kost mensenlevens
s :„pcr,vat 0™;:
sat ssn
i
EKlfvallop:
ADENAUER BEPLEIT H-BOM-
VERBOD
■csis.'s.^ifi''«-s-
Bijzonderheden over enkele
bekende en onbekende feiten
uSr to!
Als U keelpijn hebt...
RDTERSEPT
Inlichtingendienst en handelsmerken ™*;™rse°ÏÏ ÖS&SKAX
de voorwaarden voor gezinsgeluk
alpinisme
hetVeTot' d*
Met wijd open raam
Een der eerste
alpinisten
Dé oplossing van de wereldproblemen
S» woi5»e,v
Tien Belgische
meisjes
Gevaar overal op
de loer
Een gelukkig
verschijnsel
Nederland blijft de
vluchtelingen helpen
HALFBLOED SCHREEF
TB
ZATERDAG 12 JANUARI 1957
PACINA 3
GEEN SPORT
VOOR
TIJDVERDRIJF
De ramp op de Montblanc heeft weer eens
de aandacht gevestigd op die interessante,
moeilijke en dikwijls ook gevaarlijke berg
sport, op het alpinisme, zoals die in één
enaming wordt aangeduid, welke er op
terugwijst, dat de bergsport haar eerste
impulsen in het grote alpenland en speciaal
in Zwitserland vond. Een dikwijls gevaar
lijke sport. Maar waardoor wordt ze
gevaarlijk? Door de dikwijls voorkomende
onervarenheid of waaghalzerij van sommige
harer beoefenaars? Door een onvoldoende
of, slechte uitrusting? Door tal van natuur-
en er vroeger al
lijke oorzaken? We hebb
en het feit, dat toeristen zonder er ook
maar enigszins op gekleed t' Tf
zonder de soliier leed, te Z1.ln en zelfs
schoenen, in hun °ln°ntbeerlijke spijker-
maken, welke zelf onne"heid tochten
Clke zelf8 voor een ervaren en goed
Ze wachtten zich
van vele bergbeklimmers, die in
ravourstukjes uit zijn. Ook onder
vezen hebben, als alpinist iets te presteren, komen
uitgeruste bergbeklimmer moeilijkheden
opleveren.
In de eerste decennia van het Alpinisme,
toen velen als het ware door een soort klim
koorts bevangen werden, waren het honder
den, ja duizenden, die probeerden de een
of andere spits te veroveren. Toch kwamen
toen dodelijke ongevallen veel minder voor
en wel, omdat de alpinisten zich duchtig
trainden en hun expedities terdege voor
bereidden. Ze bestudeerden de mogelijke
weersomstandigheden, de aard der hellin
gen, de mogelijkheid van het voorkomen
van niet bekende spleten en ravijnen en tal
van andere omstandigheden, waarmede ze
hij de tocht rekening zouden moeten
houden. Het waren bovendien stuk voor
stuk experts, die slechts na langdurige oefe
ningen op kleinere hoogten het grote karwei
ondernamen.
heden t„ J 'l er WeA v°or, de moeilijkste weg te kiezen. Dit is
2 ten dage juist het doelwit
ae eerste pla-*~ - aoetwi t
degenen, die neof
icnnnc~t.~-i VOO*> d,e n°deloos hun leven en dat van anderen in de
waagschaal stellen nil
zoals nog j "ee/l om een top te bestijgen op een manier,
gewezen d ^<A)Purd is. Een psycho-analist heeft er onlangs op
gedreven word^"1Waa^lc,lzen zelfs door sinistere drijfveren
norden beschm dJ" zekere z'n a^s misdadige elementen moeten
ken' Wanrermoe^lök w bij brokken
taties 4nLd^nen, dieTn'lge° afschrik-
Ik heb er 21
- -- v~
wiS
hj? H^zaf s^^"
M«»r ""«"Slluku
Bijen gingen komst der blanken voorat en sachems van de grote stam der Wyan-
Het volk der Indianen blijft ook in onze tijd met een waas van
romantiek omweven. We mogen ons er dan rekenschap van geven,
dat de glorietijd er van voorgoed voorbij is en slechts in Wild West
films min of meer gechargeerd voortleeft, de herinnering aan het
geen we in onze jeugd lazen in de boeken van een Karl May en een
Gustave Aimard, een Fenimore Cooper, om slechts enkele veel
gelezen schrijvers van Indianenverhalen te noemen, doet ons toch
altijd nog de Roodhuiden in een bijzonder licht zien. En de jongeren
onder ons kunnen zich menigmaal niet aan de bekoring onttrekken
van een periode, die voor hen in menig opzicht weinig reëel lijkt,
hun desondanks gelegenheid schenkt, te dromen van dappere daden
en stoutmoedige ondernemingen.
