15 Juni - Vader in ieders gedachte
PeekgCloppenburg
SPAANS FACULTATIEF
AAN ULO-SCHOLEN
Ka merlin gli Onnes-medaille
voor prof. Samuel Collins
Wereldfilmfestival mist sfeer
Veertien eeuwen brandpunt van
beschaving
.saint germain des PRés heeft voor de vreemdeling sinds het
12.
Sf"
F ï-
mmm,
DINSDAG 10 JUNI 1958
PAGINA
Aan de wieg van
Frankrijk
Bloei en verval
Voor een deel behouden
„Adelborst" No Iron shirts
Orion Pullovers
Dassen
Een nieuwe mode in Ankiets
Wele&lmodecleatie3 - O toppiejhzttes
Stichter Childebert
Prijsvragen van
„Ons Leekenspel"
Wijziging Lager-Onderwijswet een jaar
later in werking
Vijf uur les per dag
Berekening en combinatie
°Btiemuziekfestival
c Ui Groningen
Films een desillusie
Banaal gegeven
Materie domineert
de geest
Onderwijzer-raadslid
Zilver van de Pharao
Première van toneel
groep „Arena"
Muzikale successen
voor vader en zoon
e'®de van de tweede wereldoorlog een grote aantrekkingskracht
Stegen, sinds hij daar in allerlei „caves" en „boïtes de nuit" eigen-
®®t'dig uitgedoste en libertijnse jongelui kon aantreffen, zo heel anders
3,1 Dij hem thuis. Ringbaardjes en paardestaarten, spijkerbroeken en
ktruien waren de herkenningstekenen van een existentialistische
''*"2(1". De toeristenindustrie heeft, zonder zich veel te bekomme-
re" om het tragische waarom van deze losgeslagen generatie, de
j/jstentialistische" mode gecreëerd, die met de problematiek van
\jrire5 noch van deze naoorlogse jeugd meer veel te maken heeft.
aar die van Saint Germain des Prés nog altijd een trekpleister maakt,
j, e bezoekers van deze vennaaksgelegenheden hebben geen flauw
ee van het werkelijk Saint Germain des Prés, het pittoreske oude
stadsdeel van Parijs met de vele kleine straatjes en pleintjes, waar
zich nog altijd als in een dorp kan wanen; evenmin van die
*hdere jeugd, die hier overdag en 's avonds op de terrasjes van „Lip"
pï-ea deux M«vgots" of in de kleine eethuisjes een studentikoze en
Hl./ticke attnoafeer brengt en er aan herinnert, dat de universiteils.
bv'ik van het Quartier Latin en de kunstacademie hier vlak bij in de
yjjurt liggen. Maar het minst van alles hebben de uitheemse nacht-
j "iders, die hier neerstrijken, gemeenlijk oog voor het oude hart van
wijk op de linker Seine.oever. Het nachtelijk duister verhindert
',l®estal, dat men de hoogoprijzende kerk van Saint Germain op het
S|,1jpunt van de Boulevard Saint Germain en de Rue de Rennes ook
/ar ziet. Deze kerk herinnert aan de beroemde abdij van Saint
j^t'tnain des Prés, die in de geschiedenis van Frankrijk en vooral van
a"js zo n grote rol heeft gespeeld. Veertien eeuwen geleden werd
abdij gesticht en dit feit zal deze week worden herdacht met
e luister, welke zo'n uitzonderlijk jubileum verdient.
