Nieuwe Schiedamsche Courant | 1958 | 1 maart 1958 | pagina 11

0

tv-

"•ses Beatrix toerde rond en
in de stad Paramaribo

Mrnmsm

IIIMSII

WEEKhartïgheden

Christelijke solidariteitsgedachte

COPERNICUS

i

DE WAGEN BLONK NIET LANG

ilf!

e'i, ogen en kinderen

s

Vcht'

HiS-

Jolige musici naar
*91 buitenland

„Stichting TaptoeV'
in oprichting

\)<T£keKv14 apri' in

Vreemden in hetzelfde huis

CHRISTELIJKE LEVENSHOUDING

DAGjesmens

«J»

ZATERDAG 1 MAART 1958

PAGINA 11

'?r'ijk We^ zeS§en' ^et~

<le k°st moet ophalen, voor

V» V' V°or mezelf, voor vrouw
fr0

b;

°ost.
®as

Op zekere dag begon

ik j» 0Ver 'n autootje, dan kon

klanten af en ook een

eet)e h,

Ul*eR de stad. Ik heb da!
Senate °Verigens zelf flink aan-

«ide

erd, want ik was hoe lan-

hJeer bezeten geraakt van
nd bezit.

^et W

X wam ervan: de baas deed
ik llc deed wat en nu berijd
V,, eckte auto. Alleenheerser

r wat

Paardekrachten en een
ton staal.

ïr

Een eigen woning

fhN:

.^oniai?e". waar werd stilgehouden

-

C?5e

's Middags winkelen
Ook de huishoudschool werd niet ver
geten. Met een bezoek aan de „Home
Economics" van het Surïnaams-Ameri-
kaans bureau voor technische samenwer
king werd de tocht besloten, 's Middags
winkelde de pr rases en rustte uit van de
vermoeiende ochtend.

GEESTELI.TK ADVISEUR
KATH. BANKETBAKKERS
PATROONS

CALTEX KRIJGT DEPOT

;\M'V

NOGMAALS:

Maandag

Dinsdag

Woensdag

Donderdag

Vrijdag

Zaterdag

EEN ECHTE AUTO

di

Lieer

,.?cht. Tl^e hele visite naar huis ge-
V 'k ril breng je wel even weg."
°rkte ,n heel onverschillig. Maar ;k

Ah v6rjaardag van oom Kees
A biih°0r het eerst voorgereden. Tk

v«r»or> Kille IT-I-

jwkklteu^h genoegen als ik met die
jaloerse en bewonderende
Wain. statig van de stoeprand los

''kpp

d.'feti!"2!®' laat die tram, ik heb de
>x, 2efih„ n ander heeft de griep o(
sblij Jen; ife heb de wagen. Ik was
Asisrw, 6en kind met mijn rijdend
Uat ben ik nog, maar dat
de familie heb ik gestaakt,
jjjlu Ij" beetje verontwaardigd laat
Ck1 bin Weleer>s in kleine kring uit
la"ft.otld vallen, dat ik geen tax -

A""mut ue"- 'lrk

v. 1 ïoA ben. Eerst schepte ik op
;anbi, -

f te "hJledingen om iedereen even
Wk k rtren§en. nu schep ik op door
b va~ An alsof ik schoon genoeg
h®t autorijden.

1': krr0'1 a!ndere haken en ogen aan.
s Zo 1§ ^et nie,t schoon.

A tijg Wdere week wassen en poet-
ikhoetgA1" Ik heb nooit gewassen en
(jj Xje' an<*ers dan de vaat. Dat had
r moeten bedenken, voor ik

,Va,ardige belofte aan mezelf

kfi ïj het nooit, zoals het nu gaat.
Is mijn vrouw) doet alles

f oedende vader

ov eerileri met de stofzuiger op straat
verlengsnoer de hele trap
JX ar voor het koetswerk kan ik

PraP *aten draaien.

XJ at me niet over de jeugd van
rdig!

Dikkie, onze ondste achtte ik het
meest geschikt om zijn vaders auto te
wassen. Het poetsen had ik al uit mijn
hoofd gezet.

„Dik, jongen, ga jij je vaders auto
een beurt geven."

„Watte?"

„Je verstaat me toch wel?"

„Voor een piek."

„Wat. een piek van je eigen va
der?"

„Het tarief is veel hoger."

„Tarief??" ik ben nijdig gewor
den. „Bereken ik een tarief voor de
oren die je van mijn hoofd eet; voor
de schoenen die je naar de maan
schopt; voor de gaten die je in je
ellebogen valt?"

„Dat is heel wat anders*," zegt het
jong. ,,U moet voor me zorgen."

Hoewel Mien er niet is die is be
neden in de auto aan het stofzuigen
weet ik de opkomende woede-uitbar
sting te stuiten. Hij heeft een beet.ie
gelijk, denk ik.

Ik begin anders, want de auto moet
toch schoon.

„Je laat je moeder maar alleen ploe
teren hè. Ben jij een vent.

Ik zie dat hij denkt: „jij steekt ook
anders geen hand uit", maar dat zegt
hij toch maar niet.

Die zelfbeheersing vertedert me een
beetje.

„Jij en je vriendjes krijgen een
mooie voetbal als jullie tien maal de
auto schoonmaken."

„Top," zegt hij. „Gelukkig," denk
ik. „Morgen, zondag, zit ik met een
blinkende wagen langs de weg."

