MAGGI
Amerikaanse fabrikant voor één dag „Heer van Deurne
Bestuurder, u bent dronken..."
Beeldsignalen via de troposfeer
UIT HOLLANDSTAFEL
ZO
pS
v,-
Rechtstreekse uitzendingen van
Florida naar Cuba
J'
vb
Stars and Stripesivappercle boven Brabants kasteel
Haute couture voor supersonische
vliegers
'V
DRAADLOOS
CONTACT
i
T)
1 m
tSk
Toch door Suezkanaal
DINSDAG 20 AUGUSTUS 1957
PAGINA 5
PER ZILVERZAKJE
Hij zei. dat hij een ecliteafstammeling was, maar de ge
schiedkundigen roken lont. Menigeen dacht dan ook aan een
„practical joke totdat mr. Van Dusen ten tonele verscheen.
DEURNE, maandagavond
(Van onze verslaggever)
BOVEN, op het dak van het his
torische, maar na grondige restau
ratie verdacht veel op nieuwbouw
ijkende kasteeltje van Deurne,
ópperde fier de Stars and Stri
ps en beneden, op het geïmprovi
seerde terrasje, waar een dertigtal
Sasten ongeduldig op het horloge
2at te kijken, lag op een tafeltje een
historisch geschrift over de ge
schiedenis van het geslacht Van
beursen. Twee symbolen in de ko
rrende ontmoeting tussen de Ame
rikaanse vliegtuigfabrikant, mr. W.
B. van Dusen, die beweert regel
recht afstammeling te zijn van het
Seslacht, dat hier de scepter zwaai
de en de heer Sjaak Heeren uit
helmond, gepensioneerd onderwij-
2er en historicus, die zegt dat hij
daar zo zeker nog niet van is.
T wij fel
Spanning
Aet niet.
Ernst
Bewijs
Gezellig
Mr. van Dusen, die daar achter
Op het dak van het Deurnse kasteeltje de hors d'oeuvres zat te glunderen
wapperde nu de Stars and Stripes. Mr.
Van Dusen was thuis. alsof hij vandaag jarig was, ken
i- - t
v.-
Mevrouw Van Dusen. Voor één dag slot
vrouwe.
geen fantast zijn, hij moest het in
Amerika allemaal hebben nage
zocht met dezelfde ernst, waarmee
hij vliegtuigmotoren fabriceert
Geen man om zich in een wild
Deurnes avontuur storten, wei
neen, veeleer een man die straks,
thuis in Fairfield Connecticut
(U.S.A.) zijn vrouw in de arm zal j
knijpen en blij en dankbaar zal
zeggen: „We hebben het niet ge
droomd, hè, het is allemaal echt
gebeurd
Voor een Amerikaans huisvader,
mits voorzien van goede papieren,
kunnen in Brabant sprookjes wel
eens werkelijkheid worden.
v- su
(Van onze correspondent
Bonn)
TOEN de buffetbediende in
de vakantie-expres D 961
op 23 september 1956 tussen
Salzburg en München in da
buurt van Traunstein aan de
noodrem had getrokken en al
dus waarschijnlijk redder van
mensenlevens was geworden,
wendde de treinbestuurder Os
kar Sauerbrey, een klein man
netje van 42 jaar, zich tot zijn
stevig-gèbouwde assistent, da
52-jarige Karl Rupp, en mop
perde slechts, van zijn stuk
gebracht door het plotselinge
stilstaan van de trein: „Wat
moet dat nu?" En toen de sta
tionschef, die de locomotief
opgeklommen was, voor Sau
erbrey verscheen en uitriep:
„Bestuurder, ik geloof, dat u
dronken bent!" werd Sauer
brey nog niet veel spraakza
mer. Hij klauterde uit zijn lo
comotief en liet zich verlegen
het bloedmonster afnemen. In
het ziekenhuis stelde men 2.2
promille vast. Ook bij de assis
tent constateerde men hetzelf
de quantum-
Dodenrit Salzburg-München
Rechtszaak in Traunstein
18 maanden voor treinmachinist
Achttien maanden onvoor
waardelijk voor Sauerbrey,
twaalf voor Rupp met bevel
tot onmiddellijke inhechtenis
neming. Is het eigenlijk toch
nog niet veel? Terwijl de ma
chinist en zijn assistent uit de
zaal worden geleid, denken zij
aan de disciplinaire maatrege
len, waarmee de Bundesbahn
het er ongetwijfeld nog een
schepje op zal doen!
