Mens zou toestand van gewicht
loosheid moeten kunnen doorstaan
i
HET DINER van Vieulaines
r Ufo»**** fj)^
Proeven in die
richting reeds
met succes
bekroond
de technische problemen
de standaard van de Koning
Onderwijzer schreef met
zes leerlingen een roman
ZATERDAG 26 OKTOBER 1957
PAGINA 3
R
men er toch toe te zeggen, dat
de
°rt, wanneer bemande kunstmanen
dan aar<^e zullen cirkelen, de mens als-
hee]\°i°r ^et eerst de wereldruimte, het
doo^ ïetreckn zal? Deze vraag werd gesteld
tyer(j f.'en Duitse professor, die geïnterviewd
'U1Sl *n ved)an(l met de mogelijkheden
Vgjj l de ruimtevaart, ten aanzien waar-
in n d een autoriteit is. De mens was reeds
üiaar U,( re^druimte. We behoeven alleen
ders r voorkeeld te nemen de ballonvaar-
Koo:t( le.noë kort geleden tot 25 kilometer
lanJ l z9n gestegen. 25 kilometer is nog
lHoej.fteen ^00 kilometer, maar de mens
lUnr ei voorzien zijn van alle appara-
0ln in het bijna luchtledige in leven te
kunnen blijven en hij bevindt zich op die
hoogte inderdaad in de wereldruimte. De
professor wees naar boven. „Op het dak van
mijn huis staande, ben ik in de wereld
ruimte, want er is nog nooit een juiste defi
nitie van gegeven. Ik reken alle ruimte
boven me tot het heelal, al noemt men die
nu stratosfeer, ionosfeer, troposfeer etc. He\
zijn allemaal tenslotte slechts begrippen.
Het heelal begint niet ergens halverwege
aarde en maan. Wij suizen door het heelal.
De werking van de zwaartekracht zou mis
schien als een soort grens kunnen worden
aangeduid, maar ook dit is toch weer erg
betrekkelijk.
Pr,
'°f- He
de
einz Haher, van wie deze woorden afkomstig zijn, behoort
het Ultse geleerden, die geruime tijd in de Verenigde Staten aan
het ^etenschappelijke werk omtrent het rakettenonderzoek en in
In iQb*eJneen ten behoeve van de ruimtevaart hebben deelgenomen,
Vtiri toog hij met een groep Duitse geleerden naar het land van
aicme
en werkte in de U. S. Air Force School of Apiation
in f °P de grote Amerikaanse luchtvaartbasis Randolph Field
fuinitX('S st^c^tte er samen met een collega een afdeling voor
Plaats Vaan'8eneeskunde (space medicine), waar onderzoekingen
in SJtJ 'nflen in verband met de reacties van 't menselijk organisme
dom ""es> welke zich bij de ruimtevaart kunnen voordoen. Thans
l'V aan, de universiteit van Los Angeles en is tegelijkertijd
een S° laPPe^jk adviseur van de Walt Disney Studios en lid van
°Pdr 7 Van toezicht van een Amerikaanse onderneming, die in
QPpa 11 Van Amerikaanse luchtmacht bezig is een geheel nieuw
te c°nstrueren, waarin de genoemde reacties aan de praktijk
hzr Sl' hunnen worden. Prof. Haber is tevens een nauw medewer-
ee?.Sfe eest van prof. Wernher von Braun, de man, die met het
lijft fc P^ln voor een kunstmaan voor de dag kwam. In wetenschappe-
v°ortl*11^611 Is men er van overtuigd, dat de Sovjet-Russen hebben
^f°jeuwd °P het door deze reeds jaren geleden gepubliceerde
Cf> dat toen voor te fantastisch werd uitgekreten.
Tot brei samen
gedrukt
125 kilometer „hoog"
Astronaut als
Mickey Mouse....