^at
v«e]
Gs,
vsn
ftet
°en de oudheid ten einde liep en
then nu de Middeleeuwen noemt
aanvang namen, was Parijs niet
groter dan het eiland in de Sei-
dat nog steeds de naam draagt
Eiland van de Stad, lie de Cité
Was een tijd van bloedige en ru-
conflicten, maar ook van een krach-
ontwakend geloofsleven. Het is
scinerend om te lezen, hoe in die
'al van kluizenaars zich verenig-
b met anderen, die het wereldse be-
1Jf ontvluchtten, en kloosterorden
/"tten. Zij namen bezit van de
a§ gelegen stroken land aan de
ine, buiten de toenmalige stad op
e eiland, begonnen die te ontginnen
stichtten er weidra de abdijen,
dringers. Meermalen is de abdij ver
woest en geplunderd. Maar telkenmale
herrees zij uit haar as, Hugo Capet,
de grondlegger van de dynastie, welke
als men de Bourbons meerekent
veertig koningen aan Frankrijk heeft
geschonken, voegde aan zijn konings
titel die van abt van Saint Germain
toe. Reeds de eerste Capetingers wa
ren dus reeds lekenabten en daardoor
de beschermers van de abdij geworden.
De prachtige kerk, die men nu ziet
op dezelfde plek waar de vroeg-ro-
maanse Merovingische kerk eens stond
dateert van kort na het jaar 1000,
het jaar, waarin heel West-Europa
in een angstpsychose van het ver
gaan der wereld had geleefd en waar
na overal een koortsachtige bouw
activiteit werd ontwikkeld. Zij is oor
spronkelijk in romaanse stijl gebouwd
„Foire Saint Germain". De naam van
de Rue du Prés aux Cieres herinnert
nog steeds aan het sportterrein, waar
de jonge monniken en studenten van
de abdijschool het liefst hun gevech
ten leverden met de studenten van de
universiteit van Parijs.
Maar toen in de zeventiende eeuw
een godsdienstige herleving aanbrak,
deelde ook de oude abdij in deze her
bloei. De Benedictijnen van Saint Maur
brachten er een nieuwe geest en daar
mee het begin van =en nieuwe gouden
eeuw. De invloed van het nabije Saint
Sulpice droeg daartoe bij. De nieuwe
abt van Saint Germain. Tarisse, was de
biechtvader van de beroemde mon
sieur Oidier, de superieur-generaal
van Saint Sulpice. Met het herstel
van de regel en van de godsdienstige
verdieping ging een grote wetenschap
pelijke renaissance gepaard. Wij be
hoeven in dit verband slechts te her
inneren aan de naam van de grote
père Mabillon die de beroemde Ecole
des Chartes" stichtte en tot de ge-
schiedenisbeoefening zoveel heeft bij
gedragen. In een kleine nis naast de
ingang van de kerk staat zijn, ietwat
petieterig, borstbeeld. In deze wijk
staan tal van grote en imposante beel
den aan geleerden gewijd, en daarbij
steekt dit borstbeeld naar ons gevoel
al te pover af.
De Franse Revolutie heeft ook de
abdij van Saint Germain niet gespaard.
De laatste superieur-generaal van
Saint Maur, tevens abt van de abdij,
viel als slachtoffer van de beruchte
september-bioedbaden van 1792. De
monniken werden verdreven en de ge
bouwen tot salpeterfabriek ingericht.
Toen men in 1802 de bouwwerken wil
de slopen werd slechts een deel gered
dank zij het moedige optreden van de
„concordaats-priester", pastoor Ké-
ravenant, die bezit van de kerk had
genomen en verklaard had liever on
der het puin ervan te sterven, dan te
wijken voor het slopingsbeve] van de
gouverneur van Parijs.
Thans is van het eens zo grote ge
bouwencomplex nog slechts de kerk
over, alsmede het in 158G gebouwde
paleis van de abt en de pastorie. Het
interieur van deze kerk herbergt een
schat aan muurschilderingen, die voor
al uit kunsthistorisch oogpunt uiter
mate belangwekkend zijn. Het is al
leen jammer, dat de kerk iets te don
ker is om van deze kunstwerken naar
waarde te kunnen genieten. Toen na
en extra feest met een practisch cadeau van P C
Voder elke dag tip-top verzorgd
in een Adelborst" shirt van super
kwaliteit, krimpvrije no-iron poplin.
