Nederlands cultureel centrum in
het hart van Parijs geopend
LANDBOUW BIJ GEMEEN
SCHAPPELIJKE MARKT?
Atomium", symbool van het atoomtijdperk
André
Demedts
verfeit:
Van de vrouw, door Augustinus verstoten
vriendschap hechte basis
Prins Bernhard: hier vindt
»ï4fi55»»£Ki:
BRUSSEL 1958
I1s-ï'TSr
President Coty onder de
vele gasten
Verschillende opvattingen in
Europese Assemblee
Internationaal
Gerechtshof
Titulatuur niet-acade-
mische technici
YB
ZATERDAG 12 JANUARI 1957
PAGINA 1
In de ijskast
Door de eeuwen
Eerbied voor de traditie
Mandel
nrSTldke smaak an een gUro-
uit zich niet \n heftigheid^aarhe4d
Al Herinneringen
Tweede liefde
'S
Enorme afmetingen
Nauwkeurig onderzoek
DRS. H. BURGMAN IN ROME
GEPROMOVEERD
Register van wie ing. achter liun
naam mogen voeren
door
LOUIS BERTRAND
van de Académie Frangaise
(Nederlands van F. J. Wahlen)
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, vrijdagavond.
aan 'n»1IiïPl*ns Bc,kard heeft vanmiddag
parijs ,tlc Li"e> het centrum van
welke'mo it'ï-ns, t néeriandais" geopend,
talie 1? ecn Prachtige manifes.
land se ord('n van de Frans-Nedcr-
Zoak «,ii a?erin?r op cult"rcel gebied.
derlana r,eeds nieldtlcn' heoogt deze Ne-
yrianctse inst<*llin<r V.P.»j_
Nadat de beide volksliederen waren ge
speeld werd het welkomstwoord uitge
sproken door de heer Frits Lugt, voor
zitter van de stichting „Institut néerian
dais cn initiatiefnemer tot de oprichting
van het culturele centrum, waarvoor hij
niet alleen vele materiële offers bracht,
doch waaraan hij ook zijn rijke kunst
schatten verzameling de stichting
„Gustodia" beschikbaar stelde Hij
dankte allereerst de heer Coty voor diens
oge aanwezigheid en richtte vervolgens
zichfpl?SC, instellin- die *n bepaalde op- de4 woord tot Prins Bernhard, die, zoals
pA,Ien, a!s cen tegenhanger van het Des- I -
scbmf, p Amsterdam kan worden be-
scha™ ?P 4 tcrrci» van de weten-
tu«p« n '-ïU1stcn en letteren het contact
Leide lant,en te bevorderen en de
den \pfl fC"ide in Frankr«k verblijven-
mti A 4e verstevigen. Parijs is
ritiL Instituut ook een waar museum
kunst iiftT en' in het bijzonder van
t uit de vermaarde Gouden Eeuw.
De president van de Franse Republiek
nf»pifte-ri??neYoty- wo°nde de openings
plechtigheid bij om daarmee te tonen
vafFranso' ^®,derlandse cultuurcentrum
te
culturele ^even^leek^Beide ?ed ®udse
ontmoetten in c„i,;.A_de .h°Se gasten
hij zei, steeds een warme belangstelling
voor de Nederlandse culturele belangen
aan de dag legt. De heer Lugt had ge
hoopt dat het instituut reeds in 1946 had
kunnen 'worden geopend, maar, zoals hij
in geestige bewoordingen opmerkte, het
afleggen van de weg vlotte niet erg van
wege de bezadigdheid cn de ernst van
de ambtelijke bureaus, waar de geestdrift
in de ijskast der dossiers terecht komt.
Vervolgens sprak de vice-voorzittcr
van het instituut en pers- en culturele
attaché bij de Nederlandse ambassade
uuimoetten in Ho «.v.;** saaien
veie vertegenwoordigers
landse cultures wit rs.
uit het Neder-
vooraanstaande pe'lsn'onHivn0^ tal van
Franse wetenSrh^!°^ljkhede.n uit de
reld.