Geen hoefgetrappel voor de slotpoort. De familie arriveerde met een busje. Niet
temin een indrukwekkend ogenblik, dit weerzien na vierhonderd jaar.
l
A
k
Muntmeter-televisie
Radio-aanschijn verandert
B.B.C.-orkesten in gevaar
Uitstekend T.V--amusement
Teleurstellend wek-einde
2WL'
mm
mm
UITGEWEKEN HONGAARSE
THEOLOGANT WORDT IN
MAASTRICHT GEWIJD
0P
CROENTtfOEP
V?ie er ook gelijk had, het bleef een
?.ai'dig idee van mr. Van Dusen uit F ai
'Nd-Connecticut (U.S.A.), om met zijn
Vouw en zijn drie lieftallige dochters op
Vn vakantiereis ook Deurne aan te doen.
Tenslotte werkt de Deurnse V.V.V. ook
Tet voor spek en bonen en het is altijd
aardig mensen op bezoek te krijgen, die
v.an heel ver komen. Als Amerikaans toe
tst was de heer Van DuSen (een verbas-
,efing van Van Deursen) dus toch al van
"a>'te welkom in Deurne, maar daar kwam
"U nog bij, dat de V.V.V. in New York
haar Nederland had geseind, dat de in
aantocht zijnde mr. Van Dusen, volgens
oiens stellige bewering, een afstammeling
^as van het geslacht van Deurne en dat ze
hat daarginds in Deurne toch wel even in
6rnstige overweging mochten nemen.
Wel, dat hebben ze in Deurne dan ook
Milaan.
He plaatselijke V.V.V., néén, de provin
ciale V.V.V. werd gemobiliseerd, de burge
meester werd vriendelijk verzocht even-
'ies van vakantie terug te komen, er wer
den Amerikaanse vlaggetjes aangeschaft
Ch de binnenplaats van het kasteeltje
Vrd keurig geschrobd, opdat de Ameri
kaanse heer Van Deurne geen klagen zou
hebben over wanbeheer van zijn stam.
«lot.
Eb terwijl dus iedereen in blijde opwin
ding verkeerde over de thuiskomst van de
jjclcllijke heer, wiens voorvaderen men
®t laatst had gezien omstreeks 1629, vlak
Jfbordat Abraham Pietersen van Deursen
boot nam naar Amerika, verscheen er
,h een plaatselijk blad een stukje, waar-
h werd gezegd, dat de heer Van Dusen
/vél kon beweren, maar dat hij het eerst
jhaar eens moest bewijzen. Over de stam
bom van de Amerikaanse tak viel weinig
niets te achterhalen en wie zei, dat het
lier niet ging om zekere Abraham Pie-
e,'se, die, omdat hij uit Deurne kwam,
Jbwille van de duidelijkheid Abraham
j,Ttersen van Deursen werd genoemd,
v'i, alsmede ook al zijn nakomelingen!
jammer voor mr. van Dusen, maar in
ciirne wordt zo'n zaak serieus onder-
«ocht.
j. Goed, daar zaten we dus met z'n der
den, opgetrommeld voor een adellijk
j^er, die misschien helemaal geen adellijk
was en voor de rest van de familie,
jjle vierhonderd jaar geleden misschien
u gewoontjes Pieterse had geheten. Tn
ristadhuis stond de burgemeester klaar,
Brabantse vendelzwaaiers hadden hun
QQ[le jakjes al aan, het diner was besteld..
