LI EVA PETERS
BRUSSEL - 1958
WERELDREIZIGSTER IN MODE
Vrouwen
Varia
LONDEN's MODE-ELFTAL
Portretgalerij
i
smeet met naalden, kegels, vraagtekens, vazen...
De porseleinkast van Shang-Yin
Charmante representatie
van
Het werk van
twintig
ge-uniformeerde
meisjes
m
Swiss model
Ligne Obélisque
Het kopje gemalen
thee
Goedkopere textiel
hebben al eens een S'bocht
van u gemaakt, mevrouw en een
Pagode. En ze hebben u achter-
°envolgens in het silhouet van
.een A-, een H-, een X-, Y- of Z"
]jn geperst. Ze hebben al eens
tentmantel om uw schouders
£®hangen en uw figuur moest de
^'ergelijking doorstaan niet de
kling van een damascener zwaard
kromstaf van een bisschop,
omgekeerde tulp of het blad
van een viool. Voor de komende
^inter smijt het Londense mode"
jrjftal (de twaalfde man, Digby
horton, was door zakelijke be
rgnes verhinderd) met weer eens
v,'at nieuwe begrippen.
01 m
M
Zondagsschool
V an Tuinen en een Elegantie-paleis
Tuinen
Ks.
Echt iets vóór mij"
Al dit schoons doet ons plotseling
weer belanden bij Lieva Peeters
oudste dochter van Flor Peeters- de
wereldberoemde organist van de
Sint-Rombout-kathedraal te Meche
len die na het beluien van de
Grand Prix voor piano, zich in Ame
rika op het klavecimbel wierp en
daar haar vrije tijd produktief
maakte als gastvrouw in de Faculty
Club of the University.
Twintig uniformen
De ligne Obélisque uit de na jaar s-
show van Manguin
links naar rechts:
MICHAEL: Er kwamen geen vullingen
ho~r pas aan tweed tailleur, ivaarbij
v effect van de korte rok en het ruim-
'e"de jasje (geen taille) door een grote
hoed nog wordt geaccentueerd.
HeHASSE: De „vraagteken"-lijn heeft
e,t lange ruime rug die onder de heup
ordt ingenomen. Daaronder wordt voor
r'e tailleurs een nauwe rok gekozen.
ÜRADLEYS: Een lichte reismantel met
Q°'e opgezette zakken van honingkleurig
"lees lam. De ruimte van de rug wordt.
l"genomen door een brede ceintuur.
We praten nu over naalden (die Vic-
r Stiebel eindelijk beweert gevon-
te hebben in de hooiberg van de
over kegelachtige urnen
yVorth) en hoepels (Cavanagh zeg'.
aarbij passend: Hoop-la), over vraag.
q en (Lachasse) en Chinese vazen.
li'?en gewone Chinese vazen natuur-
J uit een bazarretje tot steun aan de
ij, rI°gsfondsen voor Mao Tse Tung of
tJa,nS kai Shek. Nee, als u ooit eens
j0 "et sanctuarium van de modesa-
,j n 'n Albemarle Street mocht wor-
j,j n toegelaten, waar Ronald Paterson
Jn modekunst bedrijft, wees dan ge-
„^^schuwdRicht uw blik dan
Isai n op schoorsteenmanfel en
(jcg 1 het een kennersblik zijn. En zeg
Chi 20 terloops, of u elke dag met
^'"ese vazen jongleert: „Ach ja
W0nn?"Yin"' Wees gerust, er is geen
''d on-net bij. Integendeel.
naahang-Yin is immers alleen maar de
^aa""1 Van een keizerlijke familie
0p rmee onze antiquairs zo ongeveer
haifV°et van jij en jou staan. Ander-
aan duizend jaar vóór wij bescheiden
de <sunze jaartelling begonnen zaten
keruhang-Yins al op de Chinese dra-
leip,r°on' De stukken uit hun porse-
ast, voor zover die nu op de
°rsteenmantel bij Ronald Pater-
windcheater boven een blauwe Engels
leren pantalon zijn internationale
journalistenpubliek de weg wijst naar
de goudvergulde stoeltjes in de licht
geel geverfde salon waar ook overdag
de glinsterende kandelabers branden,
dan zegt hij ook: „Ach komjullie
lijken toch altijd nog op vrouwen".