culturele leven
"taande perso„.ulJ
wetenschappelijke en kunstwU
loodrecht 'op e'en'derde^0'* bevat twee
zalen en wel zodanig dit gePlaatst,e
kaar verbonden een uitt Ie met el"
gehoor. en expositieruimte6-"-6 conc-e-rt->
kw
een
'am men vanmtXïk"1i'll;e vormen. Hier
Weldra vei-schonpn l^^A^4 UUr bÜ"
Prins Bernhard bin Pres'dent Coty en
Nederlandse amboc 5en'el d door de
Boetzelaar:ezij^snadenuy baron Van
bestuurderen val b °.ntY.anSan door de
laden van het Frani l lnstltuut en de
nister mr J. Cals en zb"60!?114®- Ook
René Billières waren Franse collega
er|ige Nederlandse nl l?' alsmede
afgevaardigden van w XTU?ldirecteuren
njsterie van O K en w ella!1,)se ui-
diplomaten vertecém™ Nederlandse
derland bij de UnlsCnTn gers van Na-
Sassen, voorzitter li 7 ^?r' Prof- dr F
buil ,Eur°Pcse Assemblee
lS dOndcl'fiairavnn.l Iiü
in Straats-
Sen ov dondcrdagavoncl haar besprekin-
k ,r, de Europese gcmecnschappelij-
cuMiej- e". Kuratnm begonnen. De dis-
liik z'ck over de gemcenschappc-
nf a n?arkt ontspon ging over de vraag
oe landbouw daarbij zal moeten wor-
va" J,nges'oicn. Daartegen werd vooral
n franse zjjdp bezwaar gemaakt. Men
enste de beslissing hierover aan te hou
den.
De Deen Federsicl voerde ecn krach-
t'g Pleidooi voor het insluiten van de
1' bouw in de markt. Er was volgens
te Parijs, de heer Sadi de Gorter, aan
wie de dagelijkse leiding van het cen
trum is toevertrouwd. Het verleden van
Nederland is in dit instituut aanwezig,
zo zeide hij, en legt getuigenis af van
een grootheid, waarop niet alleen de
Nederlanders trots zijn. De humaniteit
van Rembrandt. Ruysdael, Potter, Saen_
redam, Jan Steen en Van Goyen is in
de collectie van dit huis vertegenwoor
digd. Het oog wordt door de eeuwen
heen ook op de bronnen onzer gevoelig
heid gericht en op de oorsprong van
ons weten. Elsevier, Huygens en De
Groot schiepen Europa door hun wer
ken; Bayie en Descartes werden in Ne
derland „ingeplant" door de universitei
ten, toen dat in Frankrijk nog geschied
de in de salons.
Spreker gaf vervolgens pakkende voor
beelden, hoe de Franse Nederlandse cul
tuur elkaar aanvullen om tenslotte te wij
zen op de belangrijke toenaderingspoging
overeenkomstig het streven van de gehele
Westerse wereld. Dit instituut dat in de
zelfde richting werkt als het Descartes-
huis te Amsterdam zal het instrument
kunnen zijn van een geestelijk werk, dat
als het slaagt het erfdeel Van het verle
den beveiligt en de internationale toe
komst van de jongere elite voorbereidt.
Hiernah ielden de beide ministers van
onderwijs een korte rede.
Aan de hand van het feit, dat een ge
deelte van het complex, waar het Neder
landse instituut is gevestigd, destijds be
woond is geweest door Turgot, de minis
ter van financiën onder Lodewijk XVI,
trok minister Cals een vergelijking tus
sen de periode, welke aan de Franse re
volutie voorafging, en de huidige tijd.
Ondanks het verschil in wijze van be
nadering hebben de periode van Turgot
en onze tijd dit vraagstuk gemeen, dat zo
oud als de wereld is, nl. de kwestie, welke
rol de staat moet spelen in de organisatie
van de maatschappij, zodat er een even
wicht is tussen het particuliere initiatief
hem
geen enkele reden waarom de land-
bouw zou worden buitengesloten.
In het belang van de voedseloroduktie
moest volgens Federsiel de landbouw
als een gezonde industrie worden be
handeld en moest ook hie,r de vrije con
currentie internationaal worden toegela
ten.
De adviezen ten aanzien van Euratom
werden ingeleid door de Italiaan Santero
die namens de politieke commissie voor
stellen verdedigde, waarin de regeringen
werd aangeraden de Europese commis
sie voor atoomenergie een onafhankelij
ke positie en gemeenschappelijke ver
antwoordelijkheid en reële bevoegdheden
te geven.
Voorts werd de wens uitgesproken dat
een adviserend sociaal-economisch or
gaan in het leven zal worden geroepen
waarin producenten, arbeiders en consu
menten zullen zijn vertegenwoordigd. Bo
vendien wordt in dc voorstellen de sug
gestie geuit, dat de aan Euratom deel-1 maaïïëgêlenVdle''het openbaar wei-
nemende landen zo snel mogelijk zullen vereist De oprichting van het Ne-
begmnen met de gemeenschappelijke I d'arlandse culturele instituut achtte de
constructie van een installatie voor het!minjSter het resultaat van een construe-
produceren van unmium-isotopen. zelfs j
wanneer er gegronde economische rede- j
nen zouden zijn om dit uit te stellen.
