Religieus hart van de Maasstad
mm
„Steigerse kerk" herrijst
Hallucinaties in een reddings
boot zijn nog verschrikkelijker
dan een gierende storm
Nederland en de opschorting
der kernproeven
m
Ambtenaren vulden bussen met ideeën
Zeventig uur alleen in een reddingboot
Stilte-centrum
Meer kansen voor
„hopeloze" patiënten
ld
V B
ZATERDAG 19 OKTOBER 1957
PAGES A j£
Plannen voor modern Godshuis in City voltooid
Schakels
Hyperpressietank voor experi
mentele chirurgie
HHP
Tentoonstelling in Rolzaal
Aan het kerkplein
Mr. Schürmann in de V.N.
SLOT
Even nadat de duisternis van de tweede nacht over de schip
breukelingen is gevallen neemt de storm in hevigheid af. De
mannen behoeven nu niet meer te schreeuwen om zich voor elkaar
verstaanbaar te maken. Er komt zoiets als een conversatie tot
stand
Men spreekt over de kapitein, de eerste officieren, de marconist.
„Zij hebben zich fantastisch gehouden" is de mening van de
mannen in de reddingboot. Zij stellen zich het weerzien met deze
koene zeelui voor, want niemand gelooft, dat zij verdronken zouden
kunnen zijn: „Wij zijn waarschijnlijk de pechvogels, omdat men
ons nog niet gevonden heeft, terwijl de anderen allang op het
droge zijn
Dummer vertelt van Zimmerman, die al ver over de zestig was.
„Hij lag in het water met een roeispaan in zijn handen, een zwem
vest om. Maar hij deed niets om van het zinkende schip weg te
komen. Hij had zijn handen voor zijn borst gevouwen. Toen ik
hem zei, dat hij met mij mee moest gaan, glimlachte hij, maar
hij bleef, waar hij was. Zijn gezicht straalde zo vredig, dat ik
begreep, dat hij het met deze dood eens was en waarlijk gelukkig
was. Nu ja, als men zijn gehele leven op zee doorgebracht heeft
Nog maar zes
„Ik heb die pullover
niet meer nodig"
Hallucinaties....
Spoorloos
Alleen in een boot
Gered
Ja, ook tegen de dood—'
Slechts zes man hebben
scheepsramp overleefdz
van de zesentachtig
En toch zullen de cadet^
weer naar zee gaan. Net 3
voorheen willen zij zee-offiCl
worden. Dat verklaren zij °°^e
voor de autoriteiten, voor
Stichting „Pamir" en „Pass3^
en voor de Rederij Zerssen
Co. in Hamburg- -
De zee laat niemand meer
die zich er eenmaal mee verb°
den heeft. De zee is zo woB«e
lijk mooi en als zij eens geva^e
lijk is, dan weegt dat sch°
toch tegen alles op.
Ja ook tegen de dood
3
■lillMi
van de broeders In een kloosterslot
ondergebracht.
Naast de toren zal in opdracht van het
R.-K. Armbestuur van de St.-Dominicus-
parochie een parochiehuis worden ge
bouwd. Hierin zijn een vergaderruimte
voor 80 personen en een bestuurskamer
geprojecteerd, die kunnen worden samen
gevoegd tot één grote ruimte. Bovendien
zal in het parochiehuis een leeszaal, ka
tholieke theologische boeken en tijdschrif
ten bevattend, worden ondergebracht,
alsmede het parochieel, kerkelijk bureau.
Ook zullen hier voorwerpen van moderne
religieuze kunst worden tentoongesteld
en verkocht. Deze kunstvoorwerpen kun
nen eveneens worden uitgestald in een
vijftal vitrines in de gevel aan het Hang.
Het parochiehuis heeft een eigen ingang
aan het Hang, maar is eveneens bereik
baar vanuit de Mariakapel in de toren
gang.
Naar wij menen mag geheel Rotterdam
zich met recht verheugen over 3it
waardevolle plan voor zijn Citykerk,
ontworpen door het architectenbureau
Kraayvanger, dat niet alleen in katho
lieke kringen bekendheid geniet. Al
verwachten wij dat het plan, voor het
tot verwerkelijking komt, op enkele
punten nog wel een kleine wijziging zal
ondergaan.
Du.