S;D de binnenplaats van het kasteel heer-1
j)'® spanning en het was tijdens die ogen- i
Ij "eken, dat er lieden waren, die zich in I
Se twijfel lieten ontvallen: als het nu
eens een „practical joke" is.,
gr je voor, dat Mr. van Dusen, een
brede, op kauwgummie bijtende
^erikaan zo dadelijk de binnenplaat.-
$3 betreden en ons na een „Uai fellows"
Vlj. een ferme schouderklap, hartelijk zon
Vj.lachen. Hij, heer van Deurne. Welnee,
g ®gtuigen, business en af en toe een
?pie, that's all.
is kunt daar om lachen, maar zo grappig
en toe een grapje,
ïjj. "e durft de man.
had beter weg kunnen blijven!
liiPU1 plotseling is hij er, Mr. van Dusen
"airfield Connecticut (U.S.A.), en in
eens werd alles anders. Blij stapte hij möt
vrouw en kinderen de binnenplaats op
en we wisten meteen: dit was geen grap
jas, dit was een dood-ernstige man met
hart voor de zaak. Hij ging zitten met het
gezicht van een jubilaris, die na vijfen
twintig jaar trouwe dienst door de firma
in de bloemetjes wordt gezet en het mor
gen pas allemaal zal kunnen geloven. Een
goede man met een bruin pak aan en een
groene das. Vriendelijk keek hij ons alle
maal aan en het zou niet tactisch zijn
geweest, zo direct al aan zijn stamboom
te gaan twijfelen. Wij bestelden dus een
drankje voor hem en lieten hem vertellen
over Amerika, sinds vierhonderd jaar zijn
nieuwe vaderland.
„Well," zei Mr van Dusen verlegen,
„Nederland is 'n mooi land en ik houd er
van. In Amerika ben ik lid van 'n genoot
schap van uit Nederland afkomstige ge
slachten, we roken daar uit' Goudse pij
pen en eten „haatsjpat" met klapstuk"
Zijn vrouw koesterde zich intussen van
uit haar stoeltje in het Nederlandse zon
netje en als u het ons vraagt, voelde zij
zich meer slotvrouwe dan hij slotheer.
Maar men kan niet altijd over koetjes
en kalfjes blijven theoretiseren en ten
slotte kwam dan het pijnlijke onderwerp
ter tafel. Bent u nu een echte afstamme
ling van het geslacht van Deursen of
niet?
Er ontspon zich, overigens in de aller
vriendelijkste stemming, een officiële ge-
dachtenwisseling tussen de heer Sjaak
Heeren en de ^Amerikaanse gast. De ene
tak was nog niet ontrafeld, of er kwam
alweer een andere tak tevoorschijn en
de tolk, die het feitenmateriaal voor de
twee partijen verteerbaar moest maken,
had moeite zich in de woeste golven van
Op elke vraag, che uit tioyfel voortspruit,
heeft mr. Van Dusen een antwoord. Ti
tels, jaartallen, geboorten namen, hij
somt se allemaal vlot op. Hij kent het
geslacht Van Deursen als zijn eigen
familie.
Jan Pieterszonen, Pieter Janszonen, Ger-
rit Govertszonen, Govert Gerritszonen,
Pieter Gerritszonen et.c. etc. drijvende te
houden. Wij waren al lang verdronken
toen men tenslotte bij het kardinale punt
arriveerde.
Dat kardinale punt bleek vierhonderd
jaar geleden te hebben gewoond in Haar
lem en had Van Deursen geheten. En nu
komt het. Mr. van Dusen beriep zich, met
een getikt velletje papier in de hand, op
deze tak, en voor de twijfelende histori
cus, de heer Sjaak Ileeren, bleek deze tak
iels geheel nieuws. Resultaat: de Bra
bantse geschiedkundige vroeg de Ameri
kaan hem er in de toekomst nog eens iets
meer over te laten horen, de twyfcl was
zo goed als verdwenen en de „Heer van
Deurne" kon zich in de volle glorie van
zjjn zojuist bewezen adel aan de rest van
het programma wijden.
