dit leest
d
Aimé Duval
MISSIE-ZONDAG
I!
Zondag voetballen
"i-
Dinsdag
De Zingende
Priester
Verjaardag vergeten
f a
Z«ÏRtl
m fc
1
91 1 rifit i
Éf lus
v
IR# - ii" ,4 I
jjt
%3v ii"
s' tJlÉfl
Mi
AG26OKTOBER 1957
k
2o
&V Mk.
Drie waardeoordeelgezichten
k-*>
Geheide hands
t;r -
v^ze
Levende werkelijkheid?
jtftV^vind .hebt iT1 te geloof",
f °°f rnn t 3e een hoop van je
a 3e er;„ 1 afweten, anders luizen
En als je ze geen ant-
Bloemetjes meebrengen
Missiepreek
Ze is immers jarig geweest
Wat betekent hij voor mij
1 4Ü
X A
jf
<1% Mi
i"*
v
mÊm
m
l<
hi' wa.ï van zy" fading m
5}aden dr,_ n W13 met financiële
heschA,n en de sportredactie
^°de. Uwmgen over de nieuwe
Nederig11 wii een brochure van
JT ^enri prl f^ Jeugd Gemeenschap
f15' de mo ,a laan 14, Amsterdam m
st is ^,aardige titel ,.Wie dit 1
n Rd er o6rV ■Maar voor „anders"
ilas echter81!? Ȥek"- Gat woord
i te leze„ doorgeschrapt. Zoals er
l jenden n ziin er duizenden en
J^"geni„^Xernh-'areo van deze dure
>seri Oreerde boekjes aan jonge f|
«laar. n Nederland gestuurd. Zo- 1
j Een echte trein
e^»al™rm wordt er op ge- M
v.'^ees ïedereen anders is.
flst zien j banS' Laat maar ge-
h!?1 de iA„ te anders bent. Dat
"en fv„i."ge.." die zo goed kan voet-
T
-:.yw'
-7-.«T - I "g~<y'
3
S» 'Y i W r
|k8 .Ja "SsF |:S"£>X. y .v.-'v';
v 4ï>>4x v,""';.
ih ,ei> Oofct e zo S°ed kan i
ty^keljjk ar die heeft het ge-
su' hftt ZT* bö.heeft al ontdekt, onvallend mooi gewone man zo weinig kans is goe-
l d°et M?dere in hem het lief- i net vem ls Sroen> opvauena mooi «g waardeoordelen uit te spreken.
ïa r durf ?schien heb jij dat óók, n groen, een tapijt in een grijsblau-
Sg^0I?en.%{nmLThTenV0^nïe 1 wi§e badkuip. Dat grijsblauw
Ijj^r je d® bet eigenlijk niet kunt, komt van de originele kleuren
I «e 40.000 bezoekers voor hem
n? a«hterWa,? en een ""ijite stoe- kleding kiezen. Die is op een haar
,>s het I*. elkaar zette? Voor jou ,A
S «naai1161 Z01naar een rytje stoe- 1 na van iedereen hetzelfde.
Vt Omd,tee« echte trein. En waar-
Ais io Je wou dat het een trein
ia» -*o ip "cl ccn 1101,1 Twee maal drie kwartier kleurige
is het „er,,tHaar zelf in gelooft, poppetjes op het veld. Sensationeel
hit 1 gedoe met een bal. Eredivisie. Je
£»de|'y goede uitgangsstelling 1 kunt mieterse dingen zien van die
blo t' te „j^en,sen. die dit geschrift M
geschrift H sportkerels. Er is muziek (ontzettend
zeifont- 1 har(b in de rust' e.rvoor en erna en
zeggen 1 lehande geluid voortbrengt. Te ver-
kansen niet benut waarin 1 staan is alteen datgene wat er_ om je
stimuleren tot zeifont- 1 nara> m ae ruf' '."T cl"a c"
^tea^rt bewust anti-burger- 1 een schoolmeester in het zwart met
U t„4."J" oan ae anaeren, 1i
-Q h?Pdie lauwe burgerlijkheid, 1 klaagd aangeklaagd en gejuicht
is hlhdert, omdat ze zo verve- 1 wordt. Een heer ijke zondagmiddag
1 ontspanning op zijn tijd: Circus voet-
bal.
