De tragedie van Algerije
r>
G
Eelde heeft nieuw onderdak
voor Rijksluchtvaartschool
Nederlands publiek ziet politie
als een tegenstander
Nationalisme in het Midden-Oosten (3)
zicht
Geen
compromis in
loei lampjes
D'
D
VAN LEZER
TOT LEZER
m
MANIFEST EIST VERSTERKING
VAN NATO
(U kunt
iv fotograferen,
als U de juiste
[AGFA film kiest
1
Gebouwencomplex door Prins Bernhard
officieel geopend
K°«(rs.i
Schikking met verbalisant bij overtreding
ontmoet bezwaren
Interview op het
nippertje
Vermoeide Voroshilof
in Djakarta terug
CDU-congres te Hamburg beëindigd
DONDERDAG 16 MEI 1957
PAGINA 5
FRANKRIJK zal Algerije
tenslotte helemaal verlie-
eri- Maar intussen zal het lang
Uren voor het daar tot een re-
j^ing komt. Er zal geen rege-
,lng komen, omdat geen enke-
e Eranse politicus en geen en-
ele Algerijnse nationalisti-
che leider het aandurft de lij-
eh van een compromis voor
,e stellen. Hier komt bij, dat
heer Mollet, geconfronteerd
et (je economische moeilijk-
eden, die op het punt staan
fch in volle zwaarte in Frank-
te openbaren, er alleen
op uit is zijn plan voor
j.® Europese Gemeenschappe-
'Jke Markt veilig door het
ranse parlement geratificeerd
krijgen voor hij zich in de
andelgangen terugtrekt. Het
s. Weinig waarschijnlijk, dat
opvolgers zullen beginnen
et onderhandelingen te voe-
6h voor een regeling in Alge-
riJe
De „colons"
door de
RT. HON. ANTHONY
NUTTING
Hoop op lokale bestands
overeenkomsten
Waarom geen
onafhankelijkheid
Overbevolking en
werkloosheid
Verachting voor rebellen
(VS.)
GENERALAAT M.S.F. UIT
GRAVE VERTROKKEN
Eervolle plaats
Bijna vierhonderd vliegers
ENGELS PRIESTER WORDT
BURGEMEESTER
URANIUM UIT DONAU-
WATER
Na reis over Java
Lichtreclames
Nederlands in België
Chinese boeren
McCarthy
6cr'.cttemin' een regeling zou mo-
Miui ztjn als Parijs dit wilde,
be heeft in ruil voor een wa-
jhj tilstand verkiezingen onder
^nationaal toezicht aangebo-
1 Maar deze verkiezingen zul-
(jJ1 alleen maar ten doel hebben
r Algerijnse vertegenwoordigers
ti Parijse Nationale Vergade-
8 aan te wijzen. Het F.L.N.
aila«onaal Bevrijding»-Front) zal
maar akkoord gaan met
a'Kiezingen voor een Algerijnse
aeinblée, die bevoegd is om te
|jjl^rhandelen over onafhanke-
een oplossing zou de sultan
ift Marokko en premier Bourguiba
stollen hun invloed aan te
ten gunste van een regeling.
deze oplossing zou vergen, dat
b,a. gerijnse politieke leiders, die
vtiiB in Frankrijk gedetineerd zijn,
worden, want de leiders
hiet verzetsstrijd in Algerije zijn
boiin t onderhandelingen over een
fan 116 regeling in staat en de
'Ulk,en keren zich krachtig tegen
een concessie.
zich onafhankelijk te maken van de
olie van het Midden-Oosten en alle
daarmede samenhangende proble
men.
Vergeleken met deze praktische
overwegingen, is het vaak herhaalde
emotionele argument, dat enigerlei
verzwakking van het Franse stand
punt in Algerije een provocatie zou
zijn voor de „colons" (Franse kolo
nisten) om hun toevlucht te nemen
tot gewelddadige maatregelen, maar
van erg secundaire waarde.
IN alle geval is datgene wat men
over de „colons" zegt wel erg
overdreven. Zeker, sommigen
van hen bekogelden Mollet met to
maten toen hij in februari 1956 Al
giers bezocht, omdat zij dachten, dat
hij van plan was Algerije in de steek
te laten. Maar zowel het aantal van
de- authentieke Fransen als de kracht
van hun gevoelens zijn in het ver
leden weloverwogen overdreven ten
einde kracht bij te zetten aan de
Franse stelling, dat Algerije een
departement van Frankrijk moet
blijven. Bovendien hebben alle rij
kere kolonisten geld geplaatst in het
buitenland als een appeltje voor de
dorst tegen de tijd, dat de Fransen
zich terugtrekken.