•■r
»-•>•••
L—
isn
Gelukzalige
gewichtloosheid
Observator
z>«w£rijker da*
Human Factor
Het grote nieuws
van Barcelona
Een verhaal, om heerlijk van te
griezelen, maar echt gebeurd
In het dorpje Vieulaines in Noord-Frankrijk, niet ver van Abbe
ville gelegen, vertellen de mensen elkander nog vaak het lugubere
verhaal van de jeugdige ridder de Valines, die vele mensen om
het leven bracht, hiervoor eerst zwaar gemarteld werd, om tenslotte
levend verbrand te worden. De ouderen hebben in de loop der tijden
het verhaal aan de jongeren overgeleverd. Sinds het in de 18e eeuw
plaats vond, heeft men er heel wat aan toegevoegd. De ene verteller
of vertelster maakte het nog erger dan de andere en op den duur
werd het zo, dat zowel kinderen als volwassnen er kippenvel van
m^mm
In bibliotheek en archieven
Het oude kasteel
Bestuit Alg. Vergadering V.N.
Commissie van Goede
Diensten voor Zuid-
West-Af rika
Op weg naar de sterren
W 01'tWflTHIPPV lvorvi nnrln
tOCtrr lii t n v.TA...V„7dL 7^.» d ««nv
■Gert J
Piet
vI0J- Iiahirlteressan'; te vernemen, wat
ton?' WaaTf ^dedeelde over de gege-
Va hiorn er de wetenschappelijke we-
h, het etltee,l beschikt ten aanzien
CN in •n?Veers':andsvermogen van de
ahgrijkpheelal. Ten slotte zal het in
.:rrh0g€n Jhate juist om dit weerstands-
g^phe nrnI°,aan. wanneer de grote tech-
c; e®on overwonnen zullen zijn.
®®ns d ietrussische kunstmaan heeft
heltken e ge!eerden gegevens van vèr-
•to^elijk t „etekenis opgeleverd, die het
./hpen uhon maken, de huidige ont-
^t zal m V€r,beteren. Wat de men® be-
ZM.So«d °P uit moeten zijn, hem
5 biiiff ,sehl'k uit te rusten, maar hij-
fysisch en psychisch de
m^e moeilijkheid.
hi„d® Werfijis z°als hij is niet in staat
vhtoe «no u™te te leven. Wanneer hij
l^t wel ?ciaal uitgerust wordt, kan hij
hi h«n eerste plaats moet hij
si n n!eU<mhalen' Ten onrechte meent
wr ns dat menselijk lichaam
«en a ■wwrstan<1 heeft. Maar dit
<j '®- Het ?anzionlijke taaiheid en stevig-
WereMn3" tegen een stootje, zelfs in
tienUchtdn,vImt,e- Bij het wegvallen van
ri;die au ^ageren het meest de orga-
staan Ct met d,e lucht in verbin
mot name de longen.
voerd, de mens wel tot een soort brei
samengedrukt moet worden. Uiteraard
moet men naar middelen zoeken, om dit
te voorkomen.Zo zijn er vele vraagstuk
ken, zo b.v. de bloedsomloop, de moge
lijkheid van misvormingen door een plot
selinge druk. Bij de start van een raket
wordt het lichaamsgewicht snel hoger.
Hart, maag, longen etc. worden veel
zwaarder. Het gemiddeld 300 gram
wegende hart weegt op een gegeven ogen
blik twintig maal zoveel. De weefsels,
waarmede het in het lichaam vastzit,
moeten dit gewicht kunnen torsen of er
dient oen middel voor gevonden te wor
den. Het bloed kan de hersenen verla
ten, waardoor de mens het bewustzijn
verliest. Als hij zit, kan het bloed uit zijn
benen wegvloeien. Er komen dingen voor,
die niet te verklaren zijn, naar proef
nemingen hebben uitgewezen. Piloten, die
zich er aan hebben onderworpen, klaag
den over 'n plotseling opkomende scherpe
Pijn in de borst, die spoedig absoluut
ondragelijk werd. Volgens een der onder
zoekers, die de experimenten leidden,
houdt deze pijn nauw verband met het
hart en de wijze, waarop dit in het li
chaam vastzit.