Het werd een dagje, dat de volksmond
zo raak weet te typeren met het woordje
„genoeglijk". Mr. van Dusen zei op ge
zette tijden, dat hij Djüüürnen ontzettend
gezellig vond, zijn echtgenote keek ronu,
alsof het haar speet dat ze niet vierhon
derd jaar vroeger had geleefd en de kin
dertjes maakten foto's. Brabantse ven
delzwaaiers brachten hun Amerikaanse
heer een originele, kleurige groet, legden
hem uit dat het gilde een soort historische
B.B. was en toonden hem de blinkende
plaquettes, verdiend in het grijze verle
den. En voor het kasteeltje, dat in 1944
vrij ernstig werd verwoest, maar er nu
weer keurig netjes uitziet, werden vele
foto's gemaakt, alhoewel het te betwijfe
len valt of ze het in Fairfield (U.S.A.) bij
Mr. van Dusen in de straat desondanks
straks allemaal zullen willen geloven.
Aan tafel sprak de Amerikaanse kas
teelheer tenslotte een hartelijk woord van
dank. Dank voor de ontvangst, dank voor
het vertrouwen. En weer, terwijl hij daar
met vrouw en kinderen aan de dis zat,
bekroop ons het verwijt, daarstraks te
hebben getwijfeld aan de goede bedoelin
gen van deze Deurnese afstammeling.
5' 'V I
v.:
«IPIIIIIIM
Onder invloed? Sauerbrey en Rupp
wilden het zelf niet toegeven. Dezer
dagen nog ontkenden zij het met alle
kracht voor het landgerecht te Traun
stein, waar hun zaak onder grote be
langstelling van het Duitse publiek
diende. „Wat, zouden wy dronken
zijn geweest?" Geen sprake van! We
waren volledig fris." Zij hadden in
Salzburg vier halve liters bier ge
dronken en een glas brandewijn van
60 pet en bovendien hadden zij per
man een likeurtje en een bittertje
door het keelgat gegooid, beide van
28 pet. „Voor een Stuttgarter, die
wijn en bier gewend is, betekent dat
niets. Hij krijgt er zeker geen roes
van'"
Natuurlijk, in goede stemming wa
ren zij in Salzburg naar het station
locomotief bestegen. En onderweg,
toen ze 13 minuten vertraging had
den opgelopen, hadden zij besloten
de verloren tijd in te lopen. De ma
chinist deed het uitstekend. De trein
ging harder en harder en er bestond
een goede kans, dat de achterstand
ingehaald zou worden. „Pünktlich-
keit" is de hoffelijkheid van konin
gen, in casu van de Deutsche Bun
desbahn zo parafraseeerden zij op
een Duits gezegde. Sauerbrey en
Rupp waren in een héél goede stem
ming. Dat was pas mannenwerk! De
machine liep, zelfs uit de wielstan-
gen van de wagens sprongen de von
ken dat 't een lust was en de stations
chefs, die lustig met hun bordjes
stonden te zwaaien (het waren in fei
te wanhopige stopsignalen!) zagen
er uit als grappige beestjes! De trein
denderde met 75 km over het empla
cement en langs het perron van Frsi-
lassing en andere plaatsen. Op de
open trajecten reed hij zelfs 135 km
en meer! Dan ziet men weer eens, hoe
angstig bezorgd de voorschriften zijn,
die op open trajecten in deze buurt
slechts honderd belachelijke kilome
ters toelaten!
