bloedrood gekleurd
Crisisgevaaralthans
voorlopigafgewend
woont weer in Londen
1
Geoloog Gonrad Kilian werd eindelijk geëerd
Jesse s spruitdie zal heersen
Maar 1500 olie-
camions rollen
dagelijks voort
Maar verleden jaar zwierf ze langs de Hongaarse
grens en redde honderden vluchtelingen het leven
r:
Geheel alleen door
de Sahara
Er moet olie zijn
Moderne helden van
de woestijn
Een ware verschrikking
Zuiver olie uit de grond
Observator
De Franse begrotingsmoeilijkheden
Dillon coördinator hulp
aan buitenland
Minder partijen in de
Franse Assemblée
ZATERDAG 7 DECEMBER 1957
PAGINA 3
nomef
tel-
Er wordt nu al reeds gevochten om de olie
van de Sahara. De naam Hassi Messaoed,
^aar een groot gedeelte van de ondergrondse
°lievoorraden geconcentreerd is, weerklinkt
door de wereldpers. Want de Algerijnse
rebellen hebben er hun aanvallen op ge
dicht. Ze proberen telkens weer de verbin
dingen af te snijden. In de woestijn er rond-
°m pleegden ze al herhaaldelijk overvallen
°P ravitailleringstransporten. Frankrijk
beeft versterkingen voor de troepen daar
heen gezonden. Parachutisten en meharisten
bouwen er nieuwe forten. Maar het grote
Project van de exploitatie der olieschatten
der Sahara wordt stelselmatig uitgevoerd.
240 miljard franken is er voor beschikbaar
gesteld. Zoals in het voorjaar reeds gemeld
werd, behoort de Koninklijke Shell tot de
oliemaatschappijen, die samen met de
Franse staat de exploratie der velden ter
hand hebben genomen. 120 miljoen ton olie
ligt daar midden in de woestijn, ten zuiden
van het thans zo onrustige Algerije. Het is
pas gedurende de laatste jaren, dat de alge
mene aandacht viel op de olierijkdom van de
Sahara. Inmiddels, ook die hebben hun grote
pionier. Zijn naam is slechts bij enkelen
bekend, maar men is doende hem het wel
verdiende eerherstel te brengen. Echter, de
ontdekker van de olie in de Sahara over
kwam hetzelfde lot als zovele pioniers. Hij
werd uitgelachen en stierf arm en in ver
getelheid.
aN
Het verhaal van een dappere Engelse, die een reddingsbrigade organiseerde
De Andau Society
De reddingsbrigade
Verdoofde baby's
De Amerikaanse hulp
programma s
zzel
en
va"
va"
To-
ia*.
Sc
Sahara-horizon
%ul een dergelijke pijplijn straks ook
divars door de Sahara lopenDeze
l°to is van een pas in een woestijn
gebied
van Zuid-Amerika aangelegde
„pipeline".
„.c°nrad Killian was een Franse inge-
?leur, uit de Elzas geboortig. Een man, die
ageling was, toen de eerste wereldoor-
5 uitbrak en hij zijn studies moest af
in
'token, om het vaderland te verdedigen.
1920 studeerde hij, desondanks, af als
|eoloog. Hij kwam spoedig in contact met
?®n tweetal Zwitsers, die een expeditie
°rbereidden, om in Midden Afrika
Zom5 esrneraldenvelden te zoeken. Ze
-hten een geoloog, die voor hen de bo-
e,etn zou kunnen onderzoeken en eventu
alvindplaatsen kon aanwijzen. Conrad
kjllan, wie het avontuurlijke leven in het
- °®d zat, sloot zich bij de Zwitsers aan.
Was evenwel van nature een weten-
aPPelijk aangelegd mens, te dien aan-
«ch_
l0®n erfgenaam van zijn vader, die als geo.
