•ml
r een ware smeltketel
M
aar nog een p
'n volle ontwikkeling
Een overweldigende natuur met
enorme natuurlijke rijkdommen
y, C
E-
één kudde en één herder
WAAROM EDMONDO DE AMICIS
vb
,.y:
op,
jk%
J
ZCervepCanadeSe *'|Ut
u
Liever yerba maté dan
thee
Parana 3000 kilometer
e" vierde van alle
«JS ,,%eutijnen
S,V> «nvSeBs:
De Portenos....
In Tucuman
Een Franciscaan
En zijn zoontje Enrico kon
niet bogen op een tedere moedér
„.•JV
V**
ZATERDAG 19 APRIL 1958
PAGINA 3
^rgPntinië r»:t
Velen no(r 'aseinerende land wordt door
Vo^t doo ^Zlen als een eindeloze pampa, be
komen erTl lcbo's' die nooit van hun paard
Painpa's m biefstuk onder het zadel bakken.
Waarbii Uleent men' '"et enorme kudden vee,
bun 5,cattiei,^e cowb°ys van Texas met
tinië is Ve ver<^wijrien- Maar Argen-
en°rme lneei dan PamPa's- El- zijn inderdaad
in hoofd"11!6?^16 vlakten in Argentinië, waar
^rgentinl^a e veeteelt beoefend wordt, maar
^«azii-wat 1S n Pet land der wereldberoemde
°P een »re Tl'-8' n' die evenals de Niagara net
r'kaan^ ^'oSen- lerwijl de Niagara zijn Ame-
zijde heeft, liggen de Igua-
in Argentinië en ge-
1
deelteliib 'li1 gedeeltelijk m ^rgenume en ge-
',iRt over 1" 'aziHë- Men is in beide landen er
eIke bezoepnSjWelk Sedeelte het mooiste is. Maar
e- ie de Iguazü in de regentijd aan-
schouwt, wanneer de massa's water het grootst
zijn, komt tot de conclusie, dat hij voor een we
reldwonder staat. De echtgenote van president
Theodore Roosevelt, die indertijd de midden in
de oergroene jungle naar omlaag donderende
waterval bezocht, schreef in het gastenboek van
het naburige hotel: „mijn arme Niagara..
Hiermede gaf ze wel heel duidelijk aan, welk
een indruk ze had ondergaan. Nog steeds stro
men de toeristen er bij duizenden heen. De toe
gangswegen werden in de laatste tijd zeer verbe
terd. De namen voor de verschillende gedeelten
van de watervallen zijn op zichzelf al romantisch
genoeg: Duivelskeel, Twee Zusters etc
Evenals de Niagara is de Iguazü speciaal in trek
Lij jonge paartjes, die er bij voorkeur hun witte
broodsweken doorbrengen, in een werkelijk on
vergelijkelijke omgeving.
®°ede
gil.
r«k
o.,
S
Observator
„Cuore" (hart) had geen gelukkig huwelijk
De auteur van het wereldberoemde boek
„Mammisme"
Het gezellige tehuis
iscêg
süjti1
eï
f
,vame,n
ite2 P>
,n<
-Mak- L
jrenr"*.
Gerond,
i tWe7„
ichucK"1
serns-
SA^
2
d0<V
en 1-^
V-1 P.
idaï
ARGENTINIË
r=Vf«=
et
ti,
ec8n O
ten ]f r V"n ^r8entinië is Buenos Aires, cle stad der
Ui' ij, ci Ur vÜf "tdjoen inwoners, dus een metropool. Een
ter/"'V' "todern eeuw 8ro'tpndeels af gebroken werd, opdat men een
t^^e^'T ^'"t0 "venu('s kon bouiven. Hetgeen op mees
;ii/ !(ere'd '\"r lS' "0(^"t Buenos Aires op een der mooiste boulevards
0) l°' icelkn t 'P' "j de "let drie rijen bomen beplante Aventda 9 de
",s c'e hartader van de binnenstad vormt.
iVj nh,'lijkt, Hartader van de binnenstad vormt. 9 juli is de
zkp het land'ï' S'voor Argentinië. Op die datum, in het jaar 1816,
tiil-V"n de f, af' veertig jaar nadat de Verenigde Staten
k„ 'e "l zijn .t'-i"! °?erheersing hadden bevrijd. Veel langer is Ar gen.
en,"1* tpnip() 0i"j Ul(' tHhtergebleven. Maar nu gaat die in Ameri-
"Htischc on 1r'''n met grote schokken, waardoor aan een harmonische
ee'1 man "l j> Van et Bind geen goed gedaan wordt. Hierdoor
0'niscfie 'r<)n zijn kans. Maar door dezelfde oorzakenvooral
te vijver, waarin de koepel van het Ka-
pitool zich weerspiegelt, prachtige bos
schages, ze maken dit plein tot een waar
lustoord.