Strijken overbodig! Een P C
merkshirt voor een verrassend lage
prijs
2 stuks
23.!
50
In zonnige Capri kleuren, ge-
makkelijk wasbaar, snel droog. 1 C 95
Ongekend lage prijs lUi
Cravatta Campione
Originele Italiaanse dessins in O 95
meesterlijke kleuren
Tulpenserie
Exclusieve collectie in attractieve q 95
cadeauverpakking Ui
Terylene
De wondervezel met de ideale
eigenschappen: Kreuk vrij, wasbaar,
duurzaam I
Als eerste in 'Nederland brengt
P&C thans stretch-nylon ankiets,
vervaardigd van meerkleurige
garens in een rijk multi
colour effect. IJzersterk,
snel gewassen-zó droog
de revolutie de openbare eredienst
weer werd toegestaan, werd de kerk
van Saint-Germain des Prés een paro
chiekerk. Zü is een van de meest be
zochte heiligdommen van Parijs.
De parochie heeft ondanks het
vooral nachtelijke rumoer, dat zich
in deze buurt doet horen, iets bewaard
van een groot dorp. Wie er de weg
weet, vindt rond de voet van de to
ren nog menig stil en pittoresk plek
je. Voor de wetenschappelijke én ar
tistieke wereld is zowel de kerk zelf
als haar omgeving Cen gezocht oord.
Deze week zal het er druk zijn van
al diegenen, geestelijken en leken, die
het erfgoed van de abdij van Saint
Germain des Prés en de vruchtbare
arbeid van veertienhonderd jaren ko
men herdenken.
lrvan die van Saint Martin en
Germain wel de beroemdste zijn
borden.
'ii^e Merovingische vorsten uit die
zagen gewoonlijk wel in, dat zij
S veel uit te boeten hadden, alvo-
"s zij bij de hemelpoort konden
oppen. Die koningen heersten
over een gebied niet veel gro-
dan een sta(F maar zij beoorloog-
elkaar alsof zij gehele imperia had-
(W winnen. Voor hun zielerust de-
zij vaak schenkingen aan de
^osterfemeenschappen. Bij al hun
^dheid waren zij bevorderaars van
schone kunsten, waardoor hun na-
K-aachtenis thans nog met veel ro-
btiek omgeven is.
derde zoon van Clovis, was Chil-
/ert i, jjy leefde van 511 tot 558 en
v «e eerste die de titel van koning
farjjs droeg. Hjj is de initiatief-
g bier van de abdjj van Saint Germain
«/Hst. H«j liet monniken uit Au-
d 1,5 komen en Saint Doctrovee werd
'e
Hrste abt. Hjj ook gaf de mon-
5, en een kerk ten geschenke, ge-
«I b onder de bescherming van het
*Guis en van gjnt Vincentius, van
«Ik
e heilige hjj op een Spaanse
/estocht een kostbare reliek had
Hïenomen. Dit was de eerste ab-
erk en zjj kwam gereed in 588,
Dar dus veertien eeuwen geleden.
voi«°b'.ng Childebert heeft haar nog
ÏJjj °°ld gezien, maar niet in gebruik.
li"stierf op de dag der kerkwijding
Hember.
