Bij spreekkoren als donderslagen
een glorieuze zege op Hongarije
Jtaliaan" Kurt Hamrin scoorde beide goals
Melkmeisje, Delft - schildert zelf - met gemak en CETALAC
m
Wout Wagtmans stayer-kampioen
en zegt wegsport nu
vaarwel
Peter Post versloeg Scliulte in kwart-finale
Sweden miste ook nog een penalty
en zag twee goals afgekeurd
Het
was kermis
in Rasunda
Pellenaars niet in
Tour de France
WERELDKAMPIOENSCHAP VOETBAL 1958
Nederlandse baankampioenschappen 1958
Moolenijzer verraste bij
achtervolging amateurs
Gustavsson moet vóór de
halve finales terug
Italiaanse ploeg voor de
Tour de France
VRIJDAG 13 JUNI 1958
ai 1 jm I jjfJ
Jten.
Professoraal
Gunnaar Gren en Nills Liedholm wa
ren veedal de bouwers van die Zweed
se aanvalsmachine.
Showjongen
Gren en Liedholm lanceerden de twee
buitenspelers Skoglund en Hamrin, van
wie de blonde „Nacka" op links vaak
wat. bangelijk bleek, de meeste „capso-
nes" ook had, maar niettemin met zijn
trucs soms drie Hongaren tegelijk voor
schut zette. Kurt Hamrin, kastanjebrui
ne, aalgladde showjongen, was in feite
op de rechtervleugel nog gevaarlijker.
En het was dan ook Hamrin. die alle
twee de Zweedse doelpunten scoorde:
het eerste uit een voorzet van Skoglund
in de 34ste minuut van de eerste helft,
het tweede na ee.n van zijn onstuitbare
solo-dribbels langs de hele linker defen
sieflank van de Hongaren en met een
geraffineerde hooghal over de uitgelo
pen keeper Grosics heep. in de tiende
minuut na de rust.
En de Hongaren
Geen gebrek aan sensatie
Openingsdoelpunt
V';
Furieuze Hongaren
PLASTICVERF
van Ceta-Bever
Eigen stijl
Schulte verloor van Post
Pour suite-amateurs
Captein nam revanche
WOUT WAGTMANS
De uitslagen
K. N. W. U. kreeg geen antwoord
Lwedens geel-blauwe helden als
eersten in de kwart-finales
(Van onze sportredacteur Gerard Pattijn)
STOCKHOLM, donderdagavond
^ANKELEND OP HUN LAATSTE KRACHTEN, volko-
•"en
rond eikaars schouders,
H0 u'tgeput en steun zoekend
Seerden twee dreumesen van Zwedens glorieuze natio-
^le voetbalelftal, de buitenspelers Kurt Hamrin en Len-
Skoglund, nog een laatste keer voor de wilde horde
^"grafen. Met flauwe, trage gebaren, alsof ze nauwelijks
l0® ^ij bewustzijn waren, worstelden zjj zich tenslotte
suS' Singen als laatsten door de haag van waanzinnige
t'Dorters naar de catacomben.
Alle elf Zweedse overwin
naars strompelden op hun
wenkbrauwen, op het laatste
restje van hun fysieke ver
mogens, uit de moerassen.
Alle elf waren ze helden
Met elf man hadden zij, de
gastheren van dit Wereldkant-
pioenschap Voetbal 1958, deze
grandioze triomf van van
avond behaald. Met alle elf
man hadden zjj de spreekkoren
van het publiek, opzwepende
spreekkoren, beantwoord met
het beste wat ze konden ge
ven. Met alle elf hadden zjj de
Hongaren, de grote finale-ver
liezers van 1954 en opnieuw tot
de sterke favorieten gerekend,
een nederlaag toegebracht,
welke voor de Magyaren in dit
W.K.-toernooi 1958 wellicht nu
reeds fataal kan blijken! Alle
elf vormden zjj de eerste ploeg,
Yia de tweede ronde van deze achtste finale nog
0bder verliespunten is! En alle elf tenslotte vormden zij
J Moeg, die voor Zweden een plaats in de kwart-finales
,e«ft veroverd: het eerste land, dat daar nu reeds zeker
is!
