HET PROJECT
Een kunstmaan wordt de
wereldruimte ingestuurd
Tijdschriftenrevue
JEUGDLECTUUR
Gunstigste hoogte 450 km boven het
aardoppervlak; snelheid 27.000 km p. u.
VONDST
in t zoeklicht
De start
De tweede trap
Opsporing verzocht
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1957
PAGINA 12
DE KATHOLIEKE
MISSIE IN INDIA
UITSMIJTER.
v>"
Vanguard
WANNEER straks de
eerste kunstmatige
aardsatelliet van Pa-
tric Air Force Base aan de
kust van Florida in de
Ver. Staten de wereld
ruimte wordt ingestuurd,
zal dat 't resultaat zijn van
jarenlange intensieve ar
beid. Het is niet eenvoudig
om een kunstmatige satel
liet in zijn baan te brengen.
Niet alleen moet de kunst
maan op een bepaalde
minimum hoogte worden
gebracht, maar tevens
moet voor een voorwaartse
snelheid worden gezorgd,
die de aantrekkingskracht
van de aarde teniet doet;
bovendien moet de satel
liet zelf in draaiing wor
den gebracht om zijn baan
te stabiliseren.
De gunstigste hoogte ligt
op 450 kilometer boven het
aardoppervlak. Wanneer
de satelliet op deze hoogte
met een snelheid van
27.000 kilometer per uur,
dat is 7'A kilometer per
seconde, een baan even
wijdig aan het aardopper
vlak doorloopt, dan kan
zij dit 1 jaar lang volhou
den. Doch slechts een
kleine afwijking in hoogte,
in de hoek ten opzichte
van het aardoppervlak of
in de eindsnelheid, zal een
eliptische omloopbaan ten
gevolge hebben. Volgens de gemaakte berekeningen zai
de kunstmaan de aarde niet dichter mogen naderen dan
300 kilometer, terwijl het hoogste punt van de ellips met
hoger mag liggen dan 2300 kilometer. Wanneer men er
in zal slagen de satelliet in deze baan te krijgen, dan zal
de levensduur ongeveer 15 dagen bedragen. Slaagt men
er echter niet in de satelliet hoger dan 200 kFometer te
laten stijgen, dan is de levensduur minder dan 1 uur!
Het laat zich gemakkelijk indenken, dat het omhoog
brengen van de satelliet door middel van een raket,
een geenszins simpele opgave is. Laten we daarom eens
kijken hoe het een en ander verloopt.
De kunstmaan, die wordt aangeduid als het project
Vanguard wordt omhoog gebracht door middel van een
enorme raket, die op zijn beurt weer is opgebouwd uit
drie afzonderlijke raketten.'
De derde raketmotor, die tezamen
met de satelliet in de neus van de ra
ket een plaats heeft, gebruikt een
vaste brandstof.
Is het tanken achter de rug en zijn
de instrumenten gecontroleerd, dan is
het wachten op de start. Alle levends
wezens worden in het blokhuis terug
getrokken en de Vanguard staat, be
schenen door schijnwerpers, roerloos
op het platvorm.
Plotseling wordt de stilte ver
scheurd door een onbeschriiflijk- ge
luid. Een enorme steekvlam schiet
onder het platvorm vandaan en op
hetzelfde ogenblik stijgt de raket
omhoog, balancerend op een staart
van vuur (foto 4). Het uur O heeft
geslagen en de eerste kunstmaan is
zijn reis naar de wereldruimte begon
nen. De Vanguard is gestart in oos
telijke richting en profiteert zodoende
van de rotatiesnelheid van de aarde,
die op dat punt ongeveer 1340 voet
per seconde bedraagt.
De motor in de staart is zwenk-
baar naar alle richtingen en wordt
gecommandeerd door een elektro
nisch systeem, dat zijn impulsen ont
vangt van gyroscopen. Zodra de ra
ket van zijn baan wil afwijken, kan
telt de motor terstond iets naar de
tegengestelde zijde en wordt de oor
spronkelijke koers hersteld. De brand
stoffen worden door turbinepompen,
die door samengeperst heliumgas be
wogen worden, naar de motor geleid.
