op de
collegebanken
Boeiende expositie in Amsterdams
Willet Hollhuysen-museum
SPOEL OM die melkfles!
Vrouwen
Varia
De vrou w en het nieuws
Trekt de schoen
U aan?
Moeder.
Ja, die wist 't wel!
La Ligne Pirouette
Bungalow Nouveauté
ZATERDAG 6 JULI 1957
Concessies aan bescheiden beurs
Grove sweaters
Even spoelen, even spulten
Schoon van binnen en van buiten
De Amerikaanse student
heeft een voorkeur voor
machinaal vervaardigde
kledingstukken die een
liandgebreid effect ma
ken. De jonge man draagt
een pullover met een grof
open patroon; de tivinset
van het meisje is uit
gevoerd met een horizon
taal lopende kabelsteek.
(Model: Westwood
Knitting Mills).
ER ZIJN ALLERLEI verschijnselen die er op dui
den, dat de vrouwelijke Amerikaanse jeugd de laatste
maanden meer modebewust is geworden. Zij loopt er
niet alleen beter verzorgd bij dan zulks een tijd het
geval is geweest, maar vooral in de wereld van de
studenten is er een duidelijk merkbaar streven om de
algemene modelijn ook op de collegebanken voort te
zetten. De wijde, door een petticoat gedragen rok is
daardoor bijna helemaal naar de gelegenheden ver
bannen waarvoor groot toilet moet worden gemaakt,
en zelfs daar vormt hij nog altijd een minderheid
tegenover de zoveel slanker aandoende japon. Doch
behalve voor uitgaanskleding doet de invloed van het
glad aansluitende silhouet zich ook gelden op de ge
wone kleding zoals japonnen, jumpers en rokken die
op 'e campus gedragen worden.
Van voor gezien is die kleding dan meestal glad en
slank, maar in de rugpartij is er ook voor deze jonge
meisjes al naar een beheerste verwerking van ruimte
gestreefd, of anders inrelk geval met behulp van
losse panden naar een suggestie in die richting.
ïn datzelfde studenten-modebeeld is ook de empjre-
'Jn met z^jn hoge taille al bijzonder populair. Soms
0rdt die iijn heel duidelijk aangegeven door een hoog
^gezette band, bijvoorbeeld van een satijnen weefsel
een wollen jersey japon, maar een andere keer
een platte strik ofwel een strik met afhangende
mten. Daarnaast zijn het dan vooral de tot even on-
de buste vallende korte jasjes die een tot bene
ed de normale taille gladaansluitende japon duide-
"jk „empire" kunnen maken.
Tot de enkel vallende nauwe panta
lons schijnen de driekwart modellen
definitief te verdrijven. In bepaalde
gevallen kunnen zij op het terrein
van de universiteit gedragen worden,
al zijn ze toch op de eerste plaats
bestemd voor sportieve gebeurtenis
sen. Bij deze grijs met dennegroen
gestreept tweed pantalon hoort een
eveneens dennegroen gekleurde
jersey blouse waarvan de capuchon
ook als kraag kan worden gedra
peerd. (Model: Alex Colman)
„Poncho Parka" heet zo'n warm en tegelijk ook
elegant jasje waarvan de stof uit de weverij van
gestreepte wollen dekens schijnt te komen. Het
jas ie en de bijbehorende capuchon^zijn met kam-
garen jersey gevoerd. (Model: White Stag).
IETS ANDERS dat opvalt is de opkomst, ook in de
ze kring van de deux-pieces. Weliswaar voeren de
eendelige japonnen nog altijd de boventoon maar
steeds meer zipn wij toch.flanellen en jersey weefsels
evenals lichte tweedstoffen verwerkt voor tweede
lige modecreaties die het voor een bescheiden, maar
met fantasie geregeerd studentenbudget mogelijk ma
ken, daarop aan te knopen met een hele reeks van
variaties. Allerlei blouses en sweaters kunnen hierbij
paar verkiezing op dezelfde rok gedragen worden, ter
wijl voor het jasje op zijn tijd ook een andere rok
uit de kast kan worden gehaald.