In Buenos Aires vermoedt men nauwe
lijks, dat in Argentinië nog uitgestrekte
wildernissen bestaan en in de pampa's
heeft men er geen idee van, hoe hoog
in het westen de Andes zijn, hoe bar en
hoe verlaten. Wanneer men over Argen
tinië spreekt, houdt men er nauwelijks
rekening mede, dat het zich uitstrekt "tot
Vuurland, dat enorme gletsjers rijk is en
Het standbeeld van San Martin, de be
vrijder van Argentinië, in de Corderillas.
grote meren, waarvan enkele meer dan
vijfenzeventig kolometer lang zijn. Het
land strekt zich over een lengte van 3300
kilometer uit, van noord naar zuid. In
1956 werden in de pampa's niet minder
dan 49 miljoen stuks vee geteld, hetgeen
twee per hoofd der bevolking betekent.
Doch Argentinië levert waarlijk niet al
leen bevroren vlees. Het produceert thee
en yerba maté, een soortgelijk produkt,
wol, katoen en hout. Deze nationale rijk
dommen worden nog slechts ten dele, ge
ëxploiteerd. De uiterst vruchtbare bodem
het uitstekende klimaat verdienen een
veel intensiever exploitatie en hieraan
wordt hard gewerkt. Men maakt irriga-
tiewerken, ruimt jungles op om plaats
te maken voor vruchtbare plantages, waar
o.a. de citrus gecultiveerd kan worden,
probeert de veestapel te verbeteren, de
■schapen inbegrepen en introduceert nieu
we technieken voor het maken van thee
en yerba maté. De Argentijnen drinken
liever hun yerba maté dan de gewone
thee.
De meer dan 3000 kilometer lange Pa-
rana-rivier heeft van de zee tot in het
binnenland een oeverlijn van ongv. drie
duizend kilometer, die het mogelijk maakt
dat steden als Rosario, Santa Fé en Cor-
rientes druk bevaren havens werden
waarvan de scheepvaart ook ver het bin
nenland ingaat, vanwaar tal van planta-
geprodukten worden aangevoerd.
Argentinië is in menig opzicht nog een
land in volle ontwikkeling, een pioniers-
staat. De nieuwe regering, die na Peron
aan het bewind kwam, is reeds in staat
geweest, nieuwe gebieden open te leggen
zoals de provencie Salta. De gelijknamige
hoofdstad ligt in een uiterst vruchtbaar
dal aan de voeten van de Andes. Aan het
hoofd van deze provincie werd een groep
betrekkelijk jonge mannen geplaatst, tus
sen de dertig en de veertig jaren, die
belangrijke taken te vervullen kregen.
Een daarvan is de 31-jarige Don José,
telg van een oud Argentijns geslacht, dat
uitgestrekte landerijen in cultuur bracht.
Hij smdeerde, evenals zijn vader en
grootvader, rechten, behaalde zijn titel
en bracht daarna nog enkele jaren stu
derend in Cambridge in Engeland door,
aan de beroemde universiteit aldaar. Hij
had toen hij terugkeerde meer dan ge
noeg te doen met het beheer van zijn
eigen bezit, maar gaf gehoor aan de roep
stem der nieuwe, nationale regering. Daar
was ten eerste de opdracht, de olievel
den van Campo Grande, in het noorden
van de provincie in exploitatie te bren-
?eo„
><kt -((//iverd Peron
hnj 1 'I'"' Cr wecr °P Brengen, want er ivordt in Argentinië
1hcafi I Ut'i Frolldizi, de huidige leider der regering, Peron
1 sBclus' terugkeer t.z.t. mogelijk te maken. Frondizi bc-
n a gemene amnestie in het vooruitzicht gesteld te hebben,
ven en daar de jungle openleggen. Hier
door blijft Buenos Aaires in de geaard-
van zijn bevolking vrijwel 't zelfde Bue
nos Aires is daardoor de meest' Argen
tijnse stad van Argentinië. In het binnen
land drukken de immigranten vaak hun
stempel op de samenleving in de opko
mende steden en stadjes. Hiertegenover
is de handel in belangrijke mate in Bue
nos Aires geconcentreerd en uiteraard
ook het financiënwezen.