Ze hunnen veel meer Een recen^e lezing van een knap
p at>derb nsen niet benut waarin 1 staan is alleen datgene wat er
PValt tnt an ziin dan de anderen, 1 heen gesproken, gejammerd, ge-
Neem het grote bedrijf. Wat kan je
als jong mens, opgenomen in die in
gewikkelde maatschappij nu werke
lijk met inzicht beoordelen?
Wat weet je van het beleid van de
directie? Wat weet je van het rege
ringsbeleid. Waarom gaat dit zus en
dat zo gebeuren?
Je kunt er niet bjj. Een echt goed
waardeoordeel uitspreken gaat haast
niet meer. „Ik ben van mening op
die en die gronden, dat dit of dat
verkeerd of goed is". De wereld zit
te ingewikkeld in elkaar. Het is te
ver af. Slechts enkele ingewijden
kunnen nog aan meningen toekomen
omdat ze er „inzitten". Wij draaien
maar mee. Er is zo ontzettend veel
waarvan de bedoeling, de portee ons
ontgaat.
Maar's zondags bij het voetbal
len ontgaat ons niets!
Om voetballen door te hebben be- |g
hoef je er blijkbaar alleen maar bij
te zijn. H
Op de tribune voel je je directeur, n
of minister-president. Daar kun je je g
schade inhalen. Anderhalf uur lang. n
Een rozenkrans van waardeoorde-
len in de vorm van zijnsoordelen. g
„Dat is geen scheidsrechter". s
„Koentje, je hebt geld gekost je
loopt te langzaam". n
„Sufferd, geef die bal toch af". g
„Wat een keeper".
„Die jongen doet het meesterlijk"
',Dat moet je niet zelf proberen", g
„Heb je het ooit vertoond gezien,
daar geeft die vent een vrije schop g
voor". II
„Hé, hands, geheide hands en hij
ziet het niet".
„Veel te kort".
„Allemaal geknoei". g
„Piet had ineens moeten schie-
ten!" g
Wat een zaligheid, dat voetballen- g
kijken op zondagmiddag.
V t^gen t j man heeft voor ons dat genoegen nog
Ctot die ontnln l fadg®vlngeTn- I verdubbeld. Als we zeggen „die som
keOen 6 k0"iie 1 is fout", constateren we een feit. We
Sïfrachten on fmU4-10 mlken^ 1 spreken dan een zijnsoordeel uit.
0p n 'heer. P feeStjeS en honderd Zo betoogde de spreker.
Se^.hWment zegt de onbe- Maar als we zeggen „W.b zijn van
rt-1 hpo 'iver- Maar ie hebt nu mening, dat het kabinet thans de
SLVk?ePen dat" de schrijver van g enig juiste weg volgtomt de ec^ono-
'tiij kje gelooft dat "een enkel mische positie van het land te ver
suV,ah w °ike leeftijd ook! - beteren" dan spreken we een waar-
J1 fierivo over w'e ou<iere men- deoordeel uit.
A. nUdig wel de baas moeten g Dat doen we ook wanneer we in
V te vp .^ohrijver gelooft, dat er het vuur van een gesprek zeggen „jij
%r andpr de baas wordt gespeeld n ben gek". Maar let op. Dit is een
j(w„°Udero óók over i°ngeren- En 1 waardeoordeel in de vorm van een
«en jh véél te vaak zeggen wat jj zijnsoordeel. Is de man nl. gek? Wel-
?0eten doen. Kort en goed: n neen, dat meen je niet. Je vind het
vepl Unnen zelf veel meer dan alleen maar zo op dit moment en
j0 ouderen denken!" dan js het nog zwaar overdreven,
de propaganda van de 1
Cr"V>or\ //Ria irnnt" VliS+
Duizenden Franse jongeren vul
den het Parijse Palais Des Sports;
geen worstel- of boksheld gold de
ze overmatige belangstelling,
evenmin was het een befaamd
wielrenreus, die hier een week
lang door een dankbaar publiek
werd gefêteerd. Neen, deze
Franse jeugd die zangers als
Mouloudji, Philip Clay en Gilbert
Bécaud maakte tot wat ze nu
zijn kwam kijken en luisteren
naar een tengere priester, Père
Aimé Duval, een bijna iele figuur
op het pleinwijde podium, met een
veel te grote gitaar en een stem,
die naast knap beschaafde en
met technische foefjes gepavoi-
scerde geluiden van Frankrijks
chansonsterren veruit in het niet
zonk. Toch was zijn succes écla
tant, avond aan avond denderde
het applaus en de stormachtige
toejuichingen door tot in het on
eindige; Père Aimé Duval had
een ongewoon maar daarom niet
minder glansrijk entree in de gro
te, glinsterende Franse amuse
mentswereld gemaakt.
