Van der
Wilkes
Düsseldorf, met de zelfde cijfers
Hart gaf het eerste doelpunt cadeau,
maakte gelijk, Notermans blonk uit
T
Van der Hart bedierf in één minuut
al het vele dat hij goed deed
Boeiende strijd golfde voortdurend op en neer
Duitse voetbal-jeugd nam revanche voor
Timmermans komt snelheid tekort,
Bosselaar-motor is aan revisie toe
I'
Nederlands Elftal boet in aan striidvuur en aanvalskraeht
epp Herberger kréég zijn, verdiende, verjaardags-overwinning
n>che!
NEDERLAND
DUITSLAND
Pennend duel op goed
internationaal peil
speelt'
Van der Hart's blunder
In dezelfde richting
Garantie tegen „grapjes"
Geen combinatie-vermogen
Nieuwe experimenten
In beste harmonie
WIERSMA
(PSV)
NOTERMANS
(Fortuna' 54)
DE MUNCK
(Fortuna '54)
VAN DER HART
(Fortuna '54)
WILKES
(VVV)
BOSSELAAR
(Sparta)
APPEL
(Fortuna '54)
Scheidsrechter
KUYS
(NAQ
KLAASSENS
(VVV)
TIMMERMANS
(ADO)
COR VAN DER GIJP
(Feijenoord)
LEAFE (Engeland)
KRAUS RAHN
(Kickers Offenb.) (Rot Weiss Essen)
A. SCHMIDT SGHRÜDER
(Borussia Dortmund) (Werder Bremen)
ERHARDT
(SPVG Fuerth)
WEWERS
(Rot Weiss Essen)
TILKOWSKI
(Westfalia Herne)
SIEDL
(Karlsruher SC)
K. SCHMIDT
(FC Kaiserslautem)
SZYMANIAK
(Wuppertaler SV)
JUSKOWIAK
(Fortuna Düsseldorf)
Goed internationaal peil
Tonny Staal herdacht
Rahn's boze plannen
Die ellendige 33e minuut
Bosselaar viel uit
De goal kwam toch
Het revanche-doelpunt
DONDERDAG 4 APRIL 1957
PAGINA 7
(Van onze speciale verslaggever)
OLYMPISCH STADION, woensdagavond
ÖEM 60-jahrigen einen Sieg!" Het stond in enorme,
zelfbewuste letters op het spandoek, dat hoog op
ije de staantribune, naast het* monument voor de in
e °orlog gevallen sportlieden, boven alle andere vlaggen
V0 spandoeken domineerde. Het Duitse legioen, dat zich
tj,,°'narnelijk daar verzameld had, kende waarschijnlijk
°Qk tekenis van dat monument niet. Het behoefde haar
öa hauwel(jks te kennen. Het was. 10 000 man sterk,
r Amsterdam gekomen met slechts één doel voor ogen:
oics ft die revancl,e gekregen. Een revanche met pre-
n, dezelfde cijfers: 1—2, als waarmee de „Weltimeister-
ket een ■'aar geleden in Düsseldorf door een ont-
Va 6nöe Oranje-ploeg was verslagen. Een verdiende re-
eer ?lïe' En een zege, waarmee de overwinnaars inderdaad
Üet lnlegden- Zoals z(j ook voor het Oranje-elftal ruimte
>,Öe V°or een eervol aspect aan de nederlaag,
bjj 60-jahrigen einen Sieg!" Het getuigde van het
st öelingse vertrouwen, dat het Duitse voetbal-publiek
•■eed 'n ®ePP Herberger, deze week 60 jaar geworden,
hef n 20 •ïaar als Bundestrainer de geestelijke vader van
'eid 'tSe naH°nale voetbal-elftal en de man onder wiens
'ng straks ook een verjongde Duitse ploeg in Stock-
*H 1cliikmalcer van Eaas Wilkes, tweede ven links, naast de vergeefs duikende Tilkowski
Duitse stopper Wevers die zich op Wilkes' passage niet tijdig meer heeft hersteld.
