GHANA, land van muskiet en cacao
Mijlpaal in West-Afrika's
politieke ontwikkeling*)
Spaak: „Onze houding inzake
waterwegen is onveranderd"
Rijks saldo op hoger niveau
Minister Suurhoff opende „Dis
der Volkeren
UIT NIETS GROEIDE EEN
FUNCTIONERENDE
PRACHTIG
ORGANISATIE
MARGE
E
E:
loei lampjes
IN DE
vb
'A'
MET DE UNEF IN HET VELD (I)
AMSTEL
WOENSDAG TO APRIL 1957
PAGINA 9
Frankrijk wil verrijkt
uranium produceren
DE XXXIe JAARBEURS
VAN BRUSSEL
Interpellatie in Belgische senaat
Zorgen zijn echter nog niet van de baan
DEVIEZENCIJFERS IETS
Op Wereld gezondheidsdag in Amsterdam:
Meer aandacht kweken voor voedings
problemen
Freedom for want"
Overschotten moeten zegen
worden
LAGER
Voorschotten geslegen
Deviezenheweging
MATERIëLE WIJZIGING
ECHTSCHE1DINGSREGELING
Phil
adelphia (V.S.)
WETTELIJKE REGELING
BLOEDPROEF SLAG
IN DE LUCHT
Deprimerend
Vlees en Religie
De C.V.P., partij van de
doorbraak?
MAASTRICHTSCHE ZINKWIT
26 nationaliteiten!
Badplaats
te
ZÜ
ACCRA, april
U[ ET verhaal gaat, dat toen men
jj. voor Ghana, de nieuwe staat
^ler in West-Afrika, een vlag wil-
e °ntwerpen, het plan geopperd
erd om er een muskiet als natio-
symbool in op te nemen. De
üskiet, zo redeneerde men, is
e beste vriend geweest in de
r'3d om de onafhankelijkheid,
Ingezien deze malariaverwek-
?,e*" de Europeanen belet heeft
cn in groten getale in Ghana te
stigen.
hei.r Schuilt een grote kern van
rtj in deze redenering en c
e de
waar-
deze redenering en de rol,
ue.. muskiet in de politieke ontwik-
'pB der Engelse gebieden aan de
beh van Afrika heeft gespeeld,
j, loeft niet onderschat te worden,
jj^el Sierra Leone, als Nigeria en
Ijl- Goudkust, staan bekend om hun
°nder warm en vochtig klimaat
°in Vvaren in vroegere jaren berucht
h,„, veelvuldig voorkomen van de
alaria.
®n8elsen hebben zich hier dan ook
2 definitief willen vestigen zoals in
hu a" of Oost-Afrika. De Europese groep
9^?' beperkt tot de hogere bestuurs-
'enaar, verantwoordelijk voor orde
«en rilst, de zakenman die rekende op
^ort mogelijk verblijf in dit moor-
d tropisch klimaat en de missionaris,
i^J^h'ge die geïnteresseerd was in een
la dtstreeks en diepgaand contact met
tyen bevolking. De meer gevormde
He Afrikaner heeft zich van deze situa-
Uat rckenschap gegeven en gerealiseerd,
ÜjL, "et probleem van zijn onafhanke-
c}e ed. niet bemoeilijkt zou worden door
Ma ^atlwezigheid van een grote groep
2üia kolonisten die, zoals in Algiers,
hv Afrika, Rbodesia of Kenia hier een
j?cde vaderland wilden stichten.
is wellicht de diepere grond voor
et).afWezigheid bij de Westafrikaner van
gevoel van achterdocht of antipa-
t.a.v. de Europeaan, zoals men dat
l 'aas in vele andere gebiedsdelen wèl
tan
constateren.
h* .et Engelse bestuur van zijn kant
va 1 in West-Afrika een grote mate
]eil Politieke wijsheid aan de dag ge-
jffc door het streven naar politieke on
tvankelijkheid niet tegen te werken,
t,: Vroegere Goudkust is het eerste ge-
6tl dat van deze politiek profiteerde
(j baria geworden, welke onmiddellijk
taafna toetrad tot die merkwaardige
dJpilie van het Britse Gemenebest. De
^prikkeling laat voorzien, dat Nigeria
t,''Pen niet al te lange tijd dit voor-
zal volgen.
U R IS GEEN twijfel aan, dat de rest
At van Afrika de politieke en econo-
mische ontwikkeling in Ghana met
grootste aandacht volgt. Zal Ghana
I 'n slagen z\jn interne moeilijkheden
l' overwinnen en zijn bevolking tot een
j"ger welvaartspeil weten op te voeren?
j f' alternatief kan men niet veraf, in
jr''beria, constateren, waar de corruptie
viert en een land, dat té vroeg
,JJP onafhankelijkheid kreeg, nagenoeg
inertie is vervallen.
moeilijkheden, welke de jonge re-
ïf.'ipg in Ghana te overwinnen heeft,
)JP zeker niet gering. Daar is het pro-
l'ccm der Asjanti, een machtige stam
jj^ bet binnenland waar de grootste rijk-
op 6 maart de onafhankelijke staat
besteed. (Een parallel met het conflict
tussen Sumatra en Java dringt zich hier
op).