In de Walt Disney-film „Man in
Space" wordt de wereldruimtepi-
loot als een door het noodlot ach
tervolgde Mickey Mouse door el
kaar geschud, heen en weer gewor
pen, ondersteboven gekeerd, door
geheimzinnige stralen doorboord,
ondergedompeld in water, waarvan
niemand begrijpt, waar het van
daan komt en met zware gewichten
aan de bodem vastgebonden. Dit
was geen fantasie zonder meer.
Disney had als adviseur prof.
Strugihold, een der deskundigen op
het gebied van de z.g. „human fac
tor" in de ruimtevaart. „Human
factor" staat voor de wijze, waarop
de mens geestelijk en lichamelijk
reageert, wanneer hij in een situa
tie komt, gelijk aan die heersend
in de kabine van een met duizeling
wekkende snelheid door het lucht
ledige heelal voortsuizend ruimte
schip. Prof. Strughold deed op het
astronautencongres te Barcelona
hierover hoogst interessante mede
delingen.
SS
ven werden genomen tijdens honderden
vluchten met uiterst snelle raketvliegtui
gen, die in 'n parabolische curve vlogen.
Telkens weer trad de gewichtloosheid op.
Als resultaat hiervan meende prof. Strug
hold te mogen concluderen, dat het pes
simisme, waaraan de z.g. „space medi
cine" lange tijd mank had gegaan, thans
plaats kan maken voor een gerechtvaar
digd optimisme. Een der voornaamste
voorwaarden voor het beheersen van de
human factor", dus van het gedrag
van de mens, was vervuld. Tot voor kort
was aangenomen, dat de mens de toestand
van gewichtloosheid niet zou kunnen over
leven. Een volgende stap zal worden
gezet door verdergaande proeven met
menselijke proefkonijnen, dan tot nu toe
plaatsvonden. Men vreesde tot dusver,
dat tijdens de gewichtloosheid de mens
in zijn zwevende toestand geen voedsel
tot zich zou kunnen nemen on ook niet
in staat zou zijn, zich te ontlasten, zelfs,
dat de betrokken organen onherstelbaar
beschadigd zouden worden. Uit hetgeen
men ervaren heeft, is men tot een andere
conclusie gekomen.
Er werden daar in Barcelona de inte
ressantste mededelingen gedaan. Zo b.v.
dat een ruimteschip voor een tocht, die
eventueel een jaar duurt, enkele bedden
algen zou kunnen meevoeren, die als na
tuurlijk longen zouden kunnen werken
cn de toevoer van verse lucht zouden
verzekeren, ook wanneer die niet meer
langs chemicaliën zou kunnen worden
gsproduceerd.
De „Spoetnik", zoals hij langs de
aarde suist, telkens weer om haar
heen draaiend...
Wat de toestand van gewichtloosheid
betreft, die al vele malen uitgeprobeerd
is, het bleek, dat vijftig procent der men
selijke proefkonijnen er tegen bestand
was. Maar tegelijkertijd kwam iets nieuws
vast te staan: eten en drinken en het tot
stand doen komen van de menselijke eli
minatieprocessen moeten op een nieuwe
wijze geschieden en opnieuw geleerd wor
den. Desondanks verzuchtte een piloot:
ik wou, dat ik mijn vakantie gewichtloos
kon doorbrengen. Ze verwekt, naar het
schijnt, een soort gevoel van gelukzalig
heid.
Mensen kunnen dit is ook al weer
bewezen de gewichtloosheid beter door
staan dan dieren en aldus worden de
proeven met dieren op het tweede plan
geschoven. Allereerste taak van de „space
medicine" de geneeskunst voor de we
reldruimte, zal zijn selectie van kandida
ten voor tochten door de wereldruimte en
hun opleiding voor 'n heel andere manier
van leven.
Er werd in Barcelona medegedeeld, dat
prof. Strughold al vier jaar bezig is met
experimenten met vrijwilligers en daar
toe een zeer bijzondere Cabin Simulator
tot zijn beschikking heeft, een cabine
dus, waarin de verhoudingen in de we
reldruimte worden nagebootst.