De militaire situatie is de laatste
tijd aanzienlijk verbeterd. De natio
nalisten hebben zware verliezen ge
leden en met behulp van tamelijk
hardhandige ondervragingsmethoden
zijn een aantal lagere opstandelin
genleiders gearresteerd. Het moreel
van het Franse leger is hoog dank
zij de leiding van de jonge generaal
Massu, een kerel als een ruwe dia
mant. Doch, zoals de liberaal-den
kende burgemeester van Algiers te
genover mij opmerkte, door militai-
re maatregelen alleen zullen de na
tionalisten niet tot capituleren ge
dwongen worden.
Want het afpersen van „bescher-
mingsgeld" is een winstgevend zaak
je geworden en maakt, dat al te veel
lieden belang hebben bij een voort
duren van de strijd. Daarnaast kun
nen de Fransen de opstandelingen
niet verhinderen buitenlandse steun
te krijgen, speciaal uit Tunesië, ten
zij zij nog meer troepen inzetten om
de grens af te sluiten. Op het ogen
blik zijn er 500.000 Franse soldaten
in Algerije en de kosten voor Frank
rijk liggen tussen één en anderhalf
biljoen dollar per jaar. Terwijl een
economische crisis voor de deur staat
kunnen de Fransen niet doorgaan
met bestedingen op zulk hoog ni
veau. Als zij geen vrede willen ma
ken zullen zij moeten besnoeien.
AAROM hebben de Fransen de
gedachte aan een spoedige al
gemene wapenstilstand moeten
laten varen. Zij hopen thans op
plaatselijke bestandsovereenkomsten,
waardoor het houden van verkiezin
gen voor gemeenteraden, waarin
ook Moslems vertegenwoordigd zijn,
in „gepacificeerde" gebieden moge
lijk zou worden. Tijdens gesprekken
met plaatselijke Moslem-leiders heb
ik de overtuiging opgedaan, dat zul-
secretaris-generaal van La-
eoste's bewind in Algerije heeft
er bij mij geen twijfel over la-
ia "estaan, dat de Fransen nimmer
tim®nafhankelijkheid voor Algerije
ba®11 toestemmen. Het Algerijnse
verheelde geenszins, dat de
<ler**«lke reden hiervoor niets an-
is dan eenvoudig nationaal
ri9s°misch belang. De Franse rege-
tig® l.s vastbesloten om de reusach-
'"vesteringen in Algerije te
'1 ermen. De recente olieboringen
ï'ra®, Algerijnse Sahara openen voor
Kr'jk voorts het vooruitzicht
(Advertentie)
ke verwachtingen ijdel zijn. De
rebellen zouden alle Moslems, die
aan zulke verkiezingen deelnamen,
terroriseren, juist zoals zij iedere
Moslemse sous-prefect of burge
meester terroriseren als deze op het
ogenblik met de plaatselijke Franse
administratie wenst samen te wer
ken.
Het is duidelijk, dat de nationalis
ten denken, dat {ie Fransen bezig
zijn de aftocht te blazen. Het. bewind
in Algiers stelt mensen als Mendès-
France hiervoor aansprakelijk. Maar
de Fransen doen ter plaatse erg
weinig om deze indruk weg te ne
men. Misschien is dat onmogelijk.
Maar op het ogenblik is de bajonet
het voornaamste punt van contact
tussen de Franse administratie en de
negen miljoen Moslems. Geen en
kele Franse krant wordt in het Ara
bisch gedrukt en in een leger van
500.000 Fransen spreken er slechts
130 Arabisch.
^EZE overtuiging, dat de Fransen
binnenkort zullen verdwijnen,
leidt ertoe, dat steed9 meer
mensen uit de midden-klasse een
nieuwe polis bij het F.L.N. afslui
ten. Gevoegd bij de stijgende werk
loosheid onder de jeugd gevolg
van overbevolking en onder-investe
ring verklaart dit feit de steeds
meer toenemende steun, die de op
standelingen van binnenuit ontvan
gen.
Zo blijft Algiers een tragische im
passe. De Fransen kunnen vandaag
misschien wel de veldslagen win
nen, maar zij zullen niet de oorlog
winnen. Met het voorbeeld van een
onafhankelijk Tunesië en Marokko
aan weerszijden en met de weten
schap, dat de Fransen aan de in
heemse bevolking van zwart Afrika
heel wat ruimere mate van autono
mie gegeven hebben dan aan Alge
rije, zullen de Algerijnen niet rusten
voor ook zij hun onafhankelijkheid
gekregen hebben. Men ziet dit dui
delijk in de ogen van de Moslem
bevolking. Achter hun onverschillige,
verstolen blik brandt de vlam van
het nationalisme. De Fransen houden
de ogen hiervoor gesloten.
GENERAAL Massu legde tijdens
een onderhoud, dat ik met hem
had een gevaarlijke minachting
voor de rebellen aan de dag. Hij
zegt, dat het F.L.N., omdat het niets
met de communisten te doen wil
hebben, slechts een groep ongeorga
niseerde bandieten is, niet represen
tatief voor een bevolking die wer
kelijk in vrede onder Frans bewind
wil leven. Maar de kracht van het
Algerijnse nationalisme is juist zijn
zuiverheid. Ware het met commu
nisme besmet, dan zou het geen mo
rele steun krijgen van de sultan van
Marokko of van premier Bourguiba.