Lag het nu aan de dertien minuten
vertraging of aan de dertien JJ-trein-
wagens? In ieder geval waren de
mensen achter in de trein lang niet
in zo'n goede stemming als de machi
nist en zjjn assistent. Er schijnen nu
eenmaal altijd mensen te zyn, die
geen humor kennen. Die er altijd op
uit zijn, voor anderen de vreugde te
bederven. Zoals b.v. die buffetbe
diende, die met zijn ruk aan de nood
rem de hele schone tocht tot een
droevig einde bracht
Aanvankelijk was ook achter
in de trein de stemming nog erg
gezellig geweest. Men had een
prachtige vlotte tocht en men zou in
München nog op tijd de aansluiting
halen. Toen de trein echter sneller en
sneller ging rijden, en het tenslotte
een vonkenspuwende, donderende ijl
gang werd, keken de passagiers el
kaar met angst in de ogen aan. Daar
voor op de loc scheen de machinist
er zich echter geen zorg over te
maken. Hij trok in ieder geval niet
aan de rem, ofschoon de wagens
slingerden, dat het niet gewoon meer
was en er de merkwaardigste din
gen gebeurden. De koffers, valiezen
en tassen boven in het net begonnen
te dansen, hoger en hoger te sprin
gen en op een gegeven moment dui
kelden zij op hoofden, ruggen, benen
gegaan en hadden daar hun elektro-
en voeten. Men liep builen, schram
men en kwetsuren op. Sommigen
raakten er bewusteloos door. Anderen
kregen een shock of hartkramp en
een dokter, die toevallig in de trein
aanwezig was, had veel werk om
eerste hulp te brengen. Voorzichtig
heidshalve noteerde hij de namen en
adressen! In de restauratiewagen vie
len de stukken vlees van het bord op
pakken, rokken en blouses. De kel
ners wankelden en van hun dienbla
den schoven soep, dranken, vlees en
groenten, deels op de grond, deels
op de ontstelde gasten. Huilpartijen,
vloeken, verwensingen, schietgebe
den en angstkreten stegen op in de
wagon, totdatja, totdat de buf
fetbediende uit Duisburg juist aan
de noodrem trok.
Maar Sauerbrey en Rupp hadden
het voor op de locomotief niet gezien.
Zij hadden er niet erg spijt van
(ook bij het onderzoek voor het Land-
gerecht niet. Waarom zouden ze ook?)
Van hun standpunt uit gezien was er
niets ernstigs voorgevallen. Sauer
brey zou trouwens de snelheid van
zelf terug hebben laten lopen, als de
dertien minuten waren ingelopen.
IN STILTE echter voelden de be
stuurder en zyn assistent zich toch
niet helemaal safe. De officier van
justitie maakte nogal een drukte over
het algemene dienstvoorschrift van
de Bundesbahn: geen alcohol tijdens
de dienst en sterke matigheid in de
uren vóór het ingaan van de dienst-
tyd. Jazeker, alsof alle anderen dat
zo nauw nemen. Maar de officier van
justitie zegt daarop: „Een dronken
treinbestuurder! Dat zyn we in hon
derd jaar by de Bundesbahn nog niet
tegengekomen. Laten we dan toch
maar een afschrikwekkend voorbeeld
stellen." En ofschoon de president
een joviale man is en het publiek on
dertussen zit te lachen en te kuchen,
sappige Beierse opmerkingen plaatst,
in zijn boterham bijt en de aange
klaagden knipoogjes geeft, krygt hij
zijn zin.
reti
fe>.'
Wgg^:
23
H.
ren. gepensioneerd onderwij-
istoricus uil Helmond. Serieus
'cht hij de Deurnse stamboom,
nu le zeggen dag alles thans
duidelijk is néén.
De American Telephone and Telegraph
Company heeft een paar nieuwe zendsta
tions laten bouwen, door middel waarvan
televisieprogramma's over een afstand
van bijna driehonderd kilometer recht
streeks van de Verenigde Staten naar
Cuba kunnen worden gezonden.
Deze manier van zenden, gebaseerd op
een nieuwe principe, maakt het mogelijk
met televisiebeelden afstanden te laten
overbruggen, die bijna vijfmaal zo groot
zijn als dc tegenwoordige van ongeveer
zestig kilometer, waarbij de beeldkwali
teit „bijna even goed" is als voorheen.
