Weerzien met „mijn dorp in Frankrijk"
OPSTAND OP CUBA
Enige verbetering in orgel van
Concertgebouw
hel
Staatscontrole
op sleutelindustrieën
O
SYRIË STEUNT DE REGERING
IN BOEDAPEST
van aandelen door
Aankoop
de regering
paginaJ
De Republiek wordt
er niet populairder op
hersteld?
Gezag van regering
Slotconcert Orgelbouwers-congres
Persvrijheid in Z. Afri^
Aannemers weigerden
m te sclirii
Amerikaans reisverbod
naar Bulgarije verzacht
Belgrado verbiedt boek
van
Djilas
Geen verhoging post-
tarieven voor nieuws
bladen
Nieuwe nikkel- en
cobaltvondsten op
nieuw-Guinea
De Hongaarse kwestie in de V.N,
Nieuwe deportaties in
Ghana
De kwestie-Cyprus
En aldus mede particuliere winst verwerven
V B
VRIJDAG 6 SEPTEMBER 1957
Algerije
De cure en de pater
Weerzin tegen „het systeem"
Simmmmwim
Louw noemt onderzoek
onbeschaamd
ij ven
Bezwaar legen opzetclausule
Brundage naar Sofia
Gevluchte Syriër
PHILIPS-ROXANE
NEDERLAND N.Y.
OPGERICHT
„PRAKTIJK" GEEN VOOR.
WAARDE VOOR ERKENNING
DOOR PRODUKTSCHAPPEN?
A erklaring van Karamanlis
MALAKKA EN DE V.N.
MONTEUR DOOR ELEKTRA
SCHE STROOM GEDOOD,
Lonen
Prof. dr. II. Baudot, de auteur van „Mijn dorp in Frankrijk", heeft
na drie jaar weer enige tijd in „zijn" dorp doorgebracht. Daar tus
sen in ligt het einde van de oorlog in Indo-China en het ontbran
den van de strijd in Algerije. Maar in die drie jaar hebben zich ook
wat men met een erg simplificerende term zou kunnen noemen de
„twijfel" en het scepticisme van de Franse natie scherper dan ooit
gemanifesteerd. Frankrijk schijnt op het ogenblik, ongetwijfeld me
de onder invloed van de hartverscheurende problemen, die in Alge
rije aan de orde zijn, een nieuwe ernstige crisis van zijn veelbewogen
bestaan door te maken.
Met bijzonder genoegen leggen wij dan ook de indrukken van de
bij uitstek deskundige en scherpe waarnemer, die prof. Baudet is, aan
onze lezers voor.
juli-augustus 1957.
HET is nu drie jaar geleden, dat wij
in Frankrijk woonden, in dit dorp.
Op weg van ol naar Parijs zijn wij
er in de tussentijd dikwijls teruggeko
men, maar dat was dan telkens voor
toch niet meer dan enkele uren of
hoogstens een dag wel voldoende voor
enkele persoonlijke contacten en enkele
algemene indrukken, maar niet voor
meer dan dit. Daarvoor zijn zelfs de
weken, die ik er deze zomer doorbreng,
nauwelijks toereikend. Maar toereikend
zijn zij wel voor enige vergelijking van
1957 met 1954.
De indrukken, die men daarbij opdoet
zijn niet fundamenteel nieuw; er is
hier ondanks alle overlading met in
grijpende gebeurtenissen, toch geen
sprake geweest van verandering van
grondslagen. Maar er zijn, sinds 1954,
sterk gewijzigde omstandigheden en er
zijn daardoor nieuwe reacties gewekt.
Het belangrijkste is niet, dat er intussen
weer drie, vier regeringen zijn opgetre
den het belangrijkste is, dat proble
men, die drie jaar geleden op enige af
stand schenen te zijn gebracht, thans
dicht-bij-huis zijn gekomen; dichter bij
huis dan men misschien voor mogelijk
had gehouden. Dat maakt het algemene
beeld zoveel somberder dan dat van
1954.
Algerije grijpt de mensen en hun ge
zinnen persoonlijker aan en veel hefti
ger dan Indo-China ooit gedaan heeft.
Ik herinner mij goed, hoe weinig indruk
al het Franse heldendom in Indo-China
of de val van Dien-Bien-Phu hier des
tijds op deze mensen maakte. Nu is,
direct, iedereen persoonlijk betrokken
bij het Agerijnse gebeuren. Uit elke
familie zijn jonge mannen overzee en zij
zijn daar niet om binnen een afzienbare
spanne tijds het Franse gezag, volgens
moderne Europese stijl, te liquideren;
maar zij zijn er voor onafzienbare tijd
gewikkeld in harde strijd, die dagelijks
levens kost.
