FOLDERTJES en GASTENBOEKEN
Reizen in
gemeenschap
WEEKha ï"tïQ Heden'
Wij
v/
Kan het verleden herleven?
in Nijmegen
De wijngaard des Heren ligt in Friesland
m.
X
allen pelgrims
zijn
„Als ik een maaltijd houd,
wil ik verzadigd worden"
De stalen kern
lN ïstituut
SS
DAGjesmeiis
ZATERDAG 17 MEI 1958
PAGINA U
EVEN BLADEREN IN
mm
.*v
SOA
I)*1 j°tigst i
ti6 van de federa-
Vjjj VaU Volkshogescholen
^Vlsia r>^SCen^ra op katholieke
Ser]g' Waartoe Drakenburgh,
Sns^h°f, het Witte Huis
'M, j behoren, is Vinea Do-
te i e^en ^°°g in het noor-
W*mar5
fsum.
'«én
te
V0tl1 er
V koliek
Si
S's
er
■het
\S ..grasdc
6est0uan
%Sm A |PA
if mé
V* o n'
X
V*bv0.u
In het foldertje „Ontmoetin
gen" van Vinea Domini van dit
jaar, lezen we dat er al vijf jaar
groepen gaan naar een zekere
Fraulein Stockmann in haar Bru-
der Klausenhof aan de Sarnersee
Zo te zien heeft ze een moordhuis.
In het gastenboek lezen we niets
dan lof over haar.
Christelijke Levenshouding
Naar aanleiding van de vasten
meditaties voor jonge mensen
door pater P. Wesseling, in Nij
megen, waarvoor zeer grote be
langstelling bestond, was bij een
groep het idee opgekomen om
enige tijd na Pasen voor belang
stellenden een gesprek te organi
seren.
Het forum werd gevormd door
prof. dr. P. Schoonenberg, S.J.,
kapelaan D. Coppes en pater P.
Wesseling.
Hieronder volgt een summiere
en uiteraard zeer onvolledige sa
menvatting van het gesprek.
Hoe is Christus tegenwoordig
in de Eucharistie
Was Christus werkelijk één
van de onzen?
Opgeworpen moeilijkheden
Antwoord
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
Boekenweek-prij svraag
%EA DOMINI
.w->
A -....■
-
Pater met pijp is dr. C. Scharff O.E.S.A., Hij kan je gloedvol uren onderhouden over dit reizen in gemeenschap".
^eh<lè Van centrales die
fh bh7nnU1t_ 1w
^ezoekers hebben ge-
c°nfereren, na te denken,
'v' °tti pi, feesi te vieren, in ieder
;'8| -^0,
"Vi^ïi of6en cukurele douche te
So, *s ^at misschien te on-
tjet 2e§d?
3 o en cultureel vormings-
!>l j 0lhini>, Serneenschapsoor<J „Vi*
in maart 1947
6r en uit een zeer beschei-
tÜnen2ettillS van de Paters
'C^iristp 6611 ^rlijke behoef-
liet 6en trefpunt te hebben
!e kaSrm'nSswerk onder de
Wat °''eken in het noorden
's _missehien wel zo belang-
S
tv*-
vo<3r
zelf»
„ontmoet anderen,
in
(h HW 1 'let "«»ouuout»wu«iB
X heej 0rn' Reizen en trekken
1 anders dan gewoon
\V trekken.
apporteren we U deze
Asserin Rctpunt voor de ontmoe-
btholiek en niet-katho-
:wam - snel uitgegroeid
en Cn naa®t paters in de
1( ge,3ouwen blijken hard
boVjw^Vant het werd te druk
v0^ aats^uis van de paters
^Wa^^urend gasten over de
Wa6rtussen mag u zich
X* ge31"001 een vormingscen-
t» O,rneenschapsoord op een
Xi6jtlst" v^en initiatief van de „bui-
n "Vinea Domini, een in-
:lt»S X l0rLSelui, dat aangesla-
Vekn - -
en dat vanuit het
nu in samenwp-t:ne
5^% tjSel)roeders van de fede-
°r(3eri eIangrijk stuk vorming
'Xri* Se«IkVa!cantie vieringen on-
V'}* thrift
s :i6tl - een berg foldertjes
A ,VQ°r °°k met een gasten-
S- hebben al met genoe-
auinen en de plaatjes
'n bergbeklimmerste-
jongelui, die
Utl
k, 'a&peria^ baar kantoor of be-
Vs*
waar-
dagelijkse doen in
vakantiebesteding
V Scharff vernemen we de achter
grond van het reizen in gemeen
schap zoals Vinea Domini dit aan
jonge mensen voorstelt te doen, een
voorstel ondertussen dat al door hon
derden zonder een minuut spijt, vele
jaren is geaccepteerd.