e f-N dure les met een nederlaag betaald. Een les met voornamelijk negatieve as-
L_1 Pecten. De K.C. moet geleerd hebben, dat ook Bram Appel niet meer voor het
°ra»je-shirt capabel is. Dat geeft hij intussen zelf al toe: „Ze kunnen het wel
A„ er Mij, maar ze weten het nog nietDe K.C. heeft vandaag geleerd, dat zij
n'et langer méér eer moet bewijzen dan hij zichzelf waard acht. Zij heeft ook
>evie.rd' dat het ogenblik waarop het motortje van Tinus Bosselaar hoognodig in
ïebrSlf lnoc' (een ogenblik dat men al lang kon zien aankomen), thans inderdaad aan-
6n is' heeft °°k geleerd (en dat leerden wij, die dit schrijven, evenzeer
dat Theo Timmermans in het competitie-milieu van zijn club de pure snel-
ïljn mist' die in een zware interland-wedstrijd onontbeerlijk is. Het bezwaar tegen
^'ee'S ®ckaap is óók het bezwaar van Theo Timmermans gebleken. Kon hij zich een
*>e^eden in de modder-slag van Essen royaal handhaven en méér dan dat, van-
htfjp *e®k, onder omstandigheden, die een hoge snelheid vroegen (ideaal weer en een
Ctijj, e'e grasmat), dat hij op dit punt tekort schoot. Intussen is dit een punt, zijn
liv;,?-tekort overigens, dat verbeterd kan worden als A.D.O. volgend jaar in de Ere-
vaftC negatieve aspecten in de voorhoede, waar bovendien Bram Appel zowel als Cor
7!r Gijp vér onder de in hun schutters-capaciteiten gestelde verwachtingen ble-
Vfl was ffood oId Faas Wilkes, geen uitblinker, maar desondanks In deze voor-
e de beste man, die ons enige doelpunt scoorde. Het was te weinig.
E weinig onder meer omdatin onze verdediging, die overigens uitstekend
heeft gewerkt, Cor van der Hart in de 33ste minuut van de eerste helft een
van de grootste blunders van zijn sportloopbaan beging. Een blunder waarbij
holm haar titel van „Weltmeister 1954" zal verdedigen.
Langzaam, zonder overhaasting, werkt Herberger daar
naar toe; en in die campagne kréég hij vandaag zijn zege.
Het was een zege van de Duitse jeugd! Een jeugd, die
slechts drie oude rotten: de rechtsback Juskowiak, de
rechtshalf Szymaniak en de rechtsbuiten Helmuth Eahn
(de enige van Bern '54) in de gelederen had. Een jeugd,
die capabel bleek om de internationaal toch onderdehand
waarlijk wel weer gevréésde Oranje-elf te verslaan en
die méér voetbal-intellect en méér fysieke vaardigheid
demonstreerde dan de kern van in-het-buitenland-gerijpte-
profs waaromheen het Nederlands Elftal van vandaag
was gegroepeerd.
HET was voor de Duitsers de derde zege in successie.
Na de Belgen en de Oostenrijkers thans ook Oranje;
en van deze zege had het legioen der 10 000 „Schlacli-
tenbummler" waarschijnlijk het imééste plezier. Zij bete
kende een nieuwe stap vóóruit op de weg naar Stock
holm, een weg aan het eind waarvan juist de ploeg van
de „Weltmeister" bijzondere verplichtingen wachten.
Oranje boekte deze stap-vóóruit helaas niet. Het leed een
verdiende, hoewel eervolle nederlaag, zonder consequen
ties. Wèl met een les: dat de K.C. moet blijven zoeken
naar een voorhoede-met-schot, want daar ligt nu ons
zwakke punt.
dernis iets té ver van zich af liet sprin
gen. Hoogtepunten de schoten van Rahn
en Schroder in de eerste helft tegen de
paal. Hoogtepunten natuurlijk ook de drie
goals.
ER waren 33 minuten gespeeld, toen
Cor van der Hart de bal, niet hele
maal onder controle, meenam naar
de linker cornervlag en hem vandaar
ofschoon hij alle kanten uitkon en de
Duitse linksbinnen Siedl zich levens
groot in de baan naar De Munck be
vond, tóch op zijn keeper terug speelde.