De straat komt wel ongeveer blank
te staan, maar binnen een uur steekt
er een glanzende koets boven de plas
sen uit.

De knullen maken listig gebruik van
mijn dankbaar hart en gedekt door
zijn vriendjes die begerig naar me op
kijken vraagt Dikkie: „Maggen we die
bal nou al hebben?"

Wat moet ik doen?

Ik laat ze een bal kopen die onmid
dellijk in gebruik wordt genomen.

Dikkie, zijn vriendjes en de bal. Ik
had geen grotere fout kunnen maken

De andere dag, zondag, r ijden we

SJ iny°h°letl en kantoren zijn gis-
S|'A ll„ lramaribo leeggestroomd, toen
hSp"t'en a^r>x na terugkeer uit de bin-
a,, van Suriname haar eerste
%il(, J?1, de stad en naaste omgeving
SX® Aral langs de wegen stonden
iVKfl iB j nsen en er werd overvloedig
X® fe voor deze gelegenheid bont-
<N® 'el. u1Ka een kwartier bereikte
kV öe nieuwe en bijzonder

Ai.jjh u,m«skec van de Hidayat Ahle
l\, 'ga A ,,a»naat, die van binnen werd
At \Vp4, Vereenkomstig de mohammc-
A Aio®» moest de prinses hiervoor
NlU hAn uittrekken. Bij het vertrek
V:>>a, ?Ke gast riep de priester, de
k V. w 1 gel°vigcn op tot een gebed
1 fel, Mg® ii" van het Huls van Oranje
en voor de Koningin in

*eel

kA ï»2«lsoi. Was het volgende doel van

uit p- Vlak bi-i de rivier stapie

Sen °A de houtwerf en zagerij te
J Akgn van de directie kreeg zij als
t «tAiti rteen door de Surinaamse schil-
At b°!g®„ Vries vervaardigd sch lderij.
k1 «e ekh-S- Werd de tocht voortgezet

Dg

amgen van .Aided Selfhelp
stichting Volkshuisvesting

'A16 als overhedsorgaan belast
Ais 't i erbetering van de huisvesting,
tijn"! d't systeem gegadigden, die
iX bun vrije tijd met hulp en

Ae te h t va" de stichting een eigen
NriNwt°Uwen met aanmerkelijke la-
li"1 Aaiip»0516" door het uitsparen op
A? n?ekh„- en andere lasten,

®en vond een grootse huldi-
Waaraan alle bewoners deel-

,'>l'ari onze correspondent)
Ag. ®ékr'elagen'- do°P Stokkermans en

:«>t, C

drie leerlingen van het

namen. Talrijk was het aantal geschenken,
dat de prinses ontving. Het volgende
programmapunt was een bezoek aan de
Beatrixstichtinak een inrichting voor
ouden van dagen.

's Avonds kreeg de prinses een beeld
van het Surinaamse volkstoneel. Een
amateurgezelschap (Thalia) bracht diverse
fragmenten uit Surinaamse toneelstukken
op de planken, gebundeld tot een soort
revue. Ook andere gezelschappen verleen
den hun medewerking aan deze interes
sante culturele avond.

Met medewerking van de minister van
Oorlog wordt binnenkort de „Stichting
Taptoe's" opgericht, welke zich ten doel
stelt in een viertal gemeenten van ons
land een militaire taptoe te organiseren.
De eerste taptoe van deze serie wordt
op zaterdag 17 mei omstreeks 21.00 üur
in het gemeentelijk sportpark van Til
burg gegeven, Aan deze taptoe nemen
225 militairen in ceremonieel tenue deel.
zij zal ongeveer een uur a anderhalf uur
duren.

Zowel de stichting als de organiseren
de gemee.nte ontvangen ieder de helft
van een eventueel batig saldo. De stich
ting stelt zich voor van de baten een fonds
ter bestrijding van de kosten van onder
houd en aanvulling van de ceremoniële te-
pués van het gehele Nederlandse leger
te vormen.

r sPp„T 'lu "ie onlangs siaag-
."'mXst 'ovelijk als alt-mezzo, pianist
'nAWiis' zbn door het ministerie van
V>4p Kunsten en W Genschappen
j v W J1 orri te worden uitgevonden

h'>"SeUitenland-

An .Int»? Za"geres uit Alphen a. d.

ait Leiden en de cellist U,v
A, werden uitgekozen uit een aan-
"CA ?0Ve"tig pas afgestudeerde leer-
AXrcjs, zullen concerten verzorgen in
i» aen Pa-

X.A hi!i Antwerpen, Brusse1 en Pa
ts» Xlml leader van de int'rnationale
het gebied v-u vocale en
muzikale bel ^'"g-De mu-

anrn in Parijs wordt

^i^XMale

lourneeJ,®„lot®: daar wordt te-

Te Bisschop v an Rotterdam, Mgr.
M A. Jansen, heeft benoemd tot landelijk
adviseur van de Nederlandse Banketbak-
perspatroonsbond de rector van Huize
Jroenestein te Den Haag, A. W. H. van
ten Heuvel.

8.

'o-iu'tzen-

De N.V. Caltex zal voor het verzor-
gngsgebied Twenthe en de Gelderse
A;hterhoek een depot inrichten aan de
petroleumhaven te Hengelo. Er is een
ha grond van de gemeente aangekocht.
Daarop zullen de gebouwen en vier tanks
verrijzen. Een bedrag van 1.4 miljoen
gulden is voor de bouw uitgetrokken.

de stad een eind uit. Mien achterin, ik
achter het rad en de kinders om de
beurt naast me.

