invalspoort van vreemde volken
3
WBBP BI
im
i
verscheurde harten
Drie nieuwe HEILIGEN
i
in
begeerde vesting
s
'N"' '1
►St
Frankrijk maakt
;.dode strook" langs
Algerijnse grens
Ni
Hst
H<r'fV.haz° vormde. Weer een naamdie van Hannibal,
èt de Feniciërs
I»
r%
Het 1001 nacht: Sidi
Bou Said
De z.g. Atlaslanden
6000 Christenslaven...
Oorlogshaven Bizerta
Kr-w«iSM|H
Boernoes van de profeet
Observator
Tere fruit!?
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1958
PAGINA 3
HOOFDSTAD, EERTIJDS
BELANGRIJKE MARKT
VAN CHRISTENSLAVEN
lluesië, twee namen, die momen-
v,re^ in spanning houden. Het land
rankrijk, na een jarenlange samen-
N ongetwijfeld voor de bewo-
S Pa" vele vruchten afwierp, zijn
Nnlijkeeft ëesteld, heeft zich thans
j. tegenover Parijs gesteld en eist
°P§even van de grote Noord-
Se °°i'logshaven Bizerta, een der
e Afrikaanse bezittingen
Jl eilorü' Frankrijk het behoud van
met
w Yirikaanse
de olierijke Sahara als middelpunt moet
waarborgen. We zullen hier niet nader op
de politieke- en economische aspecten van
Tunesië ingaan, maar ons bepalen tot de
merkwaardige bijzonder bewogen historie
van een gebied, waarvandaan eens de ver
overing door de Arabieren van Sicilië werd
ingezet en waar zich een der grote centra
bevond van de indrukwekkende Arabische
beschaving, welke zulk een belangrijke in
vloed heeft gehad op de ontwikkeling van
onze Europese civilisatie.
eitien Cen bloeiend en rijk gebied, toen West-Europa voor de
'pt nog weinig bekende gebied was, waar de Barbaren
H
i^%H 1 'l^is liggen de ruïnen van Carthago, de stad, ten aanzien
L°tneinse senator Cato niet ophield te betogen, dat ze
'"°est worden, indien het Romeinse Rijk wilde blijven
V. ',Qht
De
Punische oorlogen herinneren eraan, welk
tfdr over Alpen, trokmet een heel legerstoottroepen
lr e" incluis. Hannibal staat voor de poorten, deze kreet
tSe Rome ontstellen. Hij was een veldheer van Carthago.
CV:1*'
kg.'» «jggip
na
b
it
Moeder Vedruna, de hidalgo in rokken, Carlo da
Sezze, die evenals Sint-Franciscus tot de dieren
predikte en Vincenzo Pallotti, de geleerde, die de
grondslagen legde voor de huidige Katholieke
Actie en het lekenapostolaat.
Heel merkwaardige
gebeurtenis
In Franciscaanse geest
Een heilige van Rome
Babydetmtiffep
Verplaatsing van 70.000 mensen
Britse goede diensten
TUNESIE,
'T
Vly. ""W
S&tt.
tas een hln0;0nJ
Hy
h» ÏT/
e '6 Van Tunesië spreekt, gewaagt van niet minder dan
Hen historie en deze dertig eeuwen kunnen hoogstwaar-
iNNr "°8 met een flink brok prehistorie aangevuld ivorden.
r' de naam Carthago noemen, zal het eenieder duidelijk
,lf( r°^ l unesië in de wereldgeschiedenis lieeft gespeeld, ter-
ifN to,"""1 a^s die van de heilige stad Kairouan voldoende is om
,t|N lvat het aandeel van Tunesië geweest is in de opkomst
It-. "i?d i >,sche cultuur, welke vooral in Spanje zulk een enorme
J
b
v'i
ter
van uarmago over-
'Si ter ?'ei'n'en hebbe-n indertijd
le sw 8e ter harte genomen
t - van overeind selaten.