e/jldebert zelf wefd er begraven
ba. i|b opvolgers volgden hem daarin
Waat wert* Saint Germain de rust-
5(1 van de Merovingische vorsten
bis Jl0rstinnen, zoais later Saint De-
Ca-fT® necropolis zou worden van de
tij«5 "bgers, de koningen van Frank
je Maar ook Saint Germain werd
t'tu eSraven. De volksmare had deze
9is bian reeds spoedig na zijn dood
^bton11 heilige vereerd en de eerste
Jjlcj nger, Pepijn de Korte, verge-
Aa,. Van zijn toen nog 13 -jarige zoon,
bajj die later in 800 in Rome de
vb(i rskroon zou krijgen en de naam
Ge "de Grote" verwierf leidde zelf
baaj/Hbrenging van het gebeente
tajj de abdijkerk. Sindsdien sprak men
sb rt;0*6 „kerk van Saint Germain"
'b(io' De oorspronkelijke namen zijn
taa/bierhand in het vergeetboek ge-
tich, tijd had het klooster voor
bariyb de regel van Sint Benedictus
Sraard. Het werd later begunstigd
boo Capetingers én mede dank zij
Ge bescherming doorstond de abdij
Verschrikkelijke tempeesten van
kazjpb^bnen-invallen en oorlogen Aan-
j*l tr, .tnen bij deze krijgsbedrijven
Ve6'te Senoeg had om Parijs zelf
5>i «TfDdigen, werden de ommeian-
'J herhaling een prooi van de in-
haam is op de abdij overge-
In het hart van Saint Germain des
Prés, op de Parijse linker-Seine-
oever staat de eeuwenoude abdij
kerk, die aan deze wijk haar naam
gegeven heeft en die thans het mid
delpunt is van de viering van het
veertiende eeuwfeest van de stich
ting der abdij, (Foto Viguier)
maar al spoedig werd ook de abdij
een middelpunt van de door Cluny
verbreide geestelijke en artistieke
opbloei. De Cluniasenzers, die naar
de abdij kwamen, verbouwden de ab
dij en breidden haar uit in hun eigen
stijl, en vandaar dat op 21 april 1163
paus Alexander III het thans nog vrij
wel ongeschonden schip in gothische
stijl kon consacreren. Van de ro-
maans'e periode is nog slechts het por
taal te zien en de majestueuze toren.
Twee andere torens, uit dezelfde tijd
zijn helaas later afgebroken, evenals
een prachtige Maria-kapei, die in
schoonheid met de beroemde Sainte
Chapelle van de lie de Cité kon wed
ijveren.
De abdij van Saint Germain des Prés
heeft zijn bloeitijden gekend, maar
ook haar perioden van neergang. Met
name in de zestiende en zeventiende
eeuw deelde zij in het algemene reli
gieuze verval. De omgeving was de
plaats geworden waar nu Saint Sul-
picfe ligt waar de vermaarde Pa
rijse jaarmarkt werd gehouden, de
„Ons Leekenspel" te Bussum, dat ter
gelegenheid van zijn 25-jarig bestaan in
april 1959 een vierdaags werkcongres
organiseert heeft ter voorbereiding daar
op een zestal prijsvragen uitgeschre
ven. De eerste prijsvraag betreft een
avondvullend toneelstuk voor het ama
teurtoneel. Onderwerp en soort zijn geheel
vrijgelaten. De jury bestaat uit de he-
■•-n Willem Tollenaar, Kees Spierings en
Albert Welling. De prijzen bedragen
resp. 1000,- en f 500,-, waarbij het be
kroonde spel volledig eigendom blijft
van de schrijver.
In de tweede prijsvraag, onder dezelf
de algemene voorwaarden, wordt een to
neelspel voor de jeugd gevraagd. De eer
ste prijs bedraagt hier 500,- de tweede
prijs 300,-. De jury bestaat uit mej. M.
Kupers, dr. Jop Pollman en Jan Naay-
kens.
Een jury bestaande uit de heren Piet
Oomes, Joop Biekmann en André Rut
ten zal de inzendingen beoordelen van
een prijsvraag voor een stuk verhalend
proza. De prijzen bedragen f 200,- en
f 100,-. Ook wordt er een prijsvraag voor
een liedtekst uigeschreven met prijzen
van f 150,- en f 100,- Jury, Gert Helmer
dr. Jop Pollmann en Bernard Verhoeven.
