Overschakeling naar straal vloot
brengt grote problemen mee
Gelderse huisvrouwen sloften microfoon af
L
Herman
van den Bergh zestig jaar
Vi
oetbal in Madrid
ondanks rode boycot
°P eerste auditieavond al veertig
Voorlopige richtlijnen
w
Patou's collectie wekte
geen. geestdrift
s
tï
K.L.M
„Moeder, ik kan je
niet missen"
In
„Het Litteken van Odysseus"
spreekt zijn groot talent
C
52
Parijs toont de wereld de mode
HEEFT „JET STEERING GROUP'
In I96Q vliegen sneltreinen en boemeltjes over
cle
oceaan
In 24 uur New York
vice versa
Hans Kaart maakte
zangdebuut
Jongste „vluchteling
vijf weken oud
OP JACHT NAAR EEN VERBORGEN STEM
„zangeressen
ooi, gezond haar
voor
m
m
VAN HART EN
Nogmaals: de
oudercomité's
fC$
DINSDAG 29 JANUARI 1957
In kajuiten?
j DC-7 „de laatste
Grote
concurrentie
PAGINA 3
WERELDCONGRES DER
KATHOLIEKE VROUWEN
Tweede Hongaars doorgangs
transport te Budel
LOUDI NIJHOFF NAAR
INDONESIË
Geen lawaai?
Vm meer
„Niet bang zijn"
Mannentaal
Eerste oogst
INTERNATIONAAL
CONGRES VAN KATH.
INGENIEURS DIT JAAR
IN ITALIË
yen d 'l _,J
Maar jeugdige talenten verraden het ware ras
Vergeefs ïvaaier-effect
Helemaal uit Algiers
in
het gejjf een „Jet Steering Group" gevormd, die alle vraagstukken
bedrijf ed van het vliegen met straalvliegtuigen verzamelt en die aan de
a,om be "draagt die problemen tot een oplossing te brengen. Men
l"eetui»en Zlg z'ch voor te bereiden op het in gebruik nemen van verkeers-
r 's nog me*' straalmotoren in de burgerluchtvaart.
te verzetten: vliegvelden, die tot dusverre ruimschoots aan
hoge eisen j, r de •JnternaI'onal Civil Aviation Organization" (ICAO) gestelde
andine«_ hebben voldaan, zullen langere en in sommige gevallen ook stevigere
de
zomer van dat
llngs- en t
ahdere \yi' s'artbanen moeten hebben. De luchtverkeersregeling moet op
°verwegij;,Ze Worden geleid, omdat de straalverkeersvliegtuigen uit economische
'bethndpn ee? Z0 Inin m°SlelÜk °P de landingsbeurt moeten wachten. Navigatie-
aoveei m„ Z"!!en moeten worden aangepast aan de nieuwe toestand en wellicht
"gelijk worden gemechaniseerd.
daar pas de straalmotoren in werking te
zetten. Maar deze, in verhouding tot de
straalverkeersvliegtuigen, kleine tractoi-
ren, kunnen weer obstakels gaan vormen
voor de „gewone" verkeersvliegtuigen.
Voor zover bekend is dit vraagstuk nog
nergens bevredigend op-gelost.
Er is in de internationale burgerlucht
vaart hier en daar een streven waarneem
baar om. b.v. door het instellen van een
nieuwe klasse nog goedkoper luchtvervoer
te bieden. Deze klasse, die aangeduid zou
kunnen worden als „derde klasse" zou het
mogelijk maken, dat per toestel meer pas
sagiers kunnen worden vervoerd. Dat zou
kunnen geschieden door een kajuitindeling
waarin zes stoelen op een rij staan.
Uit het bovenstaande blijkt, dat ook de
K.L.M. reeds geruime tijd bezig is met
de voorbereidingen voor het in gebruik
nemen van het nieuwe materieel. Het
cockpit-personeel, thans rond twaalfhon
derd man sterk (vliegers, boordwerktuig
kundigen en telegrafisten) zal in 1959/1960
rond veertienhonderd man omvatten.
jakeliik0mien van deze „group" is nood-
nieuv^eWOrden' omdat omstreeks 1960
hichtvaa-? ,ontwikkeling van de burger-
?efint. In de zom
in bes
■aal-vei
T -y vuegnei op te nemen.
fchroeft,V?: heed „Elektra's"
DouJ? K.L.M. de in bestelling zijn-
tuigen aa D.C.8 straal-verkeersvlieg-
h'eU\ve t vlisgnet op te nemen. De
fvhroeft.T?: heed „Elektra's" (met vier
lever<j ines), die in 1958 worden afge-
|nbru;L zhn dan reeds enige maanden in
850 km* zullen met hun snelheid van
VergeiPvPer uur slechts boemeltjes zijn,
n Wj de D.C.8 sneltreinen1
■- e 8 zal in 20 uur van Schiphol
naaP
20
na^r ®ydney, ih ruim 14 uur naar
hannesb- -re8, in ruirn 11 uur naar Jo'
ij, '«i 1X1 x.» uui au „Xuipuw.
iokIo kunnen vliegen, eveneens in
orj. - JUrS en ook het tochtje naar New
Biun- "Ceft niets meer te betekenen,
zlin 24 uur kan men „uit cn thuis''
m. Een
enkele reis duurt ruim 7 uur.