Een onvergeeflijk staaltje van bravour,
meedogenloos afgestraft, want Siedl zei
rustig dank-je-wel en knalde het leer
op z'n zeven gemakken in de touwen.
„Noch ein Tor! Noch ein Tor!" brulde
toen het legioen der 10.000 „Schlachten-
bummler", dat zich bij het spelen van
het „Deutschland-über-alles"-lied muis
stil had gehouden, doch dat na het don
derende koor van 50.000 Wilhelmus-zan-
gers alle voorradige toeters en bellen,
vlaggen en spandoeken te voorschijn had
gehaald. Opnieuw muisstil was dat legioen
toen Wilkes in de 20e minuut van de
tweede helft een flonkerende rush langs
twee Duitsers besloot met een pass op
Timmermans (die toen rechtsbuiten speel
de), de bal in een afgemeten voorzet terug
kreeg nog éven de Duitse stopper Wewers
die de voorzet langs zijn hoofd had voelen
schampen, met twee flitsende voetbewe
gingen passeerde en toen beheerst in
schoot.
Maar het legioen der „Schlachtenbumm-
ler" barstte uit alle sponningen van zijn
nationalisme, toen in de 33e minuut de
Duitse rechtsbinnen Schroder met een
akelig ragdun centert je de bal in de
ruimte achter Van der Hart in onze cen
trale defensie-sector schoof, daar links
binnen A. Schmidt snel en gretig als een
jachthond toeschoot, De Munck in een ge
strekte duik het éérste schot nog kon
smoren maar de gevallen Schmidt zich
liggend omdraaide en toen met zijn
twééde schot wél de roos trof.
N de laatste minuten maakten
Sepp Herberger en Henk Pel-
likaan beiden een armzwaai
in dezelfde richting. De Bundes-
trainer beduidde er zijn elftaj
mee, dat het terüg moest om de zege
te verdedigen; en dat deed de ploeg dan
ook, met alle elf man op eigen helft. Pel-
Iikaan stuwde er de Oranje-jongens mee
in een laatste offensief, dat echter de
verdiende Duitse revanche niet meer
ongedaan kon maken. Een revanche, die
ook uitdrukking gaf aan het overwicht,
dat het Duitse elftal vrijwel voortdurend
in het middenveld had gehad en dat het
had uitgebuit.
De Duitsers krégen dat overwicht, om
dat onze halfspelers zich vrijwel perma
nent achter de middenlijn hielden. Zij
hebben daar, de uitblinkende Notermans
vóórop maar de ook zeer goed spelende
Klaassens onmiddellijk na hem, enorm
veel en prachtig werk gedaan. Herhaal
delijk braken zij de Duitse aanvallen in
hun éérste opzet en bovendien lanceerden
zij met sterke rushes en goed geplaatste
centers onze eigen voorhoede. De voor
treffelijke rol die Notermans en Klaas
sens vandaag vertolkten, heeft verhin
derd dat de Duitsers van hun midden-
veld-overwicht direct profijt konden trek
ken. Zij waren onze beste twee spelers
en van hen was Notermans bovendien,
zoals gezegd, de beste man van het veld.
MET deze halflinje vóór zich heeft onze
achterhoede zich des te beter van
haar taak kunnen kwijten. Hoewel
de béide doelpunten een direct gevolg
waren van een fout van Van der Hart
(over het eerste valt niet eens meer te
praten, bij het tweede reageerde hij te
laat op een centertje dat in z ij n zone
neerkwam), heeft onze stopper globaal ge
nomen toch een goede partij gespeeld,
hier en daar zelfs met briljante momen
ten.
Er móét echter een middel te vinden
zijn om hem zijn „grapjes" af te leren.
Dat hij er na dat eerste Duitse doelpunt
onder de vernietigende last van een
oorverdovend fluitend en joelend sta
dion, ontroostbaar bijliep: diep gebukt
met de armen voor iiet gezicht, is nog
niet eens een garantie dat hij ons een
volgende keer niet wéér zo'n ergernis
zal bezorgen.