Wat zich eveneens duidelijk manifesteert is een
voorliefde voor korte jasje. Jasjes met de overal aan
wezige capuchon die we tot zelfs op de blouses kun
nen aantreffen. Ruime driekwart mantels voor rit in
een sportwagen of als er bij een wedstrijd gesuppor
terd moet worden. Jongensachtige jasjes tenslotte, bij
voorkeur van gestreepte flanellen weefsels. Maar ook
hier weer duidelijk bloezende ruggen die op zijn tijd
de meisjesstudenten meer op opgeblazen ballonnen
doen lijken dan aan beoefenaarsters van de weten
schap. Vooral wanneer zij het koord dat zich rondom
in de zoom van de overblouses bevindt, wat al te
strak hebben aangetrokken.
GROTE WIJZIGINGEN geven ook de sweaters te
zien, die al heel wat jaren tot de beste vrienden van
onze schoolgaande en studerende meisjes gerekend
mogen worden. De vraag er naar is groter dan ooit en
misschien komt dat gedeeltelijk wel doordat er zelfs
op dit terrein nog heel wat nieuwe snufjes mogelijk
blijken, die vooral tot uitdrukking komen in het ro
yale handgebreide effect van op de machine vervaar
digde sweaters. Die kledingstukken mogen naar ver
kiezing tot de taille reiken dan wel een middy lengte
hebben. En als zij daarbij nog een schildpad halslijn
vertonen is er alvast aan de voornaamste studenten-
eis voldaan. In de combinatie van twinsets worden de
sweaters bij voorkeur mouwloos of me t kapmouw-
tjes gedragen, met daar overheen een cardigen jasje.
Het liefst in een kabelsteek, of anders in een van die
met grove garens op dikke naalden verkregen machi
nale effecten die bij de argeloze beschouwer de indruk
wekken dat zelfs een druk bezette meisjesstudent al
tijd nog wel tijd schijnt te hebben voor de huiselijk
heid van het één recht, één averecht
Met haar jonge liefde voor de tot de knie vallende
Bermuda short, die behalve bij sportieve gebeurte
nissen ook op het terrein van de universiteit gedra
gen kunnen worden, demonstreert zij weliswaar iets
van het tegendeel. Maar daarbij horen dan weer lan
ge wollen kniekousen en een reeks soliede sweaters
en jasjes en blouses die ook de meisjesstudente in
shorts toch wel tot een degelijke vrouw stempelen!
ELSE DANAH
Advertentie)
Maar zij had 't nog niet door - tot,
opeens, zij 'tbemerkteMAÏZENA!
dat was het geheim van moeders
kookkunst. Maar... moeder zei bij
het kopen van M AI ZEN A steevast
DURYEA en daarbij keek moeder
wel uit, dat zij geen andere kreeg.
Vandaar haar kooksuccessen. Nu
is ook zij zelf ervan doordrongen,
dat het heus wel de moeite loont op
die naam DURYEA te letten. In
derdaad - er is geen beter bind
middel voor groenten, soepen en
sausen dan MAÏZENA DURYEA.
Rococo-schoentjes met goudborduursel uit 19e eeuw
(Van onze Amsterdamse redactie)
Trekt de schoen aan?" Onder
deze geestige titel heeft de staf
van het Stedelijk Museum in
Amsterdam in het Willet Holthuysen-
museum, gehuisvest in een juweei
van een patriciërshuis aan de He
rengracht bij de Utrechtsestraat, een
bijzondere tentoonstelling ingericht,
gewijd aan de ontwikkeling van en de
mode in de schoen door de loop der
eeuwen heen..
Ruim driehonderd schoenen,
waarvan de oudste gevonden
voor Christus en de „modernste"
uit het begin van de twintigste eeuw
zijn, staan in de zalen in vitrines op
gesteld. De expositie is aangevuld
met een kostelijke schat van mate
riaal, op schoeisel betrekking heb
bend, zoals schilderijen, tekeningen,
en prenten, beeldhouwwerk en zilver
werk, boeken, oorkonden en veror
deningen, ex-voto's en curiosa, te
zamen nog eens zo'n 175 stukken, zo
dat de totale tentoonstelling uit maar
liefst bijna 500 voorwerpen bestaat.
W« kunnen ons voorstellen dat voor
al dames zich zullen vergapen aan
het sierlijke vaak rijk bewerkte
schoeisel uit vroeger eeuwen, dak
een voornaam onderdeel uitmaakte
van de garderqjje. Doch ook het an
dere geslacht zal zich zeker „aan
getrokken" voelen door deze unieke
verzameling, die een overzicht geeft
van de tot begin 1900 gebruikte voet
bekledingen in de Poolstreken, de
Balkan, het Midden-Oosten, China,
India, Indonesia, JapAn, Afrika en
van de Indiaanse ïnóccasins.