^®ge, niet ver van de stad
üe ruïnen van Carthago
Nh wm
«n ka 16 ni€^ bepaald indruk-
Üfë'pT"» T7.o.ver.nl i xlri n cr rlnnr-
^rblij
Ka('hsot.llO0fdsteden in Noord-Afri-
n.. vers
®®cn vergelijking door
van andere
Y 6^egênol,u°w,steden in Noord-Afri-
S i?5 !o Ct%e n men in het mu~
vj'hst v°orbeelden bewonderen
!S|YS J» Carthago, terwijl in Tu-
um een ware schatka-
be kunst is, welke met de
V» r Wereld kan wedijveren.
'Ngeschiedenis sinds de Fe-
zeevaarders en kolo-
tt voorgangers van
een a§° moeten 'hebben ge-
.Vte, Van waren getuigen van
ook vaart e.n macht, maar
Vtlrt ^erar^fh verarmd en vernederd
5\a vaza; «n vernederd, uitge-
T(;.,an het ten onder gaande
VVuira ?i Was Tunesië toen Frank-
-.''41,Wc,oveent'S ^aar geleden een
YtJ«5'*e&-K?n,®hg is van het Turkse
aïko,
vestigde. De z.g. Beys,
- was 11
anvoerder betekent,
dagen reeds heel lang
hiaar ze waren niet bij
zijn verval te
was het een vermoeid
even
vermoeid volk, dat alis
brachten moest verza-
Jl6reneniJig verdeeld was. Ofschoon
V;ai. ®r de heersende
.'iHtide toph
klasse
■1 Hè ha'i. de ii de oorspronkelijke
S t ''es g a{hietische Berbers, hun
i VI eh j oed trouw gebleven en
Y?t5i .astgBv erl ze zelfs aan hun ei-
\\lihe, ?uden-
grn.ntund getuigen ruïnes van
rtha d- °e historie leert
-ui gedurende langdurige.
ut, cUe
op r'n Mohammedanen te
l>on. 'Ier j)lcincn n<i
"a"v'd op Sakiet.
.de
tijdvakken zowaar een republikeinse en
in belangrijke mate democratische re
geringsvorm heeft gehad, waarin het volk
aanzienlijke zeggenschap bezat. Het oude
Carthago laat nog de resten zien van de
gebouwen voor de Senaat en de Raad
ze liggen niet ver van het paleis, dat
de afgezette Bey als zomerresidentie be
woonde alsmede van het plein, waarop
het volk bijeenkwam, om zijn adhesie aan
de door deze lichamen genomen beslui
ten te, getuigen.
Het is dus wel een heel merkwaardig
land, dit Tunesië. Wij voor ons persoon
lijk bewaren er diep ingeprente herinne
ringen aan van blanke koepels in blauwe
luchten, van een wonderlijke tegenstelling
als die van de moderne stad Tunis en
zijn oude Arabische souklhs (bazaars) met I
het als uit het sprookje van Duizend en
Eén Nacht weggenomen en ergens opj
een heuvel langs de zee neergezette Sidi
Bou Saïd. het blanke stadje, waarin men
elk ogenblik verwacht, een Haroen al-
Rasjid te ontmoeten
Ook de Arabische periode van Tunesië
biedt gelegenheid om dikke boekdelen te
vullen. En dan te bedenken, dat na Car
thago Rome er heerste, het Christendom
er een rijke provincie had, van wier gees
telijke grootheid namen als die van Augus-
tinus en Tertullianus getuigen. Daarna
heersten de Byzantijnen er
Een mengeling van beschavingen, maar
tevens een opeenvolging van oorlogen en
verwoestingen, dikwijls tot aan de ver
schroeide aarde toe. Desondanks behoren
de mensen, die heden ten dage Tunesië
bewonen, tot de meest ontwikkelden van
Noord-Afrika, staan ze onder de Noord-
Afrikanen wel het dichtst bij het Westen,
hoe Arabisch ze zich ook mogen voelen.