Daarom was Van der Hart minder dan
linksback Kuys, die wij vandaag de beste
JAN NOTERMANS, de ster van het veld.
De boosdoener zelf is op de foto niet te zien, maar dit u<as de situatie die ontstaan was door de blunder van Van der Hart bij
zijn terugspeelbal. De Munck heeft het schot van Siedl niet meer kunnen keren en aanvoerder Wiersma grijpt op de doellijn ver
twijfeld naar zijn hoofd.
man in onze achterhoede vonden, hoewel
hij het tegen de geroutineerde Rahn
veelal de commandant in de Duitse aan
vallen, lang niet gemakkelijk had. Kuys
was beter dan Wiersma, ofschoon ook
onze captain op een solide partij mag
terugzien en hij tweemaal in kritieke
situaties Van der Hart voor capitulatie
behoedde. Doelman De Munck was van
deze defensie een betrouwbaar sluitstuk:
véél kreeg hij niet te doen, maar wat hij
moest doen, was moeilijk. Hij bofte bij
de twee Duitse schoten tegen de paal,
stelde daar een paar sublieme reddingen
door tijdig uitlopen tegenover.
AAN de halflinie Notermans—Klaas
sens wederom dankte onze voorhoede
het, dat zjj nog zo veel gevaarlijke
tegenacties kon ondernemen. Het waren
ofwel Notermans en Klaassens met hun
lange passes ofwel Wilkes met zijn solo
rushes, die deze acties inleidden. Het te
kort aan combinatie-vermogen in onze
voorhoede: een tekort aan techniek èn aan
spel-intelligentie, bleek echter uit de
stereotiepe center-naar-het-midden waar
in bjjna elke aanval uitmondde.
In dat midden had Bram Appel tegen de
secure Duitse stopper Wevers ongeveer
niets-niemendal in te brengen. Timmer
mans miste snelheid om zich voldoende te
doen gelden, Wilkes rekte zijn solo-rushes
te ver uit en ontnam er daardoor alle ge
vaar aan, Bosselaar was als rechtsbuiten
zeer zwak (het motortje is óp), Van der
Gijp stelde in technisch opzicht zeer te
leur en kon op de linksbuitenplaats niet
tegen de stoere Juskowiak op en invaller
Clavan bleef als invaller in de tweede
helft voor Bosselaar eveneens onder de
verwachtingen, die men omtrent zijn tech
nische bagage koesterde.
Een verdediging dus, die haar repu
tatie gestand deed (volgens Sepp Her
berger een der beste verdedigingen van
Europaeen voorhoede dus, die nog
altjjd te weinig combinatie-vermogen
bezit en die bovendien met de slijtage
van mannen als Appel ook haar vuur
kracht heeft verloren.
N die voorhoede zal dus de K.C. ver
der moeten experimenteren. Met een
andere middenvoor, met andere bui
tenspelers ook. Naar ónze smaak zijn
Wilkes en Timmermans, mits men hun
gebreken van tè veel individualisme
resp. van te geringe snelheid kan weg
werken, te handhaven. Maar voor de
middenvoorplaats is een nieuw „kanon"
nodig, een Bleijenberg misschien (hij
hééft al eens een keer afgedaan, inder
daad, maar hij hééft sedertdien ook veel
bijgeleerd), een Cor van der Gijp ook, in
betere vorm, miss.hien. En voor de bui
tenplaatsen twee snelle en felle jongens,
mogelijk ook een Angenent wiens com-
jong begonnen en jóng afgesloten inter
land-carrière thans ook meer gerijpt is.
mogelijk ook een Angement wiens com-
petitievorm een tweede kans rechtvaar
digt. Het is moeilijk zoeken voor de
K.C., maar de kans op Stockholm is het
waard!
Van het Duitse elftal roemden wij de
kwaliteiten reeds. Toch had de voorhoede
waarin de zwervende middenvoor Kraus
nog té jong leek, te weinig stootkracht.