Hij kan dat zeggen, ook al trekt hij
met zijn broeder in de modekunst
Michael één l(jn wanneer het er om
gaat een zo typisch vrouwelijk attri
buut als de taille volkomen te verdoe
zelen. Shcrard heeft daarmee de mo-
dcklok dertig jaar teruggedraaid Naar
de goede oude dagen van Paul White-
man en de Charleston, toen het accent
viel op de heupen. Wanneer de wereld
de purperkleurige fluwelen tuniek
achtige mantel ontdekt die Sherard
op een zwart wollen japon laat dra
gen, heeft hij daarmee het pleit ge
wonnen. Toch blijft ook dan het hele
Britse modebeeld overwegend vrou-1
welijkcr én eleganter dan dertig jaren I
terug.
Joe Mattli ontwikkelt daarbij naar
de smaak van zijn Zwitserse geboorte-1
land wat meer rondingen dan zijn j
Zl]n beland, hebben de merk
verdienste, dat zij een mode
zin erper de inspiratie gaven voor
rwn'euwe herfstlijn, die min of
doop. toepasselijk de Chia.lijn is ge-
die Dc schouderpunten moeten in
de v f" de bovenkant voorstellen van
as' die verder in een rustige bui
de tam 0r'°°Pt naar de voorkant van
v Een klein schootje verbeeldt
°elstuk waarop dit antiquarisch
•'dar Plar|ument vijfendertighonderd
1«Sp ge'cden door een anonieme Chi-
'j,p0'jen bakker is geplaatst.
'Pȕf jc
u vooral, van de heer Ronald
KIlcitPi?eerdere eer en glorie en pu-
lrson.
De schaar erin!
goedwij zijn dus vazen
«els en naalden. Ach kom
er we Michael Sherard zien
er h'j in een verblindend witte
n0 ip, J,
icopp ersianer wordt ook dit sei-
i r(>i i ""j succes verwerkt in de I .on -
Cr* "*£e"s ontwerper Rudolj
vnn deze baret op een bis-
"Psmjjter geïnspireerd.
WORTH: l:en kegelvormige urn stond
model voor de nieuwe collectie waarvan
het soepele ejject bereikt wordt door het
uitbannen van stijve vullingen en petticoats
Engelse collega's. Maar overigens
heeft zelfs een man als Charles Creed
er zijn traditionele militaire stijl voor
opzij gezet. En als om zijn bekering
nog te accentueren ging hij met lan
gere rokken (ergens tussen enkel er,
kuit) nadrukkelijk in tegen de alge
mene tendens die geen scharen ge
noeg kan vinden om jasjes, mouwen
en rokken de vereiste kortheid te ge
ven. Bij Shang-Yin Paterson blijft de
rokzoom zelfs veertig centimeter bo
ven de grond en Lachasse. Hartnel;
en Hardy Amies ontlopen hem niet
veel. En ook de kappers en de schoon
heidsspecialisten, de schoenenmakers
en de handschoenleveranciers spelen
allemaal hun rolletje mee in dit toch
wel boeiende spel.
Want kijk, dat gaat dan zo: kortere
mouwen betekenen langere hand
schoenen waarbij neutrale tinten het
wit verdringen. Voor de schoenenma
kers komt het er op neer dat de teen
eng spits mag blijven maar dat de hak
voor overdag iets van zijn hoogte mag
verliezen. Voor de avonduren echter
nouden zij nog altijd onverminderd
vast aan hun voorkeur voor du'zeling-
wekkend hoge naaldhakken op schoe
nen met gespen en grote zijden strik
ken. die de draagster ervan nog hoger
op haar nylon benen zetten. Kleurige
benen als zij dat wil. nu een bekende
kousenfabrikant gestreepte nylons
heeft gelanceerd met pasteltinten als
zeeblauw, kanariegeel, roserood en
orchideeenwit.