Deze Arabische bewustheid berust in niet
geringe mate op de herinnnering aan de
Emirs van de dynastie der Agiabieden,
aan de, dynastie der Fatimieden, die een
ketters kalifaat vestigde, dat tot Egypte
en Syrië doordrong. Ze rust voorts op de
herinnering aan het grote Berberrijk, dat
in Tunesië zijn centrum -had en wier heer-
De troon der Bey's van Tunesië, die
na 250 jaren ledig is komen te staan
sers, de Almohaden, tot in Spanje toe hun
gezag deden gelden. Het Arabische Tu
nesië sloot handelsverdragen met Genua
en Catalonië, zijn geleerden, letterkun
digen en dichters genoten groot aanzien
aan weerszijden van de Middellandse Zee.
Het is niet zo bekend, dat de z.g. nati
onale dynastie van Tunesië, die der Haf-
sleden, zo-als hun familienaam luidt, toch
nog drie eeuwen over Tunesië geregeerd
heeft, maar ten slotte het veld moest
ruimen voor de Turkse corsaren onder
de beruchte Barbarossa. Het maakte
voorts een Westerse invasie mede, toen
Karei V er zijn troepen heenzond. Lode-
wijk de Heilige deed er een Kruistocht
helaas verlopen.
Geografisch gesproken behoort Tunesië
tot de z.g. Atlaslanden van Noord-Afrika,
Het steekt, in tegenstelling met de vrij
gelijkmatige formaties van Marokko en
Algerië de twee andere Atlaslanden
ver i>n de Middellandse Zee naar voren en
met Sicilië vormt het als het ware een
brug van Afrika naar Europa. Tunesië
ligt bijna even ver van Gibraltar als van
het Suezkanaal en neemt ook aldus een
merkwaardige positie in. Zijn oppervlakte
is een vierde van Frankrijk. Evenals Ma
rokko en Algerië heeft het zijn zuidelijke
grenzen langs het enorme Sahara-gebied.
1200 kilometer kustlijn heeft Tunesië. Het
wordt aan twee kanten door de zee om
spoeld. Omdat het gemakkelijk toeganke
lijk was en in tal van streken het vestigen
van kolonies niet moeilijk, is het van
oudsher een invalspoort van vreemde
volken geweest, waardoor het een ware
smeltketel van volken en rassen werd.
We hebben het reeds gezien, het heeft
vele heersers gekend, waarvan er heel
wat van verre kwamen
Misschien, dat de kennis van de histo
rie van het eigen land bij mannen als
Habib Bourguiba het inzicht levendig
houdt, dat het beter zal zijn voor Tunesië
tegen een nog altijd indrukwekkende
macht als die van Frankrijk aan te leu
nen, dan een geheel eigen bestaan te wil
len leiden, met het waarlük niet te onder
schatten gevaar, dat opnieuw naburige
volken begerige ogen op dit tussen Euro
pa en Afrika centraal gelegen gebied zul
len slaan. Ten slotte, men kan wel met
de. Fan-Arabische gedachte spelen, maar
zowel een sterk Marokko als een nog ster
ker Egypte zouden wel eens dn de verlei
ding kunnen komen, het zoveel zwakkere
en gemakkelijk toegankelijke Tunesië
aan hun machtsgebied t-oe te voegen,
Tunesië telt slechts ongeveer drie en een
half miljoen inwoners, waaronder enkele
honderdduizenden Fransen en Italianen
waarvan er velen al generaties achtereen
in het land wonen. Reeds tegenover de
8 miljoen inwoners van Algerië zinken de
drie en een half miljoen in het niet
De Tunesiërs zijn trots op hun oeroude
geschiedenis. Hoewel er nog geen sys
tematisch onderzoek naar de oerbevol
king is ingesteld, neemt men aan, dat er
reeds in de oudste ijstijden mensen woon
den. Er zijn desbetreffende vondsten van
primitieve werktuigen en wapens ged-aan,
o.a. bij Gafsa, in het zuiden. Daar heeft
men ook rotstekeningen aangetroffen,ve
le duizenden jaren oud.
