Florentijnse schoonheid
in 'n klooster
ROOK EN LICHT VERDREVEN
ASTRONOMEN
Voedselvoorziening der Lichtstad
in duizelingwekkende cijfers
Nederland heeft behoorlijk
aandeel in de import
deed intrede
Honderd kilometer
eieren-
Prijs en gewicht van
baconvarkens
Observator
Woudrieliemmers vissen
in de Shannon
J
ZATERDAG 7 SEPTEMBER 1957
PAGINA 3
De beroemde Hallen van Parijs zullen
borden verplaatst. Ze nemen een grote
Ruimte in, als het ware midden in de stad
en vormen een enorm verkeersobstakel, al
hoewel het transport van en naar de Hallen
uitstekend georganiseerd is en het mogelijk
blaakt, levensmiddelen soms van duizen
den kilometers ver nog in verse staat aan
te voeren. De Hallen met hun uitgestrekte
Paviljoens (overdekte markten) en opslag
plaatsen beslaan een groot aantal straten
*det ver van de Notre Dame. Wie in dit
8tratencomplex belandt, loopt grote kans,
erin te verdwalen, vooral wanneer hij in
het kwartier voor de groenten en het fruit
terecht komt, waar de aanblik van de ene
fruit- of groentenberg niet zo heel veel van
de andere verschilt.
Vooral des avonds en des nachts is me
nige straat door vrachtauto's en karren ver
sperd- Want zo het transport van de aan- en
afvoer perfect verzorgd is, in de Hallen
zelf is het verkeer nog tamelijk primitief
geregeld. Vaak geeft men elkaar niet veel
toe. Iedereen heeft haast en aldus kan men
er menigmaal een verkeersopstopping mee
maken waarbij vaak hartige woordjes in
het Parijse argot vallen.
De Hallen van Parijs, indertijd door een Emile Zola zo navrant
beschreven, vormen het apparaat, waardoor een bevolking van niet
'tinder dan zes en een half miljoen mensen van levensmiddelen
'loet worden voorzien. En hier gaat het waarlijk niet alleen om
bet dagelijks brood, met al of niet een belegsel erop. Trouwens
bet verbruik van brood neemt in Frankrijk af en dus ook in Parijs.
Dat merkt men in de Hallen. Maar andere voedingsmiddelen wor-
den méér gevraagd, zodat de vervoersproblemen van de mannen,
die in de Hallen de leiding in handen hebben, ongeveer hetzelfde
blijven. Ditzelfde is als gevolg van de centrale ligging der Halles
Centrales zo langzamerhand een bijna onoplosbaar probleem ge
worden en daarom wil men ze naar een buitenwijk verplaatsen.
Zulks mede, omdat die zes en een half miljoen mensen voor een
gedeelte (tivee en een half miljoen) in het eigenlijke Parijs wonen,
de ïesl in de z.g. banlieue.
Parijs eet meer groenten en
fruit
400.000 ton vlees per jaar
tr;
Sinds de middeleeuwen
Leidse sterrenwacht kreeg
nieuwe post in Zuid-Afrika
Op tal van punten in de Hallen is
het een drukte van belang. Het fruit
staat er in massa's op straat.
Anna Susini werd Suor Anna Maria del
Volto van de ongeschoeide Karmelietessen
„Levend begraven"
Gepaard voor inzet
Nederlandse firma kocht vis
rechten van Ierse elektriciteits
maatschappij
Parijse Hallen worden verplaatst
„I j-\ hATrnlhiMiy m n J TtTAvd 1
Er gaan in de Hallen enorme massa's
'evensmiddelen om. Een statisticus heeft
^ens uitgerekend, voor het overige pas
®nkele jaren geleden, dat met de vijf
honderd miljoen eieren, die elk jaar door
oe Ville Lumière en omstreken gecon
sumeerd worden, de ongeveer honderd
hoorneter lange weg naar de stad Char
ts over de hele breedte geplaveid zou
gunnen worden. Men moet zich inmiddels
"ever niet voorstellen, wat er zou gebeu-
r,en, indien over een dergelijke weg de
•.camions" zouden rijden, die b.v. de
boter voor Parijs aanvoeren of de melk..