van zijn „troon" gestoten. En
keï' Hetn-gevelr tw-et- bevolkinS. die in-
C n- k's een „-1 ntlg mili°en zielen
kan j smeltketel van vol-
kli®n Va"*1®1 nam» 0ok mensen °nt-
e> de werem' ^omstig uit alle
Ook V^ehap Jan een betrekkeli-ik
die een een rvi? men mensen met
'°ch ederlana 1 een Duitse en
konf hie-O'lernaal naam meemaken,
^daarove,- ?u_ns sPreken. Wan-
u«armr*». - api-eKen. wan-
Epeft' Wordt ZIJn verwondering -te
.sJtk0mfWeZen w men °P de Verenigde
ÜeKkeken a' '.Toch"3" dit eveneens kan
AtJ eh v, v a] d-' lloort men dan,
h>ikan'6ts van En§els, maar ze
^0 Ui»1}' Wh snrfu weg' het zbn
vaz'jn d'ets Van Preken Spaans en we
ÈJ1 veie °°k 4r^an.J.?arden weg, maar
op». vArgen«jnen fend' 'De wieg
hi}}91 It t ral Jina alond evenwel in
die ?baanse ?ds -de °orlog is het
O se»i
Op ,'4t
d( nr
U-
bi
Oh
het A
opgericht in de La
hei "-"desgebergte, her-
r "etjr9entini£ dat in 1902
j'-e °et8tuk vtk? gesloten werd,
■>"en Oen rpy-, herder sullen
e" OhilPkll SJfn' dan dot Ar gen.
:^e;
de-"V
vrede sullen ver-
1, - *er7n„ aa" de voeten van
°°r nu;j?,ser> gezworen hebben,
zullen handhaven.
Toch voelen de Portenos, zoals de in
woners van Buenos Aaires zich bij voor
keur noemen, zich het zout der aarde van
Argentinië. Ze ontlenen die naam aan het
woord „porto" haven en heten dus feite
lijk „mensen van de haven". De haven
levert nog steeds een belangrijk aandeel
in de welvaart van Argentiniës hoofd
stad, waar overigens ook de zetel der
regering gevestigd is. Buenos Aires gaat
groot op zijn Kapitool, dat een hogere
koepel heeft dan het Kapitool te Washing
ton. De plaza del Congreso (plein van het
Congres), waarlangs het Kapitool waar
de volksvertegenwoordiging bijeenkomt
zich verheft, is het eigenlijke hart van
de hoofdstad, die vandaar in alle rich
tingen door schaduwrijke avenues door
sneden wordt, waartussen fraaie parken
liggen en talrijke smallere straten en we
gen. Hier beweegt zich tot 's avonds laat
een dichte menigte. Honderden restau
rants en koffiebars verlevendigen er de
huizenrijen.
Er werden reeds in 1910 grote blokken
met zakenpanden afgebroken om ruimte
te maken voor de Plaza del Congreso.
Fraaie monumenten en fonteinen, een gro-
i
mSmWÊf
De Avenida 9 de julio in Buenos Aireshartader van deze miljoenenstad
gen, ten bate van de nationale industrie.
Er werd reeds olie gewonnen, maar het
kon slechts per tankwagen worden getran
sporteerd, hetgeen grote moeilijkheden op
leverde, terwijl de onkosten tevens te hoog
waren. Don José Maria Rueda, de man,
die kort geleden te Buenos Aires nog een
advocatenpraktijk uitoefende, is nu be
zig met het aanleggen van een pijpleiding
naar de Parana-rivier, naar een haven
vanwaar de olie per schip naar alle kan
ten vervoerd kan worden, naar verhou
ding heel goedkoop. Zijn tweede project
is, hetnatuurgas van de olievelden naar
de stad Salta over te brengen, ten behoe
ve van de plaatstelijke industrialisatie.