jjr 8 naam verworven had. In de Sahara
v ®eg het drietal avonturiers een ernstig
tfichil van mening. De Zwitsers voel-
j n niets voor Killians wetenschappelijke
8>elling. Ze waren er in de eerste plaats
hit, kostbare edelgesteenten te vinden
2° gauw mogelijk rijk te worden. Hoe
j, Geologische gesteldheid van de Sahara
rnj-C'es was, interesseerde hen niet in het
0 hst. Killian daarentegen verrichtte zijn
^verzoekingen met de nauwgezetheid van
Ie/1 Wetenschappelijk man en deed aller-
tQta Sen, die in de ogen van de Zwitsers
hoo OV€rhodig waren. De twist liep zo
he+ g' dat Killian de tent uit rende, welke
We; rietal tot verblijfplaats diende. Hij
av gerde, zich nog langer met de twee
ge tlt.Uriers in te laten, pakte zijn weini-
<3e to'sbagage bijeen en trok te voet naar
va dichtstbijzijnde Franse militaire post
ho5 ?amanrasset. Midden in de toenmaals
der ï?melijk onbekende Hoggar. het land
.Toearegs. zwierf hij eenzaam rond,
Tamanraeset bereikt had. Tijdens
ten kt door de schoonheid en de mys-
de ^f-,Van de Sahara. De commandant van
KiijVhditaire post, onder de indruk van
zij. atls onverschrokkenheid, leende hem
ka,-®'Sen mehari en op de rug van deze
ste h bereikte Killian Oeargia, de eer
de Sewoonde plaats in het noorden van
^ra-nu -ara. (jacht er niet aan, naar
hk terug te keren. De Sahara had
de wm ^aar ban gevangen en hij besloot
0estiin in alle richtingen te doorkrui-
Wederom geheel alleen verkende hij van
1922 tot 1939 een gebied, negen maal zo
groot als Frankrijk. Hij drong door tot
aan de grenzen van Libye. Vergezeld van
enkele Toearegs, die in zijn dienst stonden,
hees hij de Franse vlag tussen Rhat en
Toemmo. Op tal van plaatsen, waar hij
bivakkeerde, was tevoren nog nooit een
Europeaan geweest. Killian bracht hele
streken van de Sahara in kaart, die tot
dan vrijwel onbekend waren gebleven.
Geregeld stuurde hij rapporten over
zijn bevindingen naar de Franse autori
teiten. Hij tekende: Killian, explorateur
souverain, hetgeen nogal enige commen
taar uitlokte en oorzaak was, dat men
hem niet helemaal au sérieux nam. Het
laatste, wat hij naar het ministerie van
koloniën zond, was een geologisch over
zicht van de Sahara, slechts drie blad
zijden omvattend. Het dient heden ten
dage nog als uitgangspunt voor alle geo
logische onderzoekingen..
Sinds 1936 bleef Conrad Killian verkon
digen. dat de bodem van de Sahara enor
me voorraden olie moest bevatten. In
1939 maakte hij er een lijvig rapport over.
Het werd door de kopstukken van de
Franse geologische wereld als het produkt
van een rijke fantasie beschouwd. Geolo
gen met een veel grotere faam dan hij,
die echter thuis waren gebleven en nim
mer de Sahara hadden gezien, maakten
hem belachelijk. Doch agenten van een
vreemde mogendheid maakten er dank
baar van gebruik en reisden door de Sa
hara, teneinde vast te stellen, in hoever
re Killian's beweringen op waarheid be
rustten. Nog juist bijtijds hebben de
Fransen gezorgd, hun soevereiniteit over
het betrokken gedeelte van de Sahara
vast te leggen.
De tweede wereldoorlog noodzaakte Kil
lian naar het vaderland terug te keren.
Hij vocht weer aan het front en gedroeg
zich als commanderend officier zo dap
per. dat de bevelhebber van het Duitse
regiment, aan wie hij zich met zijn man
schappen tenslotte moest overgeven, hem
als gevangene alle militaire eer bewees.
In 1942 vluchtte hij uit de Duitse gevan
genschap en trok opnieuw naar Afrika.
Hij kwam tot de ontdekking, dat in de
streek van Aïr agenten van een buiten
landse mogendheid reeds olieboringen ver
richtten. Direct meldde hij het aan het
Franse militaire gezag. Dit is hem ver
moedelijk noodlottig geworden, want kort
flRMDMvaNop:
„Volk van Zuid-Holland", zouden we. het erop, alsof velen nog laten vragen:
met een woordspeling uit de Introïtus
kunnen schrijven, „zie de Heer gaat
komen om de volken te verlossen. Tot
vreugde van uw hart zal Hij de majes
teit van Zijn stem doen horen.
De liturgie van morgen komt al weer
in jubelstemming om het te verwachten
heil.