Het anti-communistische karakter
van het F.L.N. impliceert tegelijker
tijd, dat, gegeven een regeling in
Algerije, de gehele noordwest-hoek
van Afrika zou toetreden tot een
ahiantie op voet van gelijkheid met
het westen en in nauwe vriendschap
met Frankrijk. Maar om tot zulk een
regeling te komen moet er niet al
leen een nieuwe gouverneur in Al
giers komen, maar een koerswijzi
ging in Parijs. Frankrijk moet han
delen alsof het een toekomst heeft
en niet alleen maar een verleden.
(Copyright De Maasbode-pers—New York
Herald Tribune Inc.)
De Hertog van Gloucester, in zijn functie van president van het Intern, Oorlogsgravencomité bezoekt gedurende drie dagen
oorlogsgraven in België, Nederland en Duitsland. Woensdag werden de Canadese en Britse graven te Bergen op Zoom
bezocht. Links de Hertog van Gloucester en rechts de Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant, prof. dr. Quay.
i z
hie' llaar kennelijk opeens allemaal
Nt?' of ze kon er niet meer tegenop:
's een feit> dat de twintigjarige
a VT" Nancy Joyce Stoner een
u tegen haar huis hield en
aü stond toe te zien hoe heel
f:en bungalow, met alles wat er in
f^Utj. t de grond toe afbrandde. Bij de
vertelde Nancy: „Ik was altijd
bT 'k o huishoudelijk werk bezig en
o'"Je i5at niet deed, dan moest ik mijn
ónderen luiers omdoen; ik had er
-eHje Senoeg van. Ze had nog een sta-
n h, Wasgoed mee naar buiten geno-
V°°B e aar °°k dat wierp zij nog op een
t«fVoIn stak er eveneens het vuur in.
t?6() wgens stapte ze in haar auto en
i hr-S met haar twee kleine dochter-
k eh, w hnheer Stoner zou het wel mer-
"L - ahneer hij thuis kwam.
jNt ;arzegger Richard Noeu Shelley ge
il,'atip bepaalde kringen een grote re-
v» or z'.in voorspellingen, die al-
Jh* )gc„en uitkomen. Op de laatste dag
L had hij verklaard: „In 1957 zal
('«ft Wereldcatastrofe komen". Hij
sSf1 z»uer geüjk gehad, althans wat
S °d betrof: hij werd dezer dagen
"fcl bij een verkeersongeluk.
In de vaste commissie van Justitie uit
de Tweede Kamer is bjj het onderzoek
van het wetsontwerp tot wijziging van het
Wetboek van Strafrecht en van het Wet
boek van Strafvordering opgemerkt, dat
tegen de voorgestelde mogelijkheid van
schikking bij een overtreding met de ver
baliserende ambtenaar, o.a. door de_ poli
tie zelf bezwaren zijn aangevoerd, die ten
dele van principiële, ten dele van prakti
sche aard zijn. Als principiële bezwaren
zijn genoemd, dat met de voorgestelde
nieuwe transactie-mogelijkheid de taak
verdeling tussen politie en justitie zal wor
den doorbroken en het fei, dat geen dif
ferentiatie naar persoonlijke omstandig
heden enz mogelijk zal zijn bij de bepa
ling van de schikkingsbedragen.
Het belangrijkste praktische bezwaar is
dat in ons land het voor de politie-trans-
actie vereiste sociale klimaat zou ont
breken. Het Nederlandse publiek ziet de
politie als een tegenstander. Dit wordt niet
een geschikte basis geach* om haar nu
ook te laten optreden als een soort rech
ter, die straffen oplegt (®n executeert).
De commissie merkt in haar verslag
voorts op, dat zij het betreurt, dat de
politie-transactie weer schrijfwerk op
straat met zich zal brengen. Ben be
zwaar van zowel principiële als prakti
sche agrd is verder het feit, dat vrijwel
geen contröle mogelijk zal zijn op de
werkzaamheid der transigerende politie
mannen. Ten slotte heeft men zich afge
vraagd, of de beoogde ontlasting van over
heidspersoneel door dit ontwerp inderdaad
zal worden bewerkstelligd. Zal men niet
bij de politie verliezen, wat bij de par
ketten wordt gewonnen?
Tegen deze bezwaren werd door ande
re leden aangevoerd, dat de principiële
tbUr
Oostenrijk
^?Wm..^anden „lopend" is de 33-jarige
W 80 variété-artiest een wande
rs ats?°nnen van Salzburg naar Wenen
Sj' at*d van 300 kilometer. Hij denkt
'e °ngeveer drie tot vier kilometer
Sgen.
Sedert september 1895, toen pater J.