Enige ogenblikken na de start wordt
de raket iets gekanteld, zodat zij naar
het oosten gaat koersen.
Zodra de eerste trap is leeggebrand,
is de raket op een hoogte van 54 kilo
meter boven de aarde en beweegt hij
zich voort onder een hoek van 45 gra
den. Terstond na het leegbranden
wordt de eerste trap afgeworpen en
valt 300 kilometer uit de kust in de
Atlantische Oceaan.
Op hetzelfde moment treedt de ra
ketmotor van de tweede trap in wer-
Deze drie-traps raket
wordt voor de start gereed
gemaakt, staande op het
lanceerplatvorm en omge
ven door bordessen, die be
weegbaar aan een enorme
verrolbare toren zijn be
vestigd.
Zoals de eerste foto laat
zien, zijn technici van de
Martin-vliegtuigfabrieken,
die de ontwerpers van de
enorme raket zijn, bezig de
laatste hand te leggen aan
het gevaarte. Het geheel is
ruim 21 meter lang en heeft
een doorsnee van iets meer
dan een meter. Het totaal
gewicht ligt om en nabij
de 11 ton. De raket heeft
geen vinnen, zodat hij de
indruk maakt van een uit
zijn krachten gegroeide ge
weerkogel, compleet met
huls.
De tweede foto toont ons
de raket, ontdaan van het
montageplatvorm, dat ach
terwaarts is weggereden.
Duidelijk komt nu de vorm
tot uitdrukking. Achter de
staande mast is nog juist
een gedeelte van het blok
huis zichtbaar, van waar
uit straks de lancering
plaats vindt en de baan
foto i van de raket wordt gecon
troleerd. De muren zijn van
enorm dik beton, zodat de
bemanning onder alle om
standigheden veilig is.
Er kan nu een aanvang worden gemaakt met het
overpompen van de brandstoffen voor de vlucht. Dit is
een zeer delicate onderneming. De eerste trap de huls
van de geweerkogel heeft een raketmotor, waarin
een mengsel van vloeibare zuurstof en gezuiverde
petroleum verbrand wordt. Het overpompen van deze
brandstoffen is niet zo bijster gevaarlijk. Anders wordt
het met de brandstof voor de tweede trap, die in het
smallere deel van de raket is ondergebracht. De raket
motor van dit deel consumeert een iets pittiger drankje,
bestaande uit salpeterzuur en dimethyl hydrazine. En
aangezien het bekend is, dat deze stoffen bepaaid gemene
eigenschappen hebben, zijn de bedieningsmanschappen
in een soort vuurbestendig duikerspak gestoken, zoals
de derde foto te zien geeft.
Foto IV
tweede gemonteerd op een draaitafel.
Door middel van raketten nu wordt
deze tafel in draaiing gebracht en
wanneer het geheel nu 200 omwente
lingen per minuut maakt is het zo
ver, dat tweede en derde trap ge
scheiden worden. Er ontbranden hier
voor een paar hulpraketten, die aan
de tweede trap bevestigd zijn en te
gengesteld werken, zodoende de
tweede trap in zijn vaart remmend.
Deze zal dus achterblijven en de der
de komt vanzelf vrij. Terstond komt
ook de raketmotor van de laatste trap
in werking en deze zorgt er voor, dat
de snelheid wordt opgevoerd tot de
noodzakelijke 27.000 kilometer per
uur. Foto 6.
Zodra nu ook deze laatste motor is
leeggebrand, wordt de satelliet door
middel van een veer-mechanisme af
gestoten. Nu is het zo, dat bij dit af
stoten de satelliet zelf nog iets ver
sneld wordt en de lege raketmotor
iets vertraagd. Daar beide echter de
zelfde snelheid hebben, zal de lege
motor als een aparte satelliet de
kunstmaan blijven volgen; door het
kleine verschil in snelheid echter
steeds verder achterblijvend. Foto 7.
