verdrongen door stank van olie
VERKLARING VAN TERRAY
Mysterie van Madame Cazal
wie niets ontbrak
Nasser droomt van macht, terwijl Noury Said welvaart realiseert
gaven
van wijze mensen
Getooid met kostbare
juwelen, werd haar
lijk dezer dagen uit
de Seine opgehaald
5ir«nw*vïsi'rkf
De verongelukte Alpinisten
Nederlander ten dode
mishandeld
p
YB ZATERDAG 5 JANUARI 1957PAGINA 3
TOUW TREKKEN OM
ARABISCHE WERELD
Het Babylon van Egypteofwel El
oeharirah, heden ten dage Cairo. Zo heet
het Sjanghai van het Nabije Oosten, van
waar sinds jaar en dag een onophoudelijke
en hoogst gevaarlijke propaganda tegen het
esten en speciaal tegen Frankrijk wordt
gevoerd. Maar tevens tegen Engeland en in
feite tegen West-Europa, speciaal sinds op
tal van plaatsen de oliepijpleidingen werden
doorgesneden. In Cairo regeert dictator
Nasser, de tegenspeler van premier Noury
Said van Irak, die de grote wachter van het
Westen tegenover Sovjet-Rusland is, dat
thans in de kwestie van het Suezkanaal zijn
grote troeven uitspeelt. Het spreekt vanzelf,
dat dit Cairo, deze merkwaardige Noord-
afrikaanse metropool in het voormalige rijk
der farao's, heden ten dage onze bijzondere
belangstelling trekt. Vandaar, dat we ons
even in de historie van deze eeuwenoude
stad hebben verdiept.
at thans als het oude Cairo wordt aangeduid, werd door de antieken
iet Babylon van Egypte genoemd. Deze naam dankt zijn oorsprong
nan een historisch feit. De farao s van Egypte hebben steeds de z.g.
a estijnse corridor (de geschiedenis herhaalt zich) tegen de in
csopotanii'ê telkens weer oprijzende rijken moeten verdedigen. In
C- oorlogen, die ze hiertoe voerden, werden duizenden Mesopotamia
sc ie ofwel Babylonische krijsgevangenen gemaakt, die ondergebracht
teerden in ivat we tegenwoordig concentratiekampen zouden noemen,
welke in de omgeving van de stad Memphis lagen.
Ware metropool
Levende tegenstelling
Wolkenkrabbers in stad
der kaliefen
Observator
:•••:•••-
Ze verdween op
21 november j.l.
te Parijs, zonder
een spoor achter
te laten
Een werkman, die na werktijd huiswaarts
keerde zag, toen hij langs de Seine liep, tegen
de kade een donkere massa, waarin hij dra
een menselijk lichaam herkende. Hij trok
het met een touw, dat hij toevallig bij zich
had, op de kade en bemerkte tot zijn verba
zing, dat de verdronken vrouw, die geen
teken van leven meer gaf, getooid was mei
kostbare juwelen. Ze droeg een prachtig
parelsnoer, gouden ringen met schitterende
diamanten en briljanten, een platina horloge
met armband. Haar kleren, ofschoon door
weekt en besmeurd, waren van kostbaar
maaksel. Ze droeg een dure hoed. Nog voor
dat hij zich de tijd gegund had, de politie
te waarschuwen en, via een van die telefoon
posten, welke zich te Parijs op tal van kruis
punten bevinden en direct met het hoofd
bureau in verbinding staan, wist de werk
man met vrij grote zekerheid, dat hij het
stoffelijk overschot ontdekt had van Madame
Cazal, over ivier verdwijning na 21 novem
ber jl. de Parijse bladen kolommen geschre
ven hadden. H %r spoorloos worden werd
als een fascinerend mysterie beschreven.
Madame Cazal,
-'O-
wier verdwijning Parijs
bracht
m
opschudding
ft'.
lr^;:
ïrote.
lerste
uur
Nijl,
teke-
;elijks
tot 5
(8 u.).
orden
imer-
erius,
erdes,
81.
