Weinig samenwerking
tussen gezin en school
Compensatie premie Ouder
domswet voor rentetrekkers
Dwaze Anne a. duncan
b%k
De allereerste domme August
S
hb
1'"
pagina
Agrarisch congres van
de K. Y. P.
Rijk neemt voorlopig kosten ad f 2 miljoen
voor zijn rekening
Nogmaals: de
oudercomité9s
Franciscaanse orde
VB
ZATERDAG 26 JANUARI 1957
4
II
PATER VAN STRAELEN S.V.D.
JUBILEERT
Billijkheidsbijslag
Jfesenre'
„EOKA VAN ZUID-TIROL"
PROTESTANTSE EN
KATHOLIEKE SCHOLIEREN
BADEN SAMEN
„JOHAN VAN OLDEN-
BARNEVELT" KOMT THUIS
EISEN VAN SYRISCHE
OLIE-ARBEIDERS
Telt nu meer dan 26.000
religieuzen je
STAATSMIJNEN"BOUWD^
15.000 huurwoningen
TWEE CHINESE PRELATEN
GEARRESTEERD
VADER WAS EVEN OP
VISITE GEGAAN.
(Van een medewerker)
REEDS EEN VIJFTAL jaren staan
de katholieke oudercomités in
de belangstelling van de katho
lieke ouders. Dit zal in de komende
vijf jaren zeker niet minderen, om
dat daarin zich de volledige op- en
afbouw van dit nieuwe instituut ver
moedelijk zal voltrekken.
De afgelopen vijf jaren kan men zien
als een incubatieperiode, een periode
dus waarin de idee gelanceerd en van
alle rilden gewikt en gewogen werd. om
tenslotte unaniem als gewenst en on
misbaar te worden erkend. Deze erken
ning kreeg de allerhoogste sanctie, door
de uitspraak van het Hoogwaardig Epis
copaat op 21 april 1956:
„Het is dringend gewenst dat aan elke
katholieke school' een oudercomité is
verbonden".
Het is op het bedenkelijke af hoe
slecht de mensen soms kunnen lezen.
Als de Bisschoppen zeggen, dat aan
elke katholieke school een ouderco
mité dringend gewenst wordt, dan
gaat het toch eigenlijk niet aan, zoals
inderdaad is gebeurd, dat een katho
liek dagblad met een reusachtige kop
boven een artikel zet: Oudercomité
soms nuttig en soms overbodig. Een
oudercomité kan nooit overbodig zijn,
indien men slechts goed van de essen
tiële waarde ervan doordrongen is.
Hier of daar kan een oudercomité
overbodig schijnen, omdat ouders of
leerkrachten nog niet aan het begrip
van de betekenis toe zijn, doch dit
impliceert niet de overbodigheid van
een comité, doch het tegengestelde.
HET NIEUWE BISSCHOPPELIJKE
reglement tot vorming van ouder
comités aan r.-k. scholen draagt
dus 21 april 1956 als dagtekening.
Hoewel de zon op die dag niet is stil
blijven staan, lijkt het toch niet on
denkbaar dat deze datum reeds in
een nabije toekomst voor het katholi
cisme in Nederland en mogelijk ook
daarbuiten, als het begin zal gezien
worden van een periode, waarin door
eendrachtige samenwerking van ge
zin en school een religieus-pedago
gische vernieuwing tot stand kwam.
De drang om tot een juist uitgeba
lanceerde verhouding te geraken tus
sen gezin en school, door middel van
een georganiseerd ouderverbond,
openbaarde zich vrij plotseling in de
jaren 1950—1952
Dit wil niet zeggen dat, vóór de
oorlog zelfs, de verhouding ouders
school niet de belangstelling had der
leidende figuren in het katholieke on
derwijs. Meermalen zijn plannen uit
gewerkt om te komen tot de uitgave
van een speciaal ouderblad, zoals ook
de eerste directeur van het R.-K. Cen
traal Bureau voor Onderwijs etn Op
voeding in Den Haag, alsmede zijn
opvolger, direct na de oorlog en daar
na, plannen voor het reeds gesigna
leerde nieuwe instituut op papier
brachten en aan de hoogste kerkelijke
autoriteiten voorlegden.
