F,
m
Thérèse Lubienska
té
de vrouw, die het een wonder
vond, dat ze nog leefde
ervoer door uniek landschap vertoont een nog steeds stijgende lijn
geloof en vrijetijdsbesteding
J^Nleg was enorme prestatie
Bismarck sprak:
Imponerendste
prestatie
i
170 treinen per dag
2 a 3000 motorvoer
tuigen dagelijks
De dood in de ogen
gezien
ZATERDAG 15 JUNI 1957
PAGINA 3
^AR ZIJ EISTE 177 MENSENLEVENS
300 MILJOEN FRANCS
v ^et is pas Veertien dagen geleden, dat wé
het weleer zo beroemde, thans enigs-
as vergeten, Airoio uit de St.-Gotthardpas
j^amen in de richting van Göschenen
ai
de prille ochtend startten we en
arriveerden in het vermaarde Hospiz,
thans een hotel-restaurant tegen het
dat de eerste dagjesmensen van de kant
Zwitserland hun auto's en zichzelf even
Ust gunden, na een stoere klimpartij, over
en kronkelende, smalle bergweg, waar hier
daar stoplichten waren neergezet, omdat
,pt wegdek verbreed werd en slechts een
^richtingsverkeer mogelijk was. We waren
^ar Italië getogen over de Brennerpas,
lets in politiek opzicht zo befaamde naam
>1
meer doet vermoeden, dan de werke-
]'"f
Jkheid biedt. Deze Brennerpas is een ge-
^1°edelijke landweg, vergeleken bij de St.-
°tthardpas of de Groszglockner. De ver
dichten langs de Brennerpas halen niet hij
p^geen men aan beide zijden van de St.-
°tthard te aanschouwen krijgt.
n Ook de reis per trein, door de fameuze
k-Gotthardtunnel, is een evenement, dat.
zij de welwillendheid van het Nationaal Zwitsers Verkeers-
f llreau, kantoor Amsterdam, zijn we thans in staat, onze lezers het
j'r' en ander over het ontstaan van St.-Gotthardtunnel en St.-Gott-
te vertellen. Het zond ons een aantal interessante gegevens
de historie ervan en foto's toe. Aldus zijn we in staat, na het-
v''en we het vorige jaar naar aanleiding van het vijftigjarig bestaan
',l1 de Simplontunnel schreven, onze lezers een beeld te geven van
lA1 andere, grootse prestatie, welke tot resultaat had, dat op 1 juni
j ^2 de eerste treinen volgens de dienstregeling door de St.-Gotthard-
j ^Qel reden. Hierdoor was een werk, toenmaals van Europese be-
*enis, tot stand gekomen. Twintig jaar hadden de onderhandelingen
Voor geduurd en en in bijna tien jaar tijds hadden bekwame in-
ftieurs en hard zwoegende arbeiders de kortste en snelste verbin-
tussen het noorden en het zuiden van ons continent tot een ver-
ePgend feit gemaakt.
tv
zijn gelijke slechts vindt in Simplontunnel
en Simplonpas, alsmede de Grote St.-Ber-
nardpas, althans, wat ons betreft. Toen we
genoten van het immense panorama in het
onder sneeuw liggende gebergte rondom ons,
schoot het ons te hinnen, dat juist in deze
junimaand 't vijfenzeventig jaar geleden is,
dat de St.-Gotthardspoorweg werd aange
legd, een wonder van ingenieurskunst, het
welk in die dagen de wereld verbaasde, maar
ook ons, mensen van deze tijd, aan het een
en ander gewend, toch weder met diep ont
zag vervult. Verleden jaar voerde de trein
ons dwars door het bergmassief. Dit jaar
trokken we over de rug van het gebergte
heen. Het was voor de eerste maal, dat we de
St.-Gotthard per auto overtrokken en bijna
juichend stonden in het ravijn, hetwelk ge
vormd wordt door de uit de bonkige sneeuw
massa's naar het grote plateau voerende weg.
Overal in het rond sneeuw, eeuwige sneeuw,
in een wereld waarin de stilte hing als een
gordijn, waardoor we van het woelige, van
het motorrumoer vervulde ondermaanse
beneden ons waren afgesloten.
