Machtige zege van de kopman
der Nelux-ploeg
Zelfs klipgeit Bahamontes boog op de Ventoux
het hoofd voor Luxemburger
9ok dagploegprijs voor Nelux
m
m
Goldsclimidt triomfeerde
Jeng
André Darrigade won Nimes zijn
vierde etappe in de sprint
Bahamontes mikt niet uitsluitend op bergen
mèt Charly
TOUR DE FRANCE 1958
O
IptF
>Ü4d
'S If
ïiSSpl
De Nelux-ploeg
Wim van Est kreeg tocli
zijn zesde plaats
MAANDAG 14 JULI 1958
PAGINA 5
M,
Afschuwelijke lijdenstocht
Goede beurt van Damen
•f
ié IS;
11
Wimme toch zesde
Geen lunch
De berg der verschrikkin
Gauls triomf
wer
d
Door MARTIN W. DUYZINGS
AVIGNON, zondagavond.
N MALAUCèNE brandden, laat vanavond, nog de
lichten.
e» Was er in de rimboe: een klein, doch comfortabel
"lel, ergens in een wijde vlakte, waaruit donker nu
dreigend, de Mont Ventoux omhoog rees- Een duis-
ere gigant met een, door de eeuwen kaalgevreten
°P die, ook nu nog geteisterd door de mistral, tot
8an de sterren leek te reiken.
de vlakte hing sedert uren de stilte. Ginds in Car-
®e"tras stonden, terwijl de publiciteitskaravaan, die
hier de Tour zo luidkeels voorafgaat, nog gillend
,?°r de straten trok, de hardnekkigen nog altijd in
'chte, donkere drommen voor Hotel de L'Univers,
^'aar Federico Bahamontes met een mager, geel gelaat
achter een tweepersoons-biefstuk te bezichtigen valt;
Voor de entree van Hotel du Theatre, waar monsieur
,'dot, de Franse ploegleider, die in deze Tour opeens
j,r'e jaar ouder geworden schijnt, de verzamelde
tattse journalisten te woord had gestaan met een
tedevoering, die minder over de nederlaag der Franse
j^l'onalen ging, dan over Charly Gaul, dat kleine,
°ele, altijd wat argwanend in het rond kijkende
^a*»netje uit het Luxemburgse Groothertogdom.
0t'h in Malaucène brandden de straatlantaarns voor
®ts' 'n de smalle, naar een wonderlijk mengsel van
A'tenmest en lavendel geurende dorpsstraat. Want in
"laucène waren de inboorlingen al naar bed. Ook
1 hadden vandaag de reus beklommen. Vroeg reeds
de ochtend waren zij naar boven gegaan, tot ver
°rbij Saint-Estève, waar de hitte nog moordender
v0i
^ijnt dan in de wijde vlakten van de Provence; of
hoger, voorbij het eenzame huis van de kanton-
ler> waar nergens nog een dorre struik het leven
tekt. tussen de wit-gebleekte stenen en waar men,
eeuwig, gegrepen wordt door de mistral, die loeiend
door de ravijnen giert en die. als in een tornado, het
grijze, verstikkende stof over het smalle, boven de af
grond zwevende bergpad jaagt, het stof dat op den
duur van ieder mensengelaat een grillig verwrongen
masker maakt.
Ook de inboorlingen van Malaucène hadden er van
middag gestaan. Ze hadden de hitte getrotseerd en,
hogerop, de mistral. Ze hadden dorst geleden mèt die
95 twintigsle-eeuwse slaven van de wielersport, die
vandaag door Jacques Goddet tegen de Mont Ventoux
omhoog gezonden werden in de wreedste, moordend-
ste tijdrace van alle tijden.
Ze hadden hun favorieten aangevuurd Raphaël
Geminiani, die later op de top van Ventoux, in de
schaduw van het weerstation, dat daar ruim achttien
honderd meter hoog uitrijst hoven de Provence, op
nieuw de gele trui rond zijn vermagerde schouders
kreeg; en Jacques Anquetil en Louison Bobet; zij had
den verbluft toegezien, hoe Federico Bahamontes, die
zaterdag al tussen Beziers en Nimes heel een lange,
moordende middag in de voorste loopgraven gestre
den had, vandaag opnieuw met kop en schouders uit
stak boven dat wat er van de eens zo befaamde Franse
klimspecialisten nog is overgebleven.