Gezicht in het interieur van de toekomstig- Stcigerse Kerk, wanneer men zich de glazen voorgevel wegdenkt.
Op de voorgrond de fraaie toegangspartij; geheel achteraan links de „zangzolder", die tevens als overhuiving van het
sacramentsaltaar zal dienst doen
Niet ver van zijn oorspronkelijke plaats aan de Hoogstraat zal de
Rotterdamse St.-Dominicuskerk, die met de „Olde", een eveneens Domini
caanse hulpkerk, irt 1940 aan het oorlogsgeweld ten offer viel, herrijzen.
Aan het Hang tussen -de Steigerse gracht en de toekomstige bebouwing aan
de noordzijde van de Blaak is de nieuwe Steigerse kerk geprojecteerd als
een typische Citykerk, of liever een kerkcomplex, dat een rustpunt wil
vormen in het hart van de dynamische Maasstad.
groot glas-in-loodvlak, is de Mariakapel,
toegewijd aan Maria, „toevlucht van het
Rotterdamse volk" ter nagedachtenis aan
de gevallenen van Rotterdam. De kapel
is bereikbaar vanuit de parochiekerk en
direct vanaf het kerkplein. Het Maria-
altaar is geplaatst in een nis aan de voet
van de toren, die het scharnier van het
gehele kerkplein vormt. Aan de daar te
genoverliggende zijde van het plein ligt
de pastorie die tevens klooster zal zijn.
Op de begane grond liggen de spreek
kamers en de woonvertrekken. Op de
beide verdiepingen zijn de studeer-slaap-
vertrekken van de paters en de verblijven
De hoge en grote parochiekerk en de
loodrecht daarop geplaatste intieme
dag-kerk sluiten twee zijden van een
ontworpen kruishof af, die niet alleen
stiltecentrum zal zijn, maar tevens een
overgangselement zal vormen tussen
stadsdrukte en de gewijde ruimten. Het
gehele complex is zo ontworpen temid
den van de hoge zakelijke bouwmassa's
van Rotterdams binnenstad, dat naar de
zij-de van het Hang, dus tegenover het
water, een verhoogd kerkplein ontstaat,
gevat' tussen pastorie, voorhof, kerkfa-
gade. Mariakapel, toren en parochiehuis,
een afzonderlijk stedenbouwkundige
ruimte, die zich keert naar de Steigers
gracht en in wijder perspectief naar de
Delftsevaart.
De kerk zal 700 zitplaatsen krijgen,
waarvan 580 in de parochiekerk en de
overige 120 in de dagkerk, die op het
priesterkoor van de hoofdkerk uitmondt
en tevens als Sacramentkapel dienst
doet. Het Sacramentsaltaar met taberna
kel is dan ook gedacht ongeveer op de
grenslijn van dagkerk en parochiekerk
en overhuifd met een plafond, bedekt
met veelkleurig mozaiek, dat zich even
in de hoofdkerk voortzet, kennelijk met
de bedoeling een sterkere architectoni
sche binding tussen beide kerkruimten
te scheppen en tevens de suggestie van
een baldakijn te wekken boven het Sa
cramentsaltaar.
Een nadeel is evenwel, dat boven op
dit baldakijn het zangkoor is gedacht,
iets dat aan de bekronende rol van dit
baldakijn geen goed zal doen, temeer,
omdat de aldus ontstane lage en brede
werking van de overgangspartij tus
sen dag- en parochiekerk nogal knel
lend zal aandoen tegenover de bijna
bevrijdende grootheid van de „aan-
dachtswand" ach-ter het hoofdaltaar.
Door een geheel glazen deurwand ach
ter het sacramentsaltaar heeft men
vanuit de dagkerk een ruime doorkijk
naar het grote priesterkoor van de pa
rochiekerk. Op zon- en feestdagen
zullen deze deuren worden opengezet,
zodat het hele kerkvolk dan ten nauw
ste met het hoofdaltaar is verenigd.
De architecten hebben de ruimtewer-
I king van 'de parochiekerk vooral laten
i bepalen door de lichtinval en de
mede-betrekking van de groene bui
tenruimte van de Kruishof en het
kerkinterieur. Aan de zijde van het
kerkgebouw werkt de opengehouden
pandgang namelijk tevens als zijbeuk
van de kerk, een interessante dubbel
functie, die echter niet geheel tot haar
recht dreigt te komen wegens de be
trekkelijk geringe hoogte van de kruis
gang ten opzichte van het schip van
de hoofdkerk, en de zwaarte van de
kolommen daar langs.