Eenmaal in zijn baan gebracht,
.komt het er op aan, de satelliet op
te sporen en zijn baan nauwkeurie
vast te stellen. Het Naval Research
Laboratory heeft hiervoor het „Mini-
track"-systeem ontworpen. In de sa
telliet is voor dit doel een kleine
aparte radiozender ingebouwd, die
tenminste twee weken blijft werken
Door middel van peilingen kunnen
waarnemers op de aarde de satelliet
nu opsporen en hun peiling doorge
ven aan het VANGUARD Communi
cations Center. Dit kan uit de ontvan
gen gegevens de baan vaststellen en
de gegevens doorgeven aan de opti
sche waarnemers, waar en op welke
tijd zij de satelliet in het zicht zul
len krijgen.
Dat er bij deze gang van zaken
haast gemaakt moet worden, laat zich
denken omdat de satelliet elke 90 mi
nuten een omwenteling om de aarde
maakt. Dat wil zeggen, dat hij voor
elke waarnemer slechts enkele minu
ten te zien zal zijn op zijn reis van
horizon tot horizon. Optische waar
neming kan echter alleen plaats vin
den kort na zonsondergang en kort
voor zonsopkomst, aangezien dan de
waarnemer in het donker zit en de
satelliet reeds door de zon beschener
wordt. Bovendien moet de lucht hel
der zijn. De voornaamste gegeven.-
van de satelliet zullen evenwel moe
ten komen via de radio.
W. H. M. VAN BEEK
Foto V
Foto VI
Foto VII
De christelijke gemeenschappen en voor
at de katholieke missie met haar 6'/; mil
joen aanhangers vormen zonder enige
twijfel 't krachtigste bolwerk tegen de ma
terialistische stromingen. Het hindoeïsme
is eigenlijk niet in staat voldoende tegen
weer te bieden. De inheemse bisschoppen
spelen hierbij echter een grote rol. Per
soonlijk staat Nehroe loyaal tegenover alle
godsdiensten. Hij heeft eens gezegd, dat
zjjn regering de handen vol had aan het
bevredigen van de aardse behoeften van
het Indische volk en dat zü daarom aan
de idealen van het hiernamaals niet kon
denken. De bisschoppen van India en van
geheel Zuidoost- Azië vaardigden intussen
op 29 januari 1956 een gezamenlijk herder
lijk schrijven uit tegen het dreigende ge-'
vaar van de vijfde colonne (het commu
nisme). De studenten van India schijnen
zeer toegankelijk te zijn voor dit systeem.
Rond de jaarwisseling van 1954-55 orga
niseerde de Pax Romana een congres voor
katholieke Aziatische studenten in Madras
Twaalf landen waren vertegenwoordigd.
Deze manifestatie betekende een waarde
volle steun voor de Indische missie in
haar strijd tegen haar ergste vijand van
nu, het communisme.
Aldus dr. A. Freitag S.V.D. in een in
teressant artikel over nationalisme en
communisme in India in het augustus
nummer van „De Katholieke Missiën"
(uitg. Missionarissen van Steyl).
Foto III
king. Ook deze motor is zwenkbaar
gemonteerd en door middel hiervan
vindt de verdere besturing groten
deels plaats.
De brandstoffen worden nu niet
meer door pompen, doch direct door
samengeperst helium naar de motor
gestuwd.
Deze tweede trap is het voornaam
ste deel van de VANGUARD. Hier
in zijn praktisch alle instrumenten
ondergebracht, die er verantwoorde
lijk voor zijn, dat straks de satelliet
in de juiste baan wordt losgelaten.
Kort nadat de motor van de tweede
trap in werking is getreden, valt de
neuspunt van de raket af. Aangezien
op deze hoogte nagenoeg geen lucht-
weerstand meer wordt ondervonden,
behoeft de puntige neus geen verdere
dienst meer te verrichten. De derde
trap met voorop de kunstmaan zijn
nu onbeschermd. Gelijktijdig met het
wegvallen van de neuspunt komen
vier telesoopische antennes uit de
satelliet naar buiten.