De nieuwe stations bevinden zich in
Florida City, ongeveer 45 kilometer ten
zuiden van Miami en in Guanabo op Cu
ba, vijft'en kilometer buiten Havana.
Volgens de nieuwe zendmethode, aldus
heeft een woordvoerder van de, maat
schappij bekend gemaakt, worden de
beeldsignalen vit een zendantenr.e van 60
vierkante voet ongeveer als de stralen
van een zoeklicht uitgezonden. Aangezien
de boog van de aardbol de rechtstreekse
weg naar het ontvangstation belemmert,
komt het signaal in de luchtlaag rond de
aarde, die bekend staat als de troposfeer.
Een gedeelte van de signaalenergie wordt
teruggekaatst naar beneden, waai het op
een afstand van driehonderd kilometer
wordt ongevangen door het andere sta
tion. „Dit is", aldus de zegsman van de
maatschappij, „voldoende voor hei vor
men van een beeld, dat bijna even goed is
als wat men op het televisiescherm door
middel van het conventionele zendsysteem
te zien krijgt." Er moeten echter nog heel
wat moeilijkheden worden opgelost. Het
beeld kan namelijk gedurende korte tijd
nadelig worden beïnvloed door tal van at
mosferische omstandigheden".
Een andere nieuwigheid, die waarschijn
lijk een omwenteling zal veroorzaken in
de Amerikaanse amusementswereld, is de
muntmetertelevisie, waarmee dezer dagen
voor het eerst in het openbaar een de
monstratie is gegeven. Dn bedoeling van
dit systeem is, da' dc Arqerilt a.iqse kij
ker, die genoeg heeft van de televisiepro
gramma's met hun eeuwige reclame, een
„nickel" of een „dime" in een aan zijn
televisietoestel gekoppelde muntmeter
stopt, waarmee hij de keus krijgt uit een
aantal programma's, die hem via een
draadverbinding bereiken.
Telemeter, de firma die dit systeem ont
wikkelt, is voor negentig procent eigen
dom van de filmmaatschappij Paramount.
Volgens Paul McNamara, vice-president
van Telemeter, verdient zijn systeem de
voorkeur boven dat van Skyatron, waar
mee aan de Amerikaanse westkust proe
ven worden genomen. De abonnees op
Skyatron krijgen een maandelijkse reke
ning, die wordt opgemaakt met behulp
van een kaart, waarop de programma's
worden geregistreerd, waarop de kijkers
hebben afgestemd.
„Bij -ns", aldus McNamara, betalen de
mensen de programma's, voordat zij ze te
zien krijgen. Skyatron komt pas aan het
eind van de maand met de rekening en
dan zal het heus niet meevallen."
„Het ligt in de bedoeling in januari van
het volgende jaar met geregelde uitzen
dingen volgens het Telemeter-systeem te
beginnen.
Het, radio-amusement, zoals wij het hier
kennen, behoort in Amerika tot het ver
leden. Verdwenen zijn de grote amuse
mentsprogramma's met hun komieken en
tekstschrijvers. Verdwenen zijn ook de
grote dure orkesten met hun koor en so
listen. Hun plaatsen zijn ingenomen door
de nieuwe meester van het amusements
bedrijf: de „disc jockeys" of platenspelers.
Met geen andere uitrusting dan een mi
crofoon, een stapel grammofoonplaten en
een gladde tong zitten deze „D-J.'s", zoals
ze in de volksmond worden genoemd,
soms viif uur aa één stuk achter hun les
senaars, draaien plaatjes en vormen de
muzikale smaak van een hele natie. Via
meer dan 3.000 radio-station- storten ze
24 uur per dag een stroom van nimmer
eindigende muziek over het Amerikaanse
volk uit. Gramofnonplatenfabnknnten,
componisten en tekstschrijvers zien hen
naar de ogen. Zelfs de sterren doen alles
om door deze draaitafelkoningen te wor
den geïnterviewd en desnoods beledigd,
als ze maar hun. nieuwste platen draaien.