Daarnaast wordt aandacht gevraagd voorj
afdoende controle en samenwerking met'
het bureau voor kernenergie van de Or
ganisatie voor Europese Economische
Samenwerking.
U„ Assemblee kwam nog niet tot een
beslissing over dezR voorstellen. De
stemming er over werd tot vrijdag aan
gehouden aangezien er te weinig leden
aanwezig waren.
De adviezen voor de gemeenschappe
lijke markt werden ingeleid door de Ne
derlander Van der Goes van Naters.
Hierin wordt het resultaat van de studies
van de Organisatie voor Europese Eco
nomische Samenwerking begroet, die de
levensvatbaarheid van een vrije handels-
zóne, verbonden met de gemeenschap
pelijke markt, bewijzen. Wat de land
bouw betreft wordt de mening uitgespro
ken. dat een poging dient te worden ge
daan om een voor alle landen aanvaard
bare opvatting te vinden die geen hin
dernis voor dc vorming van een vrije
handelszone zal zijn.
Tijdens het debat kritiseerde de anti
revolutionaire Nederlandse afgevaardig
de mr. B. W. Biesheuvel de uitzonde
ringspositie die Engeland wenst voor le
vensmiddelen en iandbouwprodukten in
de vrijhandelszone met West-Europa. Hij
zei dat de internationale handel nu een
maal gebaseerd is op een tweerichtings
verkeer. Wie industriegoederen uitvoert
moet bereid zijn Iandbouwprodukten in te
voeren, zo goed als omgekeerd. Ter sta
ving van zijn mening dat de Britse uit
zonderingspositie niet voor altijd zou
kunnen worden gehandhaafd, citeerde
mr. Bicsheuvel een verklaring welke
MacMillan alsm inister van financiën
in het Lagerhuis aflegde.
Ook over de adviezen over de gemeen
schappelijke markt zou de vergadering
pas vrijdag haar beslissing nemen.
het onderwijs»6later b«
hem praat, bemerkt 1Peu met
°P zich juiste nnür ®,en 1012 deze
volledigheid ern or hun on-
wekken. Demedts rdo indruk
wr» .™edts ls
zoon kort'enA 'S een hoeren-
en een beetje trail gesta'te
wegingen. Hij j. m zii" be-
yah optreden en v> nlmatG rusU2
het spreken - men daCUZaam
ken dat hij gesloten bijna hen-
Maar als hij op e6" b®" aard
derwerp in°P bepaald on
een erudiet men' ifA pas welk
heeft. Dan h«ft ziph
"iets aarzelends Zit s Demedts
helder
gischeean;gJmenterine"
te overtuigen Probeert
dringen Eeuw onder iets op te
heid mét het la verbonden-
iatterlijke ïfn wd' -in de meest
maar ook ee,,' ln bem voort;
de en il, W®n van een gezon-
Ciie in ziinC1gpeihtu(. cultuur> zoals
Van vader on Cht heeft bestaan
„De j?eer °P zoon.
.het Schilreii'alïïntn al sinds 1400
nviertjes ai t Pd tussen de twee
vertui, de Leie en de Manrtoi»
aarzeling- Maar neen. het stelt de
vader van Andrc Demedts voor. llii
lijkt echter op het eerste gezicht j
sprekend op dc meester, die niet ver K
van hier ongenaakbaar teruggetrokr
ken in zjjn „Lijsternest" woont. J
Dan laat Demedts ons ook schrift- t
uren van zijn grootvader cn over- v
grootvader zien evenzovelc bcwvi-
zen van een meer dan gewone ont-
wikkeling. Het is dan ook niet J
verwonderend, dat het milieu en kli
maat waarin Andrc cn zijn twee jaar
oudere zuster de dichteres Ga- jj
hrieile opgroeiden, uitermate ge-
schikt en vruchtbaar waren voor
de ontplooiing van hun talent. Na
zijn studie is Demedts inderdaad tol
zi.in eenendertigste jaar werkzaam
seweest op de boerderij van zijn va
der. maar zijn belangstelling voor let
terkunde en zijn geneigdheid tot stu
die werden begrepen en zelfs aange
moedigd.