Meer dan zeventig jaar heeft Frankrijk
een protectoraat over Tunesië uitgeoe
fend.Maar de banden, die het met dit land
verbonden, dateren al van de vijftiende
eeuw. Vooral door de handel van Marseil
le ontstonden er nauwe betrekkingen. In
de zestiende eeuw verklaarde de koning
van Frankrijk zich tot beschermer van
alle Katholieken in de Orient, welk pre
dikaat in 1577 OP de te Tunis gevestigde
Franse consul werd overgedragen. Maar
dit verhinderde toch niet, dat -in het zee
roversnest Tunis duizenden en duizenden
Christenen als slaven een ellendig leven
leidden en Tunis tevens een der belang
rijkste markten in Noord-Afrika voor
Christenslaven wasin 1650 bestonden
in de stad Tunis dertien bagno's van zes
duizens Christenslaven.
Tunesië deelde het lot der andere Ba-r-
barijse staten, toen in het begin van de
vorige eeuw eerst de Verenigde Staten
en daarna Engeland energieke maatrege
len tegen de zeeroverij e.n de slavenhan
del namen. Een in 1830 tnet Frankrijk, dat
zich weer energiek in de Noord-Afrikaan
se affaires gemengd had, gesloten ver
drag maakte aan de onafhankelijkheid
van Tunesië vrijwel een einde. In 1881
werd Frankrijks heerschappij een voldon
gen feit.
Het zou ons werkelijk te ver voeren, nog
het een en ander te vertellen over de
nieuwere geschiedenis van Tunesië. Uit
de Tweede Wereldoor]herinneren we
ons nog heel goed, w«1k een rol het heeft
gespeeld in de strijd om Noord-Afrika en
de verovering van Zuid-Europa. Rommel
maakte van Tunesië zijn laatste bolwerk..
Bizerta, de grote oorlogshaven, waar
over thans zoveel te doen is, behoort tot
Frankrijks belangrijkste bases langs de
Middellandse Zee. De stad telt ongeveer
dertig duizend inwoners waarvan een der
de Europeanen zijn. De eigenlijke oorlogs
haven ligt goed beschut en biedt plaats
voor een flinke vloot. Reeds in de oudheid
werd de haven van Bizerta door de zeeva
renden als een geliefkoosd toevluchtsoord
gebruikt. Al in de vorige eeuw maakte
Frankrijk er heimelijk wat men daarna
noemde „de sterkste strategische positie
in de Middellandse Zee" van. In de Eer
ste Wereldoorlog was Bizerta een belang-
rijk steunpunt In de blokkade van de Adri.
atische Zee, bij de voorbereiding van de
fameuze Dardanellen-expeditie en de r-a-
vita ill e ring van het z.g. expeditieleger
van Saloniki. Bizerta, welks haven door
een nauw kanaal met de zee verbonden
is, valt van daaruit voor vijandelijke zee
strijdkrachten uiterst moeilijk te bereiken.
In de haven bevinden zich werven en gro
te droogdokken. Ferryville, een voorstad,
is evenals Sidi Abdallah een opeenhoping
van arsenalen 'brandstofdepots, munitie
opslagplaatsen etc. Het versterkte kanaal,
dat van zee uit naar de eigenlijke haven
voert, is door forten beschermd. Het ha
venbekken is ook van landzijde buitenge
woon goed beschermd. 11.000 ha groot
en vijftien meter diep, kan het de groot
ste vloten ter wereld herbergen, terwijl
de tegen alle winden beschermde gedeel
ten voortreffelijke bases voor watervlieg
tuigen zijn. Alleen al in 1939 is voor 52
miljard franken in deze oorlogshaven ge
stoken, die met grote vliegvelden en spe
ciale versterkingen werd uitgebreid.