Wij hadden de gelegenheid enkele
dagen vóór de onafhankelijkheidsverkla
ring een vergadering der As-
janti-stamhoofden in Kumasi bij
te wonen. Het was een verras
send schouwspel deze donkere, in prach
tige gewaden gehulde aristocratische fi
guren te zien debatteren in een modern
gebouw met een luidspreker- en verta
lingsinstallatie, zoals men die in de za
len van de Verenigde Naties kan vinden.
Onderwerp van discussie was, of men
aan de feestelijkheden in de hoofdstad
Accra, ter gelegenheid van de onaf
hankelijkheidsdag zou deelnemen of
niet. Het werd een compromis, twee
stamhoofden, maar niet de belangrijk
sten, zouden de Asjanti gaan vertegen
woordigen. Niet direct een bewijs van
overtollige geestdrift.
R IS OOK het Drobleem van de To-
golanders. De stam de Togo's is
vroeger door een aantal Europese
staatslieden met meer politieke dan
etnologische of geografische kennis in
tweeën geknipt. Een deel werd toege
voegd aan de Goudkust en werd dus
Engels, het andere deel kwam onder
Frans bestuur. Dat de Togo's met deze
verdeling nooit bijzonder ingenomen
zijn geweest laat zich begrijpen en de
onafhankelijkheidsverklaring van Gha
na werd dan ook aangegrepen om tegen
deze, nu definitief schijnende, verdeling
te protesteren. Het merkwaardige feit
deed zich dan ook voor, dat terwijl in
de hoofdstad Accra de bevolking te
hoop liep om de hertogin van Kent,
vice-president Nixon en andere hoge
gasten te bejubelen, de regering ijlings
troepen naar de grensprovincie moest
sturen om orde en rust onder de Togo's
te handhaven.
Men kan al deze moeilijkheden echter
gemakkelijk overdrijven. Alle jonge sta
ten hebben in het begin grote moeilijk
heden moeten overwinnen, ook de Euro
pese. Het probleem wordt verzwaard
door het feit. dat in Afrika een staat
met een ontwikkelingspeil, dat met onze
middeleeuwen vergeleken kan worden,
in écn generatie gedwongen wordt om
in de technische twintigste-eeuwse be
schaving te gaan meespelen. Dat dit
aanpassingsmoeilijkheden met zich
brengt is niet alleen verklaarbaar maar
logisch.
Deze situatie wordt bijzonder duide
lijk voor hem, die bijv. de ultramoderne
Universiteit van Ghana bezoekt. Men
ziet moderne laboratoria, waarop meni
ge Europese universiteit jaloers zou
zijn. Men ziet de studenten in toga, zoals
in Engeland, naar colleges over atoom
fysica gaan en men is geneigd te ver
geten, dat velen van deze studenten voor
enkele jaren ergens in het binnenland
in een kampong woonden, waar prak
tisch niemand lezen of schrijven kan en
waar dingen als elektriciteit of stro
mend water onbekende grootheden zijn.
Deze studenten die met de modernste
apparatuur der moderne samenleving
leren werken, die T.S. Elliot en Graham
Greene bediscussiëren, keren in de va
kanties veelal terug in een samenleving,
waar polygamie en magische handelin
gen hoogtij vieren. Men kan slechts ver
baasd staan over het enorme aanpas
singsvermogen van deze Afrikaners,
waarbij neuroses slechts sporadisch
voorkomen.
Wat echter op de eerste plaats nodig,
is, wil het experiment-Ghana slagen, is
massa-opvoeding. In deze speelt de
missie een zeer belangrijke rol. Van de
3.997 lagere en middelbare scholen zjjn
niet minder dan 1.117 in katholieke han
den. In dc verdere ontwikkeling van het
onderwijs ligt de hoop voor dit land en
voor de Kerk. Aan het katholieke onder
wijs is de taak een moderne staat te
helpen opbouwen, die niet zal berusten
op een vulgair materialisme van wes
terse of oosterse origine maar die
doortrokken zal zjjn van een christen
dom dat alleen in staat is aan de be
volking vrede, recht en bescherming te
bieden.
Th. KERSTIëNS.
Dit ïs het tweede artikel in een reeks,
welke de heer Kerstiëns, secretaris-generaal
van Pax Rom-ana, voor ons blad schrijft,
als „bijprodukt" van een studiereis die hij
thans onderneemt. Het eerste artikel ver
scheen in ons blad van 14 maart j.l.
Veeï kleuters houden zich op het ogen
blik druk bezig met het kleuren van
de paaseieren. Of er veel verf op de
eieren komt, valt nog te bezienmaar
de bedoeling is goed.
Frankrjjk is vastbesloten zjjn afhanke
lijkheid van de V.S. wat de levering van
verrijkt uranium betreft af te schudden,
aldus verklaarde de Franse staatssecreta
ris voor atoomenergie, Georges Guille.
Tegenover verslaggevers verklaarde hij,
dat Frankrijk dit ook zou doen wanneer
een en ander meer zon kosten, dan wan
neer Frankrijk het verrijkte uranium van
de V.S. zou betrekken. Nog dit jaar zal
beslist worden of Frankrijk zelf een fa
briek voor verrijkt uranium zal bouwen
of hiertoe zal samenwerken met zijn Eu
ropese bondgenoten.