Er zijn natuurlijk nog heel wat probier
men op te lossen, voordat de mens op
weg naar de sterren zal zijn. Zo b.v.
het gevaar, door een meteoor te worden
„getorpedeerd" 0f door het uitvallen van
een beschermende installatie door de kos
mische stralen levend gekookt te wor
den, etc. etc. Maar dat zijn gruwelver
halen. in feite niet erger, dan hetgeen
een mens op aarde overkomen kan, b.v.
wanneer een tankschip in brand vliegt
of er een mijnramp plaats vindit..
Al naar gelang de kundigheid en
animo der geestelijkheid zijn we de
vorige week min of meer aangemaand
beter en enthousiaster onze missie
plicht te vervullen. Ook wij leken heb
ben immers een taak bij de uitbreiding
van Christus' Rijk.
Morgen staan we voor de viering
van het Koningschap van diezelfde
Christus, Stichter en Inrichter van
het Godsrijk.
Hoe is de stemming? Doen we mee
aan een daverende hulde? Juichen we
ook met de Introituswoorden Hem lof
en heerschappij toe in de eeuwen der
eeuwen? Zo ooit, dan dienen we mor
gen als soldaten van Christus-Koning
ons onder zijn standaard te scharen.
Van morgen af moet het uit zijn met
de lauwheid en onverschilligheid, met
de politiek-van-wat-precies-onder-zwa-
re-verplichting-moet. Bah, wat een
lafhartigheid van dergelijke soldaten.
Op ten strijde voor Hem, die alles
heeft willen herstellen, teneinde Hem
te helpen om alle naties onder Zijn
„suavissimum imperium", Zijn aller
zoetste heerschappij, te brengen.
Christus-Koning heeft ook rechten
op ons
Het is weer St.-Paulus, die ons dat
in het epistel komt voorhouden. Hij
\yijst ons immer met klem op de plicht
tot erkentelijkheid en volle dankbaar
heid, daar we waardig zijn gemaakt
deel te hebben aan de erfenis der hei
ligen in het licht. Uit de macht der
duisternis, waarin nog miljoenen ver
keren zijn wij weggetrokken en over
gebracht naar het Koninkrijk van de
Zoon, in Wien wij de verlossing hebben,
Die vrede maakte door het bloed van
Zijn kruis en alles verzoende.
Hij moet heerschappij voeren van
zee tot zee tot aan de grenzen der
aarde. Hij is de koning gelijk Hij te
genover Pilatus toegaf. Daarom alle
hulde zoals in die heerlijke dahk-prefa-
tie wordt betuigd.
Doch geen gejuich zonder de basis
van geloof. En dan echt, stevig geloof
van dat soort van die hoofdman uit
het laatste evangelie morgen.
Geloof van daden en liefde. Ge weet
hoe pastoor van Ars daarover dacht:
Zonder geloof en liefde zijn we slechts
bomen in bloei. Vruchten moeten we
leveren.
1 be?8^haBllesapparaat
is daardoor
het duikerpak,
SL- voor<+,i^ zich in een kunstmaan
la- Zal in -^ege.n- Maar de ruimtevaar-
bi^® Perirf^ es komen, gedurende vrij
tau'cb hoKu' waarin tot dusver slechts
v<:rkeerd, die met hun
Iti, ho een hoogte van dertig ki
^«fer^lkten, maar hoogstens
-1et®r hotUi-f een hoogte van dertig kilo-
n>rti^r«lkten, maar hoogstens
- at de an-jf10,og vlog®n om dan weer
ier "laar hoogstens
hm* de aa-^ 2 vlogen om dan weer
te d bi€don te suiwn. Die vijftien mi-
z;, gaan nauwelijks gelegenheid na
kt» Van' h* gevolgen voor de mens
W1 !le®ft UumhIX** ^et Inohtledige.