Ook wij, oud en jong, moeten ons tot
die blijdschap kunnen opwekken. Hoe?
De Kerk gaat ons voor en smeekt:
wekt onze harten op om de wegen te
bereiden, teineinde Hem met gezuiverd
hart te kunnen dienen.
St.-Paulus krijgt vervolgens weer de
gelegenheid voor de praktijk van het
leven. De God van geduld en vertroos
ting geve u eensgezind te zijn onder el
kaar. Neemt elkaar ook aan.
Vrede onder elkander en goed zijn
voor elkander voor het geestelijk en
stoffelijk heil. 't Is weer raak voor
een wereld van haat, jaloersheid, tussen
volkeren en individuen. Wat zouden we
ons een massa ellende besparen, wan
neer we met elkaar beter overweg
konden.
Dan ook pas kan het verzoek van
Isaias, door St.-Paulus geciteerd, tot
zijn recht komen: Prijst Hem alle na
tiën, looft Hem alle volken. Omdat er
dan volgt de aankondiging: Komen zal
de spruit van Jesse, Die over de hei
denen zal heersen. En zij zallen op Hem
hopen. Moge de God dezer verwachting
u met blijdschap en vrede door het ge.
loof vervullen.
Blijdschap en vrede door het geloof.
Onder alle omstandigheden. En die
kunnen zwaar zijn!
Alleen kunnen we echter die taaie
niet aan. Hij moet ons helpen en be
schermen. We weten het. En toch lijkt
Hebben we Hem of een ander te ver
wachten?
We zouden het antwoord uit het
Evangelie kunnen herhalen: Zalig, wie
in Hem niet geërgerd wordt. Immers
voor grote groepen ook onder de on
ze helaas geldt alleen de hoeveelheid
materie. Pas als we met het harde le
ven kennis maken, komt de bezinning
ten goede ofde totale verharding.
Dacht men soms, dat de Kerk voor niets
het Officie besluit met de smeekbede
om de „hemelse goederen" te leren be
minnen.
Volk van Zuid-Holland, vrede en
blijdschap door het geloof! Dona Dei,
godsgeschenken, edeler dan goud, zui
verder nog dan kristal.
er na werd hij ernstig ziek. Toen men
hem onderzocht, kwam men tot de con
clusie, dat hij op de een of andere wijze
vergiftigd was. Hij was het als kenner
van Afrika, hiermede eens. Naar zijn
mening had de een of ander hem een z.g.
toverdrank toegediend of een bepaald
soort giftige kruiden in zijn eten gedaan.
Spoedig bleek, dat zijn geest er door werd
aangetast. Het was een vergif, dat hem
langzaam maar zeker krankzinnig maak
te.
Toen hij nog helder genoeg van geest
was, maakte hij een resumé van zijn be
vindingen ten aanzien van het voorkO'
men van olie in de Sahara. De Acade
mie van Wetenschappen heeft kort gele
den het tot dusver niet gepubliceerde do
cument in een speciale zitting openbaar
gemaakt en Conrad Killian de eer ge
bracht, welke hem toekomt, als de man
die voor Frankrijk, aan de poorten van
zijn Midden Afrikaans rijk, een der voor
naamste bronnen van een toekomstige
welvaart aanwees.
Is Conrad Killian de held uit het ver
leden, heden ten dage telt het winnen van
de olie in de Sahara vele helden. Men
heeft tot dusver nog slechts weinig over
hen kunnen vernemen, want ze verrich
ten hun heldendaden in alle stilte, in de
stilte en eenzaamheid van de Sahara.
Een journalist, voor wie het kort gele
den mogelijk was, de chauffeurs van de
z.g. „Petrolpiste" (olieroute) van Hassi-
Messaoe-d naar Algiers te vergezellen,
schreef terecht, dat de helden van de Sa
hara niet meer zijn de schilderachtige,
romantische sjeiks of de avontuurlijke
Vreemdenlegionairs, maar de mannen,
die in hun grote camions (vrachtwagens)
10 en 20 ton groot, de pas gewonnen olie
dwars door de woestijn transporteren. De
camions dienen als trekkracht voor de
eigenlijke tankwagens.