Tegenover deze moderne Argentijn stel
len we met een zekere voldoening een
landgenoot uit de zeventiende eeuw, een
Franciscaan, die in 1613 te Cordoba, cen
trum van een immens agrarisch district,
een seminarie stichtte, dat uitgroeide tot
de huidige universiteit, waar 1200 profes
soren doceren en 16000 studenten de col
leges volgen. Men ziet waarlijk Ameri
kaanse verhoudingen en ook Amerikaanse
mensen. Argentinië telde ze in het ver
leden en in het heden.
Onder het regiem van Peron hebben tal
rijke professoren hun ontslag moeten ne
men, omdat ze het niet met de politiek
eens waren. Zij aanvaardden functies in
het bedrijfs- en zakenleven, maar een
groot aantal is nu naar de universiteit
teruggekeerd, hetgeen een grote winst be
tekent. Want thans worden in de colleges
en de practica in belangrijke mate the
orie en praktijk tegelijk onderwezen ..De
ze professoren zijn doorgewinterde zaken
mensen geworden, verklaarde onlangs de
rector magnificus voldaan. Hij zei er niet
bij, in hoeverre dit ook op hun salarissen
betrekking heeft.. Wel, dat hun werk
zaamheid in het praktische leven aan hun
onderricht ten goede is gekomen. Ze zijn
betere professoren geworden. De studie
aan deze universiteit is vrij, tenzij de stu
dent voor een tentamen zakt. Dan moet
hij voor het desbetreffende college beta
len, wanneer hij het een tweede keer wil
volgen.
Na Buenos Aires is Tucuman de rijk
ste stad van Argentinië. Het ligt temid
den van onmetelijke suikerrietplantages.
Het was in deze stad, dat op 9 juli 1816
een groep vastbesloten mannen samen
kwam en de onafhankelijkheidverklaring
van de Verenigde Provincies van Argen
tinië ondertekende. Deze provincies heb
ben nog steeds een eigen bestuur, hetwelk
grote bevoegdheden bezit,
geheel Argentinië te gaan beschrijven.
Het zou ons werkelijk te ver voeren,
We stippen nog slechts enkele markante
karakteristieken aan.' De Cachipampa ligt
eveneens aan de voet van de Andes, op
een hoogte van gemiddeld drieduizend
meter boven de zee. Hier kan men
puBB;SUaA9tI USUI 8Z9I
jooAuaiH 'uaiia;J9A al atui}ua§JV
J3AO 'sgipjBBMSuaiaM. Jaaui laaA
g-ou Iiba Jg; 'axuogBiBtj Jtfnapinz
ut oiqunj, oi^ ua soganED °!H
USA üaufTujuaioj[ ap ipuiquaA az
•piajaM aai «fiiaoods a^sjjfnapmz
ap do uagoq xoo uesj aiuiiuagav
HfnaisaM ut 'Enguooy Saaq 30
•si'ujoojj dBB>i UB a paiqag agpupB
-uiiojs iaq uba STiodoa;aui ap uaj
-aiz 00S2 UEA Sui^oAaq ubz laui
spaais gou siappiuiuT iBp 'puBj
-annA u! BiEnqsjq 'pi 'uoi[ uagoq
piaaa.w aa; pb;s uagajag is^fn
-apmz laq ap do uapapg laoif 10;
aiui;uagav lep 'wq oz 'uapajaaA
ai uba s;uBssaaa;uT Iem taaq IIBA
aa -uaaBM suaa üaiBis 'aaA 3P
s[soz "uapaxpjifTtagoui apsuaagaquo
uba puEi uaa'iqoTzd-o gyuaui ui sr
;aq 'qaoi uz 'puEl puasyaq giuiaM.
uaa gou jjfquagia st lajj 'uoaaa
jo;b;dtp uba aaajygnaa; ap aa
uaiqoBMaaA uayaA SAtnaiu laq
ui aaaM suaqya; iui03{ aTur;uagav
berglandschappen bewonderen, die de Do
lomieten en de Grand Canyon evenaren.