De oorzaak van dit „even imposant
als verbluffend verschijnsel", dat zeer
velen in de katholieke onderwijswereld
volkomen verraste, moet gezocht wor
den in het feit, dat bij een aantal katho
lieke ouders zich de gedachte had vast
gezet. van een andere en grotere vor
mingsverantwoordelijkheid ten opzichte
van de jeugd in het algemeen en de
eigen kinderen in het bijzonder. Willen
de katholieke jongen en het katholieke
meisje van vandaag, morgen als nieuwe
mensen in de nieuwe samenleving. Sn
staat zijn zich als burger van de staat
en als kind van de Kerk intellectueel
en geestelijk te handhaven, dan diende
hun vorming ingrijpende wijzigingen te
ondergaan in het kader van de algehele
verandering van het wereldbeeld. Deze
wijzigingen waren én uit maatschappelijk
èn uit religieus oogpunt aanwijsbaar
evident geworden. Men behoeft slechts
de talrijke brieven te herlezen door het
Hoogwaardig Episcopaat aan de katho
lieken gericht om er van overtuigd te
zijn. dat de zich voltrekkende „Umwer-
tung aller Werte" de verantwoordelijke
instanties met bezorgdheid vervulde. In
de sector van de opvoeding was het al
heel erg. Zó spraken de Bisschoppen in
1951:
„Het baart Ons zorg. dierbare gelovi
gen, dat er steeds meer gezinnen ge
vonden worden, waar weinig of niet
meer gebeden wordt en waar men de
kinderen niet meer door woord en voor
beeld de weg leert naar de Kerk en tot
de H. Sacramenten, waar de opvoeding
niet sterk genoeg is en de kinderen
worden verwend.
Het baart Ons zorg. dierbare gelovigen
dat er zovele ouders zijn. die menen dat
de opvoeding en bepaaldelijk het onder
richt van hun kinderen maar in de
school of in andere opvoedingsinstituten
moeten gefeven worden.
Wie zo doet maakt het hulpmiddel
tot hoofdzaak. Dan moeten de kinderen
iuist het voornaamste ontberen en zal
het hulpmiddel ook niet voldoende kun
nen baten".
Deze bezorgdheid veroorzaakte reac
ties die enerzijds wel met begrijpelijke
reserves werden begroet, doch ander
zijds blijk gaven van een lofwaardige
bereidheid de consequenties te aanvaar
den van de door het Episcopaat gesigna
leerde en verontrustende pedagogische
devaluatie van het gezin als opvoedings-
Op het agrarische congres der K.V.P.
dat op 9 februari a.s. te Utrecht in „Ti-
voli" zal worden gehouden, zullen als
sprekers optreden mr. Ph. C. M. van
Campen, directeur van de Coöp. Centrale
Boerenleenbank te Eindhoven, en mr.
T. Brouwer, secretaris van de Kath. Ned.
Boeren- en Tuindersbond te Den Haag.
Mr. van Campen zal spreken over de
betekenis van de landbouw voor de volks
welvaart in het licht van het financieel
economisch perspectief, terwijl mr. Brou
wer zal antwoorden op de vraag:
De zelfstandigheid van de boerenstand
veilig in het werkprogram der K.V.P.?
Een aardige verrassing op het gebied
van de dameshoedenmode is deze „pot"
van wit stro uit de collectie van de
Engelse ontwerpster Simone Mirman.
Twee donkergrijze strikjes verlenen
het geheel een vrolijk en levendig
effect.
milieu. Hier klopte iets niet en naar
veler overtuiging lag de oorzaak in het
gebrek aan samenwerking tussen gezin
en school.
DE RECHTMATIGHEID gebiedt
hier de aandacht te vestigen op
het optreden, min of meer na
mens een kern van ouders, van me
vrouw dr. C.A.M. MichelsVeraart,
die, als academisch gevormde, doch
tegelijk als moeder van een groot
gezin op 17 mei 1952 te Utrecht in een
opzienbarende rede voor de leden van
de St. Adelbertvereniging over „Ons
kind en het onderwijs" de kat de
ouderlijke bel heeft aangebonden.
Onder de talrijke door mevrouw dr.
Michels-Veraart geuite desiderata over
de vernieuwing van onderwijs en opvoe
ding overtrof de wens om te komen
tot het stichten van oudercomités alle
andere in actualiteit. Deze gedachte
werd onder woorden gebracht, aan de
vormgeving kan begonnen worden. Ge
wenst werd:
De oprichting, aan iedere r.-k. school
van een vereniging, waarvan alle ouders
der leerlingen lid zouden moeten zijn.:
De leden zouden hun eigen bestuur
moeten kiezen, verantwoordelijk voor
het direct contac' met schoolbestuur en
onderwijzend personeel. Het zou zelf
standig de ouders tot vergaderingen
moeten kunnen oproepen, waarbij even
tueel de docenten mede uitgenodigd
zouden kunnen worden. Zulke bijeen
komsten kunnen veel efficiënter zijn,
dan door de school zelf georganiseerde
ouderavonden, omdat wat uit eigen
initiatief voortkomt, meestal veel stimu-
lerender werkt dan wat door anderen
wordt georganiseerd. Deze vereniging
zou de oefenschool zijn voor de ouders,
waar zij leren hun medeverantwoorde
lijkheid te dragen".