Ibigej^h^heid van de straalverkeersvlieg-
daririg Za met een aanzienlijke vermin-
'hoeteti Van de z.g. „red tape" gepaard
Van du ®aan. teneinde niet alle voordelen
®assa„j snelle vervoer door vertragende
?rsa^handelingsmaatregelen verlo-
^hridio-r1 §aaD (o.a. douane en genees-
Ïq f? Wenst).
vliedt het straalverkeersvliegtuig
be Sïl^' er Ia°et na elke vlucht, toch
ï*voorPa;aantal uren aan onderhoud,
e d. worden besteed. Een
Z€ven en uur van Am"
^3 naar New York is gevlogen, zal
"Via, Hogelijk met een nieuwe beman-
ah de terugreis moeten beginnen.
haar krijgt de K.L.M. de twee door
tuige ^telde Fokker „Friends-hip" vlieg-
Jheh vermoedelijk in de plaats ko-
t* the+ eni§e D.C.3en. De „Friendship"
schroefturbines uitgerust. De
Nel 'j 'c machines zullen waarschijnlijk
^r9in» e verkeersvliegtuigen, met zui-
rn ziin die de K.L.M. in gebruik
Seas.„' °e eerste Douglas D.C.—'7c (..Seven
V,an de tien die de K.L.M. heeft
V&ri; d komt, naar verwacht wordt, in
Schiphol aan.
Er z(jn dus vraagstukken te over, waar
alle luchtvaartmaatschappijen zich in
tensief mee bezig houden en elk dier
maatschappijen spant zich in om de an
dere de loef af te steken. De concurren
tie in de burgerluchtvaart is groot en
men laat zich daarom veelal niet te
positief uit over de voorbereidingen.
De Nederlandse acteur Hans Kaart, die
enige tijd geleden zang is gaan studeren,
heeft dezer dagen in Duitsland, te Karls
ruhe aan het Badische Staatstheater, zijn
debuut gemaakt als zanger. Hij zong daar
in Leon Cavallo's „Paljas".
In het najaar, onmiddellijk vooraf
gaande aan het Wereldcongres voor Le-
kenapostolaat, zal de internationale or
ganisatie van katholieke vrouwen bij
eenkomen. Tijdens dit congres, dat
duurt van 29 september tot 5 oktober,
komen de volgende onderwerpen ter
sprake: „De katholieke vrouw en haar
internationale taak", „De ontwikkeling
van de christelijke persoonlijkheid van
de vrouw" en „De honger in de we
reld". Aldus bericht het K.N.P.
Maandagmiddag zjjn in de legerplaats
Budel weer 630 Hongaren aangekomen,
de tweede groep van de 2000 vluchtclin
gen die lijdelijk in ons land worden op
genomen, voordat zij in het voorjaar naar
hun nieuwe vaderland, Canada, zullen
vertrekken.
De aankomst in Weert was even indruk
wekkend als de van het eerste transport
Er zijn nu meer familiegroepen met zeer
veel kinderen. Het Weerter Rode Kruis
heeft deze week de verzorging van de
groep op zich genomen en had voor
bloemen in de ontvangstzaal gezorgd.
Bij de ontvangst in de legerplaats was
o.a. aanwezig de Canadese ambassadeur
in Nederland, de heer Thomas A. Stone,
die was vergezeld door mr. van Greven-
stein, directeur van de Nederlandse
Emigratiedienst en generaal P. Alons,
commandant van het Nederlandse Rode-
Kruiskorps. De heer Stone verwelkomde
de vluchtelingen met enkele hartelijke
woorden.
Dr. Banki uit Roermond sprak op ver
zoek van dr. M. Klompé, minister van
maatschappelijk werk, woorden van wel
kom in het Hongaars tot de aanwezigen,
waarna pater Radwanyi zich voorstelde
als de geestelijke verzorger voor de katho- i
lieken onder de groep.
De meeste leden van deze groep komen
uit Wiener Neustadt en waren reeds
vanaf zondagmorgen tien uur onder weg.
De jongste vluchteling in dit transport is
pas vijf weken oud; er is één familie bij,
die uit dertien personen bestaat.
De actrice Loudi Nijhoff zal gedurende
de maanden juli, augustus en september
voor de bond van kunstkringen een tour
nee door geheel Indonesië maken. Zij zal
de (vrouwelijke) hoofdrol vervullen in het
stuk „Duo" van Geraldi, onder regie van
Cruys Voorbergh.
neli.ike ongeïnteresseerdheid gemom
peld: „Als je denkt, dat het wat wordt,
ga je gang maar", maar er waren er
óók geweest, die hadden gezegd: „Stel
je niet aan!" „Als de Janssens dat ho
ren
En daarom waren er vanavond da
mes in Arnhem die. uiUaardrijkskun-
dige overwegingen, eigenlijk op een
auditieavond elders 'n den lande thuis
hoorden en daarom zullen er, straks,
in Heerlen, ook wel dames uit Gronin
gen zijn, of uit Den Haag.