De voorgevel van de kerk is geheel
„opengewerkt", een ajo-ur van beton
nen raamelementen, waarin gekleurd
glas in beton zal worden geplaatst. In
de drie andere wanden za-1 een rondom
doorlopende, smalle raams-trook vlak
onder het plafond het dak als het ware
boven de kerkruimte doen zweven. Het
priesterkoor krijgt een bijzonder wel
licht wat romantisch accent door het
licht, dat aan de rechterzijde binnen
stroomt door een groot raamvlak met
gekleurd glas in beton. Van de vervaar
diger van deze ramen zal het overigens
afhangen of de gelovigen in de dagkerk
niet een te sterk tegenlicht zullen ont
vangen om hun aandacht op het hoofd
altaar gericht te houden.
Samen met de kruisgang vormt de
B. en W. hebben de gemeenteraad van
Amsterdam voorgesteld voor aanschaf
fing en inrichting van een hyperpressie
tank op het terrein van het Wilhelmina-
gasthuis ten behoeve van de experimen
tele chirurgie een krediet van 250.000
beschikbaar te stellen en ter financiering
van een gedeelte hiervan een geldlening
van 100.000 aan te gaan tegen een rente
van 4% pet per jaar. Tevens wordt voor
gesteld te aanvaarden de uit particuliere
kringen gedane schenking van 100.000
ter gedeeltelijke financiering van opstel
ling en inrichting der tank.
In hun toelichting delen B. en W. mede
dat prof. dr. I. Boerema, hoogleraar in
de chirurgie aan de universiteit van Am
sterdam, er de aandacht op heeft geves
tigd, dat door een lange reeks onderzoe
kingen in het Wilhelminagasthuis, gevolgd
door een lange, nog steeds voortgaande
reeks proeven in de overdruktank van de
Kon. Marine in Den Helder, is gebleken
dat het opereren onder drie atmosferen
overdruk een grote uitbreiding betekent
voor de operatieve mogelijkheden aan het
hart. Dit is reeds onomstotelijk bewezen
door proefnemingen op dieren. Er is dus
aanleiding te verwachten, dat spoedig pa-
tienten, wier toestand thans als hopeloos
beschouwd wordt, kans hebben met succes
operatief behandeld te worden.
De tragedie
Stomme ontroering staat er te lezen op het gezicht van de vader, die
de hand kan drukken na diens gelukkige redding. Karl Otto Dummer,
van de reddingsboot met vijf overlevenden, is weer veilig in het
teruggekeerd.
in de „Pamir
00^
■-Vn Art
de WK
thie hangen zij in de boot.
Is het toeval of heeft hij iets
hoord? Plotseling tilt Dummer t»
hoofd op. re
Vlak voor zich ziet hij de donke
verroeste wand van een vrachtschip'^
Dummer stoot de lichtmatroos
Wirth aan: „Kijk eens, fluistert nu'
vlak voor ons ligt een schip
Dummer wil niet op zijn eigen
nemingsvermogen afgaan, bang als
is, slachtoffer van een hallucinatie
zijn. Maar nu springt Wirth enth»
siast op: „Ja", juicht hij, „een ec»
vrachtschip, we kunnen hem zo P»
ken Nu schieten ook de an'0
ren uit hun roes overeind: de scheep
jongens Kraaz uit Hamburg-HarbU"
Anders uit Bremen en Klaus Freu
richs uit Bad Kissingen. t
Nu zien zij ook de naam van
vrachtschip: het is de Amerika^
„Saxon". Een ogenblik denken
schipbreukelingen, dat het schip
bootje zal overvaren, maar dan draa
Het kerkcomplex, dat aan het Hang gaat verrijzen. Links de pastorie, daar
achter respectievelijk de kruishof en de dagkerk, die uitmondt op de parochie
kerk in het midden. Deze is via de Maria-kapel verbonden met de aan het
parochiehuis aangebouwde toren
de dagkerk en de parochiekerk. Fraai
gesitueerd als een afzonderlijke ronde
ruimte aan een stille vijver tussen het
groen ligt de doopkapel. De kruisgang
waarin ook de kruiswegstaties zijn ge
dacht geeft zoals gezegd toegang tot de
dagkerk en de parochiekerk, en tevens
tot de doopkamer en de „Open Deu-r"-
spreekkamer in de pastorie. De gehele
dag zal in deze „Open Deur" een pater
aanwezig zijn, zodat de kruishof tevens
een schakel is tussen het parochie- en
citywerk der paters Dominicanen
Wel gunstig zal waarschijnlijk het con
trast werken tussen de respectieve
hoogten van de beide zijbeuken in de
hoofdkerk. De rechterbeuk reikt namelijk
tot aSn de smalle lichtstrook onder het
dak en zal zeker een waardevol plastisch
element in het geheel vormen al twijfelen
wij er aan of de afsluiting daarvan in de
vorm van een altaar onder het orgel bij
zonder gelukkig moetworden genoemd.