Had mevrouw dr. Michels—Veraart
zich ten aanzien van de beoogde ouder
lijke activiteiten in verenigingsverbandu
tot dit alleszins billijke verlangen be-5
perkt, dan zou veel begrijpelijk wantrou-E
wen zijn voorkomen. Dit gebeurde echter j
niet. Het tweede verlangen van veel re->
volutionairder strekking dan het oprich-jj
ten van oudercomités ging uit naar:
..De reorganisatie van schoolbesturen
in die geest, dat bü voorkeur ouders van
leerlingen, hiervan deel uitmaken en
de geestelijkheid haar natuurlijke plaats
van geestelijk adviseur met recht van
veto bekleedt".
Hier werd aan de historisch gegroeide
structuur en met name aan de rechten
der schoolbesturen getornd, en daarte-
en bleef verzet niet uit.
Etnoloog en hoogleraar
in Japan
De bekende etnaloog pater dr. H, van
Straelen S. V. D. uit Soest, professor aan
de katholieke universiteit van Nagoya in
Japan, herdenkt op 31 januari de dag,
waarop hij voor 25 jaar de priesterwijding
ontving.
Pater Van Straelen is een broer van de
commandant van de „Java", die op 19
februari 1942 in de sla" op de Javazee ver
ging; zijn andere broer is de hoofdleger
aalmoezenier (Mgr. kolonel Van Straelen
De jubilaris is in Utrecht geboren en is
thans 53 jaar.
In 1935 ontving hij zijn benoeming voor
Japan, maar in 1941 werd hij geïnterneerd
en slechts dank zij de interventie van
de Zweedse consul herkreeg hij in het ka
der van de uitwisseling van gevangenen
zijn vrijheid en werd naar Europa over
gebracht. Tijdens de rest van de oorlog
studeerde hij aan de universiteit van Cam
bridge. Na de oorlog keerde hi.i naar Ja
pan terug en promoveerde in 1948 aan de
universiteit van Cambridge tot doctor in
de letteren en wijsbegeerte op een Japans
archaelogisch thema.
Pater van Straelen staat bekend al® een
harde werker, die na en tussen zijn colle
ges in het apostolaat arbeidt, dat in Japan
meestal individueel mo»t geschieden. Bij
zondere aandacht besteedt hij aan de aan
passing van de godsdienstleer aan de Ja
panse mentaliteit. Daarnaast schreef hij
verscheidene boeken en tijdschriftartike
len.
Aan de personen, die in het genot zijn
van een rente krachtens de Ongevallen
wet 1921 of de Land- en Tuinbouwonge-
vallenwet 1922 dan wei van een uitkering
krachtens de Zee-ongevallenwet 1919 en
die na de inwerkingtreding van de Alge
mene Ouderdomswet premie ingevolge
die wet verschuldigd z\jn, dient, even
als zulks ten aanzien van de loontrekken-
den is geschied, compensatie te worden
gegeven voor de door hen op te brengen
premie.
De staatssecretaris van Sociale Zaken
en de minister van Financiën achten het
redelijk, de aan deze rentetrekkers te ver- i
lenen compensatie op hetzelfde percen
tage vast te stellen als dat van de aan de
loontrekkenden verleende looncompensa-1
tie. aldus de M.v.T. op een desbetreffend
wetsontwerp, dat bij de Tweede Kamer
is ingediend.
Zoals bekend, zijn bij de tot dusver
re getroffen wettelijke maatregelen ter
verhoging van de ongevalsuitkeringen de
aan deze verhoging verbonden kosten ten
laste van het Rijk gebracht, al moet
hierbij worden opgemerkt, dat de in de
algemene middelen vloeiende opbrengst
van de vereveningsheffing hierbij me
de in aanmerking moet worden geno
men.
Naar het gevoelen van de regering die
nen de bedoelde kosten in beginsel ten
laste van het bedrijfsleven te komen.
De overheid kan immers niet ad infini
tum doorgaan met bet op zich nemen
van lasten, welke voortvloeien uit de
aanpassing van dé invaliditeits- en ande
re renten aan gewijzigde omstandighe
den.
Ten aanzien van de uit het onderhavige
wetsvoorstel voortvloeiende kosten, wel
ke voor het jaar 1957 op 2 miljoen
zijn geraamd, meent de regering de tot
dusverre gevolgde gedragslijn vooralsnog
te moeten continueren.
Voorgesteld wordt derhalve de kosten
voor rekening van het Rijk te brengen.
Echter zal de regering zich inzake het
gehele complex van thans binnen het ka
der van de sociale verzekering ten laste
van het Rijk komende uitkeringen binnen
kort met de Stichting van den Arbeid
verstaan.