„Een kind dat opgroeit beleeft al
lereerst een aanzet tot vrijheid in
een doen waar het zin in heeft. Men
noemt dit wel la liberté de caprice
(wat een voortreffelijke speelse taal
is het Frans toch! - F.B.) Later
komt er een andere beleving van
vrijheid naar voren: de eigenmach
tige vrijheid: het plezier om over
iets te kunnen beschikken: la liberté
de pouvoir. Nog later ziet men: la
liberté de choix naar voren komen:
de echte keuzevrijheid. Dit is een
hogere vorm van vrijheid, welke be
staat in het menselijk kunnen kie
zen tussen twee mogelijkheden, die
niet tegelijk verwerkelijkt kunnen
worden. Maar er is nog een hoge
re vrijheid: de geestelijke vrijheid
of morele vrijheid: het zichzelf en
gageren in een vrije akt in de rich
ting van het enig noodzakelijke. Dit
is de vrijheid in zijn hoogste vorm,
die we voortdurend moeten verove
ren: la liberté chérie, de geliefkoos
de vrijheid, die we lief moeten heb
ben, omdat God ons zo lief is."
Deze vrijheden leven niet naast el
kaar in ons leven; ze bestaan niet
gescheiden, ze leven in ons tege
lijk. Wij dienen ze alleen te orde
nen in een hiërarchie. En met deze
beschouwing denkt pater Scharff een
ogenblik na over het vakantie vie
ren met een groep. De vrijheid dat
de mens zich binden kan in de rich
ting van het ware. het goede en het
schone is een benijdenswaardig
goed. Daarin krijgen vele andere
vrijheden zin en betekenis. En dan
zegt hij, dat alle katholieke vereni
gingen die katholieken gezamenlijk
willen laten reizen geen zin voor hun
bestaan kunnen opgeven als ze geen
positief antwoord kunnen geven op
de vraag naar een bezielende ge
meenschappelijke idee voor de sa
menstelling van zo'n groep.
Terecht vindt hij een antwoord dat
door in een groep te reizen de jon
gelui veilig zijn en dat er dan geen
gekke dingen gebeuren maar een ma
ger en onvoldoende antwoord.
Men moet op de eerste plaats wil
len samen reizen. Vanwege de gek
ke dingen, de veiligheid, de goed
koopte, dat maakt een reisgezel
schap niet tot een groep. Het blijft
los zand. En ook het collectieve ge
voel. dat iedereen tegen de vakantie-
tijd kent weg met het gareel voor
een poosje is niet bepaald een bin
dend idee. integendeel!
Dr. Scharff formuleert de goede
binding aldus: „loskomen van de
verschrikkelijke zakelijke verhoudin
gen van de moderne wereld en het
zich over kunnen geven aan waar
achtige persoonlijke verhoudingen".
Zoiets willen de groepen die vanuit
Vinea Domini reizen beleven.
MENSELIJKE VERHOUDINGEN
In zo'n groep bestaat de stille tra
giek niet, die nogal eens voorkomt,
dat iemand niet in tel is en verschrik
kelijk eenzaam staat in de alge
mene luidruchtigheid. U moet eens
doordenken over het lot van
iemand die zich wat moeilijk kan
aanpassen, stil is en toch zo dol
graag contact wil maken, misschien
daarvoor juist zich heeft aangeslo
ten bij een reisgezelschap envoor
zijn vakantiegenoegen duidelijker dan
ooit ervaart links te blijven liggen.
De hoogtepunten van een vakantie is
echter gemeenschapszin te beleven,
dat het plezierig wordt elkaar aan
te kijken en gelukkig te zijn omdat
anderen gelukkig zijn. Als je na zo'n
vakantie van elkaar afscheid neemt,
voel je pas wat heimwee naar ge
luk is.
Geloof maar niet dat binnen dit
kader het onmogelijk zou zijn een
scheut „liberté de caprice' te bele
ven: verwennerij van jezelf, een beet
je royaal zijn met geld, luieren en
uitslapen. Het geven en nemen
wordt licht met het bezielende idee
een paar weken lang echte mense
lijke verhoudingen te onderhouden
zonder zakelijkheid, zonder vorme
lijkheid. We zijn dap, hoog in de
Alpen, trekkend van hut naar hut,
allen broeders, allen onderweg, alle
maal pelgrims naar het: absolute ge
luk.