Het curieuze is, dt ik, de paar uitge
sproken communisten niet meegere
kend, op ons dorp geen enkele twijfel
aantref over de juistheid van die strijd
en geen aarzeling in de wil om door te
zetten.
Bij de plechtigheid op 14 juli de
gebruikelijke vaandelschouw en de op
tocht der pompiers naar het monument
voor de gevallenen uit de wereldoorlo
gen heeft de burgemeester, Algerijn
van Europese stam, ditmaal een vrij
lange toespraak gehouden. Een begaafd
redenaar is hij zeker niet. Hij spreekt
rustig en duidelijk en zonder veel ver
heffing van stem Maar wanneer hij
over A!geri.je spreekt, dat zijn vader
land is, dan wordt zijn toespraak toch
herhaaldelijk door applaus onderbro
ken. Natuurlijk, men hoort alleen hen,
die reageren en de anderen en de thuis
blijvers hoort men niet, ik weet dat
wel. Maar voorzover honderd a twee
honderd mensen een luid applaus kun
nen produceren, produceren zij dat, ook
al is onze burgemeester niet bij uitstek
populair.
Ik zeg hem later, dat ik deze dag spe
ciaal niet naar Parijs ben gegaan naar
de grote parade, omdat ik vandaag hem
wilde horen over Algerije. „Vergeet het
niet", zegt hij me dan, „dat alles, wat
in Algerije beschaving is, arbeid, wel
vaart, prestatie van welke aard ook,
dat dit alles het werk der Fransen is
en van niemand anders. De onafhanke
lijkheid van Tunesië en Marokko
goed; maar Algerije, neen. Het is
Frankrijk zelf".
RED.
jesweekblad kunnen machtig propagan
damateriaal zijn en zij winnen het ver
re van alle gedrukte tekst. Zij hebben
het beeld van het sprookjeshuwelijk in
Dreux in alle huizen gebracht en zij
hebben een sentiment gewekt van mee
leven en aanhankelijkheid, dat de Re
publiek minder en minder weet te bie
den.
Het zijn misschien slechts kortstondi
ge gevoelens, maar het zijn in elk geval
gevoelens, waar 't republikeinse regime
thans niet veel tegenover stelt. Niets an
ders dan de figuur van de president zelf,
die hoog in ere staat. Het is merkwaar
dig te bedenken, dat de gedachte, waar
van de stichters der je Republiek zijn
uitgegaan bij de constitutie, geweest is:
de beknotting, de uitschakeling van de
presidentiële macht en dat men tot
de eerste periode van de 3e Republiek
moet terugzoeken om een persoonlijk
prestige te vinden als dat, wat presi
dent Coty geniet. Ook hier op ons dorp,
dat het geloof in de hele republiek al
lang verloren heeft.
Men zei ook drie jaar geleden al wel,
dat het gouvernement „une honte" was
en dat het alle waardigheid verloren
had; maar men zei niet zoals nu
tief meer zag. Als ik dan vraag naar
de meningen omtrent De Gaulle, haalt
men de schouders op; men ziet geen
reden om aan te nemen, dat hij thans
zou kunnen volbrengen, waarin hij tien
jaar geleden zoveel jonger nog en
met zo onmetelijk groot gezag en ver
trouwen bekleed als bevrijder van
Frankrijk faalde. Maar de graaf van
Parijs, dat is iets anders. Een van de
boeren hier legt mij de toestanj uit
„Wij zijn in 1792, maar wij hebben an
derhalve eeuw meer ervaring en het
gaat er nu om, dat wij een andere op
lossing vinden". Altijd treedt de histo
rie mee in het strijdperk. Ik tracht mij
de Nederlandse boer voor te stellen,
die mij zeggen zal, dat wij in 1866 zijn..
Naar mijn gewoonte leg ik, wat de
een mij zegt, straks aan een ander voor:
ik vra- de kapper, wat hij ervan
vindt. 1 is wel oud, maar hij is een
temperamentvol man en hij bezweert
mij, dat het een schgnde is, dat men de
koning en de koningin heeft onthoofd
en dat hij zou hebben tegen-gestemd.