Er loopt de z.g. weg van de bisschop,
welke volgens de overlevering aangblegd
werd, om een bisschop in de gelegenheid
te stellen, door zijn barre diocees te rei
zen. In deze streken kan de koude intens
zijn. Maar Argentinië heeft ook streken,
zoals die rond de stad Jujuy, waar de
nachtmis met Kerstmis in de open lucht,
op het plein voor de kathedraal wordt op
gedragen. Duizenden komen dan naar Ju
juy en men kan er gaucho's zien. Indi
anen en dandies uit Buenos Aires, want
Jujuy is een druk bezocht vakantieoord.
Argentinië is ook een groot Nationaal
Park rijk, dat van Nahuel Huapi, het Ar
gentijnse Zwitserland, zoals het ook wel
genoemd wordt. Er zijn prachtige buiten
hotels, die een vergelijking met de mooi
ste van de wereld kunnen doorstaan. Dit
onvolprezen bezit was omtrent de eeuw
wisseling omstreden gebied tussen Ar
gentinië en Chili. Beide landen stemden
toe in arbitrage door koning Eduard VII
van Engeland. Deze wees Nahuel Huapi
aan Argentinië toe. Het was toen nog
nauwelijks bewoond..
Wanneer we bedenken, dat Argentinië
we stipten het reeds aan ook Vuur
land en bovendien het vermaarde Pata-
gonië tot zijn gebied kan rekenen, zal
het de lezer wel duidelijk zijn, hoe inte
ressant het is. Ook Patagonië en Vuur
land delen in het streven naar een steeds
grotere ontwikkeling, welke zich ondanks
alle politieke constellaties zal blijven vol
trekken, Want, evenals heel Zuid-Ame-
rika, wordt Argentinië door de moderne
tijd voortgedreven. De gaucho's zullen
eerlang op scooters rijden, de reusachtige,
zwervende kudden vee, ook de paarden
en de struisvogels, die samen met lama's
over de pampa's rondzwerven, ze zullen
op den duur plaats moeten maken voor
andere vormen van veeteelt. Er zal veel
romantiek verloren gaan. Maar er zal ook
veel romantiek overblijven. Argentinië is
een land vol contrasten, door zijn natuur
en door zijn mensen..
niet over moeders schreef...
gens, met wie Enrico in ocntact kwam.
Hij vertelt, wat voor vaders ze voor hun
zonen waren en wat ze deden. Over de
moeders geen woord.. Alleen de moeder
van Nelli, een weduwe, heeft hij een ta
melijk ruim aandeel gegeven. Maar de
moeder van een der vriendjes van Enrico
wordt slechts genoemd, omdat ze sterft,
terwijl die van een ander vriendje in het was.
verhaal voorkomt, omdat ze steeds ziek
is. Verder zijn het, wat de volwassenen
Men heeft al zo vaak beweerd, dat boeken wensdromen van de schrijver of ^de'hJÓfdrofler^"zfga^n^et hun
schrijfster zijn, dat we het eigenlijk nauwelijks durven herhalen. De schrijver of vaders uit, er wordt beschreven, wat die
schrijfster schildert in zijn of haar boek, hoe hij de wereld en de mensen om vaders zijn en waarheen ze hun zoon-
zich heen graag zou zien of graag gezien had, zegt men. Hij maakt alles mooier
of lelijker, naarmate hij of zij het verleden, het heden of de toekomst wil ver
fraaien of lelijk maken. Uiteraard is dit vermoedelijk slechts een aspect van de
drang tot schrijven en het zich willen uiten in een roman. Maar toch, de litera
tuurgeschiedenis levert af en toe een bewijs op voor de stelling, dat een schrijver
zeer zeker en meestal onbewust in een bepaalde richting gedreven wordt en dan
ook weer onbewust alles eigenlijk anders ziet, of liever, zelfs partijdig
ziet, dan de werkelijkheid was. Dit jaar heeft men in Italië met enkele een
voudige plechtigheden het feit herdacht, dat de beroemde schrijver Edmondo de
Amicis een halve eeuw geleden stierf. Deze auteur verwierf zich een wereldnaam
door zijn boek „Cuore", dat in de vorige eeuw, waarin sentimentaliteit nog niet
als een aperte ondeugd werd beschouwd, niet alleen in Italië honderdduizenden
lezers verwierf, maar in letterlijk alle talen vertaald werd.
Nog veertig dagen gaat de Kerk voort
met haar vreugde-officies. Het feit der
Verlossing is ook van zo ontzaglijke
betekenis voor tijd en eeuwigheid.