De hoedenonhverpers, die hier altijd
hebben uitgemunt door hun extrava
gant brede en hoge modellen, hebben
nu daarnaast ook hele reeksen baret-
len en andere soepele modellen door
hun collecties gemixed. Qp hun beurti
dienen zij daarmee weer het belang
van de kappers. Deze heren hebben
namelijk in tegenstelling tot de kleer
makers, hun scharen tijdelijk in hun
zak gehouden om voor de winter een
wat langere coiffure te kweken. Zij
verkregen daarmee een dubbel effect.
Want behalve dat zij daarmee met en
kele centimeters (en wat is de mode
anders dan een voortdurende strijd
om centimeters?!) de afstand verklei
nen die er ligt tussen de rand van
hun schepping en de zoom van de
rok, spaarden ook zij daarmee het
beeld van de vrouwelijke vrouw.
Maar de prijs gaat toch wel naar de
specialisten van de schoonheidssalon,
die dit seizoen Het Oog hebben gelan
ceerd. U zult zich herinneren hoe zij
in enkele achtereenvolgende seizoenen
met behulp van mannequins en exis
tentialistenmeisjes een hele reeks van
maskers populair hebben gemaakt.
Die met de holle wangen en die met
de bruingebronsde tint. Die met de
wazig-vragende ree-ogen, en vergeet
ook niet de kat-ogen van ons aller
Audrey. Het grote Vragende Oog dat
nu uit de make-up doos te voorschijn
is gekomen vraagt het accent van een
donkergeschaduwde oogholte, die- doet
vermoeden dat daarachter zoiets als
de diepte van een mysterie schuilt Er
komen allerlei kleurlagen aan te pas,
met als laatste een zilverig grijs Doch
de grote kunst schuilt hem toch wel
in de manier waarop onmiddellijk
rond het oog een volkomen gelijkma
tige lijn wordt getrokken: eerst zwart
en daarna iets dat de kleur van het
oog accentueert. Bij de neus loopt die
lijn heel even omlaag, om aan de bui
tenkant vaag naar boven te verlopen.
En als zo'^ meiske nu haar ogen extra
groot wil maken, dan strijkt zij boven
die donkere lijn op haar ooglid een
zilverwitte lijn.
Het l(jkt me allemaal een heel inge
wikkelde operatie, maar het effect
ervan is dan ook zoals ik mij voorstel
dat de ogen moeten zijn van een jonge
zondagsschoolondcrwijzeres. Heel pril,
heel lief, maar door de werkelijkheid
van het leven nog niet beroerd Dat
het intussen ook anders kan bewezen
de vijf mannequins die in de salon
van Paterson Het Oog met al zijn ver
lokking en mysterie en in al zijn
enorme diepte demonstreerden
ELSE DANAH
Reeds een maand nu zijn dc
activiteiten van „Brussel-1958" op
charmante wijze ons land binnen
gedrongen.
Dit door middel van het meiske
Lieva Peeters uit Mechelen, die het
Belgische Verkeersbureau aan het
Leidseplein- waar zij momenteel ge
stationeerd is, doorsprenkelt met
haar frisse schoonheid. Zij is één van
de bloeiende uitlopers van de Dienst
Onthaal, een comité onder voorzit
terschap van Baron Vaxelaire, dat
zich ten doel heeft gesteld- het Bel
gië van 1958 te omlijsten met een
„riant, aantrekkelijk en hoffelijk"
klimaat' dat de bezoeker in een sfeer
plaatst van hartelijkheid en sympa
thie en dat hem eens terug in het
eigen land, naast al het nieuwe en
wondermooie, doet terugdenken aan
een gastvrij volk, dat hem van de
kust tot de Ardennen werkelijk ver
wend heeft.
Drie campagnes
Het werkprogram van bovenge
noemd comité omvat dan ook drie
campagnes: een campagne voor het
aanleren van vreemde talen, een hof.
felijkheidscampagne en een campag
ne ter verfraaiing van het land.
Iedere Belg van de wieg tot het
graf krijgt zo een belangrijke rol in
dit „spel der gastvrijheid", dat reeds
met zijn mise-en-scène behoorlijk
gevorderd is.