Parijs, aldus de statisticus consumeert
6en zevende gedeelte van alle eetwa-
wn van Frankrijk, b.v. veertig procent
van het fruit en de groenten, zodat een
vijfde gedeelte van de gehele nationale
Jfoduktie er van via de Hallen gedistri
bueerd wordt. Hierbij moet er intussen
^kening mee worden gehouden, dat Pa-
ook naar elders levert. Veel van het-
in de Hallen wordt aangevoerd.
™ordt daar verhandeld en dan verder ge-
boerenkarren en massa konden doen.
Maar die zes en een half miljoen, die al
leen maar eten en geen voedingsmidde
len produceren, ze moeten steeds op
nieuw geravitailleerd worden ..Sinds 1800
is dit probleem verzwaard naarmate de
bevolking in aantal steeg, van 550.000 tot
650.000..
Men is er inmiddels altijd op uit ge
weest, aan de steeds stijgende behoefte
het hoofd te bieden. Nachttreinen voeren
fruit uit Avignon en omgeving aan, groen
ten uit Nantes. Met schepen worden de
produkten uit Tunesië, Algerië en Marok
ko aangevoerd. In niet onbelangrijke ma
te danken deze landen een gedeelte van
hun welvaart aan die zes en een half
miljoen mensen in Groot Parijs, die op
hun beurt honderdduizenden vreemdelin
gen aantrekken, voor wie de wijn uit Al
gerië en de dadels van Tunesië, de to
maten uit Marokko de gewoonste zaken
ter wereld lijken, aangezien ze zich geen
ogenblik afvragen, hoe die in 's hemels
naam in Parijs beland zijn. Ze kennen
de Hallen niet of rijden er langs,zonder
zich een idee te hebben kunnen vormen
van de wijze, waarop de voedselvoorzie
ning plaats vindt voor een -,onvrucht
baar" gebied, waarin zes en een half
miljoen mensen dagelijks over een flinke
appetit beschikken. Het is genoegzaam
bekend, dat de Fransen veel aandacht
aan hun dagelijks voedsel besteden en
ook de gewone arbeider in Frankrijk meer
dan die in vele andere landen, overvloe
dig en gevarieerd voedsel verlangt.
Uit de cijfers, gepubliceerd door de di
rectie van de Hallen blijkt, dat geduren
de de laatste vijf jaren vooral het ver
bruik van groenten en fruit is toegeno
men, Het zijn interessante cijfers, die
door haar gepubliceerd worden. Het ver
bruik van rundvlees, van andere vlees
soorten en. zoals reeds aangestipt, van
.brood is aanzienlijk gedaald, zoals b.v.
de aanvoer van meel flink verminderde.
Het verbruik van niet-alcoholische dran
ken als limonades, mineraalwateren etc.
is sterk toegenomen, terwijl dat van wijn
niet achteruitliep, alhoewel per hoofd van
de bevolking minder gedronken wordt. Uit
een en ander zou men geneigd zijn, met
de deskundigen ter zake, om te conclu
deren, dat de propaganda voor een spe
ciaal dieet, vooral met het oog op een
vermageringskuur, zoals deze o.a. via de
kranten plaats vindt, terdege vrucht heeft
gedragen en ook de strijd tegen het al
coholisme in de metro en de bussen
van Parijs ziet -men. ofschoon naast re
clame voor wijn en likeuren, telkens weer
leuzen tegen het overmatig gebruik van
sterke drank op verheugende resulta
ten mag wijzen. Het is minder bekend
dit tussen twee haakjes dat het al-'
coholisme in Frankrijk vele slachtoffers
maakt cn vooral van invloed is op het
percentage geesteszieken, terwijl men in
Frankrijk menigmaal niet schroomt, zelfs
kinderen wijn voor te zetten.