Ook morgen wordt weer met woord
en voorbeeld die liefde-daad Ohristi in
het licht gesteld. En de Kerk is er zo
vol van, dat het officie al direct be
gint met de constatatie: Wat is de
aarde toch vervuld van de barmhartig
heid van de Heer.
En hoe dat kan?
Omdat door de vernederingen van de
Zoon, aldus de „Collecte", de gevallen
wereld kon worden opgericht.
Over die vernederingen .laat de Kerk
in het „Epistel" St.-Petrus aan het
woord. Met o.a.:
De Christus leed voor ons. Hij, die
geen zonde bedreef: Hij droeg onze
mogelijk, dat deze mensenkenner, de
auteur Edmondo de Amicis, zjjn vronw
niet goed begrepen heeft. Zoiets komt wel
meer voor. Het gebeurt menigmaal dat
mensen anderen, die in hun onmiddellijke
omgeving leven, nauwelijks opmerken of
zich door uiterlijkheden, vooral wanneer
die onaangenaam zijn, op een dwaalspoor
laten leiden.
In ieder geval, de genoemde letterkun
dige wierp een interessant licht op een
schrijver en diens boek en in het alge
meen op enkele facetten van de menselijke
natuur en geaardheid. Hij liet intussen
nog de mogelijkheid over, dat Edmondo
de Amicis zijn boek niet nóg sentimen
teler heeft willen maken, dan het al was,
door over de moederliefde uit te weiden.
De harde feiten, door hem opgespoord,
doen inmiddels toch vermoeden, dat de
signora de Amicis geen tedere moeder
K. H.
Er verschenen verschillende Nederland
se vertalingen van „Cuore". Voor ons Ne
derlanders is het wel aardig te weten,
dat Edmondo de Amicis ook in ons land
vertoefde en er over schreef. Zijn boek
wordt tegenwoordig vermoedelijk alleen
nog gelezen cjoor Italianiserenden, in het z[n< de „sacra famiglia" zulk een be-
Italiaans alsmede door hen die het min - -
of meer toevallig in een ouderwetse ver
taling in een bibliotheek ontdekken. In
tussen, hgtgeen in Italië naar aanleiding
van de herdenkingen geschreven werd.
is alleszins interessant. Er blijkt uit, hoe
zeer een schrijver door zijn eigen, hui
selijke omstandigheden wordt beïnvloed,
bij het schrijven van een boek. Wellicht
juist daardoor treft hij het hart van zijn
lezeressen en lezers, omdat ze in zijn ver
haal iets van hun eigen belevenissen te
rugvinden.
Welnu, bij de recente onderzoekingen
naar Edmondo de Amicis' particuliere
leven is in het bijzonder naar voren ge
komen. dat hij een ongelukkig huwelijks
leven heeft gehad. Men had dit vroeger
wel kunnen vermoeden, omdat hij ten
slotte van zijn vrouw gescheiden is. Maar
pas nu heeft een letterkundige alles na
geplozen. wat met het huwelijksleven van
de schrijver te maken had en hij kon
toen z.i. concluderen, waarom b.v. in
„Cuore" de figuur van de moeder schro
melijk verwaarloosd wordt.
Schromelijk, zeker in een land. waar
de moeder in de beslotenheid van het ge-
langrijke rol speelt en vooral speelde, dus
danig, dat men in de vorige eeuw van
een „mammisme" sprak, ofwel de heer
schappij, zelfs tyrannie van de mamma's
die van hun zonen moederskindjes maak
ten.. De held van „Cuore", beter de
hoofdfiguur, is naast de onderwijzeres
een historische persoonlijkheid, die
nog niet zo lang geleden gestorven is
Edmondo de Amicis' zoontje Enrico.
Plaats van handeling was in belangrijke
mate de lagere school, waar de kleine
Enrico het a.b.c. leerde. Wel, slecht'
tjes meenemen. Over de moeders geen
woord, zoals gezegd..
Edmondo de Amicis is met een onder
wijzeres getrouwd geweest, een zeer con
servatieve, maar tevens bazige vrouw.