En tenslotte hadden zij, kauwend op het stof, dat kra
kend tussen hun kiezen woei, óók nog die bittere
teleurstelling moeten slikken. De teleurstelling van
een Frans-nationale nederlaag en de bittere weten
schap, dat Charly Gaul vandaag op de Ventoux ein
delijk woord gehouden had: een triomfantelijke zege,
een derde plaats opeens in het algemeen klassement,
de ploegendagprijs voor de Nederlands-Luxemburgse
wielergemeenschap enmet geen vier minuten
achterstand meer op Raphaël Geminiani en, straks in
de Alpen, de gele trui èn de Tour-overwinning inder
daad voor het grijpen.
I TRIOMF van een koel-bereke-
"end mannetje!
Öe overwinning van een kleine
W^mburger die in deze Tour startte
hoofd en hart vol bittere wraak-
fe0,°elens (aan het adres van Louison
voorbeeld, en aan het adres
voormalige Luxemburgse ploeg-
Nicolas Frantz) doch die zich niet-
j,111 niet tot dwaze avonturen liet ver-
bj0eh De coup-de-théatre van een kam-
iijy6"' die reeds eenmaal, in de eerste
ütAlt van deze Tour zijn naaste tegen.
'*4» rs bonend uitdaagde en die van-
flgj. op weg naar de Alpen liet zien
hij bi) niét te hoog heeft gegokt toen
tt!Sinds in Luxemburg van de naaste
"Te bloedverwanten afscheid nam
btu be verzekering, dal ze straks
ift PAS al! in het Pare des Princes
h>jn e eretribune zouden zitten, teneinde
beien schor te schreeuwen voor de
i eBenwoordiger van een land, dat
e'ka *es S°e(ie beroepsrenners meer bij
)'ti| ar kan harken, maar wèl een op-
Sjy voor Nicolas-Frantz-de-wiel-
b|0c "r> de man, die in de oertijd, toen
Vi'eiders en soigneurs er nog niet
ti,, p toe deden, tot tweemaal toe al
-p nse en Belgische favorieten in
*our naar de weerlicht fietste.
js
l be'°.n:lf!Triomf!....
Vj Journalisten aller landen, die onder-
wel begrijpen, dat de vijf ver-
be telefoontoestellen, welke men in
Ayj b'izonder optimistische bui op de
Ayj. Ventoux had geïnstalleerd, niet in
S 4n°uden ziin om k°P« van ,meer
luW Sulzig hun schrijfmachines uit-
=ende reporters te slikken, hadden
CUl ns °P de huldiging van Charly
de omarmingen voor Raphaël Ge-
?hi
omarmingen voor Raphaël Ge-
en het einde van Vittorio Fa-
tere tranenstroom gewacht. Ze
lt°'?ef, 'n bun wagens geklommen en ver-
{>,bs hadden ze zich aan de andere
Sbity *an de Ventoux, dwars door de
«tl u.ikste verkeersopstopping aller tij-
de gemeenste aller afdalingen,
omlaag laten vallen naar de telefooncen
trale van Carpentras of Avignon en daór
hadden ze hun beste poëzie van deze
Tour gedicht: 400 maal een ode aan een
klein mannetje, dat een groot kampioen
bleek.
Doch het kleine mannetje, dat vandaag
inderdaad een groot kampioen gebleken
was, had vanavond in de stilte van zijn
hotelkamer daar, in Malaucène, met de
Ventoux nog dicht, dreigend en ongenaak
baar in de buurt, die afschuwelijke lij
denstocht, waaraan ook hij vanmiddag ten
prooi was geweest, nog eenmaal, rillend
van de koorts en met nog altijd een ste
kende pijn ter hoogte van de lendenen,
aan zich laten voorbij gaan.