Na het leegbranden van de motor
wordt de tweede trap niet afgewor
pen. Hij blijft voorlopig nog met de
derde trap verbonden. De raket heeft
op dat moment een hoogte bereikt
van 210 kilometer en de snelheid is
groot genoeg om zonder aandrijving
de hoogte van 450 kilometer te berei
ken. De horizontale snelheid bedraagt
op dat ogenblik ongeveer de helft
van die, welke noodzakelijk is om
straks de kunstmaan in haar baan te
houden.
Steeds verder stijgend, razen twee
de en derde trap nu gezamenlijk
door de ruimte over een afstand van
ruim 1000 kilometer. Gedurende deze
periode, waarbij dus geen aandrijving
plaats vindt, gebeuren er verschil
lende belangrijke dingen. Door mid
del van gyroscopen, het elektronische
systeem en kleine hulpraketten
wordt de baan steeds verder afgebo
gen tot zij tenslotte evenwijdig kom!
te lopen met het aardoppervlak. Bo
vendien heeft een speciale snelheids
meter, gekoppeld aan een rekenma
chine, de versnelling gemeten, die
optrad tijdens de werking van de mo
toren. Aan de hand van de uitkomst
die door dit apparaat geheel lange
elektronische weg wordt verkre
gen, wordt straks precies op het juis
te moment de derde trap van de sa
telliet los gemaakt.
Voor het zover is wordt deze der
de trap eerst in zijn geheel in rotatie
gebracht om de baan te stabiliseren
Om dit mogelijk te maken is de
gehele derde trap in de kop van de
Nehroe heeft het communisme in eigen
land sterk bevorderd door zijn grote lof"
reden op het rode systeem en de groot
se ontvangsten van de leiders uit Moskou.
In de staat Kerala hebben de communis
ten de regering reeds in handen gekre
gen lang^ de democratische weg van vrij®
verkiezingen.
Foto II
Goede wijn behoeft geen krans. De schapenhouders met hun onverzadigbare
t,.-_ r> j ,..n~ r- i- «-i- i landhonger. Of eigenlijk de leider van die
schapemhouders, de ruwe Goffley, die
echter meer zijn eigen belang op het oog
heeft dan dat van zijn lotgenoten. Zoiets
blijft voor Arendsoog nooit lang verbor
gen, maar voordat de onbetrouwbare lei
ders ontmaskerd en onschadelijk zijn ge
maakt, hebben Witte Veder en hij veel
avonturen te doorstaan en wordt een
„vee-oorlog" maar nauwelijks voorko
men.
In de Prisma-juniores-serie (Uitg. Het
Spectrum, Utrecht) verscheen weer een
drietal aardige boekjes: „Jeroen en de
jacht op de echo" van Daan Zonderland
is helaas het laatste van drie onbe
taalbare Jeroen-boeken. Men blijft als
volwassen (voor)lezer van de ene verba
zing in de andere vallen over de onge
breidelde fantasie van Zonderland, die
nergens absurd wordt, maar regelrecht
op de verbeeldingskracht van het kind
gericht is. Ook na dit derde boek zullen
de kinderen blijven vragen naar het vol
gende deel. C. Voges maakte ook voor
dit boek leuke tekeningen.
„De zoon van de gondelier" van Elsa
Steinmann speelt in de romantische sfeer
van Venetië met zijn kanalen en gondels.
Gabriëllo is de zoon van een beroemde
gondelier. Door het verongelukken van
zijn vader komt hij voor de harde plicht
te staan, dat hij met zijn moeder moet
zorgen voor het levensonderhoud van het
gezin. Hij wil graag gondelier worden,
juist als vader, maar daarvoor is hij nog
te jong. Hij werkt eerst bij zijn oom als
helper op diens vissersboot, maar hij
raakt dit baantje kwijt en zijn moeder is
de wanhoop nabij. Dan neemt de kleine
Gabriëllo het besluit om in een fabriek
te gaan werken. Een eerlijk geschreven
boek. dat zal boeien om zijn geheimzin
nige Venetiaanse sfeer en om de dap
perheid van de kleine Gabriëllo.