„Graag, dolgraag willen we komen",
hadden verscheidene huisvrouwen ge
schreven, „maar alstublieft, noem on
ze naam dan niet." En een had opge
beld met bet verzoek: „Mag ik niet al
léén in Heemstede komen voorzin
gen.
HERMAN VAN DEN BERGH, „de merkwaardige dichter met het groot
talent zoals men in de jaren twintig schreef, wordt morgen zestig jaar.
Dit houdt volgens ons voldoende goede redenen in, deze Amsterdamse
jurist, doctor in de Italiaanse taal- en letterkunde, oud-journalist en eind
redacteur van de Winkler Prins Encyclopaedic in de schijnwerper van
een vluchtige ontmoeting te zetten, temeer omdat dezer dagen tot grote
verrassing van velen een nieuwe bundel van hem verscheen, vetiteld- CHet
litteken van Odysseus".
vliegen en
naar Zuid-
al zal de „Seven Seas" op de
^bfy.rjlsntisohe dienst van de K.L.M. in
t bt w°rden genomen. In de tweede
'ljigïfl au de zomerdienst zullen deze vlieg-
°°k naar Zuid-Afrika
'Mnterdienst bovendien
v la ve deze tien „Seven Seas" worden
r kü de K.L.M. nog negen Britse
bSht n 'Viscount 803'' toestellen ver-
E>e eerste van deze vliegtuigen met
,°"roefturbinemotoren wordt even-
11 aPril tegemoet gezien.
h? sfez*en 'n de toekomst de landende
Ov straalverkeersvliegtuigen
Aeer Amsterdam zullen vliegen, om-
Aftei, h'euwe geprojecteerde lamdings-
rt.0röV i)ew°ners van de hoofdstad, naar
va„ervacht' geen Einder ondervin-
"diicG. et lawaai, dat deze toestellen
en-
v punt, waar men zich mee
Straal is in dit opzicht het taxiën
Va^Oekf verkeersvliegtuigen. Men on-
ba°r de at mogelijkheid deze vliegtuigen
te naar bet begin van de start
ten brengen door tractoren en
1* 1of meer als raaklijnen van
de 7js'erdam zjjn te beschouwen, zul-
Deze dichter, die sinds 1925 zweeg, pu
bliceert weer en het ziet er naar uit, dat
hij door gaat met nieuwe gedichten aan
de openbaarheid prijs te geven. In De
Gids van januari 1957 staat een prachtig
gedicht van hem, dat deel uit zal gaan
maken van weer een nieuwe bundel:
„Kansen op een wrak", die binnenkort
zal verschijnen. Alvorens wij het echter
over „Het litteken van Odysseus" zullen
hebben, is het goed even terug te dwalen
naar die eerste verzen van hem, die in
„De Boog" (1917) door hun expressionis
tische vormgeving onmiddellijk in het
middelpunt van litterair Nederland kwa
men te staan. Naar hem toe, ook al
leek dat ogenschijnlijk niet zo, werden
in feite die dichters getrokken, die wel
dra daarna in Het Getij en later in de
Vrije Bladen publiceerden. Zij vonden in
hem een groot voorbeeld. Nu nog steeds
zullen de verzen uit de bundel „De Boog'
en ook uit zijn tweede bundel, „De Spie
gel" door hun intense kracht weten te
boeien en bewijzen zij dat hun waarde
ongeschonden is gebleven.
Na 1925 zweeg de dichter. Was het twij
fel die hem deed zwijgen, omdat hij, niet
zeker van zichzelf en van zijn plaat: als
vernieuwer en baanbreker, de snel rij
zende faam van andere begaafden om zich
heen zag? Of was het een bescheidenheid,
die zoals nu zonneklaar blijkt, niet op
haar plaats was? Hij schreef onze eerste
expressionistische verzen. Dat is een
mening, die de laatste tijd zeker rotsvast
is komen te «taan en die, na de belang
stelling bij de herdruk van zijn verzen
enkele jaren geleden, om haar waarheid
elke mogelijke nieuwe publikatie een in
teressante gebeurtenis zou kunnen maken.
Zo is het dan ook geschied.