„Vooral op de lange winteravon
den heb ik veel gelezen. In 1929
ik was toen drieentwintig publi
ceerde ik mijn eerste verzen. „Jas
mijnen". Na de novellenbundel „Man
nen van de straat", verscheen bij
een Nederlandse uitgeverij mijn eer
ste roman, „Het leven drijft". Tus
sen 1930 en 1935 schreef ik veel
kritieken. In 1937 werd ik leraar Ne-
derlandse taal en letteren. Dat bleef
ik. tot ik in 1940 werd benoemd tot
directeur van de gewestelijke zender
Kortrijk van het N.I.R."
Die functie bekleedt André De-
vertelt en..de Mandel
'n zijp ïipbf a!s w«. bü hem zijn medts nog steeds. Het is een zeer
Oven buit» T,vri,e,).dehjke landhuis drukke werkkring, maar gelukkig
Slr-ft/O- Kortrijk. ..Hpf ic Vindt dp. srhrilvPr- nnt? fitrl r\m TÏmh
streek vië\KortrVk-, »Het is de
van het desiacht van Karei
ver v!and®r (1548—1606). de schrij-
boeck" n l4 beroemde „Schilder-
St-Ba-,'» ben in fö06 geboren te
tweeduG» Y,Jve- ecn plaatsje van
had d inwoners. Mijn vader
bedrijf 6ep boerderij. een gemengd
t ren^??r de boeren van vroeger wa-
h gendeel" .0.maeletterde mensen. In te
il hebbor, zoons in ons geslacht
f boer ai eestudeerd. Mijn grootvader,
te vorri de anderen, heeft zelfs gro-
En ook ëtpgen in de muziek gemaakt.
(j ontwil 'i" vader was een man van
rijk ng. Zelf heb ik in Kort-
i Was jfil «ent gestudeerd. Vroeger
7 zoon, el gewoon dat de boeren-
n b0ere °P. studie gingen, maar de
lander]- Z1Jn armer geworden nu de
steeds lp,11 door deling tussen de zoons
4k zal ainer zijn geworden. Wacht,
iaten y de kroniek van het geslacht
t) der... en- geschreven door mijn va-
kt>nden^ demedts haalt een dik ee-
het fr? pahier. waarin ztin vader in
ietnana en zekere handschrift van
teren i,d'P Bewend is de pen te han-
Ken t,/'"neringen en overleverin-
Pas on genoteerd. Hjj deed dit
is vioeila4ere iccftya. maar zjjn stijl
De i?d cn onberispelijk.
schilde-ilr®ver wÜst naar een ge-
„Stii- i, portret aan de wand.
n g'treuvels". menen wij, zonder
vindt de schrijver nog tijd om zich
aan zijn literaire werk te wijden.
Men moet er respect voor hebben,
dat hij ondanks zijn vele dagelijkse
beslommeringen de rust en bezonken
heid heeft, kunnen vinden om ern
stige en schone boeken te schrijven
als de imposante trilogie „Kringloop
om het geluk" en zi.in jongste ro
man ,.fn uw handen" een gaaf
en zuiver verhaal.
Voorts heeft hij onder pseudoniem
een aantal jeugdboeken gepubliceerd.
Van belang is zijn uitgebreide studie
over en .bloemlezing uit de heden
daagse Vlaamse dichtkunst, een werk
in twee forse delen.
„En u heeft ook voor het toneel
geschreven, nietwaar meneer De
medts?"
De schrijver knikt. „Ja. ik ben
weer tot mijn oude voorliefde terug
gekeerd. Verleden jaar is mijn blij
spel „Teveel van het goede" be
kroond met de eerste prijs van de
Provincie West-Vlaanderen. Het is in
april van vorig jaar in opdracht, van
het provinciaal bestuur te Brugge op
gevoerd. Verder heb ik een drama
geschreven, getiteld „De rechtvaar
dige keizer", en kortgeleden heb ik
een nieuw stuk voltooid „De graaf
is teruggekeerd". Dat, is tot nu toe
nog niet gespeeld".
Onwillekeurig vragen we ons af
of het niet mogelijk zou zijn, dat dit
oorspronkelijke werk van deze sym
pathieke cn begaafde schrijver in Ne
derland werd opgevoerd.
tieve synthese van particulier initiatief
en staatsbemoeiing.
Vervolgens was het woord aan Prins
Bernhard. Z.K.H. gaf uiting aan zijn
„vreugde en dankbaarheid bjj de verwe
zenlijking van dit machtige symbool van
de vriendschap tussen Frankrijk en Ne
derland". Zich richtend tot president Coty
verklaarde de Prins: „Ik weet, mijnheer
de president, sedert het bezoek dat U met
Uw betreurde echtgenote aan dc Konin-
ging en mij hebt gebracht, hoezeer deze
vriendschap, deze toenadering tussen onze
beide volkeren U ter harte gaat. Uw aan
wezigheid is hier van een nieuw bewijs".