Een prijsvraag voor een maskerspel en
een voor een poppenspel besluiten de
serie. De prijzen voor deze beide opgaven
bedragen telkens f 200,- en f 100..- De
jury voor beide prijsvragen bestaat uit. de
heren Mathieu v. d. Heuvel, Lou Hoefna
gels en Henk Zoutendijk.
Mede naar aanleiding van de bespre
king met de vaste commissie voor onder
wijs, kunsten en wetenschappen op 4 juni
jl. heeft minister Cals gemeend in het
ontwerp van wet tot wijziging van de
Lager-onderwijswet 1920 nog enige wijzi
gingen te moeten aanbrengen.
In het ontwerp van wet tot wijziging
van de kweekschoolwet is bij nota van
wijzigingen voorgesteld een akte Spaans
l.o. in het leven te roepen, vooral ter
wille van die onderwijzers, die naar de
West emigreren. In verband hiermede
acht de minister ook het opnemen van
het vak Spaans in de Lager-ondcrwijswet
1920 noodzakelijk. Door deze wijziging zal
het mogelijk worden aan scholen voor uit
gebreid lager onderwijs het Spaans als
facultatief leervak aan het leerplan toe te
voegen.
Dit deelt de minister mede in een twee
de nota van wijzigingen aan de Tweede
Kamer.
De in het voorlopige verslag der Kamer
gemaakte bezwaren tegen het stellen van
een maximum aantal lesuren van vijf per
Op een bijeenkomst van het interna
tionale natuurkundige congres op dins
dag 24 juni 's middags te half vier in
het Groot Auditorium van de Rijksuni
versiteit te Leiden, zal de gouden Kamer-
lingh Onnes-medaille van de Nederland
se vereniging voor koeltechniek uitge
reikt worden aan professor Samuel C.
Collins uit Cambridge, Massachusetts
(V.S.). De toekenning van de ere-pen-
ning aan prof. Collins, hoogleraar aan
het „Massachusetts institute of techno
logy", is gegrond op diens uitnemende
verdiensten voor de ontwikkeling van de
techniek der lage temperaturen en in het
bijzonder voor zijn baanbrekend werk
op het terrein van de produktie van
vloeibaar helium.
De medaille is in 1950, bij het veer
tigjarige bestaan van de vereniging voor
koeltechniek, die door prof. Kamerlingh
Onnes is opgericht, ingesteld, en wordt
thans voor de derde maal uitgereikt. De
enig levende drager van de onderschei
ding is prof. R. Plank uit Karlsruhe
en voort6 was nu wijlen Sir Fran
cis Simon met de erepenning onderschei
den. Met de uitreiking dit jaar wordt te
vens herdacht dat prof. Kamerlingh On
nes vijftig jaar geleden in 1908 voor de
eerste maal helium vloeibaar maakte.
Prof. Collins die in 1898 in de Verenig
de Staten werd geboren, studeerde aan
de universiteit van Tennessee „agricul
ture" en aan die van Noord Carolina
„physical chemistry".
Hij heeft de zuigerexpansiekoelmachine
met open circuit voor lage en zeer lage
temperaturen zodanig verbeterd, dat dit
een bedrijfszeker toestel is geworden, ge
schikt voor industriële produktie.
De uitreiking zal geschieden door prof
dr. Ing L. Vahl, voorzitter van de Ne
derlandse vereniging voor kbeltechniek.
niek verzette de bakens. Er kwamen
technicolor, CinemaSchope, Todd OA, Ci
nerama, Cinemiracle, driedimensionaal
geluid en als het even kan komen er
driedimensionale beelden. Maar niemand
kan deze techniek beheersen. De geest
ontbreekt. Men schijnt in de filmstudio's
vergeten te zijn, dat een film vaak dieper
ontroerde naarmate de middelen simpe
ler waren.
De meeste films van tegenwoordig zijn
niets anders dan berekening en combi
natie. Elke bezieling ontbreekt. Waar
het op aankomt is, dat er iemand ver
schijnt, die niet een film wil maken, maar
die er een moet maken, omdat hij er
door bezeten is.