Wéér had hij dat afschuwelijke decor
voor zich gezien, die enorme bergreus
die daar, zonder enige overgang, omhoog
rijst uit de dorre vlakten van de Pro
vence; en voor de hitte, die voorbij
Sainte-Colombe, waar men de eerste hair
pins tegenkomt, met stijgpercentages van
meer dan 10 zich al lang niet meer
mengt met de zoete geur van de lavendel,
die, ginds in de vlakte, voortgedragen
wordt door de lauwe wind
was er op losgelaten, de kleine
man uit Luxemburg, zoals vóór hem ook
Don Federico Bahamontes er op losge
laten werd. Zonder gegevens omtrent de
posities van hun naaste concurrenten,
die later pas in Bedoin, ten overstaan
van een enorme mensenmenigte, van
start gezonden werden. HU had, zoals i
Don Frederico, die eerste bittere sensa- l
lie geslikt. De sensatie van een. vier
kilometer vóór het begin van de klim,
geprojecteerde start met 1001 handicaps
voor lieden met een klein versnellings
gamma, als Bahamontes en Gaul en met
al de voordelen voor, bijvoorbeeld Jac
ques Anquetil, het Franse wielerwonder-
kind, dat aan vier snellopende, lichtelijk
dalende kilometers royaal voldoende
heeft om bijna een minuut op Gaul en
Bahamontes uit te lopen en dat dan
door de toeschouwers omhoog ge-
schrééuwd en, als hel maar even kan,
omhoog geduwd wordt; door de duizen
den en nog eens duizenden die, zoals de
inboorlingen van Malaucène tegen de
Mont Ventoux omhoog geklommen zijn
om hun favorieten aan te vuren, om de
„dwangarbeiders van de weg", met wijd-
hiigende mond en niets-ziende, star-
starende holle ogen te zien lijden en óók
als het kan wat Tour-sensatie van
dichtbij te zien.
Halverwege
Halverwege de col pas had Jeng Gold-
schmidt, die met een volop kokende
automobiel, traag en nerveus achter
Charly Gaul naar boven geklommen was,
een paar gegevens opgevangen, die de
kleine man- houvast boden. Hij wés de
snelste op dat moment. Zelfs Frederico
Bahamontes, die stellig zijn alleredelste
topvorm vandaag niet mee naar boven
sleepte, had op Gaul toen al veertien se
conden verspeeld en van de voor het al
gemeen klassement werkelijk gevaarlijke
concurrentie zat de Belg Brankart al
meer dan een minuut achteruit te wach
ten op een inzinking, die men toen al met
het blote oog kon zien aankomen.
Dat gaf de kleine Luxemburger een
stuk zelfvertrouwen! Lieden als Jacques
Anquetil, Bobet en Geminiani. die na hem
de heren met de chronometers daar hal
verwege de Ventoux bereikten, hadden
méér en kostbaarder gegevens gekregen.
Want voor zij intussen niet alleen nog
maar dartel dansende sterretjes voor hun
ogen zagen, tuurden ze nu naar een lijst
van doorkomsten, dat er toen, juist hal
verwege, na 10 kilomter en 750 meters in
grove trekken als volgt uitzag:
1. Gaul 28 min. 34 sec.
2. Bahamontes 28.48.
3. Brankart 30.05.
4. Dotto 30.12.
5. Anquetil 30.17.
6. Planckaert 30.28.
7. Schmitz 30.44.
8. Rohrbach 30.51.
9. Bobet 31.00.
10. Geminiani 31.08.
11. Annaert 31.09.
12. Graczyk 31.19.
13. Adriaensscns 31.28.
14. Piet Damen 31.30.
15. Fried rich 31.32.
16. Darrigade 31.47.
17. Ernzcr 31.49.
18. Gilbert Desmet 31.50.
19. Ncncini 31.54.
20. Delberghe 31.55.
22. Favero 32.12.
23. Mahé 32.27.
27. Botella 32.51.
28. Bauvin 32.51.
32. Bergoud 33.15.
37. Christian 33.25.
41. Wim van Est 33.46.
47. Piet van Est 34.02.
50 Voorting 34.05.
52. Kersten 34.23.
57. Piet de Jongh 34.37.
68. Bolzan 35.18.
Voor de aardigheid: de man. die er het
halverwege het slechtst afbracht, de regio
naal Moucheraux, maakte 39.55 en ver
speelde dus tóen al 11 minuten op Gaul,
kwam ook te laat binnen, maar werd
toch geklasseerd.