Rijke collectie te pronk gezet
De schoen is eeh van die kleding
stukken die ook op andere terrei
nen des levens een belangrijke
rol speelt. In het spreekwoord de
Nederlandse taal kent er al meer dan
15 in het sprookje, het bijgeloof
en de symboliek, is zij lang geen on
bekende. Mozes trekt zijn schoenen
uit bij het betreden van heilige grond.
David zingt: „Op Edom zal ik mijn
schoen werpen" en wil daarmee zeg
gen dat hij heer en meester zal zijn
in Edom. Bijgelovige Duitse meisjes
zwiepten behendig haar rechter
schoen uit in de richting van de deur
en als de neus binnen wees was er
een bruidegom te verwachten. „Zijn
voeten niet in andermans schoenen
steken" was vroeger een zinspeling
op overspel. In de oudheid gold het
schoeisel als een onderscheiding voor
de drager of draagster en werd
daarom ook rijkelijk versierd. Pur
perkleurige schoenen waren alleen
voor de adel bestemd. Maar ook in
andere standen en klassen werkte
het onderscheid in de schoenen zich
door. De tijd van de jongeheren-
schoenen is nog niet zo lang voorbii.
Religieuzen trekken barrevoets door
Afrika opdat hun schoenen, daar sym
bolen van rijkdom en blanke over
heersing, geen aanstoot geven.
Als brenger van geluk is de schoen
door tal van kunstenaars in glas,
porselein, goud en zilver, email en
hout nagebootst en veredeld en be
nut als drinkschoen, parfumflacon,
vaas, handenwarmer, naaldenkoker,
peper- of zoutvaatje enz.
De tentoonstelling geeft daarvan
enkele specimina, zoals de schoen
in dolfijnvorm uit een stuk zwart leer
een gildeproef, die als drinkuit dien
de en waarvan de losse staartvin met
kurk als stop fungeerde. Zeer zeld
zaam zyn b-v. de damesmuiltjes van
Delfts aardewerk, blauw en veel
kleurig, beschilderd met bloemen en
vlinders, met voluten of een ruitjes
patroon; kostbare stukken die ner
gens ter wereld zo fraai vervaardigd
zpn.
Uit onze graven
Op zoek naar de vroegste getui
gen van primitieve voetbekle
ding zijn in holen van prehisto
rische mensen in Noord-Spanje en
(Advertentie)
Zuid-Frankrijk rotsschilderingen ont
dekt waarop mensen staan afgebeeld
met eep om ds voet gebonden lap van
dierenhuid. Naast deze oervormen
van voetbedekking op de exposi
tie te zien op reprodukties van de
rotsschilderingen vond men in
graven van oude volken kostelijk
vaatwerk dat in de vorm van schoe
nen en laarzen aan de schoot van
Moeder Aarde werd toevertrouwd.
In Willet Holthuysen liggen ze te
pronk; de aarden, ijzeren, bronzen
en ook zilveren schoenen, en schoen-
amuletten uit Syrië, Egypte, Grie
kenland, Byzantium, alsmede de uit
de Egyptische koningsgraven opge
diepte originele exemplaren, sanda
len van payprus, van palmblad of
van riet. Uit later tijd 4e en 5e
eeuw dateren de sandalen en pan
toffels van Koptische vrouwen en
kinderen, schoenen die met bladgoud
versierd en fraai geperforeerd zijn.
Victoria-Regina jubiïeumschoen
r is weinig authentiek materiaal
uit de periode van de vierde tot
de dertiende eeuw aanwezig,
maar uit de tijdperken van de Gotiek
Renaissance, Barok, Rococo, Empi
re en Biedermeyer is er veel moois
bewaard gebleven. Een perkamenten
schoen van aartsbisschop Langston
uit het jaar 1199 ligt naast een aan
tal leren exemplaren uit de twaalfde
eeuw die in Middelburg zijn opgegra
ven naast houten vrouwentrippen uit
1560, een wildieren geborduurde
champagnek'leurige Engelse pantof
fel uit de tweede helft van de 16e
eeuw en een Franse pantoffel met
vierkante neus, vervaardigd van
grijsgroene zijde met brokaatversie
ring. Mannen waren in de achttien
de eeuw heus niet afkering van
schoenornamenten (Uit Duitsland is
b.v. de mannenklepschoen van lila
ripszijde met zilvertjes en lovertjes
(geborduurd). De Biedemeyerperiode
leverde schitterende exempels op
van de ambachtskunst van de toen
malige schoenmakers, wier patroons
St.-Chrispinus en St.-Chrispianus
twee Romeinse broers die ten tijde
van Diocletianus gratis schoenen
voor de armen vervaardigden ge
beeldhouwd in Willet Holthuysen aan
wezig zijn.