De grammofoonplaten, die In
a Van d? Aan zijnsoordelen uitspreken is
t<Ok Jtenschap (die voor het m aardigheid. Ga maar eens
§ins achten iS) hee!t h 1 de hele dag lopen constateren: „De
k er ai? komt bedrogen uit. Het heeft zich vergist", „dat meis-
Crehge^,een maar om „op gang g ?aafs ^rdrietig" „wat ik nu drink
11 Natuurliik wordt er nac nn-
Natuurlijk wordt er jg
.if11 °f and8r S; i windend alsle waardeoordelen (ver-
oT zh 2leen iV0°-r Wle S 1 kapte) gaat uitspreken: „Mijn baas
?ew dan stLfrelTeinhZ?pr.inwi? jp 1 is een reuze vent, hij heeft alleen
J achter. „Wil 3^ misseliike vrouw". „Xk zit op
^v6rat óók zelf11 clulb' i een vervelende naargeestige school
lezel{_„ elf weten. Je bent baas g zonder sfeer". „Dat is een krankzin-
gaat 1 nig schilderij, waardeloos".
Vnklkh„-j er°m: wordt een per-
n..ld> die op eigen kracht n Is dit allemaal zo. Neen, het zijn
tezelf^'S6^' anders dan anderen meningen al dan niet op goede gron-
.ftvu Epr» n^«lr IA fton
Een mooi stuk ideëenpro- g den.
H Onze
zegsman betoogde verder,
dat er vandaag de dag voor de
We kennen een man die veel te
maken heeft met gestrande huwelij
ken.
De verveling is gekomen. Man
en vrouw hebben elkaar niets meer
te zeggen, niets meer te bieden.
Hoe is het toch zover gekomen?
Toen ze pas begonnen of liever,
voor ze begonnen hebben ze elkaar
herhaalde malen verzekerd hoe
veel ze van elkaar hielden. En nu.
Dan vraagt de man aao hem
Breng je weieens bloemen mee,
"zomaar?" „Bloemen?" „Ja, bloe
men".
Ik heb het vreselijk druk. Mijn
hoofd loopt om van het werk. Dacht
u dat ik aan die kleinigheden denk.
Ik ben blij als ik thuis even rustig
de krant kan lezen. Bloemen? Wat
weet ik van bloemen".
Al vormen bloemen de oplossing
en de oorzaak niet van een gestrand
huwelijk, de wijze raadgever was
met die ene schijnbaar onbenullige
vraag dichter bij de waarheid, dan
men zou vermoeden.
We zullen geen boek vol schrijven
over de liefde. Met een enkele be-
We begonnen direct over iets infé- g
ressants, dat we bij ons hadden. Het jg
gesprek wordt overgenomen. g
„We hadden je verwacht van de g
week".
„Zie je niets aan de kamer?".
We kijken rond en een vermoeden g
groeit, Maar wat moet je zeggen in g
tiustezonrtogroep tengelui voor de
n. s over Missie (en Novib.)
\V6 aten.
Se?r natuurlijk in gesprdk
Vp,vige .nding Katholiek-anders-
aOudin„.bet algemeen over de
t Ntens-die-het-goed-heeft
tn?'er e"het-beroerd-heeft.
g^ti: een bloemlezing van me-
woord kan geven haal je Het pres
tige van de kerk neer".