v ^ennard Skoglund en Kurt Hamrin waren niet de enige
^ehwinnaars van vanavond. De twee dreumesen waren
!°k niet de beste spelers. En mijn hemel, als die horde
0O'°grafen al zo uitzinnig deed om wel dertig plaatjes van
mannekes te schieten, wat hadden ze dan wel niet
e °eten doen om een Gunnar Gren, een Bengt Gustavsson,
Agne Simonsson en een Nils Liedholm, grótere figuren
in dit zo triomfale Zweedse elftal, de hulde, de jubel en al
de publicitcits-rimram te geven, welke hun zeker toe.-
kwamen!
Wat een grandioos elftal was dit! Welk een combinatie
van technisch vernuft, strategisch inzicht, energie en
strijdvaardigheid; welk een onbuigzaam moreel in deze
ploeg, die ijskoud en onbewogen kon blijven onder de
dreiging van de tegenstanders, maar óók kon losbarsten
in een bruisende stroom van brandende aanvalsdrift. De
Zweden kunnen inderdaad juichen: „Dit is het beste elftal
dat we ooit op de been hebben gebracht!" En als de
Zweden ooit bekeerd zijn van de antieke dwaling op de
wegen van het amateurisme, als zij ooit dankbaar hebben
erkend, dat de voetbalautoriteiten in Stockholm gelijk
hadden, toen men daar een jaar geleden eindelijk ook
overging op de nieuwe koers van semi-professionalisme
en men zijn „buitenlandse" profs uit het verre Italië voor
het W.K.-toernooi kon terughalen, dan was het vanavond
daar wel een wedstrijd voor.
Daar was het ook het elftal voor! Een ideale combinatie
van vier uit Italië overgevlogen profs: spil Bengt Gus
tavsson, rechtshalf Nils Liedholm, rechtbinnen Kurt Ham
rin en linksbuiten Lennard Skoglund, twee ex-profs (met
eveneens Italiaanse, respectieveiyk Franse en.... nieuwe
Zweedse faam): veteraan „professor" Gunnar Gren, storm
ram Bror Mellberg op de beide binnenplaatsen; van ten
slotte vijf spelers, die in eigen land de beste exponenten
vormen van een onder de exodus sterk gebleven sport:
de piepjonge middenvoor Agne Simonsson, de blonde backs
Orvar Bergmark en Sven Axbom, linkshalf Sven Parling
en bovendien de oude, vertrouwde keeper Karl Svenssoi».
Meer dan vijftigduizend uit hun nationale gemoedsrust
losgebroken Zweden brulden vanavond voor dit elftal hun
stembanden volkomen aan flarden. Opgezweept door de
ceremoniemeesters hielden zjj een voortdurende wedkamp
om eikaars spreekkoren op de volgepakte, vierkant te
genover elkaar gelegen tribunes, te overschreeuwen.
Spreekkoren, die insloegen als een lawine van dreunende
donderslagen.
„Heja Sverige friskt humor! Det or det som susen gor!
Heja! Heja! Heja! Hup Zweden, goede moed, daar
mee wint ge. Heja, heja, heja!" Zó luidde de nationale
sportkreet van het Zweedse volk en die legde het van
avond minuut na minuut als een zweepslag over zjjn geel-
blauwe helden.
En de geel-blauwe helden wonnen! Met 21 van een
Hongaarse ploeg, die onder de voet werd gelopen
het tomeloze enthousiasme, waarmee de thuisclub
de glorie van het vaderland streed.
door
voor
EEN STRIJ'D!
s^rrengeflo'nker
U mag van mij
van de Argentij-
9|l''' alle flegmatiek van de Engelsen,
onverzettelijkheid van de Duitsers
w precisie van de Kussen houden,
wat de geel-blauwe helden hier
k iJ (jgi
was voetbal
V, °nd vertoonden,
een hart! Een stoer en bruisend
leenhart
ie6;:uennart, dat zich in zijn sport uit-
W i. tot het angstaanjagend in de keel
st'Dit was voetbal met zulk een
Si ';eio?.e overgave van geest en van
Ojj vermogens, gebaseerd uiteraard
'r,.. de onvergankelijke waarden van
Indische vaardigheid
hit.