Ze rijden in karavanen van ongeveer ze
ventig wagens en genieten op hun tocht
door het Atlasgebergte de bescherming
van Franse militairen. Maar in de eigen
lijke woestijn zijn ze geheel op zichzelf
aangewezen. Sommige gedeelten van de
route kunnen alleen overdag bereden
worden, vanwege het gev-aar der sluip
moordenaars. Rebellen, met moderne
wapens uitgerust door het F.L.N. (Front
de la Libér-ation Nationale) voeren raids
uit. Ze leggen op de route verborgen
mijnen, die ze op een grote afstand kun
nen ontsteken.
-
-
Drie dagen heen en drie dagen terug.
Het lijkt niet zo erg. Maar de „Petrolpiste"
is vaak 'n ware verschrikking. Een camion
of een tankwagen kan in het zand blijven
steken of dokkert plotseling over een kei
harde bodem. Urenlang zwoegen de „ca-
mionneur" en zijn „graisseur", die tevens
zijn bijrijder is (graisseur betekent smeer
der, maar hij is tevens monteur) om een
in het zand weggezakte wagen uit het
soms op meel gelijkende zand te krijgen.
In de camion voeren ze al het materiaal
mee, nodig om een gestrand vehikel weer
op gang te krijgen. Het kan gebeuren, dat
wagens soms op één tocht wel honderd
maal wegzakken en dan komt het wel
eens voor, wanneer er geen militairen of
gendarmen in de buurt zijn. -die hulp ver
lenen, dat er vier, vijf uren achtereen ge
zwoegd moet worden, alvorens de tocht
kan worden vervolgd.
Dat „vlot brengen" van een in het woes
tijnzand gestrande auto is niet alleen
een zwaar, maar soms ook een gevaar
lijk karwei. Want de rebellen sluipen
overal rond en 'n overval op niets kwaad
vermoedende zwoegende mannen is een
kolfje naar hun hand. Dat degenen, die ze
overvallen, eveneens Algerijnen zijn,
maakt voor hen geen verschil uit.
De grote meerderheid van de „cami-on-
neurs" en „graisseurs" wordt gevormd
door boeren, tuinders, garagehouders en
andere lied-en uit de transportbedrijven in
Algerië voor wie de bijzonder hoge lo
nen erg verleidelijk zijn. Ze gaven hun
bedrijfje op, om het avontuur tegemoet
te gaan, het grote avontuur van de „Pe-
Bij de eerste iverkende oliebron van
Hassi Messaoed houden zwaar ge
wapende tirailleurs de wacht....
trolpiste". Ze zorgen, dat de lange keten
van vijftienhonderd camions ononder
broken blijft doorgaan, waarbij ze de
overvallen op de koop toe nemen. Kleine
schermutselingen worden niet eens in de
pers vermeld. Het moeten overvallen zijn
zoals die op de „équipe de pétroliers"
(petroliers zo worden de camionneurs
ook wel genoemd), waarbij 9 technici en
9 legionairen werden gedood of door de
overvallers meegevoerd, wil men het de
moeite waard vinden, ze wereldkundig te
maken. De overval geschiedde op een kon
vooi, waarbij zich ook een aantal techni
ci van de C. F. P. bevond, de Compagnie
Francaise des petroles d'Algerie. Het
viel in een hinderlaag, maar wist toch
zijn bestemming te bereiken.
De olie van Hassi-Messaoed is zo zui
ver, dat ze voor een groot gedeelte ruw
in dieselmotoren gebruikt kan worden.
De eerste put is nu reeds een jaar in
werking. Steeds grotere hoeveelhedèn
worden aan de bodem van de Sahara ont
trokken. De „Petrolpiste" ziet langs zijn
route kleine nederzettingen ontstaan, die
doen denken aan de Wild West. Hier wordt
veel geld verteerd. Er zijn café's, op mo
derne wijze ingericht. Zodra er een plaat
selijke industrie gevestigd kan worden,
zal het beeld van de woestijn totaal ver
anderen.