Waar het mooi is rijd ik de wagen
in de berm en gaan we rondhangen.
Op de grond zitten, snoepen, boter
hammetjes opeten. Dikkie heeft de bal
meegenomen.

Dat de bal af en toe rakelings langs
mij heen scheert of midden op de
plaid terechtkomt met de broodjes, de
thermosfles en Mien haar zonnebril.is
al een afschuwelijke verstoring van
de rust die ik zocht. Maar ik ben door
het dolle heen als het leer met een
doffe dreun tegen de auto geschoten
wordt.

Een smerige balindruk blijft achter,

„Geef die bal hier, maak dat je weg
komt. Kijk eens, woestelingen, jullie
kunnen alleen maar alles vernielen
en bederven."

Ik ben opgestaan en bezie de lak en
het nikkel nauwkeurig. Dom genoeg
voor het eerst sedert gisterenmiddag.
Want ik constateer met schrik en af
grijzen dat de wagen op nog zes, zeven
plaatsen meer getroffen is. De plekken
zijn onoordeelkundig weggeveegd.

Onweerstaanbaar streng roep ik
Dikkie ter verantwoording.

„Dat kwam van gisteravond, toen
we de bal probeerden."

De aardigheid voor mij is eraf.
Luidruchtig verklaar ik dat,mijn hele
dag vergald is. Ik pak de bal af, ver
klaar plechtig dat het contract met
Dikkie en zijn vriendjes mijnerzijds
is opgezegd en commandeer: „We gaan
naar huis." ('t Is trouwens toch tijd
om op te stappen.

Zoontje mei bal en ijzerdraadje

Maar het barre noodlot zit me ach
terna. Ik kan nergens het contactsleu
teltje vinden en het reservesleuteltje
ligt thuis.

Een hele poos zoeken levert geen re
sultaat op.

Dan haalt Dikkie een vreemd ge
bogen stuk ijzerdraad uit zijn zak.

„Pappa," zegt hij, „hier gaat het ook
mee."

Tot mijn stomme verbazing peutert
hjj het ordinaire inbrekerswerktuig 'n
het slotje en laat de startmotor draai
en. Ik vergeet dankbaar te zijn.

„Wie-heeft-jou-dat-geleerd?" vraag
ik somber en langzaam.

„Kees. mijn vriendje, die heeft het
van zijn grote broer, die weet alles
van auto's

Nu zoek ik een garage en het
schoonmaken laat ik doen. Ik lig
krommer dan ooit maar liever dat.
dan mijn auto uitleveren aan Dikkie
en zijn vriendjes. F. B.

-■ - 'VS «A

WIJ KUNNEN van achter een
kopje koffie zo genoeglijk zitten
praten over „de wereld, waar geen
snars van deugt". Gesprekstof heb
ben we meer dan voldoende. De
krant brengt ons elke dag weer
nieuwe voorraad. Algerië, de Soe
dan, Indonesië; bet probleem van
hongersnood en daklozen; daarbij
kampen wij met de woningnood en
voelen ons bovendien bedreigd door
liet spook van de bestedingsbeper
king. Geloof me, de wereld is een
broeinest van ellende. Je raakt er
gewoon niet over uitgepraat. Maar
wat doe je er tegen? Kom, kerel,
steek nog maar eens op en drink je
koffie uit; bet is zonde als liet koud
wordt.

Wat een pracht begrip is dat woord
„wereld"! Je kunt er alles mee doen. er
alles van zeggen. Het is zo iets als een
brandend huis. Zo'n vuutzee biedt (op
veilige afstand natuurlijk) een boeiend
schouwspel. We kunnen er zo heerlijk met
onze handen in onze zakken naar staan
kijken. Wat? Kinderen met vuur gespeeld?
Je hebt ook mensen die het nooit leren!
Dat diezelfde mensen nu letterlijk en fi
guurlijk op straat staan en in hun gedach
ten angstig zoeken naar een kamertje voor
hen en hun kinderen, dat ontgaat ons. Zo
kunnen we in de huiskamer van achter
ons kopje koffie (,,ja, met melk alstu
blieft") zo genoeglijk de wereld op veilige
afstand bezien. Altijd maar oorlog! De
mensen leren het nooit! Maar het ont
gaat ons dat er dagelijks talloze kinderen
sterven, omdat er geen melk voor hen is.
Het ontgaat ons dat er dagelijks talloze
mensen sterven van honger en kou, omdat
ze geen warme huiskamer, geen huis heb
ben. Het ontgaat ons dat er dagelijks tal
loze gezinnen uit elkaar gerukt en in de
diepste ellende gedompeld worden, omdat
de vrede in deze wereld nu eenmaal be
vochten moet worden. En laten we niet
zeggen dat we dit alles wel weten, want
als we het ons werkelijk bewust waren,
dan bleven we niet toezien met beide
handen in onze zakken. En dit doen we
in feite allemaal.