Aan de andere zijde is de hoge zijbeuk
doorgetrokken buiten de eigenlijke kerk
ruimte langs het kerkplein tot de toren.
Deze torengang, waarvan de wand aan
Samen met de kruisgang vormt de Deze torengang, waarvan ue w<um aan
kruishof de ruimtelijke schakel tussen het kerkplein wordt gevormd door een
De Nederlandse permanente vertegen
woordiger bij de V. N. mr. C. W. A.
Schürmann heeft zich vrijdig in de poli
tieke commissie uitgesproken tegen op
schorting van proeven met kernwapens
los van een algemeen plan tot een eerste
stadium van ontwapening.
De heer Schürmann zei, dat zijn rege
ring ervan overtuigd is, dat opschorting
van de proeven als een op zichzelf staan
de maatregel niets zou bijdragen tot de
vei::gheid in de wereld.
Een dergelijke afspraak zou niet ver
hinderen. dat zelfs andere landen begin
nen met de produktie en het opslaan van
deze wapens, aldus de heer Schürmann.
Er is thans, aldus de heer Schürmann
een zeker evenwicht tussen de grote mo
gendheden als gevolg van het bezit van
kernwapens. De toezegging onder geen
enkele omstandigheid kernwapens te ge
bruiken, zou dit evenwicht verbreken,
daar zulks ten gunste zou zijn van de par
tij, die het sterkst is in conventionele wa
pens, aldus de Nederlandse vertegenwoor
diger.
De commissie behandelt drie afzonder
lijke resoluties, ingediend door de Sovjet-
Unie. India, en Japan, waarin wordt ver-
eze wapens, aldus de heer Schürmann.
Gezien het huidige diepgewortelde wan- zocht om opSchorUnE van de kernproe-
trouwen tussen de grote mogendheden is'ven. De V.S. en Groot-B nttanndë hebben
nioJ. rlll iHflli-ilr ,-,1 11. I4J J.^4 nnonUni.ll..n»
uDtiwtu 11 M mu&enuiieuen ia
niet duidelijk, welke werkelijke waarde
aan een dergelijke verklaring zal worden
gehecht, die een morele verplichting in
houdt, maar niet voorziet in middelen
om nakoming ervan at te dwingen.
betoogd, dat opschorting van kernproeven
slechts kan zijn vervat in een ruimere af-
Als de P.T.T.-man een
postzak moest dichtma
kensneed hij een eindje
touw af, bond er de zak
mee dicht en gooide de
uiteinden weg.
Sinds „het idee" werd
geboren, gebeurt dit niet
meer. Nu worden er
eindjes touw van 6065
cm afgesneden, zodat af
val wordt voorkomen.
Diezelfde P.T.T. bezat
stempelkussens, die han
den en bureau zwart
maakten. Nu staan ze op
een uitstekend onder
stuk, zodat via het
idee ook dit euvel
verholpen is.
Als de rechercheur
vingerafdrukken moest
maken, bestrooide hij de
verdachte plaatsen met
een ragfijn aluminium -
poederEen kostbaar
stukje foliestof diende
dan om de afdruk te
bewaren. Een van de
justitiemensen gebruikte
eens een stukje goedkoop
cellotapeband, drukte dit
op de bestrooide plaats,
bracht het over op een
al even goedkoop zwart
papiertjedat toen bo
vendien nog een positieve
afdruk te zien gaf en
verdiende hiermee een
premie van de Rijks
Ideeënbus-organisatie.