W Verri„?,atuurlijk tal van waarnemin-
do^houweJwaarop men verder kan
e« a het Y00ral nu men in staat is,
nJl sPecia-i 1 heersende condities in
Va'S!:h is na te bootsen. Theo-
3rvan de dat In een kunstmaan,
snelheid steeds wordt opge-
Voor het overige is het probleem, ver
oorzaakt door het opvoeren van de snel
heid tijdens de start van een kunstmaan
of een raket theoretisch reeds zo goed
als opgelost, maar het gaat hier slechts
om een onderdeel van de ruimtevaart.
Men heeft reeds een kunstmatige atmos
feer gemaakt, in een daarvoor speciaal
gebouwde cabine en een negentienjarige
Amerikaan stelde, zich beschikbaar voor
het doen van proefnemingen, die goed
afliepen. Enkele maanden geleden heeft
een menselijk „proefkonijn" een kunst
matig verblijf op een hoogte van 125
kilometer overleefd. Maar hoe een ruim-
tepak, voorzien van alles, waardoor een
mens zich in de wereldruimte zal kun
nen handhaven, precies geconstrueerd
moet worden, daarover zijn de geleerden
het nog niet eens. Zelfs de eenvoudigste
opgaven blijken door onvoorziene omstan
digheden grote moeilijkheden op te Ie-
veren.
Deze man heeft, een hoogte van 125
kilometer bereikt, zonder de aarde
te verlaten. Het is een ingenieur,
Jensen geheten. Hoe het hem lukte,
kan men in nevenstaand artikel lezen
rikaanse in grootte en zwaarte zou over
treffen. Men wist ongeveer, wat de baan
van de „Spoetnik" zou moeten zijn. Tal
van geleerden hebben vel-e berekeningen
gemaakt inzake de mogelijkheden van het
lanceren van kunstmanen.
Het grote nieuws in Barcelona ten aan
zien van de mens op weg naar de -ter-
ren was vervat in een referaat, hetwelk
werd voorgelezen door prof. Strughold,
maar van een van diens assistenten afkom
stig was. Daarin werd o.m. medegedeeld,
dat het in een speciaal geconstrueerde ca
bine gelukt was, een handschoen, een
geweer, drie tennisballen en zowaar twee
honden in een zwevende toestand te bren
gen. Weliswaar nog slechts in uiterste
korte perioden, van tien tot veertig se
conden, maar.het was gelukt. De proe-1 kre<ren
r„i"e ratc
*.ft' zs de M-raket ofwel maan-
De genoemde prof. Haber heeft in prof.
Strughold een bekwaam medewerker, die
eveneens voor de Amerikanen sinds 1943
belangrijke proefnemingen deed. Deze
proefnemingen hebben inmiddels reeds
geleid tot het bouwen van een cabine,
waarin het mogelijk is, dezelfde situatie
te scheppen als die, welke voor de mens
in het luchtledige optreedt, als hij er
doorheen suist. Het congres der „astro
nauten" ofwel sterrevaarders te Barce
lona, waarover slechts betrekkelijk 'wei
nig gepubliceerd is, als gevolg van al de
sensatie rond de Sovjetrussische kunst
maan, heeft inmiddels belangrijk nieuws
opgeleverd, veel belangrijker feitelijk dan
de hele „Spoetnik". Door het kabaal rond
de „Spoetnik" komt de wetenschap niet
veel verder en zou men onwillekeurig
gaan denken, dat de Sovjet-Russen leiding
gevend zijn inzake de ruimtevaart. In
werkelijkheid is de situatie voor het wes
ten heel wat hoopvoller. Waarin dit de
communistische machthebbers een heel
eind voor moet zijn, is wat de Angel-
saksers d« „human factor" noemen, dus
juist het aandeel, dat de mens zélf in de
ruimtevaart zal nemen. Onbemande ra
ketten en kunstmanen of proeven met
dieren vormen ten slotte geen doorslag
gevende factor. De „human factor" is ver
reweg het belangrijkst.