Met geen der tot nog toe in Brussel ver
toonde films was dat ook maar een ogen
blik het geval. Zelfs niet bij de beste,
de Russische film „Het Huis, waar ik
leefde" van L. Koulidjanov en J. Sethei
Deze film heeft een eigen toon, persoon
lijke vormen en geeft de indruk uit het le
ven te zijn gegrepen. Toch is er weinig aan
het toeval overgelaten. Dit voelt men aan
de kleine details, die eigenlijk de grote
waarden van „Het Huis, waar ik leef
de" uitmaken.
De film verhaalt, hoe een gezin uit een
krotwoning trekt en in een nieuwe flat
gaat wonen. De verhuizing heeft nogal
succes, want de dochter van het gezin
trouwt met de chauffeur van de verhuis
wagen en de jongste zoon vindt een
vriendinnetje, een buurmeisje, dat angst
vallig door haar moeder wordt bewaakt,
want het kind zal en moet actrice worden.
Er is ook nog een geoloog, die vriend
schap met de jongen sluit.
Een paar jaar gaan voorbij. Dan komt
de jonger er achter, dat zijn broer een ver
houding heeft met de vrouw van zijn
vriend, de geoloog. Die ontdekking schokt
n/®nsdag 11 juni zal in Groningen
li(J gek naal politiemuziekfestival wor-
HrÜG „0l,Gen, onder auspiciën van de
s5ti rfarfrf1 Pohtiemuziekverenigngen in
Ge J Het doei is de banden tus-
ei« korpsen en hun leden te verste-
Gesat- j
V Gi0 "hiding van dit festival zuilen
'V verfeu? v'.iftien politiemuziekkorpsen
\r' d chiHende Punten naar het cen-
15 grote markt, marcheren, om
Grote Markt gezamenlijk
»a>~harteren-
V 'ten VVordt gedefileerd voor de au-
b6s, °P het bordes van het stadhuis.
v n' dirigenten en genodigden
ervolgens ten stadhuize officieel
Ws he« f1' !n het stadspark wordt 's mid-
Hstival gehouden in twee muziek-
Waardoor de korpsen snel kunnen
wisselen en het programma vlot kan
worden afgewerkt, 's Avonds wordt op
de Grote Markt nog een programma van
marsen uitgevoerd door de koninkliike
Haagse politie-muziekvereniging. „On
derling kunstgenot" en het Leeuwarder
politiemuziekkorps. Voor het showelement
tijdens dit concert zorgt de Heerlense
Politie muziekkapel, welke kapel het
enige muziekkorps in Nederland is dat
doedelzakken kan bespelen.
Minister Luns gaat volgende week
maandag op uitnodiging van zijn Britse
ambtgenoot Selwyn Lloyd naar Londen,
zo heeft een woordvoerder van het Fo
reign Office gisteravond bekendgemaakt.
Verwacht wordt dat het gesprek in de
eerste plaats zal gaan over de recente
ontwikkelingen in Frankrijk en de gevol
gen daarvan voor de toekomst van de
Europese gemeenschappelijke markt en
het plan voor een daarmee verbonden
vrij handelsgebied.
(Van onze bijzondere medewerker)
Brussel en de Wereldtentoonstelling
liggen in een stralende zomerzon. Het
ziet er allemaal even prachtig en veel
belovend uit: de bezoekers, de fontei
nen, de paviljoenen en het weerbericht.
En toch gaat het slecht met het
Filmfestival. Bar slecht zelfs. De eerste
week zit er nn op. Zeven duffe dagen
zonder sensatie, zonder verrassingen en
wat erger is zonder enthousiast
publiek. De films draaien in een kast
van een zaal, waar de gapende gaten
des te sterker opvallen. Het Wereldfilm-
festival van Brussel mist sfeer.