Niet alleen op de ongevalsuitkeringen,
maar ook op de naast die renten ver
leende wettelijke bijslagen zal de com-
n V®7'
penserende verhogingsbijslag moete
den verleend. het V'
Gezien de omstandigheid, d®1 1 w0r<)t
drag van de ongevall'enrente veeAag va"
bepaald naar het in het aan de -enoF"
het ongeval voorafgaande jaar
loon. kunnen er zich gevallen
waarin de loonsverhoging niet ?.r re"'
volle is uitgedrukt in het bedrag,a„se <fl'
te. Ten einde de hieruit voortvloeien te[d,
billijkheid op te heffen, wordt voor- QCjaie
ten deze aan de minister van^eVoeé^'
Zaken en Volksgezondheid de
va"
heid te geven tot het doen verlen®n
een naar billijkheid op een evenr?-;sla£-
centage van 5.6 vast te stellen "U
Aangezien de wezenrenten als in^° je
in aanmerking worden genomen
van
va"
genen, die het wettelijk vruchtge°n(jer-
deze renten hebben en deswegf ge
worpen zijn aan de premieheffing ,0rd'
volge de algemene ouderdomswe* v3n
het redelijk geacht ook ten aanzie" ja«
de wezenrenten de compenserende
te verlenen.
De hoofdredacteur van het blad ..Alto
Adige" te Bolzano in ZuidTirol heeft een
brief, ondertekend door de „Eoka van
Zuid-Tirol" ontvangen, waarin gedreigd
wordt, dat het gebouw van de krant te
Bolzano zal worden opgeblazen. In de
envelop zat een stuk lont. Ook een an
der blad in de omgeving van Bolzano
heeft een dergelijke dreigbrief ontvan
gen.
Het Italiaanse ministerie van binnen
landse zaken maakte op 21 januari be
kend, dat men in dit Duitssprekende deel
van Noord-Italië een „terroristische or
ganisatie" had ontdekt. Tot dusver zijn
zestien personen aangehouden in verband
met bomaanslagen, die o.m. waren gericht
op een spoorlijn en een kazerne.
De leiders van de 215.000 bewoners van
dit gebied, dat vroeger deel uitmaakte
van Oostenrijk eisen grotere autonomie
van Italië. Deze kwestie heeft het afge
lopen halve jaar wat wrijving tussen
Oostenrijk en Italië veroorzaakt.
De Internationale Bidweek is op twee
Haarlemse scholen op zinrijke wijze af
gesloten In de aula van het r.-k. Mendel-
college kwamen de leerlingen van de
hoogste klassen van het Christelijk Mar-
nix van Sint Aldegondelyceum en van het
Mendel-college bijeen, teneinde elkaar in
gebed te ontmoeten en te bidden voor
de eenheid onder de christenen. Zowel
dr. A. la Fleur, rector van het christelijk
lyceum als pater V. Hutjens O.E.S.A.,
rector van het katholiek college, lazen
voor uit de H. Schrift en baden een ge
bed. Het geheel werd met een gemeen
schappelijk gezang omlijst.
Dinsdag a.s. zal het m.s. „Johan van
Oldenbarnevelt" onder commando van
kapitein D. J. Lap, met circa 950 repa-
triërenden uit Indonesië de Amsterdamse
haven binnenlopen.
Het schip zal ligplaats kiezen langszij
loods .Holland" aan de Javakade De de-
barkatie zal onvoorziene omstandigheden
voorbehouden via deze loods om 8.30 uur
een aanvang nemen.
(Advertentie)
De Britse koningskinderen, Prins Charles en zijn zusje 'Prinses Anne, zijn in
het middelpunt van de belangstelling gekomen, na de bekendmaking dat zij
zijn ingeënt met het Britse vaccine tegen kinderverlamming. Het was o.m. om
die reden dat er natuurlijk een legertje fotografen klaar stond toen de Prins
met zijn zusje aankwam bij het Londense Kings Cross station na een vakantie
in Sandringham op weg naar het Buckingham paleis. Prins Charles kon niet
nalaten tersluiks even de fotografen op te nemen, het Prinsesje had evenwel
meer belangstelling voor de weg naar huis.
Hoe komen die schertsfiguren in wijde
slobberj assen, afgetrapte broeken en
schoenen als schuimspanen, toch aan
hun naam?
