MENSEN
aan het vakantiefront
HET MARIONETTEN-
THEATER Bn*man
Een niet alledaagse
tentoonstelling
Vrouwenvaria
Wie naar Terschelling wil....
I
r
v.
Ij*
van
Bert
pr'T.i
MEISJE UIT DE
PAPIERWINKEL
J
Onze
zomeropruiming
begint
15 juli
Nylon-lokken
moet moedig zijn
als een
ontdekkings
reiziger
Reserveringen
vanaf 8 juli
Aan de Torenlaan te Blaricum
is het marionettentheater van
Bert Brugman gevestigd, in
een groot huis met een rieten
dak waar wij worden ontvangen
in een atelier. Het huis ligt te
midden van een weelderige
bloementuin. Toen wij er een
bezoek brachten, stonden er
twee grote vrachtauto's op de
weg. De ene is een speciale voor
de familie Brugman gebouwde
wagen die erop is ingericht het
hele gezelschap te vervoeren.
Met die vrachtauto's rijden de
zonen van Bert Brugman stad
en land, en ook wel het buiten
land, af, om het marionetten
theater aan het volk te verto
nen.
Maar een hote!
met zelfbediening!
Ingewikkelde affaire
Doe het zelf.
Kurhaus
J.c. van Lieshout zoon n.v.
COMPLETE WONINGINRICHTING
VAKANT1EV1EREN is heertijk, maar denkt u om de „papier
winkel". Paperassen worden geëist door de douane, de kamp-
controleur en al die andere lieden, met wie u straks tijdens uw
trip te maken zult krijgen. Denk daar niet te licht over. Een ver-
deten paperasje .kan een Italiaan inspireren tot een onherroepelijk
véén, wanneer u zijn'land wilt binnenkomen en meestal valt er
dan weinig aan te doen. Een tip van mejuffrouw E. Overwijn van
de afdeling grensdocumentatie van de A.N.W.B. is daarom zeer
belangrijk. Zij heeft al die documenten voorradig, die u van plan
bent te vergeten.
OOK AL WEER een apart vak,
lastige, vaak eigenwijze mannen
vertellen dat je voor Spanje toch
kerkelijk nog. een internationaal
rijbewijs nodig hebt.
Ja, maar ik heb gelezen, dat dat
Met meer hoeft.
Toch doen mijnheer, in de bin
nenlanden hebben ze nog geen in
structies hierover gekregen en het
is beter alle narigheid te vermij
den.
Nou, als u het dan beter weet.
Maar neem van mij aan, dat ze
bet beter weet. Achter haar staat
een complete staf, die dagelijks al
le veranderingen in de grensvöor-
schriften bijhoudt.
Voor Zwitserland is een carnet
of triptiek vereist voor caravans..
Komend uit België mag voor 150
gulden aan reissouvenirs en le
vensmiddelen worden meege
brachtSinds 1 april is voor
Denemarken geen carnet of trip-
riek meer nodig.
Het zijn allemaal antwoorden op
vragen, die tientallen malen per
dag worden gesteld. Grensbepalin
gen worden wel eens gewijzigd,
vandaar de strenge administratie
van alle wetten en wetjes. Heus,
juffrouw Overwijn weet het beter.
JA, DE MANNEN zijn wei eens
lastig. Daarom sturen zij vaak hun
vrouwen om naar de grenspapieren
te informeren; charmante, vriende
lijke dames voor wie de formulie
ren echter een vreemd, volkomen
onbekend wereldje is. Ook zij wor
gden geholpen. Kijk, mevrouw, voor
België hebt u alléén de groene
baart nodig.
De groene wat
De groene kaart, die ziet er zo
Uit.
O ja, warempel, hij is groen....
Lacht u er maar om. De vol
gende week is het echtpaar trots
op stap naar het buitenland en de
grenzen ontsluiten zich voor hen
als pas-geoliede deuren.
GEKKE VRAGEN? Nou en of!
Zeker, de meeste klanten zijn au
tomobilisten, scooterrijders of
bromfietsers, die hun papierwinkel
Willen regelen, maar dezer dagen
kwam er een heer, die met paard
en wagen naar Duitsland wilde.
Welke papieren hij daarvoor no
dig had. Natuurlijk ligt daarvoor
geen gedrukt formulier klaar, zelfs
geen gestencild formulier. Zelden
gaan heren met paard en wagen
naar het buitenland en heel zelden
naar Duitsland. Vandaar dat me
juffrouw Overwijn even moest
zoeken voor ze drie kantjes had
volgeschreven met de instructies,
die de mijnheer met zijn 1 pk
aanrijding of ongeval met alle ge
volgen van dien, de dupe worden
van diefstal, brand of onbekend
heid met de plaatselijk geldende
voertuig nodig had. Voor 300 moto
rische pk's he^ft men geen inen-
tingsbewijs nodig, voor één natuur
lijke pk wel.