Wat moeten we eigenlijk van een derge
lijke houding denken? Het best kunnen
we de woorden aanhalen van de befaam
de apostel der armen en ongelukkigen,
abbé Pierre: „Zij die zich christenen noe
men. moeten zich ervan bewust zijn, dat
in de ogen van God de ware godslastering
bestaat in de onverschilligheid van ons
hart voor de ontluistering van het beeld
van God; een ontluistering, die zich vol
trekt aan een miljard menselijke wezens".
Het is voor een christen een fundamenteel
geloofspunt, dat de mens naar Gods beeld
is geschapen. God is in alle mensen aan
wezig. Door Christus zijn alle mensen,
christen of communist, heiden of moham
medaan onze broeders geworden. Door
onze onverschilligheid voor de nood van
de wereld hebben wij dit broeder en zus
ter zijn tot een persiflage gemaakt.

Er is geen wereld die wij op veilige
afstand kunnen bezien. Er is één wereld
en daar staan wij midden in. Chesterton
sloeg spijkers met koppen toen hij zei:
„De mens behoort tot deze wereld voordat
hij begint te vragen of het leuk is ertoe
te behoren". Wij zijn in deze wereld ge
plaatst en hier ligt ook onze opdracht,
Die o-pdracht is niet vervuld met een me
delijdend toezien. Waar waren wij aan toe
geweest als Christus Zijn hulp aan ons.
Zijn verlossing beperkt had tot een mee
warig toekijken op veilige afstand?

Natuurlijk wij kunnen de ontstellende
nood niet oplossen. Wij kunnen de miljar
den niet voeden of huisvesten. Maar onze
eerste christenplicht is te doen wat wij
kunnen en onze grove onverschilligheid
voor de noden om ons heen is een aperte
ontkenning van ons christen-zijn. Om een
voorbeeld te geven. Diegenen onder ons
die al jaren op een huis wachten om te
kunnen trouwen weten wat voor een el

lende er schuilt achter het begrip „wo
ningnood". Maar voor hoevelen. die de
deur van hun pas verkregen huis achter
zich dicht trekken, bestaat het woning-
probleem eenvoudig niet meer?

Wij kunnen ons machteloos voelen wan
neer we horen of lezen van de nood waar
in zo onvoorstelbaar veel mensen leven.
Maar we zijn alles weer even gauw ver
geten, omdat we de landen en mensen niet
kennen. Maar hoe staan we dan tegen
over de mensen om ons heen? Soms wor
den we even uit ons bekrompen wereldje
gerukt door een vreselijk ongeluk of plot
selinge ramp We geven wat we missen,
niet gebruiken kunnen en leven ons eigen
leventje weer verder. Dit heeft echter
niets met werkelijke liefde of saamhorig
heidsgevoel te maken. De hond laat ook
zijn portie staan voor de kat wanneer hij
genoeg heeft en toch leven ze „als kat en
hond".

Saamhorigheidsgevoel wil zeggen dat we
ons bewust zijn dat we bij elkaar horen,
dat we er voor elkaar zijn, dat we onze
medemensen respecteren en helpen. Het
woord „ontmoeting" is in onze tijd een
modewoord geworden, een slogan, die alle
diepte mist. Wij ontmoeten elkaar niet
meer. Wij lopen langs elkaar heen. „Met
een ander heb ik niets te maken", luidde
de .kop van een artikel in de Bazuin en
kele jaren terug en daarmee is onze tijd
raak getypeerd. We moeten ons weer be
wust worden dat alle mensen zijn als wij,
dat we allen een deel zijn van één grote
mensengemeenschap, van één groot li
chaam, dat ziek is, als één deel ziek is.
Vreugde en verdriet, zorg en pijn, ze wor
den allemaal hetzelfde gevoeld. Wie on
verschillig is voor het verdriet van zijn
medemensen, ontluistert het beeld van
Christus in die mens. Hij kan niet meer
beschaafd, laat staan christelijk genoemd
worden, aldus abbé Pierre.

Wij kunnen zoveel voor onze medemen
sen betekenen als we voor hen openstaan.
Een goed woord van ons kan een oase van
rust brengen in een wereld van pijn. Be
langeloze hulpvaardigheid schept een on
begrijpelijk geluk in een woestijn van ver
latenheid. Een vriendelijke glimlach van
ons kan de ander moed en vertrouwen ge
ven om het leven weer aan te pakken.
Een houding van „wat gaat mij dat aan"
kan een wanhopige de dood injagen zoals
je houding der farizeeërs Judas de dood
injoeg. Onze vergevingsgezindheid kan
een afgestompt hart ontbolsteren en hem
iets laten voelen van een andere wereld.
Het is van één kant maar gelukkig dat
we allang niet meer weten wat we zeg
gen wanneer we dagelijks bidden: vergeef
onze schuld zoals ook wij aan anderen hun
schuld vergeven. We zouden grote hui
chelaars zijn, terwijl we graag heten op
recht te zijn. „Wanneer wij ontdekt heb-
hebben," heeft Henri de Greeve eens ge
zegd, „dat God alle mensen liefheeft, kan
vergeven en vergeten niet moeilijk meer
zijn."

In de omgang met onze medemensen
zijn we alleen op ons zelf gericht. De
ander wordt alleen gebruikt om ons om
hoog te werken, dat we hem daarbij om
laag drukken is een kwestie van minder
belang. Ik heb eens enkele regels gelezen
die bedoeld waren om vooral te voorko
men dat we met anderen goede vrienden
zouden worden. Twee daarvan wil ik u
niet onthouden. „Praat altijd en alleen
over je zelf en wat jou interesseert. Dat
interesseert een ander namelijk geen
klap". En een ander. „Noem de mensen
nooit bij hun naam. Vergeet die steeds.
Vooral hun voornamen. Spreek die ook
eens verkeerd uit. Je laat daarmee zien
hoe belangrijk die ander voor jou is". Ze
werken afdoende, want zulke mensen zijn
onuitstaanbaar.