We brengen nog even in herinnering,
dat Mussolini aanspraken op Tunesië
heeft doen gelden, hierbij teruggrijpend
op de Italiaanse pogingen, het in handen
te krijgen, gedurende de tweede helft van
de vorige eeuw. Maar nu besluiten we met
een korte indruk van de stad Tunis zelf
De bewoners van de stad Tunis noemen
haar „boernoes van de profeet". Zij zegen
gen, dat ze in de vorm van dit kleding-
m
Habib Bourguiba, de man die aar.
zelt tussen het Westen en het Oosten.
De geschiedenis vertelt hem, dat het
voor het betrekkelijk kleine en dun
bevolkte Tunesië hoogst gevaarlijk is,
op eigen benen te staan.
stuk tegen het zacht glooiende heuvel- Een luchtfoto van de Franse marine
basis Bizerta, welke door de regering
van Tunesië voor Franse marine
vaartuigen is verboden na het bom
barderen door Franse vliegtuigen
van het Tunesische dorp Sakiet.
Bizerta wordt beschouwd als de be
langrijkste marine-basis in de
Middellandse Zee.
land aan ligt. Een grote, witte mantel
waarvan de muts gevormd wordt door de
Kasbah, de citadel. Tunis is nog gedeel
telijk een Oosterse stad, De vermaarde
„souhks", het zakenkwartier der inboor
lingen, is zo Arabisch als Arabië. Het
Europese gedeelte doet aan Marseille
denken. De aankomst van zee uit stelt,
even teleur. Het schip vaart door een
schiereilandje, dat door twee lagunen om
spoeld wordt. Er wonen veel Italianen.
Hun wijk heet „la petite Sicile".
De oude, Mohammedaanse stad, waar de
souhks" zich bevinden, bestaat uit over
bevolkte, nauwe, kronkelende straatjes,
die soms slechts enkele meters breed zijn.
De bewoners op de stoep van hun
huis zittend, meestal nog met koopwaar
naast zich uitgestald, halen even de voe
ten in, wanneer een ezeltje passeren moet.
De voorbijgangers stappen wel over die
voeten heen en letten ook op de muilen,
die er meestal naast staan of aan de tenen
balanceren.
Twee voorsteden, Bab el Dsjesira en
Bab el Suika, omsluiten als twee halve
manen het oude Tunis, dat eertijds een
berucht zeeroversnest was, waarvoor her
haaldelijk een Hollandse vloot ter tuchti
ging verschenen is en waar menig Hol
lands zeeman in de galeien heeft gezucht.
Tunis is voor veel produkten van Noord-
Afrika de markt bij uitnemendheid. Er
trekken handelaars heen uit Algerië Mar-
rokko en Tripolitanië en ook uit de Saha
ra. Die komen in de „souhks" tezamen.
Daar heeft elk bedrijf zijn eigen straatje
en stegen. De z. g. Frankenwijk, waar de.
Europeanen wonen, is modern aangelegd,
rflfet fraaie boulevards en grote gebouwen,
talrijke café's, bioscopen. Het prachtige
Belvèderepark is de glorie van de stad.
Tunis telt thans ongeveer tweehonderd,
duizend inwoners en behoort tot de groot
ste steden van Afrika. Ten Noorden ervan
ligt een vrij belangrijk industriegebied,
met als centrum het stadje Be ja.
We zitten nu sedert enkele dagen
voor ernstige weken. Niet in de bete
kenis van somber en angstig, maar in
de diepe zin van serieus werk maken
van geestelijk leven op niveau.
Niemand beter dan juist de ernstige
mens weet, dat hij zeventigmaal zeven
maal valt en dus alle steun van boven
dringend behoeft.
Daarom was ooit dat Aswoensdag-of
ficie zo machtig van inzet. Zo direct op
de mens af.