Berthier de door hem gestichte congre
gatie der Missionarissen van de H. Fa
milie (M.S.F.) naar Grave overbracht,
was het moederhuis in dit Maasstadje ge
vestigd. Thans zijn de missionarissen
evenwel uit Grave vertrokken en is het
generalaat overgeplaatst naar Rome,
zulks op verlangen van de H. Stoel, die
de hoofdbesturen van alle orden en con
gregaties in de Eeuwige stad gevestigd
wil zien.
Aan de scheidende paters, die zo nauw
met Grave en omgeving waren verbon
den, werd een hartelijk afscheid bereid,
waarbij o.a. het gemeentebestuur een
geschenk aanbood.
Het ligt in de bedoeling dat het vrij
gekomen klooster door het bestuur van
de Nederlandse provincie der missiona
rissen van de H. Familie, hetwelk thans
te Oudenbosch is gevestigd, zal worden
betrokken.
hangt van het optreden van de politie
zelf.
Het door de surveillerende politieman
op straat te verrichten schrijfwerk werd
zeer gering genoemd; het bestaat im
mers uitsluitend uit het invullen van het
kwitantieformulier. Contróle op het ge
drag van de politieman zelf zal inderdaad
niet of nauwelijks mogelijk zijn. Alles
hangt af van het vertrouwen, dat men in
de bevoegdverk'laarde politieman kan stel
len en dus van de waarborgen, waarmee
die bevoegdverklaring is omringd.
Ten slotte werd er nog op gewezen, dat
het hier gaat om een proef, waarmede
men op bescheiden schaal een begin wil
maken, zodat men in de praktijk zal kun
nen ervaren of de ontworpen regeling abn
haar opzet beantwoordt. Verscheidene le
den legden er de nadruk op, dat zij aan
vankelijk een grote mate van terughou
dendheid bij de toepassing van deze rege
ling gewenst achten.
(Van onze correspondent)
De nieuwe gebouwen van de Rijks
luchtvaartschool te Eelde, een miljoenen
project, dat uniek is in de wereld, is
gistermiddag officieel geopend door
.ZK.H. Prins Bernhard, in aanwezigheid
van vele autoriteiten en genodigden.
Op het platform stonden de lesvliegtui-
gen opgesteld: De Havilland „Tiger-
Moths", North American „Harvards",
Saab-Safirs en Beechcrafts. in totaal zo'n
veertig toestellen. Vlak ervoor, keurig
in de houding, stonden de adspirant-
verkeersvliegers en hun instructeurs. De
zonovergoten luchthaven en het prachtige
gebouwencomplex kregen een feestelijk
tintje door de vele vlaggen.
De Prins, die in een regerings-Dakota
arriveerde, was vergezeld van zijn par
ticulier secretaris dr. F. A. de Graeff en
kolonel H. F.C. Holtz, chef staf van de
inspecteur-generaal van de Kon. Lucht
macht. Ter begroeting waren aanwezig
minister Algera en autoriteiten uit het
noorden van het land.
In zijn welkomstwoord bracht minister
Algera in herinnering, dat de instelling
van de Rijksopleiding tot verkeersvlieger
in 1931 alsmede de hervatting ervan in
1946 de grondslagen hebben gelegd voor
de noodzakelijke voorziening in de be
hoefte van onze nationale luchtvaart
maatschappij. De minister achtte de ge
dachte van de architect van het internaat,
de heer Pierre Cuypers, om de begrip
pen: thuis, school, geestelijke ontspan
ning en lichamelijke ontwikkeling in van
elkander losstaande gebouwen tot uit
drukking te brengen, bijzonder gelukkig.
Het interieur, ontworpen door de tach
tigjarige kunstenaar Bart van der Leek.
is fris en origineel. De rechthoekige
vlakken op de wanden, in primaire kleu
ren gehouden, geven rust en ruimte,
elementen, welke voor de vorming van de
jonge adspirant-verkeersvlieger van em!
nent belang zijn. Ook met het gebouw
van de linktrainers en dat van de vlieg-
dienst heeft de Rijksgebouwendienst een
mooi stuk werk geleverd, vond de minis,
ter. Als volgend jaar de dubbelbestuur-
bare linktrainer A.T. 100 met het inte
grated instrument system in het linktrai-
nergebouw zal zijn geplaatst, dan zal ook
dit onderdeel van de opleiding voor vele
jaren aan hoge eisen voldoen. Tenslotte
wierp de minister nog een terugblik op
de na-oorlogse ontwikkeling van
R L S
In zijn openingsrede gewaagde de Prins
van de zeer eervolle plaats, welke de
Nederlandse burgerluchtvaart in het
wereldluchtverkeer inneemt en die het
resultaat is van een grote ondernemings
geest en een even groot doorzettings
vermogen. Deze voor een klein land als
het onze zo markante positie is bevoch
ten in een lange strijd tegen concur
rentie en helaas ook tegen restrictieve
luchtvaartpolitiek.