Telkens is er de rode gloed van olie-
Bij Hassi Messaoed vliegt menigmaal
een olieput in brand. Meestal laat
men de oliegeyser uitbranden. Er is
genoeg
geisers, die gedurende de boringen op
eens opspuiten en in brand vliegen. Men
laat ze rustig uitbranden, althans indien
het n-iet om een grote ondergrondise voor
raad gaat. Dan is de horizon van de Sa
hara bloedrood gekleurd. Zwarte rook
wolken dikker dan de wolken stof, die
opwarrelen bij een woestijnstorm, sluiten
de gezichtseinder af. Maar de vijftienhon
derd camions met hun tankwagens blijven
voortrollen. Ze zullen zelfs in steeds gro
ter aantal gaan rijden, geladen met aller
lei materiaal en levensmiddelen, tot de
wereld zal vernemen, dat er dwars door
de Sahara een oliepijpleiding zal worden
gelegd.
Het valt gemakkelijk te begrijpen, dat
de Algerijnse rebellen begerige blikken op
de rijke olievelden hebben geworpen. Ook
de sultan van Marokko interesseert er
zich voor. Zijn vrijscharen maken het de
Spanjaarden in Ifni moeilijk, want Hni is
een der grote toegangspoorten aan de At
lantische Oceaan tot het grote olierijk in
het hartje van de Sahara.
Shahm
(Van onze correspondent)
Parijs, vrijdagavond.
De bespreking van de minister-pre
sident, de heer Gaillard, en enkele an
dere ministers met de vertegenwoordi
gers der partijen, die de regeringsmeer
derheid vormen, zijn gisteren geëin
digd zonder dat onafhankelijker! en
MRP tot een vergelijk zijn gekomen
met de socialisten. Men heeft echter de
deur voor verder overleg open gelaten.
De regering schijnt erin te hebben
toegestemd, dat de subsidies voor cho
colade, suiker, vruchtenconserven en
macaroni gehandhaafd zullen blijven.
Na afloop der besprekingen vernam
men, dat de socialistische eisen ruim
honderd miljard frank zullen kosten.
De socialisten hebben het aan de rege
ring overgelaten hiervoor de middelen
te vinden.
Evenmin als de socialisten hun eisen
wilden loslaten, waren de onafhankelij
ken bereid hun leuze „GEEN BELAS
TINGVERHOGINGEN" prijs te geven.
Cherry Chesswell-Turner
Ze woont nu weder In Londen, b(j haar sloten zich ook anderen bij hen san
Otyj Woestijn zwoegen de camionneurs ofwel petroliers soms urenlang,
ee" in het zand weggezonken camion weder op gang te brengen.
vader, een voormalig R.A.F.-officicr. Van
haar vader erfde ze een grote belang
stelling voor het vliegwezen. Cherry
Chesswell-Turner, 26 jaar oud, heeft zich
reeds een naam verworven als pilote en
als valschermspringster. Toen de wereld
vol ontzetting staarde naar het bloedbad
in Boedapest, aarzelde ze geen ogenblik
en voegde zich bjj een groepje vrijwilli
gers, die besloten hadden de Hongaarse
vrijheidsstrijders te gaan helpen. Cherry
Chesswell verklaarde zich bereid, zich
achter de Sovjet-Russische linies te laten
afwerpen, om de vrijheidsstrijders met
wapens en inlichtingen bij te staan. Maar
toen ze aan de Oostenrijks-Hongaarse
grens aankwam, bleek haar daar al spoe
dig, dat er van een georganiseerde hulp
aan de Hongaren geen sprake kon zijn.
Er waren geen vliegmachines beschik
baar en in Oostenrijk moest men zich be
palen tot hulpverlening aan de duizen
den, die uitgeput en wanhopig over de
grens kwamen.
Hoe sterker de greep van het gereor
ganiseerde, communistische bezettingsle
ger werd. hoe meer de communistische
Hongaarse politie zich herstelde, nadat ze
door de vrijheidsstrijders gedecimeerd
was, des te meer gaven de velen, die uit
tai van landen naar Oostenrijk gekomen
waren, om voor Hongarije's vrijheid te
vechten, zich er rekenschap van, dat er
toch op een andere wijze geholpen kon
worden. Dat zou niet minder gevaarlijk
zijn dan het zich aansluiten bij de parti-
sanen. Cherry Chesswell-Turner, die ove
rigens al direct aan het hulpwerk langs
de grens had deelgenomen, richtte met
een jonge Amerikaan en een Engelse ver
pleegster een hulpgroep op, wier taak het
zou zijn. de nog steeds uit Hongarije naar
Oostenrijk komende vluchtelingen over de
sluipwegen langs de grens naar veiliger
oorden te voeren en hun tevens eerst te
laven en van levensmiddelen te voorzien.