Spaar de boetvaardingen, wees ge
nadig, die smeken, moge de as een
zalig geneesmiddel zijn, zie genadig
neer op de zwakheid van onze men
selijke natuur, neig het oor der barm
hartigheid naar ons gebed.
Nu kunnen we nog de tijd vinden om
boete te doen. Nog is de barmhartig
heid overvloedig. We kennen echter tijd
noch uur!
Terwijl elk officie in de vastentijd
neerkomt op het „vivifica me secun
dum eloquium tuum", het „doe mij le
ven naar Uw woord" van de psalmist,
mogen zij, die alleen des zondags in de
kerk verschijnen, wel bijzonder aan-
n
In dit jaar 1958 zullen drie persoonlijkheden, wier faam nog steeds
voortleeft, al zijn ze reeds lang geleden gestorven, tot de eer der altaren
verheven worden en heilig verklaard. Daar is allereerst Moeder Vedruna,
een Spaanse vrouw met een staat van dienst als heilige, welke nog nauwe
lijks, naar men op het eerste gezicht zou zeggen, de noodzakelijkheid van
een officiële heiligverklaring openlaat. Deze reeds zaligverklaarde stichte
res van de Karmelitessen der Weldadigheid is een heilige, die eens midden
in het leven stond en als moeder van negen kinderen, waarvan er één
helaas jong stierf, de patrones der huismoeders bij uitstek zou kunnen
zijnCarlo da Sezze was in zijn jeugd schaapherder en hoedde de
schapen in de hergen. Hij werd later Franciscaan, schreef verschillende
boeken, ofschoon hij vrijwel analfabeet was en verwierf zich tijdens zijn
leven grote vermaardheid vanwege zijn voorspellingen. Hij werd in verband
hiermede door pausen, kardinalen en vorsten geraadpleegd. In zijn kale
kloostercel aanschouwde hij vele vizioenen, welke hij op boeiende wijze
beschreef of liet optekenen, zo men dit wil.
Moeder Vedruna, wier volledige naam
Vedruna y Mas is, werd op 16 april 1783
te Barcelona geboren, uit een aristocrati
sche familie, door koning Filips van Span
je in 1665 in de adelstand verheven.
Twaalf jaar oud voelde ze reeds de roe
ping, in het klooster te gaan. Ze klopte
aan de poort van een klooster in haar
woonplaats aan, maar werd naar huis ge
zonden, vanwege haar leeftijd. Toen ze
zestien jaar was, deelde haar strenge va
der haar mede, dat een zekere Don Teo-
doro Mas om haar hand had gevraagd en
hij zowel als haar moeder er ten zeerste
prijs op zouden stellen, dat ze met hem in
het huwelijk trad. Ofschoon ze nog
steeds aan de geestelijke staat de voorkeur
gaf, gehoorzaamde ze met kinderlijke ge
hoorzaamheid. Ze schonk haar man ne-
wy.-n. I gen kinderen. Dona Vedruna toonde zich
een ongemeen sterke en wilskrachtige
W I vrouw. Beide deugden had ze hard nodig,
nademaal het roerige tijden in Spanje
waren. Napoleon viel het land binnen, ter
wijl revolutionairen de situatie nog ver
warder maakten. Alle weerbare mannen
werden ten strijde opgeroepen. Ook Don
Teodoro vertrok, zich de wapenen omgor
dend. Dona Vedruna bleef alleen met haar
negen kinderen achter, zonder personeel,
om haar te helpen. Ze trok naar een bui
tenhuis, dat de familie op het land bezat.
Het was hier, dat voor de eerste maal
I iets heel merkwaardigs gebeurde, een van
1958
de vele bijzondere dingen, waardoor ze
reeds bij haar leven als 'n heilige vereerd
zou worden. Ofschoon men verwacht had,
dat de streek, waarin het landhuis lag,
buiten het krijgsgewoel zou blijven, bleek
dit totaal anders. Zowel troepen van Na
poleon als revolutionairen trokken naar
het dal, waarin het landhuis lag.