De statisticus voornoemd stelt ons in
staat, enkele getallen op te noemen ten
aanzien van de massa's levensmiddelen
welke in de Hallen worden aangevoord i
en deze uiteraard weer verlaten, om ver-
kocht te worden op de markten en in de
winkels van Parijs en omgeving, en ook
geconsumeerd in de ontelbare restaurants
en restaurantjes, waarvan ook de Parij-
zenaars een veelvuldig gebruik maken.
Er wordt in Frankrijk veel meer buiten
de deur gegeten dan ten onzent.
Nu, wat het vlees betreft, elk jaar wor
den in de Hallen vierhonderdduizend ton
vlees aangevoerd. De abattoirs van Pa
rijs zelf droegen hiertoe met 162.839.452
kilo bij. (Cijfers van het jaar 1955). Van
buiten Parijs arriveerden 186.277.491 kilo.
Alleen de paardenslachterijen leverden
29.567.000 kilo. Voorts was er nog een aan
voer van 25 tot 30.000 ton darmen en in
gewanden, gedeeltelijk ook voor de con
sumptie bestemd, zoals pens, uier etc.
Alleen de abattoirs van La Villette in
Parijs leverden aan de Hallen het vlees
etc. van 397.972 runderen, 188.885 kalve
ren, 602.663 schapen en 110.251 varkens.
Van de runderen werden er 78.000 naar
streken ten noorden van Parijs gereëx-
pedieerd, terwijl 35.000 schapen eveneens
weder naar elders verkocht werden.
In een halve eeuw werd het aantal run
deren, dat in de Hallen „verwerkt" wordt
verdubbeld. Ze komen letterlijk uit alle
regionen van Frankrijk. Het is daarom,
dat men in de Hallen niet ten onrechte
spreekt van de Tour de France du beef
steak. De runderen reizen als het ware
In de Hallen wordt heel wat uit
Nederlatid aangevoerd. Hier ziet men
een Rotterdamse koelwagen voor
vleestransport
Hoog liggen groenten en fruit opgestapeld in de Hallen, wachtend op vervoer gele genheid naar de Parijse wijk-
markten, waar vele huismoeders haar inkopen doen.
door heel het land, alvorens de Hallen
te bereiken
Er worden in de Hallen van Parijs ook
tal van delicatessen verwerkt. Maar la
ten we toch even nog het gevogelte aan
stippen en het wild. In 1955 de laatste
officiële cijfers kwam er meer dan
25.000 ton gevogelte aan, waarvan onge
veer 120 ton uit bet buitenland. 82 ton
Hongaarse kippen, 21 ton Ierse konij
nen. 6 ton Engelse konijnen, 5 ton Oos
tenrijkse hazen, 2 ton., lijsters uit België,
en bijna een ton fazanten uit Polen. Het
moge intussen even aangemerkt worden,
dat Parijs nog veel meer gevogelte con
sumeert. Dit gaat niet via de Hallen,
doch wordt rechtstreeks door de poeliers
betrokken. O'ok de slagers verkopen veel
gevogelte, hetwelk niet via de Hallen
in Parijs gedistribueerd wordt.
Vis is ook een artikel, dat in belang
rijke mate via de Hallen binnenkomt.
statisticus berekende
ansporteerd. De
y°°rts, dat de Parijzenaars aan kaas een
boeveelheid eten. zo groot als de Are de
ftiomphe. De er aangevoerde wijn zou
bedding van de Seine kunnen vullen
^an de Pont au Change tot de Pont Alexan-
öre III, terwijl met de melk iets der-
lelijks zou kunnen worden gedaan van de
°rt au Change tot aan de Port Royal,
men alle koeien, ossen, schapen,
®eiten, paarden achter elkaar in een rij
°u zetten, zou die van Parijs tot Moskou
ïeiken, zo heeft de statisticus nog becij-
rd, naar aanleiding van de aantallen
de7-er dieren, die elk jaar in de Hallen
"Orden aangevoerd, maar waarvan zo-
r'st alles reeds te voren in de provincie
j in de enorme abattoirs van La Vil-
is geslacht.