Bij het voorleggen van een wetsontwerp
voor een vijfjaren-plan voor kernenergie
aan de Franse Nationale Vergadering zei
Guille, dat, het Franse plan de vergelij
king met het Britse programma uitste
kend doorstaat. Volgens het wetsontwerp
worden uit een totaalbegroting van 3840
miljoen gulden voor het vijfjarenplan 250
miljoen gulden voor de bouw van een
dergelijke fabriek gereserveerd. Andere
regeringsdepartementen zoals dat van ma
rine zullen een 730 miljoen gulden bijdra
gen voor de bouw van een atoomduikboot
en -vrachtschip.
(Van onze Brusselse correspondent)
De XXXIe Jaarbeurs van Brussel (31e)
zal in de bekende Eeuwfeestpaleizen, op
de Heyselvlakte waar de Wereldtentoon
stelling 1958 uit de grond aan het rijzen
is, gehouden worden van 27 april tot en
met 12 mei a.s.
Meer dan vierduizend deelnemers, uit
35 verschillende landen, hebben er stands
gehuurd.
Dit jaar zullen er ook officiële partici
paties zijn van Belgisch Kongo, Canada,
Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Italië,
Japan, Pakistan en Roemenië.
Naast die vertegenwoordiging der ver
schillende regeringen en onafhankelijk
daarvan, zullen ettelijke nationale en in
ternationale ondernemingen in uitgebrei
de gemeenschappelijke inzendingen haar
jongste prestaties aan de bezoekers laten
zien.
Zoals zulks ook vorige jaren het geval
was, zullen 31 nijverheidsgroepen over de
verschillende paleizen verspreid zijn,
waar zij een oppervlakte van 106.000 M2
zullen bezitten.
(Van onze Brusselse correspondent)
Gisteren heeft het Belgische kamprlid
dr. Delwaidc geïnterpelleerd over: „De
beslissing van de regering zich op dit
ogenblik te onthouden van steilingncmen
op het gebied van het aanleggen van een
verbindingskanaal tussen Antwerpen en
het Hoilandsch Diep, en over dc gevolgen
van die beslissing met het oog op de op
lossing van het probleem van de Schelde-
Rijn-vcrbinding". De aanleiding tot deze
tussenkomst van de heer Delwaide is de
bekende verklaring van de Nederlandse
minister van Buitenlandse Zaken, de hper
Luns, in de Nederlandse Eerste Kamer
gedaan.
Men begreep daaruit, dat het advies
Van Cauwelaert-Van Steenberghe niet
langer meer aan de werkelijkheid be
antwoordde. Men trok de conclusie, dat
thans het oude Moerdijkkanaal van de
baan is. Nochtans is dat kanaal de oplos
sing, die Antwerpen moest hebben. België
heeft gezegd, dat het niet aan dat kanaal
verzaakt. Er heerst dus verwal ring, om
dat anderzijds een lid van de Nederlandse
Eerste Kamer sprak van wijlen het on
zalige Moerdiikkanaal. Die verwarring,
Doch met onze afwachtende houding ver
spelen wij kostbare kansen. Antwerpen
moet zijn traditioneel aandeel in het Rijn-
verkeer verkrijgen. De huidige onzeker
heid drukt ook als een hypotheek op de
Benelux-verhoudingen. Spreker eindigde
met een beroep op Spaak.
Deze begon met te antwoordeu. dat hjj
zich niet erg gelukkig voelde met deze
interpellatie. Wjj zjjn, zo zeide bjj momen
teel met Nederland in uiterst belangrijke
diplomatieke onderhandelingen gewikkeld
en ik ben van oordeel, dat dc openbape
opinie, die niet altijd goed van alles op
de hoogte is, er buiten moet bliiven.
Spaak gaf toe, dat de verklaringen in
het Nederlandse parlement een aanlei
ding voor de Belgische zijde vormden om
vragen te stellen, doch hij wilde de han
den vrij houden en de onderhandelingen
met Nederland niet in de war laten
sturen. Dit wil niet zeggen, dat België
niet op zijn bekende standpunt blijft
staan, namelijk, dat niets veranderd is in
de houding van dit land in verband met
de waterwegen.
De regering van Brussel heeft al het
belang, dat aan dit probleem gehecht moet
worden, er wel degelijk aan gegeven.
Vraag me niet om in polemiek te treden
met mijn Nederlandse collega. Dat zou
de oplossing alles, behalve kunnen ver-
a.:iUl?e^le relaties met Nederland
kunnen vertroebelen.
De Nederlandse regering heeft toege
zegd België op de hoogte te houden van
de voorgenomen werken in Noord-Bra
bant. Dan zal België zijn definitieve con
clusies trekken en de houding bepalen.
worden. Dat is van belang voor de beide
landen.
Hij stelde vervolgens de vraag, of een
afwachtende houding van de Belgische
regering wel de juiste was. Hij antwoord
de zelf met een „neen". De uitvoering
van de Deltawerken zal een belemmering
temeer zijn voor de Scheld e-Rijn-verbin-
ding. Indien België het rechtstreekse ka
naal Antwerpen-Hollands Diep als meest
geschikte oplossing blijft beschouwen, zijn
de kansen om dat kanaal te verkrijgen,
nooit zo groot geweest als thans omdat
het ook aan Nederlandse behoeften be
antwoordt, in verband met de voorgeno
men werken in Noord-Brab.ant.