Wit-
lOmen
iuina,
orden
wam-
;rdag-
ur.
t van
nedie
5 To-
door
Laat
door
adio-
erne-
an de
Dijk.
iol en
Both-
a e.a.
t van
lallet:
Con-
ïere -
1
'apitol:
i: Het
kar)
Colos-
ie: De
1 Stro,
it user.
ervaise
n het
.lexan-
tstocht
J.) -
r: Lea
ctoria:
heren
ats op
deLn.a
n hot
di 2
school
confe
rs i/en-
[onnen
i van
kleine
tkwijls
>rach!.
achrti-
iccnt;-
gezin-
Dezs
isteien
maar
r ziek-
ledi-
groot.
in één
1 trók
Kind,
I. Vin-
adden.
len .de
ikt uit
n was
en. Or
orden,
biecht
lierbij
lderen
•tiende
en. en
ir 'nun
e Jan,
ging,
letreft
it dei-
sen in
n. Jan
>chtei>.
.rmen-
it Jan
gaarne
Sezegd.
kwe-
straf-
broe-
kendf,
:weke-
op de
Door
■sloten
/an de
engen.
lieken
en dr.
ïduwe.
r deze
er on-
dat dc
3d v8h
tde als
die 21
in der
tolera-
t eerst
n onze
6 wer-
oor de
an «r
I stier-
Lef wpi;
ids die
rricht.
nt ook
iroken.
IBM A
ronde
uitsla-
■g 1-0
0—1;
0—1:
s 1—0
tep III
M.v.d.
sp IV:
l v.d.
tp V:
1—0;
:p VI:
s. v.d.
VII;
J.B.
i VIII:
r. van
tp IX:
1—0;
Ren 5
F J L
dv T
dv J
drikus
Edu-
il; Jo-
T Zon-
Mdvpripri"p)
In een bepaalde nèriode van de Eëvd-
"L ®cs£hiedenis, slaagden ontsnapte
Sevangenen er in, op een
door de Romeinen als leeernlnVï
In later tijden bleef byl°me ovcl'
Sta* Babylonrmet -^aandSg
jaar 640 van V3n EgyPtc"- Pas in het
Arabische generaaf J,aai tellin§ gaf een
aan en in w een andere naam
loen ArJvwu ',aar 870 stich--a Ibn Toe-
op de 1 h gouverneur van Egypte,
kamp der Bah^i^ u0ns bet versterkte
een n;„.?C_ .yIonische gevangenen lag,
de, de getrouwe n Quata noem-
vergroot en Pez? stad werd later
lager, dat ditmJ6! aaid' Een Arabisch
uit Noord-Af^r?ka uniet uit Arabic,
de dynastie der Fati^aH en E&yPte voo:
zette in het iaaPTnn n veroverde, be-
de Nijl, voegde nn de ,metropool aan
toe, in het noni-a, e6in nieuw stuk aan
hebber van dit io,P P1 en de bevel-
in El Qoeharirah ri" berciooPte de stad
winnende. ah' de glorieuze of over-
EvenaiFf'Cere hwamen er samen
in de oudheid zib?6 BabyIonië. hetwelk
de vele voTken riin°em dankte aan de
woi-a 1_ die er samenkwamen,
maar
voor
de Nijl weerspiegelen statige palmen zich
in het water. De bevolking heeft van ouds
her sterke Afrikaanse invloeden omder-
gaan e.n de stad bezit daardoor een
typisch Afrikaans karakter. Heel wat van
de mensen.' die er wonen, hebben Soe-
danees bloed in de aderen. Het neger-
bloed is bij velen zelfs sterker dan het
Arabische.
Als stad is Cairo een wonderlijke men
geling van middeleeuwse en moderne wij
ken. Rond de Moskeeën, speciaal die
van Al Azhar. waar ook de beroemde
Muzelmanse universiteit naar genoemd
is. liggen de oude kwartieren. In het cen
trum wonen de blanken en in de buiten
wijken de afstammelingen van de rijke
Turkse Syrische en Egyptische beys en
pasja's, alsmede de diplomaten en de rijke
Europese kooplieden.