Men zou zeggen, dat
dit evenzovele eieren van
Columbus zijn, maar een
gang over de tentoon
stelling van gestolde
ideeën, die thans te zien
is in de Rolzaal op het
Binnenhof te Den Haag
zal de bezoeker ervan
overtuigen, dat het niet
alleen maar Columbi-
aanse amtenareneieren
het afgelopen
tuigen, waarop zijn vrienden, om
erger te voorkomen, hem vastgrijpen.
Urenlang zitten zij zo, totdat zij zelf
door oververmoeidheid, wegsluime-
renIn zo'n ogenblik springt de
cadet overboord: hij lacht en gilt, om
dat hij zijn Wil heeft kunnen doorzet
ten en nu toch op weg naar de dokter
isZijn vrienden zien nog een ogen
blik een glimp van zijn lachend ge
zicht, dan is het voorbij.
De schipbreukelingen zijn nu nog
met hun zevenen.
Nauwelijks een uur later springt
weer een cadet van zijn plaats op.
,,Ik wil even naar beneden, naar
mijn kajuit. Daar heb ik nog twee
flessen jenever staan. Dat is toch
prachtig, niet? Ik wil die flessen even
gaan halen".
Onmiddellijk zijn zijn vrienden bij
hem, houden hem vast. De jongen be
gint te schelden. „Laat me los, kwa
jongens, ik zal mij bij de kapitein be
klagen".
Een van de mannen wijst de cadet
naar zijn eigen plaats: „Daar is je ka
juit. Laat hem los, jongens, hij mag
naar zijn kajuit gaan".
De cadet lacht, gelukkig omdat hij
zijn zin heeft gekregen. Hij gaat naar
de bank en gaat zitten, starend, diep
voorovergebogen. Na enige tijd valt
het stilzwijgen van de cadet de ande
ren op. Twee mannen gaan naar hem
toe, tillen hem overeind.
De jongen is dood.
Een waas van tevredenheid ligt over
zijn gezicht.
Weer volgt een begrafenis in zee-
mansstijl.
Nu zijn er nog maar zes mensen in
de reddingboot.
Sinds zij van de zinkende „Pamir"
in het water zijn gesprongen, zijn 52
uur verlopen. Allen zijn volslagen uit
geput en dodelijk vermoeid. Zij zien
vliegtuigen, schepen, land, machtige
oceaanreuzen, die op hen afstomen of
Het weer wordt beter. Maar toch
slaan nog telkens golven over de boot
heen, zij het dan, dat zij lang zo krach
tig niet meer zijn als tot voor enkele
uren geleden. Maar in ieder geval toch
nog krachtig genoeg om een man, die
er niet op bedacht is, mee te sleuren
in de eindeloze diepte. Gevaarlijk
blijkt het dus wel, want niemand heeft
meer de kracht, een ander te onder
steunen. Men is de uitputting nabij.
Maar in deze nacht gebeuren er din
gen, die zo mogelijk nog verschrikke
lijker zijn dan een storm
Het is misschien enkele uren na
middernacht, als plotseling een van
de cadetten opstaat en verklaart, dat
hij onmiddellijk naar de dokter moet
omdat hij zich niet goed voelt. De jon
gen heeft zoveel zeewater binnen ge
kregen dat hij daardoor en tevens door
de verschrikkelijke dorst, die hij lijdt,
hallucinaties heeft gekregen. Waan
voorstellingen, die iemand dingen la
ten zien, die in werkelijkheid in het
geheel niet bestaan.
Zijn vrienden begrjjpen, wat de jon
gen scheelt. Zij spreken hem gerust
stellend toe: „De dokter heeft nu ge'en
spreekuur. Je moet wachten, tot het
jj^g is!"
De jongen wil zich niet laten over-
zijn, die
spraak over stopzetting van de produktie jaar op cie verschillende
van kernwapens departementen, rijks
werkplaatsen, P.T.T.-
kantoren, belastingdien
sten en andere over
heidsdiensten zijn uitge
broed.