en tactisch in-
!t]
maar gesublimeerd door een on-
-n. dat u var
andere voetbal cadeau kan
tljfbttelijke karakterrijkdom, dat u van
die allerlei bedenkingen komen
,fïjnai het
W?en. U zult wel verslaggevers tegen-
Gj°eren, maar vergeet u dat maar.
%^nkt u wel, dat de omstandigheden
1'" moeilijk waren. Er drukte op de
V 'blauwe helden een enorme last van
W Jsiteit, een enorme druk van hun
te jC^tie en van niet voor eigen publiek
«U ?°gen falen, niet te mógen verliezen;
^o„,°Vendien moest de strijd geleverd
in een uitgestrekt moerasgebied,
Crih oude mannen als
Mtóft (38), Nils Liedholm
„professor
"iM,; vaojinhs uieunv"" (36), Bror
'Gjberg (35), ian:ge, zware kerels bo-
V«lrt n- extra gehandicapt waren, een
(>iw Waaraan „Italianen" als stopper
h) ^fsson en de dreumesen Hamrin
hrfoglund al lang ontwend zijn.
Was de hele dag nog geen uur
E geweest en toen kort voor het be-
•hi *.an de spectaculaire ouverture-ker-
regen dan eindelijk en gelukkig
VntJes ophield, lag de grasmat van
nasunda-stadion bedekt met wijde
en verraderlijke, diepe water-
f. Maar beide ploegen bleken zo
veel technisch meesterschap in
et n °3gage mee te voeren, dat de show
Ih®bWelijks onder leed.
show, groots en op-
doordat ze
Mr^erdaad: een
,?nd, nóg opwindender,
(0.0(L°Pgevoerd tegen dat decor van die
losgebroken Zweden. Een show
ltl losgebroken Zweden.
ln,3ividuee.l goed
Een
vakmanschap,
itt^h zowel de*geel-blauwen als rood-
1 ieder voor zich naar hoog Euro-
V-.hiveau reikten. Een show óók van
ttr- t
reffelijk teamspel
eontrasten,
boeiend door
.«s-. -u'.iasieii, enerverend door het
van de kansen en de energie,
men elkaar in de moerassen te
de flanken bij de „inheemse" baoks
Bergmark en Axbom, als in het centrum
Wraan lange' zwarte stopper, Bengt
„Juile Gustavsson. pas twee dagen voor
het begin van het toernooi uit Italië
overgevlogen, als een souverein koning
over vriend en vijand regeerde; waar
ook een tweede, zwarte „Italiaan", de
knokelharde Nils Liedholm, zonder par
don de Hongaarse aftasting'smanoeuvres
uitmoordde, waar alleen linkshalf Par-
lings soms een bres liet vallen, die ech
ter dan onmiddellijk door stopper Gus
tavsson of. de bewonderenswaardige
veteraan Gunnar Gren werd gedicht.
Ook voor volksafigevaardigdë J'ozsef
Bozsik, rechtshalf en captaip van de
Hongaarse ploeg, die door trainer Baroti
bij wijze van super-sensatie als.mid
denvoor was opgesteld, geen opening in
de Zweedse muur; en de hoogedelge
strenge heer liep na een kwartier al zó
nijdig tegen zijn jonge binnenspelers
Tichy en Bundzsak te brommen, dat er
geen twijfel aan bestond, of afgevaar
digde Jozsef Bozsik gebruikte daarbij
geen parlementaire taal.
De geel-blauwe Zweedse aanval zocht
naar zijn kansen langs andere wegen:
krachtige, hard-gespeelde. snelle com
binaties in de lengte van het veld, op
gesierd met diep in de Hongaarse ver
dediging snijdende crosspasses.