Handelsverkeer der Indianen
De Indianen en de Amerik.
burgeroorlog
De verongelijkte partij
Het volk der Indianen is. naar uit de
meestal mondeling overgeleverde uitspra-
ken van zijn grote opperhoofden als ko
ning Philip, Tecumseh .Pontiac, Tenskwa-
tawa blijkt, er steeds van overtuigd ge
weest, da; het >n elk opzicht de veron
gelijkte partij was, zijn jachtvelden we
derrechtelijk door de blanken in bezit wer
den genomen en dat het in de gelegen-
Observator
vee1
of
Klimkoorts
-"v," vuur, ae
aandlch!?"^"" taaiT Blanc> een
vrij sroiL £t getrokken e blizonde!re
was 7ai aar>'tal person^ er 8611
i,zal Verm°nen bii iwt.t
krachtS gg ^errichtènweUre° bn S6 p£6 s~
te gaan> aüe.p,v> eiKe boven hun
tig- rven, zuiig- in dm eer e,n roem
He,, ai n0g talrijk ïe-nn2® ^«venwich
if blij
die men Tiifme intusTf, i1;lven-
wattijdv^^ de ee^
Pioniers ervtJ „n. beoefen »n
Seen sport,
fi.\j'uie.r«5 prvö w-eoeTen van
tVhimpher' de ^Seisr^T
k zulke Onthef n> m'aar tevens heb
eden, dat ilmgen en zoveel pijn ge-
ken. Toch er nlet °'veT durf te spre-
hie. ma ZeS ik: beoefen het Alpinis-
hjoed enr Ver®eat nooit, dat behalve
bijzonder u,ltbouddngsvermogen in heit
is. Denk €en gro,te voorzichtigheid nodig
*et. Eén SOe<i na- bij elke stap, die g®
d kan °fenblik van onbedachtzaam-
ten gevbb® dood wan uw metgezellen
u'ge hebben
spoor. Ten langen leste had het hoogge
bergte Georg Winkler teruggegeven....
Georg Winkler begon reeds als jongen
van veertien jaar met bergklimmen. Hij
was net twintig, toen hij het slachtoffer
van zijn liefhebberij werd, die hij tot een
serieus beoefende wetenschap had opge
voerd. In z©s jaar tijd volbracht hij de
opzienbarendste beklimmingen, vrijwel al
tijd alleen. Hij wilde anderen niet i,n ge
vaar brengen. Winkler was de zoon van
een vleeshandelaar in München. Nog kind
bego.n hij zich voor boeken over het Al
pinisme te interesseren. De bergen van
Beieren gaven hem het eerst gelegenheid,
bo-t te vieren, wat tot zijn levenspassie
werd. Hij bereidde zich op zijn grote toch
ten voor. zoals d,e beroemde Amundsen
dit deed met zijn noordpoolexpedities.
Zijn vader verbood hem aanvankelijk,
de bergen in te gaan. Hij klom daarna
tegen de muren van het ouderlijk huis
op.... Daarna werd hij in München be
kend, omdat hij een in de Isa-r liggend
stuk rots beklommen had en er door de
politie afgehaald moest worden. Tever
geefs probeerde zijn vader, hem met een
mooie verzameling postzegels van zijn
zonderlinge liefhebberij af te brengen.
Hij moest er zich ten slotte bij neerleg
gen, dat zijn zoon bergen ging beklimmen.