•,Want", zegt de heer Vaxelaire,
„het België van '58 moet er uitzien
als een jonge bruid temidden van
een bloemenzee en wat de vreemde
talen aangaat, ook hiervoor wordt
intensief propaganda gemaakt door
pers, radio, folders e. d.- die met élan
de slogan lanceren: „Wordt polyglot
tegen 1958!" Overigens zal het be
kende affiche- ontworpen door teke
naar Hervé: „Leer talen aan", stel
lig menigeen bij zijn kuiering door
ons zuiderbuurland zijn opgevallen.
Zodra de expositie wordt geopend-
zuilen de Belgen, die meer dan één
taal spreken, een kenteken dragen,
waarvan de kleur de taal aanduidt.
Buitenlanders krijgen eenzelfde in
signe en mocht deze opzet goed uit
de grondverf komen- dan zal hij zich
inderdaad ter plaatse happy ge
voelen.
Intussen maakt deze grootse mani
festatie zorgvuldig toilet in de spie
gel van 200 hectaren grond, die, een
maal omgetoverd in een symfonie
van licht, kleur en architectuur- een
echte cursus zal zijn in tuinaanleg,
wat de kijker alras inspireert bij
thuiskomst zijn eigen groenig ach
tertuintje om te toveren in een stuk
je Hollandse Renaissance-tuin of een
Andalusische patio. Want ditmaal
wordt ook de buitenlandse deelne
mer genoopt zijn verbeelding en ori.
ginaliteit in het werk te stellen, door
rond en om zijn paviljoen een speci
fiek nationale tuin te creëren met
eigen plantendecoratie- verwant aan
de volksaard en de lijst van ge-
MOLLY MORSE is een van de vele illustraties
voor het bewijzen van de oude stelling dat journalistiek
zijn beoefenaars soms tot wonderlijke beroepen brengt.
Zij is er een vliegend voorbeeld van, doordat zij haar
boterham verdient in dienst van een grote luchtvaart
maatschappij. Toen zij in Schotland nog eenvoudig
verslaggeefster was voor het dagblad Daily Express was
er niets, dat deze toekomst zou doen vermoeden. Net
zo min overigens als toen zij haar artikeltjes schreef
voor de vrouwenpagina of toen zij haar eigen „kolom"
mocht redigeren. Molly Morse was alleen maar een
levendig, hardwerkend meisje met belangstelling in de
dingen om haar heen. En in de mensen vooral. Zij bleef
dat ook, toen zij haar journalistieke loopbaan aan de
kapstok had gehangen om samen met haar man een
zaakje in antiek te openen in Frinton (Essex).
DE OORLOGSJAREN zagen haar in weer een an
dere rol. Ditmaal als lid van de Women's Voluntary
Service, de organisatie voor vrouwelijke vrijwillige
hulpverlening, waarvoor zij soldatenkantines inrichtte
in alle delen van het land. Maar dit kon natuurlijk niet
zo blijven en toen de oorlog voorbij was keerde Molly
Morse in zekere zin weer terug tot haar eerste liefde:
die van de vrouwenpagina. Er kwam nu weliswaar geen
krant meer aan te pas, maar wel de vele ideeën en de
ervaring die zii in dienst van de krant had opgedaan.
Molly Morse werd namelijk door een Amerikaanse
luchtvaartmaatschappij speciaal belast met het beharti
gen van de belangen van de vrouwelijke passagiers. En
eveneens werd zij als gastvrouw aangewezen voor tal
van vooraanstaande persoonlijkheden die met de machi
nes van haar maatschappij naar Londen vlogen. Kort
daarop ging zij in zaken. Maar het bleef bij de vliegerij.
Want toer. de BOAC, de British Overseas Airways Cor
poration, in 1953 een vertegenwoordiger nodig had, be
sloot men het eens met Molly Morse te proberen. Zij
deer' dat werk zo goed, dat zij kort daarop verkoop-
leiaster werd, en daaruit volgde dan weer haar vol
gende functie: die van mode-adviseur voor de passa
giers van haar maatschappij.
Wat die functie omvat valt moeilijk in vijf woorden
Eon van de modellen die Molly Morse in het
buitenland toonde: een gemberkleurig mot uit
gemengd tweed tailleur, door Victor Stiebel
ontworpen voor het modehuis Jacqmar.