Ze had wel oog. doch een verrq van wel
willend, voor Edmondo de Amicis' nogal
onsociale opvattingen, zoals zij het noem
de. Hij bezat een artistieke natuur en
miste de degelijke burgerlijkheid, welke
voor haar een eigenschap was, die elke
mens moet sieren. Hij was tevens sociaal
aangelegd, liep warm voor de verdruk
ten en bewoog zich gaarne onder de ar
beiders. Toen hij zowaar lid werd van een
socialistische partij, was volgens haar het
hek van de dam. Hij was inmiddels he
lemaal geen militant partijman en be
dankte dan ook spoedig. Voor stakingen
en relletjes voelde hij niets..
Zijn-zoontje Enrico hing erg aan zijn
goedhartige vader, die als het ware een
speelgenoot voor hem was. Moeder de
Amicis, ontgoocheld in haar man en be
merkend, dat hun kind veel van de vader
weg had, bemoeide zich weinig met En
rico. Ze was plichtsgetrouw, maar abso
luut geen tedere moeder. Ze verfoeide
de socialisten, die door haar man in huis
werden gehaald.
Terwijl Edmondo de Amicis de vreug
de van het gezellige tehuis in zijn boek
„Cuore" telkens weer beschreef, vond
hij deze niet in zijn eigen huis. Wellicht
schreef hij daarom wel „Cuore", vulde
zonden in Zijn lichaam op het kruis
hout. Door Zijn striemen werden Wij
genezen.
In het „Evangelie" tekent dan St.-Jo
annes de treffende figuur van de Goede
Herder, Die Zijn leven geeft voor Zijn
schapen. Hij vlucht niet als een huur
ling. Hij hoedt en behoedt ons. Wat kan
ons dan deren? Hij leidt ons, na ons
uit de strikken van de eeuwige dood te
hebben bevrijd. Dat wil natuurlijk niet
zeggen, dat we bet in ons leven zonder
meer gemakkelijk zullen hebben. St.-
Petrus wijst er morgen wel degelijk op,
dat Hij ons een voorbeeld naliet, opdat
we Zijn voetstappen zouden navolgen.
En die navolging ligt meer in het vlak
van het kruis dan van aards geluk, zo
dat met zijn kennis van de mens Tho
mas a Kempis terecht schrijven kon:
De Ghristus heeft wel vele min
naars van Zijn hemels koninkrijk,
maar weinig dragers van Zijn kruis.
Wel velen, die op vertroosting uit zijn,
maar weinigen die voor kwelling voe
len. Wel velen voor blijde dingen
maar weinigen voor wat lijden. Wei
zelden treft men iemand aan, die zo
aan alles onthecht is.
Overigens is er nog een ernstige zaak,
waarop het officie van morgen atten
deert. Op het einde van het „Evange
lie" wordt erop gewezen, dat er nog
andere schapen zijn, niet van deze
schaapstal. Ook dezen moeten geleid
worden. Want het moet worden één
kudde en één herder.
Bij dit streven naar en pogingen tot
eenheid hebben wij ook een taak. En
een zware. Niet alleen door gebed en
geld, doch zeer sterk door het voor
beeld. Als exempels van blije offer
vaardigheid, van eindeloze hulpvaar
digheid, van superieure naastenliefde
zonder enige zelfzucht of eigenbaat. In
één woord: christenen zi'n.
één keer brengt zijn moeder hem naar beT.m®? indrukken, welke hij op-
school. Daarna is het steeds Edmondo
zelf. die Enrico naar school begeleidt
en hem ook haalt. Of hij er hierdoor een
„vaderskindje" van gemaakt heeft, ver
telde de letterkundige ons niet.
Hij vestigde er echter de aandacht op,
dat niet alleen Enrico's moeder in „Cuo
re" nauwelijks voorkomt, maar andere
moeders evenmin. De schrijver heeft het
bijna altijd over de vaders van de jon-
deed bij zijn bezoeken aan andere gezin
nen. In sommige heerste armoede,
maar ook geluk. Wellicht omdat zijn
vrouw geen gezellige sfeer wist te schep
pen, vergat hij, dat deze elders niet al
leen door de vader, maar ook door de
moeder bewerkstelligd werd..
ziinavrnourscnhuivee„n ztjVeeH SchicS De schrijver Edmondo de Amicis me, zijn zoontje Enrico, een der voor.
haar man niet begrepen, maar het is ook naamste figuren in zijn iccrcldber'vd boek „Cuor«" (Ilarl).