Dat mij dit historisch element in het
denken bijzonder sterk treft, is vanzelf
sprekend; ik ben nu eenmaal histori
cus. Maar niet eerder is mij zo duide
lijk geworden als nu, dat in al die his
torie de 19e eeuw om zo te zeggen ge
heel ontbreekt. Men sluit de Orléans-
dynastie aan op die der Bourbons, die
zij nog wel meehielp liquideren 1792,
vooral 1830. Er bestaat voor deze men
sen geen Restauratie en geen Tweede
Keizerrijk. Er was 1792 en toen is de
Republiek gekomen en daarna zijn de
Duitsers twee keer hier binnengeval
len; de eerste keer kon de Republiek
hen nog zowat tegenhouden, maar daar
na is alles steeds bergaf gegaan en de
tweede keer had de Republiek niets
meer te betekenen. Een ander, die ik
over de zaak ondervraag, zegt, dat men
de monarchie werkelijk niet had hoe
ven onthoofden voor de regeringen, die
men daarna aan Frankrijk gegeven
heeft „Pour les gouvernements qu'ils
nous ont faits après, ils n'avaient pas
besoin de ca".
kNZE goedhartige maar weinig be
gaafde curé is eind juli met va
kantie gegaan naar Bretagne, het
land van zijn herkomst; de ene zondag,
die in die vakantie valt, vervangt hem
een pater uit een naburig klooster. Men
kent hem hier niet, maar de kinderen
van het dorp hebben de kerk met bloe
men versierd voor zijn komst en deze
zondag is de altijd lege kerk vrijwel
vol, zoals anders alleen op hoogtijda
gen. Werkelijk, voorzover gelovigheid
hier positief aanwezig is of positief ont
breekt, staan de curés daarin meer cen
traal dan de Kerkleer.
De mensen hier willen geloven al
willen zij kritiseren; maar zij eisen dan
ook iets om in te kunnen geloven en
om te kunnen kritiseren; anders dan.
iets, waar men zijn schouders over op
haalt, zoals men soms doet over de
curé en tegenwoordig telkens over de
Republiek, i
Ik weet wel, en ik zeg het ook steeds,
dat mijn dorp Frankrijk niet is. Maar
het is daarvan „physiologiquement une
celluie"; niet meer, maar niet minder.
H. BAUDET.
HET is niet het doorzetten van de
strijd, wat men hier de regering
verwijt, maar het gebrek aan re
sultaat; niet haar doctrine, maar haar
machteloosheid bij zo grote nationale
offers. Maar sterker dan enkel) jaren
geleden prononceert zich in de vele
verwijten, die worden geuit, een soort
wrok over de daling van het nationale
aanzien in Europa en in de wereld,
waarvoor men het régime verantwoor
delijk houdt. Niet deze of gene rege
ring, want politiseren, in de precieze
zin des woords, doet men hier nog al
tijd weinig; men begrijpt de finesses
van het merendeel der politieke tegen
stellingen ook niet, en men is zich be
wust ze niet te begrijpen. Maar men is
overtuigd van grote schurkachtigheid
bij de staatslieden en op dit ogenblik
drukt zich dat uit in kritiek op, nog
maals niet deze of gene regering, maar
op het régime der Republiek zelf. Niet
op de grondwet van 1946, die beruchte
onhanteerbare grondwet, want die kent
men niet. Maar op de staatsvorm zelf.
Er heerst, of in elk geval, er groeit, bij
deze eenvoudige mensen, die van poli
tiek weinig begrijpen, maar die mis
schien juist daarom zo waardevol zijn
voor de observatie, een onmiskenbaar
anti-republikanisme.
I
De actualiteit van het Orléans-huwe-
lijk, deze zomer, komt die gevoelens,
althans voor het ogenblik, duidelijk te
hulp. Men kan er zich niet in vergis
sen, dat er sprake is van een wel on
gearticuleerde maar toch reële sympa
thie voor de graaf van Parijs en zijn
kinderen en voor de gedachte van de
monarchie. Krantefoto's en het plaat-
In Cienfuegos in Midden-Cuba is gisteren een opstand uitgebroken, die, naar
men aanneemt, is ontketend door aanhangers van de rebel Fidel Castro. Rege
ringsvliegtuigen hebben de vlootbasis in Cienfuegos aangevallen, waarvan de
opstandelingen zich hadden meester gemaakt.
Vannacht deelde de Cubaanse premier, Andres Rivero Aguero, mede, dat de
opstand te Cienfuegos is bedwongen.
„Opstandige element", aldus de minister-president, „hebben hedenochtend
de vlootbasis van Cienfuegos aangevallen, maar de bevelhebber, kolonel Roberto
Conesanas, en het onder zijn bevel staande personeel hebben de aanval afgesla
gen en het gezag hersteld."
Met het K.Tj.M.-vliegtuig uit Malmoe via Kopenhagen arriveerde op Schiphol de
Zweedse bloemenjee Gunilla Knutsson, een zeventienjarige studente uit Ystad in de
Zweedse provincie Shane, die een vijfdaags bezoek aan Ncderlund zal brengen. Hel
fleurige koninginnetje zal zaterdag a.s. in het Olympisch Stadion te Amsterdam het
Aalsmeersc bloemencorso met haar charmante aanwezigheid luister bijzetten. De foto
laat zien hoe mej. Annie Hazenberg, dochter van de propagandaleider van het Aals-
meerse bloemencorso, de heer S. C. Hazenberg rechtsJ, de Zweedse gaste bij haar
aankomst op Schiphol bloemen aanbood.