MOLLY MORSE
te zeggen. Het komt er op ne«r, dat iedere vrouw die
plannen heeft voor een verre luchtreis waarop haar
kleding en haar make-up tegen de eigenaardigheden
van een telkens wisselend klimaat bestand moeten zijn,
bij Molly Morse om raad kan komen. Nu lijkt dat niet
zo moeilijk voor een reizigster die een uitgebreide
bagage met zich voert. Maar de luchtvaartmaatschap
pij en de klanten rekenen in grammen. En iedere gram
boven het toegestane gewicht kost extra geld.
HOE HET met de uiterste beperking óók kan heeft
Molly Morse in een harde praktijk geleerd. Zelf heeft
zij vele duizenden kilometers gevlogen, naar alle delen
van de wereld. Nog kort geleden was zij in het Verre
Oosten, waar zij als commère („Lady-speaker" heet
dat in het Nederlandse modejargon) optrad bij shows
van Engelse mode in Singapore en Malakka. Daarvoor
was zij in Ghana, de jonge staat aan de Goudkust, en
in Nigeria. Zij was toen juist terug van een vliegtocht
van ruim 25.000 kilometer door Zuid-Afrika, waar zij
modeshows leidde in Johannesburg, Kaapstad, Salis
bury en Livingstone.
Als ervaren koffertjes-pakster gebruikt zij maar zel
den vloeipapier om haar kleren in goede staat te hou
den. „Wanneer je maar weet wat je mee wilt nemen
en hoe je dat op de juiste manier moet inpakken, zjjn
al die andere dingen niet nodig", zegt zij. Bij voor
keur kiest zij daarbij katoenen en wollen stoffen, om
dat die de huid niet belemmeren in haar natuurlijke
ademhaling. En die toch voldoende licht en kreukher-
stellend zijn (of gemaakt kunnen worden) om op een
lange reis geen rampen te veroorzaken.
AL HAAR ERVARINGEN hebben Molly Morse tot
een wereldreizigster in mode gemaakt. Zij dient daar
bij nog het voor de couturiers van haar land ongetwij
feld nuttige doel, met haar modeshows in verre landen
de export van hun creaties te bevorderen. Daarnaast
is zij zelf een geregelde gast in alle bekende mode
centra van de wereld, waar zij voortdurend nieuwe
ideeën opdoet om haar klanten voor een volgende reis
te adviseren. En zij telt ze bij duizenden, de vrouwen
die ieder jaar haar raad vragen.
In haar vrije tijd houdt Molly Morse zich ver afzijdig
van alles wat met vliegerij te maken heeft.'Zij geeft
zich dan volledig aan de opvoeding van haar dochter
Mickey en wanneer zij samen haar huis in Chelsea
verlaten, dan is dat bij voorkeur om te zeilen. „Dat is
mijn enige echte ontspanning", zegt Molly Morse
gadigden in aanmerking genomen
staan ons heel wat oasen van kleur
en genot te wachten.
Enerzijds een middeleeuwse tuin,
naar het voorbeeld van werken van
meesters uit de 16e en 17e eeuw, te
herkennen in de geciseleerde motie
ven, de subtiele sculpturen van
buksboom en groen anderzijds de
ultra-moderne tuin- met de enorme
mogelijkheden van dc hedendaagse
tuinarchitectuur, die o.m. in Brazilië
wordt toegepast; deze twee uitersten
representeren het mystiek huwelijk
in de geschiedenis van de hortologie.
Uiteraard eist ook de folkloristi
sche wijk haar „eigen tuintje"- waar
bij de architecten Jankt en Pechère
stellig geïnspireerd zijn door de
,-Jardin des Automates et de» Jeux
d' Eaux", daterend van omstreeks
1600, die zij in de omgeving van een
labyrint zullen reconstrueren en
opsmukken met moderne poppen
van pottenbakkers.