Onverschilligheid is het kenmerk van
onze tijd. Solidariteit is een vertaling van
Christus' gebod: „Hebt elkander lief".
Een liefdevolle daadwerkelijke belangstel
ling en christelijke hulpvaardigheid be
tekenen niet te peilen vreugde en geluk
voor de mens in nood. Als de liefde een
maal aan het rollen gebracht is is ze niet
meer te stuiten. Ze werkt aanstekelijk. Of
om het met Graham Greene te zeggen
„it is just an infection", ze werkt als in
fectie. Maar dan een heilzame infectie.

Hr,

Toen Copernicus indertijd beweerde,
dat niet de zon om de aarde, maar de
aarde om de zon draaide, leek het
wel. of de hel was losgebroken. Niet
alleen de theologen, maar ook de ge
wone mensen konden dat niet geloven.
Ze hadden zich zelf altijd als het mid
delpunt van het heelal beschouwd: al
les draaide om de aarde en natuur
lijk om de mens hier op aarde. Toen
bleek opeens, dat de aarde een van de
vele planeten was, die rondom de zon
cirkelde. Dat was schijnbaar tegen het
geloof niet alleen, maar ook tegen de
menselijke waardigheid. Dit was in de
tijd van Renaissance en humanisme,
en tijd, waar de grootheid van de mens
als middelpunt van alles steeds meer
werd verheerlijkt. We lachen er nu om,
en we staan een beetje medelijdend
tegenover de naïeve wetenschap van
die tijd. In de eeuw van de ruimtevaart
weten wij wel beter.

Toch wordt het wel hoog tijd, dat
op een ander gebied ook een Coperni
caanse wending komt, en wel op een
gebied, dat belangrijker is dan dat van
de sterrenwereld en hun onderlinge
verhoudingen: op het gebied nl. van
het daadwerkelijke menselijke leven.
We leven eigenlijk nog steeds als men
sen van de Renaissance en het huma
nisme. Toen werd de grootheid van de

mens verheerlijkt, toen werd- de na
druk gelegd op de zuiver menselijke
deugden, op zelfbeheersing en natuur
lijk op de kuisheid: de mens moest
zich wilde hij een persoonlijkheid
worden léren beheersen. Dan was
het ideaal bereikt. Vandaar dat het
christelijke leven en streven nog steeds
fors aandoet: je best doen. jezelf in
bedwang krijgen, ja het z.g. „contra":
tegen je natuur ingaan.'

Is dit dan verkeerd? Natuurlijk op
zich niet, maar de accenten liggen zo
verkeerd voor een christen. We krijgen
dan in het middelpunt van h«t christe
lijke leven de zelfbeheersing te staan.

Natuurlijk is dat moeilijk. Maar dat
geeft niet. We hebben immers de „ge
nademiddelen" van onze Moeder de
Heilige Kerk. Met hun hulp zal het
wel gaan. Dit is echter de zaak wer
kelijk scheef trekken. Het christelijke
leven is op de eerste plaats een leven
van de goddelijke deugden. Van .het
geloven als overgave, van het ver
wachten, van het vertrouwen, van het
liefhebben van God en de naaste. Dit
is nu typisch christelijk. En de typisch
menselijke deugden, d.w.z. de deugden,
welke de verhouding tussen de men
sen regelen kuisheid, matigheid,
rechtvaardigheid moeten hieronder

staan, van hieruit geïnspireerd wor
den. Zijn we dit niet wel heel erg
vergeten Door het geloof treed ik im
mers toe tot Christus en de Verlossing
en maakt God me tot rechtvaardige,
tot heilige. Het geloven loopt uit in
verwachting' vertrouwen en liefde.

Daar gaat het crp de eerste plaats om.
I De Sacramenten zijn dan meer dan
louter en alleen maar „genademidde-
len", maar symboolhandelingen, waar
in' de christen zijn geloof belijdt en
verkondigt; en waardoor Gods genade
de zwakheid van de mens te hulp
komt Ik meen, dat dit heel belangrijk
is Hier zult U werkelijk over moeten
nadenken: dit is een Copernicaanse
leyenswendi-ng. Als U begrijpt, wat ik
bedoel, zal er heel wat moeten ver
anderen in uw leven. Dat wil zeggen:
ziillen de accenten heel anders moeten
gaan liggen, zullen we van het chris
telijke een heel andere opvatting moe
ten krijgen. Dan is de ascese niet op
de -eerste plaats training van een lou
ter menselijke deugd, maar een syn
thetische daad van geloven, hopen en
beminnen. Dan komen er rijkere per
spectieven en grotere mogelijkheden
en wordt het christelijke leven niet
louter zedelijk, maar christelijk.

H. B.

Sinds wij in een circus eens een mans
persoon gezien hebben, die door zijn
eigen keelgat sprong, verbazen wij ons
nog maar over weinig. Er zijn niet veel
dingen, die het in onze ogen daarbij
kunnen halen. Niettemin vindt men
iedere dag in de krant oog wel zaken,
die zo niet verbazingwekkend, dan toch
de moeite van het herhalen in „Week
hartigheden" waard zijn.