Och, het is maar een weet.
WELKE reisdocumenten heb ik
nodig voor mijn hond? En voor
mijn kat? En voor mijn hamster?
worden door motorpech of ziekte,
het slachtoffer worden van
verkeersvoorschriften, dat alles
brengt u in het buitenland dubbel
in verlegenheid. Is uw vakantie
budget berekend op het betalen van
deze reparaties, het naar huis la-
ten vervoeren van uw zwaar ge-
havende voertuig, het betalen van
invoerrechten bij „total loss", het
voldoen van dokters- en zieken
huisrekening. Ja, met al deze din
gen hebt u rekening te houden.
Wie helpt u, wanneer u in het bui
tenland in moeilijkheden komt,
wanneer u denkt, dat een garage
houder u te veel wilt laten beta
len? Als vreemdeling staht u al
leen. Niemand kent u en misschien
begrijpt men u niet of maar half.
SOMBERE KLANKEN, niet erg
opwekkend voor de man, die juist
juichend op het punt stond om
met vakantie te gaan.
Maar broederlijk wordt hem de
hand op de schouder gelegd. Hier,
neem een reis- en kredietbrief mee,
een thans weinig kostbare, maar
straks wellicht heel kostbare be
scherming. Tipsinformaties..
vaste handen die leiding geven in
de paperassendoolhof. Een van die
handen behoort aan mejuffrouw
Overwijn, ook een soldaat aan het
vakantiefront. Het meisje uit de
papierwinkel, dat de formulieren
verzorgt voor een deel van ons na
tionale toeristenlegioen
sturen soms duizenden brieven. Zij
vergasten Bert Brugman op tal van
tekeningen.
Bert Brugman heeft in zijn ma
rionettentheater iets geheel nieuws,
dat uniek is in geheel Europa en in
de gehele wereld. Er is dan ook op
deze vinding octrooi aangevraagd en
verkregen in verschillende landen.
Alle lichaamsdelen zitten niet meer
met touwtjes vast. Wij weten niet
precies, hoe het allemaal werkt.
Maar wij amuseerden ons met de
pop van een oude man, die zich be
denkelijk over het hoofd strijkt.
Bert Brugman hield zelf zijn hand
onder de kleding van deze man en
hield diens hoofd vast met een daar
voor speciaal aan het hoofd vastge
maakt onderstuk. De poppen die
moeten zingen hetgeen de geluids
band doet hebben beweegbare
monden. Wij zagen een kleurige juf
frouw die Rosine was uit de Barbier
van Sevilla.
Niet alleen voor kleine kinderen
speelt Bert Brugman. Er worden
vertoningen gegeven op middelbare
scholen, en op seminaries en voor
verenigingen. Op die manier werd
het marionettentheater hét middel
om de opera uit de grote steden ook
op het platteland te brengen.
IN TE
Bert Brugman met zijn Figaro
Opera en kindervoorstellingen
Carzon beschilderde deze frigidaire voor de
tentoonstelling „Schoonheid van dagelijkse
gebruiksvoorwerpen
op de vorm gelet. En
niemand zou het b.v. in
ER IS een tijd ge
weest, nog niet eens zo
lang geleden, dat van
ieder gebruiksvoorwerp
een kunstwerk werd ge
maakt. Het eenvoudigste
zoutvat, dat uitsluitend
in de keuken een plaats
vond, was kunstig uit
hout gesneden; of het
een stoof of een haar
borstel was, alle voor
werpen die de mensen
dagelijks gebruikten wa
ren tot iets moois ge
maakt. Naarmate meer
op de utiliteit werd ge
let, werden de voorwer
pen eenvoudiger, tot na
1945 weer het verlangen
groeide om zich door
mooie gebruiksvoorwer
pen te omringen. Maar
nu wordt voornamelijk
zijn hoofd halen ,om
meubelen te laten deco
reren door bekende
schilders en beeldhou-
wers.
Van de oudheid toi
lange tijd na de Renais
sance was dit wel de
gewoonte. Hebben Leo
nardo da Vinci en Ra
phael geen pullen gede
coreerd die een plaats
vonden bij heelmeesters
en kruidenvérkopers?