Binnen- en halfspelers bouwden in het
middenveld fraai op en er werd ook wel
snel geattaqueerd, maar de overrompe
lende flits ontbrak. Hun verdediging heeft
zeer solide gewerkt, met rechtsback Jus
kowiak als uitblinker, maar zij maakte
géén indruk van onpasseerbaarheid. Voor
een nieuwe „Weltmeisterschaft" is dit elf
tal nog niet rijp, maar het heeft nog man
nen als Schafer, Seeler, Vollmar (allen
geblesseerd), Klodt, Waldner, Biesinger,
Erhardt en keeper Herkenrath (hoewei
Tilkowski uitmuntend was) achter de
hand. En het heeft in ieder geval vol
doende keuze ènjeugd om ych de
gelijk naar Stockholm toe te werken.
Méér dan óns elftal!
Tenslotte: het was de eerste wedstrijd
tegen Duitsland op ónze bodem sedert
1935. Een wedstrijd vol sfeer, waarin zo
wel het legioen der „Schlachtenbumm-
ler" als óns publiek voor een pikante
entourage zorgden. Een wedstrijd met
een stadion vól klaterend leedvermaak,
toen de Engelse scheidsrechter Leafe,
die ons zeker niet onwelwillend gezind
was, officiële waarschuwingen aan
Zastrau en Rahn uitdeelde. Een wed
strijd echter die zowel binnen als buiten
het veld in beste harmonie is verlopen
en die het herstel van het voetbal-con
tact met Duitsland op prettige wijze
heeft beklonken.
GERARD PATTIJN.
Jj'j de Duitsers zonder meer een doelpunt cadeau gaf!
h als, bij de mutaties die opnieuw in de voorhoede noodzakelijk zijn geworden,
Ok in onze achterhoede nog eens een hoofd moet vallen en dit het hoofd van
Or van der Hart moet zijn, dan is dat ómdat dergelijke „grapjes" (hij permitteert
r zich per wedstrijd minstens één en ook tegen Luxemburg kostte ons dat bijv
*eh goal), onderdehand té kostbaar worden.
6$
«i(t e«tal kan zich dergelijke grapjes niet meer veroorloven. Want ook óns Oranje-
!>o0 is op weg naar Stockholm en één zo'n grapje straks in Wenen kan voor ons de
tot de Zweedse hoofdstad en haar W.K.-finaletoernooi voor goed dicht gooien...!
D EVANCHE", dat was de opdracht
die Sepp Herberger zijn jongens
Srv had meegegeven. En zij spéélden
°r- Bijna met dezelfde geestdrift die
\v;eJaar geleden ónze ploeg in de strijd
p en waartoe ónze ploeg zich thans
"beer kan opwerken! Het herinnert
flig e.C opnieuw aan (met alle bezwaren
M tegen hem hadden), dat een trainer
3lU *a* Merkel in staat was om ons elftal
te zóveel mentale explosiestoffen mee
teCj^®yen dat zij er haar achterstand in
Sr, hische capaciteiten mee kon nivelleren
b^ghu deze mentale stimulans er niet
,r is, nu blijkt ook des te duidelijker
S„echnische achterstand die het Neder-
W?s 6 top-voetbal inderdaad nog op het
®hland'heeft.
J^nt niet alleen de grotere geestdrift,
va het betere voetbal kwam vandaag
Sj,!1 de Duitse kant: hun degelijke po-
L ®- en combinatiespel, de snelheid als
®b» voor de switch waarmee zij door
virP defensie-linies spurtten, de indi-
j. dele balcontrole en de soepeler fysie-
iC Wendbaarheid. Het was alles juist
tikje beter dan bij ónze spelers, één
t,a d uitgezonderd: Jantje Notermans,
b onze smaak vandaag niet alleen de
besJe man aan ónze kant maar van
over de toppen van een aantal spectacu
laire hoogtepunten heen. Hoogtepunten
waren de vlammende solo-rushes van de
dribbelende goochelaar Faas Wilkes,
rushes die echter bijna steeds op een
derde of vierde man strandden omdat de
„Spanjaard" de bal té lang bij zich wilde
houden maar hem bij elke vólgende hin-
(Van onze verslaggever)
AMSTERDAM, woensdagavond
Dat kleine bolronde Duitse mannetje moet het voorvoeld hebben. Toen in de pauze
de harmonie St.-Joseph uit Oldenzaal de 01 achterstand met wat vrolijke marsen
probeerde weg te spelen, blies het mannetje, staande voor de ere-tribune, helemaal
op zijn eentje, een overwinningsfanfare op een veelpijpige toeter.