Observator
EEN BRANDMERK WAS HAAR
MOOISTE MEDAILLE...
Tot 3e misdaden, die gedurende de laatste tijd in de grote metro
pool Londen hebben plaats gevonden, behoort de moord op de
Poolse gravin Thérèse Lubienska tot de ergste en onbegrijpelijkste.
Scotland Yard heeft er zich wekten lang mee bezig gehouden en
meende tenslotte tot de conclusie te moeten komen, dat het hier
niet om een politieke moord kon gaan en de 73-jarige Poolse
aristocrate het slachtoffer is geworden van een roofmoordenaar,
ofschoon ze arm was én een sober bestaan leidde van een kleine
uitkering, welke haar als politieke vluchtelinge door de Engelse
regering werd verstrekt. Scotland Yard neemt aan, dat de Poolse
doodgestoken is door een dier z.g. Teddy-boys, jeugdige misdadigers,
die 's nachts door Londens straten zwerven en het voorbijgangers
vaak lastig maken. Vermoedelijk heeft zo'n individu gemeend, een
goede slag te slaan. Maar toch, de wijze, waarop de Poolse om het
leven kwam, doet tal van vragen rijzen. Waarschijnlijk zal het wel
een geheim blijven, waarom gravin Lubienska met vijf messteken
dodelijk gewond werd. Het gerechtelijk onderzoek wees uit, dat de
diepe wonden, haar toegebracht, het gevolg waren van steken mét
een lang zakmes. Die veroorzaakten een groot bloedverlies, waaraan
de gravin tijdens het transport van de Londense ondergrondse naar
een ziekenhuis bezweek.
ttiet ver van Lugano, (Foto Zwitseers Nationaal Verkeersbureau). yóór de bolsjewistische revolutie woon-
ee" ^er frdatste gedeelten van de St.-Gotthardspoorweg, de dam van
Zesenvijftig
„De Witte Engel"
In ballingschap
Bloed op een reclamebiljet
St.-Gotthardtunnel
75 JAAR
de, beschikte niet over de nodige mid
delen, om een dergelijke onderneming te
financieren.
e Zwitserse dichter en Nobelprijswin-
C}Qtr, Carl Spitteler schreef in 1897: De
n ra 's' 'n ziin verbindende functie,
J'aij^^als ieder andere, maar dan in de
C ds e betekenis van .het woord. Dit
koven ïeden, waarom aan de Gotthard
Seve» 'li® andere de voorkeur wordt ge
tart j -Pij ligt centraal en voert naar het
'beer r volkeren.. Men voelt zich hier
Jfe aJh Europa dan waar ookDoor
j "hard loopt thans een spoorweg die,
acbr>6 nood eerï deugd makende, de tech-
fe moeilijkheden zodanig heeft weten
J«am„erwinnen. dat deze spoorweg het
2ij rk van de Gotthard interessant
Jn sterk accentueert.
H ',pShien heeft de St.-Gotthardspoorweg
°hnische en economische ontwikke-
S°°it v^negemaakt, waarvan Spitteler
St kunnen dromen. Nog steeds is
"Gotthardspoorweg de slagader van
htijjj Continent. De dichter kon in-
>aiss] een grote versnelling van de
i l8fia P1 heze verkeersader meemaken.