OM HET FRANSE
comité tot steun voor
kinderen te helpen is
een van de leden daar
van op de gedachte ge
komen die langvergeten
traditie weer in het le
ven te roepen. In vroe
gere tijden, zo zegt het
comité in een circulaire
hebben de mensen de
voorwerpen die hen da
gelijks omringden zo
mooi mogelijk willen
maken, waarom zouden
wij dat ook niet doen?
Een van de belangrijk
ste dingen in een huis
houden leek de ijskast.
De General Motors in
Frankrijk gaf er een
aantal van ten geschen
ke en bekende schilders
onder wie Bernard Buf
fet en Leonor Fini toon
den zich bereid ieder een
frigidaire te decoreren
Jean Cocteau bleef niet
achter en nam er ook
een voor zijn rekening
Iedere schilder werd
geheel vrij gelaten in dc
uitvoering; er waren ar
tiesten die een poëtisch
landschap op de deur
van de ijskast schilder
den, anderen vonden
een miserabel visje oi
een dikke varkenskop
meer toepasselijk- Leo
nor Fini zocht haar heil
in het afbeelden van
haar twee witte poesen
en Jean Cocteau bracht
met enkele lijnen een
griezel van een gezicht
op de deur, dat iedere
keer als de huisvrouw
haar ijskast'opent, haar
hol aan zal staren.
OP HET OGENBLIK
zijn deze ijskasten ten
bate van het Kinderco
mité in de meest beken
de kunstzaal van Parijs
te bezichtigen, daarna
worden ze in New York
tentoongesteld, om ten
leste in Parijs bij opbod
verkocht te worden en
de opbrengst zal tussen
het comité en de arties
ten die de ijskasten be
schilderden verdeeld
worden.
Als monsieur de door
Bernard Buffet gede
coreerde ijskast aan zijn
vrouw cadeau geeft,
moet het voor madame
een hard gelag zijn het
ding in de keuken te
zetten.
Wie weet, misschien
wordt het wel mode de
beschilderde frigidaire
een ereplaats in de salon
te geven, midden tussen
de Louis XVI-meubel-
tjes. DINY K—W
Mag mijn kanarie het land uit?
Neen, uw kanarie mag niet het
land uit. De vragen regenen onaf
gebroken door. Mensen, die van
Plan zijn toerist te worden, hebben
hun eigen problemen, grote pro
blemen vaak, en het is de taak van
he afdeling grensdocumentatie
daarin licht te brengen.
MIJNHEER, u gaat op reis door
het buitenland. Maar heeft u wel
eens goed nagedacht. Overvallen
MAURITSWEG 42 a
ROTTERDAM
TELEFOON 129134
Het huis is volgestouwd met de
500 poppen en de decors van het
theater, die alle door Bert Brug
man en zijn vrouw zelf zijn ont
worpen en soms ook door kunste
naars van naam. Het is met het ma
rionettenspel een vreemde geschie
denis. De Nederlandse auteurs
schrijven er gewoonlijk niet voor en
de spullebaas moet maar zien, hoe
hij aan stukken komt. Bert Brugman
schrijft ze soms zelf en dat doet ook
het marionettentheater in Antwer
pen.
Alle marionettentheaters zowel in
het binnenland als in het buitenland
zitten met de moeilijkheid, dat zij
geen stukken - vinden. Wij kennen
allemaal het uit den treure ge
speelde verhaal van Jan Klaassen
en Katrijn. In Frankrijk bestaat een
stuk van Paul Claudel en het Ant
werpse marionettentheater voorziet
zelf in de behoefte. In Engeland, dat
een rijke reputatie heeft op het ge
bied van vertellen, bestaat niets
voor het marionettentheater Men
moet bij andere kunsten lenen om
het marionettentheater te voorzien.
Vaak doet men dat bij het toneel en
de opera. Bert Brugman doet het bij
de opera en het is een belangrijk
voordeel, dat de opera, die oudtijds
alleen in de grote steden te zien was,
nu ook naar het platteland komt. Er
zijn grammofoonplaten genoeg, die
grote stukken uit de opera ten ge
hore brengen. Brugman speelt de
oer-Faust, de Parelvissers en de
Barbier van Sevilla. De laatste tijd
is hij bezig met de Barbier van Bag
dad, dat honderd jaar geleden ge
schreven werd door Peter Cornelius,
de secretaris van Chopin. En voor
de televisie heeft Bert Brugman de
avonturen van Dappere Dodo in het
jeugdprogramma en de kinderen
vinden het prachtig. Telkens wordt
er opgebeld door jeugdige kijkers
die om Dodo vragen. De kinderen
IN TWEE van Londens vooraan,
staande warenhuizen, evenals in
Blackpool, demonstreert mevrouw
Margaret Cole haar experimenten met
vals haar van nylon. Een geheel nieu
we, goedkope sortering krullen, lok
ken en wrongen, die gegarandeerd de
meest scherpe kenner van het schone
geslacht om de tuin leiden. Zo is het
mogelijk voor enkele guldens een lok
nylon te kopen precies in de kleur ge
verfd die men bij een avondjapon
wenst te dragen. Voor een tientje
krijgt men een hele streng in de kleur
van het eigen haar of daarmee con
trasterend. En voor vijfentwintig gul
den een pruik, zo mooi, dat een En
gelse rechter er verlegen van wordt.