Men kan niet zeggen, dat Caïro een ty
pische stad is. Het is een internationale
stad. De administratie is er niet volgens
de Egyptische burgerlijke stand geregeld,
doch volgens de niet minder dan achttien
verschillende godsdiensten en sekten, wel
ke er officieel zijn erkend. Ook de Mo
hammedanen zijn er in verschillende sek
ten verdeeld en hebben evenals de be
lijders van andere godsdiensten, zoals de
Kopten, hun eigen rechtspraak. In vele
families hebben talrijke leden een ver
schillend paspoort, ai naar gelang van
hun belijdenis. Het feit. dat ze tot een
bepaalde religieuze gemeenschap beho
ren. is meestal belangrijker dan hun bur
gerlijke staat. Tussen Mohammedanen en
Christenen (de Kopten) bestaat een ster
ke tegenstelling. De Kopten voelen zich
als burgers bij de Mohammedanen achter
gesteld. Ze vormen een minderheid een
kleine minderheid zelfs, zowel in Caïro
Want zij, die het Kind naar het leven
honden, zijn gestorven. Aldus vandaag
een passage in het evangelie op de
vigiliedag van het Driekoningenfeest
Was die situatie van de doden maar
Bkbylonië
u Waren ze kruispunten van belangrijke
rHpaVaanweSen, waarlangs even belang-
internationale markten werden ge
odeten. En, zoals ook in de oudheid het
°,eval was, regeerden er machtige vor-
^ie geregeld oorlogen voerden en
bgsgevangenen naar hun hoofdstad
stepten. Uit alle windstreken kwa-
Zelf voor!s zwervers van allerlei kleur,
d- de nomaden van de woestijn wer-
ingetrokken door de betovering
rïe i zo gebleven. Men weet echter, dat
anderen zijn
Kind naar h
heden nog
haters. Afges
die Het niet kennen en dus onverschillig
anderen zijn gekomen om opnieuw het
Kind naar het leven te staan. Er zijn
verzameiru--» Dylollc van Egypte een
eh rase ,van a*le mogelijke volken. heden nog wel tienduizenden Gods-
Afrika u! Nabije Oosten, Noord- haters. Afgezien nog van de miljoenen,
ba,- Arabic en Midden-Afrika. Alle- fUa Het. niet kennen en rins nnversrhillip
voorbijlopen.
En toch is de grote betekenis van
het feest van morgen, dat de Menswor
ding, lijden en dood van de Christus
niet alleen voor de joden waren be
doeld, maar dat het Verlossingswerk
aan alle mensen ten goede zou komen.
Alle mensen moeten zalig worden.
<}e --"s>= uoKKen aoor ae dciuvciuis van En dan houdt ons de Kerk het
Werrta„ stad' Slaven en krijgsgevangenen visioen voor, dat ten aanzien van de
detl later am!, (;fb0KKgev0er(!' E0 regeer~ groeiende Kerk de profeet Isaias had
ilifsmafthtbebbers tult Etbïopi0Hepn 1 gezien. Sta op, word verlicht, Jeru-
pn zalem. Want het licht komt. Aardbe-
ken'~' 'oli5 hit Azië en ten slotte Grie
Ken en Romeinen.
Pool°gHSttee-ds is Caïro een ware metro-
Posante Lk een Prachtige stad met im-
nte Snauwen. Langs de oevers van
dekkende duisternis en donkerte onder
de volkeren zullen verdwijnen. De
volken zullen wandelen naar het licht.
Op twee facetten moet de aandacht
vallen. Dat groeien van die Kerk gaat
niet vanzelf en de genade van het
geloof eist dankbaarheid van ons.