In 1864 was, bij Circus Renz te Berlijn,
een leerling-kunstrijder in dienst: Tom
Belling. Een échte kwajongen, die altijd
uit was op kattekwaad en bovendien
door een stevig glaasje nog wel eens een
keer in een al te vrolijke bui. Dat was
ook het geval toen hij in de garderobe
van het personeel een kostuum had be
machtigd, dat hem lachwekkend wijd
zat. Zo toegetakeld, werd hij opgemerkt
door directeur Renz, die hem een ge
duchte reprimande wilde geven. In zijn
verbouwereerdheid vluchtte Belling in
de verkeerde richting, en ontdekte plot
seling tot zijn schrik, dat hij midden in
de arena stond onder de ogen der dui
zenden rondom. Zijn wanhopige, ver
ontschuldigende gebaren werkten direct
op de lachlust van het publiek, dat niet
beter wist of het hoorde zo. Tussen het
nep
applaus en het gejuich door,
iemand spottend: „Hé, August!".
Hiermee begon de carrière van Belling
als cloven gevolgd door een reeks van
kostelijke collega's en opvolgers. U kunt
van al hun belevenissen genieten in het
spannende boek „De Bonte Droom van
het Circus", - geschreven door de cir
cuskenners bij uitstek J. van Doveren
en Fred Thomas, geïllustreerd met tal
loze leuke pentekeningetjes.
Voor slechts f 2.50 kunt u dit boekwerk
kopen bij uw rocmboterleverancier of
per brief(kaart) bestellen bij het kan
toor „Roomboteralbum", Postbus 47,
Den Haag. U krijgt het album dan per
omgaande toegezonden, onder rem
bours. Vermeld vooral duidelijk uw
naam en adres!
De bijbehorende plaatjes ontvangt u
gratis x'öor r.i.jksbotermerken. U vindt
zo'n merk op elk pakje roomboter.
Neem een pakje extra voor de zondag!
Deze foto laat zien hoe de Franse generaal Jean Massu, commandant vaP „i:
Franse strijdkrachten in de stad Algiers, met zijn officieren een onder2°
instelt bij de bus, welke op het traject van Algiers naar Kolea werd ol'e
vallen door Fellaghas, die zeven Europeaanse inzittenden doodden voordat1
de bus in brand staken. Op de achtergrond staat de uitgebrande, bus
Syrische arbeiders in de olie-industrie
hebben vrijdag volledige loonbetaling
verlangd voor de tijd, dat zij, sedert no
vember j.l. niet hebben kunnen werken
Uit het zojuist door de Generale y
Van de Orde der Minderbroeders
r ie
doordat de ollebuisleiding. die door het bliceerdc aarboek blijkt, dat deze 0$
Ianri Innn* Ho nnmnctatmnr Hfprepn nn n, t-, i uir
van St.-Francucus op het ogenblik
kloosters telt met tezamen 26.151 r® „y
euzen, onder wie 15.242 priesters, 1 Jp-
triarch, 13 aartsbisschoppen, 64 bissc" j,e
pen, 1 apostolisch nuntius, 15 apostoH p
vicarissen, 11 apostolisch administrate p,
en prelaten en 14 apostolische Pre'ejr0e'
In Nederland bezitten de Minderor g
ders 30 kloosters, beoefenen de zie'Oof
in 49 kerken en leiden 8 scholen
middelbaar onderwijs.
In 1956 zijn in totaal 885 huur"
ëigenbouwwoningen voor het pers"0'
van de staatsmijnen gereed gekoh1^,
Bovendien zijn thans nog 580 huurde
ningen in aanbouw, waarvan het Sr° 3r
ste deel in de eerste helft van dit 3 t)j-
zal gereed kernen en 412 eigenbov,p
.r T 1J r»iïn
jP'
land loopt, en de pompstations werden op
geblazen na de Engels-Franse actie in het
gebied van het Suezkanaal.
Vertegenwoordigers van de vakvereni
gingen der arbeiders hebben de Iraq Pe
troleum Company, die internationaal be
zit is, verzocht de volle lonen te beta
len. De arbeiders zullen, naar de verte
genwoordigers mededeelden, de zaak voor
de arbeidsgerechtshoven brengen, wan
neer de maatschappij niet aan hun ver
zoek zou voldoen
Naar uit Hong-Kong wordt bericht heb
ben de communisten twee Chinese pre
laten gevangen genomen. Het zijn mgr
Antonius-Humilis Yang Kuang-c'hi O.F.M
bisschop van Yutzè. in de provincie Sjan-
si. en mgr. Jan-Baptisma Ho, O.F.M
vicaris-generaal van het aartsbisdom
Taiyun.
Inmiddels is pater André Kuo O.F.M.
weer vrij gelaten na vier jaar in gevan
genschap te hebben doorgebracht. Pater
Kuo werd indertijd gearresteerd in het
klooster van de Franciscanen te Nanking.
Om half elf donderdagavond stond aan
het Sarphatipark te Amsterdam een auto,
waarin twee kinderen, een van twee jaar
en een van een jaar, zaten te schreien.