Daar is de ingenieuze
machine van B. Reinhart
van Rijkswaterstaat, die
met zijn tractor palen
kan rooien, heikarweien
verrichten, rioolbuizen
uittrekken en zoden aan
de dijk zetten en dit al of
niet op rails. In de werk
plaatsen van tanks, auto
mobielen, op de marine
werven, wemelt het van
ideeënrijke personen, ter
wijl gelijktijdig op de
departementen ook de
bureau-ambtenaar zich
niet onbetuigd laat om
de papierlawine tot zeke
re perken terug te drin
gen door vereenvoudi
ging en meer efficiency.
Ambtenaar en....
imbeciel
„Voor 't publiek bestaat
er vrij veel overeenkomst
in de karaktertrekken
van 'n ambtenaar en een
imbeciel. Misschien zal
men na kennis te hebben
genomen van deze ten
toonstelling ook enkele
meer intelligente trekjes
bij de ambtenaar aan
treffen," aldus zei bij de
opening de voorzitter van
de Centrale Ideeënbus
commissie Jhr. mr. A. J.
M. van Nispen tot Pan-
nerden niet zonder enig
sarcasme.
Dr. L. Neher, oud
directeur-generaal van
de P.T.T. gaf nog enkele
gedachten over het sti
mulerend werk van de
ideeënbuscommissie, dat
niet van ambtenaren uit
vinders wil maken, maar
vóór alles hun het ver
trouwen wil schenken,
dat aan hun creatieve
arbeid aandacht wordt
gegeven zonder dat zij
daarbij de gedachte moe
ten hebben, dat de chef
hun dat kwalijk zal
nemen of dat alleen het
hogere personeel ingeni
euze ideeën kan krijgen.
Het moet een innerlijke
voldoening geven, dat
men ten volle als mens
meetelt, besloot dr. Ne
her, die door het uit
schakelen van een ver
licht bord „Stop-Rijks-
politie" (ook een idee)
de expositie opende.
's Middags sprak dr.
F. J. E. Hogewind, di
recteur van de Rijkspsy-
chologische dienst, op de
jaarvergadering van de
commissie nog over het
sociaal-psychologische
aspect van de ideeënbus
centrale.
In het jaar 19561957
werden in totaal 1128
ideeën Ingediend, waar
van er 35,8 pet gehono
reerd werden met een
bedrag van in totaal
14.690. In oktober '56
bedroeg dit percentage
slechts 12,9 pet met een
bedrag over het vorige
commissiejaar van
4.861. Hierbij zijn de
ideeën van P.T.T., belas
tingdienst en Staats
drukkerij niet opgeno
men.
Gistermiddag maakte
de voorzitter bekend dat
het departement van
Marine het best voor de
dag was gekomen in het
afgelopen „ideeën jaar"
Zes oorkonden zullen
naar evenzoveel ambte
naren van dit ministerie
verhuizen.
op hen afstomen, of vlak bij hun bootje
in de buurt zijn
Slechts zo nu en dan zijn zij helder
van geest
Maar dan springt weer een van de
mannen op, trekt zijn pullover uit en
werpt die over boord:
„Die heb ik niet meer nodig!" gilt
hij, „in mijn kast beneden heb ik nog
twee nieuwe!"
Door deze uitbarsting zijn allen
plotseling weer volkomen helder.
„Grote goedheid," zegt er een, „daar
zijn we allemaal dicht aan toe. Laten
wij in 's hemelsnaam voorzichtig zijn."
De mannen komen nu op de idee.
een mast op te richten om zoekende
schepen op -hen opmerkzaam te ma
ken. Plotseling zijn allen klaar wak
ker en ga^n, zo goed en zo kwaad als
het mogelijk is, aan het werk.
Het is een afschuwelijk karwei voor
de zes, die praktisch geen kracht meer
hebben, overeind te gaan staan. Maar
het lukt, zp het dan, dat zij er de hele
ochtend over doen. De mast staat en
een lege proviandzak doet dienst als
noodvlag
De mannen laten zich terugvallen
op hun banken.
Ontdekken dan dat de man, die
's morgens zjjn pullover had wegge
gooid, spoorloos is verdwenen. Tijdens
het werk heeft hij toch kans gezien,
naar zijn kast te gaan, om de twee
nieuwe pullovers te halen.