Hoe komen jonge mensen in Gods
naam aan zulke ideeën?
En denk niet dat we hier aan po
litiek doen, dus talloze goede opmer
kingen voorbijgaan en net een paar
JB m dingen noteren, die in ons straatje
her4nstn ander helpt^ héb*Ie' daar *e pas komen- Dcnk ook dat We
jj van voor de eeuwig- met domoren zaten te praten.
!h aNa?0tS belP ik- Dat moet je Neen, deze geluiden doen algemeen
•■Je Mt °liek". nog veel opgeld.
Dat is toch erg. Hebben die ooit on
derricht gehad in het geloof, dat ze
belijden?
3e
de hemel zien te ko-
moet ik verdienen. Als
do.
h gelo0f k e'n ander Srasg het wa-
t t hpnft ngen- Iemand die dat
gunt ,Vls tQch altijd onrustig.
3e y0dle ander graag de rust,
-«uucr s w
geld op de schaal voor de Missie
toch gedeponeerd?
Om al deze scheefgetrokken mo
tieven, waarvan je op zichzelf
niet kan zeggen dat het totale kette
rijen zijn, maar waarvan je toch wel
kan zeggen, dat ze, omdat ze zo
veel niet vermelden wat wel vermeld
had moeten worden en omdat ze wat
er vermeld wordt zo onjuist ver
melden, toch beslist ondeugdelijk
zijn.
Niet om de hemel te verdienen.
Niet om een ander rustig te ma
ken, zoals jij, die je arrivé voelt.
Niet om een ander met rationeel
woordenspel te overtuigen.
Maar om belangeloos Barmharti
ge Samaritaan te zijn voor een an
der in zijn geestelijke en materiële
nood.
Als ons dat nu eens geargumen
teerd met de miljoenen ellendigen
op deze wereld scherp voor ogen
had gestaan.. Dan had er dat ge
loven we vast nog veel meer geld
op die schalen gelegen.
Dan kan die NOVIB ook een berg
geld en hulp krijgen.
Dan kan iedereen geld en hulp krij
gen die arbeidt tot geestelijke en
materiële verheffing van onze broe
ders, die gebrek lijden.
Of heeft misschien het sympa
thieke verhaaltje van de predikende
missionaris het hart bewogen.
Het is allemaal te weinig. De mo
tivering schiet te kort.
allerijl van hem gemaakt werden,
verdwenen sneller van de markt
dan de produktie kon bijhouden,
autogrammenjagers lieten hem
geen moment met rust, impresa
rio's verdrongen zich voor zijn deur
en al spoedig begon hij voorbe
reidingen te treffen voor een lan
ge tournee door West-Europa en
Amerika.
Zes jaar geleden sprong de jon
ge Jezuïetenpater, Aimé Duval
(32), gewapend met een bisschop
pelijke toestemming, negro-spiri-
rituals, oude volksliedjes, eigen
composities en een oude gitaar
op een geleende motorfiets. In het
begin heel timide trok hij zingend
de provincie in, bezocht jeugd
kampen en gevangenissen en werd
de favoriet van zwervers en
clochards. In de loop der tijd
drong zijn bekendheid als provinci
aal bistro-zanger door tot Parijs
en na dikwijls herhaalde verzoe
ken maakte hij zijn debuut voor
de Franse radio.
Zijn liedjes hadden geen goedge
meende populariteitsinsjectie van
de disc-jockeys nodig om bekend
te worden. Naast zijn ongewone
verschijning draagt zijn steeds
groeiende vermaardheid een an
der apart tintje. Zijn liedjes zijn
niet „noir et sombre", maar
evenmin uitbundig. Religieuze lie
deren zijn het, maar dan niet ge
wrongen in de gesteven boord
van een eerbiedige, maar amech
tige traditie; ze ademen een le
vensblijheid en levenskunst, zo na
ïef en beminnelijk ernstig, zo in
getogen soms, maar daarnaast
getuigend van een uitgelaten
vreugde, dat het beluisteren ervan
de kleur van een ontmoeting krijgt,
een ontmoeting met een oude be
kende, de vriend, die heimwee en
verlangen uitvond.