De firma Bally, die in Schönen-
werd in Zwitserland een schoenmu
seum heeft opgericht en uit welke
collectie Amsterdam dankbaar putte,
gaf o.a. ook mee de jubileumschoen
die ter gelegenheid van het 60-jarig
regeringsfeest van koningin Victoria
gedragen werd. De bandjes bestaan
uit het monogram V.R. (Victoria Re-
gina).
Miniatuurschoeisel voor
gebonden Chinese voetjes
Zoals gezegd is er op de tentoon
stelling verder ook aandacht
gewijd aan de voetbekleding uit
een aantal niet-Europese landen en
uit de Poolstreken. Zo zijn er Sibe
rische bontlaarzen van rendiervel,
„tsjoerki's" van zeehondenvel en een
Laplandse schoen van berkenschors
te zien. Uit de Balkan komen de
„opanke's", voor vrouwen versierd
met wollen kwastjes, en uit het Mid
den-Oosten gebreide harem-pantof
fels met goud verwerkt en Arabische
houten kleppers met ivoren of paar
lemoeren inlegzool met inkepingen
gedecoreerd.
De kleine gebonden voetjes van de
Chinese vrouwen staken vroeger in
zijden bont geborduurde pantoffeltjes
voor de hogere standen met goud
geborduurd. H ewel men deze voet
bedekkingen met bewondering be
schouwt ze zUn stuk voor stuk een
lust voor het oog welt toch ook
medelijden op met de vrouwen die
zich moesten laten kwellen om zulke
poppevoetjes te krygen, dat ze dit
miniatuur-schoeisel dragen konden.
Uit India en Indonesië zyn er pan
toffels en slippers in allerlei soorten,
sommige met twee neuzen, door Hin
does gedragen, ^eestschoenen voor
welgestelde feilah's komt men te
gen in de Afrikaanse afdeling, ter
wijl wildlederen moccasins het In
diaanse zaaltje vullen. Dit schoeisel
laat zien hoe gek de Indianen op kra-
lijn zijn, want de meeste exemplaren
zijn van een kralenborduursel voor
zien.
In het zaaltje met curiosa troffen
Zilveren schild..
we o.a. de schoen aan van een onzer
koene vaderlandse zeevaarders door
hem achtergelaten in het „behouden
huys" op Nova Zembla en voorts
een mooie serie schoenlepels en laar
zenknechten van been ijzer hoorn
•en hout gegraveerd in overdwarse
taferelen met afbeeldingen uit de pa
rabel van de verloren zoon beschil
derd met figuren van knechts of ge
beeldhouwd met voorstellingen van
een schoenmakerswerkplaats. Gil-
dekannen maatstokken stempels
schilden naamborden zegels 'medal-
jons zijn er verder te kust en te
keur. De collectie schilderijen o.a.
Van Goghs „Oude schoenen" gra
fiek en foto's is alleen al een gang
naar deze cultuur-historische expo
sitie waard die tot en met 30 sep
tember open is voor iedereen die zich
door de schoen wil laten „aantrek
ken" in al zijn verschijningen waar
van het aantal benamingen in onze
taal de tien al overschrijdt.
ONLANGS waren wij getuige van
een manifestatie in de Bijenkorf,
waar in de goed geoutilleerde mo
derne kapsalon de huidige lijn in de
haarmode werd gedemonstreerd.
De ligne pirouette vormde daar
van de hoofdschotel, reeds eerder be
wonderd tijdens een zitting van het
Syndicat de la Haute Coiffure Fran-
qaise, vers van Parijs. Dit jeugdige
kapsel geeft vrijwel elk type gezicht
een apart cachet, zodat het missdhien
wel profijtelijk is, er wat dieper op
door te kammen. De werkwijze is als
volgt; Het haar wordt middenvoor
naar achteren geborsteld, een weinig
bol en om te voorkomen dat er een
scheiding in valt, steekt men het
haar vooraan vast met een fraaie
speld of bijou.