Hallen bestaan sinds de middel
eeuwen, maar pas omstreeks 1800 moest
?!eri er rekening gaan houden met een
'izonder snel groeiende aanvoer. In dat
j ar telde Parijs 550.000 inwoners. Toen
®verden, wat nu de banlieux ofwel bui-
®nwijken en voorsteden zijn, nog heel
at levensmiddelen, die daar verbouwd
irdén.
h Thans staan er in de banlieux kazer-
^Woningen. De straten rijen er zich aan
^'kander en wat er verbouwd wordt, is
n?°r het persoonlijk gebruik van de een
Sedert 1923 bestaan er al contacten
tussen de sterrenwachten van Leiden en
Pretoria en deze zijn al jaren geleden
uitgemond in officiële overeenkomsten
waarbij Leidse waarnemers gelegenheid
kregen daar in Zuid-Afrika zelf waarne
mingen te verrichten van de zuidelijke
hemel. Dank zij een gift van de Rocke
feller Foundation kon in de jaren dertig
zelfs een eigen kijker worden opgesteld In
Johannesburg.
Sindsdien is echter deze stad zo u't-
gegroeid, dat rook en lichten de waar
nemingen ernstig gingen storen. Er moest
dus een nieuwe plaats voor de nstru-
menten gezocht worden. Deze is gevon
den op het terrein van een regrrings-
1 andbouwbedrijf nabij het gehuch ,ie
Hartbeeistpoortdam, waarheen ook een der
instrumenten van de Unie Sterrewag 'an
Zuid-Afrika zelf overgebracht zou wor
den. Thans is de eigen kijker daarheen
verplaatst en tevens is er een meuwe,
grotendeels in Nederland door de Lrma
andere volkstuinder. Zoals gezegd, zes
«en half miljoen mensen wonen er in
h? ,Yille Lumière en haar omgeving, ta-
e"jk ver weg van het platteland, waar
levensmiddelen in zo belangrijke mate
jVjidaan m0eten komen. Gelukkig maakt
jU' snelvervoer het mogelijk, heel wat
€or te transporteren, dan vroeger de
Od grond van de prijsontwikkeling op
de varkensmarkt in binnen- en buiten
land, heeft het bestuur van het produkt-
schap voor vee en vlees besloten, de prijs
voor baconvarkens waarvan bij de
berekening van de toeslag op uitgevoerde
bacon wordt uitgegaan met ingar.g van
maandag 9 september met 5 ct. per kg
koud geslacht gewicht te venagen. Te
vens werd besloten de gewicntsgrenzen
voor baconvarkens te stellen op 65 t.m
70 ka koud geslacht gewicht.
Rademakers yoor de sterrenwacht ge
bouwde, spiegieltelescoop opgesteld. Met
kantoorgebouw, ins trumembmakers werk
plaats en twee woonhuizen voor de beide
observatoren dr. Th. Walraven en dr. A.
Muller is daar een heel gebouwencom
plex ontstaan, ten gebruike van de Leidse
en eventueel ook andere Nederlandse
astronomen.
Op 9 september zal deze nieuwe af
deling van de Leidse sterrenwacht offi
cieel worden geopend door de heer J. H.