h^hjks
teleerste jaar van zijn bestaan maakte
berekende een deskundige het
et p s vervoer op 180.000 personen. In
een half miljoen reizigers van de
Zif Verbinding gebruik en toen Spitte
nde,!11 boekje schreef, waren het er al
0 ia» mili°en-Heden ten dage gaan
v°Phar Phs ettelijke miljoenen door de
nv?' hlet goederenvervoer bedraagt
U' i°enen tonnen en onderging in de
«tl
ijgja®r jaren eveneens een geweldige
eventig iaar geleden al oefen-
(Jhditj °mstandigheid, dat Zwitserland een
k oneel neutraal land was, een grote
&Ü.h V» uit °P het besluit van de regerin-
8? d« frankrijk. Italië en Duitsland,
K®t Plannen voor een St.-Gotthardtun-
h h ti, s'eunen. De bestaande verbindin-
SSen deze landen hadden het be-
(A ai hat ze door een dezer konden wor-
klhg gesl°ten. 'n Korte en snelle verbin-
Zwitsers grondgebied zou ieders
^*1 l dienen. Dank zij de voorboring
^pen °P een centraal punt zou
k tsta Rechtstreekse verbinding met Italië
Zwh ^eeds in de jaren vijftig werd
L* gep rland zelf over een ontwerp in
tt topS' Bedacht. Maar het land, waar
e5'sme nog in de kinderschoenen
nog g6en winstgevende, deviezen
ode vreemdelingenindustrie bloei-
De tijd werkte voor het St.-Gotthard-
comité. Italië werd één. de z.g, Noord-
duitse Bond verklaarde zich evenals de
nieuwe staat voor het stoutmoedige
Zwitserse plan. In 1869 werd te Bern een
conferentie gehouden, waaraan behalve
Zwitserland. Italië, de Noordduitse Bond,
Baden en Würtemberg deelnamen. Het
jaar daarop motiveerde de grote staats
man Bismarck het deelnemen van Duits
land aan de bouw als een groot poli
tiek belang. De Frans-Duitse oorlog on
derbrak de uitvoering der plannen, maar
op 1 november 1871 konden de statuten
van de St.-Gotthard-spoorwegmaatschap-
pij openbaar worden gemaakt. In 1872
maakte men met het werk een aanvang.
Het werd een werk, dat niet minder
dan 177 mensenlevens eiste. Vaak stonden
de arbeiders tot het middel in het water.
Men begon aan weerszijden op 1100 me
ter hoogte met het boren. Er ontstonden
financiële moeilijkheden. Tenslotte bleek,
dat het benodigde kapitaal niet minder dan
277 miljoen Zwitserse franken zou belo
pen. Die werden voor de helft, dank zij
subsidies der betrokken regeringen, bij
eengebracht. Tenslotte beliepen de kos
ten een kleine driehonderd miljoen.
Heel de wereld volgde vol spanning. Ze
herinnerde zich uit de historie de woor
den van de grote keizer Frederik n. die in
het begin van de dertiende eeuw, staande
tegenover de St.-Gotthard uitriep: wie
de berg daarboven kan overwinnen, ver
richt een groter werk dan de grootste
veldheer, hij zou een brug slaan tussen
twee werelden
En men stelde zich het rotsmassief
van de St.-Gotthard voor, waarlangs aan
de noordzijde de wilde Reuss zich schui
mend een weg door het gesteente zocht.
Gedurende de middeleeuwen waren al
leen de met de bergen vertrouwde her
ders in staat, zich een doortocht te ba-
nen door het ravijn, dat tussen het Urse-
nertal en het Urner Unterland lag. Pas
na het jaar 1200 lukte het de bewoners
van het Ursenertal, hier een weg
Reuss omhoog torenende rotswand, bo
ven en langs de rivier ijzeren haken en
hingen daar zware kettingen aan, waar
op ze planken legden. Dat was de z.g.
Stiebende Brücke die dwars door 't stui
vende water van de Reuss liep. Vijfhon
derd jaar achtereen vormde deze brug,
samen met de Teufe^brücke, de kortste
verbinding tussen de landen ten noorden
en ten zuiden van de St.-Gotthard. Pas in
het begin van de achttiende eeuw werd
de rots met een tunnel voor 't wegverkeer
doorboord: het in die tijd als een we
reldwonder beschouwde Unterloch. Deze
eerste tunnel in het St-Gotthardn}assief
kwam in 1707 gereed. Dit jaar wordt
daarom óók 't 250-jarig jubilee van de al
lereerste tunnel door de Centrale Al
pen herdacht. Het duurde tot de jaren
18201830, vooraleer de eigenlijke pas
over de St.-Gotthard werd aangelegd..