In „Metti en haar eiland" van Doro
thea Hollatz leert en ziet een klein
meisje, dat voor maanden van huis moet,
veel nieuwe dingen en geniet ervan. Bo-
serie „Pim Pandoer" (uitg. L. C. G. Malm-
berg te 's-Hertogenbosch en de Vlaamse
Boekcentrale in Antwerpen), heeft zijn
plaats al gevonden op het boekenplankje
van de jongenskamer. Het zesde deel:
„Het raadsel van de Jordaan" toont ons
Pim Pandoer temidden van de oude be
kenden en we zien hem onderduiken in
een zo merkwaardig avontuur, dat we
aan zijn rechtschapenheid ernstig gaan
twijfelen. Carel Beke, de schrijver, neemt
tenslotte onze twijfel weg, doch niet na
ons te hebben doen delen in levensge
vaarlijke avonturen, waarin laatste secon
den telkens de beslissing brengen.
Bij de Uitgeverij Ploegsma te Amster
dam zag deel 17 van de Wielewaal-reeks:
„Lauri een jongen uit de bergen" van
Annie Winkler-Vonk het licht. Lauri, een
Zwitserse jongen van elf jaar, die in een
dorpje in de bergen woont, ziet er nooit
verzorgd uit. Doordat er weinig op hem
wordt gelet, spijbelt hij soms van school,
om op het meer te kunnen gaan varen.
Dat vindt zijn vriendinnetje Amei, met
wie hij graag op de bergweiden speelt,
beslist niet in de haak. Verder zijn er
nog andere mensen: een majoor, die een
groot landgoed bezit; zijn vrouw, die veel
invloed op Lauri heeft; een Roemeen, die
niet veel goeds van plan is; Vincent, die
jarenlang gids was en zijn vrouw Mar-
greet. Een belangrijke plaats neemt ook
het hondje Snuffel in. Lauri is een aar
dige eerlijke jongen met een goed ver
stand, maafer is iets, dat hij vreselijk
graag wil hebben. En om dat te krijgen,
doet hij iets heel doms. Het loopt gelukkig
allemaal goed af, maar als Amei er niet
was geweest
In de Arendsoog-serie van uitg, L. C. G.
Malmberg te 's-Hertogenbosch verschenen
„Het vceland in gevaar", door J. Nowee De
ranches van Arendsoog worden bedreigd
door.... schapen, ontelbare schapen! Nu
is een schaap geen beest om bang van te
worden, zeker niet voor de potige far
mers van het westen. Het zijn dan ook
niet zozeer de schapen, die het bestaan
van de ranches bedreigen, als wel de
vendien vindt ze een vriendinnetje, dat
ook voor een tijdje van huis is. Er komt
ook verdriet! Verdriet om Polio, haar
hond, die met haar meegekomen is en
pas na veel moeite toestemming krijgt
om in het kraaakheldere huis van Metti's
tante te blijven. Vooral echter verdriet
vanwege het grote heimwee naar vader
en naar het eiland. Een levendig meis
jesboek vol spannende situaties en ge
beurtenisjes, met tal van interessante
figuren en tegen de achtergrond van een
met liefde geobserveerde natuur. De te
keningen zijn van Carla von Stülpnagel.
Bij J. H. van Wees jr. te Utrecht, ver
scheen een door een drietal Dominicanen
van het St.-Dominicuscollege te Nijme
gen samengesteld gebedenboek voor
jonge mannen: „Fons vitae". Zij hebben
op grond van hun dagelijkse ervaring
met opgroeiende meisjes en jongens een
poging ondernomen om de jeugd een ge
bedenboek te geven, dat aan haar leef
tijd is aangepast en daarbij een vorm
gekozen, die de jeugdigen aanspreekt. In
die poging zijn zij zeker geslaagd. Zij
hebben getracht in een overweging voor
iedere zondag van het kerkelijk jaar bid
dend die stof te verwerken, die in het
hart van deze jeugd leeft. En in do
biechtgebeden, aanbiddingsoefeningen en
overwegingen hebben zij zoveel mogelijk
de persoonlijke idealen van jonge men
sen op een wijze, die inderdaad aan
spreekt naar voren gebracht. Zij heb
ben dit gedaan door de meest concrete
situaties te bezien in 't licht van rijke ge
dachten uit de liturgie en achter alle
moeilijkheden en verlangens van de
jonge mens een ideaal te plaatsen; het
positieve ideaal van het Evangelie, het
ideaal van liefde voor God en mensen.'