Dat de Vinea Domini reizen-plan-
ners andere onderkomen zoeken dan
hotels, die nogal onpersoonlijk lijken
voor dit type groepen leren we ook
in de aankondigingen voor Duitse rei
zen. In Wiirzburg verblijft men in een
Middeleeuws slot.
En onder de rubriek „gegevens"
lezen we dat de reizen niet gaan te
gen uitgekookte fancyprijzen (zo in de
stijl van: twee nachten jakkeren met
een bus en half te eten en wat
maar enigszins tot comfort behoort,
zelf betalen) maar alles billijk, goed
en niet overdreven luxueus. Zo pre
cies het midden voor de beurs van
een jong mens, die toch iets voor zijn
vakantie over heeft.
Jongens en meisjes die deelnemen
moeten tussen de 20 en 30 jaar zijn,
maar heel leuk wordt er een druk
werkje in de folder gestopt dat er dit
jaar twee reizen zijn voor jongelui
tussen de 27 en 35 jaar vanwege de
hevige aandrang van „oud-strijders"
die de fatale leeftijd van 30 jaar heb
ben overschreden.
De leiding berust bij een echtpaar
en een pater Augustijn die van dit
speciale werk slag hebben. Er staat
bij dat deze staf geen rem maar een
stimulans bedoelt te zijn. Dat wil
wat zeggen voor een staf!
Er zijn reizen van allerhande leng
te en prijs, een verrukkelijke reis
lijkt ons de zeventiendaagse voet
tocht door de Otztaler Alpen, een reis
die zich bijna geheel boven de 2000
meter afspeelt van hut naar hut. Mis
schien iets voor de geïnspireerden
van de voettocht naar Den Bosch.
Nog even in het gastenboek kijken.
Overal uitgelaten dankbetuigingen
overal odes aan het bier en aan de
wijn.
En de organisatie van deze reizen
met jongelui uit de ontvangende lan
den. Zo iets noemen ze in de Vinea
Dominitaal „Europese oriëntatie".
Ter attentie van de dames en heren
van b.v. de Kolen- en Staalgemeen
schap, die zij het op een ander
vlak ook aan Europese oriëntatie
doen, nemen we het volgende vers op
van een met dichterlijke talenten uit
geruste reisgenoot, die natuurlijk
voor het vullen van het gastenboek
moest opdraaien:
Europese oriëntatie,
gaat veel betermet wat wijn".
Jongelui die er meer van willen we
ten, men schrijven naar vormingscen
trum en gemeenschapsoord Vinea-
Domini Witmarsum.
JN die tijd sprak Jesus tot Zijn
leerlingen". We kennen zo
langzamerhand deze stereo
type uitdrukking, waarmee de mees
ten van de zondagsevangelies begin
nen.
Daarin wordt het verleden, worden
de verleden gebeurtenissen van
Jesus' leven de Christen, „de gelo
vigen" opnieuw voorgehouden. En
zo leert hij voortdurend zijn geloof
aan Christus hernieuwen. Maar dat
is nog niet alles. Deze gebeurtenis
sen zijn geen louter verleden ge
beurtenissen, zijn geen voltooid
verleden tijd, zoals het leven van
Napoleon, dat we met' meer of min
der interesse lezen. Ooh, we leven
snel, en bepaalde gebeurtenissen
van het verleden worden steeds
meer op de achtergrond geschoven
door de actuele gebeurtenissen,
waar we midden in zitten. Voor wie
leeft hv. nog het verleden van onze
bevrijdingsdagen. Steeds meer ruk
ken deze naar de achtergrond. En
het grote gevaar bestaat, dat ook de
christen steeds meer de fundamen
tele gebeurtenissen van onze Ver
lossing gaat vergeten. Het is zo lang
geleden gebeurd en de mist van het
verleden legt er zich steeds dikker
op. Toch blijven deze gebeurtenis
sen hoogst actueel en moeten dit
ook voor ons bewustzijn blijven. Ik
bedoel hier niet op de eerste plaats
wat u meent, inzover deze verleden
gebeurtenissen nog steeds n invloed
hebben op uw leven nu. U zijt ge
doopt, u bent een verloste mens, uw
leven heeft perspectief door die ge
beurtenissen. Dat alles is waar,
maar deze gebeurtenissen hebben
nog een andere, veel intensere ac
tualiteit. Zij zijn in zekere zin
„heden". Ja. hoe is da'- nu mogelijk?