Het feest van de St.-Gotthardtunnel is
tevens dat van de St.-Gotthardspoorweg,
die een traject vormt, 226 kilometer lang,
dat loopt van Luzern naar Chiasso,74 tun
nels en galerijen telt, alsmede 65 bruggen
en viaducten. Nog steeds kan deze bijna
geheel dubbelsporig,e lijn als de impone
rendste technische prestatie van het gehe
le Europese spoorwegnet worden aange
merkt. Men blijft voortgaan met het aan
brengen van verbeteringen. De spoorlijn
telt zeven halve-cirkelvormige en zelfs
spiraalvormige keertunnels. Op de meest
rationele wijze werden de grote hoogte
verschillen overwonnen, zonder dat men
gebruik hoefde te maken van het tand
rad. Men heeft door deze keertunnels
driemaal achtereen het onvergelijkelijke
gezicht op het fraaie kerkje vhn Wassen,
telkens van een andere hoogte. Daar'bij
Wassen liggen drie baanvakken van het
zelfde traject boven elkander, waardoor
over een korte afstand een hoogteverschil
aan te leggen, ze sloegen in de steil uit de van tweehonderd meter overwonnen
Een der indrukwekkendste gedeelten van de St.-Gotthardpas de autoweg,
die de kortste en snelste wegverbinding tussen Noord- en Zuid-Europa
vormt. DU gedeelte bevindt zich bij Tremolo, aan de zuidzijde van het
bergmassief. Foto Zwitsers Nationaal Verkeersbureau).
Het stadje Wassen, dat door de St.-Gotthardspoorweg driemaal omcirkeld wordt, op verschillende hoogte en
voor de treinreizigers telkens een onvergetelijke aanblik oplevert. Foto Zwitsers Nationaal Verkeersbureau).
wordt. Op het onderste en bovenste baan
vak rijdt de trein in de richting van de St.-
Gotthard, op het middelste daarentegen,
dat vier kilometer lang is, juist in de
tegenovergestelde richting en geleidelijk
stijgende. Telkens moet de reiziger aan
de andere kant van de coupé plaats ne
men of er een plaatsje trachten te ver
overen voor het genieten van een
nieuw panorama.
Bijna tien jaar heeft men over de
bouw van de vijftien kilometer lange St.-
Gotthardtunnel gedaan. In de herfst van
1872 begon de bekwame ondernemer Louis
Favre uit Genève. die reeds enkele* be
langrijke spoorwegWerken op zijn naam
had staan, met het boren van de eigen
lijke tunnel, bij Göschenen en bij Airoio.
Zeven jaar en vijf maanden werkten dui
zenden arbeiders 't waren er gemiddeld
2500in drie ploegen aan het grote kar
wei, bedreigd door allerlei ziekten en ge
varen als instortingen, gassen, onver
wacht uit het binnenste van de berg zich
op hen neerstortend, heet water. Vaak
werden ze door een schier ondragelijke
hitte gekweld. Maar op 28 februari 1880
om 18.45 stootte de boorder van de zuide
lijke ploeg plotseling in een open ruimte.
Op de centimeter nauwkeurig was hij op
de noordelijke gang uitgekomenHet
grote nieuws verspreidde zich bliksem
snel door de ingewanden van de berg en
er buiten. Mortierschoten kondigden de
behaalde overwinning aan. De stoom- en
luchtfluiten der locomotieven hieven een
oorverdovend concert aan, de arbeiders
vlogen elkander om de hals. Alleen....
Louis Favre kon geen getuige meer zijn
van het machtige gebeuren. Zeven maan
den te voren was hij midden in de tun
nel door een beroerte getroffen en dood
neergevallen.
Er was een tijd, in het begin, dat een
rit van Bazel naar Chiasso negen uur
duurde. Men vond zulks een geweldige
prestatie. Tegenwoordig legt de trein dit
traject in vier uur en 42 minuten af, me
de dank zij de elektrificatie van de lijn.
Het verkeer door de tunnel is op drukke
dagen zo intensief, dat er meer dan 170
treinen per dag doorheen rijden. Het ge
middelde is 120130.
De St.-Gotthardtunnel heeft in de St.-
Gotthardpas geen concurrent. Integen
deel, deze prachtige bergweg met zijn on
vergelijkelijke vergezichten, bekroond
door besneeuwde toppen en ruggen, ver
schaft een uitstekende verlichting van
het verkeer. Reeds kort nadat de tunnel
in gebruik genomen was, werd de
aanvankelijk opgeheven ijldienst van de
z.g. Gotthardpost over de pas weer in ere
hersteld. Het gebied boven de tunnel
ging een steeds grotere aantrekkingskracht
op de toeristen uitoefenen. Daarom werd
in 1926 een postautodienst Göschenen-
AndermattAiroio geopend. Deze heeft
aansluiting op de Furka-Oberalpbahn en
daardoor op Graubünden en het Wallis.