„Wij mogen dan ook trots zijn op onze
K.L.M.", aldus de Prins, „het wereld-
bedrijf onder Nederlandse vlag, dat. ge
le komende modernisering van zijl
vloot, als steeds het oog op de toekomst
gericht houdt1
Prins Bernhard noemde de ontwikke
ling van het verkeersvliegtuig in deze tijd
revolutionair. De snelle groei van onze
burgerluchtvaart drukt zijn stempel
uiteraard op het overheidsorgaan, dat op
de veiligheid van het vliegen toezicht
houdt. Tussen de Rijksluchtvaartdienst en
de K.L.M. bestaat dan ook de nauwste
samenwerking om de hoogste graad van
veiligheid te bereiken.
Sedert haar „vliegende start" in april
1946 heeft de Rijksluchtvaartschool niet
minder dan 383 jonge vliegers, waaronder
ook een aantal buitenlanders, afgeleverd.
Prins Bernhard besloot zijn rede met de
wens, dat het de school moge zijn ge
geven in het komende tijdperk van het
straalverkeersvliegtuig op even succes
volle wijze de K.L.M. van goede vliegers
te voorzien als tot dusver het geval was.
Voorts werd nog hef woord gevoerd
door de heer J. A. Bach, directeur van
de afdeling vluchtproduktie van de KLM,
die de hechte banden tussen zijn maat
schappij en de RLS aanstipte en door
middel van een aantal persoonlijke her
inneringen de grote ontwikkeling van de
RLS schetste.
Na deze openingsplechtigheid inspec
teerde de Prins de opgestelde lesvlieg-
tuigen, waarna een rondgang langs en
door de gebouwen werd gemaakt. Veel
belangstelling toonde Z.K.H. de Prins
voor het monument op het grote plein,
dat vlak bij de ingang van het vliegveld
herinnert aan de iif de uitoefening van
hun beroep omgekomen employé's en
leerlingen. Het is ontworpen door de heer
J. C. Volkers, werkzaam bij de tech
nische dienst van de school en vervaar
digd door het per?oneel.
De onthulling was geschied, een uur
voordat Prins Bernhard op Eelde arri
veerde. Na een korte rede van de com
mandant van de school, de heer K. J. A.
Meester, door de weduwe van radio
telegrafist J. Klumpes, waarna namens
het gezamenlijke personeel een krans
werd gelegd.
scheiding van politie en justitie geen ijze
r-en wet is, maar een richtsnoer voor de
wetgever, die daarvan kan en zelfs moet
afwijken, wanneer dit nuttig of nodig is.
Een zekere fixatie van de strafmaat bij de
soort zaken, die hier aan de orde zijn
—gezien ook de geringe bedragen waar
om het gaat noemde men niet alleen
niet goed te vermijden, maar ook niet
zonder meer als een bezwaar aan te mer
ken. Over de verhouding tussen politie
en burger werd gezegd, dat veel hier af- tuige de komendehmodernisering van ajn
Onverwacht besteeg gisteren na
afloop van de ochtendzitting van
het IPI-congres te Amsterdam,
waar bijna 200 hoofdredacteuren
uit de gehele wereld bijeen zijn, de
hoofdredacteur van de New York
Times, Turner Catledge, het po
dium en vertelde de congressisten
iets over het recente interview, dat
hij in Moskou met Kroesjtsjef heeft
gehad.
Catledge had voor hij zijn
twaalfdaags bezoek aan Rusland
zou gaan brengen alles geprobeerd
om een interview met de Russi
sche leider te organiseren. Hij had
hem een telegram gestuurd, doch
geen antwoord ontvangen. Tevens
had hij zijn correspondent in Mos
kou opdracht gegeven ieder half
uur het ministerie van buitenlandse
zaken aldaar op te bellen, hetgeen
de correspondent gedaan had, ech
ter zonder enig resultaat.
Lang reeds had Catledge iedere
hoop opgegeven, maar vlak voordat
hij aan het einde van zijn bezoek
aan Rusland uit Leningrad naar
Stockholm zou vertrekken, kreeg
hij het officiële bericht, dat Kroesjt
sjef bereid was hem de volgende
middag in Moskou te ontvangen.
Die mededeling bereikte hem pre
cies 1 uur voordat het laatste vlieg
tuig naar Moskou zou vertrekken,
dat hem nog op tijd voor het in
terview in de Russische hoofdstad
zou kunnen brengen.
Hij wist dit vliegtuig te halen en
sprak de volgende dag een uur en
50 minuten lang met Kroesjtsjef.
In de loop van k:t gesprek pro
beerde de Amerikaanse journalist
de Russische leider een inzicht in
de democratische vrijheden te ge
ven door hem te vertellen, hoe de
New York Times, waarvan hij de
algemene hoofdredacteur is, gedu
rende de verkiezingen volle steun
gegeven had aan Eisenhower. „Ik
zelf heb echter en dat wist ieder
een op de krant tot tweemaal toe
op Stevenson gestemd."