Vergeefse galmende rede.
voering
Hij had het niet gezien, Charly Gaul,
maar later hadden anderen het hem ver-
gg- teld: hoe Marcel Bidot
van dat lijstje danig
geschrokken was en
hoe de, anders zo kal
me en beschaafde sig-
nor Alfredo Binda,
plotseling in paniek
boven op de motorkap
van zijn ploegleiders-
wagen klom teneinde
Vittorio Favero, die
druk doende was zijn
gele trui aan Raphaël
Geminiani te verspe
len, met een galmende
redevoering tot nóg
meer haast aan te vu
ren. Doch de arme
Vittorio was er toen al
niet veel beter aan toe
dan zijn beroemde
ploegmaat Gastone
Nencini, die halver
wege de col zelfs aan
Pietje Damen royaal
20 seconden had ver-
diep-treurende ogen
naar het bord staarde, dat hem duidelijk
maakte, dat de kwelling nog precies tien
volle kilometers duren zou.
Ook Charly Gaul had dat bord gezien.
Doch dat bord zei ook hem in feite niet
veel. Want de Mont Vxtoux is niet al
leen maar een ruim 1800 meter hoge
berg, verdwaald in een landschap waar
in hij niet thuishoort, doch de Mont
Ventoux is een verschrikking en op de
Mont Ventoux meet men niet met nor
male maten. Want drie kilometer voorbij
het lage, gele huis van de kantonnier,
waar vandaag de chronometrenrs geves
tigd waren, klimt men daar op de Ven
toux boven de boomgrens uit. Dan loopt
men verloren op een smal en giftig
klimmend bergpad, dat in een eindeloze
serie serpentines een juweel van een af
grond markeert. Dan raakt men ver
dwaald in een wereld van niets dan door
do zon gebleekte stenen. En dan pas
ontdekt men, waaraan de Mont Ventoux
zijn naam te danken heeft gehad, want
daar, daar opeens, merkt men de mat-
makende. dodelijke macht van de mistral
die eenwig de naakte top van deze berg
reus teistert.
De Ventoux dicteert het tempo
Charly Gaul had daar ook, terugscha
kelend op zijn kleinste versnelling, zijn
eigen tempo willen draaien. Maar het
was hem vergaan, zoals het vóór hem
Federico Bahamontes was vergaan. Het is
de Ventoux, die het ritme der pedalen
decreteert en ook Charly Gaul had moe
ten forceren Hij was uit het zadel ge
gaan, zijn hele gewicht leggend in iedere
pedaaitrap. Hij had geworsteld met iedere
nieuwe hairpin en soms had hij, zoals
Bahamontes, haast smekend omhoog ge
keken naar de top met dat weerstation,
dat onbereikbaar leek en dat maar niet
naderbij wilde komen.
iSors voor zich uitkijkend, geen acht slaand op de adviezen van zijn ploegleider en nog minder op de
toejuichingen van het publiek klimt de Luxemburger Charly Gaul in een verbijsterend hoog tempo naar de
top van de Ventoux, waar hij als winnaar zal arriveren
NENCINI
gekweld
speeld en die met
Anderen, vóór hem en na hem, hadden
het nóg moeilijker gehad. Pietje Damen,
de kleine man uit Lieshout, had er zich
op leeggereden, doch hij had er een veer
tiende plaats mee bereikt. Dat had er
tenslotte toe bijgedragen dat de Benelux-
i equipe daar op de top van de Ventoux,
dank zij Gaul, Jcmpie Schmitz en die
kleine Brabantse debutant, niet alleen
met de etappe-zege, doch bovendien met
de ploegen-dagprjjs aan de haal was ge
gaan.
En Wim van Est had zich leeggereden,
ook zonder dat hij forceren wilde. En
Vittorio Favero had er zichzelf op afge
beuld, totdat hijer tenslotte uitzag als een
verre, volmaakt ondervoede neef. die net
te voet van Napels naar Genua is komen
lopen op één beschuit en één zachtge-
kookt eitje.
Iederéén had voor die klim met de
laatste reserves betaald. En wie opeens
tot de ontdekking kwam, dat die reserves
waren uitgeput, hij reed onvermijdelijk
een inzinking binnen. En dóéraan is het
te danken dat ge Jacques Anquetil in de
uitslag pas op de zevende plaats vindt,
hoewel hij halverwege de Ventoux nog in
vijfde positie lag en hoewel Marcel Bidot
alle gelegenheid kreeg hem duidelijk te
maken, dat hij harder moest, véél harder,
als hij niet al te veel op Charly Gaul ver
spelen wilde.