Kan het verleden dan herleven?
Wat vo-orbij is is immers voorbij,
tenzij in de herinnering en de in
vloed op het heden. Toch is hier
meer. Laat ik een voorbeeld geven.
Gezaghebbende katholieke en pro-
t.estanse theologen leren ons, dat
b.v. het evangelie van St.-Johannes
de weerslag is geweest van de pre
diking van de schrijver in de sa
menkomst van de gelovigen bij het
toedienen van het doopsel of de
viering van de H. Eucharistie. Het
gin.g de predikant of de Evangelist,
welke deze opschreef, niet om
louter te laten zien, wat gebeurd
was: „in die tijd", maar deze wilde
tegelijk aangeven, wat toen gebeurd
is, dat gebeurt ook n:u temidden
van de gelovigen bij de toediening
der sacramenten. Sacramenten zijn
daarom meer dan „tekenen, die ge
nade betekenen en geven", maar
in de sacramentele handelingen
worden de verleden gebeurtenissen
voortdurend °P een of andere wijze
tegenwoordig gesteld. Het verleden
van de christen is daarom nooit
louter verleden, maar ook heden.
Met name gaat het om het centrale
punt: Christus' sterven en verrij
zen. En wanneer we daarom vragen
naar de inhoud van ons geloof, dan
is het niet voldoende te wijaen naar
da H. Schrift, en de gebeurtenissen,
welke deze verhaalt, maar dan we
ten we in genade en in geloof, dat
dit ook uiterst actueel heden is bij
ds bediening van de Sacramenten.
De Christus, onze Christus, is daar
om ook heden. Hij is nu onze Heer,
Hij werkt nu in h-et midden van de
Kerk en in de gelovigen. Daarom
kon St.-Paulus ook zeggen: Chris
tus hodie! „Christus, nu de verre
zen Heer is tegenwoordig als in de
gemeente de Sacramenten gevierd
worden. Dit vraagt natuurlijk veel
van ons geloof en van onze ge-
loofverhouding. Maar daar is het
ook een „geloof" voor. En zo zal
nooit het verleden helemaal in de
mist kunnen verdwijnen voor de
gene, die gelooft en zijn geloof be
leeft, maar zal het steeds actuele
werkelijkheid blijven, zal' het ge
loof steeds door Christus nu ver.
nieuwd worden en beleefd worden
H. B.
Jonaeren-Forum
Opgeworpen moeilijkheden
Men vroeg zich af: hebben we
eigenlijk wel iets concreets nodig?
Christus woont al in ons en om dat
nu concreet uit te beelden door de
H.H. Gedaanten vonden sommigen
niet zozeer nodig.
Een tweede groep vond, dat het
wezenlijke van de maaltijd was: de
verzadiging. „Als ik maaltijd houd
wil ik verzadigd van tafel gaan".
Welnu hiervan is bij de Eucharistie
geen sprake. Waarom dan hier van
maaltijd spreken?
De volgende groep vond het moei
lijk de Eucharistie te zien als ge
meenschappelijke maaltijd. Immers
ieder gaat individueel te communie:
waar is dan de gemeenschap?
Antwoord
Men komt altijd tegenwoordig door
een teken, een handeling. Als we bij
en met elkaar zijn, dan komt dat
doordat we iets samen doen, we spre
ken samen en hebben contact door
het uitwisselen van gedachten.
Christus deed niets onmenselijks.
Hij hanteert óók de tekenen, En hier
in de Eucharistie: het teken van de
maaltijd. In het teken van brood: om
gegeten te worden. Wie dit Brood eet,
waaronder Zijn lichaam schuil gaat.
zal het leven hebben, d.w.z. in hem
zal Christus' aanwezigheid geacti
veerd en geïntensiveerd worden.