Op een morgen verscheen een onbekende
vrouw aan de deur van het landhuis .Ze
vermaande Dona Vedruna, snel te vluch
ten.
Zonder zich om haar protesten te be
kommeren, laadde ze levensmiddelen en
kleren voor de kinderen op een ezeltje j
hetwelk ze bij zich had. Dona Vedruna
kwam diep onder de indruk van de per- j
soonlijkheid van de onbekende vrouw en
vertrok in de door deze aangewezen rich-
ting. Bij een bocht in de weg verdween de j
goede raadgeefsterDe volgende dag
trokken muitende troepen moordend en
brandschattend door het dal
Enkele dagen vóór de dood van haar
man, die ver van haar vandaan stierf,
zag ze hem op zijn sterfbed liggen. Het
corpus van het kruisbeeld, dat hij in zijn
handen had, strekte opeens de armen
naar haar uit en ze hoorde duidelijk: nu
uw man gestorven is kies ik u tot mijn
bruid. Getuigen bevestigden later, dat haar
visioen van haar stervende echtgenoot
overeenkwam met de werkelijkheid. Het
zou echter nog lange tijd duren, voordat
Dona Vedruna zich aan de dienst des
Heren zou kunnen wijden. Eerst werd ze
met haar gezin naar Frankrijk verbannen,
waar ze een jaar lang in armoede leef
de. Pas in het jaar 1826 meende ze dat de
tijd gekomen was, aan haar roeping gevolg
te geven. Haar kinderen waren vol
wassen, enkelen waren getrouwd en twee
hadden de geestelijke staat aanvaard. In
het buitenhuis verzamelde Moeder Ve
druna een aantal jonge vrouwen om zich
heen en onder leiding van een pater Capu-
cijn stichtte ze met hen de Orde van de
Karmelitessen van Weldadigheid.
Carlo da Sezze werd geboren te Sezze
Romano op 19 oktober 1613 en stierf in
geur van heiligheid in 1670 te Rome. Of
schoon hij niet geletterd was, verlangde
hij ernaar priester te worden. Maar bet
duurde vele jaren, voordat 'n kloosterdeur
zich voor hem opende. En toen werden
hem de nederigste baantjes gegeven. Hij
was achtereenvolgens tuinman, portier,
sprokkelde hout in de naburige bossen.
Maar hij deed dit dikwijls zware werk in
alle nederigheid, bezield van de francis
caanse geest. Uit versterving at hij nooit
vlees of vis, sliep 's nachts slechts enke
le uren en bij voorkeur begaf hij zich on
der de armen, om hun godsdienstonder
wijs te geven. Er staat van hem geboek
staafd, dat hij evenals zijn vereerde va
der St.-Frans, voor dieren predikte. Zo
als gezegd, verwierf hij zich een grote ver
maardheid door zijn voorspellingen. Van
zijn geschriften werden er indertijd enkele
gedrukt en ze genoten een grote versprei
ding.
Vincenzo Pallotti is een heilige van Rome
bij uitstek. Verhalen over zijn heilig leven
worden nog steeds door de ouderen in de
volkswijken van de Eeuwige Stad verteld.
Hij werd in de Via del Pellegrino geboren,
niet ver van het beroemde Campo dei Fio-
ri. Hij genoot een goede opvoeding, was
een uitstekend student en behaalde doctor-
titels in theologie en wijsbegeerte. Zijn
gaven leken hem vóór te bestemmen voor
een professorale loopbaan, maar na zijn
priesterwijding verkoos hij het parochie
werk boven de wetenschap. Hij legde zich
speciaal toe op het godsdienstonderricht
onder de armen en verzamelde jonge leken
om zich heen, om hem te helpen in zijn
charitatief en sociaal werk. Hij werd de
oprichter van een vereniging, die in menig
opzicht als een voorloopster van de Katho
lieke Actie mag worden aangemerkt.