Natuurlijk is er een verschil tussen zijn
verzen, nu meer dan dertig jaren g-leden
geschreven, en de gedichten uit het „Het
litteken van Odysseus", de bundel die
aan het eind van het afgelopen jaar ver
scheen. Rijk aan prachtige beelden en in
tens gespannen vaak van vormgeving,
krachtig en persoonlijk zijn deze gedich-
i ten ook nu nog. Maar het hartstochtelijke,
het jeugdige, zoals dat sprak uit zijn eer
ste gedichten is verdwenen. Er is iets van
verstilling gekomen, iets fluisterends, iets
van het wezen der ouderdom, een rijpheid
en bezonkenheid. Nu hij heeft besloten
conim er 0,1 s helc archief,
h ^ebjf met stof 'en spinrag, voor
liV VriPJin omgekeerd: die foto van
A'1 ee» gebed voor de aftrap
ef rrippVoetbaiwedstrijd hebben wij
et er Jammer,
gevonden.
si LöOerjï'1 ,Spafflnse foto. Als wij het
i]Ï3rl in yffinneren, was het een wed-
bft frj.b, a"arlolid, op de achtergrond
blakerende zon, op de
<?p y-nrr, sPeIers rond de midden-
on'1 ban rl en(l op de aftrap en temid-
,s;'7e pr. spelers: een felle, zwart-
en t0 "er, %n een lange, wat ver-
p0e eew gebed uitsprekend.
9efn ?oc!s dit Spaanse land!
het nog maar twintig jaar
ïe.! Srui,, eew biddende priester er
S/elJl fiskelra martelin9 en zelfs zijn
r0„ «e», xcp l Zevenentwintig jaar
e l—rd Primo de Rivera door
KOnpl.. - "au c
Pan vermoord, werd Alfonsus
oin h tr°on gejaagd, werd het
één voetbalwedstrijd tegen Franco-
Spanje heeft gespeeld, roder dan het
rode socialisme in Engeland, dat onder
Labour-bewind eveneens tegen de
Spanjaarden voetbalde, roder dan het
rode socialisme in Frankrijk, dat nota
bene een van de eerste landen was
waarmee Spanje na de oorlog voetbal-
contact had.
Enfin, gelukkig heeft de P.v.d.A. het
in de K.N.V.B. niet voor het zeggen.
En dus wapenen Hans Hopster en Toon
Martens, Henk Hoolboom en Friedrich
Dannenfeld, Cor van der Hart en Kees
Kuys, Tinus Bosselaar'en Coentje Mou-
lijn en nóg meer Madrid-gangers en
tenslotte ook de auteur van dit stukje
alleen Faas Wilkes niet, die spreekt
de taal vloeiend) zich met een Spaans
zakwoordenboekje. En als ivij dan
straks de camerero (kelner) kunnen
beduiden, dat wij „no ajo, no oliva"
EEN WOORD
Zingen is niet
beschrijven wat het oog
waarneemt ginder en hier in
roerloosheid
door het onverschillig raam van een
gezicht.
't Is zeggen wat onder je blik
geboren wordt.
Ziehier 't geheim van 't ritme
van de spontane errectie naar het lied:
Een van de veertig zingende huisvrouwen, die het in Arnhem eens voor de
microfoon probeerden.
tot ieder ding in volle klaarte
aanschouwd,
tot hen die wij beminnen,
tot vacht en lichaam waar de hand
in woelt
moeten wij zegge' een dag „ik leef
in jou
en dat doorvoelen dan in al zijn
eenvoud.
Dan zal de poëzie vanuit zichzelf
ontspringen.
D.
In het Hopmanshuis te Zwolle zal de
burgemeester van die gemeente, jhr. mr.
G. A. Strick van Linschoten, vrijdag
februari a.s„ om twaalf uur 's middags,
een tentoonstelling openen van heden
daagse kunst in het Nederlands-Westfaal-
se grensgebied. De expositie is georgani
seerd door het „Landschaftsyerband"
Westfalen-Lippe, de stichting Overijssel
voor sociaal en cultureel werk en de
„Westfalische Kunstverein". Zij laat schil
zijn zwijgen te verbreken, is het beste I derijen, grafiek en plastiek zien van kun-
wat men doen kan, luisteren. stenaars uit het Westfaalse grensgebied
1 en uit, Overijssel.
*<]v*rtenti*
brylcreem
OMDAT Brylcreem waardevolle
haarvoedende stoffen en zuivere
natuurlijke oliën bevat.
OMDAT Brylcreem het haar en de
hoofdhuid fris en gezond houdt.
OMDAT Brylcreem niet
plakkerig, niet vettig is en
daardoor smetteloze
haarverzorging waarborgt.
Massage met BRYLCREEM
bestrijdt roosvorming maakt
droog haar weer vitaal.
4»
EQZ!33èOX3
ARNHEM, maandagavond.
(Van onze verslaggever)
ZIEZO, de eerste veertig „sluime
rende" talenten onder onze zingende
Nederlandse huisvrouwen zijn voor de
microfoon geweest en men kan kwa
lijk zeggen dat zij het ding niet gron
dig onder handen hebben genomen. Zij
trakteerden het ontvankelijke apparaat
zowel op liederen van Schubert als vo
cale ontboezemingen als „De eerste
kus in het portiekje" en deden dat met
hetzelfde enthousiasme waarmee zij
anders stof plegen af te nemen; overi
gens zal ook in de microfoon na deze
krachtige manifestatie van zingend
vrouwelijk Nederland het laatste restje
stof wel verwenen zijn.