Een politieagent van een opgeroepen „vijf
maal acht" wagen ging op zoek naar de
eigenaar van de auto. terwijl de omwonen
den zich inmiddels over de kinderen had
den ontfermd. Enige tijd later kwam de
vader van de peuters opdagen. Als ver
klaring gaf hij, dat hij op visite was ge
gaan en dat het wat laat was geworden.
woningen. In voorbereiding zijn
huurwoningen en 184 eigenbouw
gen. Het totaal aantal huurwoning
dat in de loop der jaren ten beh°
van het personeel ter verdeling doof
staatsmijnen beschikbaar is
heeft thans de 15.000 reeds oversc" g(
den. Op 1 januari 1957 waren he£
precies 15133.
:e»
NIEUWE CONGREGATIE
ZUSTERS IN NEDERLAND
Met ingang van 1 augustus z^ fa'
nieuwe congregatie haar intrede 'f1 ie(
derland doen en wel de consregab^jff
Kleine Dienaressen van het H. Hart- Jt ,2
moederhuis „Maison de La Vier£epe«É
Menton in Frankrijk is gevestigd-
zusters nemen de bediening op zij - e<[
het tehuis voor katholieke bejaard6^gt-
gerepatrieerden te Ewijk, dat de.
Franciscanessen (van Oirschot) ver
jaar verlieten.
14).
Anne stond er bij, alsof ze in een steenklomp ver
anderd was. Dat was dus het ware karakter van
George! Hij was zo schatrijk.... maar gaf zich toch
de tijd om aan een oude vrouw die door zijn raad
gevingen aan anderen totaal geruïneerd was, te den
ken en voor haar te zorgen. Hij had haar al het
verlorene teruggegeven, wat hij per slot van rekening
toch helemaal niet verplicht was.
Mevrouw Neuville boog zich hartelijk naar haar
toe en kustte haar.
Ik zal niet meer van uw tijd in beslag nemen,
mevrouwtje, fluisterde ze. Maar zeg aan uw man,
dat er honderden kleine beleggers zijn, die zich dank
baar gevoelen, om wat hij voor hen gedaan heeft.
Ik ben er slechts één uit velen, want ik weet, dat
hij er nog veel meer geholpen heeft.
Na het vertrek van mevrouw Neuville liep Anne
naar de haard en bleef in de vlammen staan kijken.
De tranen sprongen haar in de ogen, maar het waren
tranen van vreugde. Voor het eerst in weken scheen
haar hart weer te kloppen. Ze was mevrouw Neu
ville heel dankbaar. Die vrouw had haar de ogen
geopend voor de werkelijke goedhartigheid van Geor
ge en had haar haar eigen verblinding doen inzien
waardoor ze haar man van oneerlijkheid en bedrog
tegenover zijn eigen vrouw had verdacht.
Ze doorzag nu beter de wraakgierigheid van me
vrouw Pritère. Die vrouw had vóór haar sterven
nog getracht, het geluk van het door haar zo gehate
meisje te vernielen.
Jean kwam binnen.
De wagen staat voor, mevrouw. Anne schudde
afwerend het hoofd.
Stuur hem maar terug, Jean, beval ze .Ik ga
vanmiddag niet uit. En wil je dan meteen even op
bellen en zeggen, dat ik vandaag niet komen kan. Zeg
maar.... och zeg maar. dat ik hoofdpijn heb.
Uitstekend mevrouw, zei Jean, die haar scheen
te begrijpen.
Anne zou die middag echter niet met rust gelaten
worden.
Een kwartiertje later kwam Jean met een trek
van gelatenheid op zijn gezicht binnen en diénde
Anne's stiefmoeder aan.
Marguerite Hébier kwam vlak achter hem de kamer
binnenstuiven. Haar ogen fonkelden van woede en
ze hield een brief in de hand.
Lees dat eens riep ze woedend, Anne de brief
in de hand duwend.
Anne las de brief van George's zaakgelastigde aan
haar vader gericht.
Geachte heer.
In opdracht van onze cliënt, de heer George Cal-
lon, hebben we de eer U mede te delen, dat hij
vierhonderd duizend franks te uwen gunste heeft
vastgezet, tegen 5 pet rente, wat wil zeggeh, dat
U daaruit een inkomen hebt van twintig duizend
franks per jaar. Dit zal U door ons per kwartaal
worden.
Anne keek naar het woedende gezicht van haar
stiefmoeder.
Wat moet dat betekenen vroeg ze.
Dat betekent, dat je vader en ik door die man
van jou voor dertigduizend franks per jaar zijn be
zwendeld schreeuwde Marguerite Hébler.
Ze was heel weelderig gekleed en Anne vroeg zich
af, hoeveel haar bontmantel wel aan George gekost
moest hebben.