De oude professor'' doceerde! Er
staan bijna geen haren meer op zijn
bruin verbrande schedel, maar wat
onder die schedel zit is nog altijd dik
in orde. Gren heeft in het burgerleven
de allure van een groot zakenman, wat
hij intussen ook wel is. Maar als men
hem met de geel-blauwe tuniek om
gordt, draaft hij nog altijd rond als
een jongen. Niet meer zo soepel als
in zijn jeugd toen hij voor het Euro
pese elftal mocht uitkomen, niet meer
zo snel als in zijn Italiaanse glorie
jaren. maar nog altijd met een elan,
een tempo, een uithoudingsvermogen
en een hardnekkigheid, die men op de
Nederlandse voetbalvelden van heel
wat jongere „veteranen" al in geen ja
ren meer gezien heeft.
De technisch volleerde oude rot brak
niet alleen in het middenveld reeds le
gio aanlopen tot Hongaarse aanvallen
af, hij was bovendien de man, wiens
scherp tactisch inzicht de weg plaveide
voor openingskansen van zijn mede-aan
vallers.
En achter hem stuwde Nils Liedholm,
de rechtshalf, die aanvallers mee op, wat
trager, wat eerder aflatend ook, maar
niettemin met een enorme greep op al
les wat zich aan weerszijden van de
middencirkel afspeelde.
Gren en Liedholm lanceerden ook de
zware blonde stormram Bror Mellberg,
onuitputtelijke draver tussen voor- en
middenlinie, onverbreekbare schakel
voor de laatste pass. maar zelf met
zijn schoten niet gelukkig.
En tenslotte lanceerden zij ook de blo
zende middenvoor Agne Simonsson, 21
jaar, met de onschuld nog op zijn jon
gensgezicht, rank en slank, de enige
amateur van heel dit W.K.-toernooi,
die met zijn technisch knappe en snelle,
maar ook nog zo heerlijk frisse en on
bevangen spel meer dan eens de Hon
gaarse defensie in zijn eentje openbrak.
Simonsson had alle „Italianen" over
troefd door in de eerste wedstrijd tegen
Mexico twee van de drie goals te scoren
(de derde was een penalty van Liedholm
geweest) en eigenlijk had hij het tussen
een stel op eigen roem bedachte „bui
tenlandse" sterren van het Skoglund-
genre heus niet zó gezellig. Simonsson
scoorde vandaag niet, maar hij was op
nieuw de lieveling van alle meisjes, va
ders en moeders!
Een goede ploeg, een technisch knappe
ploeg, maar geen „hart", geen bezie
ling. Secuur uit het boekje geleerd voet
bal van een feilloze precisie, maar zel
den of nooit die onverwachte manoeuvre
op eigen initiatief, zelden een overrom
pelende diepte-pEss. bijna altijd weer
die stereotype, korte centertjes in de
'breedte, tot dan weer het been van een
Gustavsson of .een Liedholm, een Berg
mark of een Axbom met een dreunende
reuzenzwaai al het gepriegel aan stuk
ken sloeg.
Een knappe voorhoede met volksafge
vaardigde Bozsik als zwervende midden
voor (spion Hidegkuti had het veld moe
ten ruimen), met de lange atleten Tichy
en Bundzsak als falende schutters in de
dubbele spits, met de buitenspelers San-
dor en Fenyvesi, die zelden de Zweedse
backs voorbijkwamen en die te weinig
lef hadden om. met veronachtzaming
van het boekje, eens iets anders te doen
dan trouw aan de lijn te blijven opere
ren.
Een technische ploeg, met goede
halfspelers, maar. met een zwakke,
snel in paniiek gespeelde verdediging
en met Gyula Grosics als een keeper,
die tal van oogverblindende safes heeft
verricht, doch bij het tweede Zweedse
doelpunt volkomen alle schuld droeg
en na het eindsignaal nog altijd luid
keels met zijn zenuwen en zijn hyste
rie liep te worstelen.
Het onvermogen van de Hongaren was
echter allemaal slechts betrekkelijk, im
mers volkomen ondergeschikt als het
bleek aan het Zweedse elan.