Oorzaak van dit optreden in het
opeïibaar was de oproep van de gram
mofoonplatenmaatschappij Bovema,
gericht tot alle zingende huisvrouwen
van Nederland, nu eens voor voetlicht
en microfoon te komen. Men zoekt im
mers altijd naar verborgen talenten en
wie weet, zei de directie, schuilt er
onder de dames, die tijdens het bed-
denopmaken of de afwas prestaties le
veren, wel een of andere gulden stem.
Er werden daarom dertien auditie-
avon-den georganiseerd en Arnhem viel
de eer te beurt de eerste daarvan te
mogen beleven.
Liefst veertig Gelderse huisvrouwen
achtten het verantwoord hier een stem
te laten gelden. Zij trokken, al dan
niet vergezeld van hun man of „steun
gevende" vriendinnen naar het Arn
hemse restaurant Royal om er in een
van de bovenzalen de grote stap te
wagen.
Er heerste daar een plezierige stem
ming, al lag dan hier en daar wel een
busje aspirines op tafel.
Maar ze behoefden heus niet bang
te zijn: „ook Johnny Jordaan dacht dat
hij niet kon zingen, en het werd tóch
een succes", -had de inleider bij de
aanvang gezegd.
Wel, en daar gingen ze dan. Me
vrouw A, wat beverig, met een stukje
klassiek, mevrouw B., „doodkalm"
zoals haar vriendinnen later zeiden
met een brokje sentiment, mevrouw
C„ die kennelijk niet voor het eerst in
het openbaar zong, met een half-ge-
fluisterde Franse chanson. Een char
mant jong huisvrouwtje met „Moeder,
ik kan je niet missen", een al wat
oudere dame met een creatie van Ca-
tharina van Renes. Een grote bonte
selectie van vocale vruchten, die in
de „vrije natuur" van keuken en kin
derkamer tot wasdom waren gekomen.
Vol ijver werd het allemaal op de
geluidsband vastgelegd, terwijl een
deskundige jury intussen al een voor
lopig oordeel velde.
Een van de leden van deze jury
was Louis Noiret, die ook tot taak
had de dames, die zonder muzikale
begeleiding wa'ren gekomen, op de
piano te chaperonneren. Een bijzonder
moeilijke opgave, want ook hier gold:
zoveel hoofden, zoveel zinnen. Overi
gens deed hij het voortreffelijk.
Wat de echtgenoten er van dachten?
Een deel van hen had gezegd: „Kind,
dat moet je doen, je hebt het in je
keel", een ander deel had met man-
Het is te begrijpen, er is een ver
schil tussen het zingen achter de stof
zuiger en het zingen achter een mi
crofoon. Maar die veertig van maan
dagavond durfden het toch maar....
Toen de veertig dames de revue wa
ren gepasseerd besliste de jury ten
slotte dat mevrouw W. Emaus-Pieke-
ma uit Arnhem die, zichzelf daarbij op
de piano begeleidend, „Bravo Margot"
van Brassens had gezongen, het er het
beste had afgebracht. De tweede plaats
werd gedeeld door mevrouw T. A. Pie-
ters-Schoo-nheim uit Nijmegen (met
een aria uit Elias van Mendelsohn) en
mevrouw T. B. Preyde-van Haaren uit
Nijmegen met „II Batcho". Straks, na
dat ook in Utrecht, Heerlen, Vlissin-
gen, Tilburg. Den Haag, Emmen, Gro
ningen, Enschede. Leeuwarden, Haar
lem. Rotterdam en Amsterdam audi
ties zijn gehouden, zullen zij wellicht
uitkomen in de finale op de Amster
damse huishoudbeurs.
Maar vóór die tijd zullen nog héél
wat mannen thuis op de kinderen moe
ten passen, zal in héél wat gezinnen
een avond de vaat moeten blijven
staan, zullen nog héél wat huisvrou
wen volgen op het moeilijke pad naar
de microfoon, die nu eindelijk eens in
de openbaarheid brengt hetgeen ge
huwd, vrouwelijk Nederland al zingend
weet te presteren.
De eerste oogst was lang niet slecht.
Maar we hebben ze veilig thuis
tóch wel beter gehoord.
(Van een medewerker)
IE MAAR ENIGERMATE bekend
is met de belangrijkheid van de
schoolbesturen ten aanzien van
Zij wezen er ook op, dat een school-,
bestuur zonder een stabiele bezetting ge
vaarlijke situaties kan scheppen. Waarbij
dan nog kwam de vaak eenzijdige ge-
interpreteerde rechten der ouders, die hun
de verzorging van de school, gebonden "7 re°n der
aan talriikp «xpftpliito natuurlijke begrenzing vonden In de be-
aan talrijke wettelijke verplichtingen,
waaraan bedenkelijke financiële risi-
staande rechten van andere opvoedings
partners en die bovendien toch alleen tot
THE PERFECT HfllRDREScjlMO
Ueecham Wederlanaj i\.v. jacq. Mot N.VAmsterdam
Van 25 tot 28 juli komt te Bergamo in
Italië het derde Internationale Con
gres van katholieke ingenieurs bijeen.