Om even op die manspersoon terug
te komen: We hebben later eens ver
nomen. dat de man bij zijn toer een
maal ongelukkig terecht is eekomen. Hij
brak een enkel en kan sindsdien g-een
sprong meer door zijn keel krijgen. Met
dit niet van tragiek ontblote geval
voorogen. gaan wij over tot de

waaraan ditmaal een zondag is voor
afgegaan met veel afgelaste wedstrij
den. Zelfs vriendschappelijke wedstrij
den gingen niet door, wan* de vriend
schap tussen de diverse clubs zit nu
ook weer niet zo diep. dat men tot zijn
enkels in de sneeuw gaat staan, om
hieraan uiting te geven. De groten van
het groene veld hebben zich echter duch
tig geweerd. Overigens was de zondag,
de aswoensdag gepasseerd zijnde, al
weer paarser en omfloerster d-an de vo
rige. althans zo voelden wij het. Zelfs
hebben wij een koorzanger van he'; koor
zien komen met een paarse neus Wij
geloven echter niet. dat dit iets met vas
ten te maken bad. Integendeel, het
kwam van de kou.

Het soezerige gevoel, waarmee wij
de zondag nog eens doornemen wordt
plotseling doorbroken bij het zien van
de eerste krant, die meldt, da) het in
Indonesië nog steedis spookachtig is.
Over de aangekondigde conferentie op
hoog niveau wordt niet meer gerept.
Eén ding is zeker: Als men daar in
Indonesië gaat confereren moet het
wel op hoog niveau geschieden, als men
bedenkt, dat ze daar op een vulkaan
zitten.

Niet op een vulkaan, maar op een
eiland zat een visser van Bahrein en
dat maar liefst 33 jaar lang. Als een
moderne Robinson Crusoë voelde hij
zich met gras. zeewier en vis. De be
volking van zijn dorp gaat hem nu
feestelijk inhalen. Eerst wordt de man
echter aangekleed, want hij had geen
kleren meer. Wel is hij van kop tot
teen dicht behaard. „Haar.over" is
nu het motto, waaronder hij weer in het
maatschappelijk verkeer wordt opgeno
men.

Over verkeer gesproken: De invoering
van de 50 kilometer maximum snelheid
blijkt gunstig gewerkt te hebben. In ver
gelijking met vorig jaar zijn 14 men
senlevens gespaard; er gebeurden 2401
ongelukken minder Helaas geeft janu
ari al weer een stijgende lijn te zien.

Twee branden zijn er geweest, waar
bij men aan de hitte van het vuur niet
genoeg had. zodat er de hitte van een
strijd aan werd toegevoegd. In Am
sterdam begon men met een robbertje
vechten, dav brand tengevolge had en
in Maasbommel ging men. nadat brand
was uitgebroken, de brandweer te lijf,
omdat deze de helende percelen niet
snel genoeg te lijf ging. Nou dat is ook
om giftig te worden. Waar moet het
heen met het bluasingswezen. als de be
lendende percelen verwaarloosd wor
den? Dan is het hek van de dam. Een
brandweerman moest gebroken naar
het ziekenhuis worden gebracht.

Er is zondag nog iets gebroken: het
record van de R.A.I.. wat het aantal
bezoekers betreft. Ditmaal zijn er
265.670 bezoekers geweest tegen 198785
de vorige keer. De 250.000ste kreeg een
auto en is daarvan de hele maandag
nog onder de indruk geweest. Ook de
gehele

heeft hij hodig gehad om dit buiten
kansje te verwerken. Wij hadden wel
wat anders te verwerken op die derde
dag van de week. Allereerst is daar het
feit. dat de Amerikanen raketbases
gaan vestigen in Oost-Engeland. De ver
klaring i-n het Lagerhuis dienaangaan
de was nogal gemoedelijk gesteld, even
als trouwens de kernladingen voor de
raketten, die onder Amerikaanse be
waking zullen blijven en niet op scherp
zullen worden gesteld, Alles is gedaan,
om te voorkomen, dat deze wapens per
ongeluk kunnen starten. Alsjeblieft, wat
er al niet per ongeluk gebeuren kan.
Niet per ongeluk, maar lekker expres
sloeg men in Londen een microfoon
stuk op het hoofd van een man. die
een vergadering bezocht, waar de Brit
se minister van huisvesting, die nogal
ingrijpende maatregelen heeft genomen
ten nadele van huurders, aanwezig was.
Maar had men zijn wraakgevoelens ten
opzichte van „hoofdbewoners" nu zó
tot uitdrukking moeten brengen? ..'t Is
toch zonde" zou onze grootmoeder z.g.
zeggen, waaraan wij zouden willen toe
voegen: „En dat in Londen!"

„Een kinderheup is gauw omhuld"
dachten wij. toen wij door middel van
foto's in ons lijfblad te zien kregen, wat
de Parijse modekoningen voor ons „in
pectore" hebben. Bij 't zien van de hoe
den op deze slanke figuurtjes dachten
wij onmiddellijk: „Alle gekheid op een
stokje" en gingen over tot een meer
ernstige zaak. waarbij wij uitdrukkelijk
willen aantekenen, dat wij ons wanbe
grip voor mode met beschaamde kaken
moeten toegeven, „Uit Let hart. in het
oog(vallend)" is onze conclusie en zo
als gezegd gaan wij over tot een ern
stiger zaak.