We mogen in de collecte met de
priester bidden, dat wij, die reeds door
het geloof kennen, tot het aanschouwen
van de luister van Zijn Majesteit mogen
komen, maar voor we aan de luister
toe zijn, zal er eerst gewerkt dienen
te worden. En in dit geval meegewerkt
te worden aan het handhaven van de
Kerk door een zo voortreffelijk moge
lijk eigen leven en door bezorgdheid
om het zieleheil van anderen. De ziel
zorg is niet alleen priester taak.
Ten tweede dan moeten we morgen
de cijns der dankbaarheid betalen
omdat ons om niet het ware geloof
werd geschonken. In navolging van de
Drie Koningen. Toen die wijze mannen
het Kind hadden gevonden, waren zij
ook niet karig met hun tol der dank
baarheid. Geofferd werd goud, wierook
en mirre.
Ook wij moeten bewijzen leveren.
Door het goud van een vurige liefde,
door de wierook van hulde en lofprij
zen en door de mirre van onze offer
vaardigheid.
De hemel moet morgen tienduizenden
mannen en vrouwen zien, die voor het
Kind offergaven komen opdragen. Wat
I een feest kan het dan worden.
als in heel Egypte, waar het aantal Chris
tenen en Joden slechts een half miljoen
bedraagt, tegenover 21 miljoen Moham
medanen.
Wie Caïro zegt, zegt Egypte. En in dit
Caïro wordt momenteel door Nasser het
hoogste spel gespeeld, in de politiek denk
baar. Wat het resultaat van dit spel po
ker zal zijn. valt thans nog niet te zeg
gen. Wél is het zeker, dat in het andere
land, hetwelk men evenals Egypte een
pool van het Nabije Oosten kan noemen
nl. Irak. eveneens een man aan het roer
is die voorbestemd lijkt, een beslissende
rol te spelen. We bedoelen hiermede niet
in de eerste plaats koning Faisal I van
Irak maar premier Noury Said, de man.
die door Nasser tot de zondebok van de
Arabische wereld is gemaakt, waarop
de Egyptische dictator al zijn eigen zon
den graag zou willen afwentelen. Ken
ners van het Nabije Oosten menen, dat
de strijd daar op den duur door deze twee
mannen zal worden uitgevochten, met op
de achtergrond de grote mogendheden.
Noury Said is als het ware de levende
tegenstelling van Nasser. De laatste is
van huis uit een revolutionair. Hij kwam
aan de macht, door het Egyptische volk
grote sociale en agrarische hervormingen
te beloven. Deze beloften ruilde hij in voor
Pan-Arabische dromen en de versper
ring van het. Suezkanaal. welke spoedig
het arme Egypte duur te staan zullen
komen. Noury Said is officier in Turkse
dienst, een pasja van het soort, hetwelk
door een Naguib en Nasser in Egypte van
zijn macht en invloed beroofd werd. Hij
diende nog onder de Turkse sultans, ver
wierf aldus een grote ervaring als ad
ministrateur en politicus. Revolutionaire
begrippen zijn hem vreemd. Hij houdt
er, evenals trouwens de koningen van
Transjordanië en Soedie Arabië. schier
feodale opvattingen op na. maar is toch
modern genoeg georiënteerd om in te
zien. dat zijn grote land slechts kan blij
ven voortbestaan, indien het volgens
nieuwe opvattingen bestuurd en geadmi
nistreerd wordt. Terwijl Nasserin
machtsdromen zwelgt en hoog spel speelt
realiseert Noury Said, de man met een
ervaring van meer dan vijfentwintig
jaar in het besturen van een Arabische
staat zich volkomen dat Irak slechts
dank zij de olie bestaat. Het is de baker
mat van een der oudste beschavingen
ter wereld, echter doodarm aan hulpbron
nen uitgezonderd dan de olie. Ofschoon
het voorts nog de grootste exporteur van
dadels ter wereld is. kan het niets aan
wijzen. waardoor het de welvaart van
zijn ruim vijf miljoen inwoners kan ver
groten.