„In dit instituut vindt deze vriendschap
ecn hechte basis. Van nu af aan bestaat er
ecn centrum van de Nederlandse cultuur
in het hart van Parijs, de stad, die vol
gens het chanson voor elke vreemdeling
een tweede liefde vormt".
Vervolgens richtte dc Prins zich tot de
heer en mevrouw Lugt, waarna hij ten
slotte het instituut voor geopend ver
klaarde.
President Coty en Z.K.H. werden ver
volgens rondgeleid door de talrijke zalen,
in het bijzonder door die van het Hotel
Turgot, zodat zij enig denkbeeld kregen
van de rijke verzamelingen aan schilde
rijen, tekeningen en gravures, aan meu
bels en andere kunstvoorwerpen welke de
zalen sieren en voorts de kamers op de
zolderverdieping, bestemd voor Nederlan
ders, die voor studie op cultureel gebied
te Parijs willen verblijven. Ook de hon
derden gasten kregen vervolgens gelegen
heid de in oud-Frans cn oud-Hollandse
stijl ingerichte kamers in ogenschouw te
nemen, waarna men zich verzamelde voor
een grootse receptie. Daarbij werd nog
maals veel lof toegezwaaid aan de heer
en mevrouw Lugt en de heer De Gorter,
vooral voor de wijze, waarop zij deze
plechtigheid hadden voorbereid.
(Van onze Brusselse
correspondent
Het behoort tot (3e traditie, dat
op Wereldtentoonstelling wordt uit
gepakt met dingen die markant in
het teken van de tijd staan. Dat is
dan de „clou" van die expositie.
Op de eerste wereldtentoonstel
ling, in 1851 te Londen, had men al
daar in deze gedachlengang het vele
jaren vermaard gebleven Crystal
Palace gebouwd, een volledig uit
glas en staal bestaand palcis, waar
mede dc toen nieuwe mogelijkhe-
den van deze materialen* werden
getoond. Acht jaar later, ter gele
genheid van de Exposition Univer-
selle van Parijs, kwam Eiffel ginds
met zijn beroemde toren voor de
dag, waarmede toen vooral liet tijd
perk van het staal werd bevestigd.
In 1935 kon men op de wereldten
toonstelling van Brussel in een Pla
netarium de vorderingen van astro
nomische vorsingen nagaan.
Thans staan wij op de drempel van
het atoomtijdperk. Daarin lag meteen
voor „Brussel 1958" de aanduiding voor
de te zoeken „clou". Aanvankelijk had
men zelfs aan twee „clou's" gedacht. De
eerste was een Radio- en Televisietoren
van ongeveer 650 meter hoog. Doch er
kwam bezwaar, o.m. van de luchtvaart,
tegen de Magneltoren, aldus genaamd
naar de inmiddels overleden Gentse
hoogleraar, die er de promotor van was.
Men zou in die toren o.m. congreszalen,
een zeshonderd meter hoog gelegen res
taurant en andere attracties hebben
gebouwd. Men zal een dergelijke toren
naar alle waarschijnlijkheid niet op de
„Expo 1953" te zien krijgen. Wel bestaan
nog plannen hem, later, ergens buiten
Brussel te bouwen.
Maar de twééde „clou" kómt er. Men
is er zelfs al volop mede bezig. Hij heet
„Atomium". Men zal dat ding kunnen
„bewonderen" of er met verbazing door
worden geslagen. Het is een wérkelijk T
originele vondst, zegt men. En men voegt De maquette van liet 141) meter hoge
daar zelfs aatn toe: dat nooit tevoren
iets in die aard werd gebouwd.
Het is dan ook cen werkelijk intri
gerend iets. Alleen reeds bij het zien van
cen foto of een maquette voelt men, in
figuurlijke zin, cen vraagteken op de
lippen komen.
Dat wondere ding wil het huidige tijd
perk concretiseren, in een verwezenlij
king, die tegelijkertijd het resultaat wil
weergeven van jarenlange vorsingen op
elektronisch gebied en op dat der kern
energie. Dit Atomium wil er verder toe
bijdragen, het publiek beter in te leiden
in de problemen der atomische samen
stelling van de materie en de toepassing
hiervan voor vredelievende en humani
taire doeleinden.
De gedaante van het Atomium, dat
men op de Heyselvlakte aan het bouwen
is, moet naar men zegt een tweehonderd
miljard maal vergrote kristalmolecuul
van het ijzer voorstellen. De ijzermóle-
cuul, zeggen de geleerden, bestaat uit
negen in cubieksysteem staande atomen.