George Winkler behoorde tot de eerste
Alpinisten in de betekenis, die er tegen
woordig aan wordt gehecht. Voordien
werden de Alpen alleen uit wetenschap
pelijke overwegingen verkend. De eer
zucht, de hoogste toppen te beklimmen,
had zich nog niet baan gebroken. Mie-n
klom niet hoger da-n strikt nodig wa-s
voor het wetenschappelijke doel. Er waren
reeds ervare-n gidsen, die de hellingen van
menge berg uitstekend kenden. Georg
Winkler sloot zich bij een der eerste
groepen ware bergbeklimmers aan. Deze
groep maakte dankbaar gebruik van de
kennis en bekwaamheid der beroeps-gid
sen. Het duurde niet lang, of Georg Wink
ler ging alleen, hetgeen in die tijd als
'n grote vermetelheid werd beschouwd en
door de kopstukken van het officiële Al
pinisme openlijk veroordeeld werd.
Hij vond de dood op een berg. wiens
ton waarlijk niet tot de moeilijkst bestijg-
bare behoort. Een der spitsen van het
bergmassief va-n Vajole-t draagt thans zijn
naam. Hij wist deze na een koene klim
partij te veroveren, terwijl ze tot dan als
■schier ontoegankelijk had gegolden. Maar
op de Weiss-horn had Winkl-er zich aan
de verovering der enorme gletsjers ge
waagd. Hij moet op de hellingen van deze
berg in een sneeuwstorm zijn omgeko
en.
Zijn jeugd en het feit. dat hij tot de
eerste Alpinisten behoorde, die zonder
gidsen in het hooggebergte doordrongen,
maakten hem tot een der helden in de
historie van het Alpinisme. Inmiddels, de
zucht naar sensatie was hem vreemd
Hij waagde het leven van een ander mens
niet tor wille van zijn doeleinden, was en
bleef een eenzame, niet op roem belust.
Eenzaam is hij gestorven....
De tragedie van de Mont Blanc, welke
voor ons zoals gezegd aanleiding was,
om hier nog eens nader in te gaan op
de thans zo actuele sport van het bergen
beklimmen, herinnert er aan, dait de his
torie van het Alpinisme lange reeksen
aantekeningen bevat over de doodsstrijd
van bergbeklimmers, die niet tegen hun
taak opgewassen bleken. Intussen, de
stempcij f^toinist va-n deze oude
«euwige s.n bik in augustus in de
r^°rg Winkle t Werd- teruggevonden,
"tl gelijk aT- in het jaar 1888 verdween
£c\en zesti^if®6* in be-t hooggebergte,
is zijn stoffel;;, latlS hield het gletsjer-
®n de g 1 e ts lp - c b verborgen. Pas
et aU!erlgs 2acht onder de invloed van
«chHUN>£a terngweek0rue'nde klimaat hier
tror£ De ""n wa kwam het te voor_
vnul i:>lskast Hmf s h,et ware in een
Pe tong" 'Weisshorn bü°7de beklim"
koorde noof s WinkW -11 Zermaitt zijn.
N vaa iets van trtrC,k e" men
het hoo»K6l7g iaaT zettp In auëus-
de langla^^Ste zich aea7,ee? herder in
Z1ln brood lnkende eietfe rand van
^ken. Onph_eit8n e^ffi^^neer. om
hii enkel
Bondskanselier Adenauer heeft giste-1 ze uitbreiding, omdat ze ook het politieke
ren op een Persconferentie te Bonn ver- klimaat zal verbeteren", aldus Aden-
klaard, dat de oplossing van de wereld- auer, die hier echter aan toevoegde, dat
problemen ligt in een overeenkomst om
het gebruik van kernwapens in tijden van
oorlog te verbieden.
Hij merkte op, dat d- definitieve op
lossing van deze problemen niet ligt in
de instelling van een „militair uitgedun
de zone" tussen het Oosten en Westen
hoewel een overeenkomst hierover naar
zijn mening de spanning ongetwijfeld zou
doen verminde-ren maar in het slui
ten van een overeenkomst omtrent de
kernwapens waarop volgens hem de voor
naamste inspanning moet worden gericht.