Nieuwe besprekingen met Nederland
zijn aan de gang, heeft men ons gezegd.
v "i van dit land in de vorm van cacao
en mangaan gevonden wordt. De
ïpanti zijn zeer beducht voor een over-
i.?Srsing door de kustbevolking en be
ogen zich verder dat het grootste deel
de exportdeviezen door hun ge-
opgebracht, voor de ontwikkeling
VJJ._ _.j Si.
n de bevolking aan de kust wordt
elo
iPp het plein voor de gemeentelijke
en gymnasium staat al bijna
,.,®e jaar een prachtige sokkel, waarop
4 "ter het standbeeld ontbreekt. De
v'hhemse beeldhouwer J. van Zweden
s,a3kt in opdracht van het gemeentebe-
Pr een monument, dat op deze sokkel
f.11 Plaats zal krijgen en dat een steige-
j.'ri paard en een jongen en een meis-
V Voorstelt, tezamen uitbeeldend, dat
1- ehte in handen is van de jeugd. De
t^^ngen vonden kennelijk dat het wat
t, aPg duurde en hebben nu een minia-
b^Paard op de sokkel geplaatst en de
uS-S.-directeur en de gymnasium-rec-
v' hebben alle vrede met de iet",va,
a°0rtijdige onthulling van dit beeld
Jj Pf de jeugd; want ook zij vinden, dat
Up tijd wordt, dat er eindelijk iets op
sokkel komt te staan.
ZiH°0r het kantongerecht is bij een der
"Pgen dezer dagen de 83-jarige pater
0peurt j ens m.s.c. te hulp geroepen als
skundige. Do kantonrechter moest
Up e'ijk een Kei-ees verhoren, die al-
do h maar zijn eigen taal sprak. En daar
kantonrechter zich herinnerde, dat
is Pater Geurtjens niet veel vreemd
ais het op Nieuw-Guinea of de Zuid-
aj°'ukken aankomt, riep hij hem op om
w tolk te dienen. Het geval zelf had
tje '£ig om het lijf, want de misdaad van
Aei-ees bestond er in, dat hij op een
ïpP^fiets links door de bocht had ge-
U°Pr/,
en
IsjpP gaat weer een Stanley op ontdek-
Vg Ssreis en wel een (aangenomen) zoon
ïj P de zoon van de ontdekkingsreiziger.
's Richard Morton Stanley, die het
tie heeft opgevat de befaamde expedi-
tjQ van zijn grootvader eens over te
ga P- Hij wil het traject vap het Tan-
v ^kameer naar de monding van de
PSorivier, waarover de beroemde
9fl drie jaar deed, in zes maanden
ttyp gen- Maar hij gaat het doen met
e daarvoor speciaal geschikte auto's.
(Van onze Amsterdamse redactie)
„De Wereldgezondheidsorganisatie en
de F.A.O., de Voedsel- en Landbouwor
ganisatie, twee organen van dc Verenigde
Naties, wacht een ontzagwekkende taak
om de dramatische vocdsclproblematick in
de onder-ontwikkelde gebieden on te los
sen; vraagstukken die in geen verhouding
staan tot de gevaren die de voeding in
de Westerse landen bedreigen. Het is
daarom van groot belang dat deze UNO-
organisaties de publieke opinie beïnvloe
de, de ogen openen van de gehele mens
heid voor dc intense relatie tussen voe
ding en gezondheid en iedereen tot ac
tieve belangstelling weten op te wekken".
Dit verklaarde gistermiddag Z. Exc. J.
Suurhoff, minister van Sociale Zaken op
de herdenkingsbijeenkomst ter gelegen
heid van de Wereldgezondheidsdag welke
in het Tropenmuseum te Amsterdam ge
houden werd en die in het teken van
„voeding en gezondheid" stond. Dc be
windsman opende in het Kon. Instituut
van de Tropen een nieuwe permanente
afdeling die aan bovenstaand onderwerp
gewjjd is en de titel draagt „De dis der
volkeren".
Minister Suurhoff betoogde dat veel
eten en gezondheid nog te vaak als syno
niemen worden gezien. Daardoor bestaan
er ook in ons land gevaren o.a. van over
voeding, terwijl men zich in de maaltij
den ook nog te weinig heeft aangepast
aan de zich steeds wijzigende levensom
standigheden. Aan de juiste samenstel
ling van het voedselpakket ontbreekt nog
heel wat, niet door gebrek aan middelen
maar door gebrek aan kennis. De be
windsman pleitte daarom voor meer aan
dacht voor voedingsproblemen bij de
artsenstudie. Een andere bedreiging is de
commercialisering van de voedselproduk-
tie en -consumptie, o.a. door valse aan
prijzingen en door toevoeging van kleur
stoffen. Toch is dit soort problemen
nog maar kinderspel bij die in landen zo
als Afrika, het Verre en Nabije Oosten
en Zuid-Amerika, aldus de heer Suurhoff,
die als oplossing zag een intensieve ver
groting van de technische en economische
hulp bij de voedselproduktie in die stre
ken.
Dr. H. A. P. Oomen, hoofd van de on
derafdeling Voedingsgeneeskunde van het
Tropeninstituut haalde in zijn toespraak
het devies van de F.A.O. „da panis" aan,
hetgeen wil zeggen „geef ons heden ons
dagelijks brood", dezelfde bede dus om
stoffelijke bijstand die de christenen van
de wereld in het dagelijks „Onze Vader"
bidden.