Vervolgens, wat doen we bij een
maaltijd? Als we aanzitten bij een
feestdiner, dat 3 uur duurt, dan
wordt er misschien 40 minüten ge
geten. De overige tijd wordt besteed
aan het woord in een of andere vorm:
er wordt gesproken en gezongen
Een maaltijd is niet alleen eten: het
is samen eten. (Wie alleen op een
station snel iets gebruikt, of in een
restauratie met louter vreemden om
zich heen een paar broodjes eet,
houdt geen maaltijd). Bij een maal
tijd komen we dichter tot elkander:
sprekend en luisterend. Wanneer we
dit voor ogen houden, is de sprong
naar de H. Mis, als offermaaltijd, niet
zo groot. De H. Mis heeft het aspect
van een maaltijd. Het verzadigd wor
den is niet het eerste. Het samenzijn
is belangrijker.
Waarom wordt de Eucharistie een
maaltijd genoemd? Wel, dit is het
idee van Christus zelf. Hij stelde de
Eucharistie in aan tafel. Hij geeft
brood en wijn als tekens opdat wij
inniger met Hem samen en met Hem
verenigd zouden zijn èn opdat wij
met Hem onze gemeenschap met ei
kander zouden versterken.
Dat we in gemeenschap de Eucha
ristie moeten vieren is ons wel zeei
ontgaan. Het gaat telkens om Jesus
en mij. En dan nog vrij kinder
achtig. Zo is ons dat van jongsaf
aan geleerd. De gewoonte om na de
communie met de handen voor de
ogen te gaan zitten is niet ideaal.
(Dom Verheul O.S.B.: „wij commu
niceren en gaan onmiddellijk daarna
onszelf ex-communiceren, door ons
zelf af te sluiten voor anderen.
Jesus leeft in mij, maar tegelijk in de
ander, onder ons. We hebben Hem te
geven aan elkaar. Da Eucharistie
moet samen gevierd worden. Van
daar het gezonde streven om in een
kring rond het altaar plaats te ne
men.
Men stglde de vraag in twijfel Had
Christus 'wel ooit echt verdriet? Hoe
kon Hij wenen over Lazarus' dood,
waar Hij toch wist hem te zullen doen
herleven?
Wanneer wij allen geloven, dat
Christus God én mens .was: volledig
God en volledig mens, dan mogen wij
daarvan niets gaan afnemen. Volgens
de ondubbelzinnige woorden van St.-
Paulus is Christus in alles aan ons
gelijk geworden behoudens de zonde.
„Mens geworden" wil niet zeggen,
dat Hij alleen maar een menselijk
lichaam heeft aangenomen, maar ook
en dat hoort er wezenlijk bij het
menselijk innerlijkhet menselijk
uiteraard groeiende bewustzijn, liet
menselijk hart, de menselijke vreug
de en het verdriet. Christus' verdriet
over de dood van Lazarus, zijn angst
in de hof van Olijven waren dus echt,
volledig echt. Wanneer men zegt, dat-
Hij op zulke momenten niet echt kon
lijden en maar deed alsof, dan ver
minkt men het mens-zijn van Chris
tus. Wel is het waar, dat Christus
altijd op elk moment van Zijn leven
de troost en de hulp heeft gehad van
de Vader, waarmee Hij nooit, ook
niet aan het kruis, het goddelijk con
tact heeft verloren. Altijd was in
Hem het bewustzijn: de Vader is met
Mij. We kunnen bij het beschouwen
van de opgeworpen moeilijkheden
misschien het beste uitgaan van de
woorden, die Christus sprak op de
laatste avond van Zijn leven: „Ziet
het uur komt, en het is reeds geko
men, dat gij verstrooid wordt, ieder
zijns weegs, en Mij alleen laat staan.
Maar Ik ben niet alleen, want met Mij
is de Vader".
Tenslotte werd nog gezocht naar
een juiste verhouding tussen gesprek
en activiteit. De combinatie van beide
werd als noodzakelijk gezien. Het
gesprek in groepsverband is nodig
voor het juiste inzicht en de onont
beerlijke kennis. Maar praten alléén
wordt steriel, wanneer men niet tot
activiteit komt, individueel én ge
meenschappelijk. Leken en priesters
moeten samenwerken om juist in
deze tijd nu er zoveel dringende no
den zijn de naastenliefde concreet te
beoefenen.
Als wij één onzer kennissen, autorij-
schoolhouder van professie, vragen hoe
het hem gaat in het veranderlijke leven,
is het onveranderlijke antwoord: „Och,
halen en brengen hè", waarmee wij ove
rigens steeds even wijs blijven, omdat
dit in zijn geval, zowel goed als slecht
kan betekenen. Dit alles sterkt ons al
leen maar in de wetenschap, dat het he
le leven halen en brengen is, met prak
tijk gratis. Dit laatste dus in tegenstel
ling tot de rijlessen, waarbij in de ad
vertenties de theorie meestal gratis
wordt aangeboden. In deze wetenschap
gaan wij over tot de
waaraan ditmaal een vrijwel volledig be-
voetbalde zondag is voorafgegaan. Kij
ken wat er voor ons op deze maandag
te halen valt en wat deze dag ons brengt.