Het autoverkeer nam gedurende de
laatste decennia een steeds hogere vlucht.
In de maanden juli en augustus rijden
dagelijks twee- tot drieduizend motorvoer
tuigen over de pas, waar eens pelgrims
en kooplieden zich moeizaam voortbe
wogen, op hun lange tocht van of naar
Italië.
Gedurende enkele maanden is de pas
door sneeuw versperd. Maar ook in de
zomer zijn er heel wat automobilisten, die
voor het vervoer van hun wagen liever
van de trein gebruik maken. Niet ieder
een durft het aan, de kronkelwegen tot
een hoogte van 2112 meter te berijden.
Vooral indien men de St.-Gotthard als
inzet van een lange tocht moet „nemen",
prefereert men het vervoer per spoor.
Hiertoe zijn lange platte wagons in dienst
gesteld, waar de auto's direct op gere
den kunnen worden. Zelfs autobussen wor
den op deze wijze door de tunnel vervoerd.
Maar zo de passagiers van. de auto's rus
tig kunnen blijven zitten, zulks is met die
van de autobussen niet het geval. Ze moe
ten in de trein plaats nemen. Het vorige
jaar werden niet minder dan honderddui
zend motorvoertuigen, ongeacht motor
rijwielen en vrachtauto's, per spoorwa
gen door de St.-Qotthardtunnel vervoerd.
Grote verbeteringen, welke speciaal op
het station Göschenen zijn aangebracht,
zullen het 't volgend jaar mogelijk maken,
't autotransport nog vlugger en omvangrij
ker te doen geschieden.
Gravin Thérèse Lubienska behorend
tot een der oudste adellijke families, die
Polen kent, vond een rampzalig einde in
een lift van de „Underground". Een neger,
de de lift bediende, heeft haar slechts
horen stamelen: ze hebben me gestoken,
de bandieten. Hieruit zou kunnen worden
afgeleid, dat verscheidenen deze afgrijse
lijke misdaad aan 'n oude, dappere vrou v
hebben begaan. Thérèse Lubienska had
te voren menigmaal de dood in de ogen
gezien en ze placht wel eens te zeggen,
het als een wonder te beschouwen, dat
re nog in leven was.
de ze met haar echtgenoot, een zoon en
een een dochter op een groot landgoed in
het oosten van Polen. Bolsjewistische ban
den vielen Polen binnen en bestormden
het landgoed, vermoordden haar man en
beroofden haar en haar kinderen van al
les, wat ze bezaten. De gravin trok naar
Warschau, waar ze bij een bankinstel
ling een betrekking aanvaardde, teneinde
haar kinderen behoorlijk groot te kun
nen brengen. Haar intelligentie en haar
bijzondere capaciteiten deden haar snel
vooruitkomen en in 1935 had ze zich een
lucratieve positie weten te verwerven.
Alles leek nu verder goed te gaan. Maar
het werd 1939, het jaar, waarin Hitier
Polen binnenviel. Haar zoon, die officier
was geworden bij de cavallerie, sneuvel
de reeds drie dagen na de inval tijdens
een charge van de Poolse ruiterij tegen
Hitlers tanks,
Toen kwam de Nazi-bezetting. Gravin
Lubienska had Joods bloed in de aderen.
Wederom werd ze van alles beroofd,
nadat eerst het huis, dat ze van spaargeld
gekocht had, door een Duitse bom bij
een van de bombardementen van War-
schaus binnenstad verwoest was. Thérèse
Lubienska was zesenvijftig, doch haar
geest bleek ongebroken. Ze sloot zich bij
de Poolse verzetsbeweging aan en speelde
er een leidende rol in. Reeds in 1941 werd
ze bij een inval in 't hoofdkwartier der
ondergrondse door de Gestapo gearres
teerd. Ze werd naar Auschwitz gebracht,
waar de beulen haar brandmerkten met
nummer 44747. Later, in Engeland, werd
haar medegedeeld, dat dit brandmerk
met een plastische operatie gemakke
lijk verwijderd zou kunnen worden.