Het algemeen thema luidt: „De inte
gratie van de ingenieur in de onderne
ming" Op de jaarvergadering van de
Nederlandse katholieke ingenieurs
vereniging, 27 april te Utrecht, zal be
sloten worden, wie van Nederlandse
zjjde aan dit congres zullen deelnemen.
Het tweede internationale congres
vond plaats in 1954 te Delft en behan
delde het thema „De katholieke inge
nieur en de menselijke betrekkingen
in de onderneming".
'c^fronUran(*e.n genomen door een
9ar.'socian%eri"9 van communisten
e in - een bewind dat ont-
m en blnfJ1 afschrikwekkende ter-
Itjf kerkvervolgingen.
«o'jj r, u de (Nederlandse) socia-
k'op, 1id Sn„rr'e rnaken om de voetbal-
'•9at 7©Nederland, waar a.s.
d°?" in j,n.s^°rdige honderdduizend
V;óttu nant ^hamartim-stadion van
?e 0n-o ^a,an zitten kijken
iy r znzen icijKen
Vaderlandse P.v.d.A. de-
PrJ1 e ^an omdat zij
wriClfiinn i. „„f4-
W? kede«f. ^deriandse socialisten
«W* tus«P?nLdat de innige samen-
*°binUnisten j' "haanse socialisten en
- oi, "an „,,n de terreur en kerkver-
^Oo,. rli<ldeTliiurn twïntig jaar geleden
9eö'eet na«r''l,0®yle!d'"!7 is geweest.
»b'(fAet "er,
"h- Hi Wr, -
'n
Toren treden van Fran-
te Verxet van het volk te-
npur de militaire leiding
tijg, burgeroorlog die in
rjiQ'c, rt>uto 1?n sP°°r van bloed,
"ff-so-n segPrf°or het Spaanse land
K 'leraal „'ten is hij, de bevrij-
N jnf 0ok staatshoofd.
%0 bel] zichUintule socialisme be-
te schr, n nu °twel een
oisten 8?ciaZi«ïe^eM voor de rol< die
Nsu>Otf 'n Span! S,amen met com-
s d®n rfii hebben gespeeld.
altijd r Internationale
6 rodt T het Nederland-
Weden 7 tlet rode socia-
n' dat reeds méér dan
wensen bij onze voor een doodgewo
ne Hollandse maag bestemde maaltijd
(geen knoflook, geen olijven), dan ko
men wij al een heel eind, dachten wij.
Corrida's zullen wij er niet zien. De
stieren worden in de winter opgebor
gen en de torero's zitten dan op de
voetbaltribunes. Want toevallig begint
voetbal in Spanje het stierengevecht
als nationale sport te verdringen. Wij
zullen er wel de limpiabota's onze
schoenen laten poetsen, wy zullen de
guardia civil zien patrouilleren: twee
man met karabijn op de rug aan weers
zijden van de straat, wij zullen castag
netten en de flamenco's horen, wij we
ten dat de Madrileense caballeros en
senors om hun felheid, „gatos" (katten)
worden genoemd.
En wij gaan er, als periodista, voor
onze, déze gaceta een stukje schrijven.
Waarbij wij hopen,dat de Oranje-
ploeg, die in de jongste jaren ook wel
eens een paar minder gezellige buiten
landse wedstrijden heeft gespeeld, er
niet bij vergissing tóch weer een corri
da van gaat maken.
Met zoveel torero's op de tribune
wordt dat wel een tikje té riskant
PARIJS, maandagavond.
TT ET WAS EEN kalme, wat matte Patou-collectie, die de indruk maakte
AT zonder geestdrift te zijn ontworpen en die dan ook zonder geestdrift
bekeken werd. De hoofdindruk, die wij ervan kregen, is, dat de couturier,
die ons van de Chanel-invloed verlossen zal, een goed werk doet.
De mannequins, die dit modehuis liet
optreden, waren zonder uitzondering
broodmager, werkelijk vel over been en
tóch flatteerden reeds haar de slappe,
sluike japonnetjes niet. Hoe de meer
struise Nederlandse vrouw er mee uit zou
zien, laat zich licht denken. Bovendien
waren de rokken erg kort, alsof op elke
centimeter stof was beknibbeld. Alle
japonnen hebben een ceintuur cn de mou
wen zijn horizontaal een eind onder de
schouder ingezet. De rokken hebben soms
héél even een tonneau-effect.
Er waren goede mantelpakken, even een
ietsje getailleerd en van voor zowel als
van achter recht. De lengte kan zowel
bijna normaal als zeer kort zijn. De
jasjes gaan verder naar de linkerzijde
toe dicht met grote knopen. Die knopen
vinden we ook op de rokken terug; zelfs
de japonnen ontlopen deze knopen niet
Over de geklede toiletten zijn strikken
uitgestrooid, die over de hele japon,
onverschillig waar, gehecht worden. Er
waren mooie mantels, echter zonder
nieuwe lijnen en enkele haast rechte
redingotes.