Twee doelpunten, uit dat elan gebo
ren. waren voldoende om de Hongaren
kansloos te verslaan. En daarbij werd
dan nog een doelpunt van Skoglund we
gens buitenspel afgekeurd en een prach
tige voltreffer van linkshalf Parling na
onbaatzuchtig werk van Simonsson door
de Schotse scheidsrechter Mowat (die
kennelijk nog nooit van de voordeelregel
had vernomen) eveneens geannuleerd en
omgezet in een vrije schop voor.... de
Zweden (welke onbenut bleef) en ten
slotte miste Liedholm nog een penalty!
Aan sensatie dus geen gebrek.
Ofschoon van een veldoverwicht, geen
sprake was, kregen de Zweden toch ver
reweg de meeste kansen, omdat ze di
recter speelden én meer schoten. Twee
kopballen van Mellberg en twee schoten
van Simonsson brachten direct na het
begin van de strijd al schrik in de Hon
gaarse verdediging, waar spil Sipos zich
tweemaal achtereen in paniek aan Skog
lund vergreep. De vrije trappen, die
Skoglund zelf nam, daalden zó verrader
lijk in de doelmond neer, dat Grosoos er
zijn nek voor moest riskeren om het ge
vaar te bezweren en voor het overige
de Hongaarse baoks in het wilde weg
tegen elkaar stonden op te trappen.
Verraderlijk was ook Skoglunds voor
zet, die in de 34ste minuut het eerste
doelpunt inleidde. „Nacka" was op een
heel lange crosspass van Simonsson
voorbij Matray gegoocheld en zijn ge
trokken center gleed onder de neus van
twee Hongaren door naar de ingekomen
Hamrin, die ineens laag inschoot (10).
Alsof er op de tribunes een bom ont
plofte! Onder een orkaan van gejuich
bleef Zweden aanvallen, maar Grosics
kende tot aan de rust geen pardon mper.
Toen vlak na de hervatting Bengt Gus
tavsson voor de eerste keer een kopduel
tegen de specialist Bundzsak verloor en
Sandor meteen inschoot, zag het er voor
de Zweden tóch nog donker uit, maar
op appèl van de Belgische grensrechter
Van Nuffel annuleerde mister Mowat de
treffer wegens buitenspel. Gustavsson
werd echter toen even onzeker. Een
nieuwe kans voor Sandor in het zijnet.
En vervolgens in de negende minuut een
vrije kans voor Bundzsak, die van korte
afstand hoog inschoot. De bal stuitte
vlak voor de reeds verslagen Svensson
terug! Maar: was het via de Lit.of
via de ijzeren netstang? In dat laatste
geval was het een goal! Maar de Noorse
linesman Dragvoll gebaarde onverstoor
baar van neen.
.--4
De Hongaarse doelman Grosics had het tegen Zweden beslist druk. Hier
brengt hij nog redding in een moeilijke situatie, maar in twee andere
gevallen gelukte het hem niet.
De Hongaren waren furieus. En in
de direct daarop volgende tiende mi
nuut kregen zij bovendien de genade
slag. Hamrin glipte met aalgladde be
wegingen tussen de fuik van Berendi
en Sarosi door, zag Grosics meters ver
voor zijn doel staan en wipte het leer
met een beheerste hooghal onbereik
baar over hem heen (20).
Woedend, krijtwit, met gebalde vuis
ten stormde Grosics naar het midden
veld, bedolf scheidsrechter Mowat onder
de meest onbegrijpelijke verwijten, maar
niemand heeft ooit geweten wat Grosics
eigenlijk wilde en ook de andere Honga
ren steunden zijn protest niet.
De strijd werd nu keihard. .Gustavs
son stortte zich een paar maal als een
blok op Bozsik en Tichy neer en aan de
overkant ging het tussen Skoglund en
Matray bijzonder vijandig toe. De Hon
gaarse rechtshalf Szojka maakte het
echter tegen Simonsson in de 25ste mi
nuut te bont, zodat mister Mowat een
penalty moest geven. Liedholm schoot
naast.