Of noemt u het niet ernstig, dat de
voorzitter van de Raad vara Arbeid te
Haarlem een circulaire heeft aangevan
gen met de zin: „Nu de inkomstenbe
lasting verhoogd wordt..." Nou. pro
fessor Romme vond het ernstig genoeg,
om er vragen over 'te stellen aan de
minister van Sociale Zaken. Hij deed
dit schriftelijk, maar had het ook mon
deling kunnen doen. maandagavond op
Schiphol, waar minister Suurhoff arri
veerde, terug uit Zuid-Afrika. Maar
goed, hij vroeg schriftelijk, of deze me
dedeling misschien ontsproten is aan
de fantasie van genoemde directeur en
zo niet. welke zijn dan de min of meer
feitelijke gronden? Het zou ons niet
verwonderen, als prof. Romme van de
ze circulaire heeft kennisgenomen via
zijn eigen brievenbus, en daar dit vlug
schrift ging over een vrijwillige ouder
domsvoorziening.nou ja. laten wij als
rechtgeaarde K.V.P.-ers hopen, dat de
directeur inderdaad een man met veel
fantasie is en dat hij het in ieder geval
niet zo bedoeld heefi. als wij het. ons
schuldig makend aan hetzelfde fantase
ren .bijna hadden willen interpreteren

Nu nog even een leuk bericht, om bij
te komen van deze schrik van ons le
ven. Die directeur toch. Ja ja. „goeie
raad van arbeid is duur". De Haagse
bouwvakstaking is geëindigd. Over de
C.A.O. wordt nog druk gepraat, maar
de bouwvakkers staan weer op de stel
lingen. Sommigen staan zo hoog, dat ze
van daaruit de

in de verte zien naderen. De woens
dag met al de nieuwtjes Over kou en
sneeuw, die zij met zich bracht. Bij
het lezen van die ijskoude sneeuwkrant
dachten wij onwillekeurig aan een tele
visiejournaal van vorige week. waarin
gezegd werd. dat de Amsterdammers
er nu min of meer zeker van waren,
dat de lente op komst is en kennelijk
werd bedoeld „spoedig op komst". Zij
achtten dit bewezen door de komst van
de reigers in het (als wij het, we] heb
ben) Gartmanplantsoen Nu hebben de
Amsterdammers wel eens meer ge
dacht. dat er iets zeker zou komen en
dat" is óók plotseling niet doorgegaan,
dus erg gerust waren we op die voor
spelling tóch al niet. Dat die reigers

zich echter zó vergist hebben, vinden
wij toch wel erg. Schade, schade en
nog eens schade bracht het winterweer,
waardoor wij diep geschokt waren. Ze
ker zo diep als de ismaili's door de ver
anderingen. die Prins Karim. de nieuwe
Aga Khan heef» aangekondigd. De wet
moet aangepast worden aan het Spoet
nik-tijdperk is zijn standpunt. O.m. houdt
dit in. dat men meer alcohol mag gaan
gebruiken en minder behoeft te bidden.
Het onderling verband tussen een en
ander is ons niet helemaal duidelijk.

Wel duidelijk is. dat de bouwvakkers
verenigd in de E.VC Frits Reuter efi
Ber'us Brandsen niet meer lusten Met
steun van Willem van 't Schip heeft
Paul de Groot zijn zin doorgedreven.
„Hoelang blijft 't schip nog drijven
de" is nu de vraag, waarmee vriend
en vijand zich bezighouden.

AI het geschreeuw om meer tijd voor
de televisie acht minister Cals gevaar
lijk. We jnoeen al blij zijn (zegt le) als
we de twaalf-uren goed kunnen vullen.
Overigens wél een duur twaalfuurtje.

Een man uit Maastreech wist ruim
anderhalve maand ';e vullen met het
stelen van kanaries en (mannetjes?)
putters. Hij verzamelde deze buit in zijn
broekzak en verkocht de beestjes aan
opkopers. Hij gaat nu zelf zes maan
den het kooitje in. nadat hij ten stadhui-
ze kwam aantekenen voor zijn huwelijk.
Of hij eerst nog getrouwd is. vermeldt
de historie nie'.. in elk geval heeft hij
nu een blok aan z'n been. Nu maar
afwachten, of die mannetjesputters op
hun beurt, hem niet uit zijn kooitje ko
men halen. Dat zou dan een mooi be
richt zijn. om de

mee te beginnen Maar nee de don
derdag begint ergens anders mee. Met
minister Klompé die mannelijke taal
gesproken heeft in de Eerste Kamer.
„He. zou onjuist zijn hetgeen door In
donesië is gedaan, te verzachten. Een
fel en duidelijk protest is op zijn plaats."
Haar verstand stond stil bij de opvatting
van mevr. Van Ommeren (C.P.N.) die
aanvoerde, dat de Nederlanders vrij
willig uit Indonesië vertrekken. Niet
stil staan gelukkig de aanbiedingen
voor logies.

Burgemeester Van Hall is niet pessi
mistisch over de toekomst van Amster
dam Het heeft het hoofd niet in de
schoot gelegd. Voor hen die er aan twij
felen. of Amsterdam hoofdstad moet
blijven zeggen wij. om eens een
griezelige Beel(d)spraak te gebrui
ken: „Het hoofd kruipt, waar het
niet kan", maar in elk geval, het ligt
niet in de schoot. Volgend jaar zal met
de vergroting van de pieren in IJmui-
den worden begonnen. Zelfs in de pie
ren van Amsterdam komt dus leven en
dat bewijst genoeg, om niet te zeggen
alles.