Mevrouw Cole is rêeds een post
orderbedrijf begonnen, zodat de klan
ten onder bijvoeging van een slier
tje haar hun wensen ook schrifte
lijk kunnen kenbaar maken. Ze ge
bruikt zes basiskleuren voor haar
standaardmonsters. Door menging
hiervan kan iedere natuurlijke haar
kleur worden bereikt. Andere kleuren
ontstaan door het gebruik van spoe
lingen.
LUCIENNE
Van onze speciale verslaggever
TERSCHELLING, juni.
Als men ontdekkingsreiziger wil worden, behoeft men beslist niet
meer naar de een of andere ondoordringbare jungle in Afrika te
gaan. Men heeft ook geen tropenhelm nodig, noch een geweer,
waarmee olifanten afdoende kunnen worden bestreden.
Ontdekkingsreizigers in spé kunnen rustig volstaan met een reis
binnen de grenzen van ons eigen dierbare vaderland. Toegegeven,
gevaarlijke ontmoetingen met leeuwen, tijgers of andere griezels,
zult u op deze reis niet krijgen, maar moeizaam is de tocht zeker.
Probeert u het maar eens, om een reis naar Terschelling te
maken.
Wij hebben het in de afgelopen
week geprobeerd en we moeten,
met de hand op ons nog onrustig
bonkend hart, verklaren, dat het
een reis is geworden, die ons nog
lang zal heugen
Maar, als de reis lukt en die
kans zit er voor mensen, die over
een flinke dosis doorzettingsver
mogen, ondernemingslust en
over de nodige tijd beschikken écht
wel in dan komt men op een
paradijselijk eiland. Want op Ter-
scheling kan men urenlang dwa
len door bos en duin, langs een
prachtige zandstrook, zo maar,
urenlang, zonder ook maar één me.
demens te ontmoeten. Hier kan
men werkelijk zichzelf zijn, zonder
bang te hoeven zijn, onverhoeds
van achteren te worden gegrepen
door een bromfiets of een ander
lawaai-ding, die nu eenmaal tot dc
zegeningen van die hyper-moderne
twintigste eeuw behoren.
Op Terschelling ziet het er naar
uit, of de tijd heeft stilgestaan. Die
suggestie, die men maar al te graag
de kans geeft, bezit van Uw geest
te nemen, is echter ver bezijden de
waarheid. Want Terschelling is wel
een oord, waar het voor mensen
met gespannen zenuwen en derge-
geljjke minder plezierige kwa
len goed toeven is, maar daar
naast is Terschelling toch ook weer
zo met de tijd meegegaan, dat het
trots kan wijzen op een hotely dat
enig in zijn soort in Europa is.
Op Terschelling staat namelijk
het hotel „Victoria", een zelfbedie
ningshotel. Het is voor deze Euro
pese primeur, dat wij op ontdek
kingreis naar het eiland zijn ge
gaan.
De enige mogelijkheid om Ter
schelling te bereiken is een reis per
boot. In uiterste noodzaak bij
ernstige ziektegevalen of derge
lijke kan er ook een helikopter
worden ingeschakeld, maar voor
een normale overtocht kan men
van dit luchtvaartuig geen gebruik
maken. Die boot vertrekt vanuit
Harlingen, van het westen uit ge
rekend al een aardig stukje uit de
buurt. Maar goed, hier valt nog
overheen te komen, omdat de kilo
meters, die ons van dit plezierige
Friese 'stadje scheiden, comfortabel
per trein of auto zijn af te leggen.
Maar als men eenmaal in Harlin
gen is dat overigens, tussen twee
haakjes, zich allerminst Fries,
maar veel meer „Hollands" voelt,
reden waarom er praktisch geen
woord Fries wordt gesproken
dan wordt het eerst écht moeilijk.