Ten besluite van het le Internationale
Orgelbouwerscongres werd in het Con
certgebouw een concert gegeven door de
organisten Riet Kee en Albert de Klerk
op het gerestaureerde orgel in samenwer
king met het Kunstmaandorkest o.l.v. An
ton Kerstjes. De naam orkest klinkt hier
wat te weids in deze hoofdstedelijke con
certruimte die bij deze gelegenheid slechts
met enkele honderden belangstellenden
gevuld was. Het Kunstmaandorkest is
meer een kamermuziekensemble dat nu
de wat onevenredige taak had met het
grote orgel te con-certeren, een rivaliteit
die een weinig aan Klein Duimpje en de
Reus doet denken. Kee speelde een con
cert van Handel en Franck's grande
Piece Symphonique en de Klerk het Pre
ludium en Fuga in F,s van Bach benevens
het Concerto van Poulenc. Er was dus
yr
De Zuidafrikaanse minister van
landsc zaken, Eric Louw, heeft togen®
volop gelegenheid om de kwaliteiten van een redacteur van het met de Zui<faLp
haardstede terug zal keren met
tenschap, dat niet in het Concerts®
maar op andere meer door de his
gewijde plaatsen in de hoofdstad j,0,
Nederland de klankluister van het
ningsinstrument voortleeft, waaraa"
zich niet genoeg kan spiegelen.
MARIUS MONNIKENDAM
het gerestaureerde Concertgebouworgel
ten toon te spreiden. In dit verband moe
ten we er aan herinneren dat dit instru
ment thans 65 jaar oud is en destijds on
der advies van Jos. Verheyen door Maar-
schalkerweerd werd geconstrueerd. In die
jaren is het weinig tot samenwerking met
het Concertgebouworkest gekomen. Niet
dat het orgel niet qua volume een waar
dige partner zou zijn: vijftig stemmen,
machtig genoeg om een orkest en ev. ook
nog een koor enige „fundering" te verle
nen. Het was qua dispositie naar de geest
van die tijd romantisch-orkestmatig het
geen geen beletsel behoeft te zijn om zich
tot een meesterwerk te verheffen gelijk de
werken van Cavaillé - Coll.
Doch het was met zulk een oer-Hol-
landse degelijkheid gemaakt, dat ^de
klank er stug en nuchter door werd,
plomp en zonder veerkracht. Het toe
voegen van een vierde klavier; het bij
vijlen van enkele bestaande stemmen en
vevrandering der tractuur van Barker-
pneumatiek en elektrische tractuur voor
registers en toetsen, hebben het funda
mentele klankkarakter niet gewijzigd.
Wel neemt men hiér en daar enkele
verhelderende timbres waar, doch het
geheel doet denken aan een schip dat
door een waddenzee moeizaam laveert.
Zowel Handel als Bach, Franck zo
goed als Poulenc werden hier het slacht
offer vén, wat de te goeder naam en
faam bekende organisten ook presteer
den. Zodat menig orgelbouwer naar zijn
pi'
kaanse regering sympatiserende blad
Transvaler" verklaard, dat hij het oP
den van het Internationale Persinstf
dat een onderzoek heeft ingesteld na®r g.
bemoeiingen van de Zuidafrikaanse Pc 5,
commissie met de Zuidafrikaanse Pe
„onbeschaamd" acht.
„rSte
Louw merkte op, dat het niet de e. a.
keer is, dat het Internationale Persifl5
tuut de Zuidafrikaanse regering ervan
schuldigt. in haar land geen persvrijbf
toe te laten. Het vorig jaar heeft het 1
stituut zich in dezelfde geest uitgelate®'
•sinstituut heeft.
Een radiostation had gisteren overdag
bericht, dat de militairen in Cienfuegos
geen aanstalten maakten om het tegen
de rebellen op te nemen.
Fidel Castro, de leider van de opstan
delingen, bestrijdt president Batista
reeds sedert deze in maart 1952 door een
staatsgreep aan de macht kwam. Van
tijd tot tijd kwam het tot een treffen
tussen Castro's mensen, die zich in de
provincie Oriente in de bergen schuil
hielden, en regeringstroepen.