Waarop Kroesjtsjef verzucht had:
„Och, ik weet weinig van die Ste
venson, maar als hij gekozen was,
dan hadden we tenminste Dulles
niet gehad."
Voor het eerst sinds de Reformatie in
Engelan-d is een priester tot burgemees
ter gekozen. Het is Rev. Stanley J Vince
die zich in Borough of Llandovery in Car
marthenshire kandidaat gesteld had. Zijn
keuze heeft in Engeland veel opzien ge
baard, terneer daar het in centraal Wa
les is gebeurd, waar praktisch geen ka
tholieken wonen. Aldus meldt het K.NP.
In Oostenrijk heeft men de eerste ura
nium gewonnen uit het w-at-er van de Do-
nau en uit de steenkool van een mijn
te Trimmelkam, zo heeft prof. Hecht
van de Weense universiteit gisteren be
kendgemaakt.
Het water van de Donau bevat 1,7 mi
crogram uranium per liter en de kolen van
Trimmelkam een kilogram per 25 ton,
aldus prof. Hecht.
OECUMENE? De „Radiokrant voor Ne
derland" van de N.C.R.V., steeds gaarne
gehoord om de koersen van New York,
liet haar Brusselse correspondent vrij
dagavond vertellen over de wijze waarop
„het protestantisme" deel zal nemen aan
de wereldtentoonstelling van volgend
jaar. Hij besloot met de tirade: „Het is
allemaal wat bescheiden, wat het pro
testantisme hier doet, maar goed, wij stre
ven ook geen machtspolitiek na, zoals
andere kerken doen".
Een goed verstaander....
Mogen wij hem ter lezing aanbevelen
„Het We^eldprotestantisme" vandr. W. H.
van de Polen dan speciaal de derde alinea
p. 336: „Terwijl katholieken en protstan-
ten elkaar lange tijd uitsluitend plachten
te bestrijden, te hinderen, te benadelen of
op z'n best te negeren, is er in onze
tijd aan beide zijden een apostolische ijver
ontwaakt ten opzichte van elkaar, die in
de beste gevallen uit christelijke liefde is
geboren. Vele katholieken en protestan
ten zijn bezield met een oprecht verlan
gen elkaar terug te winnen voor de volle
waarheid".
A. R.
De president van de Sovjet-Unie, Kli-
menti Voroshilof, is gisterenmiddag in
Djakarta teruggekeerd van zijn reis van
vijf dagen, tesamen met president Soe-
karno en een gezelschap van officiële per
soonlijkheden, naar enkele steden en his
torische plekjes op Java en naar Bali.
Het presidentiële gezelschap, dat twee
uur over tijd op Kemajoran aankwam,
ging onmiddellijk door naar het paleis Ne
gara in de hoofdstad.
De verwelkoming op het vliegveld door
de bevolking was niet zo geweldig als tij
dens de eerste aankomst van de Sovjet
leider op 6 mei j.l.
Het staatsbanket, dat volgens het pro
gramma vanavond in het Merdekapaleis
ter ere van Voroshilof zou worden gehou
den. is afgelast in verband met vermoeid
heid van de Sovjet-president na het om
vangrijke programma van zijn gisteren
beëindigde reis.
Intussen worden in Djakarta voorberei
dingen getroffen voor een massa-bijeen
komst, waarop Voroshilof en Soekarno de
aanwezigen zullen toespreken. Volgens po
litieke waarnemers zullen beide presi
denten in hun redevoeringen over wereld
aangelegenheden spreken.
De Westduitse Christendemocratische
Unie heeft gisteren te Hamburg een
manifest gepubliceerd, waarin gevraagd
wordt om versterking van de NATO en
een krachtige poging om de defensie zo
danig te verbeteren, dat zij aan alle
bedreigingen het hoofd kan bieden.
Het manifest, dat op de laatste dag
van het congres van de C.D.U. het licht
zag en dat men houdt voor het politieke
programma van de partQ voor de ver
kiezingen In september, voegt hier aan
toe, dat de economische en politieke een
wording van Europa in vrijheid en zelf
beschikking absoluut noodzakelijk is.
In het manifest wordt ook gevraagd
om een algemene en gecontroleerde ont
wapening, die afschaffing van alle atoom
wapens moet omvatten,' om de hereniging
van Duitsland in vrede en vrijheid en
de bevrijding en repatriëring van alle
Duitsers, die ten onrechte in de commu
nistische landen gevangen en vastgehou
den worden.
In het manifest wordt gezegd, dat de
Westduitse federale republiek goed staat
aangeschreven in de wereld, met de vrije
mogendheden is verbonden, inwendig
sterk is en een bloeiende economie en
krachtige sociale orde kent. Het vader
land is opengesteld voor gevangenen uit
de oorlog, die in het buitenland worden
vastgehouden en het Saargebied is weer
bij West-Duitsland gekomen.
Het manifest spreekt voorts van de
„bekwaamheid en energie" van het
Duitse volk, die hebben bijgedragen aan
het herstel van een verslagen natie.