Via een wilde tuin- naar Brits con.
cept, belanden we tenslotte in een
stuk oerwoud zij het op een
breedtegraad die door de Heizei
trekt, en met gewassen, die koude
nachten en motregens moeten weer
staan maar dat ongetwijfeld het
Kongo Paleis zal verrijken met een
extra exotisch tintje. Alles tezamen
één groot botaniscth wonder- dat
nergens mag contrasteren met de
beplanting van lanen en grote dre
ven, maar waarin de schepper zijn
fantasie kan botvieren in constella
ties van bloemtapijten, in zacht rui
sende watervallen en waaiers van
fonteinen, waarvan iedere druppel
speelt met de weerkaatsing van zon-
of kunstlicht.
„Vóór dat ik in dienst kwam van
de Expo- deed ik thuis een beetje
aan handwerken en tapisserie, ik
vind het enig zelf de schapen te
scheren en de wol te wassen, verven
en spinnen, maar toen een kennis
van me, die bij de Dienst werkt- het
idee opperde van hostess, dacht ik:
,-Echt iets voor mij". Ik gaf me op
ende psycho-technische keuring
viel succesvol uit".
Vanaf 1 juli zijn er 40 hostesses
in dienst van de hoffelijkheidscam
pagne en, uitgezonderd die in de vier
grote steden, Amsterdam- Parijs,
Londen Düsseldorf, die na Brussel
de première kregen, hebben deze
meisjes- die tussen de 21 en 35 jaar
en van Belgische nationaliteit moe
ten zijn, de taak, met éen stralende
glimlach en een parate talenkennis
overal aanwezig te zijn, waar de
buitenstaander ze nodig heeft: aan
de grens- vlieghavens, stations, aan
boord van de mailboten Oostende-
Dover, in tal van Belgische steden
die ontvangstpaviljoens bezitten en
tenslotte op de tentoonstelling zelf.
Inmiddels kennen we Godelieve
nog niet lang, maar ze heeft ons al
ras veroverd door haar natuurlijke
charme en stellig ook door het ele
gant uniform- waarvan er tegen het
einde van het jaar ruim 200 zullen
paraderen: wijnrood jasje ,waar juist
op de goede plaats een witte over
hemdblouse uitpiept, donkerblauwe
rok en pumps- zwart ruiterhoedje
wat één van de Amsterdamse
voorbijgangers laconiek deed op
merken: „Waar is uw paard?" en
witte handschoenen. Voorop een
gouden ster en de letters: fair-
hostess.
Tot nu toe is zij nog de enige in
Nederland- die er zo uitziet en aan
belangstelling zal het haar dan ook
niet ontbreken.
De discipline in dit korps van
Onthaal-koninginnen is uiterst
streng en para-militair.
-,In het najaar krijgen we nog een
grondige cursus in Belgisch toerisme,
folklore en cultuurhistorie en# dan,
in april 1958 gaat het pas voorgoed
beginnen".
„Welke evenementen voor de
vrouw zijn er in het kader der ex
positie"- vroegen wij haar.
„Eenelegant paleis. Het „pa
leis der elegantie". Eigenlijk is het
één grote receptiezaal aangepast
aan de vraag naar ruimte voor een
zeer verschillend van aard en steeds
wisselend aantal genodigden. Mid
den rechts bevindt zich een op zich
zelf draaibaar podium en de wanden
van de kleinere receptiezalen zijn
geornamenteerd met 23 grote en
kleine uitstalkasten, waarin diaman
ten hun schitter ten toon spreiden
naast weelde- opschik- en fantasie-
artikelen.
Voor sommige groepen van expo
santen worden feesten georganiseerd
met een zeer elegant karakter: „Bal
der Haute Couture". „Bal van het
diamant", >,Een nacht der juwelen",
„Een gala van liet parfum", ,-Een
avond der Haute Coiffure".
Ondoenlijk hier dieper op in te
gaan maar het belooft stellig een
sprookjesachtig décor op het toneel
waar iedere vrouw toch graag een
kijkje neemt.
LUCIENNE.
THANS ZIJN de Italiaanse mode
salons hun tour de mode weer ge
start met luisterrijke shows. Een
fraai défilé van /artogige manne
quins, maar achter de gouden stoel
tjes van de privé-klanten ratelen de
vendeuses angstwekkend snel; de
coupeuses vliegen van het ene pas
hokje naar het andere, op sloffen en
met spelden tussen de lippen.