Een jaar van zijn leven
Zo hadden de touschouwers daar hoog
boven de valleien van de Provence, zich
schrap zettend tegen de mistral, dan in
derdaad hun sensa
tie gekregen. Ze
hadden om Dotto
en Rohrbach (ge
plaagd bovendien
nog door een lekke
band!) gejuicht, de
twee Franse regio-
r.alen, die het van
daag beter deden
dan heel de eens
zo trotse Franse
equipe. Ze hadden
Bobet aangemoe
digd, een onherken
bare Bobet, die ten
slotte naar boven
kwam in een stijl,
alsof hij nimmer
een groot kampioen
geweest ware; zij
hadden Anquetil
door zijn inzinking
heengeschreeuwd;
ze hadden Gemini
ani, die oude vecht
jas, de morele
steun gegeven,
waarom hij had ge
vraagd en die hem
vandaag inderdaad
in de gele trui
hielp.
DOTTO
uitstekend
Doch voor het overige hadden zij een
Franse nederlaag en een Luxemburgse
bedreiging moeten doorslikken. Want
Charly Gaul drong op de Ventoux door
tot op de derde plaats in het algemeen
klassement, geen vier minuten achter
Geminiani, die met een gezicht als een
verweerde grafsteen, weerloos een verse
gele trui over zijn vermagerde schouders
liet trekken.
En, zoals gezegd, vervolgens waren de
journalisten dan omlaag gerend naar het
dal, om er in Carpentras of in Avignon'
hun epos op te dichten.
En de meesten hunner hadden niet
i eens gemerkt, dat na afloop van die
etappe, ook Charly Gaul, de triom-
j fator, bleek en kokhalzend naar de
ambulancewagen moest, teneinde dr.
Dumas gelegenheid te geven hem
weer min of meer bij zijn positieven
te brengen. In dat verborgen hotel
letje daar in Malaucène heeft men
vanavond bewezen, hoe ook de grote
triomfator van deze dag zijn over
winning in een onmenselijke tijdrace
tegen een onmenselijk zware col
wellicht betaald heeft met een jaar
van zijn jonge, kostbare leven.
Door MARTIN W. DUYZINGS
NIMES, zaterdag.
In Arboras demarreerde Federico,
De hitte was daar moordend geweest. De wolken die, statig voortdrijvend
aan het blauw van de hemel, ginds in Beziers de ochtend nog draaglijk
hadden gemaakt, hingen, ver achter ons, nog steeds boven de kust. Doch
als men voorbij Gignac ook de laatste magere akker achter zich liet en
men zich, zoals gisteren verloor in de dorre, rauwe, mateloos eenzame
en juist daardoor zo mateloos indrukwekkende woestenij der Cevennen,
vond men zichzelf terug in een alles verzengende zonnegloed en zocht men
vergeefs nog naar een koele dronk, of naar een vleugje milde schaduw.
De karavaan had daar niets triomfantelijks meer. In het peloton, dat traag,
als een afgebeulde, kleurrijke slang zijn weg zocht tussen de rotsen, drom
den de groten en de kleinen nu dicht opeen, uit lijfsbehoud, en had men
zich al verzoend met de wetenschap, dat ook deze zeventiende Tour
etappe, aan de vooravond van de zo gevreesde, moordende tijd-race tegen
de Mont Ventoux, in de Tour-geschiedenis zou ondergaan als een taaie,
toonloze, monotone lijdenstocht, met ginds in Nimes ten gerieve van liet,
aldaar samengestroomde publiek een massa-sprint, als doekje voor het
bloeden.
AVIGNON, zondagavond.
DIE SLAG was dan vandaag niet
alleen voor Charly Gaul, maar óók
voor Jeng Goldsclimidt. Want hij
was alles blijven zetten op troefaas
Charly en vandaag kreeg hij gelijk. Had
Jeng niet gezegd: Charly is in staat in
de Ventoux met minstens droe of vier
minuten al zijn tegenstanders 1e ver
slaan, wel te verstaan zijn naaste con
currenten in het algemeen klassement?