Over één ding schijnen de Amerikaanse
„disc jockeys" het intussen eens te zijn:
dat de roek 'n' roll tot het verleden be
hoort. In Hollywood is een radiostation
zelfs zover gegaan om alle rock 'n' roll-
platen uit de ether te bannen.
In Engeland heeft het er wel wat van,
dat de toestand zich in dezelfde richting
zal gaan ontwikkelen. In elk geval hangt
op het ogenblik het zwaard der bezuini
ging dreigend boven het hoofd van de
BBC-orkesten. Lindsay Wellington, direc
teur van de afdeling radio, heeft name
lijk een speciale commissie verzocht, een
onderzoek in te stellen naar de kosten
van de dertien huisorkesten, die gere
geld in de programma's spelen. Daartoe
behoren bekende namen als het Concert
orkest, de Variété en Revue-orkesten en
de Scottish, Northern, Midland en Welsh
Orchestras.
In bovenstaande twee woorden is de
waardering van het programma, dat gis
teravond door de VARA-televisie werd
verzorgd, samen te vatten. En opnieuw
was het Wim Sonneveld. die met frag
menten uit zijn cabaret-programma van
het vorige seizoen bewees, hoe voortref
felijk hij zijn mimiek weet aan te pas
sen aan de zeer hoge eisen, die de ca
mera's stellen. In zijn geval komt het
daarbij niet zozeer aan op oorspronke
lijkheid als wel op het zeer persoonlijke
stempel, dat hij op het gebodene weet te
drukken. Zijn „uitsmijter" een mimi
sche parodie bij een grammofoonplaat
van de Figaro was daarvan een even
sprekend als zichtbaar voorbeeld.
Tevoren had hij Els Hillenius en Fred
dy Hamilton, twee nieuwe krachten die
voor het komende seizoen wel iets belo
ven. bij de kijkers geïntroduceerd en bo
vendien door middel van een fragment
uit de MGM-film ..Silk Stockings"
zichzelf als filmacteur in Hollywood, dat
een dankbaar doelwit bleek te zijn voor
zijn ironische spot.
Voor de inleidende reportage rond het
Kurhauscabaret, in Scheveningen, waar
Sonneveld momenteel resideert,, was het
gisteravond eigenlijk al te donker en
te koud. Theo Eerdmans, diep in zijn re
genjas gedoken en snakkend naar een
kop warme koffie, kaartte op de boule
vard nog wat na over zijn laatste uitzen
ding „Weet wel, wat je waagt" en Piet te
Nuyl jr. probeerde vergeefs om Wim
lbo, pas terug uit de V.S. en schuilgaand
achter een Amerikaans maskeradepakje
en een vers gekweekt baardje, een paar
bijzonderheden te ontlokken over het
nieuwe programma „Hotel Hommeles",
waarvoor Annie Schmidt de teksten
schrijft.
Misschien hadden we onze verwachtin
gen te hoog gesteld, maar het NCRV-
programma, dat heette te zijn geïnspi
reerd op de film „La Strada", stelde za
terdagavond ernstig teleur. Het enige,
wat deze uitzending gemeen had met de
film was, dat er een spullebaas in optrad,
die diende als trait d'union tussen ver
schillende als los zand aan elkaar han
gende variété-nummers en filmfragmen
ten. Van deze laatste fragmenten, waarin
de muzikale komiek Toby Rix optrad,
zullen we alleen maar zeggen, dat regis-
seur Dick van Bommel daarmee wel eens
gelukkiger is gèweest.
Bijzonder interessant, maar weinig pas
send in een zaterdags amusementspro
gramma was de filmdocumentaire „Ster
vende Taai", waarmee de NCRV-uitzen-
ding opende.