De Puttense familie Haanschoten is
weer teruggekeerd en welk rechtgeaard
mens zal zich hierover niet verheugen.
Fruit, bloemen en geschenken en vro
lijke gezichten in een huis, mooier dan
het voorheen ooit geweest is. In elk
geval figuurlijk werd er gesprongen en
gedanst. Het volledige ballet van de Ne
derlandse Opera is opgezegd. De leden
dansen nu niet meer; ze springen, uit
hun vel wel te verstaan. Het bestuur
had om circa twee maanden bewegings
vrijheid verzocht, maar kreeg dit niet.

De rivieren blijven, hoewel de maan
dag reeds lans gepasseerd is. nog maar
steeds wassen. De 6luis bij Limmel is
geloten en ook in België heeft men te
kampen met een behoorlijker was. Doe
de was de deur uit adviseren wij met
name aan Maastricht, dat vandaag en
aan Lobith. dat zatejdfag een topstand
verwacht. Het mgr. "Mutsaertsoord te
Venlo is herbouwd en wordt 19 maart
feestelijk heropend en minister Cals
gaat 24 april studentenflats openen in
Delft. In Estland gaat men vermake
lijkheidsbelasting heffen op godsdien
stige bijeenkomsten, wat niet zo gek is
als het lijkt, als men bedenkt, dat men
daar met de kerk omspringt op een
wijze, die vermakelijk zou kunnen zijn,
als zij niet zo ernstig was. Bij Boeke
en Huidekoper schijnt wanbeleid ge
voerd te zijn. De boeken schijnen niet
te kloppen en de huid is daar naaT het
zich laat aanzien, al verkocht voordat
de bok geschoten is. Maar Boeke (en
Huidekoper) moeten wij nu, met de boe
kenweek in zicht zó naar de

Dat doet ons werkelijk leed. Even
als trouwens dat bericht over die chauf
feur en zijn bijrijder, die verdacht wor
den 31.000 gulden in een tijd van twee
jaar verduisterd te hebben door mani
pulaties met lege flessen. Zo is er toch
nog wat uit die lege flessen gekomen.
Nee. dan dat bericht over de koffie.
Die is vandaag goedkoper geworden,
gemiddeld een dubbeltje per half pond.
Daar nemén we een kleintje op. Gene
raal de Gaulle heeft het plan. om te
rug te keren op het politieke toneel en
hét publiek wordt alvast beïnvloed, zo
dat de publieke mening hem t.z.t. goed
gezind zal zijn. Of zij inderdaad op het
paard geholpen wordt, zullen we dan
maar afwachten. De Tour de France
gaat gelukkig gewoon door in tegen
stelling tot de Ronde van Sardinië, die
in de vijfde ronde gestaakt moest
worden wegens regen en ijzel Drie Ita
liaanse renners, die aan de kop lagen
(in tegenstelling tot de anderen, die op
de grond lagen door de gladheid) waren
eenvoudig niet meer tot staan te bren
gen. Men moest da weg blokkeren. Het
verkeer in het noorden van ons land
was zo al geblokkeerd, want weer was
er sneeuw gevallen. Stuifsneeuw nog
wel. dat hoge „duinen" vormde. Het
was onmogelijk het verkeer om het
duin te leiden. Piet Paaltjens krijgt een
standbeeldje in Leiden. Men zegt. dat
het op paaltjens komt te staan, maar
wij geloven dit beslist niet.

Lopen wij even vooruit en geven wij
even uiting aan onze vreugde over twee
dingen, die binnenkort plaats hebben. De
dooi begint een hernieuwde aanval naar
wordt voorspeld en dan is er het ko
peren jubileum van het Radio-Zieken
bezoek „De Zonnebloem", waarmee wij.
allen die daaraan meewerken in het
algemeen en Alex van Wayenburg in
het bijzonder van harte complimente
ren. Het moet voor hem niet zo heel
moeilijk zijn. om veel hartelijkheid te
verspreiden, want hij heeft, veler har
ten gestolen. Niettemin blijft het een
prestatie en wij wensen hem en alle
zieken, dat de zon hem nog lang aan
haar zijde zal houden. Onder het motto
„Zonzij houdt 'm" gaan we over naar

die ook ditmaal, de gewoonte nog
niet zo bar lang getrouw, niet in het
teken staat van het nieuws, maar in
dat van de „wekelijkse uitsmijter", die
dit keer. nu wij het toch al over hoofd
bewoners hebben gehad, komt aanwip
pen in de vorm van een inspringer.
onder het motto: „Zet 'm op" (Maar
Alsjeblieft Voorzichtig, hij is maar zo
klein). Hier komt hij:

Een vlo vertrok uit 't dorpje Best
In een zuiver wollen damesvest.
Hij kwam vervolgens in Drachten
In 'n jas. gevoerd met schapenvachten
Daarna ging hij naar Amersfoort
In een papieren herenboord.
Een schildersjas. een corduroyen.
Bracht hem hierna in Waddenooien.
Waarna hij kwam naar Bergsdhenhoek
Op de koppen vaneen spijkerbroek.
Hij hoopt nu nog. en met veel ere,
In Amsterdam te arriveren.
Of desnoods op het Haagse Spui
Maar dèn ook in een gele trui.