Hij voorvoelde toen, wat voor de aanvang van de wedstrijd het Duitse legioen,
1Ï.000 man sterk, niet wilde geloven. Dat legioen met vlaggen en spandoeken was
muisstil, toen het „Deutschland über alles" als een gedragen psalm weerklonk. Die
Duitse invasie kreeg zijn eerste schrik, toen Nederland zijn elf met een Wilhelmus
als een strijdlied de arena instuurde, zjj was in de rust ondanks die 01 nog vol
bange gedachten en zij rolde vlaggen cn spandoeken haastig op toen Wilkes in de
20ste minuut van de tweede helft met een „beng" van een schuiver gelijk maakte,
de Nederlanders vervolgens in een warmbloedige overwinningsroes voor de kooi
van Tilkowski dansten en de Duitse verdediging bereid bleek haar zelfverzekerheid
ln te ruilen voor enkele minuten paniek-voetbal.
Het kleine, kogelronde mannetje blies ook toen nog, eenzaam en alleen, zjjn over
winningsfanfare op zjjn gekke toeter. Hij wist, dat het legioen tóch „himmelhoch
jauchzend" bezit zou nemen van Amsterdam.
1 het veld
Was op het wapen van zuivere
deze strijd werd uitgevochten.
Ns and is daarin goed méégegaan. Het
Uit-tiet alleen de verdienste van de
Ploeg maar ook' van het Oranje-
h sp dat dit niet alleen een interessante
?ati0Panhende, maar ook °P g°ed inter-
fl°rde pei^ staande wedstrijd is ge-
jj.h, meer dan een volle klasse beter
le tegen Luxemburg, door technisch
verzorgd spel, door hoger tempo
Nadat de aanvoerder Wiersma en Rahn
elkaar vriendelijk lachend de vaantjes
hadden overhandigd, de Engelse munt van
scheidsrechter Leafe in het voordeel van
Wiersma was uitgerold, nam het stadion
een minuut stilte in acht in verband met
het overlijden van de oud-secretaris van
de KNVB, de heer A. J. Staal. Toen blies
de in bijzonder lange kniebroek gestoken
arbiter nadrukkelijk op zijn fluitje en was
de zeventiende NederlandDuitsland be
gonnen.
De Duitsers waren het eerst weg. Links
buiten Siedl had de bal ontnomen aan
Notermans en schonk de eerste kans van
de wedstrijd aan zijn rechtsbinnen Schro
der, die kennelijk nog niet warm gelopen
was en ver naast schoot. De toen al vol
ijverige Notermans schoof even later een
vrije trap naar Wilkes, die in zijn bekende
stijl twee verdedigers voorbij drentelde
en vervolgens de bal tien centimeter over
de lat blies. Dat was de prelude.
Tjjdens de volgende eerlijk tussen beide
doelen verdeelde schermutselingen werd
al spoedig duidelijk, hoe men in beide
kampen tot scoren dacht te komen. De
Duitsers werd grootmoedig het midden
veld toebedeeld en van daaruit combi
neerden onze oostburen met korte en
snelle passes op De Munck aan. Oranje
attaqueerde met lange trappen over de
vleugels cn brede passes door het midden,
vooral Appel werd royaal bedacht. De
reeds antieke en afgesleten speerpunt uit
onze na-oorlogse voetbalgeschiedenis wist
er helaas niet altijd even goed weg mee.