Bagdad, de oude hoofdstad, met, haar
mee,r dan een miljoen inwoners, is fei
telijk een soort waterhoofd, een metro
pool zonder achterland. Enkele voor de
Mohammedanen heilige steden trekken
pelgrims tot uit India en Afghanistan aan.
doch die brengen geen rijkdommen me
de.
Dit alles weet Noury Said. Deze acht-
enzestige jarige Koerd, dertig jaar ouder
dan Nasser heeft het gezag stevig in han
den. Nog zopas is hij er in geslaagd, een
rebellie te onderdrukken. Stoer gebouwd,
imponeert hij reeds door zijn voorko
men, met zijn zware wenkbrauwen en
schitterende zwarte ogen. Hij is de trou
we bondgenoot van Engeland, vermoede
lijk vooral, omdat hij dit lend boven
Sovjet-Rusland verkiest. Het grootste ge
deelte van de miljoenen, welke de Irak
Petroleum Company hem uitbetaalt, be
steedt hij aan de modernisering van stad
en land. Bagdad, de stad dep kaliefen,
herinnert nog slechts hier en daar aan
de oude glorie. Vooral in de binnenstad
hebben oude wijken plaats moeten ma
ken voor grote nieuwe gebouwen, zelfs
wolkenkrabbers. Saneringsplannen voor
zien in de aanleg van lange, brede stra
ten. waaraan nog tal van oude huizen
ten offer zullen moeten vallen. Nieuwe
voorsteden strekken zich over een lengte
van een tiental kilometers in alle rich
tingen uit. In Bagdad werd het pact ge
tekend. dat door Sovjet-Rusland als een
bedreiging van zijn veiligheid wordt be
schouwd en dat Irak in het westelijke
kamp bracht. Noury Said wordt thans
in de Arabische wereld voor vijand num
mer één uitgekreten. Nasser beweert van
hem. dat hij de Arabische eenheid be
dreigt.
Het zijn twee tegenover gestelde po
len: Caïro en Bagdad. Ze staan voor
twee beschavingen, die in de oudheid zo
vaak in strijd met elkander gewikkeld
waren: de Egyptische en de Babylo
nisch-Assyrische.
Allebei liggen ze in vruchtbare valleien.
Caïro in die van de Nijl, Bagdad in die
van de Tigris en de Eufraat. Het is een
hoogst interessante herhaling van de ge
schiedenis. met dit verschil, dat zowel
Egypte als Irak slechts kunnen bestaan
dank zij dd steun van anderen. Irak leunt
tegen Engeland en de Verenigde staten
aan. Egypte wordt gesteund door de Sov
jet-Unie. Irak kan zich sterk voelen dank
zij het Pact van Bagdad, waarvan behal
ve Engeland. Pakistan, Turkije en Iran
deel uitmaken. Egypte meent op de an
dere Arabische landen te kunnen reke
nen. die voor het overige tegenstrijdige
belangen hebben.
Toen, op 2 december 1914. de sultan
van Turkije in het toenmalige Constanti-
nopel het voor hem funeste besluit nam.
zich aan de zijde van het Duitsland van
Wilhelm II te scharen, bezegelde hij de
De bekende Alpinist Lionel Terray, die
de leiding had van de eerste vergeefse
poging om de twee studenten op de Mont
Blanc te voet te bereiken, heeft in een
interview met een krant verklaard, dat de
slachtoffers hadden kunnen worden gered
als er tijdig een expeditie te voet zou
zijn uitgezonden.
Hijzelf was op de dag dat alarm werd
geslagen niet in Chamonix. Toen hij daar
op 29 december aankwam, was hij ver
baasd té horen, dat er nog geen reddings
ploeg was vertrokken, omdat men een
hefschroefvliegtuig als de enige reddings
mogelijkheid beschouwde. Hij had die
zelfde dag een reddingsploeg willen
samenstellen, maar kreeg hiervoor geen
vergunning, omdat het te gevaarlijk werd
geacht de Mont Blanc te bestijgen.