Wat zou er deze week voor ons in de
sterren geschreven staan. Slechts eens
in de drie vier weken gaan wij naar de
kapper en daar ligt meestal wel zo'n
blad, dat het een en ander onthult, maar
slechts voor één week, zodat wij de an
dere weken in volslagen onwetendheid
moeten doorbrengen. Die blaadjes staan
voorts vol met pikanterigheden, die,
waren zij oprecht en eerlijk opgediend,
misschien nog door de beugel konden,
maar die juist door de infantiele ma
nier, waarop zij als belangrijk worden
bestempeld, vreselijk kleingeestig wor
den. Alsof wij niet verder kunnen leven,
zonder de wetenschap, dat een zekere
Engelse (of Amerikaanse) T.V.-omroep-
ster iedere morgen vijf minuten op haar
hoofd gaat staan, omdat dit, naar zij
volgens het onderschrift van de foto ver
klaarde, zo'n kalmerende invloed op
haar uitoefent. Aangenomen dat dit waar
is, vragen wij ons af, waarom de blad-
vullers van dergelijke geschriften dit
ons willen laten weten. Beogen zij daar
mee te bereiken, dat wij ook op ons
hoofd gaan staan, iedere morgen? Nou,
al gingen ze op hun kop staan, wij doen
dit niet. En de afgebeelde handeling mag
dan kalmerend werken op degene, die
ze verricht; bij degene, die ze krijgt
voorgeschoteld zal zij veeleer het tegen
deel bewerkstelligen. En dat is het, wat
ons hJj dergelijke bladen tegenstaat. On
der het mom van onschuldige kalme
rende ontspanning brengen zij lectuur
op het hellende vlak, die bovendien gren
zeloos flauw is. Dit laatste (zo mense
lijk zijn we wel) stuit ons eigenlijk nog
meer tegen de borst dan het eerste. Nee,
dan nemen we liever ons lijfblad (te
vens lijfsbehoudblad), dat met al zijn zet
fouten (ja, ja we weten het en we vech
ten er te®en) ons na aan de ziel ligt.
Kroesjtsjef heeft schriftelijk ingestemd
met de woorden van Eisenhower, dat
voor de versterking van de vrede daden
nodig zijn. Zijn brief zal zorgvuldig wor
den bestudeerd en dat is dan de eerste
daad, die alvast maar gesteld wordt.
Tenslotte gaan ontzenuwen en ontwape
nen hand in hand in deze moderne tijd.
Het kan gelijk opgaan in tegenstelling
tot de
die nooit gelijk kan opgaan met de maan
dag, hoewel hij daar in feite weinig van
verschilt. Laat men nu in de douchecel
van de kleedkamers ontdekt hebben, dat
Abe een stem heeft, die goed genoeg is,
om op de grammofoonplaat opgenomen
te worden. Dat zal dan wel niet na die
wedstrijd tegen de Turken geweest zijn,
want toen was er voor Abe niet veel te
zingen.
Nee, dam Voorschoten, daar is reden om
te zingen
83 trouwlustige paartjes kunnen binnen
afzienbare tijd een eigen woning krijgen
met f 1020,— eigen geld. Vanzelfsprekend
zijn de voorschotten voor de Voorscho
tenaren zelf bedoeld en wij vinden het
alleen maar jammer, dat we niet in
Voorschoten wonen.