Viljoen, minister van Onderwijs, K. n
W. te Pretoria.
Honderden koelwagens der spoorwegen
en koelauto's zorgen, dat ze vers arri
veert. 55.000 ton zeevis in 1955, waarvan
ongeveer 2500 ton uit het buitenland; 817
ton zoetwatervis, waarvan 253 uit het bui
tenland, 87 ton krab zogoed als allemaal
uit Polen. De aanvoer van krab is in deze
eeuw aanzienlijk teruggelopen. In 1900
bedroeg hij 170 ton.. Dan is er nog het
cijfer van 150 ton garnalen, 138 ton.,
slakken, 3004 ton mosselen, 657 ton kreef
ten. Een interessante noot: van de mos
selen kwam de 1474 ton van buitenlandse
oorsprong bijna geheel uit Nederland. Dit
importeerde ook 82 pet. van de buiten
landse zoetwatervis. Omtrent de geïm
porteerde oesters konden we geen cijfers
ten aanzien van het Nederlandse aandeel
bekomen. Het bleek echter, dat lang ook
niet alle vis etc. Parijs via de Hallen
bereikt.
Een der belangrijkste produkten. die in
de Hallen verhandeld worden, zijn groen
ten en fruit: in 1955 163.164 ton. In dit
cijfer hadden de groenten het grootste
aandeel. De omzet daarvan is vooral ge
durende de laatste jaren snel toegeno
men, zodat deze thans anderhalf maal
zoveel als die van het fruit is. 6965 ton
kwam uit het buitenland. Toch komt in de
Hallen slechts een klein percentage van
alle groenten en fruit, die in Parijs ge
consumeerd wordt. In 1955 beliep dit in
totaal niet minder dan 1.400.000 ton.. De
grote massa van het fruit en de groen
ten komt uit de directe omgeving van
Parijs.
We hebben hier nog niet van het ten
onzent zo belangrijke volksvoedsel, de
aardappel gewaagd. Wel, Parijs consu
meert er ongeveer 1500 ton per jaar van
maar legt er geen voorraden van aan.
Feitelijk is er in de Ville Lumière nooit
meer dan voor vier of vijf dagen voor
raad. Hier speelt het snelle transportwe
zen uiteraard een belangrijke rol. Er be
hoeven nauwelijks aardappelen ingevoerd
te worden. Frankrijk kan Parijs meer
dan genoeg' leveren.
Wat de delicatessen betreft, kunnen we
nog enkele interessante cijfers geven, in
teressant vooral, omdat Nederland er bij
betrokken is. In 1955 werden te Parijs
42.472.300 kilo kaas van allerlei soorten en
uit tal van landen ingevoerd. 244.000 kilo
kwam uit den vreemde, waarvan Neder
land 23,8 pet. voor zijn rekening nam,
tegen de 24.5 procent van Italië, en de
25 pet. van Zwitserland. Parijs consu
meert een vijfde gedeelte van de gehele
produktie van Frankrijk aan kaas..
De Hallen zien hiervan alweer slechts
een gedeelte, hetgeen ook wel aan de
aard van het produkt ligt. Hetzelfde is
het geval met de boter. Terwijl van de
kaas slechts een derde de Hallen pas
seert. is dit voor de boter een kwart, het
geen in belangrijke mate veroorzaakt
wordt door het feit. dat coöperatieve
melkfabrieken en boterfabrieken uitste
kend georganiseerd zijn en de aanvoer
zelf verzorgen. 45.000 ton is het cijfer
voor de boter, met Nederland staande
voor 50 pet. van de import. Ook met de
boter zou een Are de Triomphe op te
bouwen zijn.. Als we nog een keer de
500 miljoen eieren noemen (58 pet. uit
Nederland, wat de buitenlandse aanvoer
betreft) en het miljard liter wijn, dan
heeft men waarlijk wel enig idee van het
geen in de „Buik van Parijs" omgaat.
In de bloemenstad Florence, waar een sterk mondain leven lieerst, lieeft
de intrede in een klooster van de ongeschoeide Karmelietessen dezer dagen
groot opzien verwekt Er wordt vaak beweerd, dat velen uit de gegoede
kringen aan de Kerk en de kerk voorbijgaan, in Italië en ook in een stad
als Florence, dat een belangrijk internationaal centrum is. De ervaring
leert echter, dat de godsdienstloosheid ook onder de intellectuelen minder
groot is, dan vaak wordt aangenomen. Wat Florence betreft, het is ten
slotte toch óók de stad van Giovanni Papini, de grote bekeerling. Het is
tevens de stad van La Pira, de onvermoeide sociale voorvechter van de
Katholieke Actie. Een artikel in een Italiaans, blad vestigde uitvoerig de
aandacht op de intrede van de mooie Anna Susini in het klooster, maar
het gaf tevens, ofscihoon neutraal, een interessante beschrijving van de
bloeiende parochie waaruit de nieuwe Karmelietesse afkomstig is.