„Wil men werkelijk „freedom for want"
bidden", aldus dr. Oomen, „dan zal er aan
deze zaak aandachtig, langdurig en stand
vastig gewerkt moeten worden. Het is dan
nodig dat men er de intellectuelen, de
arts, de landbouwkundige bij betrekt en
de vraagstukken niet overlaat aan losse
initiatieven. Het is bovendien uitermate
gewenst, dat de vele variëteiten van maat
schappelijke werkers elkaar vinden op het
terrein van de voedingsverbetering; en
niet zozeer dat men zich verschanst in
eigen burchten of hyperspecialismen. Het
idee van internationale samenwerking is
zo nieuw dat de consequenties nog onvol
doende doordacht zijn, ook op universi
taire niveaus. Do directeur-generaal van
de volksgezondheid, in ons land beklaagde
zich onlangs over het gebrek aan systema
tische behandeling van de voedingsleer
aan onze vaderlandse universiteiten. Als
dit noodzakelijk is voor het beschuttende
vaderlandse milieu met hoeveel nadruk
moeten zijn collega's van tropische mil-
joenenlanden het dan wel beamen", zo
verzuchtte dr. Oomen en hij vervolgde:
„Het komt er dan niet zozeer op aan of
de Nederlandse arts straks in de tropen
gaat werken of niet. Hij moet wereldbur
ger zjjn en mede-vcrantwoordelqk ge
steld worden voor de wereldgezondheid
Daarvan is de voeding altjjd Cn overal het
fundament. De medische faculteit el
ders de landbouwkundige- of de economi
sche faculteit moet zjjn aandacht rich
ten op het verband tussen voeding cn ge
zondheid. De arts heeft tjjdens zjjn op
leiding hier en daar een boom uit het
hos van de voedingsleer opgemerkt, doch
in het bos weet hjj zelf niet de weg. Het
kweken van aandacht voor voedingspro
blemen ïs een eerste vereiste voor ver
betering", aldus besloot spreker.
Ir. J. A. P. Franke, directeur-generaal
van de Voedselvoorziening besprak de
wereldvoedseisituatie. Er is een overschot
van 50 miljoen ton broodgraan op be
paalde plekken in de wereld, terwijl el
ders gebrek geleden wordt. Vergeleken
met voor de oorlog steeg in Noord-Ameri-
ka de produktie per hoofd der bevolking
tot 121in het Verre Oosten (behalve
China) daalde ze tot 92 Vo. Volgens ir.
Franke is het wenselijk en nuttig reserve-
voorraden voedsel aan te leggen, opdat
de overschotten zo aangewend kunnen
worden dat ze een zegen voor de gehele
mensheid in plaats van een ramp voor
bepaalde volkeren worden. Gelukkig zoe
ken de Verenigde Naties naar een derge
lijke oplossing.
Nadat vervolgens nog ir. W. L. Uter-
mark, algemeen conservator van het Tro
penmuseum de expositie „Dis der volke
ren" had toegelicht en prof. dr. V. J. Ko
ningsberger, voorzitter van het instituut
een slotwoord had gesproken, werd de
nieuwe afdeling door minister Suurhoff
officieel geopend.
Kon de vorige week worden geconsta
teerd, dat hel rijk de vrij zware aanslag
op zjjn kasmiddelen, voortvloeiende uit
rente cn aflossingsverplichtingen op de
staatsschuld, goed had weerstaan (er was
per saldo nog een klein surplus aan in
komsten), ook in de afgelopen week heeft
de staat goed geboerd. Flinke ontvangsten
aan belastingen hebben er namelijk toe
geleid, dat het saldo van de schatkist met
70,2 miljoen is gestegen tot 121,3
miljoen.
Verdere versterking van dit tegoed zal
intussen noodzakelijk zijn. Op 25 april zal
immers de driemaandelijkse uitkering aan
de gemeenten ad ongeveer 250 miljoer,
moeten plaats vinden, terwijl dan ook de
salarisbetalingen aan het rijkspersoneel
weer voor de deur staan. In hoeverre een
en ander zonder hulp van buitenaf (hetzij
door plaatsing van schatkistpapier, hetzij
door een beroep op de Ned. Bank) zal
kunnen worden geklaard staat echter nog
te bezien.
Hoewel te verwachten is, dat het publiek
met het oog op de Paasdagen wat meer
geld dan anders op zak zal houden, zodat
de terugvloei.ing van het bij de ultimo
in omloop gekomen bankpapier wellicht
wat trager zal gaan dan anders, is de
eerste stroom toch niet onbevredigend ge
weest. Van de bij de maandwisseling uit
gezette 195 miljoen kwam namelijk in
de eerste week van deze maand reeds
82.4 miljoen terug, waardoor de bank-
biljettencirculatie van 4026,9 tot 3944,6
miijoen is gedaald.
Deze ontwikkeling was uiteraard gun
stig voor de banken. Deze konden de vrij
gekomen gelden namelijk benutten voor
belastingbetalingen van cliënten, waarna
nog een klein saldo overbleef ter verster
king van haar renteloos tegoed bij de
Ned Bank Behalve dat is er echter ook
nog weer f 20,1 (v.w. 27.9) miljoen aan
nieuwe voorschotten opgenomen, terwijl
voor 6,3 (6,7) miljoen aan papier bij de
Bank werd verdisconteerd. In totaal ste
gen de saldo's van de banken zodoende
van 267.8 tot 316.0 miljoen, derhalve
met 48.2 miljoen.