Eén van zijn bekendste liedjes
is „Seigneur, Mon AmiHet
dankt zijn ontstaan aan een lange,
nachtelijke motorrit een reizi
ger die zomaar "wat zingt onderweg
„dans le vent, dans le froid" en
groepjes feestgangers tegenkomt. O.
L. Heer reist met hem mee en hij
i weet dat hij verwacht wordt „sur
le pas de sa belle maison". Hij is
gelukkig, want in eenzaamheid
vindt hij Hem als vriend en bij
koude zorgt Hij voor beschutting.
De refreinen zijn a.h.W. stom, ze
hebben geen woorden; ze medite
ren en vormen 'n herhaalde verlen
ging van het couplet, met dezelfde
kleur, dezelfde intentie. Het chan
son „Par la main" werd op de
plaat opgenomen totaal onvoor
bereid tijdens een warme zomer
avond in een Frans jeugdkamp
Père Duval schreef het naar aan
leiding van een foto van een nach
telijke processie, een menigte man
nen en vrouwen voorzien van fak
kels en toortsen. De onvolmaakthe
den van de opname een koor van
trekkers en kampeerders op de ach
tergrond zijn onbelangrijk; zij
onderstrepen eerder de kreet van
geloof, hoop en liefde, die de kerk
uit „jusqu a ce Qu' il revienne".
„Comme Un Grand' Seigneur"
bezingt de verschillende stadia van
de liefde tot God: j' ai essayé de
vous être fidéle, soyez fidéle
mes cheveux blancs". In „Le Seig
neur Reviendra" zingt Père Duval
het refrein in de tweede en derde
stem met zichzelf. Bovengenoemde
chansons werden uitgebracht op
een 45-toerenplaatje door S et
M Boeceau. Het tweede plaatje,
dat van Aimé Duval werd opgeno
men en dat ook in Nederland
verkrijgbaar is draagt een meer
mythisch karakter en werd opge
dragen aan zijn moeder. De gram-
mofoonplatenmaatschappij legt er
de nadruk op, dat de tekst het
belangrijkste is; de tekst maakt
de intentie uit, niet de melodie.
Verschillende kritici der Fran
se boulevardpers hebben gemeend
Aimé Duvals succes tot op de
wortel te moeten analyseren, waar
bij zij tot de meest malle en lach
wekkende conclusies kwamen. Een
regen van ingezonden stukken
weerlegde al wat deze journa
listieke beroepskrakers debiteer
den en droeg er alleen maar toe bij,
dat Aimé Duvals gehoor enorm in
aantal steeg.
Na zijn laatste optreden in Pa
lais Des Sports zuchtte een 18-
jarig meisje: „Hij is wel knap,
maar soms kun je zien, dat hij
erg moe is; dat maakt hem móói!"
H. Keiler.
U krijgt er ons niet aan te zeggen
dat het alleen maar aan deze jonge
mensen ligt. Ze halen die mening
toch ergens yandaan?
Neen, het ligt beslist niet alleen aan
hen dat ze met deze ideeën rondlo
pen. Ze hebben hun lessen best ge
leerd. We willen wel zeggen dat ze
goed waren voor godsdienstdiploma
A. „Weten" doen ze genoeg.en er
valt wat te weten van ons geloof.
Maar is het Christendom voor hen
een levende werkelijkheid?
Klimmen we de hemel in uit „ver
dienste" over de ruggen van de hulp
behoevenden. Of heeft naastenliefde
niet juist als wezenskenmerk de be
langeloosheid? Het lijkt me gevaar
lijk het geloof aan te prijzen, omdat
je je er zo rustig bij voelt. Kan een
ander in zijn geloof geen rust hebben?