Adenauer zei voorts, dat aan de uit
breiding van de handel tussen West-Duits-
land en de Sovjet-Unie niets in de weg
staat". „Ik ben een voorstander va-n de-
'ves-en. Oneer, lan an war i neer- nm
tors boven /kh ^ekte h« kr,uiden te
en h! °£e Aarzen n had- De
gje0oorzoc£eST2&li«e Were'S D^he"
lo0® fUn^tukken reed' T°nd slechfe e"-
politie spoedig 0p het
d-e tijd voo-r he-t sluiten van een overeen
komst hierover volgens hem nog niet is
gekomen.
„Alles welbeschouv. i is er een verschil
tussen het drijven van handel met een
land en het sluiten van een vriendschaps-
en handelsverdrag", aldus Adenauer.
De spitse Matterhorn, een der moeilijkst bestijgbare bergen van de Zwitserse Alpen.
meeste accidenten komen niet in de win
ter. maar in d-e zomer en speciaal in
augustus voor, wanneer ijs en sneeuw
tengevolge va-n de warmit-e verraderlijk
zijn entalrijke onervaren toeristen
■de -grote voorbeelden willen navolgen, zon
der te beseffen, in welk een groot gevaar
ze zich be-geven.
I-n 1955 v-erdwaaldien tien Belgische meis
jes van 17 tot 25 jaa-r bij een beklim
ming van d-e Seebergspo-tze in Tirol. Ze
hadden totaal geen uitrusitin-g bij zich en
werden door een sneeuw- en regenstorm
overvallen. Hun leidster besloot, aange
zien ze geen schuilhut kon vinden, onder
een rots te overnachten. Een der meisjes
kreeg het op haa-r zenuwen en wilde on
der geen beding blijven. De leidster gaf
haar d-e kordaatste clubgenote mee. De
twee vielen -in een sple-e-t en kwamen om,
terwijl d-e anderen, na een verschrikke
lijke nacht, door gendarmes gevonden
werden, die uren lang met lantarens naar
de vermisten hadden gezocht.
Ni'et alleen voor onervaren toeristen,
doch ook voor ervaren gidsen ligt overal
in het hooggebergte het gevaar op de
lo-e-r. Zo is i-n de Dolomieten de bekende
gids Pedrottl, die aan de befaamde noord
poolexpeditie van Nobile heeft deelgeno
men (in 1928), verleden jaar verongelukt.
Hij waagde zich op voor hem onbekend
terrein, op <te hellingen van de Monte
Rosa, vergezelde een tw-eetal jongeda
mes. die 'n gewaagde tocht wilden onder
nemen. Pe-drotti vergiste zich in d-e juiste
weg. Hij liet de jongedames in een hut
achter, waar ze drie da-gen en twee nach
ten doorbrachten, om tenslotte uitgeput
door een reddingsploeg te word-e-n gevon
den. Men weet niet. wait er met hem ge
beurd is. Zijn lijk mo-e-t ergens in een
spleet liggen. Wellicht komt het eens te
voorschijn, net ais dat van Geor-g Wink
ler....
Ook de verdwijning van de beroemde
berggids Arthur Ottoz op de Mont Blanc
bewijst, dat de meest ervaren gidsen het
slachtoffer van 'n verraderlijke berg kun
nen worden. Wat de Mont Blanc betreft,
de verdwijning van Ottoz is de zoveelste
in een lange reeks ongevallen, welke
in 1895 een aanvang nam met de tragische
dood van de gids Emile Rey, die niet
minder dan vijftig be-stijgingen van de
Mont Blanctoppen op zij-n naam had staan,
waPi-o-ndier dde van de z.g. Tand van de
Reus. Nadat hij deze al,s gids van een
Schotse bergbeklimmer fortuinlijk had
volbracht, kwam hij op de terugtocht,
halverwege de gletsjer, te vallen. Hij
gleed naair omlaa-g. langs een steile hel
ling. Toen men hem vond. dood, bleek het
dait zijn vingers ge-heel ontveld en ge
deeltelijk ontvleesd waren, alsook zijn
knieën. Hij mo-et tot het uiterste getracht
hebben, zijn val tegen te houden.