Van daaruit wordt het bovenhaar
aan weerszijden van het voor
hoofd in een lok naar vo
ren gelegd. Het zijhaar trekt
men vloeiend naar achter en tot
zover is dus de coiffure symmetrisch
Deze symmetrie gaat men nu op het
achterhoofd verbreken door losse
golven of krullen, waarin het nek
haar naar boven wordt gelegd. Dit
mag daarom niet korter zijn dan 3
a 4 cm. Wilt u dit kapsel transfor
meren in een chevelure pour le soir,
dan zorgt een gouden stofwolk voor
het juiste effect en succes.
Om de constructie van het kapsel
te accentueren worden soms twee
kleuren toegepast: pikzwart haar met
koperkleurige punten en gepigmen-
teerd wit haar met een donkerder
gloed (peper- en zouthaar). Zo ont
staat een spel van tinten, een tinte
lend zonlicht, een „coup de soleil'
met veelkleurige modestralen; cuine
acajou, blonde fumée, tulipe noire,
gris princesse en gris d'argent
IN PETROPOLIS, bij Rio de Ja
neiro heeft de Braziliaanse architect
Sergio Bernardes een zeer fraaie
bungalow gebouwd, boven op een
rots, vanwaar men uitziet op het
fraaie strand van Copacabana.
Voorwaar geen peuleschilletje: alle
materialen moesten door arbeiders
naar boven gedragen worden, daar er
nu eenmaal geen weg paraat was. Hij
vervaardigde betonnen ramen, die
later naar verkiezing konden wor
den opgevuld met natuursteen, hout
of glas en de diverse onderdelen,
trappen, vloertegels, toiletten en
keuken werden voorgefabriceerd
aangevoerd, omdat het een zware
handicap zou zijn een betonmolen
naar boven te hevelen. De woonka
mer is in twee delen gebouwd, één
aan de zee- en één aan landzijde,
volkomen gelijk aan elkaar (30 meter
lang, 12 meter breed) enals hef
klimaat verandert, kan men zijn
anker werpen in het best gelegen
deel. Iets voor u?
Onder de onverbeterlij
ke optimisten behoren de
mensen die congressen in
elkaar zetten. Nog nooit
is er een congres geweest
waar de deelnemers wer
kelijk tevreden over wa
ren. Loopt het goed, dan
deugen de hotels niet of
het eten is niet lekker;
wordt het gehouden in
een ideale omgeving, dan
zijn alle voorwendsels
góed om tochtjes te gaan
maken inplaats van rede
voeringen aan te horen.
Zo is het ook gegaan bij
de Biennale van Evian
waar toch een onderwerp
behandeld werd dat stel
lig van belang is voor de
vrouwen, nl.: de Vrouw
en het Nieuws.
Reeds de eerste dag
bleek dat spmmigen
meenden dat de gewone
dagbladpers de doorsnee
vrouw niet interesseert.
Zij weidden uit over de
vrouwenbladen. Er waren
er die het betreurden dat
lange relazen over prin
sessen en koningen de op
lagen doen stijgen terwijl
anderen daar de bevre
diging van dromen en
verlangens in zagen. Maar
dromen is geen levens
moed, werd er tegenin ge
bracht. Maar er zijn nu
eenmaal ogenblikken dat
de mensen aan iets anders
behoefte hebben dan aan
nuchtere levensmoed.
Het congres werd ge
opend door André Mau-
rois, die mir nichts, dir
nichts, de vrouw nog zag
zoals ze in zijn jeugd was
en welgemoed over dat
wezen sprak alsof er nog
veel van dergelijke exem
plaren bestaan.
De vrouw laat altijd
haar hart spreken, zei hij,
wat positief niet waar is;
zakenvrouwen, ik bedoel
vrouwen die aan het
hoofd staan van grote be
drijven, zijn in de regel
keihard. Vrouwelijke exa
minatoren en douanebe
ambten zijn meestal veei
lastiger dan hun manne
lijke collega's, enz. Het
oordeel van de vrouw, zo
zei Maurois, berust altijd
op sentiment. Zo schreef
koningin Victoria aan
Lord Salisbury op het
ogenblik dat door het in
cident van Fashoda de
oorlog dreigde tussen
Frankrijk en Engeland.