En in het algemeen. Pas maar op
met die rustigheid. Is 'net dikwijls
geen burgerlijke slaperigheid? Lijkt
die rustigheid op het gevoel arrivé
te zijn met het ware geloof? Alleen het dramatische beeld van
de broeders en zusters zonder licht,
Scheef getrokken ideeën zonder kruis, zonder voedsel, zonder
tt i. vi 4. t i 1,1 ii, kleding, bijna allemaal ziek, kan ons
Het lijkt ons tenslotte een prettige
maatschappij, waar iedereen tegen- vunS maken.
over iedereen in vechthouding staat," Jonge mensen die het met ons eens
omwille van het ware geloof. En el
kaar maar bekerend te lijf gaan, po
gend te overtuigen. Een vechthou
ding en een liefdeshouding (dat is
Christendom) kunnen niet samen
gaan. Er mankeert nog veel aa.n de
geloofsopvoeding van jonge mensen.
Op welke motieven hebben we ons
zijn en zondag j.l. de Missie en nu
de NOVIB met een kleinigheid heb
ben bedacht, maak het ineens goed
met een knots van een hap uit je zak
geld. Je komt er niet van om.
F. B.
gripsbepaline kunnen we het hier
wel af. Liefde ls een beweging die
van jezelf uitgaat naar de ander. Of
dat nu in de situatie van een verlo
ving, een huwelijk is of zomaar tus
sen iemand die helpen kan en Iemand
die hulp behoeft, tussen vrienden,
kennissen of familie. Bij alle mense
lijke verhoudingen. Liefde vertrekt
bij jezelf en gaat uit naar de ander.
We komen vaak bij een bevriende
relatie. En nu vergeten we zomaar
een verjaardag. Dat is een blunder
en we vinden het een heel grote. Het
was dus blijkbaar zo, dat die ander
geen ogenblik in onze gedachte is ge
weest, juist nu er zoveel aanleiding
toe was.
We zaten dicht, potdicht, als in de
mist. Behalve voor onszelf was er
geen plaats, geen ogenblikje plaats
voor de ander. Die bloemen, die had
den we moeten kopen en aanbieden
om te bewijzen, dat we wel een ogen
blikje aan die goede bekende gedacht
hadden.
We hebben gezegd, dat we het ver
geten waren. Daarmee hebben we
de zaak alleen maar verergerd,want
daar ging het juist om, om dat ver
geten. Zoiets zeggen is wel eerlijk,
maar in feite een bekentenis afleg
gen van een gebrek aan liefde.
We kwamen binnen, werden gast
vrij ontvangen, zoals gewoonlijk. We
zagen de bloemen in de kamer niet
en ook niet de verandering. Er was
een nieuw mooiigheidje op de schoor
steenmantel bijgekomen.
f ^4-
zo'n situatie?
„Zij is immers jarig geweest",
zegt iemand.
Vooral dat „immers" maakt de dé-
bacle volkomen.
We geloven dat je zoiets jong moet
leren. Die beweging van jezelf uit
naar een ander.
Jonge mensen zitten vol met alles
en nog wat. Ze betrekken het op zich
zelf. Er is haast geen ruimte voor
een ander en zijn weréld.
Oh, die bloemen, al waren het
paardebloemen. Maar doe iets. om
telkens opnieuw te getuigen dat een
ander iets voor je betekent. Welke
ander dat ook is. We geloven dat je
je in die instelling kunt oefenen.
Voortaan vragen we eerst hoe of
die en gene het maakt en luisteren
werkelijk geïnteresseerd toe.
Voortaan behoeft niemand meer
zijn nieuwe pantoffels, japon of oor
belletjes te laten zien. We zijn een
slag voor geweest en hebben al di
rect gezegd, dat we het leuk vonden.
Voortaan hoeft een zieke bekende
niet meer om bezoek te vragen.
Voortaan hoeft de jarige niet meer
te vragen wat hij graag hebben wil
We brengen wel iets mee, waarvan
we weten dat hij er dol op ls. Het
grootste genoegen zal dan zijn, als zo
iemand stom verwonderd zegt: „Hoe
wist jij dat ik dat nu net zo graag
wilde hebben?"
Dat zijn nog eens voornemens!
Je hoeft er niet mee te wachten
tot de vasten.
tVV" 4j
/'/f
- - Mr I
't
W 4
■t
v. 4
O'- - <v
wk A4. A ïi's'* "I''» S.
WW