Ik kan me niet goed voorstellen, hoe U iets,
door George ten gunste van U gedaan, zwendel kunt
noemen zei Anne heftig.
Maar hij had ons vijftigduizend franks per jaar
beloofd hijgde juffrouw Hébler. Als hij denkt, dat hij
zo gemakkelijk van zijn beloften kan afkomen, dan
heeft hij het glad mis. Waarvan denkt hij, dat je
vader en ik moeten leven Van een zestienhonderd
frank per maand
Toen vader nog stationskruier was, moest u
het wel met heel wat minder stellen, zei Anne droog
weg.
Ja, jij hebt mooi praten schreeuwde Marguerite
Hébler. Je kiest zeker de zijde van die mooie man
van je Om de waarheid te zeggen zou het me niet
verwonderen, als jij hem hiertoe eigenlijk nog aan
gezet had. Jouw eigen verkwisting moet toch op
een of andere manier weer worden goedgemaakt, niet?
Anne keek de smelende vrouw strak aan. Ze was
razend van woede en haar gelaat was vuurrood ge
worden.
Als u niet op behoorlijker toon over mijn man
kunt praten, zei ze stroef, doet u beter, ons huis
te verlaten.
Nu nog mooier! Ik zou....
Houd u stil U moest u schamen U hebt
George zoveel geld afgetroggeld, als maar mogelijk
was en nu weet u er niets beter op, dan hem te
kleineren. ïk vind dat min en verachtelijk van u
Als je dan maar weet, dat.
Nee.... laat u me uitspreken, viel Anne haar
in de rede. Het wordt tijd, dat ik u eens eerlijk
de waarheid zegU bent niets anders, dan een
parasietU hebt in George een gemakkelijke prooi
gezien en u hebt van hem geplukt, wat er maar
te plukken viel. En nu hij, noodgedwongen, op zijn
uitgaven moet bezuinigen, weet u niet beters te doen,
dan hem te beschimpen. Welk recht hebt u, ook
maar een stuiver van hem te verwachten
Jij bent zijn vrouw toch?.... En je bent mijn
dochter
Geen sprake van riep Anne. Ik zou me scha
men, uw dochter te zijn Het spijt me alleen voor
vader.... dat hij u ooit ontmoet heeft!
Jij.... jij....! gilde Marguerite Hébler en vloog
op Anne toe, als wilde ze haar een slag in het ge
zicht geven. Deze echter week niet voor haar terug
en Marguerite liet haar hand zakken en keerde haar
de rug toe.
Anne schelde en Jean kwam binnen.
Laat mevrouw even uit, wil je zei Anne op
effen toon.
Een ogenblik aarzelde Marguerite Hébler en scheen
nog iets te willen zeggen; maar met een onverstaan
bare kreet haastte ze zich de kamer uit. Anne voelde
hoe ze over heel haar lichaam beefde. Ze ging bij
de haard zitten. Even later kwam Jean met het thee
blad binnen.
Mijnheer is zo juist thuisgekomen, mevrouw,
zei hij bedaard. Ik heb er maar een tweede kopje
bijgezet.
Anne keek de vriendelijke bediende aan.
Dank je, Jean, zei ze zachtjes en keek vlug de
andere kant op, omdat ze tranen in haar ogen kreeg.
George kwam enigszins aarzelend binnen. Hi.i bleef
een poosje bij de deur staan en keek naar Anne,
die bij de haard zat.
Dag, Anne zei hij rustig.
Dag, GeorgeWil je ook een kop thee
Hij kwam naar haar toe.
Ik vind het zo prettig, je thuis te treffen, ver
klaarde hij. Ik had eigenlijk geda-ht, dat je uit was.
Ik had ook afgesproken, uit te gaan maar ik
kreeg bezoek.
Hij scheen het niet te horen. Hij had zijn theekopje
van haar aangenomen en stond er afwezig met zijn
lepeltje in te roeren.
Anne, zei hij eindelijk en zijn stem klonk heel
bedeesd. Ik heb slecht nieuws voor je.... heel slecht
nieuws.
Ze zei niets, maar wachtte af en haar hart begon
gejaagd te kloppen.
Ik weet wel, dat we het in de laatste tijd niet
al te best hebben kunnen vinden, Anne, vervolgde
hij. Je zult wel nooit willen geloven, dat ik enkel en al
leen voor je bestwil heb gehandeld, toen ik. toen il
'n poging deed om een einde te maken aan de vete tus
sen jou en mevrouw Pritère. Maar daarover zullen we
ons wel nooit meer druk behoeven te maken, want als
je het nieuws gehoord heb, dat ik je vertellen moet.
zul je wel niet meer met mij in hetzelfde huis willen
blijven wonen.