Het gevaarte dat in zo kolossale
proporties die vergrote molecuul moet
Atomiumdat op de wereld
tentoonstelling te Brussel in 1958 te bewonderen zul zijn.
Z.K.H. Prins Bernhard heeft vrijdag in Parijs het „Institut Neerlandais" geopend in tegenwoordigheid van president
Coty en vele andere hoge autoriteiten. We zien hier de Prins in een gemoedelijk gesprek gewikkeld met de Franse president
tijdens de openin gsplechtigheid.
symboliseren zal, van sfeer tot sfeer,
140 meter hoog zjjn, of éénderde hoger
dan de Brusselse stadhuistoren! Het
wordt opgetrokken op de hoofdlaan van
de Heyselvlakte, op nagenoeg vierhon
derd meter van de grote Jaarbeurs
paleizen, die er in deze perspectief als
kleine huizen zullen gaan uitzien.
De atoomkubus zal overhoeks op één
zijner atomen rusten, in het midden van
een vijver van vijftig meter diameter.
De negen atomen worden uitgebeeld
door enorme sferen of bollen, met elk
een diameter van twintig meter. Zij
worden door een stalen geraamte onder
ling met elkaar verbonden.
Het geval wordt nog pikanter als
men weet, dat men in die sferen niet
alleen zal kunnen wandelen, maar dat
daar ook allerlei merkwaardige dingen
zullen te zien zijn, voor honderden
personen tegelijk! Men zal er zelfs, op
een hoogte van honderdvijftien meter,
kunnen dineren! In een van die sferen
komt het „paleis" van de wetenschap;
in een en ander dat van de elektronica,
en zo meer. Men zal er gedurende een
paar uur kunnen vertoeven, een atoom
splitsing in miniatuur, een atoomzuil,
of reprodukties van uranium-produktie
kunnen zien. Alle sferen zullen onder
ling met escalators te bereiken zijn,
terwijl men onderweg uit de hoogte een
ensembleblik op de expositie zal kun,-
nen werpen.
Het schijnt, dat men in die bollen
voor geen verkeerstremming zal moeten
vrezen, want vanuit de middelste
sfeer, als administratiekantoor ingericht,
zullen de bezoekers door een „verkeers
agent" worden geleid: „Hallo, dames en
heren in atoom vijf, doorlopen a.u.b. als
gij de elektronische hersens hebt zien
werken".
Men kan de vraag stellen, of men zich
met een gerust gemoed in die zonder
linge constructie kan wagen? De promo
tors antwoorden daarop met laborato
riumverslagen.
In het Laboratorium voor Luchtvaart
techniek te St.-Genesius Rode bij Brus
sel, heeft men aan de hand van een
maquette van dit gewaagde geval maan
denlang proefnemingen in luchttunnels
gedaan. Het eerste experiment ge
schiedde met één enkele sfeer van het
voorgenomen Atomium, onderverdeeld
in z.g. lengtecirkels. De aan de lucht
druk blootgestelde oppervlakten tussen
deze cirkels waren elk van strain-gages,
minuscule elektrische weerstanden, voor.
zien, die verbonden waren met een toe
stel waarin, in lange glazen buisjes,
een gekleurde vloeistof aan het stijgen
ging naargelang de druk op één dezer
strain-gages sterker werd. De sfeer werd
gedraaid en ln verschillende standen
geplaatst, om de inwerking van de win
den uit om het even welke hoek te
kunnen nagaan. Daar heeft men een
windsterkte van 180 km. per uur op
gezet.
In een luchttunnel van het Esscher-
Wysstype, heeft men dan een nauw
keurig model, op l/100e schaal, van het
gehele Atomium geplaatst. Eén der
sferen was losgemaakt van één der
tussen verbindingen, om de reactie bij
hoge winddruk beter te controleren. Dit
model was op een draaiende schijf stevig
vastgemaakt, zodat het naar alle kanten
aan de wind kon blootgesteld worden.
Op een galvanometer kon men nauw
keurig de verplaatsing van de verschil
lende sferen onder de luchtdruk volgen.
Volledigheidshalve ontketende men ook
een stormwind.in een andere tunnel. De
wind gierde daar met een snelheid van
meer dan tweehonderd kilometer per
uur. De hevigste stormen in België
ontwikkelen maar een windsnelheid van
ten hoogste honderdveertig kilometer
per uur.