Volgens radioberichten, die gisteren
in de loop van de dag uit New York
warden ontvangen, zouden de opstande
lingen, gesteund door vijftig leden van
het personeel van de vlootbasis en
twaalf leden van de afdeling zeepolitie,
zich ook meester hebben gemaakt van
het politiebureau van Cienfuegos, nadat
de politie geweigerd had zich bij hen aan
te sluiten. Cubaanse marine-eenheden
zouden hen daarbij hebben geholpen.
De menigte op straat zou hebben geroe
pen: „President Batista is gevallen." Ook
de havenpolitie zou zich bij de opstande
lingen hebben aangesloten.
Cienfuegos, waar de op een na grootste
Ongeveer twintig aannemers, die gis
teren in het gemeentehuis van Westzaan
bijeen waren, hebben geweigerd hun in
schrijvingsbiljetten voor de bouw van een
gemeentelijke openbare kleuterschool, te
deponeren. Zij maakten namelijk bezwaar
tegen een clausule in de voorwaarden,
waarin de aannemer verklaart, dat in
zijn inschrijvingssom geen bedrag is be
grepen, dat aan anderen ten goede zou
komen. Met andere woorden het ge
meentebestuur van Westzaan wenste
zwart op wit te zien. dat de aannemers
geen opzetgelden in hun aanbestedings-
gelden hadden gecalculeerd. Toen op de
vastgestelde tijd burgemeester R. Bek-
kcr de bus opende, kwam er zodoende
zeen enkel biljet uit.
„Voorlopig zal de school wel niet wor
den gebouwd. Men zal vermoedelijk tot
een heraanbesteding moeten overgaan",
a lus gemeentesecretaris Groothand, „al
dan niet met die clausule".
Het verbod voor Amerikanen om naar
Bulgarije te reizen, is donderdag door
het Amerikaanse ministerie van buiten
landse zaken verzacht. De eersten die
hiervan profiteren zijn de president van
het Internationale Olympische Comité,
Brundage, die met nog zes functionaris
sen toestemming heeft gekregen de bij
eenkomst van het I.O.C. in Sofia op 20
september bij te wonen.
Het reisverbod werd zeven jaar gele
den van kracht, toen de diplomatieke
betrekkingen tussen de V. S. en Bul
garije werden afgebroken. Het State De
partement zal in het vervolg van geval
tpt geval nagaan of toestemming kan
worden gegeven voor bezoeken van be
perkte duur aan Bulgarije door Ameri
kanen.
Dergelijke bezoeken moeten om be
roepsredenen noodzakelijk zijn en zij
mogen niet in strijd zijn met het natio
nale belang van de V. S.
Ook een Amerikaanse journalist zal
de reis naar de bijeenkomst van het I.
O. C. meemaken.
De woordvoerder van het State De
partment verklaarde, dat eventuele aan
vragen van Bulgaarse sportslieden en
journalisten om een visum voor een be
zoek aan de V, S., ook van geval tot
geval zullen worden beoordeeld.
vlootbasis van Cuba is gevestigd, ligt
op ongeveer 225 km ten oosten van Ha
vanna. Het leger, dat president Batista
steunt, heeft uit Havanna en uit Santa
Clara, de hoofdplaats van de provin
cie, waarin Cienfuegos ligt, versterkin
gen gezonden om de opstand te be
dwingen.
De opstandelingen zouden 500 gewe
ren aan de bevolking hebben uitge
reikt. Een poging van de opstandelin
gen om de legerkazerne te Cienfuegos
te bezetten, mislukte, evenals een po
ging van het leger om het politie
bureau te heroveren.
Een radiostation in New York bericht
nog, dat er in het laatste etmaal 18 bom
men op Cuba zijn ontploft, waarvan elf
in Havanna. Het station noemt de toe
stand in Cienfuegos nog onduidelijk.
De Joegoslavische regering heeft don
derdag de invoer en de verspreiding in
Joego-Slavië van het boek „De Nieuwe
Klasse" van Milovan Djilas, de voor
malige communistische leider, die op
't ogenblik gevangen zit, verboden. Het
verbod treft ook alle kranten en tijd
schriften, waarin gedeelten van 't boek
zijn afgedrukt.
Djilas, een vroegere vice-president en
lid van het Joegoslavische politieke bu
reau. is in december j.l. tot drie jaar
gevangenisstraf veroordeeld wegens kri
tiek op de Joegoslavische regering. Het
boek, dat het communisme veroordeelt,
is uitgegeven in New-York,
De posttarieven voor de verzending van
nieuwsbladen zullen niet verder worden
verhoogd, nadat per 1 oktober de in april
reeds aangekondigde verhoging is inge
gaan.
Van de zjjde van de P.T.T. kon men op
dit ogenblik nog geen nadere medgdling
doen over een eventuele verhoging van
het briefport van 10 tot 12 cent en van het
port voor briefkaarten van 7 tot 8 cent.