Anna Susini woonde bij haar ouders
in een moderne villa in de nieuwe VJK
San Salvi. Ze was jong, mooi, ambitieus
en verkreeg, nadat ze drie jaar op een
middelbare school was geweest, het daar
aan verbonden diploma, waarna ze slaag
de voor stenografe en een goede betrek
king op een flink fabirkeskantoor aan
vaardde. Dat was vijf jaar geleden. Na
enige tijd ging ze in haar vrije tijd voor
onderwijzeres studeren en legde het daar
toe vereiste examen met succes af. Al
hoewel werkzaam en serieus, onderscheid
de Anna Susini zich toch in niets van an
dere meisjes van haar leeftijd, ze ging
naar de bioscoop, af en toe naar de
schouwburg en opera en danste graag. En
kele jaren geleden vroeg ze haar oudere
broer, een ongeschoeide Karmeliet, of
deze haar een introductie kon verschaf
fen voor een vrouwenkloosVr van zijn or
de. Deze broer, padre Ildefonso dacht aan
vankelijk, dat het slechts nieuwsgierig
heid was, welke zijn zuster bewoog, een
bezoek aan een dergelijk klooster te bren
gen. Hij begeleidde zijn zuster naar het
klooster „Regina del Camelo'" (Koningin
van de Karmel), dat ergens achteraf in
dj bergen van Toskane ligt. Nadien
bracht Anna haar vakanties in de bergen
door. Ze ging niet meer met haar ouders
naar zee, als voorheen. Dezen vermoed
den nog niets. Ze waren er stellig van
overtuigd, dat Anna evenals haar jongere
zuster spoedig in het huwelijk zou treden.
Ze had reeds verschillende aanzieken
gehad.
Intussen was er een drukke briefwisse
ling ontstaan tussen Anna en haar broer,
padre Ildefonso. Als resultaat hiervan
vertrouwde Anna aan pastoor Poli toe,
dat ze wilde intreden bij de ongeschoeide
Karmelietessen, die weieens als de „le
vend begravenen" worden betiteld, om
dat de zusters na hun intrede 't klooster
nooit meer verlaten en ook geen enkel
contact meer met hun familie mogen on
derhouden. Wanneer de vader of moeder
van een bewoonster van het klooster ge
storven is, roept de moeder overste de
zusters bijeen en deelt dan mede, dat een
dierbaar familielid van een harer het tij
delijke met het eeuwige verwisseld heeft.
„Laat ons voor de zielerust van de over
ledene bidden", besluit ze daarna, zonder
zelfs de naam van de betrokken zuster
te noemen.
Pastoor Poli wa3 het er helemaal niet
mee eens, dat Anna Susini in zulk een
strenge orde zou gaan. Hij achtte er haar
niet geschikt voor. Zélf een van levens
lust en energie bruisende man, die in en
buiten zijn parochie veel liefdadig en soci
aal werk verricht en o.a. het toezicht op
verschillende vakantiekolonies heeft, be
twijfelde hij, of Anna Susini, die in zijn
afdeling van de Katholieke Actie een ge
ziene figuur was, wel bestand zou zijn te
gen de strenge afzondering. Hij kende
haar als een ernstig meisje, dat echter de
pleziertjes van de wereld nooit versmaad
had, spraakzaam was en graag sociale
contacten zocht.