,Neen," zei ze, „ik houd het liever. Het
is mijn mooiste medaille."
In 1942 werd ze ingedeeld bij de ter
dood veroordeelden, die in de gaskamers
moesten sterven. Kort voordat het von
nis voltrokken zou worden, werden de
gaskamers door geallieerde bommen ver
nield. Ze werd hierna, met andere gevan
genen, naar het uitroeiingskamp van Ra-
vensbrück vervoerd. Hier wijdde ze zich
geheel aan de verzorging van haar zieke
lotgenoten. Ze verwierf aldus de bijnaam
van „De Witte Engel".
Doordat de nazi's hun plannen niet ver
der konden uitvoeren, bleef Thérèse Lu
bienska gespaard en enkele weken vóór
het einde van de oorlog slaagde de beken
de Zweedse graaf Bernadotte er in.
Himmler, die toen reeds probeerde, een
wit voetje bij de aan de winnende hand
zijnde geallieerden te verwerven, er toe
te bewegen, haar met talrijke andere,
ernstig zieke gevangenen in vrijheid te
stellen.
De bolsjewistische bezetting van Po
len maakte het haar intussen onmogelijk,
naar haar vaërland terug te keren. Ze
begaf zich naar Engeland, waar ze een
belangrijke rol speelde in de organisatie
der zich in ballingschap bevindende
Polen. Ze werd tevens presidente van de
Poolse vereniging van ex-politieke gevan
genen.
Haar internationale vermaardheid deed
haar van Poolse zijde een uitnodiging toe
komen, om zich naar Rome te begeven
en daar kardinaal Wyszynski te ontmoe-
Wanneer we juist met het oog op
Drievuldigheidszondag nog even terug
blikken op de Pinksterdagen, kunnen
we een zekere spijt, een gevoel van on
behagen en mismoedigheid niet van ons
afzetten. Natuurlijk, we hebben hon
derden en nogmaals honderden naar een
kerk zien gaan, maar tienduizenden
gingen niet. Voor hen, van de op eerste
Pinksterdagmorgen per fiets terugke
rende hengelaars tot de inzittenden van
afgeladen sleeën toe, hielden die twee
zondagen weinig anders in dan moge
lijkheden voor vrijetijdsbesteding.
En wat deed de Kerk, d.w.z. wat de
den wij? We hebben helaas niet de in
druk gekregen van diep begrip voor de
viering van de stichtingsdag der Kerk
V. S SS jPtf „..CI
Gravin Thérèse Lubienska, de Witte
Engel van Ravensbrück.
ten. Naar verluidde, zou ze er ook door
de Paus in particuliere audiëntie worden
ontvangen. Haar tragische dood maakte
een einde aan een welbesteed leven. De
«luier der geheimzinnigheid, welke er
omheen hangt, maakt het heengaan van
deze merkwaardige vrouw des te merk
waardiger. In het compartiment, waar
mede ze op de late avond met de onder
grondse naar haar kamer terugkeerde, be
vonden zich tot aan het voorlaatste sta
tion ongeveer zeventien personen. Het me
rendeel verliet daar de trein en Thérèse
Lubienska moet met slechts enkele per
sonen naar de laatste halte gereden zijn.
Wellicht bevond er zich nog slechts één
man in. Deze moet, na zijn gruwelijke
daad volvoerd te hebben, langs 'n brand
trap gevlucht zijn, terwijl de zwaar ge
wonde gravin op het perron naar de lift
wankelde, door een corridor, waar zich
op dat moment niemand bevond.
De oproep van Scotland Yard tot de
zeventien passagiers leverde geen resul
taat op. Achteraf- is gebleken, dat het bij
na allemaal vreemdelingen waren, Fran
sen en Duitsers. Geen hunner zal kennis
hebben kunnen nemen van het verzoek,
nadere inlichtigen te geven. De enige
aanwijzing, door de politie gevonden, was
een streep bloed op 'n reclamebiljet te
gen een muur van het station. Of de moor
denaar hieraan een besmeurde hand of
vinger heeft afgeveegd, valt uiteraard niet
gemakkelijk uit te maken. Het kan ook een
passagier zijn geweest, die een bloedneus
had opgelopen of zich ergens aan bezeerd
had.