De „Andau Society", zoals de verenig-
i de vrijwilligers zich noemden spoedig
ging aan het werk. En wel bij Andau. een
grensplaatsje in de driehoek, welke om
sloten wordt door Hongarije. Oostenrijk
en Tsjecho Slowakije. Het is een moeras
sig gebied, aan de Oostenrijkse grens al-
gesloten door het vijftien meter brede
Eins-kanaal. Naar dit moeilijk te bereiken
en even moeilijk door te trekken gebied
bleven de vluchtelingen stromen. Er was
slechts een communistische bewaking aan
één kant. Wie de overkant van het ka
naal had bereikt, was vrij
Gedurende de zomermaanden waagden
vele vluchtelingen het, over het kanaal te
zwemmen. Maar reeds in november was
het water daar veel te koud voor. De ver
moeide mensen waren niet tegen de kou
de bestand en het kanaal bleek voor ve
len een onoverkomelijke hindernis. Cherry
Chesswell-Turner, die in de Amerikaan
Alee France een dapper medewerker
vond, wist een aantal rubberboten mach
tig te worden. Aanvankelijk bleek het niet
zo moeilijk de Hongaarse grenswachten
om te kopen. Ze schoten dan alleen maar
in de lucht, als vluchtelingen trachtten
het kanaal over te steken en knepen een
oogje dicht wanneer de „reddingsbrigade
heen en weer voer.
kanaal bracht, dat behouden overgestoken
werd.
Nadien werd de bewaking steeds scher
per. Er kwamen ook wachten langs de
andere kant van het kanaal, die nog net
Hongaars gebied is en het werd steeds
moeilijker, om vluchtelingen over te bren
gen. Cherry ging naar Wenen en aan
vaardde daar de opdracht, met een
vrachtwagen levensmiddelen naar de
Hongaarse vluchtelingenkampen in Joego
slavië over te brengen. Toen ze dit enige
maanden gedaan had, keerde ze naar En
geland terug, om wat op haar verhaal te
komen. Te Londen werkt ze nog steeds
voor de Hongaarse vluchtelingen. Af en
toe komen leden van de „Andau Society"
haar opzoeken en dan worden herinnerin
gen opgehaald.
K. H.
De begrotingsminister betoogde, dat
aan verdere besnoeiingen op de begro
ting, na al wat reeds is geschrapt, niet
valt te denken. De heer Pflimlin, die
vasthield aan de eis, dat het eindcijfer
der uitgaven op vijfduizend driehon
derd miljard gesteld zou worden, zodat
het tekort de zeshonderd miljard frank
niet overschrijdt, gebruikte een zeer
belangrijk argument. Hij zei, nl. dat de
deskundigen, die over de van buiten
komende financiële hulp moeten be
slissen, het tekort van zeshonderd mil
jard als een maximum beschouwen.
Maar nu ter conferentie wel is geble
ken, dat men de grote gevaren van een
crisis inziet, is reeds gewezen op een
andere uitweg, die tot resultaat zou
hebben het buiten de begroting brengen
van sommige investeringen, waarvoor
men dan later de middelen zou moeten
vinden. Het initiatief is nu dus aan de
regering. Een en ander heeft wel een
onmiddellijke crisisdreiging opgeheven,
maar alle gevaar is nog niet geweken.
Stakingen
Intussen duren de stakingen voort,
die door de communisten en de christe
lijke vakbonden telkens weliswaar
voor zeer korte tijd worden uitgeschre
ven, maar die niettemin het economisch
leven volkomen ontwrichten. De sta
king op de ontvangstkantoren van de
post in sommige sectoren van Parijs
heeft reeds een geweldige verwarring
in de postbestellingen gebracht. Deze
werd gevolgd door een staking der be
stelwagens, die de brievenzendingen
van station of vliegveld naar de post
kantoren moeten vervoeren. In de pro
vincie zijn weer nieuwe stakingen in de
metaalbedrijven uitgebroken.