Terray is van mening, dat de studenten
drie dagen voor zijn eigen (mislukte)
reddingspoging zonder al te veel gevaar
hadden kunnen worden gered.
De voorzitter van de Franse gidsen,
Marcel Bozon, heeft verklaard, dat men
niet eerder heeft getracht de verongeluk
ten te bereiken, omdat van hen werd ver
wacht, dat zijzelf eerst een poging zouden
wagen om naar beneden te komen.
Later werd bericht, dat Terray heeft
bedankt voor het lidmaatschap van de
gidsenvereniging van Chamonix. Hij wil
pas weer toetreden als de vereniging er
kent een technische beoordelingsfout te
hebben gemaakt en hem haar verontschul
digingen aanbiedt.
ondergang van het Ottomaanse Rijk. dat
eeuwenlang de Arabische landen en
Noord-Afrika althans formeel bijeen had
gehouden. Bij de wapenstilstand van Mou-
dros in 1918 werd het cement verbrij
zeld. dat het mozaïek van de Mohamme
daanse wereld bijeen hield. Het evenwicht
in het Nabije Oosten werd voor goed
verbroken. In de landen, waar de geur
van Oosterse parfums zo lang gehangen
had. drong de stank van de olie door..
De wereld volgt met ingehouden adem
de gebeurtenissen in het Nabije Oosten.
West-Europa moet het verbruik van olie
en benzine beperken, omdat de pijplei
dingen er verwoest zijn en het Suezka
naal versperd werd. ook voor de tankers
met hun zo hoog nodige lading olie. In
Caïro en in Bagdad zitten twee spelers
die om een hoge inzet spelen. Ze worden
geadviseerd en gesteund door machten,
die op hun beurt' weder hoog spel spe
len.
Heel lang hebben de namen Caïro en
Bagdad doen denken aan sprookjes uit
Duizend en één nacht. Heden ten dage
staan ze voor de grote strijdkreet onzer
beschaving: olie..
Het landgerecht in Soerabaja heeft gis
teren zeven verdachten, die beschuldigd
werden van mishandeling, geruime tijd
geleden, van de Nederlandse directeur
van de Heineken's brouwerij in Soeraba
ja, de heer J. A. Scheuer, vrijgesproken
wegens gebrek aan bewijs.
De zeven beklaagden ontkenden na
drukkelijk de heer Scheuer, die drie da
gen na de mishandeling in het ziekenhuis
overleed, te hebben geslagen. Zij beweer
den niet te weten wie deel uitmaakten
van de groep van personeel van de brou
werij, die de directeur had aangevallen,
nadat deze een van hun collega's een uit
brander had gegeven en geslagen.
Een panorama van Cairo, gezien van de minaret van de moskee Ibn Toeloen
Een moderne moskee in Cairo
Vv#'
Want Madame Cazal was een mooie,
rijke vrouw in de kracht van haar
leven. Tweeënvijftig jaar oud, maar
niemand gaf haar meer dan de tweeen
veertig jaar, die ze beweerde, oud te
zijn. Ze schitterde in de salons van de
Parijse aristocratie, behoorde tot de
uitgaande wereld en in het stadje Sar-
reguemines in het departement van de
Moezel, waar haar man, een vermo
gend industrieel, een grote fabriek van
majolica's bezit, behoorde ze tot de
voornaamste ingezetenen. Er viel geen
enkele reden aan te voeren, waarom
deze vrouw, zoals sommigen meenden
te moeten aannemen, in een aanval van
zwaarmoedigheid zelfmoord zou heb
ben gepleegd. Het gerechtelijke onder
zoek wees uit, dat van geweldpleging
geen sprake was, al bleek dan haar
tasje, waarin zich ongeveer zeventig
duizend franks in biljetten, alsmede
een gouden, met juwelen bezette poe
derdoos, bevonden, verdwenen te zijn.
De commissaris van politie, die met
het onderzoek naar de doodsoorzaak
was belast, zat met een probleem. Hon-
derdenvijftig getuigen werden door hem
verhoord, zonder enig positief resultaat.