De boot heeft namelijk de on
plezierige gewoonte slechts enkele
malen per dag heen en weer te va
ren. In de komende weken komen
er wel iets meer tochten bij, maar
op het ogenblik kan men alleen
maar of 's morgens vroeg óf 's mid
dags de oversteek wagen. Wil men
's morgens mee, dan moet men de
dag tevoren al met de trein ver
trekken, anders mist men letterlijk
en figuurlijk de boot. De middag-
tocht kan men natuurlijk wel ha
len, maar dan moet men niet de
zelfde dag nog terug willen, want
dat is uitgesloten. Zijn auto kan
men meenemen tegen het lieve
sommetje van 25.- per retour
maar het verdient dan echt wel
aanbeveling, de nodige weken
vooruit een plaatsje te bespre
ken
Heeft men alle verwikkelingen,
die een bootreis naar Terschelling
tot een bijzonder ingewikkelde af
faire maken, op een redelijke ma
nier uit de knoop gehaald, dan is
het helemaal niet vreemd, als er
een lichtelijk rood hoofd en een in
versneld tempo dreunend hart zijn
overgeblevenHet is werkelijk
wel nodig, dat men een reis naar
het eiland van te voren goed or
ganiseert, anders is de tocht bij
voorbaat al tot mislukken ge
doemd
Maar, vooruit, ondanks het rode
hoofd en het snel kloppende hart,
is men dan op Terschelling gearri
veerd: bij het hotel „Victoria",
waarom in feite de reis is begon
nen.
Want dit hotel, dat sinds enkele
weken voor het publiek geopend is,
neemt een bijzondere plaats in in
het vaderlandse hotel-wezen. Hier,
in Victoria, zal men namelijk geen
buigende, zwart-gerokte kelners
tegenkomen, geen juffrouw, die
's morgens op een ontstellend vroeg
uur uw schoenen met een vers
laagje smeersel komt bedekken,
geen juffrouw, die de lakens en
slopen van uw bed in onberispe
lijke vouwen strijkt.
Het Victoria-hotel is namelijk
een zelfbedienings-hotel, hetgeen
betekent, dat de gasten een deel
van de taak, die anders door het
personeel wordt opgeknapt, moe
ten overnemen. Zo moet men zijn
eigen bed opmaken met lakens
en slopen, die van huis moeten
worden meegebracht men heeft
een bezem en nog enkele andere
schoonmaak-attributen tot zijn be
schikking om de eigen kamer stof-
en zandvrij te houden (hoewel
men niet verplicht is om te vegen)
en men eet op de eigen kamer
van een tafel, die men zelf moet
dekken. Voor de rest zorgt het
spaarzame personeel. Het ont
bijt, de lunch en het diner worden
op vastgestelde uren, waarvan on
der geen beding wordt afgeweken,
in speciale pannetjes voor de deur
van de kamer gezet. Een klop op
deze deuren men weet, dat
de maaltijd kan beginnen. Heeft
men er evenwel behoefte aan, extra
verteringen te doen, dan kan dit
ook en wel in de grote zaal, die het
hotel rijk is. Maar dan uiteraard
tegen extra betaling.
Het hotel is op 17 mei jl. officieel
geopend, maar op 9 mei waren de
eerste gasten al aanwezig. Sinds
die dag is men praktisch steeds ge
heel „volgeboekt". Het merendeel
van de gasten komt uit Duitsland,
maar er zijn ook vele Nederlan
ders, die van het nieuwe systeem
gebruik wensen te maken. Een sy
steem, waarover de hotelgasten,
aldus de eigenaar van de zaak, de
heer J. de Graaf, bepaald wel te
spreken zijn. Er zijn namelijk nu
al mensen, die hun gehele pensión-
geld voor juni 1960 hebben betaald.
Een andere gast wilde gedurende
zijn leven altijd de maand augus
tus een kamer in Victoria bespre
ken
Dan zijn er natuurlijk ook nog
de gebruikelijke toekomstplannen.
Zo heeft de heer De Graaf de idee,
bij zijn hotel een „Kurhaus" op te
richten, waar de badgasten net zo
veel kunnen kuren als zij wensen.
Ook wil men- het hotel het hele
jaar door geopend houden, want
„ook in de winter is Terschelling
de moeite waard".
Inderdaad is dit het geval; Ter
schelling is een prachtig eiland,
waar men op een alleszins plezie
rige manier vakantie kan vieren.
Ook al heeft men dan bijna de
tropenhelm van de ontdekkingsrei
ziger nodig, om er te komen
f-LLfNfc
dat wij op ontdekkingsreis naar het eiland zijn gegaan
toonkamers mathene»»erlaan 247 - tel. 33846 - 34329
