop
te geven. Maar als dit alles werkelijk
een illusie is, laat de jeugd die dan zo
lang mogelijk behouden, want is illu
sie niet alles?
Beste jongens van het Matrozenkoor.
Als ik mij zo direct tot jullie richt,
spreek ik door jullie, tegen alle Neder
landse jongens en meisjes. Bewaart
jullie geloof in St.-Nicolaas en bewaart
daardoor jullie geloof in al het mooie
en schone, dat deze wereld de mensen,
ondanks alles, toch nog te bieden
heeft. St.-Nicolaas is al oud en hij heeft
op de wereld al heel wat meegemaakt.
Maar toch heb ik mijn geloof en ver
trouwen in de mensen niet verloren.
Verliezen ook jullie dit vertrouwen
niet. Zolang jullie nog oprecht gelo
ven in de bedoelingen van de men
sen, tot zolang zal er vrede op deze
aarde zijn.
Misschien, dames en heren, bent U
van oordeel, dat St.-Nicolaas zijn opti
misme heeft verloren. Maar wees er
van verzekerd, dat dit niet het geval is.
Ik zal mijn optimisme getrouw blijven
zolang er nog één mens op aarde is,
die ia mij éeleolt. Gelukkig zijn er nu
op dit ogenblik nog talloos velen, die
hun geloof in mij niet hebben verloren.
Dit wordt wel bewezen door deze ont
vangst, nu het mij in het openbaar nog
is toegestaan, te spreken, mij te ver
tonen, mij vrij te bewegen. Maar ik
wil U dringend en met alle klem vra
gen, verstikt U de stem van St.-Nico
laas niet. Blijft in St.-Nicolaas geloven.
Blijft geloven in dit sprookje, dat meer
is dan een illusie.
Dames en heren. Ik ben zeer ver
heugd, dat ik weer in Uw midden
ben en dat ik weer enkele weken in
Nederland mag vertoeven. Ik ben er
ook de Maasbode-pers zeer erkentelijk
voor, dat men mij, zoals nu al enkele
jaren achtereen gebeurt, een dergelijke
grandioze ontvangst heeft willen berei
den. Ik dank ook de directie van het
Höt'el des Indes, die het mogelijk heeft
gemaakt, deze ontvangst in deze luis
terrijke omgeving te laten plaats vin
den. Ik moge U nog van harte com
plimenteren, met het 75-jarig jubileum
dat Uw hotel enkele weken geleden
heeft gevierd. Ik zou het erg op prijs
hebben gesteld, bij het feestelijke di
ner, dat U toen heeft gegeven, te kun
nen aanzitten, maar helaas kon ik toen
nog niet naar Nederland komen. Ik
zou het anders wel verbazend aardig
hebben gevonden, weer eens eenzelfde
eenvoudige" maaltijd te genieten, zo
als ik dat 75 jaar geleden in Uw hotel
deed. Voorts moge ik de directeur in
diens hoedanigheid van consul-generaal
van Monaco zij het dan wat laat
gelukwensen met het huwelijk van Uw
vorst en Prinses Gracia Patricia.
Met dit huwelijk, dames en heren,
zijn wij dan weer terecht gekomen in
de sfeer van het sprookje.
Want het huwelijk van Prins Rainier
en Prinses Gracia-Patricia werd door
de journalisten beschreven als een
sprookje. De journalisten in Nederland
beschrijven ook mijn komst hier telken-
jare weer als een sprookje.
De sfeer van het sprookjede
sfeer van de illusie. Laten wij, dames
en heren, in sprookjes en in illusies
blijven geloven. Want, zijn illusies niet
de vlinders van de lente van het leven
Ik dank U zeer oprecht voor Uw
aandacht, die U heeft willen besteden
aan hem, die zelf één grote illusie is
Ja, de Sint had inderdaad voor hen
een verrassing. Een fors tablet choco
lade. De stemming werd geanimeerd,
colaas. De stemming werd geanimeerd.
De jongens van het koor verdrongen
zich rond de fraaie zetel van de Sint.
Voor iedere jongen had de Goed-Heilig-
man een persoonlijk woord. En dat hij
dit niet deed op een barse manier, als
van een onderwijzer, die bemerkt dat
zijn hele klas een onvoldoende voor re
kenen heeft gehaald, bewees wel de wa
terval van gelach en vrolijke opmer
kingen, die rond St.-Nicolaas en de
Zwarte Pieten klaterde. De jongens
troonden de Sint zelfs mee de trap op,
van waar af zij hun concert hadden
gegeven. St.-Nicolaas moest op de trap
gaan zitten met het gehele koor om
Hem heen.
„Dat wordt een pracht-foto voor ons
album
Een uur lang bleef St. Nicolaas bij
het Matrozenkoor, maar toen was dan,
kennelijk tot zijn spijt, het ogenblik aan
gekomen, waarop hij zich in zijn ap
partement moest terugtrekken. De
voorbereidingen voor de grote tocht
door Nederland vroegen Zijn aandacht.
Even later lag de imposante lounge
van Hötel des Indes, waar St.-Nicolaas
zo'n stralende verwelkoming te beurt
was gevallen, weer verlaten. Boven op
Zijn kamers besrpak St.-Nicolaas met
zijn Zwarte Pieten de gebeurtenissen
van de afgelopen dagen. Aktentassen
kwamen te voorschijn en daaruit diep
te de Sint Zijn bekende grote boek op.
Het boek, waarin alles beschreven
staat.. Zachtjes, op onze tenen, verlie
ten wij de kamer, St.-Nicolaas alleen
latend met Zijn omvangrijke arbeid.
Een arbeid, waarvan wij allen binnen
kort de resultaten zullen bemerken.
Binnenkort, als onze schoen onder de
schoorsteen gevuld is met cadeaus.
Cadeaus, afkomstig van St.-Nicolaas.
Een foto-montage van de officiële plechtigheid in Hotel Des Indes, waar St.-Nicolaas een indrukwekkende rede
hield. Even later liet het Matrozenkoor horen, dat de faam, welke dit koor geniet, niet overdreven is. Ge-
imponeerd door de fantastische muzikale prestaties bedankt St.-Nicoluas de dirigent van het koor, de heer
Kees Stolwijk