Nog véél verder naast belandden een
paar vertwijfelde schoten van Tichy en
Bundzsak. maar in de 32ste mnuut vloog
er ineens van de zestien meterlijn een
granaat in de Zweedse touwen: voltref
fer van Tichy, door de overigens reeds
gedemoraliseerde Bozsik bij een klassie
ke Hongaarse breedte-manoeuvre vrij-
gespeeld (21).
De zweden hadden er een vriendelijk
applaus voor over, maar een te enthou
siaste deputatie van de kleine Hongaar
se kolonie werd onverbiddelijk terug
over het hek gejaagd.
Overigens de geel-blauwen antwoord
den toen met de twee.afgekeurde
doelpunten van Skoglund, respectieve-
lijf ging.
stijl.
GUNNAR GREN
De „professor'
Ieder deed dat in zijn eigen
De Hongaren, in hun gloeiende, wijn
rode shirts, met hun korte combinaties
voorzichtig en bedachtzaam in de breed
te laverend, allereerst bedacht op het
behoud van de bal. zoekend en tastend
naar openingen in het Zweedse afweer-
front. Zij vonden in heel de eerste helft
die opening nooit. Het Hongaarse front
trok op over de hele breedte, zowel op
AMSTERDAM, Olympisch Stadion, donderdag.
De Nederlandse wegrensport heeft vanavond in het Olympisch Stadion
definitief een van de meest succesvolle vertegenwoordigers van de na
oorlogse periode verloren. Toen Woutje Wagtmans want het gaat
over deze kleine Brabander als winnaar uit het stayerskampioenschap
te voorschijn was gekomen, stond zijn besluit vast: Wout Wagtmans gaat
de weg verlaten en zal in het vervólg alleen nog maar achter de grote
motoren rijden.
Een beter injectie bad de Nederlandse baansport, die een dieptepunt
had bereikt, niet kunnen krijgen. Want Wagtmans reed in deze stayers,
finale bijzonder spectaculair en zal zeker ook in het internationale milieu
een goed figuur kunnen slaan.
Het had er overigens lang naar uitge
zien, dat Martin Wierstra zijn titel zou
gaan prolongeren. Eigenlijk had de Am
sterdammer maar twee tegenstanders*
Wout Wagtmans, die na een half uur
vlak achter hem zat en Noppie Koch, die
weliswaar op een ronde lag maar steeds
een tiental meters voor Wierstra bleef rij
den. Alle anderen speelden geen rol in
dit spel.
Toen Wagtmans zijn eerste aanval lan
ceerde, was Wierstra mans genoeg om
hem terug te wijzen. Ook de tweede en
derde poging van Wagtmans mislukten en
men ging er al rekening mee houden, dat
Wierstra de titel zou prolongeren. Zeven
minuten voor het einde echter kwam de
ontknoping. Weer vehoorgde Wagtmans
het tempo, joeg Wierstra op de zich fel
verdedigende Koch en in twee ronden
was het gebeurd. Wierstra moest de Bra
bander laten gaan en viel terug in een
eentonige tred, terwijl Wagtmans ze
gevierend en lachend naar de enkele
duizenden toeschouwers op de tribunes
in een wilde rush verder stormde.
Op dat moment had 'ij titel reeds
veroverd en dat hij in de laatste minuten
Wierstra nog op een ronde zette, was
eigenlijk van geen belang meer,
PETER POST
versloeg Gerrit Schulte
De toeschouwers, die naar het Olym
pisch stadion waren gekomen om Ger
rit Schulte in de finale van de profs,
achtervolging tegen Beter Post te zien
uitkomen, zijn teleurgesteld. De Bos
schenaar had zich nl. niet vo r de eind
strijd geplaatst doordat hij reeds in de
kwartfinale doorPost kansloos
werd verslagen.
Doordat, zün sterkste tegenstander was
uitgevallen, had. Post in de finale tegen
Ab Geldermans geen moeite om met een
flinke voorsprong te winnen. Veel uit-
zichth voor de komende wereldkampioen
schappen biedt de tijd van de Nederland
se kampioen zes minuten 35,2 seconden
echter niet.