Een viertal had een vrouw van de sta
tuur van Madame Cazal langs de Seine
zien rennen, maar nadere bijzonder
heden konden ze niet geven. Het lijk
bood geen enkel aanknopingspunt. Het
was met Madame Cazal een geval als
met de beroemde „Inconnue de la
Seine", met dit verschil, dat haar
gelaat niet wonderlijk sereen was, alsof
het een mens toebehoorde, die einde
lijk, na onnoemelijk veel leed en strijd,
rust had gevonden. Het gelaat van
Madame Cazal gaf geen enkele aan
wijzing ten aanzien van haar gemoeds
toestand, welke door enkele getuigen
werd aangegeven als hypernerveus.
Maar de couturier, bij wie ze op de
ochtend van de 21ste november nog
een „tailleur" had besteld, noch de twee
vriendinnen, bij wie ze daarna op be
zoek was geweest hadden iets van eni
ge opgewondenheid bij haar kunnen be
merken. Ze wisten dat ze erg bang was
voor oorlog, omdat ze vreesde, dat dan
haar twee zoons, van wie ze bijzonder
veel hield, zouden worden opgeroepen.
Het huwelijk van haar enige dochter,
het laatste kind, dat het huis verliet,
had haar wel geschokt. Maar dit kon
toch geen reden ziin om zich van het
leven te beroven, zo redeneerde ook de
commissaris van politie terecht.
Belangrijker was het feit, dat Mada
me Cazal een jaar geleden bij een auto
ongeluk een ernstige zenuwschok had
opgedaan. Ze werd ernstig gewond en
moest met o.a. elf gebroken ribben in
een ziekenhuis ter verpleging worden
opgenomen, doch ze herstelde tamelijk
snel en ondervond er geen nadelige ge
volgen van. De commissaris van politie
gaf het na wekenlang speuren op, klaar
heid te brengen in het mysterie van
Madame Cazal. Deze vrouw had in heel
haar leven niets anders dan het geluk
gekend. Als dochter van een voorname
familie van Havre trouwde Alice de
Lescleu de Kerouan met de succesvol
le industrieel Jean Cazal in 1923. Ze
woonde gedurende de eerste jaren van
haar huwelijk te Sarreguemines, maar
toen de kinderen groter werden, kocht
haar man in een der Parijse voorsteden
in een chique straat een prachtig huis.
Daar voedde ze haar drie kinderen op.
Jean Cazal kwam geregeld uit Sarre
guemines over. Er bestond nooit on
enigheid van betekenis tussen Jean en
Alice. De kinderen werden een bron von
grote voldoening voor beiden. Alice, le
venslustig en gezond, genoot van het
leven.
Af en toe sprak ze gedurende de laat
ste tijd over de wenselijkheid van een
verblijf in een Zwitsers rusthuis, om
wat tot kalmte te komen. Niemand ech
ter geloofde, dat zoiets noodzakelijk
was. Men meende, dat Alice graag een
poosje in de nabijheid van haar oude
moeder wilde doorbrengen, die zich om
gezondheidsredenen in Zwitserland
vestigde. De eerste weken na haar ver
dwijning liet men naspeuringen doen in
Spanje en Italië, waar Madame Cazal
vele vrienden en bekenden had en me
nigmaal logeerde. Het was alles tever
geefs
Thans heeft men althans zekerheid,
dat ze niet ontvoerd werd en niet het
slachtoffer van een „gangster", die uit
vrees, ontdekt te zullen worden haar
spoorloos van de aardbodem deed ver
dwijnen. De mogelijkheid van een on
geluk blijft open. Madame Cazal wan
delde veel en op die 21ste november
had ze in de namiddag haar chauffeur
met de auto naar huis gestuurd zeggend,
dat ze haar weg te voet wilde ver
volgen. Het mysterie van Madame Ca
zal is dezer dagen weer het gesprek
van de dag geweest. Maar de oplos
sing ervan is nog even ver verwijderd
als weken geleden. K. H.