Het is uitgekomen.
Er is geen twijfel meer aan: voor allie
hier voorradige experts geldt Charly
Gaul van vandaag af weer als dè grote
kanshebber voor de eindoverwinning in
de Tour 1958. Wanneer hij verder blijft
rijden zoals vandaag, dan is niemand
van de Franse nationale equipe en ook
Geminiani niet in staat hem, straks, op
de grimmige Izoard te verhinderen,
desnoods met een minuut of zeven
voorsprong te grjjpen.
Inderdaad rekent men er op, dat
straks in Brianpon, Charly de drager
van de gele trui zal zijn.
Allesbeheersend is echter de vraag:
hoevéél voorsprong heeft Charly dan op
de grote concurrenten? Want vergeet
niet dat er nog een tijdrit komt tussen
Besaingon en Dijon, die speciaal voor de
heer Anquetil is gemaakt. Die tijdrit
moet Anquetil winnen en het hangt
er dan alleen maar van af tegen hoeveel
minuten voorsprong van Charly Gaul
het Franse fietswonder zal moeten op
boksen.
En dan zou het, voor het eerst sinds
1947 toen Robic in de allerlaatste
etappe de Tour nog in zijn voordeel lie.
sliste wel weer eens kunnen zijn, dat
die Route Triomfale", die laatste grote
wandelrit naar Parijs opnieuw een
vecht-race zou kunnen worden waarin
er inderdaad nog een kans zou bestaan
voor een der grote concurrenten enkele
laatste beslissende seconden voordeel te
behalen.
Maar nogmaals: Gaul zal dan moeten
blijven rijden, zoals hij vandaag deed,
en wanneer dus in de komende dagen
blijkt dat hij niet met een inzinking
moet betalen voor zijn bijna bovenmen
selijke prestatie van vandaag. Verder
gelieve men er rekening mee te hou
den, dat het werkelijk niet hindert,
welke Fransman hem dan het meest
op de hielen zal zitten In die laatste
etappes. Want evenmin als er twijfel
aan bestaat, dat morgen de zon opkomt,
bestaat er twijfel, dat, met de Parijse
haven in zicht, alle Fransen, regionaal
of nationaal zich niet tot één grote ge
meenschap zullen aaneensluiten ter
meerdere eer en glorie van het Franse
vaderland.
Damen deed van-
daag wat van l.em
al verwacht werd:
hij leverde een
uitstekende pres
tatie met zijn 11e
plaats. De rest
van de Nederland
se equipe ligt dit
werk minder of
helemaal niet,
hoewel men er
ook rekening mee
moet houden, dat
iemand als Voor
ting zich bewust
heeft ingehouden.
Zijn kracht kan
Gaul straks mis
schien nog. hard
nodig hebben.
Overigens is het
opvallend, hoe de
Luxemburgers
Schmitz en Ernzer, die in de eerste 2
weken van de Tour niet veel lieten zien
er steeds beter gaan inkomen, hetgeen
ook een geduchte versterking voor de
Nehix-slrijdmacht betekent.
v
h 4a
DAMEN
weer uitstekend
En toen. in Arboras, demarreerde Fede
rico Bahamontes, Zijn demarrage be
hoorde, zei men, tot de betere waanzin
van deze vijfenveertigste Tour de France,
en Dalmacio Langarica, de Spaanse ploeg
leider haastte zich dan ook, met alles wat
zijn Peugot maar iopen wilde, naar voren
teneinde Don Federico luidkeels en ont
moedigend toe te spreken.
Doch Don Federico, met twee onbe
duidende cols en met voor het overige
no,g honderdvijftig matmakende kilo
meters door die moordende hitte voor de
boeg. richtte zich nog eenmaal recht, keek
zijn ploegleider diep in de donkere ogen,
schold hem vervolgens naar goed Spaans
gebruik voor schurftige hond en ging dan
opnieuw met heel zijn gewicht in de
pedalen. Men zag hoe Dalmacio Langarica,
bleek en sidderend van pure woede, heel
even zat te overwegen of hij Don Fede
rico. de fietsende dwaas uit Toledo, zijn
zin zou geven of dat hij hem maar ge
woon radicaal met zijn Peugot tegen
de wereld zou rijden. Toen liet hij zich
met een gebaar van diepe wanhoop onver
richt ter zake achteruit zakken.