Grote verrassingen leverden de slot
ritten van het amateur-achtervolgings
kampioenschap op. Niet Jan Hugcns en
Jan Buis, die een week geleden in de
voorritten veruit de beste tijden hadden
gemaakt, kwamen in de finale, maar
Harrie Moolenijzer en Arle van Hou-
welingen.
Moolenijzer had daarvoor tweemaal te
gen Hugens moeten rijden, want in
de eerste rit kreeg de Amsterdam
mer in de zesde ronde, toen hij 30 meter
voor lag, een lekke band. In de tweede
ronde verraste Moolenijzer door opnieuw
met grote voorsprong te winnen. In de
andere halve finale hadden Van Houwe-
lingen en Buis een fel duel uitgevoch
ten, dat door Van Houwelingen in de
laatste ronde met zeer klein verschil was
gewonnen.
In de finale volgde Moolenijzer de tak-
tiek van Peter Post, bevocht in de eerste
ronde een voorsprong van 20 meter en
streed daarna met al zijn macht om Van
Houwelingen voor te blijven. Moolenijzer
slaagde daarin.
Joop Captein, in 1955 kampioen b\j de
amateursprinters, maar daarna ont
troond door Frans Mahn en Mees Ger
ritsen, heroverde dit kampioenschap op
Gerritsen.
In de eerste rit won Captein van Kop
met een half wiel verschil. Alleen de
jury zag, dat Captein ook in de tweede
rit zegevierde, terwijl een groot deel van
het publiek Gerritsen voor de winnaar
hield. Toen de uitslag bekend werd ge
maakt, werd de jury beloond met een
fluitconcert en boe-geroep, maar de be
slissing was genomen en Captein kreeg
de kampioenstrui,
De uitslag van de stayrs was: 1 Wagt
mans achter De Graaf, afgelegd 82.420
km., op een ronde: 2 Wierstra achter
Wiersma, 3 Smits achter Kaeb, 4 Pronk
achter Van den Bosch, 5 Koch achter
Merkens. Op drie ronden: 6 Vreeswijk
achter Van der Stuyft, 7 Mei -gnoul ach
ter Van Roey. Op tien ronden: 8 Staken
burg achter Schutier.
De uitslag van de sprint amateurs was:
Finale: eerste rit: 1 Captein 12,4 sec., 2
Gerritsen, Tweede rit: 1 Captein 13,2 sec.,
2 Gerritsen.
Om de derde prijs: ^erste rit: 1 Reyn-
goud 13,2 sec., 2 De Graaf. Tweede rit: 1
Reyngoud 14,4 sec., 2 De Graaf.
Eindstand sprint amateurs: 1 Captein,
2 Gerritsen, 3 Reyngoud, 4 De Graaf.
Achtervolging ama'eurs:
Halve finales: eerste rit: 1 Moolenijzer
5.17.0, 2 Hugens 5.21.6. '"weede rit: 1 Van
Houwelingen 5.13.0, 2 Buis 5.13.2.
Om de derde prijs; 1 Buis 5.19.4, 2 Hu
gens 5.23.0.
Finale: 1 Moolenijzer 5.14.6, 2 Van Hou
welingen 5.16.4.
Eindstand achtervolging amateurs: 1
Moolenijzer, 2 Van Houwelingen. 3 Buis
en Hugens.
Achtervolging professionals: eerste rit:
1 Peter Post 6.40.0. 2 Daan de Groot 6.42.4.
Tweede rit: 1 Ab Geldermans 6.32.8, 2
Piet van Est 6.38.6.
Finale; Peter Post 6.35.2, Ab Gelder
mans 6.37.2.
Eindstand: Peter Poot, 2 Ab van Eg-
mond, 3 Piet van Est, Daan de Groot.