Heel de winter door werkte de „red
dingsbrigade" op volle toeren. Vele vrou
wen en kinderen werden over het kanaal
gebracht. Talrijke moeders verdoofden
hun kleinste kinderen met het een of an
der slaapmiddel, opdat ze niet zouden kun
nen gaan huilen, tijdens de tocht en de
grenswachten alarmeren. Die bleven toch
altijd onbetrouwbaar. Wanneer er een of
ficier op inspectie kwam, of enkelen afge
lost waren en door onbetrouwbare elemen
ten vervangen, moesten ze wel de vluch
telingen achtervolgen en oP hen schieten
Menigmaal had later zo'n verdoofde
baby de grootste zorgen nodig. Dan was
de dosis van het slaapmiddel te groot ge
weest en moest er medische hulp gehaald
worden. Ook hiervoor zorgde de „red
dingsbrigade", die bij Andau een hulp
post had ingericht, waar de vluchtelingen
eerst even op hun verhaal konden komen,
na de eneverende tocht door het grensge
bied. op weg naar de vrijheid.
Hoe scherper de bewaking werd, des
te gevaarlijker begonnen de zwerftochten
van de leden der „reddingsbrigade" te
worden. Cherry Chesswell-Turner en Alec
France kenden het gebied zo langzamer
hand vrij goed. Maar bij regen en mist
viel het lang niet gemakkelijk, vluchte
lingen. nadat men op een groepje gesto
ten was. naar veiliger oorden te voeren.
Aldus overkwam Cherry een hachelijk
avontuur, toen ze met een aantal vluch
telingen, die zich aan haar hadden toe
vertrouwd. de weg kwijtraakte. Een dich
te regen verhinderde het uitzicht. Ze kon
de goede richting maar niet vinden. On
der de vluchtelingen bevond zich een ke
rel als een boom. Hij begon tegen haar
te sputteren. Door het beetje Hongaars,
hetwelk ze kende, begreep ze, dat hij
haar voor een Russische spionne hield,
wier doel het was, haar slachtoffers aan
de communisten over te leveren.. Tever
geefs bezwoer ze hem, vertrouwen in haar
te hebben. Hij begon de anderen op te
hitsen mét de bedoeling, dat ze zich van
de „spionne" en „verraadster" zouden ont
doen. Hoe dit zou gebeuren, daarover be
hoefde Cherry geen illusies te koesteren.
De wetten in het meedogenloze grensge
bied zijn hard..
Opeens begon een fel zoeklicht over de
kreupelhout te waren, waarin het groepje
zich verscholen hield. Het was van een
Sovjet-Russische patrouille, die de vluch
telingen echter niet opmerkte. De reus,
blijkbaar milder gestemd, doordat ze aan
de dans ontsprongen waren, stemde er in
toe, dat men verder ging. Tegen de och
tendschemering stootte men op Alec Fran
ce, die op zoek naar Cherry was gegaan
en hen veilig langs een nog niet door de
grenswachten gevonden sluippad naar het
Cherry Chesswell-Turner, in een
bontjas en met een pelsmuts, haar
geschonken door een dankbare Hon
gaarse vluchtelinge, wier kind ze
gered had.
Het Amerikaanse ministerie van bui
tenlandse zaken heeft bekend gemaakt,
dat Douglas Dillon benoemd is tot coör
dinator van de Amerikaanse program
ma's voor wederzijdse hulpverlening.
In het ministerie heeft hij de functie
van plaatsvervangend onderminister voor
economische aangelegenheden. Hij krijgt
het toezicht over de tenuitvoerlegging van
besluiten, betreffende de buitenlandse
hulpverlening, de beschikking over land
bouwoverschotten en dergelijke program
ma's.
De Franse Nationale Vergadering
heeft gisteren met 354 tegen 149 stemmen
een door een conservatieve afgevaardigde
ingediend wetsontwerp aanvaard, waarin
is bepaald dat, te beginnen met het zit
tingsjaar 1958-'59 een parlementaire fractie
ten minste 28 leden moet tellen, wil zij als
vertegenwoordigster van een partij wor
den erkend. Tot nu toe konden veertien af
gevaardigden reeds een partij vormen.
Door deze nieuwe bepaling zullen on
der meer de voormalige aanhangers van
generaal De Gaulle, die nog niet in ande
re partijen zijn opgegaan, de afgeschei
den en rechtse radicalen de radicaal ge
zinden en het Afrikaanse democratische
blok worden getreffen. Enkele dezer par
tijen overwegen reeds samensmelting.
De buidiige Franse Nationale Vergade
ring kent twintig verschillende partij groe
peringen.