In de eerste jaren van Adenauers be
wind van 1949 tot 1953 wist het land
zich aan de greep van de honger, de
nood en een dodelijke afzondering te ont
worstelen. De politiek van de C.D.U.
heet geleid tot vriendschappelijke betrek
kingen met de vrije wereld, het econo
mische herstel en de eenmaking van
Europa, aldus het manifest.
Er wordt ook een beroep in gedaan
op alle geledingen van de gemeenschap
om door het betrachten van gematigdheid
de stabiliteit van het geld en de prijzen
te bewaren.
In zijn slotrede op het congres, dat
door 480 afgevaardigden en meer dan
1000 waarnemers en gasten werd bijge
woond, voorspelde Adenauer dat in de
vier komende jaren beslist zal worden
over het lot van Duitsland en van
Eurcpa, alsmede over de ontwapening
en de wereldvrede. Daarom hebben de
christen-democraten een bijzondere ver
antwoordelijkheid. Wij moeten alles op
alles zetten om deze verkiezing te win
nen. aldus Adenauer.
Op een persconferentie, gehouden na
de sluiting van het congres, zei Adenauer,
dat h(j van harte zal instemmen met de
instelling van een inspectiezone in
Europa.
Adenauer verklaarde, dat de eventuele
instelling van een dergelijke zone niets
met ontwapening te maken heeft. De
ontwapening zou volgens hem het tweede
of derde stadium vormen. Adenauer ver
klaarde voorts, dat de troepensterkte en
bewapening van West-Duitsland alge
meen bekend zijn. Het zou echter interes
sant zijn om b.v. te weten of hetgeen
over de bewapening van de Sovjet-Unie
bekend is, juist is.
West-Duitsland gaat akkoord met de
instelling van een militaire inspectiezone
in Europa, ook zonder dat er tegelijker
tijd een regeling voor de Duitse hereni
ging wordt getroffen, mits deze zone niet
tot Duitsland beperkt bljjft, aldus de
Westduitse bondskanselier.
De „Frankfurter Allgemeine" schenkt
aandacht aan het povere figuur dat
het rode blok slaat inzake kapitalis
tische reclame-methoden. Het blad
schrijft:
De neon-reclame, het bonte en welig
tierende bijprodukt van de handel, ver
oorzaakt bij de handelsorganisatie in de
Oostberlijnse zone, de nationale repa
ratiebedrijven, enig misnoegen, bij de
bevolking daarentegen medelijdend
lachen. Overeenkomstig het devies „Wij
moeten met West-Berlijn en West-Duits
land concurreren en het wereldniveau
bereiken" zag men zich gedwongen aan
de socialistische verworvenheden de
techniek van de neon-reclame toe te
voegen. Vooral in Leipzig, maar ook in
Oost-Berlijn werden in de laatste maan-
in toenemende mate bonte lichtbuizen
boven de winkels van de handelsorga
nisatie aangebracht om het straatbeeld
in de avond te verlevendigen. Men
hield echter geen rekening met de stre
ken van een voorwerp van de nationale
produktie. Wanneer de avondwandelaar
in de Stalinallée de lichtreclames wil
ontcijferen valt het hem niet makkelijk
omdat ze hier en daar defect zijn. Zo
leest men er „obelhaus" en eerst bij
nadere bestudering kan men vaststellen
dat het „Möbelhaus" moet zijn. De „M"
brandt nl. niet en ook niet de puntjes
boven de o. Bij „Selbstbedienung" is de
„u" stuk. „Konzum" wordt de ene maal
als „Kon" de andere maal als „sum"
aangeprezen. Eigenaardige effecten
worden bereikt als bij het opschrift
„Strick- und Wolhyaren" de S staakt en
de beide 11 flikkeren. Van „Fleischwa-
ren" blijft enkel nog „aren" over en bo
ven een kapsalon brandt alleen „Schön-
heit" terwijl „Kosmetik" het vertikt.
Enige Oost-Berlijners hebben er reeds
een grapje op gemaakt en zijn gewa
pend met potlood en papier door de Sta
linallée getrokken en hebben zoals bij
een prijsvraag streepjes gezet in de ru
brieken: verlicht niet verlicht half
verlicht. Het resultaat was de moeite
waard. Van de 114 lichtreclames waren
er 23 uit, 6 gedemonteerd, en 18 niet
helemaal verlicht. Een leider van een
zaak zei stoïcijns, met betrekking tot
zijn defecte lichtreclame, dat de letters
reeds drie weken geleden waren be
steld en nu pas waren afgeleverd. Men
zou op de daarvoor verantwoordelijke
plaats in overweging moeten nemen, dat
men slechts dan neonletters zou verko
pen, wanneer ze het werkelijk doen.
Maar zuchtend voegde hij er aan toe:
„Liever defecte reclame dan helemaal
geen". De stiefkinderen van het Mid-
denduitse handelssysteem, de particu
liere ondernemers kunnen ditmaal
meesmuilen: ze hebben geen geld ge
noeg om het voor inferieure neonver
lichting uit het raam te werpen.