Deze „atoomclou", die vijftig miljoen
francs kost en geheel in België wordt
vervaardigd, is een initiatief van de
Belgisch-Luxemburgse staalindustrieën
en van dc grote Belgische metaaigroep
Fabrimetal. Zij doen dat »iet als winst
object, maar alleen om present te zijn
op de „Expo Brussel 1958" en te bewij
zen, dat in België de studie der kern
energie allesbehalve verwaarloosd
wordt. Hun Atomium zal bestaan uit
tegen wegvreting bestand staal, zink en
aluminium.
's Avonds zullen machtige schijnwer
pers de sferen en de verbindingen van
die reusachtige constructie verlichten,
zodat haar glanzende en glimmende
futuristische gedaante op een bijna
hallucinerende wijze het nieuwe tijd
perk,, dat van de kernenergie, zal
symboliseren, waarvan de toepassing
een buitengewone inwerking moet heb
ben op het materiële leven van het
mensdom dat aantreedt.
V.K. Wellington Koo, de voormalige am
bassadeur van nationalistisch China in
Engeland en de Ver. Staten en leider van
de Chinese delegatie bij de Algemene Ver
gadering der V.N., is gisteren gekozen
als lid va.n het Internationaal Gerechts
hof ln Den Haag.
Hij volgt de Chinese rechter Hsoe Mo
op. die in Juni overleden is.
Koo is 68 jaar. Hji is een van de be
kendste Chinese juristen en diplomaten.
Koo, die ook premier en minister van
buitenlandse zaken van China is ge
weest. is een der adviseurs van gene
raal Tsjang Kai-sjek.
Aan de pauselijke universiteit te
Rome promoveerde tot doctor in de
wijsbegeerte op het proefschrift „A
Philisophical Investigation into the
Nature of Play" drs. H. Burgman van
de missionarissen van Mill Hill.
Onlangs is opgericht een „Stichting
register van degenen die de aanduiding
ing. achter hun naam mogen voeren".
Deze stichting is in het leven geroepen
als gevolg van het in mei 1955 aan de
staatssecretaris van Onderwijs, K. en W.
uitgebrachte rapport over de titulatuur
van niet-academisch gevormde technici.
De volgende organisaties hebben de
stichting opgericht: het Kon. Instituut
van Ingenieurs, de Vereniging van Delft-
se ingenieurs, het Nederlands Instituut
van middelbare en hogere technici (N.l.
M.H.T.) en de Vereniging van afgestu
deerden aan middelbare technische scho
len.
Ingevolge de bepalingen der stichtings
akte zal het bestuur bestaan uit vijf le
den, onder wie een voorzitter,, die allen
worden benoemd door de minister van
O.K. en W. op voordracht van de ge
noemde organisaties.
Bij beschikkingen van de minister van
onderwijs, kunsten en wetenschappen zijn
benoemd tot bestuursleden: Ir. B. Scherp-
bier c.L, oud hoofd van de topografi-
sche_ dienst van de B.P.M. voorzitter: ir.
M. ilkers, w.i. oud-ingenieur bij de
B.P.M.,; ir. J. M. Verwey de Winter c.i.
directeur van het telefoondistrict 's-Her-
togenbosch- H. L. En"berts, afdelings
chef N.V. Philips Gloeilampenfabrieken
en tot plaatsvervangende bestuursleden:
ir. F. I. J. Kanstein c.i. oud-hoofdinge-
nieur-directeur van de rijkswaterstaat,
ir. P. H. N. Briët, b.i. architect, J, J.
Reynart, chef afd. kranenbouw bij de
werf Gusto en G. van Tussenbroek, di
recteur N.V, Verenigde Industrieën, Rot
terdam.
7)
Niet zonder veel moeite, vanwege het gedrang,
hadden ze de grote, verwulfde crypte bereikt, waar
het doopsel toegediend zou worden met indrukwek-
kend ritueel. aan de catechumenen van Theveste.
In het midden van de tamelijk ruime doopkapel
glansde, gelijkvloers, de wijde doopkuip, in klaver-
bladvorm. onder een soort marmeren rotonde van
slanke, gedraaide kolommen met een kegelvormig
dak. Een gulden reukvat geurde boven het licht-
verwarmde doopwater; van onder de vloer gulp
te warme lucht van de ondergrondse oven door
nauwelijks zichtbare spuigaten naar binnen, zoals
in de termen. In deze aromatische lucht scheen
Adeodatus badend in zijn zweet, op het ount van
in zwijm te vallen Maar van naar huis terug te
gaan wilde hij niets weten. Augustinus, geheel
ontdaan, hoopte nog slechts op een wonder me
de door de voorspraak van de zalige Maximilia-
nus, Numidië's jongste soldaat-martelaar.