Het is zonder meer niet te zeggen waar
om nog weer nieuwe beleningen moesten
worden aangegaan. Het thans beschikbare
saldo van 316 miljoen voldoet immers
in behoorlijke mate aan de eisen welke
ingevolge de verplichte kasreserve wor
den gesteld. Mogelijk is er een verschil in
positie bij de diverse instellingen, dat niet
onderling kan worden vereffend. Callgeld
is in elk geval krap gebleven. De notering
bedraagt nog steeds 3% pet., maar zaken
zijn er praktisch niet te doen. Ook naar
kasgeldleningen bestaat nog steeds een
onbevredigende vraag. Voor driemaands
leningen aan gemeenten wordt 5 a5.»
pc't. betaald en voor halfjaarsgeld 5,4 pet.
De deviczenrckeningcn, welke sedert
25 februari van week tot week een zvj
het zeer geringe verbetering te zien
gaven, waarmede tot 1 april een vooruit-
gang van in totaal 29 miljoen wera
bereikt, ztfn in de afgelopen week met
3,3 miljoen gedaald. Hierin is ecliter
geen verlies aan convertibelc valuta be
grepen. Deze post steeg namelijk met
f 0,35 miljoen tot 187,1 miljoen. In
totaal bedraagt de netto deviezenreserve
van de Ned. Bank thans f 718 miljoen en
dc goudvoorraad 3077 (onv.) miljoen.
In de stand van het schatkistpapier is
deze week geen verandering gekomen.
Naar aanleiding van een door verschei
dene Eerste Kamer-leden gemaakte op
merking deelt dc minister Samhalden
in zijn M. v. A. mede, dat hij nog in over
weging heeft, of zijnerzijds maatregelen
moeten worden getroffen voor een onder
zoek naar de mogelijkheid, een materiële
wijziging van de regeling der echtschei
ding tot stand te brengen.
tw" deze Amerikaanse stad weigerde
°rririVrouw lid van een jury te worden,
,;.at zij verklaarde tegen de doodstraf
'lij. De rechter legde echter uit, dat
ff 8'nS oin een Seval van leven
*eht °<i' maar om een vrouw> die liaar
Ue "genoot had aangevallen, omdat hij
hizend dollar, welke zij hem had
ka6ven om voor haar een bontjas te
,n' bij de paardenrennen had ver-
vr Daarop verklaarde het geachte
W^velijke jurylid wel zitting te wil-
W ne»ien. „Ik geloof, dat ik een ver-
Wr(le indruk hau omtrent de gevallen,
de doodstraf wordt uitgespro-
merkt* m heel vriendelijk op.
De toenmalige ambtsvoorganger van
minister Samkalden heeft een ontwerp
voorbereid, waarbij de bloedproef in feite
verplicht werd gesteld. Daar het bloed
monster door een arts moet worden afge
nomen, is een dergelijke regeling alleen
uitvoerbaar indien de artsen bereid zijn
mede te werken. Nu zij dit voorshands
niet zijn," zou een wettelijke verplichting
zich aan de bloedproef te onderwerpen
een slag in de lucht blijven, aldus minis
ter Samkalden in zijn Memorie van Ant
woord aan de Eerste Kamer.
(Van onze reiscorrespondent)
Gaza .april
cn paar telegrammen luidden het bestaan van
de U(nitcd N(ations) E(mergcncy) F(orce)
in. Tien landen boden de Verenigde Naties con
tingenten van hun strijdkrachten aan en het geboorte
uur der V.N.-troepenmacht had geslagen. De eerste
soldaten, die de vaag omschreven taak hadden de rust
en dc orde in het Midden-Oosten te bewaren, bevon
den zich al onderweg, toen de opperbevelhebber, ge
neraal E. L. M. Burns, nog benoemd moest worden.
Zo deed zich het unieke feit in dc krijgsgeschiedenis
voor, dat er een leger werd geschapen, hetwelk geen
staf, geen organisatie en geen operatieplan had.
Ziet men nu de UNEF werken, dan lijkt het een
apparaat te zijn, dat moeilijk beter kan functioneren.
Zesduizend militairen uit alle windhoeken der aarde
zijn tot efficiënt werkende eenheden samengesmeed
en het is nauwelijks te geloven, dat onderdanen van
zo heel verschillende landen op zulk een voortreffe
lijke wijze met elkaar kunnen samenwerken.
Men merkt een „petrol point" op, een benzineop-
slagplaats, waar gebaarde en getulbande Sikhs rood
verbrande Canadese chauffeurs bedienen. Men kijkt
met verbazing naar een Indonesische sergeant, die als
wachtcommandant het hoofdkwartier in Gaza bewaakt,
en die al op grote, afstand de rangen van tien legers
kan onderscheiden. En men hoort een perfect Engels
en Duits sprekende Deen Brazilianen en Joegoslaven
orders geven, alsof hij de helft van zijn leven in Bra
zilië en de andere helft in Joegoslavië heeft doorge
bracht.