Geologische onderzoekingen hebben
op Radja Ampat, een groep eilanden
aan de westkust van Nederlands Nieuw
Guinea, de aanwezigheid aangetoond
van nikkel en kobalt. In Nederland is
men thans bezig een analyse te trekken
uit 2500 monsters.
Tijdens een onderhoud op de Utrechtse
jaarbeurs heeft de secretaris van het
Nieuw-Guinea Instituut te Rotterdam,
de heer J. P. K. Eechoud verklaard, dat
de analyses uit de eerste honderd mon
sters aantonen, dat het gehalte nikkel
en kobalt hoger is dan in het gebied van
het Cyciooipgebergte in de buurt van
Hollandia, waar verleden jaar nikkel
en kobaltlagen werden ontdekt. Eind
van deze maand verwacht men in Ne
derland gereed te zijn met het onder
zoek van de monsters, waarna defini
tieve cijfers bekend gemaakt kunnen
worden.
Intussen bestaat er, aldus de heer
Eechoud, van Amerikaanse zijde grote
belangstelling voor deze nikkel- en ko-
baltvondsten op Nederlands Nieuw-
Guinea.
De regering van Ghana heeft donder
dagavond bekend gemaakt, dat zij nog
twee deportatiebe elen heeft uitgevaar
digd. Het betreft twee stamhoofden, na
melijk Amadoe Gao van de Gao-ge-
meenschap, beiden te Kocmasi.
„De aanwezigheid va,n beide mannen
strookt niet met het algemeen belang",
aldus de regering.
Drie personen zijn reeds verbannen,
namelijk een journalist en twee Moham
medaanse leiders.
De nieuwe minister van binnenlandse
zaken, Krobo Edoesei, heeft donderdag
op een persconferentie gezegd, dat hij,
wanneer het parlement tegen het eind
van deze maand weer bijéénkomt, een
wetsontwerp zal indienen, waarbij aan
de regering de bevoegdheid wordt ge
geven personen te verwijderen of in
hechtenis te nemen, die zioh schuldig
maken aan ondermijnende activiteiten
en aan activiteiten, die in strijd zijn met
de grondwet.
De twee deportatiebevelen waren door
minister Edoesei getekend.
De Syrische premier, Sabri Assali,
heeft, volgens het Sovjet persbureau
Tass, op een persconferentie te Damas
cus verklaard, dat zijn land het Hon
gaarse standpunt, dat de gebeurtenissen
tijdens en na de opstand in Hongarije
een binnenlandse aangelegenheid vor
men. zal steunen wanneer het V.N.-rap-
port over deze kwestie in de Algemene
Vergadering wordt behandeld.
Syrië is gekant tegen inrpenging in de
binnenlandse aangelegenheden van elk
land, aldus de premier, die dit zei na
een onderhoud met de Hongaarse onder
minister van buitenlandse zaken Sarka.
Deze laatste maakt thans een reis door
verscheidene landen, onder meer in
Azië en het Midden-Oosten, om het
Hongaarse standpunt aangaande de be
trokken gebeurtenissen toe te lichten.
De sovjet-nota
De Syrische minister van buitenlandse
zaken, Salah Bittar, verklaarde naar
aanleiding van de jongste Sovjet-nota
over het Midden-Oosten: „Deze nota
komt overeen met het standpunt dat de
Sovjet-Unie tot nog toe steeds heeft in
genomen, namelijk dat het beste mid
del om de vrede in het Midden-Oosten
te vestigen is, op te houden met elke
druk op of bedreiging van de Arabische
landen".
De Syrische afgevaardigde Leon Ma-
zariap, die door een Syrisch gerechtshof
bij verstek ter dood is veroordeeld, heeft
de Turkse autoriteiten verzocht als po
litiek uitgewekene in Turkije te mogen
verblijven.
Mazarian is via Lissabon naar Turkije
gevlucht.
Met een maatschappelijk kapitaal van
200.000, verdeeld in 200 aandelen groot
1.000, is opgericht de Philips-Roxane
Nederland N.V. te Amsterdam. De ven
nootschap heeft ten doel het drijven van,
handel in en het ontwikkelen en bevor
deren van de verkoop van farmaceu
tische-, fyto-farmaceutische, veterinai
re en voedinigspreparaten, chemische
produkten enz. Geplaats en in contanten
volgestort zijn 50 aandelen. In het ka
pitaal wordt deelgenomen door Philips
Nederland N.V. te Eindhoven voor 40
aandelen 'en door de N.V. Philips-Roxa
ne Pharmaceutisch-Chemisohe Industrie
„Duphar" te Weesp voor 10 aandelen.