Om de derde prijs: 1 Piet van Est 6.39.0,
2 Daan de Groot 6.12.2.
lijk Parling (wegens buitenspel, respec
tievelijk wegens een overtreding van de
Hongaren, wat mister Mowat op een
enorm en herhaald fluitconcert kwam te
staan), waarna Skoglund en Matray bei
den hun rugnummers in het boosdoe
nersboekje van de scheidsrechter zagen
opgetekend, Grosics nog een schot van
Gren onder de lat moest wegmaaien en
Svensson nog een keer bij een doorbraak
van Bundzsak zich inderdaad „de beste
Scandinavische doelman van alle tijden"
moest tonen.
En eindelijk ging dan in de laatste mi
nuut die massale zucht van verlichting
over de volgepakte tribunes, toen Bozsik
de laatste vrije trap rakelings langs het
geel-blauwe muurtje enlangs de
paal mikte.
De slag was gestreden en gewonnen!
„Heja, Sverige!"
De geel-blauwe helden hadden het
Zweedse volk een nationale feestavond
geschonken!
i
Als Zweden ook nog op 19 juni
de kwart-finale (tegen nummer
twee van de groep-Götenborg) zou
winnen en tot de halve finale op
24 juni zou doordringen, zou het
daarin zonder zijn enorme stopper
Bengt Gustavsson moeten uit
komen.
Gustavsson heeft van zijn Ita
liaanse club Atalanta slechts tot 23
juni verlof gekregen en moet dan
terugkeren voor de Italiaanse
bekercompetitie.
(Van onze sport-redacteur)
Het was <een complete kermis!
De drie prinsessen en de kroonprins
Karl Gustav, heel democratisch tussen de
andere toeschouwers gezeten, konden het
niet laten om mee te doen in de massale,
donderende spreekkoren: Heja, Sverige
friskt humor!, die zo onweerstaanbaar
vanaf de zijlijnen werden gedirigeerd.
Complete kermis in dit oude, reeds van
1910 daterende Rasunda-stadion met
turnsters, die uit aapjeskoetsen ballen
in de hoge, steil-oplopende tribunes wier.
pen; met een swingband op het midden
veld, later met een prachtig geüniformd
muziekkorps en met trompetgeschal bij
de entree van de elftallen.
Al wat aan spelers, officials, suppor
ters en journalisten uit alle hoeken van
Europa en Zuid-Amerika voor dit W.K.-
toernooi in Zweden is en uiteraard op
volle sterkte naar deze apart vastge
stelde wedstrijd ZwedenHongarije was
opgekomen (en het ivas ook mij een re
tourtje GöteborgStockholm volop
waard, al is dat nog verder dan Rotter
damParijs v.v.J, zaten er met verbijs
tering naar te kijken, omdat die Zweden
de naam hebben zo koel, zo nuchter en
zo onbewogen te zijn
Blijkbaar echter is voetbal zelfs in dit.
land in staat om iets in het volk los te
slaan.
De Nederlands-Luxemburgse ploeg in
de Tour de France 1958 zal niet onder
leiding van Kees Pellenaars staan. Dit be_
sluis is gisteravond door de K.N.W.U. ge
nomen naar aanleiding van het feit, dat
Pellenaars niet heeft geantwoord op het
ultimatief gestelde telegram van de wie.
lerunie.
De sportcommissie van de K.N.W.U. zal
thans contact opnemen met de Luxem
burgse wielerbond teneinde overleg te
plegen omtrent een nieuw aan te wijzen
ploegleider.
De Italiaanse wielerploeg voor de Ronde
van Frankrijk is als volgt samengesteld:
Nencini, Bottecchia. Fallarini, Pintarelli,
Baffi. Favero. Padovan, Perlinghi
Dall'Agata, Catalano. Nascimbene en
Bregnoli.
Tijdens de training voor de Grote Prijs
van België, welke zondag 15 juni a's.
op het circuit van Francorchamps wordt
gehouden, heeft de Engelse coureur Mike
Hawthorn met een Ferrari het ronde
record verbeterd. Met een gemiddelde
snelheid van 210.972 km per uur liet hij
voor zijn snelste ronde een tijd van 4 min
0.6 sec afdrukken.