Verder zeer veel korte avondtoiletten
met sciiouderband.ies. doch slechts weinig
gedecolletteerd. Sommige hebben van
achteren twee écharpes. waarvan de ein
den op beide schouders zijn gehecht en die
dus rond over de rug vielen tot bijna op
de taille.
Crêpe en mousseline, orchandie, tule en
kant, maar vooral de twee eerstgenoemde
stoffen, werden het meest gebruikt. De
collectie was gehouden in marine-blauw
en lichter blauw, in touwkleurig beige;
verder in grijs, lakrood. geel en wit. Maar
zelfs al die kleuren konden de japon
netjes niet opvrolijken. De tailleurs
daarentegen stonden jong en vlug en
deden eens niét aan kleding van een 25
jaar geleden denken,
In de gehele collectie was maar één
accessoire en dat is een soort Japans
waaiertje, met bloemen afgezet en wat
„écran-jalousie wordt genoemd. In
Patou's idee moet dit waaiertje dan
de plaats innemen van de reeds lang
vergeten vroegere waaier, wat we] een
illusie zal zijn. Wie wil nu eigenlijk
zulk een ding hebben? Zelfs de manne
quins wisten er geen raad mee.
PIERRE CARDIN. de meest talentvolle
jonge couturier, die Parijs op het
ogenblik kent. komt dit seizoen met
een gematigde fiou. Hij heeft net genoeg
van de oude techniek bewaard om de
flou, het wazigheids-effect, enige stevig
heid te geven. Zijn tailleurs met zeer
korte jasjes zijn op een niet na te ver
tellen manier geknipt. Jammer, dat de
halzen wat schriel en mager uit de ver
van het gejaat staande jasjes komen
Cardin, die vóór alles tailleur is, slaagde
er zelfs in heel goede mousseline japon
netjes te maken, wat haast ondoenlijk is
voor een kleermaker. In couturierskrin
gen zegt men dan ook. dat hij en géén
ander wel eens de opvolger van Ba-
lenciaga zou kunnen zijn.
AL VERDWIJNEN er dan ook be
faamde couturiershuizen, het ras
van de couturiers is nog lang niet
uitgestorven. Michel Tellin, een 23-
jarige Fransman, is speciaal uit Algiers
naar Parijs gekomen om hier zijn col
lectie te tonen. Alle vrouwen van 50
jaar waren met hem en zijn collectie
in haar schik, want zij voelden zich
ineens tien jaar jonger en dachten
weer aan de tijden, toen Christian
Dior de dameswereld opschrikte met
zijn New Look.
D. K.-W.
j i -i FU4tU4'J'3 uw vcimicii lulu aiitfcii lul
co s niet vreemd zijn, begrijpt de zoal gelding konden komen als zij duidelijk
niet atwerende dan toch verdedigende omschreven waren, wat nog niet was ge
houding door schoolbesturen aangeno- beurd.
men, ten opzichte van de drang naar Hoe onontbeerlijk de samenwerking tus-
de verwezenlijking van de gesugge- sen gezin en school ook was, het moest
reerde vormgeving van de rechten der inderdaad een „samenwerking" blijven
ouders. van twee partijen, andersoortig in samen-
Niet die rechten werden ontkend doch at.ell,ing. doelstelling, werkwijze en juris-
in de gevreesde liquidatie van de school- dictie. De school was de school, en de
besturen zag men terecht een dodelijke
bedreiging voor de katholieke schoolor
ganisatie. Toen dan ook de R.-K. School
raad in 1952, volmondig de ouderrechten
erkende en poogde een veilige bedding te
vinden om de te verwachten stroom op
te vangen, stond voorop, dat de bestaande
schoolbesturen volledig in hun rechten
dienden te worden gehandhaafd. Onder
geen beding een abdicatie. Dit voerde
in de voorlopige richtlijnen, in 1952 door
het Hoogwaardig Episcopaat gegeven,
ter oprichting van oudercomités, tot de
veel gewraakte clausule, die aan de
schoolbesturen het exclusieve initiatief
recht toekende bij de oprichting van
oudercomités.
Sommigen kwamen er zelfs toe te ver
onderstellen, dat deze clausule met voor
bedachten rade was ingelast om tijd te
winnen en om hierdoor het zich open
barende verlangen der ouders geleide
lijk te kunnen frustreren.