Het bestuur van het produktschap voor
granen, zaden en peulvruchten heeft op
zijn openbare vergadering besloten het
belangrijkste punt van de aanpassing van
de erkenningsregelen aan het stelsel van
de vestingswet bedrijven 1954 aan te
houden tot de volgende vergadering.
In een brief van de staatssecretaris van
binnenlandse zaken, bezitsvorming en pu
bliekrechtelijke bedrijfsorganisatie was
er op aangedrongen o.a. de eis, dat men
gedurende een aantal jaren praktisch in
de branche werkzaam moet zijn geweest,
uit de erkenningsregelingen te schrappen.
Dit heeft, wat het produktschap voor gra
nen, zaden en peulvruchten betref;', be
trekking op wederverkopers van bakkers
artikelen en op binnenlandse handelaren
in importbloem. Een beslissing over dit
punt werd aangehouden, omdat nog niet
alle standpunten van de betreffende or
ganisaties bekend zijn en bovendien geet
eenstemmigheid bestaat over de wense
lijkheid van opheffing van de eis van
praktische werkzaamheid in een basis-
tijdvak.
Het Internationale Persinstituut
een brief aan de hoofdredacteuren
Zuidafrikaanse bladen medegedeeld
het klachten heeft ontvangen over de b1
thoden, die de Zuidafrikaanse pers®0 -
missie toepast, aldus Louw. Hij merkte c
dat het wel duidelijk is, waar
„klachten" vandaan komen. Het Pc'
instituut refereert zelf aan losse tne
werkers van Zuidafrikaanse bladen,
tavens correspondent zijn van bui'e
landse bladen. ,f
Louw zei, dat een groot aantal van j>
berichten van deze correspondenten va'
beschuldigingen bevatten en voor
overige de politieke inzichten weersP1
geien van de bladen, waaraan de steil®
als correspondent zijn verbonden. Het
ternationale Persinstituut is klaarblÜf,,
lijk bezorgd over het feit, dat de Zu'
afrikaanse perscommissie vragen heeft
steld aan journalisten, aldus Louw. s
„Die Transvaler", een in het Afrika*®!
verschijnend blad, schrijft in een hoof®
artikel, dat het Internationale Persins
tuut reeds eerder een slechte ind!"
heeft achtergelaten in Zuid-Afrika.
blad beschouwt het instituut niet als eej
internationaal lichaam, dat represents"^
genoemd kan worden, doch slechts als j
organisatie, die is opgericht met het êe
van een aantal rijke lieden.
ft
De Griekse premier Karamanlls he®
gisteren tegenover buitenlandse journal.'5,
ten en commentators, verklaard, dat Gr"
kenland bereid is „met iedereen en
ook" over de toekomst van Cyprus
praten, mits er goede wil is en de bespff'
king werkelijk tot een oplossing van
kwestie zal leiden,
Een conferentie, die alleen ten d®f,
had de verschillen van mening te registfe'
ren, had volgens de premier geen zin.
Sprekend over de gedachte van
deling van Cyprus, zei Karamanlis, da
Grieken en Turken steeds broederlijk °f,
Cyprus hadden geleefd. Een verdeling ï0\
een uitwisseling van bevolkingen met z'c'
brengen en het economische leven va
Cyprus ontwrichten.
Ten aanzien van de Turkse bezwate\
tegen zelfbeschikking zei de Griekse Pr®
mier, dat een bedreiging van de Turk?,
veiligheid niet mogelijk is, zolang Tu't,
kije en Griekenland door een bondgeno®'
schap verenigd zijn en beide lid van a
NATO zijn.
rechten van
Griekenland is bereid
de
De Veiligheidsraad der V. N. heeft gis
teren eenstemmig besloten de Algemene
Vergadering aan te bevelen de nieuwe
onafhankelijke federatie van Malakka als
82ste lid van de wereldorganisatie toe te
laten.
Turken op Cyprus
waarborgen. Griekenland behoort tot
westelijke wereld en wil daartoe blijv®,
behoren. Het streeft naar een oplossfT
van de kwestie-Cyprus in het belang JG
de westelijke wereld en de verdedig'®
van het Westen, zo zei de premier, t
Karamanlis besloot, dat Griekenlab
een oplossing op basis van onafhankeMv,
heid voor het eiland desnoods wil aa
vaarden, mits deze oplossing door 0
Cyprioten zelf wordt aanvaard,
Te Nieuw-Weerdinge l<n de proviPë!
Drenthe werd gisteren de gehuwde XV.°
teur R. Meens uit Emmen, doordat h'!
aanraking kwam met elektrische etr0%'
op slag gedood. Hij was bezig met Yjffnt
zaamheden in de woning van de predlk|g.