,.Ds UNEF", zei een Indiase officier tegen me.
die de levensfilosofie van Nehroe vast in het hoofd
bleek te hebben, „is ontstaan, toen de Verenigde Na
ties op hun grondvesten wankelden.. Zij is een le
vend bewijs van het nut en ook de werkbaarheid
van de V.N. en bovendien een strijdmacht, die vrede
en vriendschap brengt. ..Als men in de grote poli
tiek hetzelfde begrip en dezelfde goede wil zou to
nen, dan zag het er op aarde heel wat gezelliger uit..".
Aboe Soeweir, een legerkamp-vliegveld niet ver van
Ismaila vandaan, zal door de in UNEF-verband ge
werkt hebbende militairen niet licht vergeten worden.
Het was daar, dat de eerstelingen der „Internationale
Politie" op Egyptisch grondgebied landden, volledig
in het duister tastend over de gebeurtenissen, die
zouden plaats vinden. Aan voedsel hadden ze slechts
noodrantsoenen voor een periode van veertien dagen
bij zich. Bedden bezaten ze niet, tenten en voertuigen
evenmin. „Alles komt na", luidde het parool, maar
niemand wist hoeveel tijd dit in beslag zou nemen.
Voor El Ballah, een vervallen, nog door de Engel
sen gebouwd barakkenkamp tussen Port Said en Is
maila, gold als precies hetzelfde. Het was daar, dat
generaal Burns zijn eerste hoofdkwartier vestigde; het
was van daaruit, dat Port Said en later Gaza werd
bezet. Het was daar ook, dat de verveling zich voor
het eerst van de UNEF-troepen meester maakte,
het heimwee en het verlangen naar het einde van dit
avontuur.
„Het is de meest deprimerende plaats, die ze ons
hebben kunnen geven", zei een Deense kapitein, die
mij iets van de afgelegen legerplaats liet zien. „Waar
je ook om je heen kijkt, nergens zie je iets anders
dan vuil zand en wat verdorde, verpieterde kale strui
ken.. De barakken zijn geloof ik in tien jaar niet ge
verfd en zien er van binnen als stallen uit... Er was
zelfs geen telefoonlijn met de buitenwereld, toen we
hier aankwamen en alle verbindingen hebben we
dan ook zelf moeten verzorgen..".
Een Finse soldaat vatte het troosteloze aanzien
van El Ballah nogal humoristisch op. „Dit noemen ze
de psychologie van het leger", verklaarde hij. Ze heb
ben ons opzettelijk een dode plaats als hoofdkwartier
gegeven om ons naar de Sinai-woestijn, waar we
tenslotte naar toe moesten, te laten verlangen Was
dit een kamp met vermaak en vertier geweest, dan
was iedereen met tegenzin het Suezkanaa! over ge
gaanNu is het zo, dat we bepaald blij zijn, als we
El Ballah de rug toekeren, ook ai staan er aan de
overkant vermoeiende oefeningen op het program en
ook al moeten we daar voortdurend patrouille lopen.."
EEN VAN DE belangrijkste problemen, die moesten
worden opgelost, was de voedselvoorziening. Be
halve de noodrantsoenen, welke de eerste UNEF-
militaircn hadden meegenomen, was er niets om op
terug ie vallen,terwijl de ravitailleringslijnen duizen
den kilometers lang waren. In het begin moest er
zelfs hjj de Britten en Fransen worden geleend om
de V.N.-troepenmacht niet te laten verhongeren. En
later, toen er genoeg voorraden werden aangevoerd,
moest er veel zorg aan de samenstelling der menu's
worden besteed, omdat elk land zijn eigen eetgewoon
ten heeft.
Zo mogen de mohammedanen geen varkensvlees
hebben en de Hindoes geen rundvlees. De Joegosla
ven houden van aardappelen, de Brazilianen en Co-
lumbianen van zoetigheden en de Indonesische en In
diase soldaten van rijst. Er is heel wat organisatie
talent voor nodig geweest om het iedereen naar de
zin te maken. Er moest een schip met rijst uit Azië
komen; een paar wagons aardappelen uit de Nijldelta
Om de maaltijden niet al te eentonig te maken, moes
ten verder in een veelheid van landen bestellingen
worden gedaan, waarbij Amerika. Canada en Enge
land wei op de eerste plaats komen.
In het begin waren vooral de mohammedaanse sol
daten nogal wantrouwend als het op het eten van
vlees aankwam. „In alle vleessoorten meenden ze een
(Van onze Brusselse correspondent).
Op een algemene vergadering van het
Verbond der C.V.P.-, provincie- en ge
meenteraadsleden van de Brusselse agglo
meratie heeft de voorzitter van deze
partij, het kamerlid dr. Theo Lefèvre. een
redevoering gehouden, waarin hij o.m.
heeft gezegd, dat de C.V.P. overal haar
leden moet kunnen aanwerven. De stich
ters van de C.V.P. hebben duidelijk inge
zien. dat de partij geen doctrinaire noch
confessionele partij mag zijn. De C.V.P. is
en moet de partij van de doorbraak zijn.
Zelfs mensen die geen gelovigen zijn,
hebben recht op een plaats in onze ran
gen.
Voortgaande zeide de heer Lefèvre in deze
vergadering, welke door tal van kamer
leden uit hoofde van hun functie als ge
meenteraadslid of lid van Prov. Staten
werd bijgewoond, dat de C.V.P. een natio
nale partij is, die het algemeen nut ver
dedigt, in tegenstelling met de socialis
tische partij, die meer en meer optreedt
als een dogmatische en doctrinaire partij
met een brutale tucht. Bij de socialisten
wordt geen tegenspraak of kritiek geduld.