We stippen hier als een gelukkig ver
schijnsel a-a-n. dat in het boek, getiteld
,Op re-is doo-r de bergen" van B. Baanen,
da-t in 1955 bij De Bezige Bij" uitkwam,
toeristen er roeit nadruk voor gewaar
schuwd worden, niet bov-en hun krachten
-te gaan. Het boek bevat tal van nuttige
wenken voo-r bergbeklimmers, maar de
schrijver herinnert er vooral de beginner
aan. dat waaghalzerij totaal uit den boze
is. De heer Baanen constateert verder
een gelukkige opleving va-n de belangstel
ling voor de bergen, speciaal bij jonge
mensen. Indien die zich matigen en door
het gezond,e verstand laten leid-en. zullen
-drama's als het gebeuren op de Mont
Blanc zich niet al te vaak herhalen. Hier
mede willen w-e allerminst zeggen, dat
de jonge Fransen, door wie inderdaad
een waagstuk wie-rd ondernemen, waag
halzen waren. Wel is evenwel duidelijk
gebleken, hoezeer zelfs experts al-s berg
gidsen va-n mening verschillen ten aan
zien va-n bepaalde ondernemingen in het
bergland. D-e en-e acht uitvoerbaar, wait
een andere gevaarlijk vindit. Ook over de
wijze, waarop h-at reddingswerk geleid
w-erd, zijn de experts het niet eens. naar
uit de betreffende berichten klaar naar
voren kwam.
(Advertentie)
Het vorige jaar werden twee alp
nisten door de bliksem dodelijk
getroffen, toen ze de z.g. Tand van j
de Reus beklommen, een spits van j
het Montblanc-massief 1
Op 21 januari zullen de leidster en de
arts van het tweede team van het
derlandse Rode Kruis naar Oostenrijk
vertrekken 1
Het zijn mevrouw H. S. M. Kooyman-
Roeloffs en de heer W. J. M. Brounts.
Op 25 januari volgen de overige tien le
den van het team, dat zal gaan werken in
het kasteel „Alt Kettenhof" in Schwechat
een plaatsje nabij Wenen.
In het kamp Judenau, waar het eerste
team van het Nederlandse Rode Kruis
werkzaam is, heeft men thans de beschik
king over een geluidsinstallatie, waardoor
door het comité „Amsterdam helpt Hon
garije" is gezorgd. Genoemd comité heeft
tevens op zich genomen de Rode-Kruis
vluchtelingenkampen in Oostenrijk van si
garetten te voorzien.
In de vluchtelingenkampen in Oosten
rijk en voor de transporten naar Boeda
pest zijn, met inbegrip van bovengenoem
de, thans meer dan 50 medewerkers van
het Nederlandse Rode Kruis werkzaam.
Geschiedenis der Roodhuiden
T 7 7 7» 7 77 7 |de legende van de blanke man. die eens
I Midden-Amerika voor.
Wa; hiervan zij. o.m. medicijnmannen
dotten hebben de komst var\ de blanke
ster
"l l'et ec"msehEen prachtig beeld van een Duits beeldhouwer, leerling o.a. van Thorwaldsen die Sevens verbreid. Intussen is he; evenmin
C0//ec'«e vanZn6 T ™arA,merik.n t0°S en d""r can belden van bekende Indianen maak,ei Een gSfvanll AUa^he^tX/de
zyn- iverken bevindt zich m liet Missie-Museum te Rome. Ze werd indertijd door Pavts Pius IX Noormannen
Er zijn in de loop der jaren tal van
boeken over de Roodhuiden geschreven.
Vele wetenschappelijke werken over hun
zeden en gewoonten zagen het licht. Hun
folklore werd naarstig bestudeerd en
thans is er een boek verschenen, dat als
het ware een sluitstuk vormt. Het geeft
de geschiedenis der Roodhuiden weer. zo.
als deze haar zien, dus niet van het
standpunt- der blanken uit. Het werd sa
mengesteld door een halfbloed-Indiaan,
een Wyandot. Nu is het hoogst merkwaar
dig. dat de komst -der blanken voor het
rode volk niet onverwacht was. Ze werd
als het ware tegemoet gezien en door de
medicijnmannen telkens weer voorspeld.