Van harte aanbevolen!
De uitgeverij „De Sleutel" deed in de
Pocomoto-serie een nieuw jongensboek
het licht zien: „Drijfjacht in de Bra-
sada" van Rex Dixon. Pocomoto maakt
weer een spannende tocht mee: hij mag
meëhelpen bij het vangen van wild ge
worden stieren en koeien. Daarvoor gaat
hij de „bush" in en beleeft er de meest
onverwachte avonturen.
In de Winfair-serie van uitgeverij Ten
Hagen N.V. te 's-Gravenhage verscheen
de tweede druk van „Panatsche, de held
van de zwarte bergen" door Ray Frank
lin. Een aardig boekje vol avontuur, dat
Sinds India op 1 november van het vo
rige jaar zijn nieuwe staatkundige inde
ling heeft gekregen, waarbij de afzonder
lijke staten een grotere zelfstandigheid
werd gegeven, is het nationalisme weer
sterk toegenomen. Vooral in de staten
Madhya Pradesh en Madhya Bharat ging
men tot heftige acties over. In 1955 werd
slechts aan 19 missionarissen een visum
uitgereikt. Bij een decreet van 27 novem
ber 1954 was men zelfs reeds zover gegaan
de missionarissen uit de Commonwealth
het recht op' visa te ontnemen, ofschoon
deze hun rechtens toekomen' vanwege de
politieke verhoudingen van hum land met
India. Veel opschudding veroorzaakte het
Niyogirapport, dat de „denationaliseren
de" invloed van het christendom wilde
bewijzen. Gelukkig werd dit rapport door
de hoogste rechter verworpen.
De Goanese gezinnen en de Malabar-
Christenen blijven nog steeds de groe
peringen waarop de Kerk van India haar
hoop heeft gesteld, omdat zij verreweg de
meeste roepingen opleveren voor 't prie-
terschap en kloosterleven, aldus pater
Freitag.
DE VILLE LUMIERè wordt steeds doh"
kerder. Althans, wat de mensen b®"
treft. Het aantal kleurlingen neemt er.
niet alleen hand over hand toe maar ooK
dat der zwarten. Men ziet er de verrijze
nis van Equatoriaal Afrika „weerspi®'
geld" in een glimmend zwart van poets-
pommade. Elk jaar komt deze nuanc®
steeds weer voor, vooral in de omgeving
van de Boul' Mich. Daar vormt het zwaru
ondanks de toeneming van gekleurde licht
reclames, een achtergrond voor het druk
ke gewoel aan weerskanten van dez®
boulevard, die op weg schijnt, de druk
ste van Parijs te worden.
Op deze drukke boulevard hebben
zondagavond iets meegemaakt, dat we 11
niet willbn onthouden. U bent er trou
wens mee gewaarschuwd, voor het gev®1;
dat u in het zelfde café terecht komt. H®
zou helemaal niet toevallig zijn. Wa®
het is een der grootste van de Boul' a
het ligt op een der hoeken van de Boulff
het bij de jongens weer goed zal doen. was op, of het iets anders kon zijn.
Jeroen en het dorp op de heuvel", van
de bekende geestige auteur Daan Zon
derland verscheen als het vervolg op het
Prisma-juniores-boek „Jeroen en de Zil
veren Sleutel. Uitg. Het Spectrum,
Utrecht. Het is ook op zichzelf goed te
lezen en met smaak.
De N.V. Drukkerij De Spaarnestad uit
Haarlem publiceerde van Theo A. Pol
lemans „Jan Tongenaar", het verhaal van
een jongen uit het rampgebied. Het is
een prettig geschreven vertelling, die op
een voor de jeugd bevattelijke wijze ver
haalt over veel leed, maar ook over grote
hulpvaardigheid.