Te Barcelona was het afvuren van de
„Spoetnik" eigenlijk helemaal geen
nieuws. De astronauten wisten reeds, dat
de Sovjet-Russen bij de bouw van een
kunstmaan een zekere voorsprong had
den behaald. Trouwens, men weet nu, dat
in Turkije een Amerikaanse radarinstal-
"'f rl' wjwc-» .1, niumnaaiise raoarmstai-
"or,i' eerlang in Florida zal !atie stond opgesteld, waarmede de Sov
„r_ ïetrussischo pxnprimont.- .lux.
k°ben 7 '^en en waarvan het
s e gedeelte de maan zal
moeten bereiken.
jetrussische experimenten gevolgd wer
den. In het Amerikaanse tijdschrift „Mis
siles and Rockets" had de astronaut Sin
ger in het begin van dit jaar er op ge
wezen, dat de rode kunstmaan de Ame-
/iM
-~ir j ,v i UA I
Er valt niet veel te beleven in Vieu
laines De kinderen gaan soms een half
uur lópen, naar de spoorlijn, om er een
trein te zien voorbijdaveren. Dat is alles,
wat ze van de buitenwereld gewaar wor
den. Het is een arm dorp, dit Vieulaines
en er is slecht één school met één onder
wijzer, die ongeveer veertig leerlingen
heeft jongens en meisjes, verdeeld over
vijf klassen. Het kost hem driekwart van
de dag. om zijn leerlingen volgens het
rooster alles te leren, wat de leerplicht
wet verlangt. Maar Roger Pruvost is jong
en energiek, hij houdt van zijn beroep en
van kinderen en ziet er dus niet tegen op,
lang te werken. Hij vindt desondanks nog
tijd, om zich aan zijn liefhebberij, de ge
schiedenis te wijden. Omdat hij zoveel
belangstelling voor de historie koestert,
liet hem het verhaal van de jonge ridder
de Valines niet los, toen hij het op een
keer door een der oudste leerlingen hoor
de vertellen. Hij begreep wel, dat het niet
helemaal met de werkelijkheid klopte, al
bleek iedereen in het dorp er vast van
overtuigd, dat het werkelijk gebeurd was.
Roger Pruvost ondervroeg vooral de oude-
re mensen, dis hem aanvankelijk nogal
wantrouwend te woord stonden, tot hij
een aantal feitelijke gegevens had opge
diept, aan de hand waarvan hij verder
kon zoeken.
Het bleek hem spoedig, dat indien hij
in bibliotheken en archieven in de om-
trek moest gaan zoeken en snuffelen, hij
jaren nodig zou hebben, om het verhaal
van da achttiende-eeuwse moordenaar te
reconstrueren. Al peinzend kwam hij op
de gedachte, de oudste jongens en meis.
jes in te schakelen. Die voelden er aan>
vankelijk niets voor. Want meester Roger
stelde hun voor. de vakantie te benutten,
teneinde op onderzoek uit te gaan. Hij
had reeds uitgevist, waar een en an
der over de grote moordzaak van het jaar
1763 te vinden zou zijn. Bovendien gaf hij
er zich rekenschap van, op kerkhoven, in
oude huizen en uiteraard in het kasteel
van Vieulaines, waar de lugubere moor
den hadden plaats gevonden, te laten
speuren.
Toen een der jongens ergens in een huis
een grote steen had ontdekt, waarop ver
meld stond, dat hij afkomstig was uit de
cel, waarin de jonge ridder de Valines
gevangen had gezeten, werden ze
maal opeens enthousiast. Dit was echt
detectivewerk, vonden ze. Claude, Brigit
te, Bernard. Annie, Rosa en Sabine, Ro
ger Pruvosts dochtertje, waren als het
ware niet meer te houden. Te voet of op
de fiets of af en toe in een auto van een
dorpsgenoot, die iets voor de onderneming
begon te voelen, zwierven ze door de om
geving. Gewapend met een aanbevelings
brief bezochten de oudsten (veertien en
vijftien jaar) bibliotheken en archieven en
ze lazen er oude boeken en handschriften
door die hun op verzoek van de meester
door' de bibliothecaris of de archivaris
ter hand werden gesteld. Reeds half
augustus hadden ze genoeg materiaal
bij elkaar, om het hele verhaal van „Het
dinet van Vieulaines" op papier te zet
ten. De meester maakte een schema met
werkverdeling op en terwijl hij het alge
mene toezicht op zich nam en een inlei
ding schreef, werkten de anderen de on
derdelen uit, na eerst nageplozen te heb
ben, hoe bijv. een gerechtsverloop, het
folteren en het ter dood brengen op de
brandstapel en wat die® meer zij vroe
ger geschiedden.