Het is n-og niet historisch vastgesteld, wat
hiervan precies de oorzaak is geweest.
Lang niet onmogelijk is het .dat reeds
de komst van Columbus en de tochten
der eerste Spaanse conquistadores in het
zuidelijke gedeelte vanwat nu de Ver
enigde Staten zijn. van Texas tot Florida
en Cal-ifornië. oorzaak werd van de ver
breiding van bepaalde berichten. Er moet
'n tamelijk goede uitwisseling van nieuws
bestaan hebben, zowel tussen de stammen
van het noorden als die van het zuiden,
alhoewel deze lang niet de hoogte hadden
bereikt, welke o.a. de Inca's van Zuid-
Amerika aan hun inlichtingendienst had-
den weten te geven, die bovendien be-
schikte over het merkwaardige knopen-
schrift.
Er bestond tevens een min of meer
levendig handelsverkeer tussen de tam-
men van de verschillende regionen van
Noord-Amerika. Ook hierdoor werden ge.
de
ver
aangekocht, die de beeldhouwer tot aan zijn dood een jaargeld schonk.
man voorspeld en wel aan de hand van
het veelvuldig voorkomen van bijen. Die
vertoonden zich niet zo vaak op de jacht
velden der Indianen. Hun verschijning
was er inderdaad ongewoon. Volgens de
voorspellingen zou een invasie van bijen
die van de blanken voorafgaan.... De
mondeling overgedragen overleveringen
der Wyandotten zeggen, dat het ook zo
gebeurd is
Die overleveringen voorspelden weinig
goeds voor de Roodhuiden, doch het eer
ste contact met de blanken was niet van
vijandige aard. Pas later zouder er moei
lijkheden ontstaan. In het boek, dat de
geschiedenis der Roodhuiden volgens hun
zienswijze vertelt, staat opgetekend, dat
het vooral de opvattingen over de eigen
domsrechten op d-e grond waren, waar
door onenigheid en spoedig een bittere
vijandschap ontstond. De Indianen be
schouwden de jachtvelden, die ze aan de
blanken afstonden, als geleend, dus als
tijdelijk afgestaan, waartegenover de blan
ken meenden, de grond gekocht te heb
ben. hetgeen naar de begrippen der In
dianen absurd was. De jachtvelden be
hoorden aan de stam of zelfs aan een
aantal stammen toe en konden geen indi
vidueel bezit zijn.
Het is vooral de Amerikaanse burger
oorlog geweest, waardoor de onverzoen
lijke tegenstelling tussen blanken en In
dianen is ontstaan. De Amerikaanse kolo
nisten waren tegen de Engelsen opge
staan. Het opperhoofd Buckongehelas van
de stam der Delawaren gaf toen een uit
eenzetting van het standpunt der India
nen, welke later is opgetekend. Hij con
stateerde. dat de grote stam der blanken
aan verdeeldheid ten prooi was geraakt.
De zonen waren tegen de vaders opge
staan. Wat moesten de Indianen doen
Beiden vroegen om hun hulp en bijstand.
Maar het leek Buckongehelas toe, dat de
vaders de meeste rechten op die hulp en
bijstand hadden en de opstandige zonen
straf verdienden. Op grond hiervan sloten
de toenmaals machtige stammen der De
lawaren. Shawnee's, Seneca's en Chero-
kezen zich bij de Engelsen aan, waarvoor
later de Amerikanen, na hun overwinning,
duchtig wraak hebben genomen.
de grondslagen van zijn eigen, niet ge
ringe beschaving te reorganiseren. Niet
in enkele vér afgelegen en onvruchtbare
„reservations", maar in een groot, vrucht,
baar gebied, waar het allengs de overgang
naar de Westerse beschaving had kunnen
doormaken.