Maar George, wat is er dan vroeg ze, plotse
ling geschrokken door de bezorgde klank in zijn stem.
Ik ben totaal geruïneerd, Anne, zei hij, haar recht
in de ogen kijkend. Ik heb een tijdje geleden mijn
geld in een maatschappij gestoken, die olieboringen
deed en jammer genoeg heb ik anderen verteld, hoe
groot mijn vertrouwen in die onderneming was. Men
sen, die het niet konden doen, hebben toen hun geld
ook in de Inter-Oleum aandelen belegd, maar onge
lukkig genoeg werd er geen olie gevonden en zakte
de koers van de aandelen. Ik voelde me over mijn
loslippigheid erg schuldig en trachtte, de prijs der
aandelen op peil te houden, door alle stukken, die
aan de markt kwamen op te kopen. Hetgaf niets.
Ik heb alles verloren. Het enige, wat ik nog met
moeite en zorgen over heb, is een stapel waardeloze
aandelen.
Anne keek hem met zachte blik aan.
Ik heb er vandaagal eerderiets van
gehoord, fluisterde ze.
Hoe dat zo Wie heeft je dat dan verteld
vroeg hij dadelijk, maar ze wilde het hem niet zeg
gen.
Hij staarde haar ongerust aan.
Ik heb voor jou gezorgd, Anne. mompelde hij
heel zacht. Ik heb wel niet veel meer over, maar
ik had toch nog wat geld vaststaan, dat ik buiten
mijn speculatie heb gehouden en daarvan kunnen je
ouders en jij toch nog wel. al is het dan ook zuinig,
leven. Jij zult vierentwintighonderd frank per maand
hebben en je ouders zestienhonderd.
En jij dan
O, ik krijg wel een baantje, daaraan twijfel ik
geen ogenblik.
Ik ben bang, dat we alles zullen m° m
wegdoen. dit huis.... deze meubels.... maar
kan wel ergens onderdak vinden. Ik zal er op e
of andere manier wel komen.
Anne stond op en kwam naast hem staan.
Er is vandaag een oude dame bij me op hez®
geweest, George, zei ze. Ze heet Neuville. Ze.
vertelde me, hoe jij haar al het geld, door haar v d
loren, teruggegeven hebt, zodat ze geen schade
van haar dwaze speculaties. En ze gaf me te k®
nen, dat je vele anderen geholpen hebt. jjb
Dat betekende nietsriep hij uit. Ik kan
arme mensen er toch niet onder laten lijden
Net, als je mensen als vader en mijn stl ze
moeder er niet onder kunt laten lijdén vroeg g
glimlachend. Och, George, waarom denk je n^.,°gn
niet een beetje om jezelf Je bent alles kwij1
toch.... toch heb je alleen gedacht aan degenen,
van je afhankelijk zijn 0e
Ik zou niet kunnen dulden, dat jij in mijn arw
deelde, mompelde hij. ep
Maar je liet me wel delen in je rijkdom,
je die nog had! Nee, George, ik kan je edelmoe
heid niet aanvaarden. e]<
Maar.Anne.Hij greep haar hand en
haar diep in de ogen. jjt
Ik weet, dat je al je voorname vrienden jj
moeten opgeven, je auto, je paarden.... maar j®
toch nog behoorlijk kunnen leven, zonder je al te
te moeten bekrimpen enet
Ze knielde naast zijn stoel neer en keek hem
ogen vol tranen aan. „jjii
Luister eens, George, ik heb vanmiddag
stiefmoeder hier gehad. Ze scheen erg uit haaf
meur, omdat ze minder van je zou trekken. ,gaj
Maar als ze dan zo erg aan geld gehecht is, w
om zou ze dan niet meer krijgen f,gÖ
Maar, Anne, dat kan ik niet meer betalen- fh
het geld er niet
ld®
Je hebt toch dat geld, dat je mij wekelijks
geven. Ik heb het niet nodig! vl0eé
Maar waarvan moet je dan leven?
hij verbluft.
Ik kan net zo leven, als honderden en duize71 [ê-
andere vrouwen in ons land leven, zei ze. Ik 1<3 e
ven van het geld, dat mijn man iedere week v®0
verdient - en als er dan geen geld is wel da
ik proberen, het zonder geld te doen. Ik zal je
Hij keek haar ongelovig aan. Verslagen en mj\
dig was hij naar huis gekomen. Hij had verwacn
Anne hem met woedende minachting zou °ntVerl e"
en in plaats daarvan had ze hem.... vertrouw^ o(fi
zekerheid gegeven. Hij sloeg plotseling zijn arme
haar heen. ver
Anne! Anne dan toch! fluisterde hij en kon
der niets zeggen.
(Wordt verV