Een gemijterde bisschop Lucius, in pontificalia
temidden van een stoet, geestelijken, tussen licht
dragers en acolieten met wierookvaten, had zijn
plaats voor de doopplechtigheid ingenomen. Stuk
voor stuk kwamen de catechumenen naar het bap
tisterium. elk begeleid door hun peter en meter.
Onder het geweld van zijn ontroering sloot Adeo
datus de ogen. toen het Januarius' beurt was om
in de doopkuip af te dalen. Niemand ondersteunde
de zieke peter; men liet hem alleen naderbij ko
men, hoewel zijn knieën van zwakte zichtbaar knik
tenMaar op hetzelfde ogenblik, dat de tengere
Januarius nu een gedoopt Christen, met ontroering
het voorgeschreven „credo" uitsprak, stortte Ade
odatus voorover, onder het spuwen van een golf
bloed.
Onmiddellijk had men de jongen in een voertuig
naar Quodvultdeus' woning gebracht, buiten kennis
cn onbeweeglijk, lijkbleek. De moeder had een wenk
gekregen en was met het droevige transport mee
gereden. Zij bleef bij het ziekbed als versteend zit
ten staren alsof zij alléén door haar aanwezigheid
de stervende in het leven kon houden. Maar wel
dra, na enige stuiptrekkende bewegingen als van
een fladderend gevangen vogeltje, kwam er een
laatste zucht, met een bijna onmerkbare rilling.
Het kind hunner jeugdliefde wës niet meer..
En opeens, impulsief in zijn naamloze smart, keer
de Augustinus zich tot „de vrouw, die gewoon was
met mij te slapen" („Belijdenissen") en vroeg op
nederige door iedereen verstaanbare toon: Vrouw,
vergeef me. Over dat. nauwelijks ontzielde lijk van
hun geliefd kind zochten deze rouwende en berou
wende man en vrouw elkanders armen..
Juist op dat ogeblik. terwijl in de stralende ba
siliek van Thevestede nieuw-gedoopten in hun
smetteloze doopklereh hun eerste Communie had
den ontvangen, gevolgd door een traditionele feest
dronk van melk-met-honing. waarna zij met el
kander en hun medegelovigen de rituele vredeskus
hadden gewisseld was Adeodatus gestorven. Het
gerucht van dit sensationeel overlijden had zich
onmiddellijk onder de kerkgangers verspreid. De
jonge Januarius weende bittere tranen In het schrij
nend besef, dat dit veelbelovend vriendenleven tij
dens de doopplechtigheid zo tragisch was afgesne
den.
Boven, in het hoge huis van Quodvultdeus, in de
gastenkamer die een sterfkamer was geworden,
was het raam open blijven staan. Daar hoorde men
dan ook. temidden van de rouw. het blijde gerucht
der huiswaarts gaande kerkgangers. Want hier en
daar zongen groepjes jongelui nogmaals het grote
Kerstmotief „PUER NATUS EST NOBIS een
Zoon is ons geboren!" Als voortreffelijk Christen
en even goede gastheer, greep hij zachtjes Augus
tinus bij de arm en toonde hem de blijde schare
dopelingen met hun vrienden, daar beneden zijn
vroegere catechumenen opgetogen zingend en
wuivend.
Waarom wenen. Aurelius-Augustinus? zo sprak
hij. zijn vereerde gast toe, het kind van uw vlees
moge dan al gestorven zijn uit uw geest en uw
Godzoekend hart zullen er ontelbare ènderen gebo
ren worden voor het Christuskind! Augustinus van
Thagaste: verheug u Vader zult B'J worden van
een niet te tellen nageslacht!
Met een weidse handbeweging, als om daarmee
tegelijkertijd hemel en aarde tot getuige te roe
pen. symboliseerde de oude bisschoo daarmee de
eeuwige, geestelijke nakomelingschap van de grote
Afrikaan, Patriarch van het Westen, grootste der
Kerkvaders.
Juist op dat ogenblik werd het eerste nog prille
schijnsel van de dageraad achter de silhouet van
het massale Algerijnse gebergte zichtbaar. Met
het verbleken der sterren verdween uit het nachte
lijk .stratenbeeld ook het geflonker van alle was
lichten en olielamptes. Over de geveldaken der da
nig vervallen, maar toch altijd nog aan de oude
afgoden toegewijde tempels, over de verweerde
pinakels der triomfbogen van al lang overwonnen
„goddelijke" Caesars neigde naar de horizon een
zilverig glanzende maansikkel reeds in haar
laatste kwartier. EINDE.