Hij kón toch nog niet weten, dat Don
Federico met zijn dwaze demarrage
weliswaar hier in Nimes een nieuwe
et.appe-zege van André Darrigade zou
veroorzaken, doch dat hij de enige
super-klimmer die tot dan toe in deze
Tour had getoond, dat hij inderdaad nog
klimmen kon vandaag in een vlak
en dood geheten etappe niet minder dan
vijf minuten zou terugwinnen van de
achterstand, welke hij in het algemeen
klassement tussen Brussel en Versailles
zo onbewogen en zo nonchalant bad op
gelopen
Zijn demarrage was overigens de eer
ste niet geweest. Toen, direct voorbij
Beziers, de hitte nog te dragen viel en
de wedstrijdcommissarissen ons via „radio
Tour" lieten weten, dat zij bij nader in
zien Wim van Est vrijdag in Beziers tóch
als zesde over de eindstreep hadden zien
gaan, was Piet van Est al aan het demar
reren geslagen, in gezelschap van Traxel,
David en Lamy en binnen de korte keren
tot bedaren gebracht door Darrigade en
Vitorio 'Favero. de man in de Gele Trui
Slechts enkele kilometers verderop was
Piet Van Est opnieuw aan de haal gegaan,
in gezelschap van de Breton Bourles dit
maal, doch toen had de Franse natio
naal Mahé die demarrage uitgeroeid, en
vervolgens had nog voor Gignac, een
onbeduidend heuveltje ons voor de zo
veelste maal duidelijk gemaakt, dat er in
deze karavaan heel wat lieden rondfiet
sen die een uitvoerige rustkuur en een
handje vol verstekende middelen onder
hand bijzonder hard nodig hebben.
Want zonder dat er .van een demarrage
sprake was. was in de klim tegen dat
onnozele heuveltje het peloton meteen in
drie blokken uiteen gevallen en in brok
1 had men niet minder dan zeven Franse
nationalen, zes Belgen, doch slechts twee
Italianen (Nencini en Favero) en boven
dien slechts twee leden van de Luxem
burgNederlandse gemeenschap (Charly
Gaul en Gerrit Voorting) aangetroffen; en
in de jacht die. nog voor de eerste col
van deze dag het. peloton opnieuw bereid
had. had men ondermeer kunnen zien,
dat Charly Gaul, die met een onwillig
zadel sukkelde, al wel eens beter op dreef
is geweest, dan daar, in die troosteloze
rimboe tussen Beziers en Nimes.
Toen. terwijl nu lieden als Walkowiak,
Bertolo. Baff> en Nascimbene als uitge
wrongen vaatdoeken in de achterhoede
verbleven, had Don Federico dan maar
gedemarreerd: van heel de karavaan had
slechts Geminiani's donkere co-equipier
.Tean Dotto de moed gehad om achter de
Spaanse klimgeit aan te gaan en iedereen
had tegen iedereen gezegd, dat het alle
maal fietsende kolder uit Toledo beteken
de Want als Bahamontes. jagend op het
bergklassement. per se wat punten op de
top van de Col du Vent (overigens slechts
geldend voor de derde categorie) ver
zamelen wilde, dan had hij met minder
moeite en stellig met evenveel succes zijn
demarrage tot een kilometer voor de kaal
gebrande top kunnen bewaren.
Doch ziet: Dalmacio Langarica vergiste
zich en alle voorradige experts vergisten
zich. Want Bahamontes, die op deze, door
de zon geteisterde zaterdag wegvloog uit
het peloton, had wel andere plannen en
hij gedroeg zich, opèèns, alsof het niét
waar was. dat men destijds in zijn wieg
zijn schedelpan voornamelijk met zaagsel
en met het. belegen muildiermest heeft
opgevuld.