Men kan zich voorstellen, wat in België
zou gebeuren als Van Acker en Buset ooit
de volstrekte meerderheid in handen krij
gen. De heer Spaak heeft bewezen, dat hij
de strakke en stugge tucht van de partij
moe was en hij verkoos de weg naar de
vrijheidaldus de h^er Lefèvre, die
nog betoogde, dat zijn partij de nadruk
moet leggen op de verdraagzaamheid.
Het dividend over 1956 van de N.V.
Maastrichtsche Zinkwit Maatschappij
is onveranderd vastgesteld op 9 pet.
Advertentie
•t.
70 WW ZcrodéVL 2*......
varkenskop te zien", zoals een foerier dit uitdrukte,
en velen namen het zekere voor het onzekere door
helemaal geen-vlees te eten. Op een goed moment
achtte men het zelfs dienstig het slachtvee levend naar
de kampplaatsen te vervoeren, teneinde de manschap
pen te overtuigen van het feit, dat ze niets tot zach
namen, dat tegen hun religieuze opvattingen stuitte..
Op het ogenblik, nu er een speciaal UNEF-abattoir
is ingericht, is dit niet meer nodig. Men heeft er
zowel een Mohammedaanse als een Hindoese officier
aan toegevoegd, die er beiden op moeten toezien, dat
hun mannen alleen vlees krijgen, dat ze mogen sten
De stemming is er aanzienlijk beter door geworden,
want hoe minder vertier een soldaat heeft, des te meer
gaat zijn „liefde" door de maag.
Men meent wel eens, dat de UNEF uit vertegen
woordigers van tien landen bestaat Denemarken
namelijk Noorwegen, Zweden, Finland, Joegoslavië,
Canada, India, Indonesië, Columbia en Brazilië
maar niets is minder waar. De heer Powell, de Ame
rikaanse leider van de omvangrijke administratie der
N.V.-troepenmacht, heeft me voorgerekend, dat er
onderdanen van zesentwintig naties bij de UNEF
werkzaam zijn cn dat het hoofdkwartier van generaal
Burns op een V.N.-secretariaat in zakformaat is gaan
lijken. Dc meeste nationaliteiten treft men bij de ver
bindingsdienst aan. een belangrijke, zo niet het be
langrijkste onderdeel van de troepenmacht. Want door
het feit ook, dat de wegen slecht en de telefoon
verbindingen gebrekkig zijn, moet elk contact door
middel van de radio tot stand worden gebracht en
h'crvoor zijn vele, reeds bij de Verenigde Naties werk
zame specialisten aangetrokken.
Hoewel de leden der diverse contingenten met hun
eigen materiaal rondrijden en ook het eigen uniform
hebben behouden, hebben ze toch een paar dingen met
elkaar gemeen. Daar is ten eerste de blauwe helm en
de ai even blauwe baret. Op de tweede plaats zijn er
dan nog de Verenigde Naties distinctieven, welke op de
reehterbcvenarm en op het hoofddeksel worden gedra
gen in dóe voor de Egyptenaar begerenswaardige
souvenirs vormen.
Een derde ding tenslotte, dat ze met elkaar gemeen
hebben, is hun vriendelijke en uitermate correcte
houding tegenover de bevolking. Er zijn op dit punt
kennelijk strenge instructies uitgegaan, nog afgezien
van het feit, dat de Egyptenaren de leden van de
V.N.-troepenmacht als hun vrienden en zelfs wel als
hun bevrijders bejegenen. Waar men „de mannen
met de blauwe helm" ook ziet, overal worden ze om
ringd door goedmoedige en goedlachse inheemsen. Men
zegt we; eens, dat hun sigaretten en hun conserven-
blikjes de voornaamste oorzaak hiervan zijn, doch het
zou onjuist zijn dit alleen maar naar voren te bren
gen.
LINK VAN BRUGGEN
Zandvoort is op het ogenbilk nog
een badplaats zonder gasten; door de
straten flaneert nu nog de wind als
een eenzame, kille oude heer, die
weet dat hij weg moet, maar er voor
lopig nog is. De pensionnetjes liggen
traag schouder aan schouder geleund,
wachtend op de stadsbewoners, die
nog bezig zijn met het verdienen van
hun vakantie. De vensters zijn schoon
en achter de gordijnen gluren de
bordjes „kamers te huur'' als voor
oorlogse gezichten.... Als het geen
seizoenwerk was, zou men er de wo
ningnood bij vergeten.
Zo'n wandeling door een badplaats
zonder baders maakt triest.
Het lijkt op een leeg schoollokaal,
waarin je 's zaterdagsmiddags moest
terugkomen.
Op een leeg zwembad, of een ver
laten bioscoop.
Of een groot restaurant, waarin
alleen jouw tafel wordt gedekt.
Ik wandel met de wind mee, en
samen hebben we het koud.
Op de boulevard trippelt een meis
je met een zonnebril en blote armen.
Maar het is niet oprecht.
Ze heeft lcippevel.
Badplaatsen eisen zon, warmte en
veel mensen.
Ontbreekt dat allemaal, dan ligt de
heimwee naar de zomer hier veel
sterker dan in de stad.
Ik ga maar slapen in een klein,
schoon pgnsion.
De enige gast.