De tijd heeft deze wantrouwigen in
het ongelijk gesteld. Door verantwoor
delijke topfiguren in het onderwijs werd
dit reeds direct ontkend, men meende
oprecht, dat geleidelijk steeds meer
schoolbesturen van het initiatiefrecht ge
bruik zouden maken. Dit viel echter
nog al tegen, met het gevolg, dat na ver
schillende jaren het aantal opgerichte
oudercomités uiterst gering bleef ten op
zichte van het aantal scholen. Uit de ge
publiceerde cijfers in „Het Schoolbe
stuur van november 1954, blijkt dat de
toestand in 1953 was al$ volgt
Soort Totaal Antw. Scholen Perc.
binnen met v.h.
op 1 Ouder- totaal
febr. '54 comité
2532 173 6,8%
164 6 3,7%
359 13 3,6%
130 3 2,3%
Men moet toegeven, dat dit geen da
verend succes was en dat de schoolbe-
sturen onderling geen weddenschap
hadden aangegaan: wie zich het eerst
met het bezit van een oudercomité kon
feliciteren. Nu is het voor de hand lig-
gend, dat ieder schoolbestuur t.a.v. de
oudercomités zich mede conformeerde
aan het inzicht van het schoolhoofd.
Hier wreekte zich echter het vrijwel
ouders waren de ouders.
NAAST DE begrijpelijke reserve van
de mensen uit d:- praktijk ontwik
kelde zich ook een academische
controverse op hoog niveau over het
bestaansrecht van oudercomités aan de
katholieke scholen. De school als ver
lengstuk van het gezin, als maatschap
pelijk instituut, als instrument van de
overheid werd daarin volledig uit de
doeken gedaan. Het was pater Pelosi,
die in het Katholiek Staatkundig
Maandschrift van augustus 1956 achter
deze controverse, in puntige conclusies
vermoedelijk wel, en zeker voorlopig,
een laatste punt heeft gezet. Zijn over
tuiging bleef, dat oudercomités zeer na
drukkelijk een bestaansgrond hadden
en gewenst en onmisbaar mochten he
ten. Wel bezat iedereen de overtuiging
dat grote voorzichtigheid was geboden.
Hierop wees o.a. mgr. dr. Alfrink, die
van
school
aantal
G.L.O. 2602
V.G.L.O. 167
U.L.O. 362
B.L.O. 134
in 1953 op het nationaal katholiek on-
derwijscongres allen, ouders, leer
krachten en schoolbesturen tot pruden
tie en eensgezindheid aanspoorde.
Intussen groeide het aantal ouder
comités, doch in verband met de plan
nen om te komen tot een nationale
contactraad voor het gehele katholieke
onderwij's, waarin ook het ouderele
ment door middel van een nationale
ouderraad, diende te worden opgeno
men, niet snel genoeg.
Het was wel gebleken, dat het exclu
sieve initiatiefrecht der schoolbesturen
niet zou voeren tot een spoedige algemene
oprichting der oudercommit.és, terwijl
volkomen gebrek "aan""dVadwovtoiHtÓ een voortiidige continuering van een
belangstelling der ouders in de afgelo- ke°iik°hft'stemnel'ri ouderraad te uitdr"k"
en °nde?" a«eesf^
Bij de schoolbesturen zowel als bij de toen heT^efinltie've" ^B^K^k^re11-
hoofden van de scholen moest zich wel glement inzake de vorming van ouderco-
een zeker bewustzijn hebben geworteld mité's", dat „onder gelijktijdige intrekkin«
ten aanzien van hun bekwaamheid. De van het reglement 1952", de dringendf
?"dhefrs' 20 meenden zij eerlijk, en te- wens bevatte om aan elke katholieke
recht, waren op onderwijsgebied en school een oudercomité op te richten De
zeits cp dat van de opvoeding, voor het voornaamste correctie was de bepalinc
overgrote deel volkomen incompetent dat voortaan, zonder te wachten tot een'
en onvoldoende gevormd. schoolbestuur de tijd gekomen achtte voor
Het nu plotseling aan de orde stellen de oprichting van een oudercomité ook
van de zeer positief genoemde rechten der een initiatief van de ouders zelf kon uit-
ouders werd door de schoolbesturen en gaan, waaruit de bepaling groeide in het
de schoolhoofden aangezien als een sprong reglement dat: „de ouders van de leer-
in de duisternis, vervolgens als een motie hngen van elke klas van de school binnen
van wantrouwen ten aanzien van hun be- een maand na de aanvang van elke cursus
roepsbekwaamheid. tenslotte als een aan- in een daartoe belegde bijeenkomst een
tasting van hun aan het beroep inherente vertegenwoordiger aanwijzen. Deze ver
rechten. Alleen een rustige voorlichting tegenwoordigers vormen samen het ouder-
kon hier baten. Leidende figuren uit de comité".
terech" wezen t D,;t oudercomité behoeft om in werking
Lu Wl i de schoolbesturen, zowel te kunnen treden alleen een verklaring
vmmende6 taak met S™, ^estur.e"de en ?an vragen van „geen bezwlar" aan
belangeloosheid e" let schoolbestuur. Indien binnen vier we-
oelangeloosheid en door middel van des- ken geen bezwaren zijn ingebracht kan
den vervuld!' °°k m8t ku"de had" g^nen^1"00™40 met ziin activiteiten be-