Want hij rèèd zich niet leeg op de Co!
du Vent. Hij stond genadig toe, dat Dotto
in zijn schaduw omhoog klom, van hair
pin naar hairpin, tot hoog boven de val
leien. totdat men tenslotte terecht komt
op een met bizarre rotsformaties versier
de hoogvlakte die meer op een. nog niet
door de sterrenwachten aller landen ont
dekt maanlandschap lijkt dan op la douce.
douce France
Hij bereikte als eerste dat plateau. Don
Federico. Doch hij bereikte het zo fri£ als
een stel hoenderen, en hij had ach zo
wijs en aoh 'zo voorzicht:g, Dotto slechts
drie seconden achter zich. En voor het
overige had hij méér verdiend dan een
bescheiden anderhalve minuut op een
peloton, dat, t°en ondermeer ook Piet de
Jongh reeds had verspeeld, een peloton,
dat op de top werd aangevoerd door
Darrigade, Favero. Bobet. Reitz. Graser.
Plankaert, Charly Gaul en Gettit Voor
ting. Jaap Kersten en Piet van Est. die
in de klim een bandje lek gereden had.
zaten er op 2.15. de Luxemburger Bolzan
kwam mei drie minuten achterstand
boven en Piet de Jongh zat toen al ver
der achteruit.
En vervolgens stortten wij ons dan om
laag in een verrassend-,gemene afdaling
naar Madières. waarin het doodgewoon
een wonder was. dat wij het lieten bij één
gekraakte motorfiets en bij één fotograaf
van ..Paris-Presse", die mèt een gebroken
been en zónder benedenlipnu in het
ziekenhuis van Nimes gelegenheid heeft
om over de risico's, aan zo'n Tour de
France verbonden, wat dieper na te
denken.
In die afdaling nam het peloton geen
risico's, hielden aldus Bahamontes en
Dotto hun voorsprong, bereikten zij daar
door, opnieuw met slechts drie seconden
verschil, als eersten de top van de vrij
tamme Col de Rogues, alwaar de experts
hoog nonchalant hun chronometers ston
den in te drukken in de overtuiging, dat
Bahamontes nu. zijn gewoonte getrouw,
zijn veroverde voorsprong zou gebruiken
om onbewogen te gaan lunchen en om
zich vervolgens even onbewogen te laten
opslokken door het peloton dat, met 2.20
achterstand nu. Darrigade opnieuw de
eer liet als derde over de top te gaan
voor Favero, Adriaenssens. Bobet. Pietje
Damen ,7e), Reitz en de Brit Robinson.
Doch ziet: Bahamontes lunchte niet
vandaag.
Met Dotto nog steeds aan z|jn wiel,
gierde hfl opnieuw omlaag, en hoewel
zijn voorsprong maar rond de 2.07 bleef,
bleek hij vandaag sterk genoeg om zich,
voortreffelijk gesteund door de Franse
regionaal, vijftig kilometers achtereen
te handhaven.
Het peloton zag hem hier in Nimes pas
terug. Slechts elf moedigen waren het
Dotto. Chaussabel. Stablinsky, Darrigade,
Groussard. Morvan. de Deen Andresen,
Rolland en de Spanjaard Botella die
tenslotte na een wilde jacht de Spanjaard
en aiens compagnon nog te pakken kre
gen. En toén pas kreeg Bahamontes ge-
ijk en.... kregen de verzamelde experts
hem door Want tegen een rustig voort-
suxkelend peloton reed deze sterke kop
groep. waarin Bahamontes zich als een
vorst liet voortsleuren, er zowaar nog vijf
minuten voorsprong uit en pas hier aan
Ie finish in Nimes begonnen plotseling
alle concurrerende ploegleiders haastig
uit te rekenen, dat iedere minuut welke
men een heerschap als Bahamontes in de
..vlakie" cadeau geeft, straks in de Alpen
vermoedelijk méér dan dubbel telt.
Doch oP dat moment stond Bahamon
tes, met de premie van honderdduizend
franken voor de strqdlustigste man van
deze dag in de hand, al vriendelijk
voor de fotografen te poseren nadat,
zoals gezegd, Darrigade met de etappe
en de Franse nationale ploegcnprijs aan
de haal was gegaan. Bijna vijftien minu
ten later pas arriveerde het peloton,
waarin men alle Luxemburgers en Ne
derlanders aantrof, behalve Piet de
Jongh, die ondermeer in gezelschap van
Barbosa en Pierino Baffi, een inzinking
met dertien minuten achterstand had
betaald.
I itslagen Tour pagina 6