Inmiddels was gebleken, dat rechtsbui
ten Rahn, met de grote stappen van een
woudloper, van plan was akelig gevaarlijk
te worden. Twee keer probeerde deze
beste aanvaller van het veld van zo'n
veertig meter afstand het zelfvertrouwen
van De Munck te ondermijnen. Die scho
ten waren van een beter kaliber dan het
vuurwerk van de Nederlandse voorwaart-
sen Appel en Van der Gijp, die uit veel
betere schietposities met onbenullige
trapjes doelman Tilkowski, in het bezit
van het figuur van een leeuwentemmer,
trachtten om te kopen.
!Uitsa Wedstrijd, waarin de iets betere
kwaliteiten de doorslag gaven
De goal die besliste. De Duitse revanche
goal. Op handen en voeten krabbelt Albert
Schmidt overeind, nadat zijn twééde schot
raak was geweest. De Munck roept iets boos
het veld in en ook Klaassens en Kuys
hebben kennelijk iets op hun lever, terwijl
Van der Hart, Notermans en Klaassens be
dremmeld toekijken. Maar de Duitse aan
voerder Helmuth Rahn juicht!
De Nederlanders kregen de meeste kan
sen, maar de Duitsers waren tussen de
15e en de 20e minuut op enkele centime
ters van een levensgroot doelpunt ver
wijderd. Na een kwartier schoot de goal-
getter van Rotweis, Helmut Rahn, hard
in de richting van ons hok. Zijn schot
caramboleerde over het hoofd van mid-
voor Kraus naar de benedenhoek, waar
de voor deze gelegenheid extra-lange arm
van De Munck de bal nog maar net tegen
de paal kon duwen. Vijf minuten later
spoot Schroder de bal tegen de staan
der en moest Van der Hart ijlings terug
sprinten, om de bal, die vriendelijk in de
richting van linksbinnen A. Schmidt hup
pelde, weg te werken. Het enige serieuze,
wat de Oranjehemden uit hun aanvallen
destilleerden, was een schot van Timmer
mans, dat leeuwentemmer Tilkowski toch
wel even pijn in zijn haren bezorgde. Ook
Appel mocht nog twee keer iets loslaten
in de richting van de Duitse goalie en
Wilkes draafde vervolgens een keer of
wat langs drie man om op de onver
mijdelijke vierde verdediger te struikelen.
Het zette geen zoden aan de dijk.
Toen kwam die ellendige, aller-ell.en-
digstc 33ste minuut. Cor van der Hart
krijgt blijkbaar één keer in de 90 minuten
een vlaag van verstandsverbijstering. Eén
keer in de zes kwartier is hg helemaal
van de kaart. Dan weet hij beslist niet,
dat hg op een voetbalveld staat. Dit keer
kwam die vlaag b(j onze spil in de 33ste
minuut. Hg stond met de bal aan zgn
voet bjj de cornerljjn en kon alle kanten
op. „Weet je wat, ik speel de bal terug
op De Munck" dacht Cor, maar tus
sen hem en de keeper stond een zekere
Siedl, linksbuiten van het Duitse nationale
elftal. Het was 0-1 voordat De Munck
aan een tegenactie kon denken.
De Duitsers waren door het dolle heen.
Siedl, aangespoord door zijn gemakkelijke
succes, kanjerde nog een keer op goed
vertrouwen op het doel; Roel Wiersma,
helemaal van de kook, sloeg opeens aan
het missen, zodat Siedl wéér alleen voor
De Munck kwam te staan, maar dit keer
moest hij de minder eenvoudige kans
prijsgeven.
In de laatste minuut voor rust ging Cor
van der Gijp, we hebben hem niet een
keer hoeven te noemen wegens uitzon
derlijke acties, knock-out na een kopduel
met Rahn, de woudloper. Clavan trok zijn
trainingspak al uit, maar het was niet
nodig, want de Rotterdammer werd in de
pauze weer bij zijn positieven gebracht.
Toch mocht de popelende Hagenaar even
na rust meedraven, want toen ging Bos
selaar voor de wereld door een loeiend
schot van linksback K. Schmida. De rust
ging dus in met een 01 voorsprong voor
de gasten, die drie corners hadden mogen
nemen tegen Nederland niet één.