Doordat hij op geheel nieuwe wijze de le
ken in het parochiewerk inschakelde, deed
hij pionierswerk voor het lekenapostolaat,
waarp heden ten dage zulk een grote na
druk wordt gelegd, maar dat toenmaals
een bijna gewaagd experiment leek. Zijn
heiligverklaring zal in Rome ongetwijfeld
tot grootse demonstraties vooral van de
kant van de Romeinen zélf aanleiding
geven.
K.H.
Vincenzo Pallotti, de Romeinse apostel. Moeder Vedruna, de hidalgo in
rokken, en de Franciscaan Carlo da Sezze, die dit jaar heilig verklaard
zullen ivorden.
dacht aan de liturgische gebeden
schenken.
Op de eerste zondag van de vasten
wordt vooral de nadruk gelegd op het
doen van goede werken. Met dezelfde
nadruk zij er echter op gjewezen, dat
zulks niet betekent: klaar staan met de
portemonnaie. Men luistere naar St.-
Paulus:
Aan niemand aanstoot geven. Grote
lijdzaamheid in wederwaardigheden,
lankmoedigheid, ongeveinsde liefde en
waarheid spreken.
Een behoorlijk programma voor dege
ne, die goed nadenkt. Het betekent
zwaar optomen tegen bekoringen.
Hoe we daartegenover moeten staan,
leert ons het evangelie.
Een mens leeft niet van brood alleen.
Een daverende opstopper aan de slechts
materialistisch denkenden.
Ge zult God niet beproeven. Met an
dere woorden:: Ge kunt op steun reke
nen, doch stort u niet ongemotiveerd in
gevaren.
Ge zult alleen God dienen. De grote
wet van elke dag, maar een met vele
obstakels op de weg der uitvoering.
Doch proheren we die weg kloekmoe
dig te begaan, dan zal ons een schild
omsohutten. We zullen geenszins be
vreesd behoeven te zijn voor een pani
sche schrik of benauwd voor een pijl,
die aansnort overdag, of voor een ding,
dat voortzwerft in het donker.
In kwellingen, hoe en waar dan ook,
zal de Heer bij ons zijn.
Maar dan bekeren met verscheurde
harten.
(Advertentie)
Chaban-Delmas, de Franse minister van
defensie, heeft vrijdag gezegd, dat on
middellijk begonnen zal worden met de
inrichting van een onbewoonde strook
tussen Algerije en Tunesië. Daartoe heeft
de regering eerder In de week het besluit
genomen.
De minister zou zich binnen 48 uur met
de minister voor Algerije, Lacoste en met
de opperbevelhebber van het Franse leger
In Algiers- generaal Salan, verstaan over
het vraagstuk van de verplaatsing van
zestig tot zeventigduizend mensen, die
thans in de bewuste strook wonen.
Chaban-Delmas zei, dat het absoluut no
dig is, dat Algerije volkomen van Tunesië
wordt afgezonderd. De Algerijnse opstan
delingen waren thans nagenoeg onbe
twist heer en meester in het westelijke
deel van Tunesië, zo voegde de Franse
minister eraan toe.
De „dode strook" zal zich uitstrekken
van de Middellandse Zee tot in de buurt
van de Sakara en een lengte hebben van
240 kilometer. De breedte varieert van
16 tot 80 kilometer.
Groot-Brittannië zal bij het verlenen
van zijn goede diensten in het geschil
tussen Tunesië en Frankrijk worden ver
tegenwoordigd door Harold Beelye, onder
staatssecretaris van buitenlandse zaken.
Beeley is op het „Foreign Office" spe
ciaal belast met kwesties betreffende het
Midden-Oosten. Maandag zou hij Robert
Murphy ontmoeten, die de V.S. bij het
verlenen van goede diensten vertegen
woordigt.