Jan en Alleman vraagt zich af, waar
aan dat kan liggen. Is het onze eigen
schuld en zijn we te verwend? Zijn het
de sterren, die (nog) niet allemaal
hier zijn? Is het de twijfelachtige kwali
teit van de vertoonde films? Of is de
datum slecht gekozen?
Bijna niemand ziet, dat het Wereld
filmfestival van Brussel een soort exo
tische bloem is, die onder een hoogtezon
in een gloediend-hete serre moet bloeien.
Koste wat het kost. Zo iets kan voor een
festival, dat meer dan vieertien dagen
moet duren, fataal worden.
Naar het festival van Cannes ga je
met een heel ander gevoel dan naar een
wereldtentoonstelling, waar eigenlijk te
veel is te zien Hier wringt de schoen.
Eerst de wereldtentoonstelling met haar
paviljoens plus een Atomium en dan pas
het festival en de films. In Cannes of Ve
netië geeft daarentegen het festival de
toon aan.
Maar verliezen we geen tijd met lange
verhalen over oorzaken en gevolgen. Het
gaat om de vertoonde films en die zijn
voor ons een desillusie. De hemel be
ware ons. als deze films werkelijk tot
het beste horen, wat de laatste maan
den is geproduceerd. Meer dan ooit is het
ons duidelijk geworden, dat de industrie
het heeft gewonnen van de kunst en dat de
materie de geest domineert. Het even
wicht is verstoord en hier ligt de diepste
oorzaak, dat het Festival van Cannes
dit jaar een teleurstelling werd en dat
van Brussel een ramp dreigt te worden.
De „crisis" in de filmkunst is een gevolg
van de wanverhouding, die tussen kunste-
naar en industrie is geschapen. De tech- K- Mychkova en N. Elisarov in de Russische film „Het huis, waar ik leefde"
hem hevig. Hij voelt, dat hier iets door
en door gemeens gebeurt, iets, dat goed
moet worden gemaakt.
Dan trekt de oorlog over het land en
laat zijn slachtoffers achter. De vader
van de jongen sneuvelt. De oudere broer
verliest een been. De geoloog wordt ge
dood. Het vriendinnetje trekt als ver
pleegster naar het front om niet meer
terug te keren. Maar het leven gaat ver
der, ook in het huis met zijn bewoners,
die alleen maar wat ouder zijn geworden
Met dit simpele, bijna té simpele gege.
ven kregen de sovjet-cineasten weer eens
de kans om de k'eine man in zijn klei
ne omgeving uit te beelden. Daarom
doet het geheel onweerstaanbaar denken
aan het Italiaanse verisme, zonder dat
het evenwel teveel aan oorspronkelijkheid
inboet of in cliché's vervalt.
Hiermee zijn we bijna vanzelf in „End
station Liebe" belandt, waarmee de Duit
se Bondsrepubliek een gooi doet naar
de erepalm. Na een magistrale aanloop
(het beeld van een lampenfabriek) en
enkele uitstekende scènes zoals een wed
strijd, die in een vechtpartij ontaardt
verzandt de film van Georg Tressier in
het banale gegeven. Tien jaar geleden
zouden we een dergelijke fiim misschien
hebben geaccepteerd. Maar nu zijn we
langzamerhand blind en gevoelloos ee-
worden voor het schrille licht, dat op de
na-oorlogse mentaliteit van de jeugd wordt
j geworpen.
Het verhaal vertelt van een jonge bra-
nie, die wedt, dat hij „die nieuwe typis
te" wel zal veroveren. Aanvankelijk lo
pen zijn Don Juan-pogingen op niets uit.
Maar de jongen (Horst Buchholz) heeft
lef genoeg en gaat naar haar moeder. Op
den duur lukt zijn verovering, maar dan
ontdekt hij, dat het meisje beter en ern
stiger is dan andere moderne meisjes,
en zijn „Spielerei" verandert in een se
rieuze verliefdheid. Natuurlijk hoort het
meisje van de weddenschap en de idylle
dreigt te worden verstoord. Maar na wat
verwikkelingen komt alles weer op zijn
pootjes terecht.