Stap aan het Weerdingerkanaal erf "a
bruikte daarbij een elektrische la,T
waarvan hij het snoer in de hand h"aa.
In een door de Fabian Society uitgege
ven verhandeling, waarin hjj een over
zicht geeft van de economische politiek
van de labour- en conservatieve regerin
gen vanaf het einde van de tweede we
reldoorlog tot dit jaar, houdt het voor
aanstaande lid van de Engelse labour-
partjj Harold Wilson een pleidooi voor
staatscontrole op sleutclindustricën. Dit
zou de regering in staat stellen invloed
uit te oefenen op het gedrag van particu
liere firma's door middel van toewijzing
van grondstoffen.
Wanneer b.v., zo schrijft hij, firma's die
belangrijke werktuigmachines produceren,
of onderdelen van vitaal belang, als ko
gellagers of elektrische motoren, onder
directe staatscontrole zouden staan, zou
de regering door haar toewijzingen van
deze produkten vorm kunnen geven aan
de industriële ontwikkeling.
Volgens Wilson is, ondanks de politiek#-
kritiek, de nationalisatie een groot suc
ces geweest. De conservatieve regering
heeft dit toegegeven door te besluiten, dat
de openbare eigendommen van alle gena
tionaliseerde industrieën gehandhaafd zou
den blijven, behalve voor wegvervoer en
staalindustrie. Het voornaamste probleem
der nationalisatie was, dat vele arbeiders
in de betrokken industrieën niet konden
aanvoelen, dat zij voor de gemeenschap
werkten en niet voor particuliere eigen
aars. Zij hadden het gevoel te werken voor
enorme openbare maatschappijen, die op
verre afstand gevestigd waren.
Dit is een \!an de redenen, zo vervolgt
Wilson, waarom de laatste tijd de socialis
tische gedachten omtrent de toekomstigs
nationalisatie zich afkeren van de gedach
te van het schéppen van nieuwe ver
steende maatschappijen, die een gehele
industrie omvatten en gaan in de rich
ting van steunverlening aan de gedachte
van liet overnemen van aandelen in een
aantal bepaalde industriële maatschappij
en, daarbij het aan het bestuur overlaten
de het concern gaande te houden. Dit zou
aan de gemeenschap kapitaalwinsten uit
industriële expansie verzekeren en tevens
verzekeren, dat, wanneer de staatspolitiek
een vergroting van de capaciteit zou ver
eisen, of een uitrustingprogramma, waar
toe een leiding, die een conservatief be
wind voert, niet bereid zou zijn over te
gaan. dit programma op last van de staat
tot uitvoering gebracht zou kunnen wor
den. De staat zou tevens van zijn macht
als enige aandeelhouder gebruik kunnen
maken, om wijzigingen te verzekeren in
een niet efficient beheer.
Tijdens het congres van de T.U.C. te
Blackpool werd voorts het idee van de
regering tot beperking van het loonpeil
verworpen. De 1.000 afgevaardigden op
het congres, die 8.300.000 Britse arbeiders
vertegenwoordigen, spraken zich uit voor
een resolutie, waarin wordt gezegd, dat
de bonden niet bereid zijn in te stemmen
met een beleid, waarbij de levensstan
daard van de arbeiders wordt verlaagd.
In de resolutie wordt de conservatieve re
gering ervan beschuldigd zich te onttrek
ken aan haar verantwoordelijkheid voor
het verhogen van de produktie en voor
een doelmatige aanpak van het probleem
van de Ionen en prijzen.
Verder werd eenstemmig een resolutie
aangenomen, waarin steun wordt gegeven
aande bonden bij het verkrijgen van een
arbeidsdag van niet. meer dan acht uur
en een arbeidsweek van niet meer dan
veertig uur voor alle handarbeiders.
Bij de verkiezing voor de uit. 35 leden
bestaande algemene raad van de TUC
hebben woensdag in Blackpool twee voor
aanstaande communisten, die zich kan
didaat hadden gesteld, een zware neder
laag geleden.
Beide communisten kregen van alle
kandidaten het minst aantal stemmen
Zij zullen dan ook geen zitting in de raad
hebben.
Het waren Horner, de communistische
secretaris van de nationale vakbond van
mijnwerkers en Haxell, algemeen secre
taris van de vakbond van elektro-tech-
nisch personeel.
„Zo vader zo zoon". Dat dachten de zoon van Erich Ollenhauer West duit se opP'
inge"
leider en de zoon van de Beierse minister-president Hoegner. Met vlugschriften P'
in Munchen de straat op om zodoende hun vader in de verkiezingsstrijd bij ,e
Huruhl Hoegner (links) en Erich Ollenhauer rechtsdelen vb
uit aan de voorbijguj*-*flSb
st<"