Het oude kasteel van Vieulaines was
tot in de uiterste hoeken doorzocht en
leverde stof voor een uitvoerige beschrij
ving. Alvorens aan het schrijven van het
verhaal te beginnen, besloot Roger Pru
vost, een advertentie in een krant te zet
ten, waarin hij informeerde, of er liefheb
bers waren, die er iets voor voelden, om
voor duizend francs in te tekenen op een
boek. Tot zijn grote verbazing ontving hij
spoedig tientallen postwissels, zelfs uit
het buitenland en als we de schrijver van
het artikel mogen geloven, waaraan we
dit artikeltjes ontleenden, zelfs uit Ne
derland. Op een gegeven ogenblik had hij
driehonderdzestig duizend francs bijeen.
Maar toen stond hij voor de taak, zijn
boek op te leveren....
Om de jeugdige auteurs nieuw vuur
bij te brengen, besloot hij, een wens te
vervullen, die in elke bewoner van Vieu
laines heeft, nl. ooit eens in Engeland te
komen. Hij durfde het hiertoe nodige be
drag van het intekengeld af te nemen en
bestond het zelfs, de hele school te laten
gaan. Het werd een kort reisje naar Lon
den. maar iedereen was verrukt en de
jeugdige auteurs zetten zich opnieuw aan
het werk.
Aldus ontstond „Het Diner van Vieulai
nes". En het verhaal er over begon met
het diner, waarbij de deftige monsieur de
Riecourt vergiftigd werd, omdat een on
verlaat een half kilo arsenicum in de soep
had gedaan. De verdenking viel op de ze
ventien-jarige ridder de Vilaines, die aan
vankelijk ten stelligste ontkende. Hij werd
gemarteld en bekende daarna nite al
leen de vergiftiging, maar tevens, dat hij
zijn vader, zijn moeder en zijn zuster ver
moord had. Aan het diner had een aantal
personen aangezeten, maar de arme mon
sieur de Riecourt had het eerst van de
soep gegeten en was, als door de bliksem
getroffen, in elkaar gezakt, dood. De an
dere deelnemers aan het diner zwoeren,
de dader te zullen vinden on dit gelukte
hun. msischien met evenveel moeite als
het meester Roger Pruvost en zijn zes
leerlingen gekost heeft, het verhaal uit
het verleden op te diepen.
Ze zijn er bijna mee klaar. In novem
ber moet het hoek, getiteld „Het diner
van Vieulaines uitkomen
K. H.
De zes leerlingen van meester Roger
Pruvost, die samen met hem een
boek schreven. Hijzelf wilde niet op
de foto. Op het bord achter hen de
taakindeling....
De Algemene Vergadering der Verenig
de Naties heeft gisteren besloten een
Commissie van Goede Diensten in het
^0 roepen, die zal moeten trachten
de onderhandelingen met Zuid-Afrika
over Zuid-West-Afrika te doen hervatten.
Drie landen zullen zitting hebben in deze
commissie, namelijk Groot-Brittannië, de
Ver. Staten en een nog aan te wijzen
land.
De Algemene Vergadering nam dit De-
sluit met vijftig stemmen voor, tien tegen
en twintig onthoudingen.
De commissie zal met de Zuidafrikaanse
regering moeten spreken over de grond
slag van een akkoord over „een inter
nationale status van het gebied (Zuid-
West-Afrika)".