De Eurovisie-uitzending van de wereld
kampioenschappen wielrennen 1957 uit
Waregem leek zondagmiddag als ge
volg van herhaalde storingen in de
straalverbinding tussen Waregem en
Brussel meer op een radioverslag
door Jan Cottaar, die zijn commentaar
op bewonderenswaardige wijze aanpaste
aan de onverwacht gewijzigde omstan
digheden, dan op een televisiereportage.
Tegen het einde van het tweede ge
deelte der uitzending deed zich tot over
maat van ramp een ernstige storing voor
bij de Lopikse zender, waardoor zowel
beeld als geluid wegvielen. Dientenge
volge moest de reportage voortijdig wor
den afgebroken zonder dat het mogelijk
was do kijkers van de aard der storing
in kennis te stellen.
Hoewel men dat misschien op het
eerste gezicht zou veronderstellen,
toch is het hierbij afgebeelde kos
tuum niet bestemd voor een diepzee
duiker, maar het is 't nieuwste druk-
kostuum voor vliegers, die met su~
personische vliegtuigen door de lucht
gieren. Het is een ware verbetering
ten opzichte van de thans in gebruik
zijnde drnkpakken. Niet alleen is deze
uitrusting gemakkelijker aan te trek
ken, maar zij geeft de vlieger ook veel
meer bewegingsvrijheid.
Alhoewel dc helm zeer lomp lijkt,
biedt hij de vlieger volkomen vrijheid
het hoofd naar beide richtingen te
draaien, dank zij een soort kogellager
dat tevens de verbinding vormt tussen
helm en kostuum.
In geval de vlieger bij supersoni
sche snelheid uit het vliegtuig moet
springen, heeft hij, dank zij zyn glad
dere oppervlak, minder kans op het
oplopen van ernstige verwondingen.
Valt hij na een sprong in het water, dan
zorgt dit Pak inclusief de schoenen
er tevens voor dat hij blijft drijven.
En in geval hij beiousteloos is, komt hij
vanzelf op zijn rug in het water te lig
gen, zoals de tweede foto laat zien.
Zelfs wanneer er in de cockpit brand
uitbreekt heeft hij 10 seconden tot zijn
beschikking om uit zyn vliegtuig te ko
men zonder last van het vuur te heb
ben.
ik'
•X
Het Noorse vrachtschip „Hubro", dat
met een lading potas op weg is van Haifa
(Israël) naar Japan, heeft maandag toe
stemming gekregen door het Suezkanaal
te varen. Het heeft één dag oponthoud
gehad, doordat de kanaalautoriteiten In
structies aan Cairo moesten vragen.
Aan de zuidelijke kanaalingang wacht
het Noorse schip „Mars" nog op toestem
ming. Het is van de Filippijnen op weg
naar een Israëlische haven.
Voor het eerst sedert de gebeurtenissen
van oktober jl. heeft een Frans schip, de
ruim 7.000 ton metende „Grenoble" zijn
anker in de haven van Alexandrië uitge
worpen. Het kwam zondagavond aan en
zal vrijdag of zaterdag met 8.000 balen
Egyptische katoen naar Marseille en Duin
kerken vertrekken.
Donderdag 22 augustus zal de eerste,
naar Nederland gevluchte Hongaarse the
ologische student, tot priester worden ge
wijd. Dit zal geschieden tijdens een plech
tigheid op donderdag 22 augustus, waarbij
Z.H. Exc. mgr. W. Mutsaerts, bisschop
van 's-Hertogenbosch, die een familielid
is van een van de wijdelingen, in de St.-
Servaaskerl: te Maastricht aan 16 theolo
ganten van de Sociëteit van Jezus, onder
wie de Hongaarse pater H. Matyasovich
S.J. uit Boedapest, de wijding van het
priesterschap zal toedienen.
Pater Matyasovich zal zondag 25 augus
tus zijn plechtige eerste H. Mis opdragen
in de kapel van het Ziekenhuis St.-Anna-
dal te Maastricht.