Ook in de ruimte kan men schip
breuk lijden. Daarvan vertelt meeslepend
W. J. Verbeeten in „Rik Robberts ruim
teschipbreukeling", (Uitg. „Helmond" te
Helmond). Rik komt terecht op een buur-
planeet van de aarde en ontdekt daar
natuurlijk vreemde dingen.
Voor jongens van 10 tot 15 jaar is
„Kleine Bever de Owaga-Indiaan"
van L. J. Eggermont, een boek om van te
smullen. Gelukkig, dat dit soort In
dianenboeken nog verschijnen. Het houdt
er de zin voor gezond avontuur in. Ben
Horsthuis gaf dit boek, uitgekomen bij
,.De Spaarnestad" een mooie omslag en
een aardige tekening mee.
Else Günther, de schrijfster van „Niet
huilen, Li", vertelt in „Twee uit Afrika'
(Uitg. J. Philip Kruseman, Den Haag)
over een vriendschap tussen zwarte en
blanke kinderen. In Nana's kinderhuis
bevinden zich een Finse jongen, een
Amerikaantje, een paar Duitse kinderen
en een Frans meisje. Daar komen dan
twee zwarte kinderen uit Afrika bij en
daardoor heeft het rassenprobleem zijn
intrede gedaan in het kinderhuis. Doch
grote moeilijkheden geeft het niet. In
het boek kan men lezen, hoe vooroorde
len vlot worden weggenomen. Else
Günther vertelt dit alles in bloemrijke
stijl en met veel fantasie. Johanna Seng-
ler verzorgde de leuke illustraties.
Voor jongens en meisjes van 1216
jaar.
vard Saint Germain, welke niet bepa®
een zijstraatje is, zoals u wel bekend za'
zijn.
Welnu we bestelden er om half elf 's
avonds koffie en kregen te horen, dat
geen nieuwe werd gemaakt. De ko^{
werd ons medegedeeld op een toon,
ons grondig na had moeten doen denk®^
Maar wie denkt er grondig na, de eer®1
avond in Parijs?
Enfin, we kregen onze consumptie ea
zetten ons daarna aan het genieten va.
de avondlijke Boul. Heel wat anders s
den we, dan bij ons, waar alles dikwo
al om tien uur uitgestorven is.
Niet lang daarna hoorden we de
gon aan enkele nieuwe klanten mededel
dat er niet meer geserveerd werd. M
ging sluiten.
Toen begon een 'naarstig naar bin®^
slepen van tafeltjes en stoelen. We za£,,-
het terras rondom ons zienderogen
ken. Omdat andere gedeelten nog bezet bi
ven, stonden we nog maar niet oft L>°e
het duurde niet lang. of daar werden
zonneschermen opgetrokken en begon ®g(1
wegslepen eveneens. Een meneer me\eefl
grote koffer, verzette zich met hand
tand tegen de politiek van splendid
lation. Hij verbood de kelner, de andJLfi
stoel bij z'n tafeltje weg te halen.
Engels echtpaar begon de prijslijst a,et
de wand te raadplegen. Ze werd z0®ln!C
vorm van proces weggehaald. De zaet
werd echter elders op dezelfde ^gp
voortgezet. We begonnen haast te wa„0g
met onze consumptie, blij dat ons JTj-
geen ultimatum werd gesteld. We h®
den ons blij gemaakt met een dode t®'s
Tweehonderd frank, beet de kelner
opeens toe. Sans service, herinnerde
zich opeens.
Waarom hij nu nog service wilde h® tel-
terwijl hij aanstalten maakte om ons ^a.,i%.
«e weg te slepen, was ons niet duide 1
smijter aan ons verleend. We zag®®
Boul' opeens met andere ogen. rdtée
Echter, iets verderop was een aa
tent. Daar hebben we alle leed ver^.nteti
Toen we nogal laat langs het 2eS' pj'
café wandelden, bedachten we, dat
mige mensen zelfs op de Boul' Mich P1
stellen op een goede nachtrust.
Net als wij