Voortaan krijgen we donderdags reeds
de weervoorspelling voor zondag, zij het
dan van de gezamenlijke vaderlandse
bierbrouwerijen. Nu kunnen we ons dus
's zondags des te kwader maken, want
het maakt tenslotte groot verschil, of je
een verwachting van drie dagen of van
één dag de bodem ingeslagen ziet. Waar
schijnlijk verwacht men, dat het verdriet
om teleurstelling met bier wordt weg
gedronken. Bovendien mag het publiek
raden hoeveel uren zonneschijn en hoe
veel mm regen er op de komende zon
dag zullen zijn. Het is dus de bedoeling
de zon in uren en de regen in mm op te
geven. Dus niet allebei in stralen, an
ders is er geen uitkomen aan. Intussen
zijn we er met de dinsdag ook weer uit
gekomen. Er is geen enkele reden, om
langer bij deze dag te blijven, dus zetten
we de
linea recta met haar zitvlak op ons
schrijfvlak zoals de Nederlandse lucht
macht binnenkort in Duitsland gestatio
neerd zal worden, om raketten te bedie
nen. Dit bericht kwam in Den Haag als
een donderslag bij heldere (nou ja, hel
dere) hemel. Men dacht daar dat men
het in Keulen hoorde donderen, maar
als het werkelijk donderen wordt, zal 't
verder zijn dan in Keulen en wel tegen
het ijzeren gordijn. Vandaar, dat de ba
sissen in die richting zullen komen. Moe
ten we dit nu onder halen of brengen
rangschikken; d.w.z. komt de NATO
onze jongens halen, of gaan 'we ze, zelf
brengen. Dat maakt een groot verschil.
De katholieke Middenstandsbond is
tegen verhoging van de veertarieven in
Zeeland, dit verklaarde hij bij monde
van de heer Lockefeer. Er zal op aan
gedrongen worden, dat de minister in
deze een veer laat vallen, anders gaat
het mis daar in Zeeland met het ha
len en brengen en ook de prijzen van de
goederen worden ongunstig beïnvloed.
Die veren geven anders wat narigheid
en dat niet alleen in Zeeland. Maar ja,
tunnels en bruggen worden.niet in één
dag gebouwd.
In Oostenrijk zal het verkeer zaterdag
1 minuut volkomen stil liggen, om de
doden te herdenken, die door verkeers
ongevallen om het leven gekomen zijn.
Eén minuutje dus om te besteden aan de
198 mensen, die in 1957 omkwamen,
doordat een langssuizende auto niet tijdig
wist te remmen, of doordat zij hun scoo
ter niet voldoende in de hand hadden.
De haast speelt ons wél parten in deze
jaren. Nauwelijks is de woensdag half
om, of we verlangen alweer naar de
die ditmaal tevens zondag is, zodat er
geen krant verschijnt, zodat wij ons, wat
lectuur betreft, bepalen tot de missie
kalender, waarop een Chinese bruid
staat afgebeeld. Zusje van zuster Ig-
natio staat erbij, alsof iedereen, die dit
plaatje ziet, weet wie zuster Ignatio is.
Een groot deel van de vrije dag heb
ben wij besteed aan het fantaseren over
zuster Ignatio. Wij kennen alleen zus
ter Almonda (één mond al mond) van
de bewaarschool. Zuster Ignatio, nóóit
van gehoord. Het enige wat wij uit het
onderschrift kunnen afleiden is, dat zus
ter Ignatia de Chinese nationaliteit
bezit. Kwamen pas toen tot de ontdek
king, dat er aan de achterzijde van het
blad ook nog iets stond. De Chinese
bruid is een zusje van zuster Ignatio,
zo- goed bekend bij alle Lucianen en
oud-Lucianen. Wat zijn Lucianen? Mis
schien verzamelaars van merken van
lucifersdoosjes? Zo'n kalender kan een
mens voor vreemde raadsels stellen en
die waren nog niet opgelost, toen er
een fotograaf kwam om het kind te foto
graferen, niet zozeer voor de kalender
als wel voor het nageslacht. Het kind
vierde het grote feest en vandaar moest
het op een plaatje. „Bent u de moe
der?" vroeg de fotograaf, met een ac
cent, dat deed vermoeden, dat hij op
een slinkse wijze, via het kind, militaire
doelen kwam vastleggen, waarom da
militair in het gezelschap ijlings deed,
alsof hij alles van zuster Ignatio af
wist, maar (dat wisten wij allang) hi}
wist óók niet wat Lucianen waren. Maar
goed: „Bent u de moeder? Dan ook
op het plaatje met het kind", en „Waar
is de vader?" De vader, die allang het
gevoel had, dat hij nergens meer was
moest ook op het plaatje en de groot
vader en de bloemen en allen en alles
moest naar één hoek van de kamer,
die qua achtergrond het meest voor
de plaatsjesmaker geschikt was. Hoewel
wij de fotograaf duidelijk lieten weten,
dat wij de broer waren, had hij voor
ons geen belangstelling. Toch hadden
wij graag met een zevenjarig bruidje
op de foto gegaan. Zo'n foto zouden
wij, noem het kinderachtig, zuinig bewa
ren, in tegenstelling tot die van de T.V.-
omroepster op haar hard aan kalme
ring toezijnde hoofd, die in deze stand
van de donderdag naar de woensdag
kijkt in plaats van zoals een normaal
mens naar de
waaraan ditmaal een vrijwel volledig
bevoetbalde zon-donderdag is voorafge
gaan. De Gaulle is dan ook onderwerp
van gesprek vandaag. Of De Gaulle ech
ter winstpunten brengt is nog een vraag,
die niemand zelfs maar durft waagt met
zekerheid te beantwoorden. Het la
waai, dat bromfietsen maken heeft in de
Tweede Kamer vragen doen rijzen.