Ook Anna's ouders trachtten, haar van
een intrede af te brengen. Inmiddels had
Anna herhaaldelijk met de moeder over
ste van gedachten gewisseld. Ze ver
klaarde, heel goed te beseffen, wat er van
haar geëist zou worden: een volkomen
prijsgeven van alle wereldse zaken en
zelfs van alle familiebanden. Het bleek de
ouders, dat ze inmiddels in stilte gespaard
had voor haar uitzet als kloosterzuster en
tevens voor een bedrag aan geld, het
welk ze bij haar intrede aan het klooster
wilde schenken. En Anna Susini bleef bij
haar besluit.
Op haar negen en twintigste jaar is ze
Christus' bruid geworden, tijdens een
plechtigheid, waarin ze voor het laatst
haar familie zag. In het klooster bij San
Quirico verzamelden zich ouders, naaste
verwanten en enkele vriendinnen in de
kapel.
Bij het einde, van de H. Mis. die door
padre Ildefonso werd opgedragen, kwam
uit een zijdeur, die zich achter een tralie
hek bevond, dat tijdelijk geopend werd,
een processie van kloosterzusters, voor
afgegaan door een gouden kruis. Omgeven
door novicen en enkele oudere zusters
schreed Anna Susini, gekleed in een wit
bruidstoilet, naar het altaar. Ze droeg een
krans rode rozen om het hoofd. Op het
altaar werd een wijd, wit gewaad omge
hangen, waarna ze zich languit voor het
altaar neervlijde, het gezicht op het rode
tapijt. De zusters zongen het Magnificat,
waarna een ongeschoeide Karmeliet de
gebruikelijke vragen stelde: zuster, wat
wilt gij? Ik verzoek, te mogen intreden,
fluisterde Anna Susini, die daarna uitge-
nodigd werd, op te staan en zich bij haar
zusters te voegen. Het orgel speelde de
bruidsmars van Mendelssohn, toen ze
door de grote deur verdween, waarna het
hek gesloten werd. De familieleden kwa-,
men nog voor een laatste afscheid in de
spreekkamer bijeen. Hier drukte Suor
Anna Maria del Volto Santo van het
Heilig Aangezicht door de tralies heen
haar ouders de hand. Van de anderen,
nam ze met een handbeweging afscheid..
Met een laatste glimlach draaide de
nieuwe ongeschoeide Karmelites zich om.
„Ik ben heel gelukkig", fluisterde ze haar
broer, padre Ildefonso toe.
K.H.
Tussen de Ierse nationale elektriciteits
maatschappij en een Nederlands zoetwa
tervisserijbedrijf, Wijnbelt en Co te Wond-
richem, is een langlopend contract geslo
ten. De Nederlandse firma verwierf rech
ten 5m de visrechten van de elektriciteits
maatschappij in de 256 km lange rivier
de Shannon met 1800 km zijrivieren en me
ren te exploiteren en de vangsten te ver
werken en te verkopen. Het betreft hier
een gebied van 16.000 vierkante kilome
ter, waarvan voorshands plm. 130 geëx
ploiteerd zullen worden.
Tot dusver werd vrijwel alleen op
zalm gevist, waarvoor men alleen afzet
in Engeland zocht. Deze zalm wordt in
rasterkooien gevangen. Bijna 30 pet
wordt langs elektrische weg gedood en de
rest krijgt de gelegenheid de rivier op te
zwemen om te paaien.
Het nieuwe Iers-Nederlandse bedrijf
heeft snelle spoorwegverbindingen en
ligt vlak bij het vliegveld Shannon. Snelle
afvoer der produkten is jnogelijk. Enige
vissers uit Woudrichem zijn reeds in de
Shannon aan het werk. Gebleken is, dat,
behalve zalm, ook de palingvisserij van
behoorlijke betekenis kan worden, even
als die van snoek en baars.
De firma in Nederland heeft, behou
dens voor zalm. de alleenverkooprechten
voor alle vissoorten uit de Shannon ge
kregen.
Anna Susini, voordat ze toetrad tot de Orde der Ongeschoeide
Karmelietessen.