Niets nieuws dus, dit gegeven en re
gie heeft het magere geval niet kun
nen redden. Géén Grand Prix dus voor
„Endstation Liebe".
dag voor het lager onderwijs heeft de mi
nister aanvankelijk niet kunnen delen.
Nader is hem echter gebleken, dat zich
met name bij het gymnastiekonderwijs
toch moeilijkheden zouden kunnen voor
doen. Door het gebrek aan vakleerkrach
ten en vaklokalen is het in sommige ge
meenten noodzakelijk het gymnastiekon
derwijs te geven voorafgaande of aanslui
tende aan de normale schooltijden.
In verband hiermede heeft de minister
alsnog gevolg gegeven aan de in het voor
lopig verslag gedane sugfestie om de in
specteur een bevoegdheid tot ontheffing
van deze eis te verlenen.
Bij de wet van 12 maart 1958 is de mo
gelijkheid geopend, dat onderwijzers bij
het bijzonder lager noderwijs worden ge-
kozen tot lid van de gemeenteraad. Ten
aanzien evenwel van een onderwijzer
raadslid, die een benoeming tot wethouder
aanneemt, waarvoor ingevolge de Lager-
onderwijswet 1920 de toestemming van
Ged. Staten is vereist, is een non-activi-
teitsregeling onontbeerlijk, althans in die
gevallen, waarin naar het oordeel van
Ged. Staten de omvang van de werkzaam
heden als wethouder de uitoefening van
beide functies naast elkaar niet toelaat.
Voorgesteld wordt een non-activiteitsrege-
ling, die krachtens de Lager-onderwijswet
1920 zal gelden voor de onderwijzers bij
het bijzonder lager onderwijs. Voorzover
het een onderwijzer bii het openbaar lager
onderwijs betreft, zal de regeling slechts
kunnen worden toegepast, indien de on
derwijzer wethouder wordt in een andere
gemeente dan die, waarin de school staat.
Door de vertraging, die de behandeling
van 't wetsontwerp heeft ondervonden, is
het noodzakelijk datum van inwerking
treding een jaar later te stellen.
Op 19 juni a.s. zal de toneelgroep „Are
na" een nieuw stuk uitbrengen, genaamd
het „Zilver van de Pharao". Het is een
toneelstuk vol vreemde avonturen, ge
schreven door Henk Hasebos. De regie
is in handen van Bob Verstraete, de de
cors zijn van Marja Lemaire.
Dc hoofdrol wordt gespeeld door Paul
Meijer, terwij] voorts meespelen Kittv
van Wijk, Nellie.Wiegel, Ton Berger, Bob
Bauber, Henk Votel en Kees Water
beek.
Dit zal tevens de laatste voorstelling
voor de vakantie van „Arena" zijn De
voorstelling heeft plaats in het Goois
kinderziekenhuis te Huizen in de open
lucht, zodat dc polio en de t.b.c. pa
tiëntjes, die altijd gescheiden zijn, dan
gezamenlijk het stuk kunnen zien.
De heer B. J. Franssen. directeur van
het Sint Servaeskoor te Maastricht ont-
ving van de Johan Wagenaarstichiing een
opdracht tot het schrijven van een compo
sitie voor carillon.
De Maastrichtse pianist Jean Fransen,
zoon van bovengenoemde B. J Fransen,
hoofdleraar aan de conservatoria te Luik
en Maastricht behaalde op de internationa.
Ie competitie-wedstrijd voor orgel te Gent,
georganiseerd in het kader van de We
reld-tentoonstelling. de eerste prijs in de
„Mnijng Tverkon voor orgel-soio, 'met een
driedelige sonate.