„ik hoop dat men de be
leefdheid zal hebben zich
te verstaan met een land
waar ik steeds de winter
doorbreng en waar ik al
tijd uitstekend ontvangen
word."
Koningin Victoria leefde
in de vorige eeuw en door
niet veel verder dan haar
tijd te gaan was Maurois'
betoog geheel uit de tijd.
Het gevolg was dan ook
dat het congres een te
leurstelling werd, want
en dat was erger het
bleek onmogelijk het de
bat op het rechte spoor te
brengen.
Tijdens de andere zit
tingen kwamen talloze
vrouwen uit allerlei be
wegingen aan het woord
die betogingen hielden om
de leden van die vereni
ging te laten zien dat ze
het standpunt van haar
leden wereldkundig had
den gemaakt, een stand
punt dat niemand interes
seerde omdat het heel
weinig te maken had met
het congres. Gelukkig
voor ons vrouwen waren
we niet de enige die zo
glorieus langs het onder
werp spraken. Het meren
deel van de aanwezige
mannen waren public-re
lations: van margarine,
automobielfabrieken, rijst
verkoop, radiotoestellen,
enzAlle grote on
dernemingen waarvan de
clientele voornamelijk uit
vrouwen bestaat hadden
zo'n mannetje gestuurd en
deze heren namen natuur
lijk een speciaal stand
punt in: de verkoop aan
vrouwen.
Wat dit met nieuwsbe
richten in kranten en tijd
schriften te maken had,
was niet duidelijk; ieder
een weet toch dat deze
moeten bestaan van de
publiciteit in de vorm van
advertenties; bovendien
ziet iedere journalist in
een public-relation een
man die goed zijn brood
wil verdienen door de
journalisten gratis voor
hem te doen werken
Drie dagen lang werd
op die manier langs het
onderwerp gekeuveld,
maar conclusies werden
niet getrokken. Wel wa
ren de vrouwen het er
over eens dat apart
nieuws voor vrouwen
geen reden van bestaan
meer heeft. Verder wil
den zij dat alles wat de
vrouw en haar huis be
treft in de dagbladen op
een pagina moet staan
die „voor het gezin" en
niet „voor de vrouw"
moet heten, omdat de tijd
dat de man zich niet met
huishoudelijke arbeid be
moeide voorbij is. De te
genwoordige man zal hoe
langer hoe meer thuis de
hand uit de mouw moeten
steken.
Dan wilden de aanwe
zige vrouwelijke journa
listen dat iedere maand in
de speciale vrouwenweek
bladen een beknopt, ab
soluut onpartijdig over
zicht wordt gegeven over
wat er in die tijd in de
wereld voorviel. Dit voor
al met het oog op de
vrouwen die nooit de tijd
hebben behoorlijk een
krant te lezen. En daar
mee werden niet bedoeld
de vrouwen die alleen
haar huishouden doen
maar zij die buitenshuis
werken en 's avonds dan
nog thuis moeten begin
nen. En in Frankrijk zijn
7 miljoen werkende vrou
wen, waarvan stellig meer
dan zes nagenoeg geen
hulp in huis hebben.
Ook werd aangedrongen
op een rubriek „shopping"
waar de laatste nieuwtj's
op huishoudelijk gebied en
tekeningen van aardige,
niet dure kleren staan met
de prijs en het adres
waar ze te koop zijn er
bij. Dergelijke rubrieken
waarbij alle publiciteit is
uitgesloten, hebben op het
ogenblik in Frankrijk heel
veel succes omdat de
vrouwen geen tijd meer
hebben om van de ene
winkel naar de andere te
lopen.
Alles bij elkaar geno
men was dit congres niet
bepaald bevredigend maar
Evian ligt schitterend aan
het meer van Genève en
daar hebben alle congres
sisten zich mee getroost.
Maar wat de ideale
nieuwsdienst voor de
vrouw moet zijn, weten
we echter nog absoluut
niet.; wel dat de meeat*
congressisten van zo'n ru
briek meenden dat ze een
dertig jaar geleden van
nut had kunnen zijn maar
nu door de tijd achter
haald werd.
DINY K.—W.