Na Italië reed de modetrein naar
Parijs en tenslotte naar Londen,
maar ondanks dat deze terreinen
toonaangevend zijn voor de lijn van
het komend seizoen, zal er in uw gar
derobe stellig weer een jurkje prij
ken met het opschrift; Swiss Model
of Made in Switserland, al is hier
dan ook niet zoveel poespas omheen
geweven.
Toch maakt de Zwitserse mode
steeds meer haar opwachting over
de grens en op de 30ste internationa
le modemanifestatie, die te Zürich
werd gehouden kon men kleding be
wonderen van een ver doorgevoerde
verfijning, modieus, harmonieus wat
de kleurcombinaties aangaat en per
fect op het gebied van accessoires-
Vooral blouses met fraaie garne
ringen van kant en broderie, soms
van voorname Zwitserse katoen, fil
a fil, heel dun, met stiksels, die min
der dan een millimeter van elkaar
zijn uitgevoerd. In de wollen weef
sels was een opvallende noviteit:
Shetland zo dun en soepel als zijde,
in kreeftrood naast Konstanzgroen
en houtbeige. Voor avond en cocktail
robes paradeerde Helenca een naam
die u wel bekend is van stretch-nylon
miniatuur broekjes en handschoenen.
Het is een elastische stof met goud
draadmotieven in relief stellig iets
van „slankerinnetjes" wanj het sluit
even strak om het lichaam als een
nylonkous om het been.
ONLANGS VERSCHEEN er een
omvangrijk rapport, van een zekere
prof. dr R. Pauli van het psycholo
gisch instituut van de universiteit te
München over het genot en het ge
bruik van een Europees kopje thee.
Hierin beklemtoonde hij, dat dit
ede.e vocht een stimulerende werking
heeft, als men er vier kopjes van
drinkt (niet meer en niet minder),
waarvoor per kopje 2'/ï gram thee
dient te worden gebruikt. Het duurt
ongeveer veertig minuten vooraleer
men de invloed ervan merkt, die zo
wel bij lichamelijke als geestelijke
arbeid een gunstig effect heeft.
De oorzaak hiervan ligt in het al
kaloid gehalte, een looizuur dat een
rustig makende werking verschaft
aan de ingewanden, zodat ieder ver
moeid mens al dadelijk weer inten
sief „bij de tijd" is. Slechts 35 kop
jes is het maximum waarmee gij u
dagelijks kunt laven, het overige is
schadelijk voor uw bonne santé.
Om de theebladeren echter zo pro
fijtelijk mogelijk te doen zijn, heeft
de markt een nieuw produkt geïntro
duceerd: een molentje dat al malend
het borrelende kookwater doorspren
kelt met een geurig aroma. En zo
vormt dit recept mits op de juis
te wijze gelaafd in sierlijke komme
tjes, met oosterse gratie een heer
lijke drank, tegen hoofdpijn, aanval
len van duizeligheid en daardoor ont
stane lusteloosheid, gevoel van zwak
te, slechte eetlust, koude rillingen en
gevatte kou.
De verzuchting van vele Parijse
huismoeders, dat de textiel te duur
blijft om de mode op grote voet te
kunnen volgen, heeft de fabrikanten
genoopt, een nieuw materiaal te la
ten ontdekken, dat de kwalificaties
góed en goedkoop in zich verenigt.
Het resultaat is een Frans meryl-
weefsel een uit c-IJjilose bereide
stof, die na ettelijke chemische bewer
kingen tenslotte als celwol uit de bus
kwam.
Het weefsel voelt pretti: aan, zacht
en uitermate ges hikt.vaor het ver
vaardigen van modellen met plooi-
effecten. Daar de garens in elke ge
wenste dikte worden gesponnen, is
deze meryl zowel voor zomer als win-
terkleding een aanbevelenswaardig
artikel, dikwijls bedrukt met fraaie
dessins. Zo zagen we reeds uit Duits
land afkomstige meryl-stoffen de re
vue passeren, bedrukt met uiterst
kleine roosjes. Trouwens dit produkt
heeft zich thans reeds vermenigvul
digd tot „fibrane gonflante" en „fi-
brane frisee", wat ort en goed hier
op neerkomt, dat de wollen draad is
gekroesd