Het schijnt nog niet iedereen dui
delijk te zijn, dat België een twee
talig land is. Het gebeurt „wel eens",
dat het Nederlands bij bepaalde gele
genheden wordt vergeten. Hierover
klaagt het Brusselse blad „De Stan
daard" in een artikel waarin kritiek
wordt geleverd op de Duitse stand op
de Brusselse Jaarbeurs. Het blad
schrijft:
„In hal 11 b vindt u de stand van de
„République Fédérale d' Allemagne",
waar men u „renseignements" geven
kan. Iets verderop is een groot opschrift
zichtbaar: „Chambre de Commerce Ex
térieur en la République Démocratique
Allemande". West en oost reiken elkaar
op deze Jaarbeurs broederlijk de hand
wanneer het er om gaat de taal van
de meerderheid van de jaarbeursbezoe
kers te negeren. Zullen de Duitsers dan
nooit leren, dat de Nederlandse taal niet
alleen in ons land maar ook in de Be
nelux een belangrijke plaats inneemt?
Hebben twee bezettingen hen werkelijk
nog niet meer bijgebracht? Met enige
vrees denken wij aan al die mooie re
devoeringen over „Europa", als we con
stateren, dat reeds voordat Europa tot
stand komt, onze Nederlandse belangen
door de bouwers van Europa met voe
ten worden getreden".
De heer Newell van de afdeling
antropologie van de universiteit van
Manchester heeft een interessant
onderzoek gehouden onder de Chinese
boeren in Malakka, die geregeld be
zoeken brengen aan het Chinese moe
derland. De „Manchester Guardian"
bericht hierover:
„Zij geven een duidelijk verslag van
de veranderingen, die zij hebben waar
genomen onder het communisme. De
communisten hebben hetzelfde gedaan
als de Britten anderhalve eeuw geleden
in India hebben gedaan; het dorpshoofd,
dat in een traditionele Aziatische ge
meenschap de vertegenwoordiger is van
de dorpelingen in zaken van handelen
en marchanderen met de regering is
vervangen door een regeringsambtenaar.
Een van de belangrijkste indrukken, die
de boeren hadden opgedaan was, dat
er meer twisten in de Chinese dorpen
waren dan vroeger, omdat er geen
plaatselijke persoonlijkheden meer zijn
met voldoende autoriteit om ze te on
derdrukken of te regelen. Het bestuur
van de plaatselijke autoriteit heeft dat
van de plaatselijke landheer vervangen;
is onpersoonlijk geworden; de autori
teiten wisselen voortdurend. De boeren
voelen zich steeds als op de bodem van
een geweldige piramide die zij niet
kunnen beïnvloeden. Het maakt niet
veel verschil voor hen wanneer de per
sonen aan de top worden verwisseld.
Een van hun hoofdgrieven is, dat zij
heel hun oogst moeten verkopen aan de
inkoopagenten van de regering tegen
vastgestelde prijzen. De boeren raadple
gen nog steeds Taoistische priesters over
hun problemen, maar dragen er zorg
voor naar een priester te gaan, die en
kele dorpen verderop woont, waar zij
zelf onbekend zijn. Het schijnt, dat de
boeren zich er praktisch niet van be
wust zijn, dat het duizendjarig rijk is
begonnen. Communisme is eenvoudig
een verandering in de bovenstructuur
van de samenleving. En zij zijn van me
ning dat die even weinig binnen hun
macht ligt als het weer".
Naar aanleiding van het overlijden
van de Amerikaanse Senator McCarthy
heeft een Amerikaans burger naar de
„Herald Tribune" een brief geschre
ven waaruit blijkt, dat senator, die
zoveel opschudding heeft veroorzaakt
in Amerika, toch nog vele vrienden
had. Het ingezonden stuk luidt:
„Ik was diep geschokt en geroerd, toen
ik van de plotselinge en vroegtijdige
dood van Senator McCarthy hoorde. Zijn
leven was kort, maar zijn bijdrage aan
de zaak om Amerika vrij te houden zal
nooit worden vergeten. Het was de Se
nator alleen, die een slapende natie
wakker schudde voor de dreiging van
het communisme, speciaal in de fede
rale regering.
Omdat het leven van de Senator kort
was, zal ook de lofrede over hem kort
zijn. Voldoende is te zeggen, dat dege
nen van ons, die het genoegen en het
voorrecht hadden McCarthy te kennen,
tezamen met zijn vele miljoenen sup
porters, zich realiseren, dat voor hem
niets méér betekende dan zijn liefde
voor een vrij Amerika vrij van cor
ruptie en van totalitaire groepen, die
de ondermijning van de republiek zoch
ten.
Het Congres heeft een groot wetgever
verloren en deze natie heeft een van
haar grootste Amerikanen verloren".