Scotland Yard acht zoals aangestipt po
litieke beweegredenen uitgesloten. Gra
vin Lubienska heeft nooit een politiek ge
daan en onderhield ook geen relaties met
politieke persoonlijkheden.
VB.
en van de bijzondere werking van de H.
Geest ook in ons en nu.
Er gaat geen week voorbij, of be
richten maken melding van de nood
zakelijkheid tot opvoering van de mate
riële produktie, over wijzigingen en aan
vullingen van de vormen van technisch
onderwijs.
Goederen en geld. Goud en genieten.
Maar de drang naar omhoog met de
geestelijke produktie achten we maar
zwakjes.
Het geloof is niet meer sterk. Er is
zoveel traditie zonder meer, zonder
diepgang. De grote feiten in de heilsorde
pakken niet meer.
Binnen enkele dagen zal in Frankrijk
een rapport verschijnen over de Kerk,
aldaar. Mgr. Lefèbre, de rapporteur be
sluit zijn voorwoord met:
De diepste oorzaak van de tenden-
zen, die de ideeën ten aanzien van de
Kerk op een dwaalspoor kunnen bren
gen, vindt men in de al te veel voor
komende afwezigheid van een vurig
en helder geloofsbesef.
We zijn van mening, dat het Franse
episcopaat hier inderdaad de kern
raakt J 3||
Het gaat allemaal bewust of onbe
wust Vandaar de klaroenstoot: Christe
nen, bezint u toch. Let op geestelijke
sterkte. Raakt niet mede op de weg der
vervlakking van hen, voor wie zon- en
feestdagen niets anders betekenen dan
gelegenheden om zich zoveel en zo ge
varieerd mogelijk te amuseren. Zij het
mèt een halfuurtje voor O.L. Heer of
helemaal zonder God.
En nu staan we morgen weer voor een
feestdag. Is voor velen de komst van de
H. Geest al weinig spectaculair, hoe
moeilijk wordt geestdrift voor de vie
ring van het geheim der H. Drievuldig
heid.
«Een feest op verlangen van het volk
destijds door bisschop Stephanus van
Luik in 920 Ingesteld en door Paus
Joannes 22 in 1334 voor de hele Kerk
vastgelegd.
De Kerk zegent en looft de H. Drie
eenheid. Zij dankt voor de belijdenis
van 't ware geloof en de kennis der glo
rie van de eeuwige Drievuldigheid. Zij
smeekt, dat de gelovigen door de stand
vastigheid in ditzelfde geloof steeds te
gen alle tegenspoed gesterkt mogen
worden. Om dan met St.-Paulus (in het
Epistel) de diepte van de rijkdom der
wijsheid en kennis van God toe te jui
chen. Alle volken moeten daarom wor
den onderwezen.
Morgen is het dus de dag van bijzon
dere eer aan de God in Drie Personen.
Voor de schepping door de Vader, voor
de werken van wijsheid door de Zoon,
voor de goedheid en liefde, die bijzonder
van de H. Geest uitstralen.
We schreven reeds een dag van bij
zondere eer. Immers: dit geheim komt
zo vaak terug in de gebeden en ceremo
niën der Kerk. Bij de toediening van de
H-H. Sacramenten. Hoe dieper men er
op ingaat, hoe sterker men zal worden
doordrongen van een levende en per
soonlijke God.
St.-Augustinus, gelijk bekend een van
de grote denkers over de H. Drievuldig
heid, schreef:
Daarin bestaat de volheid van onze
vreugde en er is geen grotere te
genieten van de H. Drieëenheid, God,
naar Wiens Beeld wij zijn gemaakt.
Donderdag of zondag daarop vieren
we weer een groot feest: Sacramentsdag,
het festijn van de gave van de H. Eu
charistie in opperste liefde.
Wat een rijkdommen, Wat een rijk
dommen voor da katholiek,