Men heeft de minister van verkeer en
waterstaat gevraagd, of er niets tegen
te doen is, want de huidige wetgeving
schijnt niet in afdoend tegengaan te
voorzien. Vooral nu de ramen weer open
gaan wordt het lawaai hinderlijk. Toe
maar, morgen brengen, wat moet daar
nu tegen gedaan worden? Natuurlijk kan
men watjes in zijn oren stoppen, maar
dan hoort men niets meer. Men hoort
de melkboer (met zijn voile melk) niet
bellen, ja zelfs zou men dan de minister
niet horen antwoorden en dat moeten
we horen, want we zijn zeer benieuwd
naar zijn oplossing. Zonder dat daar de
minister van Justitie naar gevraagd is,
nemen de diefstallen in de havens af
met als oorzaak de slechte economi
sche omstandigheden, die het na ont
dekking eventueel volgende ontslag te
riskant maken. Zo ziet u eens, waar
meer vraag dan aanbod op de arbeids
markt toe kan leiden. En dan te weten,
dat Nederland meer dan 8000 schoen
makers telt, dat is ongeveer Vit schoen
maker per 10.000 inwoners. Die halve
zijn wij, die in onze vrije tijd wel eens
hame» en leest grijpen, zij het louter
voor plezier. De schoenmakers, die niet
bij hun leest gebleven zijn, zijn niet
meegeteld, anders had men nog tot
veel hogere aantallen gekomen natuur
lijk. Evenmin als bij onze leest, blijven
wij bij de vrijdag. We gaan over tot de
en lanceren te goeder trouw en te goe
der gewoonte, de wekelijkse uitsmijter,
die ditmaal tegen ons komt opgespron
gen in de vorm van een talenwonder,
dat kwispelstaart bij het horen van het
woord Topconferentie. Hier komt hij
dan, de uitsmijter onder het motto:
„TOEN ONZE TOP EEN TOPJE WAS:
Een Duitse herder uit West-Falen
Spreekt zonder moeite vele talen,
Behalve Duits en Portugees,
Spreekt hij Frans, Engels en zelfs
hees.
Zijn Grieks is echter minneties.
Hoewel twee herderinnetjes,
Hem onderrichtten in 't vervoegen.
Kreeg hij hiervan maar weinig sjuge
Maar Russisch spreekt hij net zo soepel
Als een gebogen rotan hoepel,
En op vijf, zes minuten gaans
Verstaat men reeds zijn foutloos
Spaans.
„Is het een wonder" zegt het dier,
„Da'k tolk was bij de grote vier
En dat ik mij als pretendent zie
Voor tolk bij de conferentie,
Die nu nog op de hoogste top
Zit gaar te koken in haar sop?
Maar doet men het niet erg vlot
Dan vindt men mij daar in de pot
Met nog de prijskaart op m'n borst:
„Eet hond-met-zestien-tongen-wonst".
DE UITSLAG van de boekenweek
geschenk-prijsvraag 1958 gevraagd
werd dit jaar de auteur vast te stellen
van alle sinds 1947 anoniem versche
nen geschenken luidt: le prijs (boe-
kenbon van f 125) mej. Agnes Kunst,
Amsterdam; 2de prijs (boekenbon van
f 100) mevr. W. Wijle-Reijenga, Am
sterdam; 3e prijs (boekenbon van f 75)
H. Lambooy, Rotterdam. Verder ont
vangen nog 50 inzenders boekenbon-
nen ter waarde van f 10.
van de Mapro-spiraat'
geeft U de zekerheid
dat Uw gordijnen
T" onberispelijk strak hapgen,
zonder moeilijkheden met doorsteken.
geoctrooieerde gordijnspiraM
MaPRO NV '.HERTOGENBOSCH