Op het ogenblik, dat Dummer met
zijn groep van de zinkende ..Pamir"
wegzwemt, gaat Gunter Hasselbach in
een groep van twintig man op een om
geslagen reddingboot af. Zij zien, dat
de boot in een nog redelijke staat ver
keert, maar als zij het vaartuig einde
lijk hebben bereikt, duurt het nog drie
uur, voordat het de mannen gelukt,
de boot om te draaien. Maar dan con
stateren zij, dat de boot lek is en on
bestuurbaar.
De dreunende golven slaan het gam
mele vaartuig telkens weer om.
Zo vechten de mannen uren achter
een om hun boot en daarmee hun le
ven te redden. Telkens weer, als de
boot omslaat, kunnen enkele mannen
de kracht niet meer opbrengen, in het
vaartuig terug te klimmen. Zij worden
meegetrokken door de brullende zee,
die hen onder duwt en de ongelukkige
schipbreukelingen laat verdwijnen.
Anderen sterven door oververmoeid
heid, velen krijgen hallucinaties en
springen over boord
En dan, na zestig uur, Is Gunter
Hasselbach alleen in de reddingboot
overgebleven. In het tweeënzeventig-
ste uur wordt hij, volkomen uitgeput,
willoos, half buiten zinnen, opgepikt
door een vrachtschip.
Hij is gered
Gunter Hasselbach heeft zijn leven
te danken aan het feit, dat hij in een
ogenblik van helderheid hij was
toen in een hallucinatie reeds over
boord gesprongen terugzwom naar
de reddingboot.
De groep van Dummer, uitgedund
tot vijf man, bevindt zich nog steeds
in dezelfde toestand. Er zijn twee uur
verlopen, sinds de mast in de redding
boot werd opgericht. De mannen zijn
geheel afwezig, in een volkomen apa-
de Amerikaan bij. Hoog boven
de
ae Ame'isaan uij. W-„i-
schipbreukelingen wordt een reddi-_
boot klaar gemaakt. Maar nu kunn
zij niet meer wachten; zij hebben nie--
afgesproken, doch springen als
commando in het water, zwemt"
■naar de „Saxon" toe, lachend
huilend het zeewater uitspuwend
De Amerikanen gooien redding.,
boeien uit, die de mannen snel g™
pen. Dan komt de valreep naar ben g
den; de schipbreukelingen van
Pamir" willen zich naar boven hijs®
maar dan is het gedaan met hun ra"
en 'hun kracht. De reactie wreekt zicn_'j
zij kunnen de valreep niet meer ov
klimmen..'..
Dan komen van boven de Amer
kaanse zeelui, grijpen de schipbreuk
lingen vast en sjohwen hen de valreeg
op. Aan dek worden de vijf Dui„„'n
in dekens gewikkeld. „Jullie krijg
zo iets warms te drinken!" verzeker
de Amerikanen de geredden. Maar
vijf willen iets anders. „IJswater
vragen zij, „zoveel ijswater als
mogelijk is". Zij krijgen het, zo dr
gend is hun verzoek en dan drink
zij. met liters tegelijk verdwijnt
vocht in hun kelen.... Eerst dan s
men zij diep en vrij uit, vinden
ook woorden van dank en op de v
wonde, uitgemergelde gezichten v®
schijnt een lachDe dokter v
schijnt, jaagt hen naar kooiv
mannen moeten uitrusten en hun
den moeten verpleegd worden. De 1*-
pitein van de „Saxon" komt de sc
breukelingen vertellen, dat zij, als.,e(i
voldoende uitgerust zullen zijn, zu
worden overgebracht op een Arne
'kaans troepentransportschip.
Dan vallen de vijf in slaap....
Diep.... droomloos
De begroeting dn het vaderlanjj,
ten wij daar nog iets van vertel'®
Naast de vreugde om het weerzie"
er ook de diepe droefheid over de 'v
dronken vrienden. jp
pe
iriwriBiiïïiMiinwwwiriniTiiiiTiiyi JiiifliiiMllWIïïiTrT^MWBT**"*^' 71—v •">77?
m
Gunter Hasselbach, de man, die alleen in een reddingsboot overbleef van een groep van twintig opvarenden(1j
hier. van de scheepsramp. Meer dan 10 uur heeft de twintigjarige Gunter in open zee doorgebracht