De Indiaanse opvatting is ten onzent
verdedigd door tal van schrijvers van
Indianenverhalen, die vaak zonder meer
de partij van de Rode Man kozen. Ze
werd feitelijk ook door de Amerika-anse
regering gedeeld, toe-n die in deze eeuw
aan een aantal stammen grote schade
vergoedingen uitbetaalde of hun nieuwe
grond toewees. Nog heden ten dage zijn
heel wat blanke mensen in de Verenigde
Staten ervan overtuigd, dat aan het In
diaanse volk groot onrecht is gedaan.
K.H.
Een plaatje uit de vorige eeuw van
de beroemde alpinist Georg Winkier,
die als twintigjarige jongeman de
hoogste toppen veroverde.
in de vroege Middeleeuwen,
die van IJsland en Groenland uit geschied-
de, aanleiding werd tot het ontstaan van i held had moeten worden gesteld, zich op
We vieren volop Moederdag, we doen
aarzelender aan Vaderdag, maar het
organiseren van een gezinsdag is er
niet bij. Waarschijnlijk omdat men er
nog geen winstkansen in ziet!
Toch zouden een zich bezinnen op en
een verdiepen in de voorwaarden voor
gezinsgeluk van enorme betekenis kun
nen zijn. Immers gave gezinnen telt de
wereld naar verhouding nu niet zo bijs
ter veel. Voor de viering van zo'n ge
zinsdag behoeven we overigens geen
nieuwe organisatie of actie op te zet
ten.
Voor wie met de Kerk meeleeft, lig
gen de zaken wederom vrij eenvoudig.
De Kerk viert morgen het feest van de
Heilige Familie. Een gezin van drie
toonbeelden in levenshouding zowel ten
aanzien van het huishouden als zoda
nig als ten opzichte van de eigen taak
der afzonderlijke personen.
Deze familie van Nazareth was een
gezin van vrede en genade, van goed
heid, nederigheid, bescheidenheid en
geduld. Hoe staat het bij u met al deze
deugden? Volgens St.-Paulus condities
voor echt gezinsgeluk. Wordt bij u ook
voorts voldaan aan die andere Pauli
nische eisen van elkander verdragen,
elkaar vergeven, als de een tegen de
ander enige twist heeft?
Het dunkt ons, dat er heel wat stof
tot meditatie aanwezig is.
Hoe staat het bijvoorbeeld met de
ouderzorg? We lezen in het Evangelie
van morgen, dat Vader en Moeder drie
dagen naar hun Kind zochten. Wat een
bezorgde uitdrukkingen en ook wat een
vreugde, toen zij het Kind hadden te
ruggevonden.
We zijn van mening, dat in zake onbe
zorgdheid ten aanzien van omgang en
verblijfplaats van hun kinderen nog
menige vader en moeder bij zelfcontro
le schulden van nalatigheid bij zich zou
den ontdekken. Het is gemakkelijk mee
te doen in het koor der zeurenden:
met de jeugd is tegenwoordig niets
meer te beginnen. Doch op dit kussen
van gemakzucht kunnen de vaders en
moeders het onbezorgde hoofd niet
neerleggen. Want het oordeel over ver
waarloosde plichten der verantwoorde
lijkheid zal niet mals zijn.
Hebben de ouders plichten, de kinde
ren hebben niet minder verplichtingen.
Ook voor hen bevat het officie van
morgen lessen.
Zo zegt de introïtus: Laat uw vader
en moeder zich verblijden en laat haar
juichen, die u ter wereld heeft gebracht.
Maar hoe kan zulks, wanneer het Vier
de gebod wordt genegeerd?
Het Kind was onderdanig, nam toe in
wijsheid en welbehagen bij God en bij
de mensen. Aldus vat St.-Lucas de le
venshouding kort en krachtig samen.
Onderdanigheid en welbehagen. De
tegenpolen van eigenzinnigheid, tekort
aan eerbied en tuchteloosheid.
Voor alle leden van het huisgezin te
zamen ligt een dringende smeking in
de collecte.
Heer, doe ons met de hulp van Ma
ria en Jozef lering trekken uit de
voorbeelden van de Heilige Familie
en doe ons voor eeilwig aan hun
gezelschap deelachtig worden.
Moge dat Gezelschap in de eeuwig
heid u aller deel zijn.