Toen de vloot van tien reclame-vliegtuigen
die in de pauze over het stadion zweefde,
uit het gezicht verdwenen was, gooide
Oranje zich in de strijd voor de gelijk
maker. Weliswaar moest Wiersma eerst
nog met een heel forse, op de rand van het
toelaatbare zwevende schouderduw
Schmidt van de bal afzetten en De Munck
een schot van Siedl onder de lat wegjagen
maar daarna kwam Nederland naar voren.
Aardig werk van Timmermans, ook hij
verrichtte overigens geen heldendaden
vanmiddag, bracht Appel in schietpositie;
een vrije trap van Clavan kwam op de
schoen van Timmermans, maar de pro
beersels gingen over.
Toch voelden de Duitsers, dat de Ne
derlanders wat van zins waren. Rahn
kwam helemaal terug om Clavan onder
steboven te lopen, maar kreeg prompt
een driftige reprimande van mr. Leafe.
De vrije trap kwam voor de voeten van
Van der Gijp, die veel te lang moest na
denken, voordat hij tot een schot besloot
en toen was het te laat.
De goal kwam toch. In de 20ste minuut
werd ons recht-op-en-neer voetbal on
derbroken door een feilloze combinatie
tussen Timmermans en Faas, de dribbe
laar. De ADO-er centerde terug naar
Faas, die nu spil Wevers voor aap liet
staan en diagonaal op kniehoogte doel
puntte. Het stadion was te klein voor deze
uitbarsting van pure voetbal-vreugde
en de jubel ging geljjk over in een sti
mulerend gebrul, toen bleek, dat Oranje
dóórging en de Duitsers onzeker gingen
doen.
Er had nog een tweede goal ingezeten
als Juskowiak niet met een salto, die men
meestal alleen maar in een circus te zien
krijgt, die voorzet van Notermans voor de
voeten van Clavan had weggetikt. De ar
tistieke sprong maakte een einde aan de
Nederlandse aanvalsdrift.
Duitsland wilde revanche. Het Duitse
legioen durfde zonder overwinning, zon
der die revanche, niet naar de Heimat
terug. Zastrau wilde het al te enthousiast
forceren, boorde de overal opduikende
Notermans in de grond, maar ook hij
moest bij Leafe op het matje komen. Het
Duitse offensief werd er niet minder om,
het leverde in de tweede helft nog vijf
corners op (totaal-verhouding acht-nul).
Van der Hart maakte zijn fout uit de
eerste helft goed, toen De Munck naast een
corner greep, Schmidt inkopte en onze
spil nog net de bal uit de doelmond kon
wegwerken.
Maar Van der Hart was niet meer op
tijd terug, toen diezelfde Schmidt zich
op een pass van Schroder in de vrije
ruimte stortte en in een duel met De
Munck op de grond liggend met een prach
tige horizontale haal van zgn been de bal
in het net liet zoeven. Dat betekende 12;
het doelpunt speciaal voor het legioen.
Nederland heeft geprobeerd om terug te
slaan met de beperkte wapens, die het
vanmiddag kon hanteren. Van der Gijp
kreeg nog een kans van Wilkes, die hij
prompt om zeep hielp. Laefe stond ons
wegens een stoutigheid van de harde
Juskowiak even buiten het strafschop
gebied een vrije schop toe en we mochten
hem zelfs een keer overnemen. Het le
verde niets op. Timmermans vocht zich
in de slotfase langs de cornerlijn, maar
zijn voorzet was niet voor het hoofd van
een springende Appel, maar voor de leeu-
mentemmer. De Duitsers consolideerden
hun voorsprong. Zij riskeerden niets en
trokken zich terug. Wiersma ver opge
drongen verspeelde de voorlaatste kans
door slecht plaatsen en Cor van de Gijp
deed zulks met de laatste.
Toen Leafe affloot, stak het kogelronde
mannetje voor de eretribune weer de
gekke trompet voor de vertolking van een
bijzondere gave overwinningsfanfare en
toen eerst gilde het legioen ongeremd
mee.
